Sunday, November 19, 2017

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နယ္စပ္ထိ ျမန္မာသတင္းေထာက္ေတြ ဘာေၾကာင့္ မသြားသလဲ

The Voice Daily, 19-Nov-2017.

စိန္ေခၚမႈေတြၾကားက မေသခ်ာေသာ ျမန္မာ့အနာဂတ္ 

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အစိုးရတက္ၿပီးကတည္းက ျမန္မာ့အေရးေဆြးေႏြးပြဲ အေတာ္နည္းသြားတဲ့ ေနာ္ေဝႏို္င္ငံ ေအာ္စလိုၿမိဳ႕မွာ ႏိုဝင္ဘာ ၇ ရက္ေန႔ (ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ၂ ႏွစ္ျပည့္ေန႔) ကေတာ့ “စိန္ေခၚ မႈေတြၾကားက မေသခ်ာေသာ ျမန္မာ့အနာဂတ္” လို႔ အမည္ေပးထားတဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲတစ္ခု က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ Norad (Norwegian Aid) ႐ံုးက တာဝန္ယူက်င္းပတဲ့ အဲဒီပြဲမွာ ဦးေဆာင္ ေဆြးေႏြးသူေတြကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ သမိုင္းသုေတသီနဲ႔ စာေရးဆရာ သန္႔ျမင့္ဦး Thant Myint-U နဲ႔ ေနာ္ေဝမွ (ကိုဖီအာနန္ရဲ႕ ရခိုင္ေကာ္မရွင္အဖြဲ႔ဝင္) Andreas Indregard တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ 


Norad အဖြဲ႔ဟာ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအလြန္၊ အတိအက်ေျပာရရင္ ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဆီ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဝင္ၿပီးကတည္းက ျမန္မာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီ အသြင္ေျပာင္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ကို စတင္ ကူညီေပးခဲ့တာပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔ အရည္အေသြး ျမင့္တင္ေရးအပါအဝင္ နယ္ပယ္အေတာ္မ်ားမ်ားဆီ ကူညီေပးေနၿပီး ၂၀၁၆ တစ္ႏွစ္တည္းမွာတင္ ခ႐ိုနာ ၂၅၂ သန္း (အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၃၁ သန္းဝန္းက်င္) ေပးခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္း စဥ္ေတြနဲ႔ စိန္ေခၚမႈေတြအေၾကာင္းကို သန္႔ျမင့္ဦးက ရွင္းျပပါတယ္။ ဒုတိယ ေဆြးေႏြးသူ Andreas Indregard  ကေတာ့ တစ္ကမၻာလံုး အာ႐ံုစိုက္ေနတဲ့ ရခိုင္ေျမာက္ပိုင္းက ဘဂၤါလီအေရး (ေဆြးေႏြး သူေတြကေတာ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာအေရးလို႔ သံုးႏႈန္းၾကပါတယ္) တစ္ခုတည္းကို ဦးတည္ တင္ျပပါတယ္။ သူေျပာတဲ့ အခ်က္မ်ားစြာဟာ ကိုဖီအာနန္ အစီရင္ခံစာကို ညႊန္းဆိုေျပာသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အဲဒီမ်ားစြာထဲက ေနာက္ဆံုး အႀကံျပဳခ်က္ထဲမွာ ပါဝင္တဲ့ “ျမန္မာသတင္းသမားေတြ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ နယ္စပ္ရွိ ဒုကၡသည္စခန္းေတြဆီ ဘာေၾကာင့္ သတင္း သြားမယူၾကတာလဲ”၊ “ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ သတင္းေထာက္ေတြကေကာ ျမန္မာဘက္ ဘာေၾကာင့္ မသြားၾကတာလဲ” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းထုတ္မႈက စာေရးသူကို စိတ္ဝင္စားေစပါတယ္။


ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နယ္စပ္ဆီ ျမန္မာသတင္းေထာက္ေတြ ဘာေၾကာင့္ မသြားသလဲ

ဒီလို အျပန္အလွန္ သတင္းယူႏိုင္ရင္ ၂ ႏိုင္ငံ ျပည္သူေတြၾကားမွာ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈတိုးလာမယ္၊ နယ္စပ္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ျပႆနာ ေျပလည္ေရးအတြက္လည္း မ်ားစြာ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။ အခု ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ျပႆနာအေပၚ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ မီဒီယာက ေဖာ္ျပတာနဲ႔ ျမန္မာမီဒီယာက ေဖာ္ျပတာေတြဟာ လံုးဝ ဆန္႔က်င္ဘက္လို ကြဲျပားျခားနားေနတယ္။ နယ္စပ္ၿခံစည္း႐ိုးရဲ႕ အျခားတစ္ဖက္မွာ ဘာေတြ ျဖစ္ေနသလဲဆိုတာကို ၂ ဖက္စလံုး သတင္းသမားေတြ အေသအခ်ာ ကြင္းဆင္း ေလ့လာသင့္တယ္လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။

သူ ေမးမယ္ဆိုလဲ ေမးခ်င္စရာပါပဲ။ CNN, BBC, Aljazeera, Skynews လို ႏိုင္ငံတကာ ႐ုပ္-သံ မီဒီယာ ေတြ၊ နယူးေယာက္တိုင္းမ္၊ ဝါရွင္တန္ပို႔စ္၊ ဂါးဒီးယန္း စသျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာ သတင္းစာေတြက သတင္း ေထာက္ေတြကိုယ္တိုင္ ဒုကၡသည္စခန္းနဲ႔ နယ္စပ္ထဲအထိဝင္ၿပီး ေန႔စဥ္သတင္း တင္ျပေနခ်ိန္မွာ ျမန္မာ သတင္းသမားေတြက ဘာေၾကာင့္ အဲဒီေဒသဆီ သြားၿပီးသတင္းမယူၾကတာလဲ။

တစ္ေန႔က (တနလၤာေန႔၊ ႏိုဝင္ဘာ ၁၃ ရက္) ဆိုရင္ Skynews က ည ၇ နာရီသတင္း တစ္နာရီစာစလံုးကို ႐ိုဟင္ဂ်ာအေၾကာင္းခ်ည္း အထူးအစီအစဥ္အေနနဲ႔  ျပသြားတာ ေတြ႔မိပါတယ္။ တျခား သတင္းဌာနေတြ ကလည္း နာမည္ႀကီးသတင္းေထာက္ေတြကိုယ္တိုင္ နယ္စပ္အထိ သြားၿပီး သတင္းယူ တင္ဆက္ေနပါ တယ္။ ဒါေတြဟာ အာဆီယံ-အစည္းအေဝးေတြ၊ အေမရိကန္ သမၼတရဲ႕ အာရွခရီး၊ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံျခား ေရး ဝန္ႀကီးရဲ႕ ေနျပည္ေတာ္ခရီးစဥ္၊ အီးယူ-အာဆီယံ နုုိင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီးေတြအစည္းေ၀းေတြနဲ႔ အခ်ိန္ ကိုက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ျမန္မာ သတင္းသမားေတြက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ နယ္စပ္ဆီ ဘာေၾကာင့္ မသြားၾကတာလဲ။ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ ဒုကၡသည္စခန္းေတြဆီ ျမန္မာသတင္းသမားေတြ မၾကာခဏ ေရာက္ေလ့ ရွိေပမယ့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နယ္စပ္ ဒုကၡသည္စခန္းဆီ သတင္းသြားယူတဲ့ ျမန္မာ သတင္းေထာက္ (စက္တင္ဘာလက ဖမ္းဆီးၿပီး ျပန္ပို႔ခံရတဲ့ ဂ်ာမန္မဂၢဇင္း GEO ဓာတ္ပံုသတင္းေထာက္ မင္းေဇယ်ာဦးနဲ႔ ခြန္လတ္တို႔မွအပ) မေတြ႔မိေသးပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ 


ပရိသတ္မႀကိဳက္တာ Self-censor ျဖစ္ေနသလား

ျပည္တြင္း-ျပည္ပရွိ ျမန္မာသတင္းသမား တခ်ိဳ႕ကို ေမးၾကည့္တဲ့အခါ လန္ဒန္အေျခစိုက္ BBC ျမန္မာပိုင္း အသံလႊင့္ဌာနမွ တာဝန္ရွိသူတစ္ဦးက ဒုကၡသည္စခန္းဆီ သတင္းယူခြင့္ရဖို႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ သံ႐ံုးမွာ ဗီဇာေလွ်ာက္ထားတာ အေတာ္ၾကာေနၿပီ။ အခုထိ ဘာမွအေၾကာင္းျပန္ၾကားခ်က္ မရေသးဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ ရန္ကုန္ရွိ အယ္ဒီတာ တစ္ဦးကေတာ့ တစ္ဦးခ်င္းသြားဖို႔ မလြယ္ဘူး။ အုပ္စုလိုက္ သြားႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ သတင္းမီဒီယာေကာင္စီမွ ဦးျမင့္ေက်ာ္ကေတာ့ ပရိသတ္ မႀကိဳက္တဲ့ သတင္းေတြကို မထည့္ခ်င္လို႔ မသြားတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

“ပထမတစ္ခ်က္က ျမန္မာသတင္းဌာနေတြအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံရပ္ျခားသြားၿပီး သတင္းယူဖို႔ ဘ႑ာေရး အခက္ အခဲ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒုတိယအခ်က္က စာဖတ္ပရိသတ္ မႀကိဳက္တဲ့၊ စာဖတ္ပရိသတ္နဲ႔ သေဘာထားကြဲတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ထည့္သြင္း ေဖာ္ျပဖို႔ သတင္းသမားေတြ၊ ထုတ္ေဝသူ ေတြဘက္က စိုးရိမ္ေနပံုရတယ္။ ဒီအခ်က္က ပိုအေရးႀကီးတယ္” လို႔ သူကဆိုပါတယ္။ သူေျပာတဲ့ ဒုတိယ အခ်က္ကို သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီအေရး ေျပာေနသူေတြ အားလံုး အေလးအနက္ စဥ္းစား သင့္ပါတယ္။

အခု ဒီေဆာင္းပါးကို ဖတ္ေနသူေတြထဲမွာေကာ သူေျပာတဲ့ စာဖတ္ ပရိသတ္စာရင္းထဲကလူေတြ ရွိေနပါ သလား။ ကိုယ္နဲ႔ သေဘာထား တိုက္ဆိုင္တဲ့သတင္းကိုပဲ ၾကားခ်င္ၿပီး သေဘာထား မတူတဲ့သတင္း၊ ေဆာင္းပါးဆို ဝယ္မဖတ္ၾကေတာ့ဘူးလား။ ဒါဆိုရင္ အျမင္မတူတဲ့ လူေတြနဲ႔ လက္တြဲ ေဆာင္႐ြက္ဖို႔၊ ဘာသာမတူ၊ လူမ်ိဳးမတူ၊ အသားအေရာင္ မတူသူေတြနဲ႔ အတူယွဥ္တြဲ ေနထိုင္ဖို႔၊ Multi Culture ကို လက္ခံဖို႔ဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္မႈ သက္သက္မ်ား ျဖစ္ေနေလမလား။

တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာမယ္ဆိုရင္ NLD အစိုးရေခတ္မွာ ဆင္ဆာ မရွိေတာ့ဘူးဆိုေပမယ့္ ပရိသတ္ကို ေၾကာက္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာ ဆင္ဆာျဖတ္ေနရတဲ့ Self-censorship ဘဝဆီ ျမန္မာ သတင္းသမားေတြ ေရာက္ေနၿပီဆိုတဲ့သေဘာလား။ လူထုကို ဦးေဆာင္ပညာေပးရမယ့္ မီဒီယာသမားေတြ၊ လြတ္လပ္စြာ သေဘာကြဲလြဲခြင့္ကို တာဝန္အရထုတ္ေဖာ္ေပးရမယ့္ မီဒီယာသမားေတြဟာ ပရိသတ္ဖိအားကို မလြန္ ဆန္ရဲပဲ ျဖစ္ေနၾကၿပီလား။ ဒါဟာ ၂ ႏွစ္သား NLD အစိုးရသစ္လက္ထက္နဲ႔ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ  ၅ ႏွစ္သက္ တန္းအတြင္း အသိသာဆံုး တိုးတက္မႈအျဖစ္ အမ်ားက သတ္မွတ္ထားတဲ့ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ကိုပါ ၿခိမ္းေျခာက္လာေနတဲ့သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။ 


ဒါကို ကာကြယ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ျမန္မာသတင္းသမားေတြ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နယ္စပ္နဲ႔ ရခိုင္နယ္ထဲအထိသြားၿပီး သတင္းယူခြင့္ရေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ မတူကြဲျပားတဲ့ ႏွစ္ဖက္အျမင္ေတြကိုေဖာ္ျပၿပီး လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲခြင့္နဲ႔ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ထုတ္ေဖာ္ဖို႔ လိုေနပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္ႏိုင္မွသာ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈလုပ္ငန္းစဥ္ကို ပိုမိုအားေကာင္းလာေစၿပီး မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ ခိုင္မာလာမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။      ။

၂၉ နွစ္သား လူၾကီးေလးမ်ားနွင့္ စံႏႈန္း အတင္း-အေလ်ာ့

ABSDF ၂၉ နွစ္ေမြးေန႔

ျပီးခဲ့တဲ့ နုုိ၀င္ဘာ ရက္ေန႔ဟာ ABSDF ေခၚ ျမန္မာနုုိင္ငံလုုံးဆုုိင္ရာ ေက်ာင္သားမ်ားဒီမုုိကရက္တစ္ တပ္ဦးရဲ့ ၂၉ နွစ္ျပည့္ေမြးေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေရာက္တုုိင္း လက္ရွိတုုိက္ပဲြ၀င္ေနဆဲ ရဲေဘာ္ေတြ၊ နုုိင္ငံတကာေရာက္ရဲေဘာ္ ေဟာင္းေတြက ကုုိယ္ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာေဒသအေပၚမူတည္ျပီး နွစ္ပတ္လည္ အခမ္းအနားေတြ၊ ျပန္ေျပာင္းသုုံး သပ္မႈေဆြးေႏြးပဲြေတြ လုုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီနွစ္မွာေတာ့ ထူးထူးျခားျခား Facebook ေပၚမွာ profile ဓာတ္ပုုံေတြ ေျပာင္းျပီး 29th Annaversary ဆုုိတဲ့စာတန္းနဲ႔ ABSDF ဘက္တံဆိပ္ေတြပါတဲ့ ပုုံေတြတင္ၾကတာေတြ႔ရပါတယ္။


ေျပာင္းလဲလာေနတဲ့ လူမႈဆက္သြယ္ေရးနည္းစနစ္ေတြအရ ျမန္မာနုုိင္ငံမွာ လူသုုံးအမ်ားဆုုံးျဖစ္တဲ့ ဆုုိရွယ္မီဒီယာ Facebook ေပၚ ဒီလုုိ ပုုံေတြတင္လာၾကတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ေ၀ဖန္သူတခ်ဳိ႔ကေတာ့ ABSDF တပ္ဖြဲ႔၀င္ ေဟာင္းအမ်ားစုုဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၉ နွစ္က ပုုံေတြတင္ရင္း၊ အတိတ္မွာေရႊထီးေဆာင္းခဲ့ဖူး တာကိုု စျမႈပ္ျပန္ရင္းနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုုန္ေနတယ္။ လက္ရွိအေနအထားနဲ႔ အနာဂတ္အလားအလာကိုုေ၀ဖန္ဆန္း စစ္ဖုုိ႔၊ လက္ရွိနုုိင္ငံေရးအခင္း အက်င္းထဲမွာ ပူူးေပါင္းပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ဖိုု႔ အားနည္းေနၾတယ္ဆုုိျပီး ေျပာၾက ပါတယ္။

စာဖတ္သူေတြေကာ ဘယ္လုုိျမင္ပါသလဲ။ ABSDF ဗဟုုိ တာ၀န္ရွိသူေတြရဲ့ေျပာၾကားခ်က္အရ ၂၉ နွစ္တာ လက္နက္ကုုိင္ေတာ္လွန္ေရးခရီးၾကမ္းအတြင္း က်ဆုုံး ရဲေဘာ္ ၈၀၀ နီးပါးရွိပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ အခုု လက္ရွိတုုိက္ပဲြ ၀င္ေနဆဲရဲေဘာ္ျဖစ္ေစ၊ နုုိင္ငံတကာေရာက္ ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြျဖစ္ေစ Facebook ေပၚ ABSDF profile တင္ေနသူ အားလုုံးဟာ တုုိက္ပဲြမွာမေသပဲ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ က်န္ခဲ့သူေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတုုိရဲ့ေပး ဆပ္မႈအတြက္ ဂုုဏ္ျပဳသင့္ပါတယ္။

တကၠသုုိလ္ေက်ာင္းသား၊ လူငယ္ဘ၀တခုုလုုံးကိုု အဆုုံးအရံႈးခံ၊ အသက္ပါစြန္႔ျပီး သမုုိင္းေပးတာ၀န္ကိုု ထမ္းရြက္ခဲ့သူေတြကုုိ ဂုုဏ္ျပဳရမွာေပါ့။ ဒီအတြက္ ဘာမွ အျငင္းပြားစရာမရွိပါဘူး။ ဒါျဖင့္ ဘာကုုိေ၀ဖန္ေန တာလဲ။ ေမးျမန္းမိသေလာက္ကေတာ့ အျမင္ မ်ဳိးရွိေနပါတယ္။ တမ်ဳိးက ေရွ႔မွာေျပာခဲ့တဲ့အတုုိင္း မိမိပခုုံးေပၚက်လာတဲ့ သမုုိင္းေပးတာ၀န္ကိုု အသက္နဲ႔ရင္းျပီး ထမ္းခဲ့ျပီးျပီ။ အတိုုင္းအတာတခုုအထိ တာ၀န္ေက်ခဲ့ျပီ။ လက္ရွိ နုုိင္ငံေရးအခင္း အက်င္းမွာ သူတုုိ႔မပါေတာ့ဘူး။ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြနဲ႔ လက္ရွိ ပါ၀င္ခြင့္ရွိေနသူေတြဆက္လုုပ္ၾကပါ ဆုုိတဲ့သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒုုတိယအျမင္ကေတာ့ တုုိက္ပဲြဟာမျပီးေသးဘူး။ ၁၉၈၈ တုုန္းကေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့ပန္းတုုိင္အထိ မေရာက္ေသး ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေပးဆပ္သြားတဲ့ရဲေဘာ္ေတြအတြက္ ဆက္လက္တာ၀န္ထမ္းဖုုိ႔လုုိတယ္။ ရဲေဘာ္ေတြရဲ့ အသက္ေပးလွဴမႈကုုိ ဘုုရားမွာအလွဴလုုပ္သလုုိ သေဘာထားလုုိ႔မရဘူး။ ေပးဆပ္မႈေတြအတြက္ ရလာဒ္ ထြက္ေအာင္လုုပ္ရမယ္။ လက္ရွိနုုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းအေပၚ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ရမယ္၊ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ရ မယ္။ ဒီလုုိအျမင္ မ်ဳိးရွိေနပါတယ္။


အဆင္ေျပေရး ပထမ၊ စံ နွင့္ မာန္က ဒုုတိယ

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၉ နွစ္က ထိခုုိက္ က်ဆုုံးစာရင္း၊ ေပးဆပ္မႈစာရင္းနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ ဒီေန႔ ရေနတဲ့ နုုိင္ငံေရး အခင္းအက်င္းအေပၚ ဘယ္လိုုမွအားရေက်ပ္နပ္ဘြယ္မရွိဘူးဆုုိတာ လူတုုိင္းသိနုုိင္ပါတယ္။ အဓိက အခ်က္ကေတာ့ ကိုုယ္ဖက္က အမွန္ျဖစ္ေနပါရဲ့နဲ႔ အမွားက်ဳးလြန္ခဲ့ဖူးသူေတြကိုု ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ အထိလုုိက္ေလ်ာေပးေနရသလဲ။ စစ္အာ ဏာရွင္ေဟာင္းေတြကိုု ဒီမုုိကေရစီအင္အားစုုေတြဖက္က ဘာေၾကာင့္ ေအာက္ကေန ၀င္ေပါင္းေနရတာလဲ။ စံေတြ မာန္ေတြ မထားသင့္ေတာ့ဘူးလား ဆုုိတဲ့ ေမးခြန္းပါပဲ။

စံေတြ၊ မာန္ေတြ ဆုုိတာ သံတမန္ဆန္ဆန္သုုံးထားတာပါ။ တခ်ဳိ႔ရဲေဘာ္ေတြက အခုုခ်ိန္အထိ ရန္-ငါ စည္းျပတ္ရ မယ္ဆုုိတဲ့စကားလုုံးကိုု သုုံးေနၾကဆဲျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လက္ရွိသြားေနတဲ့ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးမွာလုုပ္ငန္းစဥ္မွာလဲ အေျခခံမူေတြ၊ စံ ေတြရွိမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ အၾကမ္း ဖ်င္းၾကည့္လုုိက္ရင္ စံ ရွိတယ္လုုိ႔မထင္ရပဲ လက္ရွိအာဏာအမ်ားစုုကုုိကုုိင္ထားနုုိင္ဆဲျဖစ္တဲ့ တပ္မေတာ္နဲ႔ အဆင္ေျပေရး၊ ေငြအမ်ားစုုကုုိခ်ဳပ္ကုုိင္ထားတဲ့ ခရုုိနီ ေတြနဲ႔အဆင္ေျပေရးသာ အဓိကလုုပ္ငန္းစဥ္လုုိျဖစ္ေန တာ ေတြ႔နုုိင္ပါတယ္။

ဒါက ဒီမုုိကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး မူ-ေဘာင္ေတြအေပၚအေျခခံျပီး အသက္စြန္႔တုုိက္ပဲြ၀င္ခဲ့သူ သူပုုန္ေဟာင္းေတြရဲ့ အျမင္ပါ။ သူပုုန္ေတြမွာေတာင္ အဲဒီလုုိ စံ သတ္မွတ္ခ်က္ရွိရင္ နုုိဗယ္ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုုရွင္ရဲ့ စံသတ္မွတ္ခ်က္က အဲဒီထက္ ပုုိျမင့္မွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔ျမန္မာနုုိင္ငံအေနအထားအရ စံေတြနဲ႔သြား လုုိ႔မရပဲ အဆင္ေျပသလုုိသြားမွရမဲ့ အေန အထားျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ စံေတြ မာန္ေတြကိုုေဘးဖယ္ျပီး တပ္မေတာ္နဲ႔အဆင္ေျပေရး၊ ခရုုိနီခရုုိျပာေတြနဲ႔ အဆင္ေျပေရးကိုုသာ NLD အစိုုးရက ဦးစားေပးထားတာ လုုိ႔ ယူဆရပါတယ္။

ဒီနည္းကုုိဦးစားေပးေရြးလုုိက္တဲ့အတြက္ မူလ မဟာမိတ္ တုုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ဒီမုုိကေရစီအဖြဲ႔ အစည္းတြနဲ႔ NLD အၾကား ဆက္ဆံေရးနည္းနည္းက်ဲသြားတယ္လိုု႔ ေ၀ဖန္သူေတြကဆုုိပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကုုိ တခ်ိန္လုုံးေထာက္ခံလာခဲ့တဲ့ အေနာက္ကမၻာကလဲ နုုိဗယ္ဆုုရွင္ရဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး စံခ်ိန္စံညႊန္း၊ စစ္ဖက္နဲ႔ခရုုိနီေတြအေပၚထားတဲ့ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြအေပၚ ေမးခြန္းထုုတ္လာေနပါတယ္။

ျပစ္တင္ေ၀ဖန္မႈေတြ ဘယ္လုုိပဲရွိေနပါေစ။ လက္ရွိျမန္မာနုုိင္ငံရဲ့အေနအထားက အေနာက္ကမၻာမွာလုုိ စံနႈန္းေပၚ အေျခခံျပီးလုုပ္လုုိ႔မရနုုိင္ေသးတဲ့အတြက္ အာဏာရွိေနဆဲ လူဆုုိးေတြ၊ ေငြေၾကးကုုိင္ထားတဲ့ ခရုုိနီေတြနဲ႔ တည့္ေအာင္ေပါင္းျပီး လုုပ္နုုိင္မွ ေရွ႔ဆက္တုုိးနုုိင္မဲ့အေနအထားျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလုုိအေန အထားနဲ႔လုုပ္ေနရတဲ့ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးလုုပ္ငန္းစဥ္မွာ သူပုုန္ေဟာင္းေတြက ဘယ္လိုု အခန္းက႑က ပါ၀င္တာ၀န္ထမ္းခြင့္ရနုုိင္မလဲ။ 

သူတုုိရဲ့လုုပ္ေဖၚကိုုင္ဖက္ေတြျဖစ္တဲ့ ( ေလးလုုံးအေရးေတာ္ပုုံျဖိဳခဲြ ခံရျပီးေနာက္ လက္နက္ကုုိင္ေတာ္လွန္ ေရးအတြက္ ABSDF ပါတီနုုိင္ငံေရးအတြက္ လူေဘာင္သစ္ဒီမုုိကရက္တစ္ပါတီ၊ ေျမေအာက္ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈအတြက္ ဗကသ စသျဖင့္ လမ္းသုုံးသြယ္ခြဲခဲ့ဟုုဆုုိ) လူ႔ေဘာင္သစ္ဒီမုုိကရက္တစ္ပါတီက ရဲေဘာ္ေတြ၊ ဗကသ (သုုိ႔မဟုုတ္) ၈၈ မ်ဳိးဆက္ကရဲေဘာ္ေတြ ဘယ္လိုုပါ၀င္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေနၾက သလဲ။ ဒီလုုိနွစ္ပတ္လည္ေန႔မ်ဳိးမွာ ဒါေတြကိုု ျပန္လည္ဆန္းစစ္သင့္တယ္မဟုုတ္ပါလား။


ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မနက္ဖန္

လက္ရွိသြားေနတဲ့ အမ်ုုိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးလုုပ္ငန္းစဥ္ထဲမွာ သူပုုန္ေတြ၊ ျပည္ပေရာက္ နုုိင္ငံေရး သမားတြကုုိပါ ပါ၀င္ခြင့္ေပးမွ ျပည့္စုုံတဲ့အေျပာင္းအလဲျဖစ္လာလိမ့္မယ္လိုု႔ နုုိင္ငံေရးေ၀ဖန္ဆန္းစစ္သူေတြ ကေျပာပါတယ္။ ဒီအတြက္ ၂၁ ပင္လုုံညီလာခံေတြ၊ တနိုုင္ငံလုုံးအပစ္ခတ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ေတြ လုုပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုပ္ငန္းစဥ္ကိုု အခုုနွစ္ပုုိင္းအတြင္း ေအာင္ျမင္ေအာင္မလုုပ္နုုိ္င္ဘူးဆုုိရင္ ၂၀၂၀ ေရြးေကာက္ ပဲြမွာလည္း ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပဲြလုုိပဲ သူပုုန္ထိမ္းခ်ဳပ္နယ္ေတြမွာ ေရြးေကာက္ပဲြမလုုပ္နုုိင္ပဲ က်န္ေနခဲ့ဦး မယ္၊ တနည္းအားျဖင့္ ေရြးေကာက္ခံအစိုုးဟာ တနုုိင္ငံလုုံးကိုု ကုုိယ္စားမျပဳနုုိင္ပဲ ဆက္ရွိေနဦးမဲ့သေဘာျဖစ္ ပါတယ္။

ဒီလုုပ္ငန္းစဥ္က နွစ္နဲ႔ခ်ီၾကာဦးမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါျဖင့္ နဂုုိကတည္းက ျပည္တြင္းမွာရွိေနတဲ့ ဗကသ သုုိ႔မဟုုတ္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေတြေကာ ဒီေန႔အခင္းအက်င္းမွာ ဘယ္လိုု ပူးေပါင္းပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ ေနၾကသလဲ၊ ဘယ္လာက္အထိ ပါ၀င္ခြင့္ရေနသလဲ။ ၈၈ မ်ိုုးဆက္ထဲက တဦးစ၊ နွစ္ဦးစ NLD နဲ႔ေပါင္းျပီး ေရြးေကာက္ပဲြလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္သြားေပမဲ့ မင္းကုုိနုုိင္၊ ကုုိကုုိၾကီးအပါ၀င္ အထင္ကရ ေခါင္းေဆာင္ ေတြက အစိုုးရအ၀န္းအ၀ုုိင္းအျပင္မွာ က်န္ေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။

ကုုိကိုုၾကီးေခါင္းေဆာင္တဲ့ အင္အားစုုတခ်ဳိ႔ကဆိုုရင္ နုုိင္ငံေရးပါတီအသစ္တရပ္ထူေထာင္ဖုုိ႔ လူသိရွင္ၾကား ျပင္ဆင္နတဲ့အတြက္ NLD နဲ႔ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြဟာ မဟာမိတ္ကေန ျပိဳင္ဖက္ေတြအျဖစ္ ဦးတည္သြား ေလမလားဆုုိျပီး စိုုးရိမ္သူတခ်ဳိ႔ရွိလာေနပါတယ္။ တုုိင္းရင္းသားပါတီေတြ၊ ေဒသအေျခခံပါတီငယ္ေတြနဲ႔ ေကာ NLD ဟာ မဟာမိတ္လား၊ ျပိဳင္ဖက္လား။ ၂၀၂၀ မတိုုင္မီ ေဆြေႏြးတုုိင္ပင္စရာ၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ စရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိလာနိုု္င္ပါတယ္။

အခုုေလာေလာဆယ္အေနအထားမွာေတာ့ NLD အစိုုးရနဲ႔ သူပုုန္ေဟာင္းေတြရဲ့ဆက္ဆံေရးဟာ အရင္ ဦးသိန္းစိန္ အစိုုးရေခတ္ေလာက္ေတာင္ ေနြးေနြးေထြးေထြးမရွိဘူးလုုိ႔ ေ၀ဖန္သူေတြကေျပာပါတယ္။ ဦးသိန္းစိန္အစိုုးရေခတ္မွာ ျပည္၀င္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ ABSDF ဥကၠဌေဟာင္းေတြျဖစ္တဲ့ ကုုိမုုိးသီးဇြန္နဲ႔ ေဒါက္တာနုုိင္ေအာင္ကုုိ လက္ရွိအစိုုးရက ျပည္၀င္ခြင့္ပိတ္ထားဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ဦးသိန္းစိန္ေခတ္က အၾကံေပးလုုပ္ခဲ့သူေတြ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ သုုေတသနာဖက္မွာ ကူညီေပးခဲ့တဲ့ ျပည္ေတာ္ျပန္ေတြကိုုလည္း လက္ရွိအစိုုးရက မသိၾကိဳးကြ်န္ျပဳထားဆဲျဖစ္ပါတယ္။ 

တနည္းအားျဖင့္ေျပာမယ္ဆုုိရင္ေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းေတြ၊ လက္ရွိအာဏာရွိ တပ္မေတာ္အရာ ရွိေတြ၊ ခရုုိနီ ခရိုုျပာေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးမွာ စံ ေတြ၊ မာန္ေတြ မထားခဲ့တဲ့ NLD အစိုုးရဟာ သူပုုန္ေဟာင္း ေတြ၊ ျပည္ေတာ္ျပန္ေတြ၊ တုုိင္းရင္းသားေတြ၊ မဟာမိတ္ပါတီေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးမွာေတာ့ စံ နႈန္းေတြ (ကန္႔သတ္မႈေတြ) သိပ္ထားမိေနသလား။ မုုိးထဲေရထဲကာလေတြတုုန္းက ကုုိယ္နဲ႔အတူရပ္ခံခဲ့သူေတြကုုိ ဒီထက္မက လက္တြဲမေခၚသင့္ဘူးလား။ 

အနွစ္ျပန္ခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ ေလးလုုံးအေရးေတာ္ပုုံ ၂၉ နွစ္ၾကာခဲ့ျပီျဖစ္ေပမဲ့ ပန္းတုုိင္ဆီမေရာက္ေသးပါ။ NLD ပါတီ အစိုုးရျဖစ္ေနျပီဆုုိေပမဲ့ ဒီမုုိကေရစီနည္းက် အုုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္မရေသးပါ။ အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရးေဆြးေႏြး ပဲြ ေတြစဥ္ဆက္မျပတ္လုုပ္ေနေပမဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးမရေသးပါ။ စီးပြားေရးတုုိးတက္ေအာင္လုုပ္ေနတယ္ဆုုိေပမဲ့ ျပည္သူေတြရဲ့ဘ၀က ဆင္းရဲတြင္း၀ကေန ထြက္မလာနုုိင္ေသးပါ။ 


ဒီလုုိအေနထားမွာ အာဏာရွိတဲ့တပ္မေတာ္၊ ေငြေၾကးရွိတဲ့ ခရုုိနီေတြနဲ႔အဆင္ေျပေရးကိုုသာ ဦးစားေပးမေန ပဲ အင္အားစုုအားလုုံးပါ၀င္ခြင့္ရတဲ့ နုုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းတခုု ၂၀၂၀ မတုုိင္မီ ျဖစ္ေပၚေအာင္ အစိုုးရဖက္ က ဖန္တီး ေပးဖုုိ႔လုုိေနပါတယ္။      

Saturday, November 18, 2017

တုုိင္းရင္းသားအေရးနွင့္ ABSDF

(ကုုိေအာင္သူျငိမ္း အခန္းဆက္ေရးေနတဲ့ ေတာခုုိေက်ာင္းသားတဦးရဲ့အေတြ႔အၾကံဳထဲက တုုိင္းရင္းသားအေရးနဲ႔ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္အေတြ႔အၾကံဳကုုိ ေကာက္နႈတ္ေဖၚျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္)။

ဘုရားသံုးဆူ ေန႔ရက္မ်ား (၇)
===============
က်ေနာ္တို႔ ဘုရားသံုးဆူစခန္းကို လာခဲ့တဲ့ေတာလမ္း ခရီးမွာပဲ ရြာပ်က္တရြာ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ ေရးအေရွ႔ဖ်ားေဒသ ျဖစ္လိမ့္ မယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီရြာပ်က္စီးသြားရသလဲ၊ ေသခ်ာ မသိခဲ့ရဘူး။ အစိုးရစစ္တပ္နဲ႔ မြန္သူပုန္ေတြအၾကား တိုက္ပြဲေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ ေလာေလာလတ္လတ္ မြန္-ကရင္တိုက္ပြဲေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္တို႔ တပ္ေတြ ေရွ႔တန္းဆင္းေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ရဲ႔ ဒုကၡအဖံုဖံုကို ပိုလို႔နားလည္ ခံစားမိလာၾကတယ္။


 မြန္ရြာေတြမွာ ကေလးေတြငိုေနရင္ "ဟမယ္.. ကလိန္း" (ဗမာလာၿပီ) ဆိုရင္၊ ကေလးေတြ အငိုတိတ္သြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္က 'ေဒေဝါႀကီးလာၿပီ' ဆိုၿပီး မိဘေတြေျခာက္လွန္႔ၾကသလိုေပါ့။ ကရင္ေက်းရြာေတြမွာလည္း အလားတူပါပဲ။ "ပေရာ္.. ဟဲလီး" (ဗမာလာၿပီ) လို႔ ကေလးေတြ အငိုတိတ္ေအာင္ ေျခာက္လွန္႔တာပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ဗမာနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြအၾကား နားလည္မႈ၊ ယံုၾကည္မႈ ဘယ္ေလာက္ ပ်က္ယြင္းေနၿပီလဲ ဆိုတာ ပိုလို႔ သေဘာေပါက္လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေရွ႔တန္းဆင္းၾကတဲ့အခါ ေခါဇာရြာ (ယခု ေခါဇာၿမိဳ႔၊ ေရးၿမိဳ႔နယ္) မွာ ရွိစဥ္လည္း အစိုးရစစ္တပ္လာရင္ ရြာက အစိုးရခန္႔ မူလတန္းျပဆရာမေတာင္ ရြာသား ေတြနဲ႔အတူ ေရာေျပးတာကို ျမင္ၾကရေသးတယ္။ 

က်ေနာ္တို႔ ေတာထဲထြက္လာတုန္းက ျပႆနာ၊ ပဋိပကၡေတြကို ဒီေလာက္ အေလးအနက္ မစဥ္းစားခဲ့ၾကဘူး။ မစဥ္းစား ထားၾကဘူး။ အမွန္ေျပာရရင္ က်ေနာ္တို႔မွန္းတာက ေတာထဲသြားမယ္၊ လက္နက္ယူမယ္၊ ျပန္လာတိုက္မယ္။ (ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္တို႔ ဂ်ပန္ကို စစ္သင္တန္းသြားယူၾကသလိုေပါ့။ ခဏၾကာေတာ့ လြတ္လပ္ေရးရေရာ)။ ဒီေလာက္ပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ျမင္ထားၾကတာက ျမန္မာျပည္ရဲ႔ ျပႆနာက ဒီမိုကေရစီ ဆိတ္သုဥ္းမႈ ျပႆနာ နဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ အုပ္ခ်ဳပ္ထားမႈ ျပႆနာ။ တဖက္မွာလည္း ေရရွည္မဟုတ္ဘူးလို႔ တိတ္တခိုး ေမွ်ာ္မွန္းထားမိတဲ့ အခ်က္ေတြလည္း ရွိေနပါေသးတယ္။ စစ္အစိုးရက ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပေပးမယ္လို႔ ကတိျပဳထားတယ္။ သိပ္မယံုၾကည္လွေပမယ့္ အေႏွးနဲ႔အျမန္ ေရြးေကာက္ပြဲ က ျဖစ္လာမွာပဲ။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေနာက္ပိုင္းသိပ္မၾကာခင္မွာ ေၾကညာလိုက္တယ္။ ဒီအခါမွာ ဒီမို ကေရစီလိုလားတဲ့ ပါတီေတြက အနည္းနဲ႔ အမ်ားဆိုသလို အႏိုင္ရမွာပဲ။ ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းရမႈေတြ ျဖစ္လာမယ္။ အနည္းဆံုး ေတာတြင္းေရာက္ ေက်ာင္းသားေတြ ျပန္ေခၚေရးတို႔၊ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေၾကညာမွာပဲတို႔ အနည္းဆံုး စိတ္ထဲက တိတ္ တခိုး ေမွ်ာ္လင့္ထားမိတယ္။

 ေတာထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း ရင္ဆိုင္ရတဲ့ ေမးခြန္းက "ခင္ဗ်ားတို႔.. က်ေနာ္တို႔ တိုင္းရင္းသား အေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္လိုစဥ္းစားထားသလဲ။ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးေတြကို ဘယ္လိုသေဘာ ထားသလဲ"… က်ေနာ္တို႔ အေျဖေတြက အမ်ဳိးမ်ဳိး။ "ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ မဟာဗမာ လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒကို က်င့္သံုးေနတာ၊ လူမ်ဳိးစု လူနည္းစု တိုင္းရင္းသားေတြကို ဖိႏွိပ္ေနတယ္။ ဗမာလူမ်ဳိးျဖစ္ေရး ဇာတ္သြတ္သြင္းေနတယ္"။ က်ေနာ္တို႔က ဒီ မဟာဗမာ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို အခုမွ ၾကားဖူးေတာ့တယ္။ "ဖက္ဒရယ္မူ ကို ဘယ္လိုသေဘာထားပါသလဲ" အဲဒါမွ ပိုဆိုးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ လူငယ္ေက်ာင္းသင္တန္း ကာလတေလွ်ာက္လံုး 'ဖက္ဒရယ္' ဆိုတာ ျပည္ေထာင္စုကေန ခြဲထြက္ၾကမွာ၊ ဖက္ဒရယ္ဆိုတာ တိုင္းျပည္ၿပိဳကြဲမယ့္ အေရးလို႔ သင္ၾကားခဲ့ၾကရဖူးတာ။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာ ယူဂိုဆားဗီယားမွာ ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္လာၿပီး၊ ေဘာ့ဇနီးယား၊ ဟာဗီဂိုဗီးနား၊ ကရိုေအးရွား၊ ဆလိုေဗးနီးယား (၁၉၉၂)၊ မက္ဆီဒိုးနီးယား (၁၉၉၃) ဆားဗီးယား၊ မြန္တီနီဂရိုး (၂၀၀၀) မွာ ခြဲထြက္လို႔ ကုလသမဂၢဝင္ ႏိုင္ငံျဖစ္လာၾကတာေတြ ရွိတယ္။ ဒီလိုႏိုင္ငံေတြ ၿပိဳကြဲ တာကို ေဘာလ္ကန္ႏိုင္ေဇးရွင္း (Balkanization) သရုပ္လကၡဏာလို႔ေတာင္ သမုတ္ၾကတာေတြ ရွိတယ္။ အာဏာသိမ္း ၿပီး စစ္အစိုးရကလည္း ဒီလိုတိုင္းျပည္ၿပိုကြဲမွာပဲဆိုတဲ့ သတင္းစကားကို ေပးေနတဲ့အခ်ိန္။ ရုပ္ရွင္ေတြမွာလည္း "အေဖနဲ႔ သားမ်ား" ဆိုၿပီး အဖႀကီးစိုးေရးဝါဒ ရုပ္ရွင္ကားေတြ ျပသေနတယ္။ သီခ်င္းေတြမွာလည္း "အခိုင္မာဆံုးေသာ ျပည္ေထာင္စုေတြ ကမၻာအရပ္ရပ္မွာ ၿပိဳကြဲလွ်က္ ရွိၾကေပ" ဆိုတာမ်ဳိး သီခ်င္းေတြကို ေရဒီယိုေတြက လႊင့္ေပးေနတဲ့ ကာလ။ 

က်ေနာ္တို႔ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ အသိပညာေပးသြားတာက မဟာမိတ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြပဲ။ ႏိုင္ဗညားေအာင္၊ ႏိုင္တင္ေအာင္ (ႏိုင္ငံျခားေရး၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ)၊ ႏိုင္ပန္းသာ (မြန္ျပည္သစ္ပါတီ) တို႔ပါတယ္။ ေကအဲန္ယူဖက္ကဆိုရင္ ဒူးပလာယာခရိုင္ ဥကၠ႒ ဖူးတာအယ္ပါတယ္။ က်ေနာ္က သူ႔မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္းႀကီး အသံက်ယ္က်ယ္၊ ေလးေလးနဲ႔ စကားေျပာပံုကို သေဘာက်သလို၊ သူကလည္း က်ေနာ့္ကို သေဘာက်ပံုရတယ္။ သူက လူေကာင္ႀကီးတယ္။ အသက္ ႀကီးလာေတာ့ စကားေျပာရင္း၊ အစည္းအေဝးထိုင္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တာလည္း ရွိတယ္။ ရုပ္ရွင္ကားေတြဆိုရင္ ေအးေအးေဆးေဆး စိမ္ေျပနေျပ ထိုင္ၾကည့္တတ္တယ္။ အႏုပညာကိုလည္း ခံုမင္ပံုရတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ တပ္မဟာ (၆) ဒူးပလာယာခရိုင္မွာ ရုပ္ရွင္ရိုက္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းဖူးေသးတယ္။ ျပည္တြင္းက ပါလာတဲ့ ကိုထက္ေခါင္ (ျပည္သူ႔အသံ သတင္းစဥ္) နဲ႔ အျခားအႏုပညာသမားေတြ ေခၚတယ္။ ေက်ာင္းသားတပ္ဖြဲ႔က လူေတြကို မင္းသား၊ မင္းသမီးေရြးေစတယ္။ ရုပ္ရွင္ တကားရိုက္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့ ဇာတ္ပစၥည္း၊ အဝတ္အစား၊ ယူနီေဖာင္းေတြ ဝယ္ဖို႔ ေငြထုတ္ေပးတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မင္းသား၊ မင္းသမီးေတြက လက္နက္ခ်အိမ္ျပန္၊ အခ်ဳိ႔လည္း က်ဆံုး၊ ေသဆံုးနဲ႔ အဲဒီရုပ္ရွင္ကားႀကီးကို အခုတိုင္မျမင္လိုက္ ၾကရဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တာမလာေဘာ (ကြယ္လြန္ ေကအဲန္ယူ ဥကၠ႒) ကလည္း အဲဒီအခ်ိန္က ဘုရားသံုးဆူေဒသမွာ ေကအဲန္ဒီအို (ကရင္ကာကြယ္ေရး ရဲတပ္ဖြဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္) အျဖစ္ လာရွိေနတတ္တယ္။ အလုပ္ကေတာ့ သိပ္ရွိပံု မရဘူး။ ေအးေအးလူလူ ပုခက္တလံုး ခ်ည္အိပ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကလည္း သူနဲ႔ စကားသြားေျပာဆိုရင္ ကရင္ ေတာ္လွန္ေရးသမိုင္းေၾကာင္းေတြ၊ ၿဗိတိသွ်တပ္မေတာ္တြင္း သူတို႔တာဝန္ယူဖူးခ်ိန္ အေတြ႔အၾကံဳေတြကို ေျပာျပတတ္ တယ္။ 

သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံမွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ ေခတ္ႀကီး ၅ ေခတ္ကို တမ်ဳိးတဖံု အဓိပၸါယ္ ျပန္ဖြင့္ေပးၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ က ေပးတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံ ဘာသာရပ္မွာ တကၠသိုလ္အထိ ဖတ္ၾကရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ သမိုင္းျဖစ္စဥ္မွာ ေခတ္ႀကီး ၅ ေခတ္ ကို ျဖတ္ၾကရတယ္။
၁။ သမိုင္းဦး ဘံုေျမေခတ္
၂။ ေက်းပိုင္ကၽြန္ပိုင္ေခတ္
၃။ ေျမရွင္ ပေဒသရာဇ္ေခတ္
၄။ အရင္းရွင္ေခတ္
၅။ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ .. စသည္ျဖင့္ကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကရတယ္။ 

ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ ေရာက္မွသာလွ်င္ မတရားမႈ အဖံုဖံု ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမယ္။ လူလူခ်င္း ေခါင္းပံုျဖတ္မႈေတြ ကင္းေဝးလို႔ သာယာ ဝေျပာေသာ လူ႔ေဘာင္သစ္ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မယ္ စသျဖင့္ သင္ၾကားခဲ့ၾကရသကိုး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႔ ေဆြးေႏြးခ်က္ ေတြမွာ သူတို႔က ထပ္ၿပီး အေသးစိတ္ေျပာလာတယ္။ က်ေနာ္တို႔က လူတိုင္း ပိုင္ဆိုင္မႈမရွိတဲ့၊ အားလံုး ညီတူညီမွ် ပိုင္ဆိုင္ ၾကတဲ့ သမိုင္းဦး ဘံုေျမကို ေခတ္ကို ျဖတ္သန္းလာၾကရတယ္။ အဲဒီမွာ လူေတြအခ်င္းခ်င္းၾကား ျပႆနာနည္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပိုင္ဆိုင္မႈ ျဖစ္လာၾကတဲ့ အခါ အုပ္စုအခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္တယ္၊ သိမ္းသြင္းတယ္။ အင္အားႀကီးသူက အင္အား နည္းသူကို အႏိုင္ယူတဲ့ ေက်းပိုင္ကၽြန္ပိုင္ေခတ္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ လူတခ်ဳိ႔က သခင္ျဖစ္ၿပီး လူတခ်ဳိ႔က ကၽြန္ျဖစ္ၾကတယ္။ ဒီမွာ ဖိႏွိပ္ေခါင္းပံုျဖတ္မႈ၊ ဂုတ္ေသြးစုတ္မႈေတြ စတင္လာခဲ့တယ္။ လူဟာ ပိုင္ဆိုင္မႈပစၥည္းတခုသဖြယ္ ျဖစ္သြားၿပီး ေက်းကၽြန္ေတြသဖြယ္ ေရာင္းစားစရာ ကုန္ပစၥည္း ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ေနာက္တဆင့္မွာေတာ့ ေျမရွင္ပေဒသရာဇ္ေခတ္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ ၿမိဳ႔ျပႏိုင္ငံေတာ္ေတြ ေပၚေပါက္လာတယ္။ ဘုရင္ေတြက သူတို႔ ခြန္အားရွိၿပီ ထင္တဲ့အခါ ေဘးနားကၿမိဳ႔ျပ ႏိုင္ငံေတာ္ေတြကို တိုက္ခိုက္ၾကတယ္။ သိမ္းပိုက္ ႏိုင္ငံထူေထာင္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ရာဇဝင္ေတြထဲက စကားနဲ႔ ေျပာရင္ လက္ရံုးဆန္႔တန္းၾကတယ္။

 ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ဒီအဆင့္ဟာ မလြဲမေသြ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္။ ဗမာဘုရင္ အင္အားႀကီးလာရင္ မြန္ကိုတိုက္တယ္၊ ရွမ္းကိုတိုက္တယ္၊ ယိုးဒယားကိုတိုက္တယ္။ လာအိုအထိ တိုက္တယ္။ ဒီလို ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတာဟာ မလြဲမေရွာင္သာ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကရတဲ့ သမိုင္းပဲ။ သူတို႔ တိုင္းရင္းသားေတြ နားလည္တယ္။ စစ္ပြဲေတြဟာ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း မုန္းလို႔တိုက္တာမဟုတ္ဘူး။ ဘုရင္ (ပေဒသရာဇ္) ေတြ၊ အင္ပိုင္ယာျပည့္ရွင္ ေတြရဲ႔ ဆႏၵေတြနဲ႔သာ တိုက္ၾကတာ ျဖစ္တယ္… လို႔ သူတို႔က ရွင္းျပတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လို႔ အခုတိုင္ စစ္တိုက္ေနၾက တာလဲ… ေမးခြန္းထုတ္တယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြ အခ်င္းခ်င္း မုန္းလို႔မဟုတ္ဘူး။ အုပ္စိုးသူလူတစုရဲ႔ လိုအင္ဆႏၵေၾကာင့္ သာ စစ္တိုက္ေနၾကတာ။ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူအခ်င္းခ်င္းက မုန္းလို႔မျဖစ္ဘူး၊ ခ်စ္ၾကည္ၾကရမယ္။ စစ္တိုက္ခိုင္းေနတဲ့ စစ္အစိုးရသာ ဘံုရန္သူျဖစ္တယ္… စသည္ျဖင့္ သူတို႔ ေတာ္လွန္စစ္ဆင္ႏႊဲေနၾကရျခင္းရဲ႔ တရားကို ထူေထာင္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ကလည္း သေဘာက်ၾကတယ္။

တခါ က်ေနာ္တို႔ကို တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြက ေဆြးေႏြးျပတယ္။
"က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႔ ျပႆနာက ဒီမိုကေရစီဆိတ္သုဥ္းမႈ ျပႆနာ နဲ႔ တိုင္းရင္းသားအေရး ျပႆနာ၊ တခုတည္း ေျဖရွင္းလို႔ မရႏိုင္ဘူး" က်ေနာ္တို႔ လက္ခံၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေတာထဲ ထြက္လာခါစေတာ့ ဒီမိုကေရစီအေရးပဲ။ အခုေတာ့ တိုင္းရင္း သားအေရးကိုပါ ေက်ာပိုးဖို႔ လက္ခံလာၾကတယ္။ "အဆက္ဆက္ အုပ္စုိးခဲ့တဲ့ ျမန္မာအစိုးရအဆက္ဆက္နဲ႔ ဗမာပါတီ အဆက္ဆက္က တုိင္းရင္းသား ျပႆနာကို ဘယ္လိုသေဘာထားၾကသလဲ။ တိုင္းရင္းသားျပႆနာကို ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းေပးဖို႔ စိတ္ဆႏၵမရွိၾကဘူး။ ႏိုင္ငံေရး အာသီသ မရွိၾကဘူး။ ဖိႏွိပ္တယ္။ မဟာဗမာ လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒကို က်င့္သံုးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ေတြ က်ရႈံးရတာပဲ" လို႔ ဆိုတယ္။ က်ရႈံးသြားတဲ့ ဖဆပလ အစိုးရနဲ႔ ဖဆပလ ပါတီႀကီး၊ ေလာေလာလတ္ လတ္ ၿပိဳကြဲသြားတဲ့၊ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ (မဆလ) အစိုးရနဲ႔ (မဆလ) ပါတီ၊ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ အင္အား ေသာင္းခ်ီရွိေနရာကေန ၿပိဳကြဲသြားတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ-ဗမာျပည္ (ဗကပ) ကို ဥပမာေပးၾကတယ္။ "တိုင္းရင္းသားအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မူဝါဒမမွန္တဲ့ ပါတီေတြဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ ျမန္မာျပည္မွာ ၿပိဳကြဲပ်က္စီးၾကရတာပဲ။" သူတို႔က ဒီလိုနိဂံုးခ်ဳပ္ၾက တယ္။ [အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အာဏာရပါတီ NLD ရဲ႔ တိုင္းရင္းသားေရးရာ မူဝါဒေတြက ဘယ္သို႔ရွိမလဲ စသည္ျဖင့္လည္း ေစာေၾကာစဥ္းစားေနမိတယ္။]

ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ပိုင္း ABSDF ဗဟိုေကာ္မီတီ အစည္းအေဝး၊ ညီလာခံေတြမွာ တိုင္းရင္းသားေရးရာ မူဝါဒေတြကို စဥ္းစားၾက တယ္။ တိတိက်က်ေဆြးေႏြးၾကၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ဖက္ဒရယ္မူကို အတည္ျပဳလက္ခံၾကတယ္။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး/ ေပၚထြန္းေရးဟာ အေရးႀကီးေၾကာင္းနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဖက္ဒရယ္မူနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေလ့လာဖို႔ အစီအစဥ္ေတြ လုပ္ၾကတယ္။ 

ဒီကာလထဲမွာ တိုင္းျပည္ထဲမွာ ဖိႏွိပ္မႈေတြက တိုးလာေနတယ္။ ေက်ာင္းေတြက ပိတ္ထားဆဲ၊ အစိုးရက ေက်ာင္းသား သမဂၢ ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားသူေတြကို ၿဖိဳခြဲဖို႔ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ တိုင္းျပည္ထဲမွာ အံတုလႈပ္ရွားမႈ နည္းနည္းကေလးကိုမွ် သည္းညည္းမခံႏိုင္တဲ့ မူဝါဒကို က်င့္သံုးလာတယ္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၃ ရက္ေန႔မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႔ မိခင္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္ ကြယ္လြန္တဲ့ စ်ာပနအခမ္းအနားမွာလည္း ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားတဲ့ ေက်ာင္းသား ေတြကို ရွာေဖြဖမ္းဆီးတာေတြ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၃ ရက္ေန႔မွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ (ဗကသ) ဥကၠ႒ ကိုမင္းကိုႏိုင္ကို ဖမ္းလိုက္တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီ ဒု-ဥကၠ႒ကိုသက္ထြန္းကို ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္း လိုက္ျပန္တယ္။ ဧၿပီလထဲမွာ ကိုေအာင္ဒင္ အပါအဝင္ ဗကသေခါင္းေဆာင္ေတြ ထပ္ၿပီး ဖမ္းဆီးခံရျပန္တယ္။ လူ႔ေဘာင္ သစ္ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ ကိုမိုးသီးဇြန္ကလည္း ဖမ္းဆီးခံရမယ့္ အေရးျမင္ပံုရတယ္။ အဲသည္ေတာ့ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ သၾကၤန္အၿပီးေလာက္မွာ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ကို ထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ လူ႔ေဘာင္သစ္ရဲေဘာ္ မ်ားလည္း သူနဲ႔အတူ နယ္စပ္ေဒသကို တဖြဲဖြဲ လိုက္လံထြက္ေျပးလာၾကတယ္။ အခ်ဳိ႔က ရွမ္းျပည္နယ္ အက္စ္၊ အက္စ္၊ ေအ စခန္းေတြဖက္ တက္သြားၾကသလို၊ အခ်ဳိ႔က က်ေနာ္တို႔ ဘုရားသံုးဆူ (၁၀၁) စခန္းကို ေရာက္လာၾကတယ္။ 

တခ်ိန္တည္းမွာပဲ က်ေနာ္တို႔ေဆးတကၠသိုလ္-၂ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသား (က်ေနာ္တို႔အေပၚ စီနီယာတန္းက) ကိုေဇာ္ ထြန္း၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က ဆရာဦးျမင့္လိႈင္တို႔လည္း ဘုရားသံုးဆူစခန္းကို ပူးေပါင္းေရာက္လာၾကတယ္။ သူတို႔ျဖစ္ပံုက ဒီလို။ က်ေနာ္တို႔ ABSDF ဖြဲ႔စည္းၿပီး မၾကာခင္ေလာက္မွာပဲ၊ စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရးအတြက္ အႀကီးဆံုးတပ္ေပါင္းစု Democratic Alliance of Burma (DAB)- ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (မဒမခ) တပ္ေပါင္းစုကို ဖြဲ႔တယ္။ ဒီေအဘီမွာ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစံု ပါဝင္ၾကၿပီး၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢလိုမ်ဳိး သပိတ္တုန္းက ပါဝင္လာၿပီး၊ ထြက္ေျပးလာၾကတဲ့ ရဟန္းပ်ဳိေတြလည္း ပါဝင္ၾကတယ္။ ရဟန္းေတြက ႏိုင္ငံေရး-စစ္ေရးမွာ ပါဝင္သင့္သလားဆိုၿပီး အေစာပိုင္းမွာ ကန္႔ကြက္မႈေတြ ရွိေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ စစ္ေရးဆိုင္ရာဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားမွအပ ပါဝင္ေဆြးေႏြးခြင့္ ရွိသည္ဆိုၿပီး၊ ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢကို လက္ခံပါဝင္ေစတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဇီဝေဗဒဌာနက နည္းျပ ဆရာဦးျမင့္လိႈင္၊ ကိုေဇာ္ထြန္းတို႔ကေတာ့ ရန္ကုန္မွာကတည္းက သူတို႔ဦးေဆာင္ပါဝင္ေတာ့ အေထြေထြသပိတ္ေကာ္မီတီ (General Strike Committee- GSC) ကို ဒီေအဘီမွာ အဖြဲ႔ဝင္ ဝင္တယ္။ ျပည္တြင္းကိုယ္စားျပဳ ဆိုေပမယ့္ လူနည္းနည္းပဲ ပါတယ္။

 ေနာက္ ပိုင္းမွာ သူတို႔က ကရင္နီတိုးတက္ေရးပါတီ (KNPP) နယ္ေျမကတဆင့္ ျဖတ္လို႔ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္း (ဗကပ) တပ္ဖြဲ႔ ေတြ ရွိရာဆီ ခရီးရွည္ခ်ီတက္ၾကဖို႔ အစီအစဥ္လုပ္ၾကတယ္ ဆိုတယ္။ သူတို႔နဲ႔အတူ ေရွ႔ေနကိုေက်ာ္လင္း၊ ရခိုင္တဦးတို႔ ပါဝင္တယ္။ သူတို႔ကို ေကအဲန္ပီပီဥကၠ႒ ေစာေမာ္ရယ္က ခရီးဆက္မသြားဖို႔ ဟန္႔တားထားလိုက္တယ္။ ဖမ္းတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အဲသည္ ကရင္နီစခန္းမွာ အတန္ၾကာေနလိုက္ၾကရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုမိုးသီးဇြန္ကလည္း တိုက္တြန္း တာနဲ႔ သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ ဘုရားသံုးဆူစခန္းကို ေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ (DPNS) လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီဝင္ ရဲေဘာ္ေဟာင္း ေတြ က်ေနာ္တို႔စခန္းကို ေရာက္လာတာ တခုေကာင္းတယ္။ ျပည္တြင္းကို ေျမေအာက္ (UG) ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္း ပြင့္လာတယ္။ ဆိုးက်ဳိးတခုကေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ တပ္ရင္း (၁၀၁) ၂-ျခမ္းကြဲဖို႔ အေၾကာင္း ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

Share

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More