(ABSDF ကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ ရန္ကုန္ေရာက္ေနတဲ့အေၾကာင္းစဥ္စားရင္းနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ မတ္လက တင္ထားတဲ့ ေဆာင္းပါးအေဟာင္းကို သတိရလုိ႔ ျပန္လည္တင္ျပလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္)
ထက္ေအာင္ေက်ာ္ (၀၈-၀၃-၂၀၁၂)
"ေမွာင္ေသာညေတြၿပီးရင္ ေတြ႕မယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ကမာၻသစ္ႀကီး...။ ေဟ့ ေတးသံၾကားတယ္ တို႔ လူသားေတြ သေဘာထားေတြေျပာင္းၾက...။ ရန္ပြဲေတြရပ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျမင္လား...။ တို႔ လူသား ေတြ ခ်စ္ခင္ၾကေဟ့...။ စစ္မျဖစ္ရဘူး..."
ျပည္တြင္းစစ္အတြင္း ေပးဆပ္လုိက္ရတဲ့ ABSDF ''ရဲေဘာ္သူငယ္ခ်င္း'' ေတြထဲက ၂၀၁ တပ္ရင္းမွ ရဲေဘာ္ ၂ ဦး။
တခ်ိန္က နာမည္ၾကီးခဲ့တဲ့ ေက်ာ္ဟိန္းရဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္ကုိ youtube ေပၚကေန က်ေနာ္နား ေထာင္ေန တာပါ။ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ သူပုန္ေတြနဲ႔အစိုးရၾကား ေဆြေနြးပဲြေတြလုပ္၊ စစ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ေတြ ခ်ဳပ္ ေနတယ္ၾကားလုိ႔ "စစ္နဲ႔ျငိမ္းခ်မ္းေရး" ဆုိျပီး Google Search မွာ ရုိက္ထည့္လုိက္ရာကေန တဆင့္ ပီး တဆင့္သြားရင္းနဲ႔ ေက်ာ္ဟိန္းသီခ်င္းဆီေရာက္သြားတာပါ။
က်ေနာ္တုိ႔နုိင္ငံမွာ တကယ္ဘဲ့စစ္ပဲြၾကီးေတြရပ္တန္႔နုိင္ေတာ့မလား။ ေက်ာ္ဟိန္းသီခ်င္းထဲကလုိ ျငိမ္း ခ်မ္းေရးကို တကယ္ျမင္ရေတာ့မလား။ အဲဒီလုိ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတကယ္ရျပီဆုိရင္ က်ေနာ္ ဘာကုိ ပထမ ဦးစားေပးအလုပ္အျဖစ္ေဆာင္ရြက္သင့္သလဲ ဆုိျပီး စဥ္းစားေနမိပါတယ္။
ဘာေတြကို ဦးစားေပးေဆြးေႏြးမလဲ
ဒီလုိစဥ္းစားဖုိ႔ျဖစ္လာေစတဲ့ေနာက္ခံအေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ABSDF ဗဟုိကေန ေနာ္ေ၀းေရာက္ တပ္ဖြဲ႔ ၀င္ေဟာင္းေတြဆီေပးပုိ႔လိုက္တဲ့ အီးေမးလ္ တေစာင္ေၾကာင့္ပါ။ အားလုံးသိျပီးျဖစ္တဲ့အတုိင္း အရပ္ သားတျဖစ္လဲ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရလက္ထက္မွာ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ေတြအပါ၀င္ နယ္စပ္ က လက္နက္ကုိင္ေရာ၊ မကုိင္တဲ့အဖြဲ႔ေတြကုိပါ ဆက္တုိက္ေဆြးေႏြးေနပါတယ္။ ဒိီလုိ ေဆြးေနြးမဲ့စာရင္း ထဲမွာ တခ်ိန္က က်ေနာ္တုိ႔ပါ၀င္ခဲ့ဖူးတဲ့ ABSDF လဲပါ၀င္ေနျပီး မၾကာခင္ လူေတြ႔ေဆြးေနြးမယ္လို႔ "ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဖၚေဆာင္မႈအဖြဲ႔" က သူတု့ိဆီ တရား၀င္စာပို႔ထားတယ္။ ဒီအတြက္ ျပည္တြင္း ျပည္ပေရာက္ ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြရဲ့ သေဘာထားအျမင္ေတြ ကိုေပးပို႔ၾက ေစခ်င္တယ္ဆုိျပီး အဲဒီ အီးေမးလ္က တုိက္တြန္းထားပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ စေန၊ တနဂၤေနြမွာ ျမန္မာေတြဆုံေလ့ရွိတဲ့ ဟုိလူ့ေမြးေန႔ပဲြ၊ ဒီလူ့ကေလး ကင္ပြန္းတပ္ပဲြေတြကို သြားျပီး ေရခဲျပင္ေရာက္ ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြရဲ့သေဘာထားကို က်ေနာ္တီးေခါက္ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပ မဲ့ တိက်တဲ့အၾကံျပဳခ်က္တခုခုမရခင္မွာ အခုတေလာ အြန္လိုင္းမွာေရပန္းစားေနတဲ့ ေျမာက္ပုိင္းအမႈက ၀င္၀င္လာျပီး အာဂ်င္ဒါ-ကုိ အဲဒီဖက္ လုယူသြားေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ABSDF နဲ႔ အစိုးရကုိယ္ စားလွယ္ေတြ ပထမအၾကိမ္ ေတြဆုံမႈျပီးတဲ့အထိ ဘာအၾကံျပဳခ်က္မွ မပုိ႔နုိင္ေသးပါ။
ျပိးခဲ့တဲ့စေနတရက္မွာကေတာ့ ဂ်ာမဏီနုိင္ငံေရာက္ ၁၀၂-တပ္ရင္းမႈးေဟာင္း ကိုဘေစာထြန္းနဲ႔ Facebook ေပၚမွာစကားစပ္မိရင္းနဲ႔ ဒီကိစၥကုိ က်ေနာ္ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ "ပထမ-ဆုံးကေတာ့ဗ်ာ၊ ခင္ ဗ်ားတုိ႔တပ္ရင္း၊ က်ေနာ္တုိ႔တပ္ရင္းက ရဲေဘာ္ေတြ ယူဂ်ီ တာ၀န္န႔ဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေရွ့တန္းမွာျဖစ္ျဖစ္ ဖမ္း ဆီးခံထားရသူေတြရဲ့စာရင္းေတြကို ပုိ႔ထားေပးနုိင္ရင္ေကာင္းမယ္" လုိ႔ သူက အၾကံျပုပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ဖမ္းဆီးခံေနရတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ရဲေဘာ္ေတြကိုလြတ္ေပးေရး၊ ABSDF ကို မတရားအသင္းအျဖစ္ေၾကျငာ ထား တာေတြကိုရုတ္သိမ္းေပးေရးေတြကို ဦးစားေပးေဆြးေႏြးသင့္တယ္လုိ႔ သူနဲ႔က်ေနာ္သေဘာတူခဲ့ တယ္ဆုိပါေတာ့။
"ဒါနဲ့ ခင္ဗ်ားေျခေတာက္ေကာ ဘယ္လုိအေျခေနရွိလဲ။ ပုံမွန္သြားလုိ႔လာလုိ႔အဆင္ေျပျပိီလား" ဆုိျပီး က်ေနာ္က ထပ္ေမးမိပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူက မခ်ိတင္ကဲ ရည္သံတခ်က္ေနွာပီး "ေတာ္လွန္ေရးရဲ့ အသီး အပြင့္ေတြေပ့ါဗ်ာ။ ဘာတတ္နုိင္မလဲ။ မျဖတ္လုိက္ရတာကိုဘဲ့ ကံေကာင္းတယ္လုိ႔မွတ္ရမွာေပါ့" ဆုိျပီး ေျဖပါတယ္။ ကုိဘေစာထြန္းဟာ ၁၉၉၂-မာနယ္ပုေလာကာကြယ္ေရး ေနာ္တစစ္ပဲြမွာ မုိင္းနင္းမိျပီး ဘယ္ဖက္ေျခေတာက္ျဖစ္ပစ္ရမလိုျဖစ္သြားကာ မသန္မစြမ္းဘ၀ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အခု ဘယ္လုိ ေနထုိင္စားေသာက္ေနသလဲဆုိျပီး ထပ္ေမးၾကည့္ေတာ့ ဂ်ာမဏီ အစိုးရကေထာက္ပံ့ထားတဲ့ လူမႈ ေထာက္ပံ့ေၾကးနဲ႔ ရပ္တည္ေနရတယ္လုိ့ သူကေျပာပါတယ္။
ေပးဆပ္သူတုိ႔ရဲ့ ဒဏ္ရာမ်ား
စိတ္မသက္သာဘြယ္ျဖစ္စဥ္ေတြကိုေျပာျပိးတဲ့ေနာက္ ေလေကာင္းေလသန္႔ေလးရႈရင္း လမ္းေလ်ာက္ ဦးမွဆုိျပီး က်ေနာ္ရဲ့အခန္းက်ဥ္းစံအိမ္ေတာ္ကေန ကြင္းျပင္ေတြ၊ သစ္ပင္ေတြရွိရာ ေအာ္စလုိ ပါလီမန္နဲ႔ ကမ္းနားဖက္ကုိ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ တုိက္ဆုိင္မႈျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ၂၀၃-တပ္ရင္းက ရဲေဘာ္ေဟာင္း တဦး ျဖစ္တဲ့ ကိုေအာင္ေက်ာ္ဦးနဲ႔ ပါလီမန္ေရွ့နားက ကေလးေတြ ေရခဲေခ်ာစီးတဲ့ ကြင္းျပင္ေရွ့မွာ သြားတုိးပါ တယ္။ ဒီလုိေျပာလုိက္လုိ႔ သူ့ကေလးေတြနဲ႔အတူ ကိုေအာင္ေက်ာ္ဦး ေရခဲျပင္ေခ်ာစီးဖုိ႔ ျပင္ေနတယ္လုိ႔ မထင္လုိက္ပါနဲ႔။ သူအေျခေနက ကိုဘေစာထြန္းထက္ ပိုဆုိးပါတယ္။
၁၉၉၇ မင္းသမီးစခန္းကာကြယ္ေရးတုိက္ပဲြမွာ မုိင္းထိတဲ့ ကိုေအာင္ေက်ာ္ဦးဟာ မ်က္လုံး တဖက္ဆုံး၊ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြတခ်ဳိ့ျဖတ္ခဲ့ရျပီး အခုေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေအာက္ပုိင္းေသသလုိျဖစ္သြားခဲ့ပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာ္ေ၀းနုိင္ငံကေန မသန္မစြမ္းေတြအတြက္ ထုတ္ေပးထားတဲ့ motor rullestol ထုိင္ခုံကားေလးကုိ စီးျပီး ဟုိနား ဒီနား သြားေနရသူပါ။ "ျမန္မာျပည္အတြက္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ျပီး ေနာ္ ေ၀းအစိုးရရဲ့ ပင္စင္ကုိ စားေနသူေတြေပါ့ဗ်ာ" ဆုိျပီး ထုံးစံအတုိင္း သူကေနာက္ေျပာင္ေျပာဆုိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အယင္လုိ သူကုိျပန္မေနာက္နုိင္ဘဲ ခပ္ငုိင္ငုိင္ျဖစ္သြားသူက က်ေနာ္ပါ။ ေရွ့မွာေျပာခဲ့တဲ့ ကုိဘ ေစာထြန္းနဲ႔ အခု ကိုေအာင္ေက်ာ္ဦးတုိ့ရဲ့အေျခေနေတြကိုစဥ္းစားရင္း ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ဒီလုိ ေပး ဆပ္ခဲ့ရသူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားရွိေနခဲ့ျပိီလဲဆုိျပီး က်ေနာ္စဥ္းစားမိပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ အင္တာ နက္ ပါတဲ့ လက္ကုိင္တယ္လီဖုန္းကေန http://www.absdf.com/ ထဲ၀င္ျပီး ခ်က္ၾကည့္ေတာ့ ထိခုိက္ ဒဏ္ ရာရသူ ၃၉၉-ဦး၊ ေသဆုံး ၂၇၃-ဦး၊ က်ဆုံး ၃၅၃-ဦး၊ စုစုေပါင္း ၁၀၂၄-ဦးဆုိျပီးေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။ ဒါေတာင္ စာရင္းကအျပည့္အစုံမဟုတ္ေသးဘဲ လက္လွမ္းမိသေလာက္ စုစည္းထားပုံသာျဖစ္ပုံရပါ တယ္။
နွစ္ ၂၀-ေက်ာ္သာသက္တန္းရွိေသးတဲ့ ABSDF မွာေတာင္ ထိခုိက္က်ဆုံးဦးေရ ၁၀၀၀-ေက်ာ္ ေနျပီ ဆုိ ရင္ နွစ္ ၆၀-ေက်ာ္တုိက္ေနတဲ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ေတြမွာဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိ ေနျပီလဲဲ။ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ ၂-ဒါဇင္ေက်ာ္ရဲ့ ထိခုိက္ ဒဏ္ရာစာရင္းကို ခ်ဳပ္လိုက္မယ္ ဆုိရင္ ေသာင္းဂဏန္းေက်ာ္ျပီး သိန္းဂဏန္းေတာင္ရွိေနေလမလား။ ဒီ ကိန္းဂဏန္းေတြကိုသိခ်င္လုိ႔ သူပုန္အဖြဲ႔ေပါင္းစုံရဲ့ ၀က္ဆုိက္ေတြကိုလုိက္လွန္ရွာေဖြခဲ့ေပမဲ့ ABSDF လုိမ်ဳိး စာရင္းထုတ္ျပန္ထားတာ မေတြ႔ရေသးပါဘူး။ တခါ သူပုန္တပ္ေပါင္းစုၾကီးျဖစ္တဲ့ DAB တုိ႔၊ NCUB တုိ႔ရဲ့ ၀က္ဆုိက္ထဲမွာလဲ အဲဒီလုိစာရင္းဇယားမ်ဳိးကိုမေတြ႔ရဘဲ တျခားဇယားေတြကိုသာေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။
ထိခုိက္က်ဆုံးစာရင္းဇယားေတာင္မရွိဘူးဆုိရင္ အဲဒီေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြအတြက္ ဒီတပ္ေပါင္းစု ေတြက ဘယ္လုိတာ၀န္ယူေပးထားသလဲဆုိတာကုိ ဆက္ေမးဖုိ႔ခက္သြားပါတယ္။ တပ္ေပါင္းစုက မ ေဆာင္ရြက္ေသးဘူးဆုိရင္ သက္ဆုိင္ရာ သူပုန္အဖြ႔ဲတခုခ်င္းစီကေကာ ဒီရဲေဘာ္ေတြအတြက္ ဘာေတြ မ်ားေဆာင္ရြက္ ေပးထားသလဲ။ က်ေနာ္စဥ္းစားေနေပမဲ့ အခုထိေတာ့ ေသခ်ာတဲ့စီမံကိန္းတခုခုနဲ႔ ကူ ညီ ေဆာင္ရြက္ေပးထားတာမ်ဳိး မေတြရရ၊ မၾကားရေသးပါဘူး။
မွတ္တန္းမဲ့ စာရင္းမ်ား
နယ္ေျမမတည္ျငိမ္ေသးတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးအဖဲြ့စည္းေတြဖက္က သူတုိ႔အတြက္ေပးဆပ္သြားသူေတြရဲ့ မွတ္တန္းမွတ္ရာေတြ၊ ျပည္လည္ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေရးေတြမလုပ္နုိင္ေသးတာကိုထားပါေတာ့။ နုိင္ငံတခု လုံးနီးပါးကို ထိမ္းခ်ဳပ္ထားနုိင္တဲ့ လက္ရွိအစိုးရဖက္ကေကာ နွစ္ ၂၀ ကေန နွစ္ ၆၀ ေက်ာ္အထိ ျဖစ္ပါြး ခဲ့တဲ့၊ ျဖစ္ပြါးေနဆဲျဖစ္တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္အတြင္း က်ဆုံးသြားတဲ့ သူတုိ႔ရဲ့တပ္ဖြဲ႔၀င္ စာရင္းဇယားေတြ အ ေသ ခ်ာရွိရဲ့လား။ သူတုိ႔အတြက္ အစိုးရက ဘာေတြတာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ေပးေနသလဲ။ သူတုိ႔ ဟာလဲ ျပည္တြင္းစစ္ရဲ့သားေကာင္ေတြဘဲ့မဟုတ္လား။
စနစ္တက်ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ သူပုန္တပ္ေတြထက္ စာရင္းဇယား ပုိျပည့္စုံမယ္ဆုိ တာ သံသယရွိစရာမလုိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ နွစ္ ၆၀-ကာလအတြင္း ထိခုိက္ဒဏ္ရာရသူေတြ အတြက္ အဲဒီတပ္မေတာ္နဲ႔အစိုးရက ဘာေတြေဆာင္ရြက္ေပးေနသလဲဆုိတာကေတာ့ ေမးခြန္းထုတ္ စရာ ရွိေနဆဲလုိ႔ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ျမန္မာနုိင္ငံမွာရွိစဥ္က ေျချပတ္ လက္ျပတ္ ရဲေဘာ္ေဟာင္း ေတြ ကို လမ္းေဘးမွာ၊ စစ္မႈထမ္းေဟာင္း သက္သာ လဖက္ရည္ဆုိင္မွာ၊ ျမိဳ့ပါတ္ရထားတြဲေတြေပၚမွာ၊ ဟိုမွာ -ဒီမွာ၊ ဟုိေတာင္း-ဒီေတာင္း လုပ္ေနတာကို မၾကာခဏေတြ့ ဖူးေပမဲ့ တခါမွ ဒီလုိအေသခ်ာမစဥ္း စား ျဖစ္ခဲ့ပါ။
ABSDF လုိအဖြဲ႔မ်ဳိးမွာေတာင္ ထိခုိက္-က်ဆုံးဦးေရ ၁၀၀၀-ေက်ာ္ရွိတယ္ဆုိရင္ တုိက္ပဲြေတြျဖစ္တုိင္း လူလႈိင္းလုံးစစ္ဆင္ေရးကိုသုံးေလ့ရွိတဲ့ အစိုးရတပ္ဖက္က ဒီထက္ ၅-ဆနီးပါး ပုိမ်ားမယ္ဆုိတာ မွန္းလုိ႔ ရပါတယ္။ ဒီ ၅-ဆကုိ တနုိင္ငံလုံးရွိ သူပုန္အဖြဲ႔ ၂၀-ေက်ာ္နဲ႔ေျမာက္၊ နွစ္ ၆၀-နဲ႔ျပန္ေပါင္းျပီး ဂဏန္း ေပါင္းစက္ထဲ ထည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ သန္းဂဏန္းမရွိရင္ေတာင္ သိန္းဂဏန္းမက ရွိေနေလာက္ျပီဆုိတာ ကိုခန့္မွန္းလုိ႔ရနုိင္ပါတယ္။
တကယ္တန္းေျပာမယ္ဆုိရင္ ထိခုိက္-က်ဆုံးစာရင္းက ဒီလုိ ၂-ဖက္တပ္ေတြ၊ လက္နက္ကုိင္ စစ္သား စာရင္းနဲ႔တင္္မျပီးေသး။ ျမန္မာနုိင္ငံစစ္ပဲြေတြရဲ့ထုံးစံအတုိင္း အရပ္သား ေပၚတာေတြ၊ ေဒသခံ တုိင္းရင္း သားေတြ၊ ဟုိေျပးဒီလႊားရင္းနဲ႔ ၂-ဖက္တပ္ေတြၾကား အပစ္ခံရတာ၊ မုိင္းနင္းမိတာေတြကုိပါ ထည့္ေပါင္း ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေဒါက္တာစင္သီယာေမာင္ေဆးခန္းရဲ့ မုိင္းဌာနကလူနာေတြ၊ ေျခတုလက္တုဌာနက လူနာေတြ၊ နယ္စပ္ဒုကၡသည္စခန္းအသီးသီးမွာျမင္ေနရတဲ့ မုိင္းသင့္ျပည္သူေတြ၊ နယ္စပ္ကိုထြက္ မလာနုိင္ဘဲ ေတာေတာင္ေတြထဲပုန္းေအာင္းေနရသူေတြ၊ န၀တ-နအဖ-တပ္ေတြရဲ့ ေပၚတာအျဖစ္ လုိက္ပါရင္း ေသနပ္ထိ၊ မုိင္းထိျပီး ဒုကၡိတျဖစ္သြားသူေတြ ဘယ္နဲပါ့မလဲ။
ဒီလူေတြအတြက္ ဘယ္အဖြဲ႔စည္းေတြက စာရင္းဇယားအေသခ်ာျပဳစုထားပါသလဲ။ ၂-ဖက္တပ္ေတြက ေတာ့ သူလူ့စာရင္းကိုေတာင္ သူအနုိင္နုိင္လုပ္ေနရလုိ႔ ေျမဇာပင္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အရပ္သားေတြ အတြက္ စဥ္းစားဖုိ႔အခ်ိန္ရွိပုံမရေသးပါ။ ဆုိေတာ့ ဒီအတြက္ ဘယ္သူေတြလုပ္ေပးနုိင္မလဲ။ က်ေနာ္စဥ္းစားေနမိ ျပန္ပါတယ္။
ျပည္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ဘာလုပ္ၾကမလဲ
အခု စစ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ေတြခ်ဳပ္၊ စစ္ပဲြေတြတကယ္ရပ္ျပီဆုိရင္ ဒီလူေတြအတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာလုပ္ ေပးၾကမလဲ။ တတိယ-နုိင္ငံေတြက တာ၀န္ယူေပးထားသားဘဲ့ဆုိပီး ဒီတုိင္းဘဲ့ပစ္ထားၾကမလား။ သူတုိ႔ထက္ပုိဆုိးတာက နယ္စပ္နဲ႔ ျမန္မာနုိင္ငံအတြင္းမွာရွိေနတဲ့ "ျပည္တြင္းစစ္ရဲ့အသီး အပြင့္ေတြ"။ အဲဒီအသီးအပြင့္ေတြကုိ က်ေနာ္တုိ႔ အေသခ်ာစာရင္းျပဳစုဖုိ႔လုိေနပါတယ္။ သူတုိ့ဘ၀ျပန္လည္ ထူ ေထာင္ေရးေတြကို က်ေနာ္တုိ့စနစ္တက်ေဆာင္ရြက္ေပးဖုိ႔လုိေနပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အခုခ်ိန္ထိေတာ့ ဒီကိစၥကုိ ၂-ဖက္ စစ္ရပ္စဲေရးေဆြးေႏြးပဲြေတြမွာ၊ စစ္ရပ္စာခ်ဳပ္ေတြမွာ ထည့္ ေရးတာ၊ ထည့္ေျပာတာ မၾကားရေသးပါဘူး။ ဆက္ဆံေရးရံုးဖြင့္ဖုိ႔နဲ႔ စီးပြါးေရးလုပ္ခြင့္ရဖုိ႔အခ်က္ေတြ ကိုပဲ့ ဦးစားေပးေဆြးေနြးေနတာျမင္ေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္တာ၀န္ယူထားတဲ့ ၂-ဖက္ အဖြဲ႔ စည္း အသိးသိးကပုဂုိလ္ေတြ သတိမမူ ဂူမျမင္ျဖစ္ေနတာမ်ဳိးလား။ ဒါမွမဟုတ္ စစ္ပဲြဆုိတာ ဒီလုိပါဘဲ့ "ကံဆုိးသူထိ။ ကံေကာင္းသူရွင္" ဆုိျပီး သေဘာထားေနၾကဆဲလား။
"ျပည္တြင္း စစ္ရဲ့အသီးအပြင့္" ေတြကုိ လူေတြဘာေၾကာင့္ ေမ့ထားေနၾကတာလဲ။ က်ေနာ္စဥ္းစား ေနေပမဲ့ အခုခ်ိန္ထိေတာ့ ဒီကိစၥကုိ အစ္ရႈးတခုအျဖစ္ ဘယ္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔စည္း၊ ဘယ္အစိုးရ ၀န္ ၾကီး၊ ဘယ္တပ္မေတာ္ကိုယ္စားလွယ္၊ ဘယ္လြတ္ေတာ္ကို္ယ္စားလွယ္ကမွ လြတ္ေတာ္တြင္း၊ လြတ္ ေတာ္ပမွာ ေဆြးေနြးတင္ျပတာမ်ဳီး မၾကားရေသးပါဘူး...။
နွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ကေန စိတ္ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ျပန္လြတ္လာတဲ့ နုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ဘ၀ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ ရန္ကုန္မွာေဆြးေနြးပဲြေတြလုပ္တာ၊ နုိင္ငံတကာေရာက္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ ေတြက ေငြေၾကးအကူညီေပးပုိ႔တာ၊ နုိင္ငံတကာ NGO တခ်ဳိ့ကလဲ ကူညီေပးေနတယ္ ဆုိတာေတြကို အင္တာနက္သတင္းေတြမွာ ၾကံဳၾကားေတြ႔ေနရပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အခု က်ေနာ္ေျပာေနတဲ့ နွစ္ ၆၀-ျပည္ တြင္းစစ္ကာလအတြင္း စိတ္ဒဏ္ရာတင္မက ခႏၱာကုိယ္ရဲ့အစိတ္အပိုင္းေတြပါ ဒဏ္ရာရျပီး က်ဳိးပဲ့ျဖတ္ ေတာက္ မသန္မစြမ္းျဖစ္သြားသူေတြအတြက္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးေဆြးေႏြးပဲြ၊ အလႈေငြ ေကာက္ခံ ပဲြ၊ နုိင္ငံတကာ NGO ေတြဖက္က ကူညီေပးပဲြ ဆုိတာမ်ဳီး က်ေနာ္တခါမွမၾကားမိေသးပါဘူး။
ေပးဆပ္မႈခ်င္းအတူတူ တုန္႔ျပန္အသိအမွတ္ျပဳမႈက်ေတာ့ ဘာလုိ႔မတူျဖစ္ေနတာလဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ စဥ္း စားပုံေတြ တခုခုလဲြေခ်ာ္ေနျပီလား။
မသန္မစြမ္း ထုိင္ခုံကား motor rullestol ေလးကိုစီးျပီး က်ေနာ္ေရွ့ကေနထြက္သြားတဲ့ ကုိေအာင္ ေက်ာ္ဦးရဲ့ေက်ာျပင္ကုိေငးၾကည့္ရင္း ေနာ္ေ၀းပါလီမန္ေရွ့က ျမက္ခင္းေပၚမွာ က်ေနာ္တေယာက္ တည္း ဆက္လက္္စဥ္းစားေနမိပါတယ္။ ။
ထက္ေအာင္ေက်ာ္ (၀၈-၀၃-၂၀၁၂)
"ေမွာင္ေသာညေတြၿပီးရင္ ေတြ႕မယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ကမာၻသစ္ႀကီး...။ ေဟ့ ေတးသံၾကားတယ္ တို႔ လူသားေတြ သေဘာထားေတြေျပာင္းၾက...။ ရန္ပြဲေတြရပ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျမင္လား...။ တို႔ လူသား ေတြ ခ်စ္ခင္ၾကေဟ့...။ စစ္မျဖစ္ရဘူး..."
တခ်ိန္က နာမည္ၾကီးခဲ့တဲ့ ေက်ာ္ဟိန္းရဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္ကုိ youtube ေပၚကေန က်ေနာ္နား ေထာင္ေန တာပါ။ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ သူပုန္ေတြနဲ႔အစိုးရၾကား ေဆြေနြးပဲြေတြလုပ္၊ စစ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ေတြ ခ်ဳပ္ ေနတယ္ၾကားလုိ႔ "စစ္နဲ႔ျငိမ္းခ်မ္းေရး" ဆုိျပီး Google Search မွာ ရုိက္ထည့္လုိက္ရာကေန တဆင့္ ပီး တဆင့္သြားရင္းနဲ႔ ေက်ာ္ဟိန္းသီခ်င္းဆီေရာက္သြားတာပါ။
က်ေနာ္တုိ႔နုိင္ငံမွာ တကယ္ဘဲ့စစ္ပဲြၾကီးေတြရပ္တန္႔နုိင္ေတာ့မလား။ ေက်ာ္ဟိန္းသီခ်င္းထဲကလုိ ျငိမ္း ခ်မ္းေရးကို တကယ္ျမင္ရေတာ့မလား။ အဲဒီလုိ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတကယ္ရျပီဆုိရင္ က်ေနာ္ ဘာကုိ ပထမ ဦးစားေပးအလုပ္အျဖစ္ေဆာင္ရြက္သင့္သလဲ ဆုိျပီး စဥ္းစားေနမိပါတယ္။
ဘာေတြကို ဦးစားေပးေဆြးေႏြးမလဲ
ဒီလုိစဥ္းစားဖုိ႔ျဖစ္လာေစတဲ့ေနာက္ခံအေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ABSDF ဗဟုိကေန ေနာ္ေ၀းေရာက္ တပ္ဖြဲ႔ ၀င္ေဟာင္းေတြဆီေပးပုိ႔လိုက္တဲ့ အီးေမးလ္ တေစာင္ေၾကာင့္ပါ။ အားလုံးသိျပီးျဖစ္တဲ့အတုိင္း အရပ္ သားတျဖစ္လဲ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရလက္ထက္မွာ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ေတြအပါ၀င္ နယ္စပ္ က လက္နက္ကုိင္ေရာ၊ မကုိင္တဲ့အဖြဲ႔ေတြကုိပါ ဆက္တုိက္ေဆြးေႏြးေနပါတယ္။ ဒိီလုိ ေဆြးေနြးမဲ့စာရင္း ထဲမွာ တခ်ိန္က က်ေနာ္တုိ႔ပါ၀င္ခဲ့ဖူးတဲ့ ABSDF လဲပါ၀င္ေနျပီး မၾကာခင္ လူေတြ႔ေဆြးေနြးမယ္လို႔ "ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဖၚေဆာင္မႈအဖြဲ႔" က သူတု့ိဆီ တရား၀င္စာပို႔ထားတယ္။ ဒီအတြက္ ျပည္တြင္း ျပည္ပေရာက္ ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြရဲ့ သေဘာထားအျမင္ေတြ ကိုေပးပို႔ၾက ေစခ်င္တယ္ဆုိျပီး အဲဒီ အီးေမးလ္က တုိက္တြန္းထားပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ စေန၊ တနဂၤေနြမွာ ျမန္မာေတြဆုံေလ့ရွိတဲ့ ဟုိလူ့ေမြးေန႔ပဲြ၊ ဒီလူ့ကေလး ကင္ပြန္းတပ္ပဲြေတြကို သြားျပီး ေရခဲျပင္ေရာက္ ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြရဲ့သေဘာထားကို က်ေနာ္တီးေခါက္ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပ မဲ့ တိက်တဲ့အၾကံျပဳခ်က္တခုခုမရခင္မွာ အခုတေလာ အြန္လိုင္းမွာေရပန္းစားေနတဲ့ ေျမာက္ပုိင္းအမႈက ၀င္၀င္လာျပီး အာဂ်င္ဒါ-ကုိ အဲဒီဖက္ လုယူသြားေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ABSDF နဲ႔ အစိုးရကုိယ္ စားလွယ္ေတြ ပထမအၾကိမ္ ေတြဆုံမႈျပီးတဲ့အထိ ဘာအၾကံျပဳခ်က္မွ မပုိ႔နုိင္ေသးပါ။
ျပိးခဲ့တဲ့စေနတရက္မွာကေတာ့ ဂ်ာမဏီနုိင္ငံေရာက္ ၁၀၂-တပ္ရင္းမႈးေဟာင္း ကိုဘေစာထြန္းနဲ႔ Facebook ေပၚမွာစကားစပ္မိရင္းနဲ႔ ဒီကိစၥကုိ က်ေနာ္ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ "ပထမ-ဆုံးကေတာ့ဗ်ာ၊ ခင္ ဗ်ားတုိ႔တပ္ရင္း၊ က်ေနာ္တုိ႔တပ္ရင္းက ရဲေဘာ္ေတြ ယူဂ်ီ တာ၀န္န႔ဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေရွ့တန္းမွာျဖစ္ျဖစ္ ဖမ္း ဆီးခံထားရသူေတြရဲ့စာရင္းေတြကို ပုိ႔ထားေပးနုိင္ရင္ေကာင္းမယ္" လုိ႔ သူက အၾကံျပုပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ဖမ္းဆီးခံေနရတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ရဲေဘာ္ေတြကိုလြတ္ေပးေရး၊ ABSDF ကို မတရားအသင္းအျဖစ္ေၾကျငာ ထား တာေတြကိုရုတ္သိမ္းေပးေရးေတြကို ဦးစားေပးေဆြးေႏြးသင့္တယ္လုိ႔ သူနဲ႔က်ေနာ္သေဘာတူခဲ့ တယ္ဆုိပါေတာ့။
"ဒါနဲ့ ခင္ဗ်ားေျခေတာက္ေကာ ဘယ္လုိအေျခေနရွိလဲ။ ပုံမွန္သြားလုိ႔လာလုိ႔အဆင္ေျပျပိီလား" ဆုိျပီး က်ေနာ္က ထပ္ေမးမိပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူက မခ်ိတင္ကဲ ရည္သံတခ်က္ေနွာပီး "ေတာ္လွန္ေရးရဲ့ အသီး အပြင့္ေတြေပ့ါဗ်ာ။ ဘာတတ္နုိင္မလဲ။ မျဖတ္လုိက္ရတာကိုဘဲ့ ကံေကာင္းတယ္လုိ႔မွတ္ရမွာေပါ့" ဆုိျပီး ေျဖပါတယ္။ ကုိဘေစာထြန္းဟာ ၁၉၉၂-မာနယ္ပုေလာကာကြယ္ေရး ေနာ္တစစ္ပဲြမွာ မုိင္းနင္းမိျပီး ဘယ္ဖက္ေျခေတာက္ျဖစ္ပစ္ရမလိုျဖစ္သြားကာ မသန္မစြမ္းဘ၀ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အခု ဘယ္လုိ ေနထုိင္စားေသာက္ေနသလဲဆုိျပီး ထပ္ေမးၾကည့္ေတာ့ ဂ်ာမဏီ အစိုးရကေထာက္ပံ့ထားတဲ့ လူမႈ ေထာက္ပံ့ေၾကးနဲ႔ ရပ္တည္ေနရတယ္လုိ့ သူကေျပာပါတယ္။
ေပးဆပ္သူတုိ႔ရဲ့ ဒဏ္ရာမ်ား
စိတ္မသက္သာဘြယ္ျဖစ္စဥ္ေတြကိုေျပာျပိးတဲ့ေနာက္ ေလေကာင္းေလသန္႔ေလးရႈရင္း လမ္းေလ်ာက္ ဦးမွဆုိျပီး က်ေနာ္ရဲ့အခန္းက်ဥ္းစံအိမ္ေတာ္ကေန ကြင္းျပင္ေတြ၊ သစ္ပင္ေတြရွိရာ ေအာ္စလုိ ပါလီမန္နဲ႔ ကမ္းနားဖက္ကုိ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ တုိက္ဆုိင္မႈျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ၂၀၃-တပ္ရင္းက ရဲေဘာ္ေဟာင္း တဦး ျဖစ္တဲ့ ကိုေအာင္ေက်ာ္ဦးနဲ႔ ပါလီမန္ေရွ့နားက ကေလးေတြ ေရခဲေခ်ာစီးတဲ့ ကြင္းျပင္ေရွ့မွာ သြားတုိးပါ တယ္။ ဒီလုိေျပာလုိက္လုိ႔ သူ့ကေလးေတြနဲ႔အတူ ကိုေအာင္ေက်ာ္ဦး ေရခဲျပင္ေခ်ာစီးဖုိ႔ ျပင္ေနတယ္လုိ႔ မထင္လုိက္ပါနဲ႔။ သူအေျခေနက ကိုဘေစာထြန္းထက္ ပိုဆုိးပါတယ္။
၁၉၉၇ မင္းသမီးစခန္းကာကြယ္ေရးတုိက္ပဲြမွာ မုိင္းထိတဲ့ ကိုေအာင္ေက်ာ္ဦးဟာ မ်က္လုံး တဖက္ဆုံး၊ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြတခ်ဳိ့ျဖတ္ခဲ့ရျပီး အခုေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေအာက္ပုိင္းေသသလုိျဖစ္သြားခဲ့ပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာ္ေ၀းနုိင္ငံကေန မသန္မစြမ္းေတြအတြက္ ထုတ္ေပးထားတဲ့ motor rullestol ထုိင္ခုံကားေလးကုိ စီးျပီး ဟုိနား ဒီနား သြားေနရသူပါ။ "ျမန္မာျပည္အတြက္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ျပီး ေနာ္ ေ၀းအစိုးရရဲ့ ပင္စင္ကုိ စားေနသူေတြေပါ့ဗ်ာ" ဆုိျပီး ထုံးစံအတုိင္း သူကေနာက္ေျပာင္ေျပာဆုိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အယင္လုိ သူကုိျပန္မေနာက္နုိင္ဘဲ ခပ္ငုိင္ငုိင္ျဖစ္သြားသူက က်ေနာ္ပါ။ ေရွ့မွာေျပာခဲ့တဲ့ ကုိဘ ေစာထြန္းနဲ႔ အခု ကိုေအာင္ေက်ာ္ဦးတုိ့ရဲ့အေျခေနေတြကိုစဥ္းစားရင္း ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ဒီလုိ ေပး ဆပ္ခဲ့ရသူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားရွိေနခဲ့ျပိီလဲဆုိျပီး က်ေနာ္စဥ္းစားမိပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ အင္တာ နက္ ပါတဲ့ လက္ကုိင္တယ္လီဖုန္းကေန http://www.absdf.com/ ထဲ၀င္ျပီး ခ်က္ၾကည့္ေတာ့ ထိခုိက္ ဒဏ္ ရာရသူ ၃၉၉-ဦး၊ ေသဆုံး ၂၇၃-ဦး၊ က်ဆုံး ၃၅၃-ဦး၊ စုစုေပါင္း ၁၀၂၄-ဦးဆုိျပီးေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။ ဒါေတာင္ စာရင္းကအျပည့္အစုံမဟုတ္ေသးဘဲ လက္လွမ္းမိသေလာက္ စုစည္းထားပုံသာျဖစ္ပုံရပါ တယ္။
နွစ္ ၂၀-ေက်ာ္သာသက္တန္းရွိေသးတဲ့ ABSDF မွာေတာင္ ထိခုိက္က်ဆုံးဦးေရ ၁၀၀၀-ေက်ာ္ ေနျပီ ဆုိ ရင္ နွစ္ ၆၀-ေက်ာ္တုိက္ေနတဲ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ေတြမွာဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိ ေနျပီလဲဲ။ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ ၂-ဒါဇင္ေက်ာ္ရဲ့ ထိခုိက္ ဒဏ္ရာစာရင္းကို ခ်ဳပ္လိုက္မယ္ ဆုိရင္ ေသာင္းဂဏန္းေက်ာ္ျပီး သိန္းဂဏန္းေတာင္ရွိေနေလမလား။ ဒီ ကိန္းဂဏန္းေတြကိုသိခ်င္လုိ႔ သူပုန္အဖြဲ႔ေပါင္းစုံရဲ့ ၀က္ဆုိက္ေတြကိုလုိက္လွန္ရွာေဖြခဲ့ေပမဲ့ ABSDF လုိမ်ဳိး စာရင္းထုတ္ျပန္ထားတာ မေတြ႔ရေသးပါဘူး။ တခါ သူပုန္တပ္ေပါင္းစုၾကီးျဖစ္တဲ့ DAB တုိ႔၊ NCUB တုိ႔ရဲ့ ၀က္ဆုိက္ထဲမွာလဲ အဲဒီလုိစာရင္းဇယားမ်ဳိးကိုမေတြ႔ရဘဲ တျခားဇယားေတြကိုသာေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။
ထိခုိက္က်ဆုံးစာရင္းဇယားေတာင္မရွိဘူးဆုိရင္ အဲဒီေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြအတြက္ ဒီတပ္ေပါင္းစု ေတြက ဘယ္လုိတာ၀န္ယူေပးထားသလဲဆုိတာကုိ ဆက္ေမးဖုိ႔ခက္သြားပါတယ္။ တပ္ေပါင္းစုက မ ေဆာင္ရြက္ေသးဘူးဆုိရင္ သက္ဆုိင္ရာ သူပုန္အဖြ႔ဲတခုခ်င္းစီကေကာ ဒီရဲေဘာ္ေတြအတြက္ ဘာေတြ မ်ားေဆာင္ရြက္ ေပးထားသလဲ။ က်ေနာ္စဥ္းစားေနေပမဲ့ အခုထိေတာ့ ေသခ်ာတဲ့စီမံကိန္းတခုခုနဲ႔ ကူ ညီ ေဆာင္ရြက္ေပးထားတာမ်ဳိး မေတြရရ၊ မၾကားရေသးပါဘူး။
မွတ္တန္းမဲ့ စာရင္းမ်ား
နယ္ေျမမတည္ျငိမ္ေသးတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးအဖဲြ့စည္းေတြဖက္က သူတုိ႔အတြက္ေပးဆပ္သြားသူေတြရဲ့ မွတ္တန္းမွတ္ရာေတြ၊ ျပည္လည္ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေရးေတြမလုပ္နုိင္ေသးတာကိုထားပါေတာ့။ နုိင္ငံတခု လုံးနီးပါးကို ထိမ္းခ်ဳပ္ထားနုိင္တဲ့ လက္ရွိအစိုးရဖက္ကေကာ နွစ္ ၂၀ ကေန နွစ္ ၆၀ ေက်ာ္အထိ ျဖစ္ပါြး ခဲ့တဲ့၊ ျဖစ္ပြါးေနဆဲျဖစ္တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္အတြင္း က်ဆုံးသြားတဲ့ သူတုိ႔ရဲ့တပ္ဖြဲ႔၀င္ စာရင္းဇယားေတြ အ ေသ ခ်ာရွိရဲ့လား။ သူတုိ႔အတြက္ အစိုးရက ဘာေတြတာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ေပးေနသလဲ။ သူတုိ႔ ဟာလဲ ျပည္တြင္းစစ္ရဲ့သားေကာင္ေတြဘဲ့မဟုတ္လား။
စနစ္တက်ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ သူပုန္တပ္ေတြထက္ စာရင္းဇယား ပုိျပည့္စုံမယ္ဆုိ တာ သံသယရွိစရာမလုိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ နွစ္ ၆၀-ကာလအတြင္း ထိခုိက္ဒဏ္ရာရသူေတြ အတြက္ အဲဒီတပ္မေတာ္နဲ႔အစိုးရက ဘာေတြေဆာင္ရြက္ေပးေနသလဲဆုိတာကေတာ့ ေမးခြန္းထုတ္ စရာ ရွိေနဆဲလုိ႔ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ျမန္မာနုိင္ငံမွာရွိစဥ္က ေျချပတ္ လက္ျပတ္ ရဲေဘာ္ေဟာင္း ေတြ ကို လမ္းေဘးမွာ၊ စစ္မႈထမ္းေဟာင္း သက္သာ လဖက္ရည္ဆုိင္မွာ၊ ျမိဳ့ပါတ္ရထားတြဲေတြေပၚမွာ၊ ဟိုမွာ -ဒီမွာ၊ ဟုိေတာင္း-ဒီေတာင္း လုပ္ေနတာကို မၾကာခဏေတြ့ ဖူးေပမဲ့ တခါမွ ဒီလုိအေသခ်ာမစဥ္း စား ျဖစ္ခဲ့ပါ။
ABSDF လုိအဖြဲ႔မ်ဳိးမွာေတာင္ ထိခုိက္-က်ဆုံးဦးေရ ၁၀၀၀-ေက်ာ္ရွိတယ္ဆုိရင္ တုိက္ပဲြေတြျဖစ္တုိင္း လူလႈိင္းလုံးစစ္ဆင္ေရးကိုသုံးေလ့ရွိတဲ့ အစိုးရတပ္ဖက္က ဒီထက္ ၅-ဆနီးပါး ပုိမ်ားမယ္ဆုိတာ မွန္းလုိ႔ ရပါတယ္။ ဒီ ၅-ဆကုိ တနုိင္ငံလုံးရွိ သူပုန္အဖြဲ႔ ၂၀-ေက်ာ္နဲ႔ေျမာက္၊ နွစ္ ၆၀-နဲ႔ျပန္ေပါင္းျပီး ဂဏန္း ေပါင္းစက္ထဲ ထည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ သန္းဂဏန္းမရွိရင္ေတာင္ သိန္းဂဏန္းမက ရွိေနေလာက္ျပီဆုိတာ ကိုခန့္မွန္းလုိ႔ရနုိင္ပါတယ္။
တကယ္တန္းေျပာမယ္ဆုိရင္ ထိခုိက္-က်ဆုံးစာရင္းက ဒီလုိ ၂-ဖက္တပ္ေတြ၊ လက္နက္ကုိင္ စစ္သား စာရင္းနဲ႔တင္္မျပီးေသး။ ျမန္မာနုိင္ငံစစ္ပဲြေတြရဲ့ထုံးစံအတုိင္း အရပ္သား ေပၚတာေတြ၊ ေဒသခံ တုိင္းရင္း သားေတြ၊ ဟုိေျပးဒီလႊားရင္းနဲ႔ ၂-ဖက္တပ္ေတြၾကား အပစ္ခံရတာ၊ မုိင္းနင္းမိတာေတြကုိပါ ထည့္ေပါင္း ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေဒါက္တာစင္သီယာေမာင္ေဆးခန္းရဲ့ မုိင္းဌာနကလူနာေတြ၊ ေျခတုလက္တုဌာနက လူနာေတြ၊ နယ္စပ္ဒုကၡသည္စခန္းအသီးသီးမွာျမင္ေနရတဲ့ မုိင္းသင့္ျပည္သူေတြ၊ နယ္စပ္ကိုထြက္ မလာနုိင္ဘဲ ေတာေတာင္ေတြထဲပုန္းေအာင္းေနရသူေတြ၊ န၀တ-နအဖ-တပ္ေတြရဲ့ ေပၚတာအျဖစ္ လုိက္ပါရင္း ေသနပ္ထိ၊ မုိင္းထိျပီး ဒုကၡိတျဖစ္သြားသူေတြ ဘယ္နဲပါ့မလဲ။
ဒီလူေတြအတြက္ ဘယ္အဖြဲ႔စည္းေတြက စာရင္းဇယားအေသခ်ာျပဳစုထားပါသလဲ။ ၂-ဖက္တပ္ေတြက ေတာ့ သူလူ့စာရင္းကိုေတာင္ သူအနုိင္နုိင္လုပ္ေနရလုိ႔ ေျမဇာပင္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အရပ္သားေတြ အတြက္ စဥ္းစားဖုိ႔အခ်ိန္ရွိပုံမရေသးပါ။ ဆုိေတာ့ ဒီအတြက္ ဘယ္သူေတြလုပ္ေပးနုိင္မလဲ။ က်ေနာ္စဥ္းစားေနမိ ျပန္ပါတယ္။
ျပည္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ဘာလုပ္ၾကမလဲ
အခု စစ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ေတြခ်ဳပ္၊ စစ္ပဲြေတြတကယ္ရပ္ျပီဆုိရင္ ဒီလူေတြအတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာလုပ္ ေပးၾကမလဲ။ တတိယ-နုိင္ငံေတြက တာ၀န္ယူေပးထားသားဘဲ့ဆုိပီး ဒီတုိင္းဘဲ့ပစ္ထားၾကမလား။ သူတုိ႔ထက္ပုိဆုိးတာက နယ္စပ္နဲ႔ ျမန္မာနုိင္ငံအတြင္းမွာရွိေနတဲ့ "ျပည္တြင္းစစ္ရဲ့အသီး အပြင့္ေတြ"။ အဲဒီအသီးအပြင့္ေတြကုိ က်ေနာ္တုိ႔ အေသခ်ာစာရင္းျပဳစုဖုိ႔လုိေနပါတယ္။ သူတုိ့ဘ၀ျပန္လည္ ထူ ေထာင္ေရးေတြကို က်ေနာ္တုိ့စနစ္တက်ေဆာင္ရြက္ေပးဖုိ႔လုိေနပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အခုခ်ိန္ထိေတာ့ ဒီကိစၥကုိ ၂-ဖက္ စစ္ရပ္စဲေရးေဆြးေႏြးပဲြေတြမွာ၊ စစ္ရပ္စာခ်ဳပ္ေတြမွာ ထည့္ ေရးတာ၊ ထည့္ေျပာတာ မၾကားရေသးပါဘူး။ ဆက္ဆံေရးရံုးဖြင့္ဖုိ႔နဲ႔ စီးပြါးေရးလုပ္ခြင့္ရဖုိ႔အခ်က္ေတြ ကိုပဲ့ ဦးစားေပးေဆြးေနြးေနတာျမင္ေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္တာ၀န္ယူထားတဲ့ ၂-ဖက္ အဖြဲ႔ စည္း အသိးသိးကပုဂုိလ္ေတြ သတိမမူ ဂူမျမင္ျဖစ္ေနတာမ်ဳိးလား။ ဒါမွမဟုတ္ စစ္ပဲြဆုိတာ ဒီလုိပါဘဲ့ "ကံဆုိးသူထိ။ ကံေကာင္းသူရွင္" ဆုိျပီး သေဘာထားေနၾကဆဲလား။
"ျပည္တြင္း စစ္ရဲ့အသီးအပြင့္" ေတြကုိ လူေတြဘာေၾကာင့္ ေမ့ထားေနၾကတာလဲ။ က်ေနာ္စဥ္းစား ေနေပမဲ့ အခုခ်ိန္ထိေတာ့ ဒီကိစၥကုိ အစ္ရႈးတခုအျဖစ္ ဘယ္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔စည္း၊ ဘယ္အစိုးရ ၀န္ ၾကီး၊ ဘယ္တပ္မေတာ္ကိုယ္စားလွယ္၊ ဘယ္လြတ္ေတာ္ကို္ယ္စားလွယ္ကမွ လြတ္ေတာ္တြင္း၊ လြတ္ ေတာ္ပမွာ ေဆြးေနြးတင္ျပတာမ်ဳီး မၾကားရေသးပါဘူး...။
နွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ကေန စိတ္ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ျပန္လြတ္လာတဲ့ နုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ဘ၀ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ ရန္ကုန္မွာေဆြးေနြးပဲြေတြလုပ္တာ၊ နုိင္ငံတကာေရာက္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ ေတြက ေငြေၾကးအကူညီေပးပုိ႔တာ၊ နုိင္ငံတကာ NGO တခ်ဳိ့ကလဲ ကူညီေပးေနတယ္ ဆုိတာေတြကို အင္တာနက္သတင္းေတြမွာ ၾကံဳၾကားေတြ႔ေနရပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အခု က်ေနာ္ေျပာေနတဲ့ နွစ္ ၆၀-ျပည္ တြင္းစစ္ကာလအတြင္း စိတ္ဒဏ္ရာတင္မက ခႏၱာကုိယ္ရဲ့အစိတ္အပိုင္းေတြပါ ဒဏ္ရာရျပီး က်ဳိးပဲ့ျဖတ္ ေတာက္ မသန္မစြမ္းျဖစ္သြားသူေတြအတြက္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးေဆြးေႏြးပဲြ၊ အလႈေငြ ေကာက္ခံ ပဲြ၊ နုိင္ငံတကာ NGO ေတြဖက္က ကူညီေပးပဲြ ဆုိတာမ်ဳီး က်ေနာ္တခါမွမၾကားမိေသးပါဘူး။
ေပးဆပ္မႈခ်င္းအတူတူ တုန္႔ျပန္အသိအမွတ္ျပဳမႈက်ေတာ့ ဘာလုိ႔မတူျဖစ္ေနတာလဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ စဥ္း စားပုံေတြ တခုခုလဲြေခ်ာ္ေနျပီလား။
မသန္မစြမ္း ထုိင္ခုံကား motor rullestol ေလးကိုစီးျပီး က်ေနာ္ေရွ့ကေနထြက္သြားတဲ့ ကုိေအာင္ ေက်ာ္ဦးရဲ့ေက်ာျပင္ကုိေငးၾကည့္ရင္း ေနာ္ေ၀းပါလီမန္ေရွ့က ျမက္ခင္းေပၚမွာ က်ေနာ္တေယာက္ တည္း ဆက္လက္္စဥ္းစားေနမိပါတယ္။ ။
1 comments:
Good!!!
Post a Comment