Sunday, August 30, 2020

ကမၻာ့ေျမာက္ဖ်ားအငူ North Cape သုုိ႔ ခရီးသြားျခင္း (၃)

နော်ဝေ-ဖင်လန်-ရုရှား ၃ နိုင်ငံနယ်စပ် တြိဂံဒေသသို့...


ဒီနေ့ ဇူလိုင် ၂၃- ကြာသပတေးဆိုတော့ ခရီးထွက်လာတာ ၅ ရက်ထဲဝင်လာပြီ။ အဓိက ဦးတည်ချက်ဖြစ်တဲ့ Nordkapp ကို ဒီနေ့ တက်မလား၊ ဒါမှမဟုတ် နော်ဝေ-ဖင်လန်-ရုရှား ၃ နိုင်ငံနယ်စပ် တြိဂံဒေသကို အရင်သွားပြီးမှ တက်မလားပေါ့။ လမ်းတလျောက်လုံး ကျနော်တို့ ၃ ဦးကြား အငြင်းပွားမှုမရှိပေမယ့် ဒီကိစ္စမှာတော့ နည်းနည်းသဘောထားကွဲပါတယ်။ အဓိက ဦးတည်လာတာကိုပဲ ဦးစားပေးပါ။ ရုရှား နယ်စပ်မှာ ဘာတွေထူးတာရှိလို့လဲ၊ အဲမှာ မတော်တဆ တခုခုဖြစ်ရင် (ကားပျက်-တာယာပေါက် စသဖြင့်) ခရီးစဉ်တခုလုံး လွဲကုန်မယ်ဆိုပြီး တဦးက ကန့်ကွက်ပါတယ်။ 



ဒါပေမယ့် အားလုံး မငြင်းနိုင်တာက ရာသီဥတုအခြေအနေ။ မနေ့ညနေပိုင်းက စပြီး နေနည်းနည်းသာနေတယ်ဆိုပေမယ့် တိမ်တွေက အများကြီး။ Nordkapp မှာ သောကြာနေ့မှ နေက အလုံးလိုက်သာမယ်ဆိုပြီး Yr.no က အသေချာဆိုထားပါတယ်။ တခါ မနေ့ညက ဆောင်နာမှာတွေ့တဲ့ ဆွင်ဇလန်က ပုဂ္ဂိုလ်ကလည်း တောင်ပေါ်မှာနေမသာသေးလို့ ဒီ ဟီတာမှာ အနားယူပြီးစောင့်နေတာ ၂ ရက်ရှိပြီတဲ့။ သောကြာနေ့မှာ တက်ကြပါဆိုပြီး တိုက်တွန်းထားပါတယ်။ ဒီတော့ သူတို့လိုပဲ တရက်စာကို ဘယ်မှာမသွားပဲ ဟီတာမှာ ထိုင်နေမလား...။ ရုရှားနယ်စပ်ဖက် ရသမျှ စမ်းသွားကြည့်မလားပေါ့...။

ရာသီဥတုကို အပြစ်ပုံချရင်း ရုရှားနယ်စပ်သွားရေး အဆိုက အနိုင်ရသွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခရီးက အဝေးကြီး- ကီလို ၄၆၀ ကျော်ကို အသွား-အပြန်မောင်းရမှာ။ ဒါတောင် Kirkenes မြို့အထိပဲရှိသေးတယ်။ အဲဒီမြို့ကနေ နယ်စပ်ကို ကီလို ၆၀ ကျော်၊ ခရီးကြမ်တး နာရီခွဲလောက် ထပ်မောင်းရအူးမယ်ဆိုပါတယ်။ လမ်းကလည်း ဒီဖက်လိုမကောင်းတော့ဘူး။ ကျဉ်းလည်းကျဉ်- အကွေ့အကောက်နဲ့တောင်တွေကများ တယ်လို့ဆိုပါတယ်။ ဒီတော့ တနာရီ ၇၀ ထက်ပိုမောင်းလို့မရဘူး။ ကီလိုမီတာ ၆၀၀ နီးပါးဆိုတော့ အသွား-အပြန် အနည်းဆုံး ၁၅ နာရီ ကြာမယ်။ ဒါတောင် လမ်းမှာနားတာ၊ ကားဆီဖြည့်တာ၊ လူအစာစားတဲ့အချိန်တွေ မပါသေးဘူး။

အဲတော့- မနက်ဖန် သောကြာညနေအမီ Nordkapp ကို ပြန်ရောက်ပါ့မလား။ တခါ စနေနေ့ကို တောင်ပေါ်က ပြန်ဆင်းပြီး တနလာၤနေ့ည လီးလီးဟားမားကို အရောက်ပြန်မောင်းရမယ်တဲ့...(အလာတုန်းက ၆ ရက်ခရီးကို ၃ ရက်နဲ့ အရောက်ပြန်ရမယ်) ခရီးစဉ်က အဲဒီလို လုံးဝ- နားချိန်မရှိ၊ ကားပျက်ချိန်မရှိ၊ တခုခု ဖြစ်ရင် တကယ့်ကို တခုခုဖြစ်မှာ...။

-စိတ်မပူပါနဲ့ အူးလေးဒေ- ကျနော်မောင်းပြပါ့မယ်-တဲ့။ ကိုမင်းမင်းက အာမခံတော့ ဆက် ဒိုးပေါ့။ ထင်ထားတဲ့အတိုင်းပါပဲ။ လမ်းကကျဉ်း ပြီး အကွေ့အကောက်က အတော်များပါတယ်။ ၂ နာရီလောက်မောင်းပြီးချိန်မှာ Nordkapp နဲ့ Kirkenes လမ်းခွဲနေရာ၊ တနည်းအားဖြင့် E69 နဲ့ E6 လမ်းခွဲနေရာ Olderfjord ကို ရောက်ပါတယ်။ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ အတော်နီးလာပြီဆိုတော့ အားလုံး ကားပေါ်ကဆင်းပြီး အမှတ်တရ ဓာတ်ပုံရိုက်ပေါ့။ တခြားကားတွေကတော့ ကွက်ကြည့်-ကွက်ကြည့်။ ဘာကြောင့်လဲဆို အနောက်တိုင်းသားတွေက သိပ်မရိုက်ဘူး၊ အာရှကလူတွေပဲ ဓာတ်ပုံအရိုက်များတယ် မဟုတ်ပါလား။


လမ်းဆုံနားက ဓာတ်ဆီဆိုင်မှာ ကားဆီဖြည့်၊ လူ ဗိုက်ဖြည့် ပြီးတော့ ပင်လယ်ကမ်းနားတလျောက် တနာရီလောက်မောင်း။ ပြီးတော့ မြစ်ကြောင်း (တောင်ပေါ်ချောင်းထင်ပါတယ်) တလျောက် တနာရီကျော်လောက်မောင်းပြီးချိန်မှာ ဆာမိ ပြတိုက်ဆိုတဲ့ ဆိုင်းဘုတ်ကို တွေ့ပါတယ်။ ဆိုင်းဘုတ်ပြထားတဲ့အတိုင်း ကားကိုကွေ့ဝင်သွားတော့ NRK ဆာမိ တွီဗွီ စတေရှင်ဆိုတာကို မထင်ပဲနဲ့ တွေ့လိုက်ရ ပါတယ်။ NRK နော်ေ၀ အစိုးပိုင် အသံလွှင့်ဌာနမှာ ဆာမီလို ရုပ်သံနဲ့ ရေဒီယို အစီစဉ်ရှိပါတယ်။ (မြေပုံမှာတော့ RiddoDuottar Muse- Karasjok မြို့လို့ဖေါ်ပြထားပါတယ်)။



ဆာမိဆိုလို့... နော်ဝေမြောက်ပိုင်းကို ဝင်လာပြီးကတည်းက လမ်းဘေးနေရာအချို့မှာ ဆာမိး အမှတ်တရပစ္စည်းရောင်းတဲ့ ဆိုင်တွေကို တွေ့ရပါတယ်။ အထူးသဖြင့် မြောက်ပိုင်းက သမင်းကြီးတွေ၊ ဝက်ဝံတွေကိုဖမ်းပြီး သရေတွေကိုပြန်ရောင်းတာ၊ ဆောင်းတွင်းဆို အဲအမွေးပွ သရေတွေနဲ့မှ အအေးဒဏ်ကို ခံနိုင်တာမဟုတ်လား။ ဒါပေမယ့် ဈေးက အတော်ကြီးပါတယ်။ တခုကို တထောင်ကျော်ဆိုတော့ ဒေါ်လာ ၂၀၀ လောက်ရှိနေပြီ။

အခုကတော့ ပြတိုက်၊ အထဲဝင်ရင် ၇၀ ပေးရမယ်၊ အပြင်မှာလျောက်ကြည့်ရင်တော့ အခမဲ့ပေါ့။ အဲတော့ အခမဲ့ရတုန်း အိမ်သာခန်းကို အရင်ပြေး၊ ပြီးတော့ ကော်ဖီတခွက်ဝယ်၊ ဓာတ်ပုံတွေကို လျောက်ငေးပေါ့။ ဆာမိလူမျိုးတွေက ဒီတိုင်းကြည့်လိုက်ရင် နော်ဝေနဲ့ သိပ်မကွာဘူး။ နည်းနည်းတော့ ခန္တာကိုယ်သေးတယ်လို့ထင်ရပြီး ဘာသာစကားက မတူဘူး။ ဆာမီးစကား သီးခြားရှိပါတယ်။ အခု မြောက်ပိုင်းနယ်စပ်နဲ့နီးလာတဲ့အခါ လမ်းညွန်ဆိုင်းဘုတ်တွေကိုတောင် ဘာသာစကား ၄ မျိုးနဲ့ရေးထားတာတွေ့ရပါတယ်။ နော်ဝေ-ဆာမိ-ရုရှား-ဖင်လန် ၄ မျိုးနဲ့ (အင်္ဂလိပ်ဘာသာ မပါဘူး)။

ဝတ်စား ဆင်ရင်မှုလည်း သီးခြားရှိပေမယ့် အဲဒီအဝတ်တွေက ပွဲလမ်းသဘင်ရှိမှ ဝတ်တယ်နဲ့တူပါတယ်။ အခုပြတိုက်မှာရှိတဲ့လူတွေက သာမန် နော်ေ၀ တွေလိုပါပဲ၊ ဘာမှထူးမနေပါဘူး။ -ခင်ဗျားတို့က ဆာမီးတွေလား-လို့ မရဲတရဲ မေးကြည့်တော့ ဟုတ်ပါတယ်တဲ့။ မရဲတရဲဆိုတာက ခွဲခြားဆက်ဆံတယ် အထင်ခံရမှာစိုးလို့။ ဒါပေမယ့် သူတို့ကတော့ သူတို့ဆာမိးဖြစ်တယ်ဆိုတာကို ဂုဏ်ယူစွာနဲ့ပြောနေကြတာပါ။


နော်ဝေမြောက်ပိုင်း၊ အခုသွားမယ့် ဖင်လန်၊ ရုရှားမြောက်ပိုင်းမှာ ဆာမီးကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရဒေသ၊ ဆာမီလွှတ်တော်ရှိတယ်လို့ သိရပေမယ့် အသေးစိပ် မလေ့လာဖြစ်သေးပါ။ သေချာတာကတော့ ကျနော်တို့ ငယ်ငယ်တုန်းက စာအုပ်တွေထဲဖတ်ဖူးတဲ့ အက်စကီမိုးဆိုတာနဲ့ အခုတွေ့နေတဲ့ ဆာမီးလူမျိုး မတူပါဘူး။ (အရင်က အတူတူလို့ထင်ခဲ့မိပါတယ်။ အသေးစိပ် မလေ့လာရသေးပါ)။

ထားတော့၊ အခုက ပြေးရင်းလွှားရင်းနဲ့လမ်းကြုံဝင်လေ့လာတာဆိုတော့ သာမန် မြင်ရသလောက်ကိုပဲ ပြန်ပြောပြနိုင်မှာပါ။ အဲဒီက ပြန်ထွက်ပြီး နောက်ထပ် တနာရီလောက်ထပ်မောင်းတော့ လမ်းပြင်နေလို့ တောထဲကဖြတ်မောင်းရတဲ့နေရာနဲ့ လေယဉ်ကွင်းကြီးတခုကို တွေ့ရပါတယ်။ နော်ဝေမြောက်ပိုင်းက မြို့အတော်များများမှာ လေယာဉ်ကွင်းရှိတာကို သတိထားမိပါတယ်။ မရှိလို့မဖြစ်ဘူးလေ။ ရထား လမ်းကလည်းမရှိ၊ (ရထားလမ်းက Mo i Rana အထိပဲရှိပြီး ဘိုဒိုနဲ့ ထရိုးဟိန်းကြား ရထားလမ်းက အတော်လှတယ်ဆိုပါတယ်) ကားနဲ့မောင်းမယ်ဆိုရင်လည်း အခု ကျနော်တို့သွားနေသလို ၅ ရက်လောက်မောင်းမှ ရောက်မယ်ဆိုတော့ လေယဉ် ရှိမှဖြစ်မှာပေါ့။


အဲဒီလေယဉ်ကွင်းအကျော် ကုန်းဆင်းတခုမှာတော့ လှပတဲ့ တံတားဖြူတစင်းနဲ့ ကြည်လင်နေတဲ့ မြစ်တခုကို ဝိုး ကနည်း မြင်လိုက်ရပါတယ်။ အားလုံးဆင်းပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်ပေါ့။ အချိန်က ၃ နာရီလောက်ရှိနေပြီဆိုတော့ ဗိုက်ကလည်း အတော်ဆာနေပြီ။ လမ်းတလျောက်မှာ အာရှဆိုင်ကလည်း တဆိုင်မှမတွေ့ဘူး။ ရှေ့မှာမြင်နေရတဲ့ အဲဒီတံတားရှေ့ကဆိုင်မှာ တခုခုစားမှဖြစ်တော့မယ်ဆိုပြီး ဝင်လိုက်တော့ ဟိုတယ်နဲ့တွဲထားတဲ့ ဆိုင်ကြီးဖြစ်နေပါတယ်။ အာရှစာ (ထမင်း-ခေါက်ဆွဲ) မရတဲ့အပြင် ဈေးကလည်း မြောက်သလားမမေးနဲ့။ ဒါပေမယ့် တခြားဆိုင်လည်း မတွေ့ဘူး။ ဗိုက်ကလည်းအတော်ဆာနေပြီဆိုတော့ ဘိုစာ စားမှဖြစ်တော့မယ်ပေါ့။




မြေပုံမှာထောက်ကြည့်တော့ Tana မြစ်ဘေးမှာ။ ခုနက တံတားက တာနာမြစ်ပေါ်ရှိ တံတားဟောင်းဘေးမှာ တံတားအသစ် ဆောက်နေတာ။ အဖြူရောင်တိုင်အမြင့်ကြီးတလုံးနဲ့ ကြိုးဆိုင်းပြီးဆောက်ထားတာဆိုတော့ မြင်ကွင်းက အတော်လှပ ထူးခြားနေပါတယ်။ တံတားနဲ့ အနီးဆုံးမြို့က Tana Bru တဲ့။ ဒီနေ့ရာသီဥတုကကောင်းပြီး နေသာနေတော့ အဲဒီဆိုင်မှာ လူတွေက မနည်းဘူး။ ဥရောပသားတွေဆိုတော့ ဆိုင်ထဲမှာမထိုင်ပဲ အပြင်က နေရောင်အောက်က စားပွဲမှာ နေရာရဖို့အရေး အလုအရက်။ 

ဟန်ဘာဂါစာရင်း ဘေးကလူတွေနဲ့စကားစပ်ပြီး ရုရှား-ဖင်လန် နယ်စပ်ကို သွားလယ်မလို့... လမ်းဆိုးသလား- ဘယ်လိုရှိလဲ.. စသဖြင့် တီးခေါက်ကြည့်မိပါတယ်။ ဒီကလူတွေက ရုရှားကို သိပ်အကောင်းမမြင်ကြဘူးထင်ပါတယ်။ ဘာသွားလုပ်မှာလဲ ဒီလောက်အဝေးကြီး- လမ်းကလည်း ဆိုးသေး၊ မတော်ရင် မင်းတို့ကို ရုရှားတွေက ခေါ်ပြီး ကွာရင်တင်း ၁၄ ရက် ဝင်ခိုင်းထားမှာတဲ့...၊ အင်း- ဒုက္ခ။

ဟန်ဘာဂါစာရင်း ဘေးကလူတွေနဲ့စကားစပ်ပြီး ရုရှား-ဖင်လန် နယ်စပ်ကို သွားလယ်မလို့... လမ်းဆိုးသလား- ဘယ်လိုရှိလဲ.. စသဖြင့် တီးခေါက်ကြည့်မိပါတယ်။ ဒီကလူတွေက ရုရှားကို သိပ်အကောင်းမမြင်ကြဘူးထင်ပါတယ်။ ဘာသွားလုပ်မှာလဲ ဒီလောက်အဝေးကြီး- လမ်းကလည်း ဆိုးသေး၊ မတော်ရင် မင်းတို့ကို ရုရှားတွေက ခေါ်ပြီး ကွာရင်တင်း ၁၄ ရက် ဝင်ခိုင်းထားမှာတဲ့...၊ အင်း- ဒုက္ခ။



ဒီတော့ GPS အားကိုးနဲ့ပဲ ဆက်မောင်းရမှာပေါ့။ တကယ်ဆို ရုရှားနယ်စပ်သွားမယ်ဆို ဒီမြို့ထဲအထိ ဝင်လာစရာမလိုဘူး။ မြို့ပြင် လမ်းခွဲကနေ E105 (E6-ကနေ 105 သို့) ဖက် ဆက်မောင်းသွားရမှာ။ လမ်းကကျဉ်းပြီး သိပ်မကောင်းတဲ့အပြင် အသွားအလား ကားတွေလည်း သိပ်မတွေ့ရဘူး။ အချိန်ကလည်း ညနေ ၇ နာရီကျော်နေပြီ။ နေသာနေဆဲဖြစ်တယ်ဆိုပေမယ့် နယ်စပ်မှာ တဲထိုးအိပ်ခွင့်မရှိဘူးဆိုထားတော့ ဟိုရောက်ရင် ဟိုတယ်အခန်းရပါ့မလား။ ညမအိပ်ပဲ ပြန်ဆင်းလို့မီပါ့မလား...။ နယ်စပ်ကရွာရောက်ရင် ၃ နိုင်ငံ နယ်စပ်က ကျောက်တုံးဆီရောက်ဖို့ မီနစ် ၃၀ ခန့် တောလမ်းကိုလျောက်ရသေးတယ်လို့ မြေပုံညွန်းကဆိုထားတော့ …အင်း ဖြစ်ပါ့မလားပေါ့။

အဲလို တွေးလို့ကောင်းတုန်း ကားလမ်းက ချက်ချင်းကြီး ကတ္တရာလမ်းကနေ မြေနီလမ်းကြမ်းဖြစ်သွားပါတယ်။ -ဟ မဖြစ်ဘူးထင်တယ်နော်၊ လမ်းပေါ်မှာ ကျောက်စရစ်ခဲလေးတွေရှိတယ်။ အဲဒါနဲ့ထိမိပြီး ကားတာယာပေါက်သွားရင် ကျနော်တို့ခရီးစဉ်တွေ အကုန် လွဲကုန်နိုင်တယ်- ဆိုပြီး ကားမောင်းနေတဲ့ ကိုမင်းမင်းက ပြောပါတယ်။ အဲဒါမှ ဒုက္ခ... ဒီအထိ လာပြီးမှ လှည့်ပြန်စရာလား...။

-မပြန်လို့မဖြစ်ဘူးလေ၊ ကားက တလျောက်လုံး ကတ္တရာလမ်းပေါ် မနားတမ်းမောင်းထားတာဆိုတော့ ကျောက်တုံးလေးတွေနဲ့ညှိပြီး တာယာပေါက်နိုင်တာပေါ့။ အဲလို တခုခုဖြစ်ရင် ခရီးစဉ်က အကုန်လွဲမှာ သေချာတယ်။ ဒီတော့ - စိတ်လျော့- အူးလေးဒေ၊ ရုရှားနယ်စပ် ရောက်ဖို့ထက် မြောက်ပိုင်းအငူရောက်ဖို့က ပိုအရေးကြီးတယ်- ဆိုပြီး နယ်စပ်မရောက်ခင် တနာရီခန့်အလိုကနေ အောင်မြင်စွာ ဆုတ်ခွာခဲ့ ပြန်ပေါ့။ အင်း... ကိုယ့်အတွက်တော့ ၂ ခါရှိပြီ။ တောင်ပိုင်း ကျောက်ညှပ်တောင်တုန်းက တခါ၊ အခုတခါဆိုတော့ ၃ ခါတော့ အဖြစ်မခံနိုင်ဘူး။ မြောက်ပိုင်းအငူကိုတော့ တွက်တိရောက်မှ ဖြစ်မယ်...။
……………………

ေျမာက္ပုုိင္း အငူ Nordkapp ကုုိ တကယ္သြားပါျပီ
......................

ရုရှားနယ်စပ်ကနေ အောင်မြင်စွာဆုတ်ခွာလာသူ ၃ ဦးဟာ အချင်းချင်း အပြန်အလှန်အားပေးရင်းနဲ့ လာလမ်းအတိုင်း ပြန်လှည့်လာခဲ့ပေါ့။ အဆင်မပြေမှုနဲ့တွေ့မှ ဗိုက်ကလည်း ပိုဆာလာသလိုလို။ ရှိကနဲမြို့အဝင်က ပီဇာ ဆိုင်မှာ ညစာ စားမလားဆိုတော့ မဖြစ်ဘူး။ ထမင်းပဲစားချင်တာတဲ့- ဆရာသမား ၂ ယောက်ကဆိုပါတယ်။ အဲတော့ ဓာတ်ဆီဆိုင်မှာ ကားဆီဖြည့်ရင်းနဲ့ မီးပလပ်ပေါက်ရှာပြီး ထမင်းအိုးတည်ရအောင်တဲ့... အန်- သူများတွေက အထူးအဆန်းအဖြစ် အကြည့်ခံရတော့မှာပဲ။

ကံကောင်းတယ်ပြောရမလား... ပလပ်ပေါက်က အပြင်မှာမရှိဘူး။ ဆိုင်ထဲက စားပွဲအောက်မှာပဲရှိတာ။ အဲဒါက အစာစားရင်း ကွန်ပြူတာ သုံးဖို့ဖြစ်မှာပေါ့...။ ဒီနေရာမှာ ထမင်းချက်ဖို့တော့ ဘယ်သူမှ စဉ်းစားထားပုံမရဘူး...။ အာ့ဆိုရင် ၅ ဂါလံဝင်တဲ့ ရေပုံးကို ရေအပြည့်ဖြည့် (ဒီမှာက ကားရေးဆေးတဲ့ ပိုက်ရေက သုံးလို့ သောက်လို့ရတယ်)။ တခါသုံး မီးဖိုကိုဝယ်၊ မီးကင်ဖို့ ဝက်အူချောင်း၊ အသားပြားတွေဝယ်ပြီး ကားပေါ်ပြန်တက်။ အလာတုန်းက တွေ့ထားတဲ့ လမ်းဘေးစခန်းတခုဆီ အရောက်ပြန်မောင်းမယ်၊ အဲဒီမှာ ဒီည စခန်းချမယ်ပေါ့...။

ည ၁၀ နာရီလောက်မှ အဲ နေရာကိုရောက်တယ်။ အသွားတုန်းက အတိုင်း ဟိုတယ်ကား ၃ ဦးစီးလောက်ရပ်ထားတာကလွဲရင် တခြား ပြောင်းလဲမှု ဘာမှမရှိ။ တောင်ပေါ်တောလမ်းဘေးမှာဆိုတော့ ဒီနေရာမှာ လျှပ်စစ်မီးမရှိဘူး။ ရေလောင်းအိမ်သာ မရှိဘူး။ ရေချိုမရှိဘူး။ ကုန်းပေါ်ကဆင်းရင်တော့ ပင်လယ်ကမ်းခြေရှိတယ်။ ငါးမျှားလို့ရတယ်ပေါ့။ ဆရာသမားတွေက ငါးမျှားချင်နေတာ...။ ခက်တာက ထမင်း ဘယ်လိုချက်မလဲ...။ လွယ်ပါတယ်ဆိုပြီး ဂစ်မီးဖိုပေါ် ထမင်းအိုးကြီးကို ဒီတိုင်းတင်ပြီးချက်လိုက်တာ... အိုးပါ ပျက်ရော...။ 




အိုးပျက်တာ ပြသာနာမရှိ- ထမင်းတော့ ကောင်းတယ်မို့လား...။ တခါသုံးမီးသွေးဖိုပေါ်မှာ ဝက်အူချောင်းနဲ့ အသားပြားတွေကို ဘာဘီကျုး ကင်ပြီး ညစာလွေးပေါ့။ … ငါးကင်လား...၊ အင်း အခုထိ တကောင်မှ မမိသေးဘူးလေ...။ ည ၁၀ နာရီကျော်နေပြီဆိုတော့ ဘေးက ဟိုတယ်ကားတွေပေါ်ကလူတွေ အိပ်ကုန်ကြပြီထင်တယ်။ ဘာအသံမှမကြားရဘူး။ ကိုယ်တို့ ၃ ဦးပဲ အလုပ်ရှုတ်နေတာ။ 

လျှပ်စစ်မီးမရှိဘူးဆိုမှ တယ်လီဖုန်းက အားကုန်၊ လက်နှိပ်ဓာတ်မီးကလည်း ပါမလာဘူး။ ရန်ကုန်မှာတုန်းက အမြဲဆောင်ထားတဲ့ ပါဝါဘဏ်နဲ့ လက်နှိပ်ဓာတ်မီးက အော်စလိုရောက်မှ ချန်ထားခဲ့တာ။ နော်ဝေမှာခရီးသွားတယ်ဆိုတော့ ဒါတွေ မလိုလောက်ဘူးပေါ့။ အင်း...လူတွေကလည်း လျှပ်စစ်မရှိ၊ အင်တာနက်မရှိရင် မနေတတ်တော့အောင် ဖြစ်နေပါရော့လား...။ အရင် ၁၉၉၀ ပြည်လွန်နှစ်တွေက ထိုင်း-မြန်မာနယ်စပ် တောထဲမှာ ဆယ်နှစ်ကျော်နေခဲ့တာ ဘာလျှပ်စစ်မှမရှိ၊ တယ်လီဖုန်းမရှိ၊ အင်တာနက်မရှိ။ လိုင်းတိုရေဒီယိုလေးတလုံးနဲ့ အိုကေ နေတာပဲ။ အခုတော့ မရတော့ဘူး၊ တောထဲက တော်လှန်ရေးသမားတွေတောင် FB ပေါ်ပုံတွေတင်နေမှတော့ ဥရောပမှာ ရောက်နေသူက မီးမရှိ၊ အင်တာနက်မရှိရင် ဘယ်နေတတ်တော့မလဲ...။

မြောက်ပိုင်းအတော်ရောက်သွားလို့ဖြစ်မယ်၊ ၁၁ နာရီကျော်တဲ့အထိ နေက မဝင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် တိမ်နည်းနည်းရှိနေတဲ့အတွက် မြင်ကွင်းက သိပ်မရှင်းလှ။ ၁၂ အထိစောင့်ကြည့်ပြီးရင်တော့ အိပ်မှဖြစ်မယ်။ မနက်ဖန် တောင်ပေါ်ရောက်မှ တညလုံး မအိပ်ပဲ ကြည့်ကြပေါ့- ဆို ပြီး တဲ ထိုးဖို့ပြင်ပါတယ်။ တဲထိုးရင် ကြာတယ်၊ လေလည်းတိုက်နေတယ်ဆိုတော့ ဟိုမှာရှိပြီးသား (ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်လို ဟာမျီုး) အဆောင်ထဲ ဝင်အိပ်လိုက်ရအောင်တဲ့...။


အင်း- ကိုမင်းမင်းရဲ့ အကြံပြုချက်အရ တဲမထိုးတော့ပဲ တဲကိုအခင်းလုပ်ပြီး လမ်းဘေးက ဘတ်စ်ကားဂိတ်လိုနေရာမှာ ပထမ ဆုံးအကြိမ် အိပ်ခဲ့ဖူးပြီပေါ့။ လူ့စိတ်ဆိုတာကလည်း ခက်သား။ တဲထိုးအိပ်လည်း ဒီမြေကြီးပေါ်မှာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် တဲထဲမှာ အိပ်တယ်ဆိုရင် ဒါမဆိုးဘူး။ အခုတော့ အများသုံး ဘတ်စ်ကားဂိတ်လိုနေရာမှာ ဒီတိုင်းအိပ်ရတယ်ဆိုပြီး စိတ်ထဲမှာ သိပ်မသန့်လှ။ မကြာပါဘူး- Sovepose တန်ဂိုးနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာ မနက် ၇ နာရီအထိ တရေးပဲရပါတယ်။

အိပ်ယာနိုးတော့ ထုံးစံအတိုင်း အိမ်သာပြေးရ။ ဒီမှာရှိတဲ့ အိမ်သာက ရေလောင်းအိမ်သာ မဟုတ်ပဲ နွေရာသီ လမ်းဘေး အိမ်သာ။ အနံက နည်းနည်းဆိုးတယ်။ စွယ်တာကို နှာခေါင်းပေါ်အထိတင်ပြီး သွားရင် အဆင်ပြေတယ်လို့ ကိုကျော်သူကင်းကတော့ ပြောပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်က မရဘူး။ အရင် ရွာမှာနေတုန်း၊ တောထဲမှာနေတုန်းက ဒီလိုအိမ်သာပဲ တသက်လုံးသုံးလာတာ အခုတော့ ဖင်ခေါင်းကျယ်ပြီ။ အဲအိမ်သာပေါ်ထိုင်လိုက်တာနဲ့ အနံဆိုးကိုခံရတာအပြင် အောက်ကနေ အပူငွေ့တခုက ကိုယ့်ကို လာဟပ်သလိုမျိုးခံစားရ။

အင်း...မဖြစ်ချေဘူး။ ရဲဖမ်းလည်းဖမ်းတော့ဆိုပြီး လမ်းတဖက်ကမ်းက တောအုပ်ထဲဝင်ပြေးပြီး မြန်မာ့နည်း မြန်မာ့ဟန်နဲ့ ဖြေရှင်းခဲ့ရပေါ့။ တော်သေးတယ်။ ဘယ်သူကမှ ကိုယ့်ကို လိုက်ပြီးကြည့်မနေလို့...။ တောထဲမှာဆိုတော့ CCTV လည်း မရှိလောက်ဘူးထင်ပါတယ်။ တော်ကြာ အိမ်ရောက်မှ ရဲကနေ မှတ်တမ်းဓာတ်ပုံပို့ပြီး ဒဏ်ကြေးဆောင်ခိုင်းရင်တော့... အင်း. ရှက်စရာကြီး...။

ဒီလိုမျီးလည်းရှိခဲ့ပါတယ်ပေါ့။ ခုနကပြောတဲ့ ဟိုတယ်ကားနဲ့ဆိုရင်တော့ အဲကားပေါ်မှာ အိမ်သာပါ ပါတဲ့အတွက် ဘာပူစရာလိုမလဲ...။ အင်း... ပင်လယ်မှာလည်း ရေငံတွေပဲရှိတယ်ဆိုသလို... မနေ့ကတည်းက ရေမချိုးရသေးပေမယ့် ပင်လယ်ရေလည်း ဆင်းချိုးလို့မဖြစ်သေး။ ရေချို မရှိဘူးဆိုရင် ကပ်စေးစေးဖြစ်နေမှာပေါ့။ အရင်နေ့တွေက မိုးရွာနေလို့ ရေချိုးချင်စိတ်မရှိပေမယ့် ဒီနေ့က နေသာပြီး အပူချိန်က ၂၀ ကျော်နေတော့ ရေချိုးချင်စိတ်က တဖွားဖွားပေါ်နေ။


လမ်းမှာ ရေချိုကန်တွေ့ရင် ကားရပ်ပြီး ဆင်းကူးရအောင်ဆိုပြီး မနက် ၈ နာရီလောက်မှာ ခရီးစတင်။ ဒီညနေတော့ မြောက်ပိုင်းအငူ Nordkapp ဆီ အရောက်ချီမည်ပေါ့။ ရေချိုကလည်း ရှာမှရှားလိုက်တာ၊ ဘာကန်မှမတွေ့ပဲနဲ့ မနေ့ညနေက နေ့လည်စာစားခဲ့တဲ့ Tara မြစ်ဘေးက ဆိုင်ကိုတောင် ပြန်ရောက်လာခဲ့။ တခြားနေရာကလည်း မရှိတော့ ဈေးကြီးပါတယ်ဆိုတဲ့ အဲဆိုင်မှာပဲ မနက်စာ စားဖြစ်ပြန်ပေါ့။ 

တောင်ပေါ်ကပြန်အဆင်း ပင်လမ်းကမ်းစပ်ဖက်ရောက်ချိန်မှာတော့ ရှေ့မှာတင်ပြဖူးတဲ့ သမင်တွေကို လမ်းဘေးမှာ အတော်များများ တွေ့လာရပါတယ်။ ရေကန်လား- ပင်လယ်အစပ်ကမ်းခြေလား သိပ်မကွဲပြားတဲ့တနေရာမှာတော့ ကားတွေ အများကြီးရပ်ထားတာ တွေ့တာနဲ့ ကိုယ်တွေကားကိုလည်း အဲမှာ ထိုးရပ်လိုက်ပါတယ်။ ၂ နာရီလောက်မောင်းပြီးတိုင်း တခါလောက်တော့ နားဦးမှပေါ့...။ အဲ…တကယ်က အဲ-ကားတွေက ဒီတိုင်းနားနေတာမဟုတ်။ ချောင်းထဲ ရေဆင်းသောက်နေတဲ့ သမင်တွေကို ဓာတ်ပုံရိုက်နေကြတာ။




W0W- ဒီလောက်ကြီးတဲ့ သမင်းအရှင်လတ်လတ်တွေကို အခုမှ အနီးကပ်တွေ့ဖူးပါတယ်။ အနီးကပ်ဆိုပေမယ့် သိပ်ကပ်သွားလို့မရဘူး။ သမင်အရိုင်းတွေဆိုတော့ ချိုနဲ့ခတ်ထည့်လိုက်မှ ဒုက္ခရောက်နေဦးမယ်။ ဒါပေမယ့် သမင်တွေကိုယ်တိုင်ကလည်း အကပ်မခံဘူး။ ကိုရိုနာ ဗိုင်းရပ်အကြောင်း သူတို့သိပုံမရပေမယ့် ၆ ပေအထိတောင် အကပ်မခံကြပါဘူး။ တကယ်က ဒီရေကျချိန်မှာ ကမ်းစပ်ကိုဆင်းပြီး ဆားဓာတ်ယူကြတာတဲ့။ ကြားဖူးသလိုလို ရှိပေမယ့် အခုမှ တကယ်မြင်ဖူးတာ...။ ဒါဇင်နဲ့ချီတဲ့ သမင်တွေဟာ ကမ်းစပ်က သောင်ပြင်ပေါ် ဟိုပြေး ဒီပြေး..။ နှစ်ကောင်လောက်က ကားလမ်းမကိုဖြတ်ပြီး တောင်ပေါ်ပြန်တက်တော့ ကားတွေအားလုံးက ရပ်ပေးထားကြရ...။

အင်း... မြန်မာပြည်မှာဆို ဘယ်လိုနေမလဲ...။ ငယ်ငယ်တုန်းက ရွာက ဘောလုံးကွင်းဘေးရောက်လာတဲ့ သမင်းငယ် (ဂျေ) တကောင်ကို ဝိုင်းဖမ်းပြီး အားပေးလိုက်တာကို ပြန်မြင်ရောင်မိ။ အခုတော့ အဲလို လုပ်လို့မရတော့ဘူး။ ပြစ်မှုကြီးတယ်တဲ့- ဒီမှာက..။ ပြီးတော့ သဘာ၀ ပတ်ဝန်ကျင်ထိမ်းသိမ်းရေးအကြောင်း မကြာခဏပြောနေပြီး အဲလို သွားလုပ်လို့ဖြစ်မလား...။

သမင်လိုက်ပွဲကနေ ငါးဖမ်းပွဲဖက်လှည့်ရအောင်။ အဲဒီနေရာကနေ နောက်ထပ် တနာရီနီးပါးထပ်မောင်းတော့ တောင်ကုန်းလေးတခုရဲ့ ဘေးနားမှာ ဆာမီးပြတိုက်ဆိုတဲ့ ဆိုင်းဘုတ်နဲ့အတူ ဟိုး…ပင်လယ်ထဲမှာ ဆော်လမွန်ငါးမွေးမြူရေးကန်တွေကို လှမ်းမြင်ရပါတယ်။ ဒီမြောက်ပိုင်းခရီးစဉ်တခုလုံးမှာ ခုနက သမင်တွေကို မကြာခဏလမ်းဘေးမှာ တွေ့ရသလို ဆော်လမွန်ငါးမွေးကန်တွေကိုလည်း ပင်လယ်ကမ်းစပ် လမ်းတလျောက်ကနေ မကြာခဏ လှမ်းမြင်ရလေ့ရှိပါတယ်။

ပင်လယ်ထဲမှာဆိုတော့ သွားကြည့်ဖို့မလွယ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကမ်းစပ်ကျောက်တောင်နဲ့ အနီးဆုံးနေရာအထိ သွားကြည့်ကြမယ်ပေါ့။ အဝေးကနေ မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်းကတော့ အကျယ် ပေ ၂၀ လောက်ရှိတဲ့ အစိမ်းရောင် မွေးမြူရေကန် ၁၀ ခု သို့မဟုတ် တဒါဇင်လောက် ရှိမယ်။ အဲဒီဘေးမှာ သဘောၤငယ်တစီးရှိမယ်။ -အဲသဘောၤပေါ်က လူကတော့ ဘယ်မှာမသွားပဲ ဒီတိုင်းနေရတာ မချောင်ဘူး- ဆိုပြီး တွေးမိပါတယ်။

ကိုယ်ကတော့ ဆော်လမွန်ငါးဆိုတာကို နော်ဝေမရောက်ခင်အထိ တခါမှ မတွေ့ဖူး၊ မစားဖူးဘူး။ ငါး-အမည်ကိုတောင် -ခင်ဝမ်း- သီချင်းထဲမှာပဲ ကြားဖူးတာ။ -ဆော်လမွန်-ငါးတို့အပြန်-တဲ့။ သူက ပင်လယ်မှာ သန္တေတည်ပြီး သားမွေးခါနီးရင် မြစ်ရေကိုဆန်ကာ ချောင်းဖျားမှာတက်မွေးတယ်ဆိုပါတယ်။ ဒါက သဘာဝဖြစ်စဉ်ပေါ့။ အခုကတော့ ပင်လယ်ထဲမှာ မွေးထားတယ်ဆိုတော့ သဘာဝအလွန်၊ ဆော်လမွန်ငါးကို Mass production လုပ်တဲ့သဘောလို့ယူဆရပါတယ်။

ဒါက ဘာမှအသေချာမသိသေးသူတဦးက ငါးမွေးကန်ဆီလည်း ရောက်ခွင့်မရသေးပဲနဲ့ ခန့်မှန်းယူဆချက်သာဖြစ်ပါတယ်။ Laks လို့ နော်ဝေလို ခေါ်ကြတဲ့ ဒီငါးဖမ်းလုပ်ငန်းဟာ နော်ဝေရဲ့ အဓိက စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတခုဖြစ်တဲ့အတွက် အသေချာလေ့လာသင့်ပါတယ်။ ကိုယ်ကတော့ သာမန် ငါးကန်ရှေ့ဖြတ်သွားတဲ့ ခရီးသွားတဦးရဲ့အမြင်ကို မျှဝေခြင်းမျှသာဖြစ်ပါတယ်။ 

ကိုယ့်စိတ်ကူးထဲ မြင်နေတဲ့ ဆော်လမွန်ငါးဆိုတာက -ဆော်လမွန်ငါးကို ပါးပါးလေးလှီးပြီး (စူရှီနဲ့တို့စားတဲ့) ဝါဆာဘီ-နဲ့ အစိမ်းလိုက် တို့စား- ယာမကာလေးနဲ့ မြည်းလိုက်ရရင်တော့- ဆိုတဲ့အဆင့်ထက် သိပ်ပိုတာ မဟုတ်ပါဘူး။ မဖြစ်ပါဘူး။ ငါးတွေ့လည်း အမြည်း၊ သမင်းတွေ့လည်းအမြည်းချည်းစဉ်းစားနေလို့မဖြစ်ဘူး။ အာဂျင်ဒါ မြန်မြန်ပြောင်းမှဖြစ်မယ်။



အဲနေရာကနေ နောက်ထပ် တနာရီကျော်ထပ်မောင်းပြီးတဲ့အခါမှာတော့ မနေ့ကတွေ့ထားတဲ့ E6 နဲ့ E69 လမ်းခွဲ Oldfjord ကိုပြန်ရောက်ပါတယ်။ အချိန်က နေ့လည် ၂ နာရီဆိုတော့ ဒီအချိန်တောင်ပေါ်သွားလို့မကောင်းသေး။ နေကလည်းအတော်ပူနေတော့ လူတွေက ရေချိုးချင်စိတ် အတော်ပြင်းပြနေပြီ။ အနီးနားဝန်းကျင်မှာ ဟီတာတခုလောက်ရှာပြီး ရေချိုး-ထမင်းချက် လုပ်မယ်ဆိုပြီး ဂိုဂယ်ခေါက်လိုက်တာ လမ်းဆုံနဲ့နီးနီးလေးမှာပဲ ဟီတာတခုတွေ့ပါတယ်။ 

ကားရပ်ပြီး ဈေးဝင်မေးတော့ မီးဖိုချောင်သုံးမယ်၊ ရေချိုးမယ်ဆိုရင် ၄၀ ခရိုနာပေးရမယ်တဲ့။ တယောက်ကို ၄၀ လားဆိုတော့ မဟုတ်ဘူး။ အားလုံးမှ ၄၀ တဲ့။ WoW ဒီလောက်ဈေးသက်သာတဲ့ ဟီတာ တခါမှမတွေ့သေး။ ဟီတာတွေက လမ်းတဖက်ခြမ်း ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ။ တောင်ပေါ်မတက်သေးပဲ ဒီဟီတာတွေမှာ ရပ်ထားတဲ့ ဟိုတယ်ကားတွေက အများကြီး။ ဒီကလူတွေကလည်း ဟိုတယ်ကားရှိရဲ့သားနဲ့ ဘာလို့ ဟီတာတွေမှာ လာတည်းနေမှန်းကို မသိဘူး။

ကိုယ်တွေကတော့ မီးဖိုချောင်ရှေ့မှာ ကားရပ်။ ထမင်းအိုးတွေ၊ ချက်စရာပစ္စည်းတွေ အကုန်သယ်ပြီး အားလုံးအတွက် မီးဖိုချောင်ကို ကိုယ်ပိုင်လိုသဘောထားပြီး ချက်ပြုတ်ရေးစတင်။ အခန်းက ကျယ်တဲ့အပြင် စားပွဲတွေလည်းရှိတယ်၊ အင်တာနက်လည်း ဖရီးပေးထားတယ်ဆိုတော့ မီးဖိုချောင်ကို ရုံးခန်းလိုသဘောထားပြီး ကွန်ပြူတာတွေဖွင့်- အီးမေးလ်ချက်၊ FB ချက်၊ ဖုန်းပြောနဲ့ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ယာ ရောက်နေသလားမှတ်ရတယ်။ ဒီမှာတည်းနေတဲ့လူတွေ ဟင်းချက်ဖို့ ခဏဝင်လာတာတောင် ကိုယ်တွေကိုကြည့်ပြီး ပြန်ထွက်သွားလေရဲ့။

ပြီးတော့ ဘေးနားက ရေချိုးခန်းကလည်း ကောင်းသလားမမေးနဲ့။ ကောင်းဆို သူက ဆောက်လက်စ အသစ်စက်စက်၊ အချောတောင် မသတ်ရသေးဘူး။ တခြားနေရာတွေမှာ အကြွေတဆယ်စေ့ထည့်မှ ရေထွက်လာပေမယ့် ဒီမှာက ဒီတိုင်းထွက်နေတာ။ ရေပူလိုမှ အကြွေ ထည့်ဖို့လိုပါတယ်။ အဲ…ဒီဒေသမှာ ရေအေးနဲ့ချီုးလို့တော့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ... သိတယ်မို့လား...။ အေးပါတယ်ဆိုမှ...။

အဲဒီမှာ ရေချိုး-ထမင်းစား-အနားယူပြီး ညနေ ၅ နာရီလောက်မှ တောင်ပေါ်ခရီးစပါတယ်။ ဒီကနေ တောင်ထိပ်ကို ကီလို ၁၂၀ ကျော်ရှိပြီး ၂ နာရီကျော် မောင်းရမယ်လို့ GPS မှာ ပြနေပါတယ်။ လမ်းတလျောက် ဟိုနား ဒီနားနဲ့ဆို ည ၉ နာရီလောက်ရောက်ရင် အတော်ပဲပေါ့။ E69 က E6 ထက်ပိုကျည်းပြီး ပိုအကွေ့အကောက်များပါတယ်။ ကမ်းနားတလျောက်မောင်းရင်းနဲ့ တောင်ပေါ်တက်ရတဲ့လမ်း။ တနာရီလောက်မောင်းပြီးတဲ့အခါမှာတော့ Nordkapp Kommune (မြောက်ပိုင်းအငူ မြူနီစပယ်ဒေသ) ဆိုတဲ့ ဆိုင်းဘုတ်တခုကို ကားလမ်းဘေး ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ တွေ့ရပါတယ်။ 


အားလုံးဆင်းပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်ပြန်ပေါ့။ အဲဒီနေရာကနေ တနာရီလောက် ထပ်မောင်းပြီးတဲ့အခါမှာတော့ တောင်ကုန်းတခုထိပ်မှာ ကျောက်တုံးကြီးတခုကိုတွေ့ရပါတယ်။ မြင်ကွင်းက လှပထူးခြားနေလို့ ကားကို လမ်းဘေးမြေနီလမ်းလေးထဲထိုးရပ်၊ အဲဒီကျောက်တုံးဆီ လမ်း လျောက်သွားကြည့်ကြ။ ဒီနေ့ နေကလည်းသာနေတယ်ဆိုတော့ လူတွေက နည်းနည်းတက်ကြွနေပုံရပါတယ်။ ခရီးထွက်လာတာ ၆ ရက်ရှိနေပြီဆိုပေမယ့် တချိန်လုံး ကားပေါ်ထိုင်နေတာပဲများပြီး ဒီလို ကျောက်ဆောင်ပေါ်တက်တာ အခုမှ ပထမ ဆုံးအကြိမ်။



နေရာကလှပနေပေမယ့် လူသွားလမ်းရှိတာမဟုတ်။ ကျောက်နံရံကို ဒီလိုပဲ ကုပ်ကပ်တက်ရတာ။ အဓိက အလုပ်က ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့။ ကြိုလည်းကြည့်ထားတာ မဟုတ်တော့ ဘယ်နေရာမှန်းလဲ မပြောတတ်။ အဲဒီကပြန်ဆင်းပြီး တောင်ကတုံးတွေပေါ် နည်းနည်း ထပ်မောင်း လိုက်တော့ ဒီဒေသရဲ့မြို့တော် Honningsvag ကိုရောက်ပါတယ်။ ဒါ မြောက်ပိုင်းအကျဆုံးမြို့ပေါ့။ အချိန်မပေးနိုင်လို့ ကားမစီးပဲ လေယာဉ်နဲ့လာမယ်ဆိုရင် ဒီမြို့မှာ လေယာဉ်ကွင်းရှိပါတယ်။ ဟိုတယ်ရှိပါတယ်။ ဒီမြို့မှာတည်းပြီး တောင်ထိပ်ကို သွားလယ်နိုင်ပါတယ်။

ကိုယ်တွေကတော့ ခဏဝင်ကြည့်ရုံမျှသာ၊ ဓာတ်ဆီဆိုင်မှာ ကားခနရပ်ပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့။ နာရီဝက်လောက် မောင်းပြီးချိန်မှာတော့ ဟိုတယ်တခုနဲ့ Nordkapp Camping ယဉ်ရပ်နားစခန်းဆိုတာကိုတွေ့ရပါတယ်။ ဆိုလိုတာက ဒီနေရာဟာ နောက်ဆုံးဟိုတယ်နဲ့ ယာဉ်ရပ်နားနိုင်တဲ့ နေရာပါပဲ။ ရှေ့မှာ ဟိုတယ်မရှိတော့ဘူး။ အားလုံးသဘာဝအတိုင်း ကျောက်တောင်တွေပဲရှိတော့မယ်ဆိုတဲ့ သဘောပါ။ 

ဆိုင်းဘုတ်တွေကြည့်ပြီး ဆက်မောင်းတော့ တောင်ထိပ်မရောက်ခင် ၁၀ ကီလိုအလိုလောက်မှာလို့ထင်ပါတယ်။ လမ်းခွဲတခုကိုတွေ့ရပြီး အဲဒီကနေ တောင်ပေါ်တက်တဲ့လမ်းကတော့ တကယ်ကို တောင်နံရံမှာ ကပ်ဖောက်ထားတဲ့ ရင်ခုန်စရာ လမ်းကလေးပါပဲ။ တဖက်မှာ တောင်၊ တဖက်မှာ ပင်လယ်ကြီး။ လမ်းကောင်းလို့သာပေါ့။ မကောင်းရင် ဟိုဖက်ထဲ ကျသွားနိုင်တယ်။ ကိုယ်ကသာ အဲလိုတွေးနေတာ။ ဒီလောက်မြင့်တဲ့တောင်ကို စက်ဘီးစီးပြီး တက်လာနေသူတွေကလည်း အများကြီး။ အော်စလိုကနေ နင်းလာတာတော့ မဖြစ်လောက်ဘူး။ ဟိုအောက်တောင်ခြေ ဟိုတယ်ကနေ တက်လာသူတွေဖြစ်မှာပေါ့။

……

ေျမာက္ဖ်ားအငူက သန္းေခါင္ယံေနကုုိ ဖမ္းခ်ဳပ္ျခင္း

....................

ဟော…ဟိုမှာ ရောက်ပါပြီ။ မြောက်ပိုင်းအငူ Nordkapp (Nord Cape)။ ဂိတ်ဝင်ကြေး ၂၀၀ လားမသိဘူး ပေးလိုက်ရတယ်။ ဒါတောင် ပြတိုက်ဝင်ခွင့်မပါဘူး။ ပြတိုက်ပါဝင်မယ်ဆို ၇၀၀ ထင်ပါတယ်။ နေရာတိုင်း မြန်မာလိုတွေးတွေးနေမိတော့ ခက်တယ်။ အဲဒီဂိတ်က ကျနော်တို့ဝင်လာတဲ့ ည ၁၀ နာရီလောက်မှာပဲ ဝင်ကြေးကောက်ပြီး ည ၁ နာရီနောက်ပိုင်း ဂိတ်မှာ လူမရှိတော့ဘူး။ ဒီတိုင်း ဝင်လာလို့ရတယ်။ အင်း...လူတွေကလည်း ည ၁၂ နာရီ သန်းခေါင်ချိန် နေမဝင်ညကို ကြည့်ချင်ကြတယ် မဟုတ်ပါလား... တနာရီမှလာပြီး ဘာသွားလုပ်မှာလဲ...။



ကိုယ်ကသာ ဈေးကြီးတယ်ထင်နေတာ။ တောင်ပေါ်မှာ ကားရပ်စရာ နေရာတောင် မကျန်သလောက်ပဲ။ ဟိုတယ်ကားတွေက အများဆုံးပေါ့။ ကားရပ်ပြီးတာနဲ့ တဲ မထိုးအားသေးဘူး။ နေရောင်ရှိတုန်း တောင်ထိပ်သွားပြီး (ဓာတ်ပုံတွေထဲ မကြာခနမြင်ဖူးနေတဲ့) ကမ္ဘာလုံးရှေ့မှာ ဓာတ်ပုံသွားရိုက်ရဦးမယ်။ အချိန်က ည ၁၀ နာရီခွဲလောက်ဆိုတော့ လူတွေက တဖြေးဖြေးနည်းများလာနေပါတယ်။ ကံကောင်းတယ်ပြောရမယ်၊ နေက ဒီနေ့မှာ သာတာတဲ့။ အရင်နေ့တွေက ဒီကိုရောက်ခဲ့တဲ့ လူတွေဟာ နေမသာ မိုးရွာထဲမှာ ဘာမှမမြင်ရပဲ ဒီတိုင်း ပြန်သွားကြရတယ်တဲ့။

နေသာတယ်ဆိုပေမယ့် လေက တိုက်သလားမမေးနဲ့။ ကျောက်တောင်ထိပ်ဆိုတော့ သစ်ပင်ကလည်း တပင်မှမရှိဘူး။ တောင်အောက်မှာတုန်းက နေပူလို့ ချွေးပြန်နေပေမယ့် အခုတော့ အနွေးထည်ပြန်ဝတ်ရတဲ့အပြင် ခေါင်းစွပ်ပါ စွပ်ထားလိုက်ရပါတယ်။ ကားပါကင်မှာ ကားရပ်တော့ ကိုယ့်ရှေ့မှာ ဟိုတယ်ကားတွေကအများကြီး။ တချို့က အမိုးတွေချ- ထိုင်ခုံတွေချပြီး နေရောင်အောက်မှာ အေးဆေး ဇိမ်ယူနေလေရဲ့။ အစီး တရာနီးပါးရှိတဲ့ ကားပါကင်ကိုကျော်ပြီးတဲ့နောက် ဓာတ်ပုံတွေထဲ မကြာခဏတွေ့ဖူးတဲ့ ကမ္ဘာလုံးပုံကို ဟိုဖက်နားမှာ လှမ်းမြင်ရပါတယ်။ 

ကားပါကင်ရဲ့ ဒီဖက်မှာတော့ အဆောက်ဦ အကြီးကြီးတခု။ အဲဒီထဲမှာ ပြတိုက်၊ စားသောက်ဆိုင်နဲ့ အမှတ်တရပစ္စည်းအရောင်းဆိုင်တွေ ရှိပါတယ်။ မြေအောက်ထပ်လည်း ရှိသေးတယ်လို့ သိရပေမယ့် အထဲမဝင်ဖြစ်လိုက်ပါ။ လောလောဆယ်တော့ ရသမျှနေရာကနေ ဓာတ်ပုံတွေလှမ်းရိုက်၊ ဆယ်ဖီဆွဲပေါ့။ ဒီနေရာကို ရောက်အောင်လာဖို့ဆိုတာ တသက်မှာတခါ- သိပ်မလွယ်ဘူးမဟုတ်လား။

သဘာဝကို သဘာဝအတိုင်းထားပါတယ်ဆိုတဲ့ နော်ဝေမှာလည်း ဒီအငူမှာကျတော့ ချောက်က မြင့်လွန်းလို့ဖြစ်မယ်... သဘာဝအတိုင်း မထားဘူး။ အငူရဲ့ ကမ်းနားတလျောက်လုံးကို သံဇကာတွေနဲ့ အသေချာကာပေးထားပါတယ်။ မကာလို့မဖြစ်ဘူး။ ကျောက်ဆောင်က မြင့်တဲ့အပြင် ဘာသစ်ပင်မှာလဲမရှိ၊ ပြုတ်ကျသွားရင် ဟိုး…ပင်လယ်ထဲ တခါတည်းရောက်သွားမှာ။ အနက်က ပေ ၃၀၀ လောက်ရှိမလားပဲ။ ဒီတော့ မြောက်စွန်းအငူရဲ့ ကမ်းနားတလျောက်လုံးကို သံဇကာနဲ့ ကာထားရမှာပေါ့။

ည ၁၂ နာရီနီးလေ၊ လူတွေက ပိုများလာလေပါပဲ။ တောင်စောင်းတလျောက် ရိုက်သူ၊ ကမ္ဘာလုံးနောက်ခံနဲ့ရိုက်သူ၊ သန်းခေါင်းယံနေ နောက်ခံနဲ့ရိုက်သူ စသဖြင့် တိုးမပေါက်ဘူး။ ဒီကြားထဲ ကလေးတယောက်ဆိုရင် ကမ္ဘာလုံးပေါ်တက်ပြီး ရိုက်နေလို့ အားလုံးက တအံ့တသြ ဝိုင်းကြည့်နေကြပါတယ်။ သန်းခေါင်ယံနေရောင်က ဘယ်လိုရှိတယ်ပြောရမလဲ...။ မနက်စောစောနေရာင်နဲ့လည်းမတူ၊ ညနေ ဆည်းဆာနေရောင် နဲ့လည်းမတူ..။ သန်းခေါင်ယံနေပါဆိုမှ အခြားအချိန်နေရောင်တွေနဲ့ ဘယ်တူပါ့မလဲ...။ လ ၁၀ လုံးစာအလင်းရှိနေတယ်လို့ ပြောသင့်သလား...။ အတော် ရိုမက်တစ် ဆန်တယ်လို့ပဲပြောရမယ်ထင်ပါတယ်။



ကျနော်က ၂၀၀၉ ခုနှစ် ဇွန်လတုန်းက ထရိုစွန်း tromsø မြို့ကို သွားပြီး နေမဝင်ညကို မှတ်တမ်းရိုက်ဖူးထားတယ်ဆိုတော့ အဲဒါနဲ့ ယှဉ်ပြောရင် ပိုကောင်းမယ်ထင်ပါတယ်။ သန်းခေါင်းယံနေကို တခါမြင်ဖူးထားပြီးသားဆိုတော့ ဒီတခါမှာ အဲလောက် ရင်မခုန်တော့ပါဘူး။ ကွာ တာက ထရိုစွန်းမှာတုန်းက ဘုရားကျောင်းနားကနေ ရေလက်ကားကိုကျော်ပြီး တောတန်းနောက်ခံနဲ့ ရိုက်တာဆိုတော့ တောင်စွယ်မှာ နေကွယ် မကွယ်ကိုပြောလို့ကောင်းတယ်။ ဒီမှာက ဟိုဖက်မှာ ဘာတောင်မှမရှိဘူး။ ပင်လယ်သက်သက်။ ကမ္ဘာဆုံးအထိရောက်နေတာ။ ဒီတော့ မောင်းမကန်ကမ်းခြေမှာ နေဝင်သလိုမျိုးဖြစ်နေလေမလား...။ဒါလည်းမဟုတ်သေးဘူး။ ဟိုဖက်မှာ ဘာကျွန်းမှမရှိတော့ဘူး။ ကမ္ဘာမြေကြီးတောင် မရှိတော့ပါဘူးဆိုမှ...။

ဒါပေမယ့် ည ၁၂ နာရီနီးတဲ့အထိ နေလုံးနဲ့ ပင်လယ်ရေပြင်က အဝေးကြီးကျန်နေသေးတယ်။ ဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ မျိုးကြီးတို့သီဆိုထားတဲ့ လမင်းနဲ့ ပင်လယ်သီချင်းကိုတောင် ပြန်ကြားရောင်မိ။ ဒီညအတွက်တော့ လမင်းဟာ ပင်လယ်ဆီ ရောက်လာမယ့် ပုံမရှိတော့ပါ။ ဒီညအဖို့ နေမဝင်တော့တာကတော့ သေချာတယ်။ နေလုံးက အောက်ဖက် နည်းနည်ချင်းဆီ နိမ့်ဆင်းရာကနေ ခနရပ်ပြီး အလျားလိုက် နည်းနည်းရွေ့သွားသလား ... သိပ်မသေချာဘူး။ ပြီးတော့ နည်းနည်ချင်းစီ ပြန်ထောင် တက်လာတယ်ပေါ့...။ တောင်စွယ်မရှိတာကလွဲရင် အရင်တခါ ထရိုစွန်းမှာတုန်းက မြင်ဖူးထားတာနဲ့အတူတူပါပဲ။

လူတွေကလည်း အဲဒီတုန်းက အတိုင်းပဲ။ မေးမိတဲ့လူအတော်များများ ဟန်းနီမွန်းလာသူတွေ၊ တခါမှ မရောက်ဖူးလို့ တသက်တခါ ရောက်ဖူး အောင်ဆိုပြီး လာကြည့်သူတွေအတော်များပါတယ်။ နော်ဝေအပြင် ဖင်လန်၊ ဆွင်ဇလန်၊ နယ်သာလန်၊ ဂျာမဏီ၊ ပြင်သစ်၊ အီတလီ. အတော်စုံပါတယ်။ ဥရောပတိုက်ထဲကလူတွေများပါတယ်။ အမေရိကားနဲ့ အာရှဖက်ကလူတွေကို သိပ်မတွေ့မိပါဘူး။ လေယဉ်တွေ မပြေးသေးလို့လည်းဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ 



အရင်တခါတုန်းကတော့ ရုံးက ကင်မရာအကြီးစားနဲ့ရိုက်တာ၊ အခုက ကင်မရာအသေးနဲ့၊ ထရိုင်ပွတ်လည်း မပါဘူးဆိုတော့ ရိုက်ရတာ သိပ်အားမရ။ တချိန်လုံး ဓာတ်ပုံပဲရိုက်နေပြီး အခုမှ ဗွီဒီယို ရိုက်တာဆိုတော့ လက်က သိပ်မသွက်။ ပုံသက်သက်နဲ့မဖြစ်သေး။ အင်တာဗျုးကလည်း လိုက်မေးရသေးတယ်။ တာဝန်အရမဟုတ်ပေမယ့် ဝါသနာက မနေနိုင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်ကသာ အဲလိုမှတ်တမ်းရိုက်ပြီး ပြန်လွှင့်ဖို့စိတ်ကူးနေတာ၊ ဟို ဆရာနှစ်ယောက်က FB ကနေ လိုက်ဖ် လွှင့်နေလို့ စကားတောင်ပြောမအားဘူး။

အဲဒီလို သန်းခေါင်းယံရောက်တဲ့အချိန်ကျမှ ပင်လယ်ထဲမှာ အပျော်စီးလှေ ၃-၄ စီး ဘယ်ကနေ ရောက်လာမှန်းမသိ။ ဟိုး…အောက်ကနေ လက်ပြ နှုတ်ဆက်နေလေရဲ့...။ နေမဝင်ညရဲ့ သဘာဝတရားကတော့ အတော်ကိုလှပါတယ်။ မပြောပြတတ်အောင်လှပပြီး မရေးပြတတ်အောင် ရိုမက်တစ် ဆန်နေပါတယ်။

ငယ်ငယ်တုန်းက ကြားဖူးခဲ့တဲ့ ပြဇတ်ထဲက စကားလုံးတွေလည်း ဒီနေရာမှာ သုံးစားမရတော့ဘူးနဲ့တူပါတယ်။ -တောင်စွယ်မှာ နေကွယ်ရင် ဒီလူကို သတ်စေ...၊ တောင်ထိပ်ကြာပေါက်ပြီး အနောက်က နေထွက်မှ ငါ့ကို မင်းတို့ဖမ်းနိုင်မယ်...ဆိုတာတွေ ဒီနေရာမှာ ဘယ်သုံးစားလို့ ရတော့မလဲ။

ပြီးတော့ ကျောင်းစာအုပ်တွေထဲမှာပါတယ်မို့လား... နေထွက်ရာအရပ်သည် အရှေ့၊ နေဝင်ရာအရပ်သည် အနောက်။ အခုတော့... နေက မဝင်ပဲနဲ့ ပြန်ထောင်တက်လာတယ်ဆိုတော့ အဲဒီနေရာကို အနောက်လို့ခေါ်မလား၊ အရှေ့လို့ ခေါ်သင့်သလား...။ နေဟာ အရှေ့ကထွက်ပြီး အနောက်မှာဝင်တယ်ဆိုတာကို ထာဝရ အမှန်တရားလို့ထင်ထားပေမယ့် အခု တော့ ဘာတွေမှန်းမသိတော့ဘူး။ ကိုယ်နေတဲ့နေရာ၊ နိုင်ငံ၊ တိုက်လောက်ကိုပဲ ကြည့်ပြီး အမှားအမှန်ဆိုတာကို သတ်မှတ် လို့မဖြစ်ဘူး။ ကိုယ်နေရာမှာ အမြဲမှန်နေတယ်ထင်ရတဲ့ အရာတခုဟာ အခြေားနေရာမှာ မှန်ချင်မှ မှန်မယ်ဆိုတာကို စဉ်းစားမိလာစေပါတယ်။




အင်း... သန်းခေါင်းယံမှာ အတွေးချော်ရင်းနဲ့ အရုဏ် တက်တော့မယ်။ အရုဏ်တက်ဆိုမှ... အရုဏ်တက်ချိန်မှာ ဆွမ်းခံကြွတဲ့ ကိုရင်လေးတွေ၊ အရုဏ်တက်ချိန်မှာ ဆွမ်းဘုန်းပေးတဲ့ ဘုန်းတော်ကြီးတွေလည်း ဒီနေရာမှာဆို ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ...။ နေမွန်းမတည့်ခင် ဆွမ်းကပ်ရမယ်၊ နေလွဲညစာ မစားရဆိုတာတွေကော နေမဝင်တဲ့နေရာ၊ နေမထွက်တဲ့နေရာတွေမှာ ဘယ်သုံးလို့ဖြစ်တော့မလဲ...။

နေ ထန်းတဖျားလောက်ရောက်မှ အိပ်ယာထကြတာပေါ့ ဆိုပြီး သွားလုပ်နေလို့လည်း မဖြစ်သေး။ သစ်ပင်တောင် မရှိဘူးဆိုမှ ထန်းပင်က ဘယ်လိုရှိမလဲ။ (အအေးပိုင်းဒေသမှာ ထန်းပင်၊ အုန်းပင်တွေ မရှိပါ)။ နေမဝင်ဘူးဆိုတော့ မအိပ်ကြတော့ဘူးလား။ ဒီလိုလည်း ဘယ်ဖြစ် မလဲ။ ၁၂ နာရီခွဲလောက်ကြတော့ ဒီနေရာမှာ လူသိပ်မကျန်တော့ဘူး။ တောင်အောက်ပြန်ဆင်းသူ၊ ဟိုတယ်ကားတွေဆီပြန်ပြီး ဝင်အိပ်သူ စသဖြင့်ပေါ့။ 

ကိုယ်တွေက ဘာလုပ်မှာလဲ... ည ၁ နာရီလောက်မှ တဲ ထိုးရအူးမယ်။ လေကလည်း တိုက်သမလားမမေးနဲ့။ တဲ ပစ္စည်းတွေ လေနဲ့အတူ လွှင့်ပါမသွားအောင် မနည်းထိမ်းနေရတယ်။ တောင်ထိပ်က ကွင်းပြင်မှာ သစ်ပင်မရှိသလို မြက်ခင်းလည်းမရှိဘူး။ ကျောက်စရစ်ခဲတွေပဲ ရှိနေပါတယ်။ တဲထိုးပြီး ကြိုးဆိုင်းတဲ့အခါ သံငုတ်တွေကို အဲဒီကျောက်တုံးတွေကြား ဝင်အောင် စိုက်ရတာ သိပ်မလွယ်ဘူး။ ဒီလောက် သာယာနေတာကို တညလုံး ထိုင်ငေးနေသင့်တာပေါ့။ ဒီတည မအိပ်လို့ ဘာဖြစ်မှာလဲ...၊ မွေးကတည်းက ညစဉ် အိပ်လာတာ ဘယ်နှစ်ညရှိနေပြီလဲ..။

-မလုပ်နဲ့ အူးလေး...မနက်ဖန် မနက်စောစောထပြီး ကားမောင်းရအူးမယ်-။ …အင်း...  ဒီလိုနဲ့ ၆ ရက်တာ ခရီးစဉ်ဟာ (ကီလိုမီတာ ၂၀၀၀ ကျော်၊ အပြန်ပါပေါင်းရင် ကီလို ၄၅၀၀-ခန့်) မြောက်ပိုင်းအငူမှာ အောင်မြင်စွာ ပန်းဝင်။ ရာသီဥတုကလည်း လုံး၀ ကွက်တိ။ နေရောင်အပြည့်နဲ့ သန်းခေါင်ယံနေကို မြင်လိုက်ရပြီ မဟုတ်ပါလား။ အရင် နှစ်ကြိမ် အောင်မြင်စွာဆုတ်ခွာခဲ့ရဖူးလို့ ဒီတကြိမ်မအောင်မြင်ရင်ဒုက္ခ ...ဆိုတဲ့ စိတ်ပူမှုလည်း အခုမှ တကယ်ပျောက်သွားပါတော့တယ်။ 

လူ အဟာရရှိဖို့အပြင် စိတ်အဟာရရှိဖို့အတွက်လည်း ဒီလို စိတ်ကူးတည့်ရာတွေ လျောက်လုပ်ကြည့်အူးမှပေါ့...။ စိတ် လွတ်ကိုယ်လွတ် ခရီးသွားခြင်းဆိုတာ ဒါမျိုးကိုခေါ်တာဖြစ်မယ်။ ၆ ရက်လုံးလုံး အအိပ်ပျက်- အစားပျက် ပင်ပမ်းခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ အဲဒါတွေ အားလုံး ပျောက်သွားပြီ။

တသက်မှာတခါ ရောက်ဖို့မလွယ်တဲ့နေရာကို အခု တကယ်ရောက်ခဲ့ပြီပေါ့။ အောင်မြင်ခြင်း အထိမ်းအမှတ်အနေနဲ့ လက်ကျန် ယာမကာ အကုန်လုံးကို အပြောင်ရှင်းပြီး အောင်ပွဲခံ-အော်ဟစ်။ သဘာဝတရားကြီး လှချက်ကတော့ တကယ်ရက်စက်တယ်။ စာနဲ့ရေးပြ၊ ပုံနဲ့ ရိုက်ပြဖို့ မလွယ်လောက်အောင်ကို လှလွန်းနေတဲ့ မြင်ကွင်းတခုပါလို့စဉ်းစားရင်း နေမဝင် ညရဲ့ ရိုမင့်တင့် နေရောင်အောက်က တဲငယ် ထဲမှာ အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။.    ။
..............................................


......................



..........................................





.........................



...............

Sunday, August 23, 2020

ကမၻာ့ေျမာက္ဖ်ားအငူ North Cape သုုိ႔ခရီးသြားျခင္း (၂)

Nord Norge နွင့္ Arctic Circle 66.33 N မ်ားဆီသုုိ႔


မိုုးဖြဲဖြဲေအာက္က ပလစတစ္တဲထဲ ေကြးလုုိက္တာ မနက္ ၆ နာရီအထိ တေရးပဲရပါတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ ၃ ေယာက္စလုုံး ဘယ္သူမွ အက်ယ္ၾကီးမေဟာက္တတ္လုုိ႔၊ ဒါမွမဟုုတ္ ေဟာက္တဲ့သူက သူတိုု႔ထက္အရင္ေစာျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတာေၾကာင့္ ဘာအသံမွမၾကားရတာလဲျဖစ္နုုိင္ပါတယ္။ ျပသာနာက အိပ္ယာနုုိးနုုိးျခင္း အိမ္သာသြားေလ့ရွိတဲ့အက်င့္။ ကုုိယ့္အိ္မ္မွာကုုိယ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ျပသာနာမရွိေပမယ့္ အခုုလုုိ အမ်ားသုုံးအိမ္သာဆီေျပးရမယ္၊ တဲ ထုုိးထားတဲ့ေနရာနဲ႔ အိမ္သာက ၂ မီနစ္ေလာက္ လမ္းေလ်ာက္ရမယ္။ အေနာက္တုုိင္းဆန္ဆန္ အိပ္ထားတာဆုုိေတာ့ အျပင္မထြက္ခင္ အ၀တ္၀တ္-ဖိနပ္စီးခ်ိန္က ၾကာအူးမယ္။




ကံ ကဆုုိးခ်င္ေတာ့ အိမ္သာေရာက္ခ်ိန္မွာ ညက ဘယ္သူေတြမ်ားျပီ အားေပးသြားလဲမသိပါ။ အိမ္သာ ၂ လုုံးမွာ တလုုံးက သုုံးလုုိ႔မရေတာ့ဘူး။ အံဖတ္ေတြ၊ တစ္ရွုုးစေတြ၊ မစင္ေတြနဲ႔ပိတ္ေနလုုိ႔ မေန႔ကေျပာခဲ့တဲ့ ေကာင္တာမွာထိုုင္တဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေကာင္မေလးနဲ႔ သန္႔ွရွင္းေရးလာလုုပ္တဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္က စြယ္တာ အင္က်ီကုုိ နေခါင္းအေပၚအထိဆြဲတင္ျပီး အိမ္သာရွင္းဖုုိ႔ၾကိဳးစားေနပါတယ္။ ကုုိယ္ကလည္း ဒီမွာ မေအာင့္နုုိင္ေတာ့ဘူး။ သူ႔တုုိ႔ကုုိ ၀င္မကူနုုိင္ပဲ ေဘးခန္း၀င္လုုိ႔ရလားလုုိ႔ေမးျပီး ခ်ီးေစာ္နံေနတဲ့ၾကားကပဲ မလြယ္ထားနုုိင္တဲ့ကိစၥကုုိ မ်က္နွာပူပူနဲ႔ အျမန္ရွင္းခဲ့ရေပါ့။

မနက္ေစာေစာ အိမ္သာအေၾကာင္းေျပာေနတယ္ဆုုိျပီး အျပစ္တင္မေစာပါနဲ႔။ ျမန္မာျပည္က ကေလးေတြဆုုိ ဒီလုုိလုုပ္ပါ့မလား၊ ဒီလုုိတာ၀န္ယူပါ့မလားဆိုုတာ စဥ္းစားမိလုုိ႔ပါ။ သူတုုိ႔မွာ မလုုပ္ပဲေနလည္း ေနပုုိင္ခြင့္ရွိတာပဲေလ။ ခုုနက ေနြရာသီအလုုပ္ဆင္းတဲ့ ေက်ာင္းသူေလးေတြအေၾကာင္း နည္းနည္းထပ္ေျပာရမယ္ဆိုုရင္ ဒီမွာက ဇြန္-ဇူလုုိင္-ၾသဂုုတ္ ေနြရာသီ ၃ လအတြင္း အလုုပ္သမားအေတာ္မ်ားမ်ားက ေဟာလီးေဒးယူျပီး ခရီး ထြက္ၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ အဲဒီေနရာေတြမွာ (ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္လည္းျဖစ္ေတာ့) ေက်ာင္းသား-ေက်ာင္းသူေတြက အခ်ိန္ပိုုင္း အလုုပ္ ၀င္လုုပ္ၾကပါတယ္။ ေနြရာသီ ယာယီအလုုပ္ဆုုိေတာ့ အခြန္ေပးစရာမလုုိဘူး။ တလ- ၄၅ ရက္ေလက္လုုပ္ထားတဲ့ လုုပ္အားခက ေက်ာင္း သားေတြအတြက္ အမ်ားၾကီးအေထာက္အကူျဖစ္ပါတယ္။

ေငြရတာအျပင္ စိတ္ဓာတ္အရလည္း မိဘကုုိအားမကုုိးဘူး၊ ကုုိယ္ဘာသာ ၀င္ေငြရွာနုုိင္တယ္ေပါ့...။ (ေက်ာင္းလခနဲ႔ အသံုုးစရိတ္ အတြက္လည္း အစိုုးရ ကေခ်းေပးတဲ့ ေက်ာင္းေခ်းေငြရွိပါတယ္။ အလုုပ္ရမွ ျပန္ဆပ္နုုိင္တဲ့အတြက္ မိဘကုုိ သိပ္အားကိုုးစရာမလုုိပါ)။ အေနာက္တုုိင္းမွာ ဒီလုုိအစဥ္အလာ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာနုုိင္ငံမွာေတာ့ လူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ားက မိဘေတြဆီကေနပဲ လက္ျဖန္႔ေတာင္းေနၾကဆဲျဖစ္ပံုုရပါတယ္။ -အလုုပ္ဟူသမွ် ဂုုဏ္ရွိစြ- ဆုုိတာ စာရြက္ေပၚမွာပဲရွိျပီး လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ဒီလုုိ ေအာက္ေျခသိမ္းအလုုပ္ကုုိ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြ လုုပ္ေနတာမ်ဳိး မေတြ႔မိေသးပါဘူး။

အဲ…မနက္ ေစာေစာ အိမ္သာအရွုုပ္ေတာ္ပုုံအျပီးမွာေတာ့ ေကာ္ဖီေသာက္-မနက္စာ စားေပါ့။ အဲ- မနက္စာက ဘာမွရွိတာမဟုုတ္ဘူး။ နီးနီးနားနား လဖက္ရည္ဆုုိင္ေတြ၊ မုုန္႔ဟင္းခါးဆုုိင္ေတြလည္း မရွိဘူးဆုုိေတာ့ ခုုနကေကာင္တာမွာ ေနာ္ေ၀ ေခါက္ဆြဲဗူးကုုိမွာျပီး ေရေနြးနဲ႔ျပဳတ္ေသာက္ေပါ့။ ေနာ္ေ၀ ေခါက္ဆြဲက ခ်ိစ္ပါတဲ့အတြက္ ထုုိင္းကလာတဲ့ မားမားေခါက္ဆြဲထက္ ပုုိအဟာရရွိတယ္ဆုုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာအမ်ားစုုကေတာ့ အာဟာရထက္ လွ်ာအရသာေနာက္ပဲလုုိက္ျပီး စားၾကတယ္လိုု႔ ေ၀ဖန္သူေတြက ဆုုိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကုုိမင္းမင္းကေတာ့ မရဘူး။ ထမင္းစားရမွ ကားေမာင္းနုုိင္မွာတဲ့။ မေန႔ညက က်န္ေနတဲ့ ထမင္းကုုိေနြးျပီး အျမန္စား။ ညက အိပ္ထားတဲ့ တဲကုုိ အျမန္သိမ္း၊ တဲ သိမ္းတာျမန္ေပမယ့္ အိ္ပ္ယာလိပ္ Sovepose ကုုိ ပုုံစံ၀င္ေအာင္ေခါက္ျပီး အိတ္ထဲျပန္ထည့္ရတာ အေတာ္ လက္၀င္ပါတယ္။ အားလုုံးျပီးေတာ့ မနက္ ၉ နာရီ။ ဒီေန႔အတြက္ ကီလုုိ ၄၆၀ ၀န္းက်င္ရွိ ေနာ္ဗစ္ Narvik ျမိဳ့ဆီ အေရာက္ေမာင္း ရမယ္တဲ့။ ကုုိမင္းမင္းနဲ႔ ကုုိေက်ာ္သူကင္းတုုိ႔က GPS ေထာက္ျပီးေျပာေနပါတယ္။ ကုုိယ္က ေနာက္ခန္းက ထိုုင္လုုိက္တဲ့ ခရီးသည္လုုိျဖစ္ ေနတယ္ဆုုိေတာ့ အင္း- အင္း ေပါ့...။

လမ္းတေလ်ာက္မွာ ဘယ္လုုိစိတ္၀င္စားစရာေနရာရွိလဲ.ဆုုိေတာ့..၊ ဘာမွၾကိဳၾကည့္ထားတာ မရွိဘူး။ စိတ္၀င္စားမယ္ထင္ရတဲ့ေနရာမွာ ကားထုုိး ရပ္ျပီး၀င္ၾကည့္ၾကတာေပါ့တဲ့။ အင္း...ဒီလူေတြအေၾကာင္း နည္းနည္းမိတ္ဆက္ေပးရအူးမယ္။ တကယ္ဆုုိ တခါမွ အတူခရီးမသြားဖူးတဲ့ လူ ၃ ဦးေပါင္းျပီး အတူသြား-အတူစား-အတူအိပ္ ၁၀ ရက္ေလာက္ခရီးအတူသြားဖုုိ႔ဆုုိတာ သိပ္လြယ္တာမဟုုတ္။ ကုုိမင္းမင္းက ကရင္ျပည္နယ္ ဖက္က။ အရင္က နွစ္ခါေလာက္ပဲေတြ႔ဖူးျပီး ျပီးခဲ့တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ပန္းျခံခရီးစဥ္မွာမွ အတူသြားဖူးတာ။

တခါ ကုုိေက်ာ္သူကင္းကုုိလည္း တနယ္တည္းသား ပုုေလာျမိဳ့က လႊတ္ေတာ္အမတ္ရဲ့သားမွန္း သိေပမယ့္ ေအာ္စလုုိမွာ နွစ္ခါလားမသိဘူး၊ ဒီေလာက္ပဲေတြ႔ဖူးပါတယ္။ အဲလုုိ အခ်င္းခ်င္း သိပ္မသိၾကေသးတဲ့သူ ၃ ဦးေပါင္းျပီး ခရီးထြက္လာေတာ့ အခုုမွ တဦးအေၾကာင္း တဦးေလ့လာေနရတာ...။

ထူးတာကေတာ့ သူတိုု႔ နွစ္ေယာက္စလုုံးက ဆံပင္ရွည္ကုုိစည္းထားတဲ့ လူငယ္စတုုိင္ဖမ္းထားသူေတြေပါ့။ အသက္ကြာတာက ျပသာနာမရွိဘူး။ သြားခ်င္တဲ့ေနရာ၊ နားခ်င္တဲ့ေနရာတူေနရင္ ျပီးတာပဲမဟုုတ္လား။ သူတိုု႔ကေတာ့ ေျပာပါတယ္၊ စိတ္တူကုုိယ္တူမဟုုတ္ရင္ ခရီးသြားဖုုိ႔မလြယ္ဘူး။ မနက္ ကားေပၚတက္တာနဲ႔ သြားခ်င္တဲ့ေနရာကိုု တေယာက္မ်ုုိးေျပာ၊ အထူးသျဖင့္ အခုုလုုိ ၁၀ ရက္ေလာက္သြားရမယ့္ ေျမာက္ပိုုင္းခရီးဆုုိရင္ ပုုိဆုုိးေပါ့။ ၾကားဖူးသေလာက္ဆုုိရင္ အဲဒီေျမာက္ပုုိင္းကုုိသြားရင္းနဲ႔ ေ၀းလြန္းလိုု႔ဆုုိျပီး Nordkapp အထိ မသြား ေတာ့ပဲ လမ္းတ၀က္ရွိ ကြ်န္းေတြမွာလည္း ေနမ၀င္တဲ့ညကုုိ ၾကည့္နုုိင္သားပဲဆုုိျပီး ၃ ရက္ေမာင္းခရီးေလာက္ကေန လွည့္ျပန္လာၾကသူ ေတြရွိတယ္ဆုုိပါတယ္။

ကုုိယ္ေတြထဲမွာေတာ့ လွည့္ျပန္ခ်င္တဲ့သူ မရွိေလာက္ပါဘူး။ က်ေနာ္နဲ႔ ကုုိေက်ာ္သူကင္းက ဒီဖက္ကုုိ ကားနဲ႔တခါမွ မေရာက္ဖူးေသးေပမယ့္ ကိုုမင္းမင္းက ဒီခရီးကုုိ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ နွစ္က ကားေမာင္းျပီး တေခါက္သြားဖူးထားတယ္ဆုုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆယ္နွစ္ဆုုိေတာ့ လမ္းကအမ်ားၾကီးေျပာင္းသြားျပီ။ သူလည္း GPS နဲ႔ ဂုုိဂယ္ကုုိပဲ အားကိုုးေနရပုုံရပါတယ္။ သူက က်ေနာ္တိုု႔ထက္ အသက္ ၁၀ နွစ္ေက်ာ္ငယ္တဲ့အျပင္ ေနာ္ေ၀စကားကလည္း အေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ဒီမွာက ေနာ္ေ၀လုုိေျပာမွ ပုုိအဆင္ေျပပါတယ္။ အဂၤလိပ္လုုိေျပာေနရင္ ေတာ္ရံုုနဲ႔လုုိရင္းမေရာက္ဘူး။ ျပီးေတာ့ သူက ထုုိင္းလုုိလည္း အေတာ္ -ကိန္- ပါတယ္။ ကရင္လုုိလည္း ရတယ္။ သြက္သြက္လက္လက္လည္း ရွိတယ္ဆုုိေတာ့- ခရီးစဥ္တေလ်ာက္ သူ႔ကုုိပဲ အဓိက ေရွ႔တန္းတင္ထားရတယ္ေပါ့။


ဒီလူေတြက လမ္းတေလ်ာက္က စိတ္၀င္စားဘြယ္ေလ့လာစရာေနရာကိုု ၾကိဳၾကည့္မထားဘူးလုုိ႔သာဆုုိတယ္။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ နည္းနည္းလွတာျမင္တာနဲ႔ တယ္လီဖုုန္းထုုတ္- တခါတည္း ေဖ့စ္ဘုုတ္ကေန လုုိက္ဖ္ တင္ေတာ့တာပါပဲ။ အဲလုုိလုုပ္ေနတုုန္း Wow ဆိုုျပီး Nord Norge ဆုုိတဲ့ ဆိုုင္းဘုုတ္အၾကီးၾကီးတခုု လမ္းမၾကီးကုုိျဖတ္ျပီး တင္ထားတာေတြ႔လုုိက္ရပါတယ္။ ေဘးနား ၾကည့္လုုိက္ေတာ့ ကားရပ္တဲ့ေနရာနဲ႔ အိမ္သာ၊ ျပီးေတာ့ အမွတ္တရပစၥည္းေရာင္းတဲ့ဆုုိင္။ ဒါဆုုိ ကားရပ္ျပီး ေလ့လာေရး၀င္သင့္တာေပါ့...။

ေျမာက္ပုုိင္းခရီးထြက္လာတာ ၃ ရက္ရွိေနျပီ၊ အခုုမွ ေနာ္ေ၀ေျမာက္ပုုိင္း ဧရိယာကုုိ စတင္၀င္ေရာက္တာတဲ့။ ေနာ္ေ၀ကလည္း ျမန္မာျပည္ ေျမပုုံလုုိပါပဲ။ အေရွ႔နဲ႔အေနာက္ကိုုျဖတ္သြားရင္ နီးနီးေလး၊ အခုုက ေတာင္နဲ႔ေျမာက္ကုုိျဖတ္သြားေနတာဆုုိေတာ့ ဧရာ၀တီျမစ္ကုုိ အလ်ားလုုိက္ ကူးသလုုိၾကီးျဖစ္ေနေလမလား...။ ရန္ကုုန္ကေန ထြက္လာတာ အခုုမွ မႏၱေလးေက်ာ္ရံုုေလး၊ သြားရမယ့္ခရီးက ပူတာအုုိအထိ ဆုုိပါေတာ့...။

က်န္တာ ေနာက္မွစဥ္းစား၊ ေလာေလာဆယ္ အိမ္သာတက္၊ ေကာ္ဖီေသာက္၊ အမွတ္တရပစၥည္းဆုုိင္ထဲ ဟုုိေငး-ဒီေငး လုုပ္ျပီး ခရီးဆက္ရဦးမယ္။ ေျမာက္ပုုိင္းေရာက္ေလ- ခုုနကေျပာတဲ့ ဟုုိတယ္ကားေတြက ပုုိမ်ားလာေလ။ ဒီကလူေတြအားလုုံး အလုုပ္မလုုပ္ပဲ ေဟာလီးေဒးခ်ည္း ထြက္ေနၾကလား မသိပါဘူး။ သတင္းေတြထဲဖတ္မိသေလာက္ဆုုိရင္ေတာ့ ဒီနွစ္ကြန္ဗစ္ျဖစ္ေနလုုိ႔ ေနာ္ေ၀အေတာ္မ်ားမ်ား အျပင္ကုုိ (ျပည္ပခရီး) ခရီးမသြားပဲ ျပည္တြင္းမွာပဲ၊ အထူးသျဖင့္ အခုုက်ေနာ္တုုိ႔သြားေနတဲ့ ေျမာက္ပုုိင္းအရပ္ဆီ ေသာင္းနဲ႔ခ်ီ သြားေနၾကတယ္လုုိ႔ဆုုိပါတယ္။ က်ေနာ္တုုိ႔လုုိပဲ အိမ္စီးကားေတြနဲ႔ ၃-၄ ဦးသြားေနၾကသလုုိ ဟုုိတယ္ကားေတြနဲ႔သြားေနသူေတြကလည္း မနည္းလွပါဘူး။

အဲကားေတြက ေစ်းၾကီးတယ္။ ခရိုုနာ ၇ သိန္း (အေမရိကန္ေဒၚလာ တသိန္း၀န္းက်င္) နီးပါးရွိတယ္။ ငွားမယ္ဆုုိရင္ေတာ့ တရက္ နွစ္ေထာင္ထက္ မပုုိဘူးတဲ့... ကားအေၾကာင္းကြ်မ္းက်င္တဲ့ ဆ၇ာသမား နွစ္ဦးကေျပာပါတယ္။ အာ့ဆုုိ မဆုုိးဘူး... ဟုုိတယ္ခကလည္း တရက္ ၂၀၀၀-ေလာက္က်တယ္ဆုုိေတာ့ ေနာက္တခါသြားရင္ ဟုုိတယ္ကားေတြကုုိပဲ ငွားစီးရေအာင္လုုိ႔.. ေျပာျဖစ္ၾကပါေသးတယ္။ အခုု ေတာ့ မငွားနုုိင္ေသး၊ ကုုိယ့္ကားကုုိယ္ေမာင္း... Narvik ေရာက္ေအာင္ သြားရအူးမယ္။

လာျပန္ျပီ- ေနာက္တေနရာ။ တနာရီေက်ာ္ထပ္ေမာင္းျပီးခ်ိန္ သစ္ပင္ေတြမရွိတဲ့ေတာင္ကုုန္းေပၚမွာ ေရခဲေတြက်န္ေနျပီး လွလွပပ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ကားခနရပ္- ဓာတ္ပုုံရုုိက္- လုုိက္ဖ္လႊင့္ေပါ့။ ကားရပ္မယ့္ေနရာက က်ဥ္းက်ဥ္းေလးဆုုိေတာ့ ျဖတ္သြားတဲ့ ကားေတြက ကုုိယ္ေတြကုုိ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုုပ္သြားေလရဲ့။ ကားေပၚျပန္တက္ျပီး ၅ မီနစ္ေမာင္းလုုိက္တာနဲ႔ Wow ဆုုိျပီး အာတိတ္စက္၀ုုိင္း ယာဥ္ရပ္နားစခန္း Arctic Circle 66.33 N ဆိုုတာကိုုေတြ႔ေတာ့မွ ဒီလူေတြ အာတိတ္စက္၀ုုိင္းမွာမရပ္ပဲ ဘာလုုိ႔ လမ္းေဘးမွာရပ္ေနသလဲဆုုိျပီး ခုုနကလူေတြ ကြက္ၾကည့္၊ ကြက္ၾကည့္လုုပ္သြားတာျဖစ္မွာေပါ့။ ျပီးေတာ့ ၃ ဦးစလုုံးက အာရွကလာတဲ့ ေခါင္းမဲေတြ။ အျဖဴလည္းမပါ- အမည္းလည္းမပါ၊ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ကေလးလည္းမပါဘူးဆုုိေတာ့ အမ်ားအျမင္မွာ နည္းနည္းထူးေနတဲ့ ခရီးသြားေတြ ျဖစ္ေနပုုံရပါတယ္။

ေျမာက္ပုုိင္းခရီးစဥ္အတြင္း ေတြ႔သမွ်ေနရာထဲမွာ ဒီေနရာက အစည္ကားဆုုံး ေနရာတခုုပါပဲ။ ကားေတြ ဒါဇင္နဲ႔ခ်ီ ရပ္ထားတာေတြ႔ရျပီး အေ၀းေျပး အေကာင္းစား ေမာ္ေတာ္ဆုုိင္ကယ္ေတြကုုိလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ လိပ္ခုုံးပုုံ (ေဆာင္းတြင္း ေခါင္မုုိးေပၚ ေရခဲတင္ေနမွာ စိုုးလုုိ႔ထင္) စားေသာက္ဆုုိင္နဲ႔ျပတုုိက္ထဲမွာလည္း လူေတြက အျပည့္။ တဦးနဲ႔တဦး တမီတာ ကြာရဲ့လားေတာင္ သတိမထားမိေတာ့ပါဘူး။ ဗိုုက္ဆာျပီဆုုိေတာ့ ေဟာ့ဒြတ္နဲ႔ ေကာ္ဖီကုုိ အားေပးရျပန္ေပါ့။ ျပီးေတာ့မွ စားေသာက္ဆုုိင္ေနာက္က ေတာင္ကုုန္းေပၚတက္ျပီး ဓာတ္ပုုံရုုိက္ရပါတယ္။ 




ဒီကလူေတြလည္း ေတာင္ေပၚမွာ ေစတီတည္တာ စိတ္၀င္စားလား မသိဘူး။ ေတာင္အျမင့္ေတြ (ေတာင္ကတုုံးေတြ) တုုိင္းမွာ ေက်ာက္တုုံးငယ္ေလးေတြကုုိ ေစတီပုုံစံလုုိမ်ုုိး တလုုံးေပၚတလုုံး ထပ္တင္ထား ၾကာတာကုုိ ေတာင္အျမင့္ေတြတုုိင္းလုုိလုုိမွာေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီေဒသကုုိ ျမန္မာဘယ္နွစ္ဦးေရာက္ဖူးသလဲ... ခုုနက စားေသာက္ဆုုိင္ထဲရွိ ဧည့္မွတ္တမ္းထဲ ရွာၾကည့္ေတာ့ မေတြ႔မိဘူး။ 

ဒီေတာ့ ကုုိယ္တုုိ႔ ၃ ဦးရဲ့အမည္ေတြကိုုေရးျပီး ျမန္မာနုုိင္ငံကေန ဒီအထိ ဒါရုုိက္လာျပီး ေလ့လာေရးဆင္းတဲ့ သူေဌးေတြလုုိလုုိ၊ ခရုုိနီေတြလုုိလုုိနဲ႔ ေနရပ္မွာ ရန္ကုုန္-ျမန္မာဆုုိျပီး ခပ္တည္တည္ ျဖည့္ထားခဲ့ေပါ့။ ဘာေျပာေျပာ မေန႔ကနဲ႔စာရင္ေတာ့ ခရီးက အေတာ္ေပါက္လာျပီ။ ေနာ္ေ၀ေျမာက္ပုုိင္းဆုုိတဲ့ ဆုုိင္းဘုုတ္လည္းေတြ႔ျပီ၊ အာတိတ္စက္၀ုုိင္း Arctic Circle 66.33 N ဆုုိတာကုုိလည္းေတြ႔ျပီဆုုိေတာ့ က်ေနာ္တုုိ႔ရဲ့ အဓိကပစ္မွတ္ ေျမာက္ပုုိင္းအငူ Nordkapp 71-N ကုုိေရာက္ဖုုိ႔ ၅ ဒီဂရီေလာက္ပဲ လုုိေတာ့တယ္ေပါ့...။
……………………

ေခ်ာင္းေတြ႔ရင္ ဇက္နဲ႔ကူး၊ ေတာင္ေတြ႔ရင္ ဂူေဖာက္....
…..

၅ ဒီဂရီက စာရြက္ေပၚမွာ သိပ္မေ၀းေပမယ့္ ေျမျပင္မွာကေတာ့ ေနာက္ထပ္ ကီလုုိ ၈၀၀ ေလာက္သြားရဦးမယ္လုုိ႔ GPS မွာ ေပၚေနပါတယ္။ က်ေနာ္တုုိ႔ေနာက္ထပ္သြားခ်င္ေနတဲ့ ရုုရွား-ဖင္လန္နယ္စပ္က ရွိကနက္စ္ Kirkenes ျမိဳ့ကုုိဆုုိရင္ ကီလုုိ ၁၁၀၀ ေက်ာ္ဆုုိျပီး ေပၚေနပါတယ္။ အင္း..မျဖစ္ေခ်ဘူး။ မုုိးကလည္းရြာေနဆဲဆုုိတာ့ ဒီညပစ္မွတ္ Norvik ကိုု ေရာက္ေအာင္ အျမန္ေမာင္းမွျဖစ္မယ္။ အျမန္ေမာင္းပါတယ္ဆုုိမွ တနာရီ ေတာင္မၾကာလုုိက္ဘူး။ Skarberget ျမိဳ့မွာ လမ္းဆုုံးသြားျပီ။ ကားေတြအားလုုံး ေလွ (ဇက္) နဲ႔ ဟုုိဖက္ကမ္းကိုု ကူးရမယ္တဲ့။ ဒီက ဇက္ေတြက ရန္ကုုန္-ဒလ ကူးတဲ့ ဇက္ေတြနဲ႔တျခားစီ။ မသိရင္ သေဘာၤၾကီးေပၚ ကားေတြေမာင္း၀င္သြားတဲ့အတုုိင္း။ ေရထဲျပဳတ္က်မလားဆုုိျပီး စိုုးရိမ္စိတ္ လုုံး၀မျဖစ္မိ။ (ရန္ကုုန္-ဒလ ကားတင္ျပီးကူးတဲ့ ဇက္ေတြကိုုလည္း ဒီလုုိ အဆင့္ျမွင့္နုုိင္ရင္ ေကာင္းမယ္)





ရန္ကုုန္-ဒလ ဇက္အေၾကာင္းစဥ္းစားရင္းနဲ႔ ဇက္ မွားစီးမိေတာ့မလုုိ႔...။ တကယ္က E6 လမ္းအတုုိင္းေမာင္းလာတဲ့ ကားေတြေရာ၊ E10 လမ္းအတုုိင္းေမာင္းလာတဲ့ကားေတြေရာ ဒီမွာလာဆုုံၾကတာ။ ဒါကုုိၾကိဳမသိေတာ့ ပထမ ေတြ႔တဲ့ ဇက္ဆိပ္မွာပဲ ကားကိုုထုုိးရပ္လုုိက္တာ ေပါ့။ ဇက္ေပၚတက္ခါနီး အေသခ်ာေမးၾကည့္ေတာ့မွ E6 ဆုုိရင္ ဟုုိေရွ႔က ဆိပ္ကမ္းကိုုသြားပါ။ ဒါက E10-လမ္း၊ Lofoten ကြ်န္းေတြဖက္ ေရာက္မယ္တဲ့။ ကုုိယ္ေတြက အဲဒီအခ်ိန္အထိ Lofoten ကြ်န္းေတြဆုုိတာ ဘာမွန္းမသိေသး။ Nordkapp မွတပါး အျခားမသိျဖစ္ေနဆဲ ေပါ့။ (တကယ္က အဲဒီ Lofoten ဖက္ကုုိလည္း အေတာ္မ်ားမ်ားသြားလယ္ၾကတယ္လုုိ႔ သိရပါတယ္)။

ဇက္က တနာရီနီးပါး စီးရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပ်င္းစရာမရွိပါဘူး- အေပၚထပ္တက္ျပီး သဘာ၀အလွေတြကိုုေငးမလား၊ ဒုုတိယ ထပ္က စားေသာက္ခန္းထဲ၀င္ျပီး အဆာေျပာတခုုခုုခုုစားမလား။ နွစ္ခုုစလုုံးလုုပ္မလား- ရတယ္ေလ၊ ကိုု္ယ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ရန္ကုုန္မွာတုုန္းကစီးဖူးတဲ့ ဒလ-ရန္ကုုန္ ကားတင္တဲ့ဇက္ကုုိပဲ ေျပးျမင္ ျမင္ေနမိပါတယ္။ အဲဒီဇက္ေမာင္းသူေတြက ခရီးသည္ေတြကိုု အေလးမထားဘူး။ ခရီးသည္ပါတဲ့ကားေတြကုုိ ကြန္တိန္ကားေတြမ်ားထင္ေနလားမသိဘူး။ တစီးနဲ႔တစီး ပူးကပ္ထားခုုိင္းတာ ကားတံခါးေတာင္ ဖြင့္မရဘူး။ အတက္- အဆင္းလုုပ္ရတဲ့ေနရာကလည္း အနိမ့္အျမင့္မညီေတာ့ အေတာ္ဒုုကၡမ်ားပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ လုုိက္လာမိတာမွားျပီ။ လွိုုင္သာဖက္ ျပန္ပတ္ေမာင္းရင္ေတာင္ ဟုုတ္ဦးမယ္ေပါ့။ ဒီမွာကေတာ့ စိတ္ထဲ အဲလုုိမျဖစ္မိ။ တနာရီေလာက္ ကားေမာင္းသူ အနားယူနုုိင္ျပီး သက္ေတာင့္သက္သာပါပဲ။

ဟုုိဖက္ကမ္းကိုု ဇက္ဆုုိက္ျပီး တနာရီေလာက္ ထပ္ေမာင္းျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ဒီည စခန္းခ်မယ့္ ေနာ္ဗစ္ျမိဳ့ကိုုေရာက္ပါျပီ။ ဒီေဒသမွာ အေတာ္စည္ကားတဲ့ ဆိပ္ကမ္းျမိဳ့ၾကီးျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္က ည ၈ နာရီေလာက္ရွိျပီဆုုိေတာ့ ဗိုုက္က တကြိကြိ ေအာ္ေနျပီ။ ဘယ္နား စခန္းခ်ရမွန္း မသိေသး။ ဂုုိဂယ္ေခါက္ျပီး ဟီတာ ရွာေတာ့ ျမိဳ့နဲ႔ မီနစ္ ၂၀ ေက်ာ္ေမာင္းရတဲ့ေနရာမွာ စခန္းတခုုေတြ႔ပါတယ္။ အင္း- အဲဒီအထိေမာင္းျပီမွ ထမင္းခ်က္မယ္ဆုုိရင္ေတာ့ ငါတုုိ႔ ဒီညမလြယ္ဘူး။ ဒီျမိဳ့မွာပဲ အာရွဆုုိင္တခုုခုု ရွာျပီး အရင္ဗုုိက္ျဖည့္မွျဖစ္မယ္ေပါ့။ လမ္းတေလ်ာက္ျမိဳ့ေတာ္အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တရုုတ္ဆုုိင္၊ ထုုိင္းဆုုိင္ေတြ ေတြ႔မိေပမယ့္ ျမန္မာထမင္းဆုုိင္ေတာ့ မေတြ႔မိေသးပါဘူး။ ျမန္မာနုုိင္ငံဆီ ေနာ္ေ၀ေတြ သိပ္မေရာက္ဖူးေသးလုုိ႔ ျမန္မာ အစားအစာဆုုိင္္ေတြ ေနာ္ေ၀မွာ မေပါက္ေသးတာလား၊ ျမန္မာအစားအစာကုုိယ္တုုိင္က အဆီေတြမ်ားလြန္းလုုိ႔ အေနာက္တုုိင္းအၾကိဳက္ မျဖစ္ေသးတာလား...။ အင္း... ေနာက္မွ ဆက္ေဆြးေႏြးရေအာင္၊ ... ေလာေလာဆယ္ေတာ့ တရုုတ္ဆုုိင္ကုုိသာေမာင္းေပေတာ့ ဆရာေရ။

တရုုတ္ဆုုိင္ဆုုိလုုိ႔- အခုုေနာက္ပုုိင္း ဂ်က္မတုုိ႔လုုိ ကမၻာေက်ာ္ တရုုတ္စီးပြားေရးလုုပ္ငန္းရွင္ေတြေပၚေနခ်ိန္မွာေတာင္ ေနာ္ေ၀ရွိ တရုုတ္ဆုုိင္ေတြက ေပသီးတြက္နည္းနဲ႔သြားေနတုုန္း။ ဟုုတ္တယ္ေလ- ဘယ္ဆိုုင္၀င္၀င္ အင္တာနက္ ဖရီးဖြင့္ေပးထားတဲ့ေခတ္မွာ ဒီဆုုိင္က အင္ တာနက္မရွိဘူး။ ဖြင့္ေပးထားရင္ ဘယ္ေလာက္ထပ္ကုုန္မွာမုုိ႔လဲ။ ၀င္စားတဲ့ခရီးသည္ေတြလည္း စိတ္ခ်မ္းသာျပီး ေနာက္တခါ ထပ္လာ မွာေပါ့။ အခုုေတာ့ ဒီဆုုိင္ေတာ့ျပီ- ေနာက္တခါမလာေတာ့ဘူး- စိတ္ထဲ ဒီလုုိျဖစ္သြားပါတယ္။ ဂ်က္မနဲ႔ေတြ႔မွ တရုုတ္ေတြ ေပသီးတြက္ ေခတ္ကေန ကြန္ျပဴတာေခတ္စဥ္းစားပုုံဆီေျပာင္းေပးပါဆုုိျပီး ေျပာရအူးမယ္။

ထမင္းစားျပီးထြက္လာေတာ့ အဲဒီဆုုိင္ေရွ႔နားမွာတင္ရွိတဲ့ ဒီျမိဳ့မွာ အၾကီဆုုံးဟုုိတယ္ျဖစ္ပုုံရတဲ့ ၁၂ ထပ္ရွိ Scandic ဟုုိတယ္ေရွ႔မွာ အမွတ္တရ ဓာတ္ပုုံရုုိက္။ ျပီးေတာ့- ခရီးသည္မ်ားျပီး ဟုုိတယ္ခန္းေတြ အလြတ္မရွိေတာ့လိုု႔ မတည္းလုုိက္ရေသာဟုုိတယ္- ဆုုိျပီး FB တင္။ မရယ္နဲ႔ေလ- သတင္းလုုိက္ေနတာမဟုုတ္ဘူး။ ေဟာလီးေဒးသြားေနတာဆုုိေတာ့ ဒီလုုိလည္း တခါတေလ စိတ္လြတ္ကိုုယ္လြတ္ ေလ်ာက္လုုပ္အူးမွေပါ့...။

အဲလုုိ ၂၀၀၀ ေက်ာ္တန္ ဟုုိတယ္ေရွ႔မွာ ဓာတ္ပုုံရုုိက္ျပီး တကယ္လာတည္းတဲ့ ဟီတာက ၇၀၀ တန္။ (၇၀၀ လည္း ေဒၚလာ ၁၀၀ ေလာက္ရွိပါတယ္) အာရွအစာ စားလာျပီးျပီဆုုိေတာ့ ထမင္းခ်က္စရာမလုုိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ မနက္ဖန္အတြက္ ရက္ဒီျဖစ္ေနေအာင္ မီးဖုုိရတုုန္း ခ်က္ထား မယ္တဲ့- ကုုိမင္းမင္းကေျပာပါတယ္။ ကုုိယ္ကေတာ့ ေရခ်ဳိးခန္းရတုုန္း နံေနတဲ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီနဲ႔ တီရွပ္ တခ်ဳိ႔ကုုိ အျမန္ေလ်ွာ္မွ ဆုုိျပီး ေရခ်ဳိးခန္းထဲ၀င္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေရခ်ုုိးခန္း နံရံေတြနဲ႔ ကုုတင္ေျခရင္းမွာ တုုိးလုုိးတြဲေလာင္းလွန္းေပါ့။ တကယ္က ဒီလုုိ လုုပ္ခြင့္မရွိဘူးဆုုိပါတယ္။ ေနာ္ေ၀လုုိဆုုိ အီကယ္-ေလာ (Ikke Lov) ေပါ့။ ေလွ်ာ္ခ်င္ရင္ မေန႔ကေတြ႔ခဲ့တဲ့ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ေတြထဲ ထည့္ေလွ်ာ္ခဲ့ရမွာတဲ့၊ အဲမွာ အေျခာက္လွန္းစက္ပါ ပါတယ္ဆုုိပါတယ္။ ကုုိယ္ကေတာ့ ျမန္မာဆန္ဆန္ေလး- ျဖစ္သလုုိေတြးေပါ့...။



(ဟီတာ အေၾကာင္းနည္းနည္းေျပာရဦးမယ္။ Hytter ကုုိ ျမန္မာလုုိ တဲ လုုိ႔အလြယ္ ဘာသာျပန္ေပမယ့္ တကယ္က ျမန္မာျပည္က တဲလုုိမ်ဳိးေတာ့ မဟုုတ္ပါ။ ဟုုိတယ္၊ မုုိတယ္ေတြလုုိ ၀န္ေဆာင္မွုုမပါ၊ စားေသာက္စရာမပါတဲ့ သာမန္တည္းခုုိေဆာင္လုုိ႔ ေျပာသင့္ပါတယ္။ ဘန္ဂလုုိပုုံစံ ေျမစုုိက္ေဆာက္ထားတဲ့ တဲတလုုံးစီမွာ ကုုတင္၊ မီးဖုုိေခ်ာင္၊ အိမ္သာ၊ ေရခ်ဳိးခန္းပါ ပါတယ္။ တခ်ဳိ႔အေဆာင္ေတြက အိပ္စရာ ကုုတင္ပဲပါျပီး ေရခ်ဳိးခန္း- အိမ္သာကုုိ အမ်ားသုုံးေနရာမွာ သြားသုုံးရပါတယ္။ ဒီ ဟီတာေတြက ဟုုိတယ္၊ မုုိတယ္ေတြလုုိ အျမဲတန္းဖြင့္ထားတာမဟုုတ္ပဲ အခုုလုုိ ေဟာလီးေဒးရာသီမွာ ခုုနက Camping Car နဲ႔လာသူေတြ၊ ကုုိယ္ပုုိင္ကားနဲ႔လာျပီး လမ္းၾကံဳလုုိ႔ ၀င္တည္းသူေတြအတြက္ အဓိကထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။)

အခုု က်ေနာ္တုုိ႔ရတဲ့အခန္းက ၄ ေယာက္အိပ္အခန္း။ ေနရာက သိပ္မေကာင္းဘူး (မေန႔ကလုုိ ကန္စပ္ေတြ၊ ေခ်ာင္းစပ္ေတြလုုိ ရွုုခင္းမေကာင္းဘူး)။ သစ္ပင္ေတြၾကားက ကြင္းျပင္တခုုမွာ။ ၁၅ ေပေလာက္က်ယ္တဲ့အခန္းထဲမွာ ၂ ထပ္ပါတဲ့ ကုုတင္နွစ္လုုံးရွိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ တီဗီြ၊ ဆက္တီတစုုံ၊ ထမင္းစား စားပဲြတစုုံ၊ လွ်ပ္စစ္မီးဖုုိနဲ႔ အံဆြဲထဲမွာ အုုိး-ခြက္-ပန္းကန္ အစုုံပါ ပါတယ္။ ဒီေနာက္ဖက္မွာေတာ့ ေရခ်ဳိးခန္းနဲ႔ အိမ္သာပါတဲ့အခန္းကလည္း ၈ ေပေလာက္ရွိပါတယ္။ ကုုတင္ေပၚမွာ ေစာင္နဲ႔ ေခါင္းအုုံးလည္းထားေပးထားပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အစြပ္ေတြမပါဘူး။ ဒီမွာတည္းတဲ့လူေတြမွာ အစြပ္ေတြပါတယ္။ ဒါမွမဟုုတ္ ဒီကဟာေတြကုုိမသုုံးပဲ ကုုိယ္မွာပါလာတာေတြပဲသုုံးတယ္။ ဒီကပစည္းေတြကိုု လက္ယာမပ်က္ ဒီတုုိင္းျပန္ထားေပးရတယ္ဆုုိပါတယ္။ ကုုိယ္ေတြမွာက အိပ္ယာလိပ္တခုုပဲပါတာ။ ဒီေတာ့ ေခါင္းအုုံးေပၚ မ်က္နွာသုုတ္ပု၀ါတင္ျပီး အိပ္ေပါ့။ ေနာက္ေန႔မနက္ အခန္းျပန္အပ္ခ်ိန္မွာ သန္႔ရွင္းေရးလုုပ္ရမယ္။ ကိုုယ္ အခန္းထဲ စ၀င္တဲ့အခ်ိန္က ရွိတဲ့အတုုိင္း ျပန္လုုပ္ေပးခဲ့ရမယ္တဲ့...။

ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ လာစစ္တာမဟုုတ္ဘူး။ ေကာင္တာမွာထုုိင္တဲ့လူက ညေနက တခ်က္ပဲလာျပီး ျပန္သြားျပီ။ ဒီမွာ အားလုုံး ဧည့္ သည္ေတြခ်ည္းပဲ။ ကိုုယ့္ျပန္ထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အခန္းေသာ့ကုုိ ေကာင္တာက စာတုုိက္ပုုံးထဲ ထည့္ထားခဲ့ရမွာ။ ဒီေတာ့ အခန္းမရွင္းပဲ ထြက္သြားရင္ ဘယ္သူကသိမွာလဲ။ အိုုး-ခြက္-ပန္းကန္ေတြ မေဆးပဲထားခဲ့ရင္ ဘယ္သူက သိမွာလည္း။ ကုုိယ္လည္း ေနာက္တေခါက္ ဘယ္ေတာ့ေရာက္မယ္မွန္းမသိ။ သူ႔လည္း ကိုုယ္ကုုိမွတ္မိတာမဟုုတ္။ ေငြေခ်တာလည္း ခရက္ဒစ္နဲ႔မဟုုတ္ပဲ ေငြသားေပးထားတာပဲဟာ -သူဘယ္လုုိက္ရွာမလဲေပါ့...။

တခါစားမလုုပ္နဲ႔ အူးေလး။ နုုိင္ငံၾကီးသား ပီသပါ။ ဒီလုုိ အခေၾကးေငြနဲ႔ငွားတဲ့ ဟီတာကိုု မေျပာနဲ႔။ လူသူအေရာက္နည္းတဲ့ ေတာေတာင္ ေတြထဲက ဟီတာေတြမွာလည္း ဒီလုုိပဲ ပစၫ္းေတြထားေပးထားတယ္။ စနစ္တက်သာ လုုပ္သြားပါ။ သင္က မလုုပ္ဘူးဆုုိရင္ ေနာက္လူေတြ ဒုုကၡေရာက္မယ္။ ကုုိယ့္ေၾကာင့္ တျခားသူ ဒုုကၡမေရာက္ပါေစနဲ႔ေပါ့...။ ကုုိယ့္တာ၀န္ကုုိယ္ယူတဲ့ စနစ္ေလးက ဒီမွာ မူၾကိဳကတည္းက ပါလာၾကတယ္ဆုုိပါတယ္။ ကုုိယ္ေတြဆီမွာေတာ့ ဒီလုုိ အေပ်ာ္သြားတည္းတဲ့ေနရာ ထားလုုိက္ေတာ့။ ဒုုကၡေရာက္လုုိ႔ အလားကား ေပးတည္းတဲ့ ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းက ကြာရင္တင္းစခန္းေတြမွာေတာင္ ျဖစ္သလုုိလုုပ္ထားခဲ့တဲ့ ဓာတ္ပုုံေတြကုုိ မၾကာခဏ ျမင္ေနရဆဲ မဟုုတ္ပါလား...။
………………

Fjord ေရလက္ၾကားက ေနာ္ေ၀မွာပဲ ရွိတာလား...
------------------------

ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း ယွဥ္ယွဥ္ျပီး စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ခရီးက ေရွ႔ကိုုသိပ္မေရာက္ဘူးျဖစ္ေနျပီ။ မင္းေျမာက္ပုုိင္းအငူကလည္း အခုုထိ မေရာက္နုုိင္ေသးဘူးလားဆုုိျပီး ပရိသတ္က ထေအာ္ေတာ့မယ္။ ခဏေတာ့ သီးခံပါ အူးေလး...။ (၉ ရက္ေတာင္ ကားေမာင္းျပီးသြားထားရတယ္ဆုုိေတာ့ ၃ ရက္တပုုဒ္နွုုန္းနဲ႔ ၃ ပုိင္းေတာ့ သီးခံျပီးဖတ္ေပါ့...)။ ဒီေန႔ Narvik-နားဗစ္ နဲ႔ Alta -အာလ္တာ- ၾကားခရီးစဥ္ကုုိေတာ့ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေရးမွျဖစ္ေတာ့မယ္။ ဒီေန႔ ၄ ရက္ေျမာက္ခရီးစဥ္က ေနာက္ထပ္ ကီလုုိ ၆၂၀ ေက်ာ္ထပ္ေမာင္းရမယ့္ Alta -အာလ္တာျမိဳ့ဆီ။ အဲဒီေရာက္ျပီးမွ ေျမာက္ပိုုင္းအငူကုုိ တခါတည္းတက္မလား၊ ရုုရွားနယ္စပ္ဖက္သြားမလား... ရာသီဥတုုအေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး ဆုုံးျဖတ္ရမွာ...။






ဒီေန႔ကမဆုုိးဘူး။ မုုိးနည္းနည္းပါးသြားျပီး ေနေရာင္ျပျပေလး ျမင္လာေနရျပီ။ အေျခအေနက ကုုိယ္ဖက္ပါလာေနျပီေပါ့။ ဒီဖက္မွာ သမင္ေလးေတြကိုု စေတြ႔ရတယ္လိုု႔ထင္ပါတယ္။ ေနာ္ေ၀နုုိင္ငံက အေ၀းေျပးလမ္းအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ -သမင္ေတြ လမ္းျဖတ္ကူးတဲ့ေနရာရွိသည္- သတိထားေမာင္းပါ- ဆုုိတဲ့ သမင္ပုုံပါတဲ့ ဆုုိင္းဘုုတ္ေတြ ေတြ႔ရေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီဖက္မွာေတာ့ ဆုုိင္းဘုုတ္အျပင္ သမင္အရွင္လတ္လတ္ေတြ လမ္းကူးေနတာကုုိပါ ေတြ႔လာရပါတယ္။ ေျမာက္ဖက္က်ေလ ပုုိေတြ႔ရေလလုုိ႔ ဆုုိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုုိ ေတာ- ေတာင္ေတြက သစ္ပင္နည္းျပီး ျမက္ခင္းေတြခ်ည္းမ်ားေနလုုိ႔လုုိ႔ ထင္ရတာပါပဲ။

တေကာင္ေလာက္ ကားနဲ႔၀င္တုုိက္ျပီး သမင္သား မ်ည္းၾကည့္မလား.ဆုုိေတာ့.. သြားမလုုပ္နဲ႔အူးေလး... အဲဒါ ျပစ္မွုုအေတာ္ၾကီးတယ္တဲ့...။ ေရကန္ေဘးမွာေတြ႔ေနရတဲ့ ဘဲေလးေတြကိုုေတာင္မွ ဘာမွလုုပ္လုုိ႔မရတာ- ဒီလုုိေဘးမဲ့ေပးထားတဲ့ အေကာင္ၾကီးဆုုိရင္ေတာ့ အင္း- ေထာင္ဘယ္ေလာက္ခ်ခံရမလဲ မသိဘူး။ ေနာ္ေ၀ေရာက္ရင္ ေနာ္ေ၀လုုိေတြးေလ... ျမန္မာလုုိခ်ည္းပဲေတြး-ေတြးေနေတာ့ သမင္ေတြ လည္း ကုုိယ္ေတြကုုိေၾကာက္လုုိ႔ ထြက္ေျပးကုုန္ျပီနဲ႔တူပါတယ္။

ျမန္မာလုုိမေတြးနဲ႔ဆုုိပါမွ ျမန္မာနဲ႔နုုိင္းယွဥ္ေျပာစရာေတြကလည္း တခုုျပီးတခုုေပၚ ေပၚလာေနျပန္ပါတယ္။ ခုုနက ထရိုုးဟိန္းျမိဳ့အလြန္ ေျမာက္ပုုိင္းခရီးစဥ္စတင္ကတည္းက လမ္းအသစ္ေတြျပင္ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ က်ေနာ္တုုိ႔ ေရး-ထား၀ယ္ ကားလမ္းက မလြဲေတာင္ကုုိ ျဖိဳျပီး လမ္းအေကြ႔အေကာက္ေတြကိုု အေျဖာင့္ျပန္လုုပ္ထားတဲ့ ပုုံစံမ်ုုိးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီမွာက နည္းပညာျမင့္လုုိ႔လား မသိဘူး။ ေတာင္ကုုိ မျဖိဳပဲ ဂူေဖာက္လုုိက္တာ အေတာ္မ်ားပါတယ္။ အခုု ဒီေန႔သြားမယ့္ခရီးစဥ္မွာဆုုိရင္ ဒီလမ္းတေလ်ာက္ ဂူေတြအမ်ားဆုုံး ေဒသလုုိ႔ဆုုိပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ေက်ာက္ေတြက ေနာ္ေ၀လုုိ သက္တန္းမရင့္ေသးတဲ့အတြက္ ဂူေဖာက္ရခက္တယ္။ ျပိဳက် နုုိင္ေျခမ်ားတယ္လုုိ႔ ၾကားဖူးပါတယ္။ (ေနျပည္ေတာ္-ျမိဳင္ ၀န္းက်င္းရွိ စစ္သုုံးလိုုင္ဂူေတြက လြဲရင္ေပါ့)။ ဒီက လိွိုုင္ဂူေတြက အခ်ဳိ႔ေနရမွာဆုုိ ၈ ကီလုုိေလာက္အထိရွည္တယ္။ ဂူ ထဲေရာက္ေနတုုန္း မီးပ်က္သြားရင္ ဘယ္လုုိလုုပ္မတုုန္းတဲ့...။ ကုုိမင္း မင္းက ကားေမာင္းရင္းနဲ႔ ေနာက္ပါတယ္။ ေႏြရာသီဆုုိေတာ့ တခ်ဳိ႔ဂူေတြက ျပန္ျပင္ေနတာေတြရွိတယ္။ ဂူတခုုဆုုိရင္ လမ္းအေတာ္ဆုုိးပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာဆုုိ လွ်ပ္စစ္မီးက ခဏခဏပ်က္ေနေတာ့ ဒီလုုိဂူေတြနဲ႔ျဖစ္ပါ့မလားေပါ့...။

ေနာ္ေ၀ဟာ ဂူေတြမ်ားတဲ့အျပင္ ကမၻာ့အရွည္ဆုုံလွုုိင္ဂူဆုုိျပီး ၂၄.၅၁ ကီလုုိေက်ာ္နဲ႔ စံခ်ိန္ခ်ဳိးထားတဲ့ Lærdal Tunnel ဆိုုတဲ့ လွဳိင္ဂူတခုု ေတာင္ပုုိင္းက ဒုုတိယျမိဳ့ေတာ္ ဘာဂင္ဆီသြားတဲ့လမ္းေပၚက Aurland ေဒသမွာရွိပါတယ္။


ဓာတ္ပုုံ- (https://www.oglaend-system.com/news/latest-news/top-10-world-s-longest-road-tunnels-article25715-832.html)
သီခ်င္းေတြဖက္ လွည့္ရေအာင္။ ကားေမာင္းလာတာ ၄ ရက္ရွိျပီဆုုိေတာ့ သီခ်င္းေတြကလည္း ထပ္ေနျပီ။ စုုိင္းထီးဆုုိင္၊ ခုုိင္ထူး၊ ခင္ေမာင္တုုိး၊ ထူးအိမ္သင္၊ ေဇာ္၀င္းထြတ္၊ ေလးျဖဴ၊ အာဇာနည္၊ ၀ုုိင္း၀ိုုင္း၊ မ်ဳိးၾကီး၊ ေဇာ္ပိုုင္၊ ေ၀လ၊ စုုိင္းစုုိင္း- အေတာ္စုုံေနျပီ။ တေန႔ ၈ နာရီေလာက္ ကားေပၚထိုုင္ေနတယ္ဆုုိေတာ့ တနာရီတေယာက္နွုုန္းနဲ႔ေတာင္ အဆုုိေတာ္က တရက္ ၈ ေယာက္ရွိေနျပီ။ အထူးသျဖင့္ ကားေမာင္းေနစဥ္ အိပ္မငုုိက္ေအာင္ သီးခ်င္းနားေထာင္ပါတယ္ဆုုိမွ တခ်ုုိ႔သီခ်င္းေတြက ခံစားခ်က္ကုုိ ဆြဲေခၚသြားျပီး ငုုိက္သလုုိလုုိ ျဖစ္သြားေလရဲ့။ ေနာက္ဆုုံးေတာ့ ကုုိမင္းမင္း ဘယ္ကရွာလာလဲ မသိဘူး။ (အားလုုံးက စီဒီေတြ၊ ယူအက္စ္ဘီေတြနဲ႔ဖြင့္တာမဟုုတ္ဘူး။ အြန္လုုိင္း ကေန တုုိက္ရုုိက္ရွာဖြင့္တာ) ေန၀င္းရဲ့ -ေဆြမ်ိုုးပါေမ့- ဆုုိတဲ့ ဟစ္ဟြတ္နဲ႔ေတြ႔မွ နည္းနည္း အိပ္ငိုုက္ေျပသြားပါတယ္။

အိပ္ငုုိက္ေျပခ်ိန္မွ ဖုုန္းက ၀င္လာပါတယ္။ ကိုုေဇာ္၀င္းလြင္ဆီက (သူပုုန္ေက်ာင္းသား စာအုုပ္ထဲက ABSDF ဗဟုုိေကာ္မီတီ၀င္ေဟာင္း၊ အခုု ေရာင္ခ်ည္ဦး အလုုပ္သမားေရး ေဆာင္ရြက္ေနသူ) သူတုုိ႔လည္း ေျမာက္ပုုိင္းကုုိသြားေနတယ္။ အခုု Lofoten ကြ်န္းေတြဆီ ေရာက္ခါနီးျပီတဲ့။ ဟ- ဘယ္နားလဲ လုုိဖုုိတယ္၊ ခင္ဗ်ားတုုိ႔က Nordkapp မလာဘူးလားဆုုိတာ့... ေ၀းလြန္းလုုိ႔တဲ့။ မိသားစုုလည္းပါလုုိ႔၊ ကားေမာင္းတဲ့သူကလည္း တေယာက္တည္းဆုုိေတာ့ က်ေနာ္တုုိ႔လုုိ တရက္ ကီလုုိ ၆၀၀ မေမာင္းပဲ ၃၀၀ ေလာက္ပဲ ေမာင္းနုုိ္င္တယ္တဲ့...။

အင္း- တကယ္က သူတုုိ႔မိသားစုု ေျမာက္ပုုိင္းသြားေနမွန္း ၾကိဳမသိဘူး။ FB တင္ထားတဲ့ပုုံေတြအရ က်ေနာ္တုုိ႔ အာတိတ္စက္၀ုုိင္းက ထြက္လာျပီး မၾကာခင္မွာ သူတိုု႔က အဲဒီမွာ ရုုိက္ထားတဲ့ပုုံေတြ တင္ထားတာေတြ႔လုုိက္လိုု႔ မက္ဆင္ဂ်ာကေန လွမ္းေမးထားလုုိ႔ သူက ဖုုန္း ျပန္ေခၚလာတာ။ သိတယ္မုုိ႔လား ေခတ္ကုုိက။ ဘယ္သူ ဘာလုုပ္ေနလဲ ဆုုိတာ စစ္ေမးရင္ေျဖခ်င္မွေျဖမယ္။ ဒါေပမယ့္ FB မွာ ပံုုမတင္ရ ရင္ မေနနုုိင္တဲ့ေခတ္ဆုုိေတာ့ စစ္ေမးစရာမလုုိဘူး။ ေနာ္ေ၀က အျခားျမန္မာအေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ေအာ္လီစြန္း၊ ဘာဂင္နဲ႔ ေတာင္ပုုိင္းက သိပ္လွတဲ့ေတာင္တန္းေတြ၊ ေရလက္ၾကားေတြဆီ သြားလယ္ေနၾကတဲ့ပုုံေတြ FB ေပၚမွာ အမ်ားၾကီး။

သူတုုိ႔လည္း ေနာ္ေ၀ေတြလုုိပဲ။ ျပည္ပ ထြက္မရလုုိ႔ ျပည္တြင္းမွာ ေဟာလီးေဒးသြြားေနသူေတြ။ အရင္နွစ္ေတြကဆုုိရင္ေတာ့ ဒီရာသီမွာ ျမန္မာနုုိင္ငံက အမ်ဳိးေတြဆီ ျပန္ေရာက္ေနခ်ိန္ေပါ့။ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း မေတြးဘူးဆုုိပါမွ ျမန္မာအေၾကာင္းက ျပန္ျပန္ေပၚလာေနတယ္။ ဒီလုုိေျပာရင္းနဲ႔ ကားက အေတာ္ခရီးေပါက္လာျပီ။ လမ္းတေလ်ာက္ျမင္ရတဲ့အေၾကာင္းေတာ့ သိပ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ Alta -အာလ္တာျမိဳ့ကုုိ ၀င္ခုုိင္းလုုိက္ပါေတာ့မယ္။

ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ ဒီျမိဳ့မွာလည္း ဟီတာ အခန္းရပါတယ္။ ေနရာက ပင္လယ္ကမ္းစပ္ေလးမွာ။ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က ၇ နာရီဆုုိေတာ့ ေနသာေနတုုန္း။ ေျမာက္ပုုိင္းအေတာ္ေရာက္လာျပီဆုုိေတာ့ ဒီည ေနမ၀င္ေလာက္ေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္။ အခ်ိန္ရတုုန္း ထမင္းခ်က္ မလားဆုုိေတာ့... မဟုုတ္ဘူး။ ဒီေန႔ငွားမွ်ားမယ္တဲ့- ဆရာသမားနွစ္ဦးကဆုုိပါတယ္။ ေကာင္တာမွာေမးၾကည့္ေတာ့ ဒီနားမွွ်ားလုုိ႔မရဘူး။ ဟုုိး..မွာျမင္ေနရတဲ့ အငူဖက္ကားေမာင္းသြားျပီး အဲဒီမွာ မွ်ားပါတဲ့။ အင္း- ဒီဆရာသမားနွစ္ဦးကလည္း ငါးမွ်ား၀ါသနာပါတာ အုုံးမလီက ကရင္တုုိင္းရင္းသားေတြအတုုိင္းပဲ။ ကြာတာက ဟုုိလူေတြက ငါးမွ်ားတုုိင္း မိျပီး အိမ္က ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ငါးေတြအျပည့္။ ဒီ နွစ္ေယာက္က ငါးမွ်ားတန္တကားကားနဲ႔ အေသခ်ာမွ်ားေနေပမယ့္ အခုုထိ တေကာင္မွ မမိေသး။


ဟုုိမွာ ငါးကင္ဖုုိ႔ မီးဖုုိကအသင့္၊ ဘီယာကလည္း အသင့္။ ဒါေပမယ့္ ငါးက မမိဘူးဆုုိေတာ့ ကားေနာက္ခန္းထဲက ဘေလာင္ေခ်ာင္ဘူးေတြကိုုပဲ ယူျပီး ျမည္းခဲ့ရေပါ့။ -ငါးမမိလည္း ေရခ်ဳိးျပန္ေပါ့- ဆုုိျပီး ျမန္မာစကားပုုံရွိေပမယ့္ ဒီမွာေတာ့ အဲတုုိင္း သြားလုုပ္လုုိ႔မျဖစ္။ ေရက အေတာ္ေအးတာ၊ ေလကလည္း တုုိက္ေနေသး။ ဒီေတာ့ ဟီတာေဘးက ေဆာင္နာကုုိ (Sauna- ေခြ်းထုုတ္ခန္း) ၀င္မွျဖစ္မယ္။ ဒီက ဟီတာက မေန႔ကလုုိ မီးဖုုိးေခ်ာင္နဲ႔ ေရခ်ဳိးခန္းတြဲျပီးမပါဘူး။ ေကာင္တာေဘးရွိ မီးဖုုိေခ်ာင္ေဘးမွာ ေရခ်ုုဳိးခန္းရွိျပီး အမ်ဳိးသား- အမ်ဳိးသမီး ေရခ်ဳိးခန္းၾကားမွာ ေဆာင္နာရွိပါတယ္။

သူတုုိ႔ နွစ္ေယာက္က ေဆာင္နာထဲ ပူလြန္းလုုိ႔ မ၀င္ခ်င္ဘူးတဲ့။ ကုုိယ္ကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ နွစ္ေလာက္က ဖင္လန္နုုိင္ငံဆီ သြားလည္ျပီး ကတည္းက ေဆာင္နာကုုိၾကိဳက္ေနတာ။ ဖင္လန္က အိမ္တုုိင္းလုုိလုုိမွာ ေဆာင္နာရွိေပမယ့္ ေနာ္ေ၀မွာက မရွိဘူး။ ဒီလုုိ ဟီတာေတြ၊ ေရကူးကန္ေတြ၊ ဟုုိတယ္ေတြမွာပဲရွိတာ။ (ေနာ္ေ၀-ဒိန္းမတ္-ဂ်ာမဏီသြားတဲ့ သေဘာၤေတြေပၚမွာလည္း ရွိပါတယ္)။ အလကားရတုုန္း ၀င္ထားအူးမွ ဆုုိျပီး ၀င္လုုိက္တာ...။ အန္- အထဲမွာ စုုံတဲြတတြဲက အ၀တ္ဗလာ သူ႔ခ်ည္းသာ...။



ေဆာင္နာ၀င္ပါတယ္ဆုုိမွ ဘယ္သူက အ၀တ္ပါမွာလဲ...။ အားလုုံး ကုုိယ္တုုံးလုုံး၀င္ရတာမ်ဳိး။ ဒါေပမယ့္ သိတယ္မုုိ႔လား... အာရွက လာတဲ့လူေတြဆုုိေတာ့ အတြင္းခံေလးေတာ့ ၀တ္ထားအူးမွေပါ့...။ အဲဒီ အသက္ၾကီးစုုံတြဲက ေအးေဆးပဲ၊ လြတ္တဲ့ေနရာမွာ ၀င္ထုုိင္ပါေပါ့။ ကုုိယ္က ရွက္ျပီး ေၾကာင္အန္းအန္း၊ ရပါတယ္- ခင္ဗ်ားတုုိ႔ ျပီးမွ ၀င္မယ္- ေရအရင္ခ်ဳိးလုုိက္အူးမယ္ေပါ့။ (ေဆာင္နာက ေရခ်ဳိး- ကိုုယ္လက္ သန္႔စင္ျပီးမွ ၀င္ရတာ)

ခဏေနေတာ့ အဲဒီထဲက အမ်ဳိးသားက ျပန္ထြက္လာပါတယ္။ က်ေနာ္ ၀င္လုုိ႔ရျပီးလား ဆုုိေတာ့- ရျပီ- ဒါေပမယ့္ ငါ့ အမ်ဳိးသမီးေတာ့ က်န္ေနေသးတယ္-တဲ့။ - ဟာ မလုုပ္ပါနဲ႔ အူးေလးရယ္-လုုိ႔ေျပာျပီး သူ႔အမ်ဳိးသမီးမထြက္ခင္အထိ ေရခ်ဳိးခန္းေဘးမွာရပ္ျပီး စကားမရွိ စကားရွာေျပာေနရပါတယ္။ တကယ္က သူတုုိ႔ဟာ ေနာ္ေ၀ေတြ မဟုုတ္ဘူး။ ဆြင္ဇလန္ကေန Nordkapp အထိ တကူးတကာ့ လာလည္တာတဲ့။ အိမ္ေထာင္သက္ ၅ နွစ္ျပည့္ ဟန္းနီးမြန္းလုုိ႔ ဆုုိပါတယ္။

ေလယာဥ္ေတြမေျပးေသးလုုိ႔ ဟုုိး…ဆြင္ဇလန္ကေန Camping car တစီးနဲ႔ ဂ်ာမဏီကုုိျဖတ္၊ ဒိန္းမတ္ကုုိျဖတ္ျပီး (ေရွ႔မွာ တင္ျပခဲ့ဖူးသလုုိ ဆြီဒင္က ပိတ္ထားဆဲဆုုိေတာ့ ဒိန္းမတ္ကေန ေနာ္ေ၀ေတာင္ပုုိင္းဆိပ္ကမ္းကုုိ ဇက္နဲ႔ျဖတ္ကူး) စခရစ္စတာဆန္း ဆိပ္ကမ္းကေန ဒီကုုိေမာင္းလာတာတဲ့။ WoW. ကုုိယ္ေတြက ေအာ္စလုုိနဲ႔ Nordkapp အေတာ္ေ၀းေနျပီဆုုိျပီး ညီးေနတာ။ သူတုုိ႔က ဟုုိး…ဆြိဇလန္ကေနေတာင္ ဒီအထိ ကားေမာင္းျပီးလာတယ္တဲ့...။

ထြက္လာတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ၊ ဆြင္ဇလန္မွာလည္း လွပတဲ့ ေတာေတာင္ေတြရွိတာပဲ မုုိ႔လားဆိုုျပီး (စာေရးသူက လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ နွစ္ခန္႔က ဂ်ီနီဗာကုုိ တေခါက္ ေရာက္ဖူးပါတယ္) အတြန္႔တက္မိပါတယ္။ ၁၀ ရက္ေလာက္ရွိေနျပီ၊ ခြင့္က ၆ ပတ္ (၄၅ ရက္) ယူထားတာတဲ့၊ ေသျပီ ဆရာ။ ကုုိယ္ေတြက ၁၀ ရက္ကုုိ အေတာ္မ်ားေနျပီထင္တာ။

ျပီးေတာ့ သူကေျပာပါတယ္။ -ေတာေတာင္ သဘာ၀ အလွေတြ၊ ေရခဲေလွ်ာစီးတဲ့ ေတာင္တန္းေတြ ဆြင္ဇလန္မွာနာမည္ၾကီးေပမယ့္ ပင္လယ္မရွိဘူး။ ကမ္းေျခမရွိဘူး။ အထူးသျဖင့္ ေနာ္ေ၀မွာနာမည္ၾကီးတဲ့ ေရလက္ၾကား Fjord ေတြ မရွိဘူးတဲ့...။ ကုုိယ္လည္း သူေျပာမွပဲ အေသခ်ာ စဥ္းစားမိပါတယ္။ Fjord ဆုုိတဲ့စကားလုုံးက ေနာ္ေ၀မွာပဲရွိတယ္။ ေရလက္ၾကားလုုိ႔ အလြယ္ဘာသာျပန္ေပမယ့္ ျမန္မာနုုိင္ငံက ေရလက္ၾကားေတြလုုိမဟုုတ္ဘူး။ ေက်ာက္ေတာင္ေပၚကေန သဘာ၀အတုုိင္း စိမ့္ထြက္လာတဲ့ေရေတြက ေခ်ာင္းငယ္သေဘာမ်ဳိး စီးဆင္းရာကေန ေက်ာက္ေတာင္ေတြၾကားမွာ ရွိေနတဲ့၊ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္လွတဲ့ ေတာင္ေပၚျမစ္-လုုိ႔ ေခၚရမယ္ထင္ပါတယ္။


(ဓာတ္ပုုံ- https://authentic-scandinavia.com/themes/fjord-tours)


ေက်ာက္စိမ့္ေရဆုုိေပမယ့္ တကယ္ကေတာ့ ေက်ာက္ေတာင္ေတြေပၚက ေရခဲေတြအရည္ေပ်ာ္ျပီးဆင္းလာတဲ့ ေရေတြျဖစ္ဖုုိ႔မ်ားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေခ်ာင္းက စမ္းေခ်ာင္းသေဘာမ်ိဳးမဟုုတ္ပဲ ပင္လယ္ကူးသေဘာၤေတြသြားနုုိင္တဲ့အထိ ၾကီးမား-က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ေက်ာက္ေတာင္ေတြၾကားက လွဳိ႔၀ွက္ျမစ္မ်ားလုုိ႔ ေခၚသင့္တယ္ထင္ပါတယ္။

ဒီလုုိထူးျခားတဲ့ သဘာ၀အလွေတြရွိတာေၾကာင့္ ဥေရာပတလႊားကလူေတြ (အခုုခ်ိန္မွာ ဥေရာပျပင္ကုုိလည္ သြားခြင့္မရွိ၊ ဥေရာပထဲမွာေတာင္ ဖြင့္လုုိက္-ပိတ္လုုိက္ျဖစ္ေန) ေနာ္ေ၀ေျမာက္ပုုိင္းကိုု လာလယ္ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။. ။

(ရုုရွား-ဖင္လန္ နယ္စပ္နဲ႔ ေနမ၀င္ညမ်ားရွိတဲ့ Nordkapp အေၾကာင္းကုုိေတာ့ ေရွ႔တပတ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေတာ္မူပါရန္)။

Share

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More