အဖမ္းအဆီး သတင္းဆို စိတ္မဝင္စားၾကေတာ့ဘူးလား

ထက္ေအာင္ေက်ာ္| August 29, 2013 | ဧရာ၀တီ။

လက္ပန္ေတာင္းအေရး ဆႏၵျပသျဖင့္ အဖမ္းခံထားရေသာ ေဒၚေနာ္အုန္းလွကို မံုရြာျမိဳ႕တြင္ ႐ုံးထုတ္လာစဥ္ (ဓာတ္ပံု – ဟန္ဝင္းေအာင္ ေဖ့ဘြတ္မွ)

ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံ ေငြရတုအခန္းနားပဲဲြ၊ ABSDF ရဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလက္မွတ္ေရးထုိးပဲြ၊ အစိုးရအဖြဲ႔ တြင္းက ၀န္ၾကီးအေျပာင္းလဲလုပ္ပဲြ၊ လႊတ္ေတာ္တြင္းက ဥပေဒအသစ္ျပဌဏ္းပဲြ၊ အီဂ်စ္က ဆႏၵျပပဲြ သတင္းေတြကုိ ဖတ္ေနတုန္း ၀င္လာတဲ့သတင္းတခုက ေနာ္အုန္းလွ အဖမ္းခံရျပန္ျပီတဲ့။

ေနာ္အုန္းလွဆုိတာ အရင္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အဂၤါေန႔တုိင္း ေရြတိဂံု ဘုရားေပၚတက္ျပီး ဆုေတာင္းပဲြလုပ္လုိ႔ မၾကာခဏ ဖမ္းဆီးခံရဖူးသူေပါ့။ အခုေတာ့ မုံရြာနယ္ လက္ပံေတာင္းေဒသက ေၾကးနီ ေတာင္စီမံကိန္းဖ်က္သိမ္းေရး ဆႏၵျပပဲြအတြင္း ပါ၀င္မႈနဲ႔ အဖမ္းခံလုိက္ရတာျဖစ္ပါတယ္။

စာေရးသူသည္ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္တြင္ အေျခစိုက္ေသာ ေက်ာင္းသား လက္နက္ကိုင္ ABSDF အဖြဲ႕ဝင္ေဟာင္း ျဖစ္ျပီး DVB ၏ သတင္းေထာက္ ေဟာင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္လ်က္ ရွိသည္

Facebook ေပၚမွာ ၁၃ ရက္ေန႔က သူ အဖမ္းခံရတဲ့အေၾကာင္း ဗီဒီယုိ ကလစ္ကုိ ၾကည့္ေတာ့ Shock ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါ ၂၀၁၂ ၾကား ျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြအလြန္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ဒီမုိကေရစီနစ္ဆီ ဦးတည္ခ်ီတက္ေနၿပီဆုိတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ဟုတ္ပါစ။ ရွစ္ေလးလုံးေငြရတု အခမ္းအနားေတြ၊ အပစ္ရပ္ လက္မွတ္ထုိးတဲ့ အခမ္းအနားေတြမွာ ေတြ႔ရတဲ့ အစိုးရ တာ၀န္ရွိသူေတြရဲ့ အျပဳအမူနဲ႔ အခု မုံရြာက ရဲေတြရဲ့အျပဳအမူ ဘာမွ မဆုိင္။ ယူနီေဖာင္း၀တ္ထားတဲ့ ရဲအင္အား အမ်ားအျပားက ေဒၚေနာ္အုန္းလွတုိ႔အဖြဲ႔ကုိ အဝတ္ေတြၿပဲတဲ့ အထိ ဆြဲလားရမ္းလားနဲ႔ အင္အားသုံး ဖမ္းဆီးခဲ့တာကုိ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။


ဘာေၾကာင့္ ဒီလုိလုပ္တာလဲ။ ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒအရ ရဲေတြမွာ ဒီလုိလုပ္ခြင့္ရွိသလား။ ဆႏၵျပသူေတြကုိ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းကမွ အကာအကြယ္ မေပးၾကဘူးလား။ က်ေနာ္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီျမင္ကြင္းဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး မျဖစ္ခင္ေလးကာလက အဖမ္းဆီးနဲ႔ အတူတူျဖစ္ေနတယ္လို႔ ခံစားလုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီကာလက ကုန္ေစ်းႏႈန္း က်ဆင္းေရး ဆႏၵျပတဲ့ ကုိထင္ေက်ာ္၊ လုပ္အားေပးကိစၥေျပာတဲ့ မစုစုေႏြးတုိ႔ကုိ စြမ္းအားရွင္ဆုိတဲ့လူေတြက ရန္ကုန္ျမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ အခု ေနာ္အုန္းလွကုိ ဖမ္းသလုိမ်ဳိး ဖမ္းသြားခဲ့တာကုိ ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိပါတယ္။

အခ်ိန္ ၇ နွစ္ၾကာျပီးတဲ့အထိ သုိ႔မဟုတ္ ေရြးေကာက္ပဲြမတုိင္မီနဲ႔ အခုေရြးေကာက္ပြဲျပီးလုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေတာင္ ပါလီမန္ထဲေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ထိေတာင္ အစုိးရဖက္က အဖမ္းအဆီး တာ၀န္ယူရသူေတြရဲ့ လုပ္ရပ္က ဘာမွမေျပာင္းလဲေသးဘူးလား။ ယူနီေဖာင္းမရွိပဲ ထင္သလုိရမ္းတဲ့ စြမ္းအားရွင္ေနရာမွာ ယူနီေဖာင္း၀တ္ျပီး ရမ္းတဲ့ ရဲေတြက အစားထိုးလိုက္တဲ့ ေျပာင္းလဲျခင္း သေဘာလား။ အစိုးရနဲ႔ အတုိက္ခံတခ်ဳိ႔က အားလုံးေကာင္းေနပါျပီလုိ႔ ေျပာေနတဲ့ေလသံနဲ႔ လက္ေတြ႕တကယ္ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနေတြဟာ တျခားစီျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာကုိ ဒီဖမ္းဆီးမႈက သက္ေသျပလုိက္သလုိပါပဲ။

တုိက္ဆုိင္မႈျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မုံရြာမွာ ေနာ္အုန္းလွ အဲဒီလုိအဖမ္းခံေနရတဲ့သတင္း ဟုိးေလးတေက်ာ္ျဖစ္ေနစဥ္မွာ ျပည္သူ႔ကုိယ္စားလွယ္ေတြရွိေနတဲ့ ပါလီမန္ထဲမွာလဲ စစ္တပ္က လယ္သိမ္းမႈကိစၥကုိ အၾကီးအက်ယ္ ေဆြးေႏြးျငင္းခုန္ေနတယ္လို႔သိရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေျမသိမ္းတဲ့ကိစၥ ခဏခဏေဆြးေႏြးတာကို သူတုိ႔ မၾကိဳက္ဘူးဆုိျပီး စစ္သားကုိယ္စားလွယ္က ထကန္႔ကြက္တဲ့အတြက္ တပ္သိမ္းလယ္ယာမ်ားျပန္ ေလွ်ာ္ေပးေရးကိစၥေဆြးေႏြးခ်က္ကုိ ခ်က္ခ်င္းရပ္ဖုိ႔ ပါလီမန္နာယကက အမိန္႔ေပးလုိက္တယ္လုိ႔ ဆုိပါ တယ္။ ကဲ …ဘယ္လိုပါလီမန္ၾကီးလဲ။ လယ္သမားအေရးဆႏၵျပလို႔အဖမ္းခံရသူကိုလြတ္ေပးဖုိ႔ေတာင္း ဆုိရမဲ့ ပါလီမန္အမတ္ေတြကုိယ္တုိင္က လယ္သိမ္းခံရမႈကိစၥကုိ ဆက္မေဆြးေႏြးရဲေတာ့ဘူးဆုိေတာ့ ဒီ ပါလီမန္ကုိ ျမန္မာနုိင္ငံရဲ့လူမ်ားစုျဖစ္တဲ့ လယ္သမားေတြက ဘယ္လုိလုပ္အျပည့္အ၀ ယုံၾကည္ဖုိ႔ ျဖစ္ လာနုိင္ေတာ့မလဲ။

တကယ္က ပါလီမန္အမတ္ေတြတင္ မကပါဘူး။ လယ္သမားအေရးလႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ဖမ္းဆီးခံေနရသူေတြဟာ နုိိင္ငံေရးသမားေတြ၊ နုိင္ငံေရးတက္ၾကြသူေတြအဖမ္းဆီးခံရတဲ့ သတင္းေလာက္ အေလးေပးမခံရပါ။ ေဟာင္ေကာင္အေျခစိုက္ အာရွလူ႕အခြင့္အေရးအဖြဲ႕က ျမန္မာဌာနအရာရွိ တဦးရဲ့ အဆုိအရဆုိရင္ NLD အဖြဲ႔၀င္ေဟာင္းေတြျဖစ္တဲ့ ေမွာ္ဘီက ေနာ္အုန္းလွ၊ မိတၱိလာက ေဒၚျမင့္ ျမင့္ေအးအပါ၀င္ လယ္သမားအေရးလႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ဖမ္းဆီးခံေနရသူဦးေရ ၁၀၀ ေက်ာ္အထိရွိေနျပီ လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဒီအတြက္ နုိင္ငံေရးအဖြဲ႔ေတြ၊ လူ႕အခြင့္အေရး အဖြဲ႔ေတြက ဘာေတြေဆာင္ရြက္ေနပါလဲ။

နုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားလြတ္ေျမာက္ေရး သတင္းဟာ ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြမတုိင္မီကာလေလာက္ အသံမက်ယ္ေတာ့ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ “ေခတ္ေျပာင္း”သြားလုိ႔လား။ ဆုိလုိတာက ဒီေန႔ေခတ္ဟာ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးညွိနႈိင္းျပီး အေပးအယူလုပ္ရမယ့္ နုိင္ငံေရးေခတ္သစ္ျဖစ္လုိ႔ ဒီလုိဆႏၵျပတာ၊ ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္တာေတြကုိ အားမေပးသင့္ေတာ့ဘူးဆုိတဲ့ သေဘာေတြမ်ားလား။

ဒီေမးခြန္းကုိ ျဖစ္ေပၚေစတဲ့ ေနာက္ခံအခ်က္အလက္ေတြကေတာ့ အခုတေလာ အဖမ္းခံေနရသူေတြဟာ NLD အပါအ၀င္ လႊတ္ေတာ္နုိင္ငံေရးထဲ ပါ၀င္ေနတဲ့ နုိင္ငံေရးပါတီၾကီးေတြရဲ့ အဖြဲ႔၀င္ေတြ မဟုတ္ပါ၊ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ပြင့္လင္းအဖြဲ႔အစည္းဝင္ေတြလည္း မဟုတ္ပါ၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ႔၀င္ေတြလည္း မဟုတ္ပါ၊ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔၀င္ေတြလည္း မဟုတ္ပဲ လယ္သမားအေရးေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ ေဒသအလုိက္ ဖြဲ႔ထားတဲ့ ကြန္ရက္အဖြဲ႔ငယ္ေလးေတြရဲ့ အဖြ႔ဲ၀င္ေတြ၊ လူသိ သိပ္မမ်ားတဲ့ သာမန္နုိင္ငံသားေတြသာျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ ရပါတယ္။

ထပ္ျဖည့္ေျပာရမယ္ဆုိရင္ လက္ပံေတာင္းေဒသဆီ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တုိင္ေရာက္လာျပီး သိမ္းဆည္းခံေျမကိစၥ၊ စီမံကိန္းဆက္လုပ္ေရးကိစၥေတြ ၾကား၀င္ညွိနႈိင္းျပီးတဲ့ေနာက္ သူေျပာတာကုိ လက္မခံပဲ ဆက္လက္ဆႏၵျပေနသူေတြအေပၚ Mainstream politic ဂြင္ထဲကလူေတြ သေဘာထား တမ်ဳိးေျပာင္းသြားတဲ့သေဘာလား။ ဒီလူေတြကုိ ေစ့စပ္ေရးကိုလက္မခံပဲ ဆႏၵျပဖုိ႔ပဲ အားသန္ေနသူ ေတြအျဖစ္ ျမင္သြားၾကတာလား။ ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ နုိင္ငံေရးဆုိတာ အေပးအယူလုပ္တဲ့နည္းနဲ႔ အရာအားလုံး အဆင္မေျပနုိင္ သလုိ ဆႏၵျပေတာင္းဆုိတဲ့နည္းနဲ႔လည္း အားလုံးအဆင္မေျပနုိင္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ သူသန္တဲ့နည္းသူလုပ္၊ ကုိယ္သန္တဲ့နည္းကိုယ္လုပ္ေပါ့။ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္ေရးလႈပ္ရွားသူေတြ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ပန္းတုိင္တူေနရင္ ျပီးတာပဲမဟုတ္လား။

အေရးၾကီးတာက လူဦးေရ သန္း ၆၀ ရဲ့ ရ၀ ရာခုိင္နံႈးေက်ာ္ရွိတဲ့ ေက်းလက္ေန ေတာင္သူလယ္သမားေတြဘ၀ကုိ နုိင္ငံေရးသမားေတြ၊ ကြန္ရက္သမားေတြက ဘယ္ေလာက္အထိ တုိးတက္လာေအာင္ လုပ္ေပးနုိင္သလဲဆုိတာပဲ မဟုတ္ပါလား။

နွစ္ကုန္ရင္ နုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားတဦးမွ ေထာင္ထဲမွမက်န္ေစရပါဘူးလုိ႔ ကတိေပးထားတဲ့ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရအေနနဲ႔လည္း ဒီဖမ္းဆီးမႈေတြကို အေသအခ်ာ ဆန္းစစ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ လူေတြ ထပ္ဖမ္းတာကို ခ်က္ခ်င္းရပ္တန္႔ျပီး ဖမ္းထားတဲ့လူေတြ၊ စြဲခ်က္တင္ထားတဲ့လူေတြ၊ ေထာင္ခ်ထားတဲ့ နုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကုိ အျမန္ဆုံးလြတ္ေပးမွသာ ေပးထားတဲ့ကတိတည္ျပီး အမ်ားျပည္သူရဲ့ ယုံၾကည္မႈကို ရရွိလာနုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

Read More

တနသာၤရီဂ်ာနယ္ အမွတ္ ၁၂

   Taninthari No 12 -Edited by Htet Aung Kyaw

Read More

" ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖဲြ ့ ေနာ္ေ၀ ေရြးေကာက္ပဲြ လာေရာက္ေလ့လာမည္''

စက္တင္ဘာလ၇-ရက္ေန ့မွာ ေနာ္ေ၀-ဘားမားေကာ္မတီမွ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ေရာက္ရိွလာမဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီအဖဲြ ့အစည္းမ်ားႏွင့္ လူထုအေျချပဳ အဖဲြ ့အစည္းမ်ားကို ေတြ ့ဆံုပါမယ္။ ဒီျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖဲြ ့ဟာ ဒီခရီးစဥ္အတြင္း ေနာ္ေ၀ႏိုင္ငံေရြးေကာက္ပဲြအေၾကာင္း ေလ့လာရန္၊သုေတသနပညာရွင္မ်ား၊အင္စတီက်ဴးရွင္းမ်ား၊ ေနာ္ေ၀အဖဲြ ့အစည္းမ်ားႏွင့္ေတြ ့ဆံုရန္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီခရီးစဥ္အတြင္း ေနာ္ေ၀ႏိုင္ငံ ေအာ္စလိုျမိဳ ့ ဘရဂန္ျမိဳ ့နဲ ့ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံ ဘာလင္ျမိဳ ့တို ့မွာ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား- ကြ်မ္းက်င္ပညာရွင္မ်ား- အဖဲြ ့ အစည္းမ်ားနဲ ့ေတြ ့ဆံုမဲ့ အစည္းအေ၀းမ်ား စီစဥ္ပါရိွပါတယ္။ ဒီျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖဲြ ့ဟာ ေအာ္စလိုျမိဳ ့မွာ စက္တင္ဘာလ ၇-ရက္ေန ့မွ ၁၄-ရက္ေန ့အထိ ေနထိုင္ပါမယ္။ စက္တင္ဘာလ ၁၄-ရက္ေန ့မွ စက္တင္ဘာလ ၁၇-ရက္ေန ့အထိ ဘရဂန္ျမိဳ ့ကို သြားေရာက္ေလ့လာမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ စက္တင္ဘာလ ၁၇-ရက္ေန ့ကေန ၂၁-ရက္ေန ့မွာေတာ့ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံ ဘာလင္ျမိဳ ့ကို သြားေရာက္မွာပါ။

ဒီျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖဲြ ့မွာ ဖိတ္ၾကားခံရသူေတြကေတာ့ ၈၈-မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားအဖဲြ ့မွ ကိုထြန္းျမင့္ေအာင္၊ ကိုအံဘြယ္ေက်ာ္၊ ကိုျမေအး၊ မမီမီလြင္၊ မစန္းစန္းေမာ္၊ ကိုေဌး၀င္းေအာင္ (ခ) ကိုျပံဳးခ်ိဳ နဲ ့ ကိုစိုးထြန္းတို ့ျဖစ္ျပီး၊ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ ့ခ်ဳပ္မွ ဦးသိန္းဦး၊ ဦးေစာလိွူင္နဲ ့ ကိုကိုေဇာ္တို ့ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင့္ မြန္ဒီမိုကေရစီပါတီမွ ေဒါက္တာ မင္းစိုးလင္း၊ မြန္ေဒသလံုးဆိုင္ရာ ဒီမိုကေရစီပါတီမွ Minn Wunn Gyi ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖဲြ့ခ်ဳပ္မွ ကိုဖုန္းျပည့္ၾကြယ္တို ့ကိုလဲ ဖိတ္ၾကားထားပါတယ္။

မိတ္ေဆြတို ့အေနနဲ ့ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖဲြ ့နဲ့ ပတ္သက္ျပီး သိလိုတဲ့ ေမးခြန္းမ်ား ရိွခဲ့မယ္ဆိုရင္… ေက်းဇူးျပဳျပီး ေနာ္ေ၀-ဘားမား ေကာ္မတီရဲ ့ရံုးဖုန္းနဲ ့ အီးေမးလ္ကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္းႏိုင္ပါတယ္။
ဖုန္း။ ။ ၉၁၅၇၆၂၅၁
အီးေမးလ္။ info@burma.no

ေနာ္ေ၀ဘာသာနဲ့မူရင္းေရးသားခ်က္ကိုေတာ့ ေအာက္ပါလခ့္မွာ ဖတ္ရူႏိုင္ပါတယ္။
http://www.burma.no/Artikler/5732.html
Burmesisk delegasjon til valget
Tips en venn • Utskriftsversjon Besøk • 23. august 2013

Lørdag 7. september mottar Den norske Burmakomité representanter fra ulike politiske partier og sentrale sivilsamfunnsaktører i Burma. Delegasjonen skal observere valget og møte en rekke forskere, institusjoner og organisasjoner.

Det legges opp til en rekke møter med institusjoner, organisasjoner, akademikere, politikere og valgobservasjon i Oslo, Bergen og Berlin. Delegasjonen vil besøke Oslo i tidsrommet 7. til 14. samt 17. september, Bergen fra 14. til 17. september og Berlin fra 17. til 21. september.

Fra 88 Generation Students er Htun Myint Aung, Ant Bwe Kyaw, Mya Aye, Me Me Lwin, San San Maw, Htay Win Aung (alias Pyone Cho, bildet) og Soe Htun invitert. Fra National League for Democracy (NLD) er U Thein Oo, U Saw Hlaing (Dago Township) og Ko Ko Zaw (NLD i Mon-staten) invitert. I tillegg er Dr. Min Soe Lin fra det politiske partiet Mon Democracy Party, Minn Wunna Gyi fra det politiske partiet All Mon Regional Democracy Party og Phone Piay Kywe fra studentorganisasjonen All Burma Federation of Student Unions invitert.

Har du spørsmål vedrørende delegasjonsbesøket vær vennlig å ta kontakt med informasjonsansvarlig i Den norske Burmakomité per telefon eller e-post.

Tlf: 915 76 251
E-post: info@burma.no

 
မရီရီထြန္း - Facebook မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖၚျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

Read More

သူပုန္ေက်ာင္းသား တဦးရဲ႕ ျပည္ေတာ္ျပန္ ခရီးစဥ္ (နိဂံုးပုိင္း)

ထက္ေအာင္ေက်ာ္| August 18, 2013 | ဧရာ၀တီ။

  

ဘုရားသံုးဆူဂိတ္ (ဓာတ္ပံု – ထက္ေအာင္ေက်ာ္)

ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္နဲ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကုိ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ညေန ၅ နာရီေလာက္မွာ ေလယာဥ္ကြင္းဆီ က်ေနာ္ ထြက္လာပါတယ္။ က်ေနာ္စီးဖူးသမွ် တကၠစီသမား အားလုံး ဘာကုိ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနမွန္းမသိပါ။ တခ်ိန္လုံး ျမည္တြန္ေတာက္တီးေနၿပီး ေတြ႔သမွ်ကား၊ ေတြ႔သမွ်လူေတြကို ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္းေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ခရီးသည္ကုိလည္း လမ္းႀကံဳလုိက္လာ သူလုိသေဘာထားၿပီး တကၠစီေမာင္းရင္း ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္ေသာက္၊ ကြမ္းတံေတြး ေထြးခ်င္ေထြး လုပ္ေနတာေတြ႔ရပါတယ္။

ေလဆိပ္ Check In ထဲေရာက္ပါၿပီ။ နုိင္ငံတကာ ေလယာဥ္ကြင္းေတြမွာလုိပဲ “တီတီ-တီတီ” ျမည္တဲ့ စစ္ေဆးေရး ကိရိယာေတြနဲ႔ အေသအခ်ာ စစ္ပါတယ္။ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ Professional ျဖစ္မႈကို သိခ်င္တာနဲ႔ ကြန္ျပဴတာအိတ္ထဲက ေရပုလင္းကုိ မထုတ္ဘဲ ဒီအတုိင္း ထည့္ထားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ကုိင္ဖုန္း၊ ပိုက္ဆံအိတ္၊ ခါးပတ္၊ အေၾကြေတြကို ဘာမွမျဖဳတ္ဘဲ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ ဒီတုိင္းထားျပီး X-ray ကိုျဖတ္ပါတယ္။ စက္က “တီတီ-တီတီ” ျမည္ေပမယ့္ ၀န္ထမ္းေတြက ဘာမွ ျပန္မထုတ္ခုိင္းပါ။ ေဘာင္းဘီအိတ္ကုိ လက္နဲ႔စမ္းၿပီး လက္ကုိင္ဖုန္းလား။ ပိုက္ဆံအိတ္လားလုိ႔ ေမးၿပီး ဒီအတုိင္းပဲ လႊတ္လုိက္ပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက ကြန္ျပဴတာအိတ္ထဲက ေရပုလင္း။

စာေရးသူသည္ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္တြင္ အေျခစိုက္ေသာ ေက်ာင္းသား လက္နက္ကိုင္ ABSDF အဖြဲ႕ဝင္ေဟာင္း ျဖစ္ျပီး DVB ၏ သတင္းေထာက္ ေဟာင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္လ်က္ ရွိသည္

အရင္ ထား၀ယ္ဘက္သြားစဥ္ ေလယာဥ္စီးတုန္းကလည္း အလားတူ ႀကံဳခဲ့ရဖူးေပမယ့္ ဒါဟာ ျပည္တြင္းမုိ႔လုိ႔ ခပ္ေပါ့ေပါ့ လုပ္တာျဖစ္မယ္။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ ဆုိရင္ေတာ့ အေသအခ်ာ စစ္ေလာက္ပါတယ္လို႔ ထင္ထားခဲ့တာပါ။
အခုတုိင္းဆုိရင္ေတာ့ ေလယာဥ္ကြင္း လုံၿခံဳေရး၀န္ထမ္းေတြက တာ၀န္ကုိ သိပ္အေလးနက္ ထားပုံမရ။ ဘန္ေကာက္က သုဝဏၰဘူမိေလဆိပ္နဲ႔ တျခားေလဆိပ္ေတြမွာ ဒါမ်ဳိးမရပါ။ မဲေဆာက္လုိ နယ္စပ္က ေလဆိပ္မွာေတာင္ ဒါမ်ဳိးမရ။ က်ေနာ္ ကြန္ျပဴတာအိတ္ထဲက ေရပုလင္းကုိ မဲေဆာက္မွာ ထုတ္ေပးခဲ့ရပါတယ္။ သုဝဏၰဘူမိ ေလဆိပ္မွာဆုိရင္ ေရပုလင္းမေျပာနဲ႔ သြားနႈတ္ထားလုိ႔ ခံတြင္းရွင္းဖုိ႔ ေပးလုိက္တဲ့ အရည္ေတာင္ သယ္ခြင့္မေပး။ ေနာက္ဆုံး သူတုိ႔ေရွ႕မွာ ခံတြင္းက်င္းျပခုိင္းၿပီးမွ ျပန္သယ္ခြင့္ေပးပါတယ္။

သုဝဏၰဘူမိေလဆိပ္မွာ ေငြလဲဖို႔ ေမ့ခဲ့လို႔ ေနာက္ေန႔ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕လယ္က ေငြလဲေကာင္တာတခုမွာ ျမန္မာေငြ လဲဖို႔လုပ္ေတာ့ သူတို႔ ေကာင္တာမွာ ျမန္မာေငြ လဲေပးဖို႔ အစီအစဥ္ မရွိေသးဘူးဆိုတာ သိရပါတယ္။ ရွိတဲ့ ေနာ္ေဝေငြနဲ႔ လဲလွယ္ ၿပီးေတာ့ နယ္စပ္ကို ခရီးဆက္ဖို႔ ျပင္ပါတယ္။

ဒီတႀကိမ္ ခရီးစဥ္က ၂၅ နွစ္အတြင္း ပထမဆုံး ျမန္မာနုိင္ငံ ခရီးစဥ္ျဖစ္သလုိ နယ္စပ္ေဒသရဲ႕ ေနာက္ဆုံး ခရီးစဥ္လည္း ျဖစ္သြားနုိင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ နယ္စပ္ေဒသရွိ အဖြဲ႔အစည္း အေတာ္မ်ားမ်ားက အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးလုပ္ၿပီး ျပည္တြင္းကို ျပန္၀င္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနၾကတဲ့အတြက္ ေနာက္တႀကိမ္ က်ေနာ္ နယ္စပ္ ျပန္ေရာက္ရင္ ဒီအဖြဲ႔ေတြက နယ္စပ္မွာ ဆက္ရွိ၊ မရွိ မေသခ်ာေတာ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘန္ေကာက္မွာ တည္းတာေတာင္ အရင္တည္းေနက် သတင္းဌာနေတြရွိရာ ၿမိဳ႕လယ္မွာ မတည္းေတာ့ဘဲ တခ်ိန္က က်ေနာ္တုိ႔ ABSDF ေက်ာင္းသားေတြ၊ ဒုကၡသည္ေတြ အၾကာႀကီးေနခဲ့ဖူးတဲ့ ဘန္းကပိဘက္က The Mall ကုန္တုိက္ႀကီးနားမွာ သြားတည္းပါတယ္။ တခ်ိန္က က်ေနာ္တုိ႔ စီးခဲ့ဖူးတဲ့ ဘန္းကပိ-ပတူနန္ ေျမာင္းပုတ္အတုိင္းေျပးတဲ့ စက္ေလွကုိ အလြမ္းေျပစီးပါတယ္။

ေနာက္တေန႔ မနက္မွာေတာ့ နယ္စပ္ခရီးစဥ္အျဖစ္ ဘန္ေကာက္ကေန စန္ခရပူရီကို ဆင္းပါတယ္။ စန္ခရပူရီ ေရအုိင္ႀကီးက အေတာ္ ခန္းေျခာက္ေနၿပီး သစ္သား တံတားႀကီးကိုလည္း ျပန္လည္ ျပဳျပင္ထားတာေတြ႔ ရပါတယ္။ ဘုရားသုံးဆူ နယ္စပ္ဂိတ္ဆီ ေရာက္ေပမယ့္ ျမန္မာဘက္ျခမ္းကို က်ေနာ္ မ၀င္ရဲေသးပါ။ ဗီဇာ ေလွ်ာက္ျပီး ရန္ကုန္အထိ သြားရဲေပမယ့္ နယ္စပ္ ျပန္ေရာက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ စစ္သားေတြ၊ ရဲေတြကုိ ျမင္ရင္ အရင္လုိ ခပ္တန္းတန္း ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္က ေလွ်ာ့ခ်လုိ႔မရေသး။

အျပန္လမ္းေပၚက စန္ခလယ္ရြာမွာ ခဏနားၿပီး အမွတ္တရ ပစၥည္း ၀ယ္ရင္းနဲ႔ “အရင္ေက်ာင္းသား တပ္ရင္းနဲ႔ မြန္ဗဟုိရွိတဲ့ နန္းမကိတ္ရြာက အခုဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ” လုိ႔ ဆုိင္၀န္ထမ္းတဦးကုိ ေမးလိုက္ပါတယ္ ထုိင္းလုိေျပာေနတဲ့ ဆုိင္၀န္ထမ္းဟာ ခ်က္ခ်င္း မြန္သံ၀ဲတဲ့ ျမန္မာသံအျဖစ္ ေျပာင္းသြားၿပီး “ဟုိေရွ႕မွာ အစ္ကုိတုိ႔ ျဖတ္လာတဲ့ ေတာခ်ေတာဂိတ္ဟာ ေက်ာင္းသားစခန္း ေနရာပဲေပါ့” လုိ႔ေျဖပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ ၂၀ ေက်ာ္က ABSDF ေက်ာင္းသားစခန္းေတြ အေၾကာင္း၊ ဘုရားသုံးဆူ တုိက္ပဲြအေၾကာင္း တစြန္းတစ ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ စန္ခရက အျပန္မွာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ABSDF (၂၀၁) တပ္ရင္း တပ္ခြဲ (၂) စခန္း ထုိင္ခဲ့တဲ့ နတ္အိမ္ေတာင္ စခန္းဆီ သြားပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၂၀ ၀န္းက်င္က ဒီလမ္းကို လုိင္းကားစီးၿပီး မၾကာခဏ သြားဖူးခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ က်ေနာ္ ငွားလာတဲ့ ကားသမားက ဒီေလာက္ က်ဥ္းေျမာင္းၿပီး အေကြ႔အေကာက္မ်ား၊ အတက္အဆင္း မ်ားလွတဲ့အျပင္ လူသူမရွိတဲ့လမ္းကုိ သူမလုိက္ရဲဘူးလုိ႔ ျငင္းေနတဲ့အတြက္ ဒုကၡေရာက္ေနပါတယ္။

ေတာင္တက္လမ္း၀မွာ ရွိတဲ့ ရဲစခန္းဆီမွာ ၀င္ေမးၿပီး ဒီလမ္းက လုံၿခံဳေရး စိတ္ခ်ရပါတယ္ဆုိမွ သူက ဆက္ေမာင္းပါတယ္။ “နယ္စပ္ေရာက္တာနဲ႔ ငါ့ကုိ ႐ိုက္ပုတ္ၿပီး ငါ့ကားကုိ ျမန္မာနယ္ထဲ ယူသြားရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ” တဲ့။ ဒါက ကားသမားဘက္က စိုးရိမ္မႈ။ သူကားကလည္း ေနာက္ဆုံးေပၚ ဖုိး၀ီွးကားဆုိေတာ့ စုိးရိမ္သင့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က ဒါေတြကို မစဥ္းစားမိ။ ကုိယ္သြားခ်င္တဲ့ ေနရာဆီေရာက္ဖုိ႔ တခုတည္းကုိသာ သိတဲ့လူ။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အေကြ႔အေကာက္ကမ်ား၊ မုိးကရြာ၊ ေတာင္ကၿပိဳ၊ သစ္ေတာကထူတဲ့ ကီလုိမီတာ ၃၀ ၀န္းက်င္ရွိ ေတာလမ္းကို ခဲရာခဲဆစ္ ျဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ တခ်ိန္က က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြ ေနခဲ့ဖူးတဲ့ နတ္အိမ္ေတာင္ရြာဆီ ေရာက္လာပါတယ္။ ရြာအလြန္ ေက်ာက္ပုံ နယ္စပ္ဂိတ္ တည့္တည့္ေပၚမွာေတာ့ ရတနာ သဘာ၀ ဓာတ္ေငြ႔ပုိက္လုိင္း ျဖတ္ထားတဲ့ ၀၀၀ မွတ္တုိင္။ မွတ္တုိင္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္မွာ အမွတ္ (၂၀၈) တပ္ရင္း ဆုိင္းဘုတ္ႀကီးနဲ႔ လုံၿခံဳေရး စစ္သားေတြ။ မွတ္တုိင္ရဲ႕ ယာဘက္မွာေတာ့ “ထုိင္းႏွင့္ျမန္မာ ကမာၻတည္သေရြ႕ ခ်စ္ၾကည္စြာ ေနထုိင္ၾကမည္” လုိ႔ ေရးထားတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ႀကီး တခု။

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀ ၀န္းက်င္။ အတိအက် ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ၁၉၈၈ စက္တင္ဘာလကေန ၁၉၉၁ ဒီဇင္ဘာအထိ ဒီေဒသဟာ က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ KNU စခန္းေနရာေတြေပါ့။ အခု တပ္ရင္း (၂၀၈) ထုိင္ထားတဲ့ ေနရာဟာ ABSDF (၂၀၁) တပ္ရင္း တပ္ခဲြ (၂) ထုိင္တဲ့ “ေက်ာင္းသားကုန္း” ေပါ့။ ၁၉၉၁ ေႏွာင္းပုိင္းမွာ ဒီေဒသကုိ န၀တ က ထုိးစစ္ဆင္ သိမ္းပုိက္ၿပီး ရတနာ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔ ပုိက္လုိင္းစီမံကိန္း ဆုိတာ ေပၚေပါက္လာခဲ့တာေလ။ ခ်စ္ၾကည္ေရး ဆုိင္းဘုတ္ေနာက္က ေတာင္ကုန္းေပၚ တက္လုိက္ေတာ့ အလံတုိင္းကုန္းကို ေတြ႔ရၿပီး ျမန္မာ-ထုိင္း အလံနွစ္ခုကို ယွဥ္ၿပိဳင္ လႊင့္ထူထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီ အလံတုိင္းကုန္းေပၚကေန ျမန္မာဘက္ကုိ ၾကည့္လုိက္မယ္ ဆိုရင္ တုိတယ္ကုမၸဏီ႐ံုးခန္းနဲ႔ ရဟတ္ယာဥ္ကြင္း။ ၿပီးေတာ့ နတ္အိတ္ေတာင္ကေန ကန္ေကာက္ အထိ ေဖာက္ထားတဲ့ ဓာတ္ေငြ႔ပုိက္လုိင္းနဲ႔ ေျမနီလမ္းေၾကာင္းႀကီးကုိ လွမ္းျမင္ေနရပါတယ္။

ျမန္မာဘက္ကုိ ၀င္လည္လုိ႔ ရတယ္ဆုိေပမယ့္ ေရွ႕မွာတင္ျပခဲ့တဲ့အတုိင္း ရန္ကုန္အထိ သြားရဲတဲ့က်ေနာ္ဟာ နယ္စပ္က စစ္သားေတြကိုေတြ႔ရင္ အရင္သူပုန္စိတ္ခံက မေပ်ာက္ေသးတဲ့အတြက္ စိတ္ထဲမွာ စုိးရိမ္မႈက ရွိေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အရင္ခရီးစဥ္ေတြ တုန္းကလုိပဲ လိုအပ္တာေတြကို ခပ္ျမန္ျမန္ၾကည့္၊ ခပ္ျမန္ျမန္႐ိုက္ယူၿပီး ၁၅ မိနစ္ေလာက္အတြင္း ကိစၥၿပီးေအာင္ ႀကိဳးစားရပါတယ္။ တုိတယ္ကုမၸဏီနဲ႔ တျခားဆုိင္းဘုတ္ေတြကို အေသအခ်ာ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ရဲေပမယ့္ ျမန္မာစစ္စခန္းေတြ၊ စစ္သားေတြကို ဓာတ္ပံုခ်ိန္ ႐ိုက္ဖုိ႔ေတာ့ တြန္႔ဆုတ္ေနဆဲ။ သူတုိ႔ရဲ႕ အေမးအျမန္းခံရမွာကို စုိးရိမ္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ နတ္အိမ္ေတာင္ရြာထဲ ခဏ၀င္ၿပီး တခ်ိန္က က်ေနာ္တုိ႔ ေနခဲ့ဖူးတဲ့အိမ္ေတြ၊ အသိမိတ္ေဆြေတြကို လုိက္နႈတ္ဆက္ဖုိ႔ ျပင္ေပမယ့္ က်ေနာ္နဲ႔သိသူ သိပ္မရွိေတာ့ပါ။

နတ္အိမ္ေတာင္ကအျပန္ ေနာက္တရက္မွာေတာ့ ထား၀ယ္ ခရီးစဥ္တုန္းက သြားခြင့္မႀကံဳလုိက္တဲ့ ကန္ခ်နပူရီ-ထား၀ယ္ ကားလမ္းေပၚက ထီးခီးစခန္းကို၀င္ဖို႔ က်ေနာ္ ႀကိဳးစားပါတယ္။ ကန္ခ်နပူရီနဲ႔ ဘန္းေကာင္ (ရြာေဟာင္း) အထိ အရင္ လမ္းေဟာင္းအတုိင္း နည္းနည္း ျပဳျပင္ထားတာကုိသာ ျမင္ရေပမယ့္ ဘန္းေကာင္နဲ႔ ဖုနန္းလြန္႔ (နယ္စပ္ရွိ ထုိင္းဖက္ကမ္းက ေနာက္ဆုံးရြာ) ရြာအၾကား ကားလမ္းကိုေတာ့ လုံး၀ တုိးခ်ဲ႕ၿပီး အသစ္ျပဳျပင္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဖုနန္းလြန္ရြာထိပ္၊ အရင္က က်ေနာ္တို႔ေက်ာင္းသားေတြ ေတာထဲကေန ထြက္လာၿပီး ကန္ခ်နပူရီသြားဖုိ႔ ညအိပ္ ဘတ္စကားေစာင့္ရတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရွ႕က ေျမနီလမ္းဟာ အခု တကယ့္ ဧရာမ ကတၱရာလမ္းႀကီး ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

အဲဒီလမ္းေပၚမွာ အျဖဴ-အနီ ေဆးသုတ္ထားၿပီး သံပုိက္လုံးနဲ႔ ပိတ္ထားတဲ့ နယ္စပ္လုံၿခံဳေရးဂိတ္။ ဂိတ္ေဘးမွာေတာ့ အေကာက္ခြန္ဌာနနဲ႔ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးဌာန။ လမ္းရဲ႕ ဟုိဖက္ျခမ္းမွာေတာ့ ေတာခ်ေတာေခၚ နယ္ျခားေစာင့္ တပ္စခန္းတခု။ အဲဒီစခန္းေတြမွာ ကုိယ္ရဲ႕ နုိင္ငံကူးလက္မွတ္ကုိ ျပၿပီးရင္ ေရွ႕ဘက္ ၅ ကီလုိခန္႔ အကြာရွိ ျမန္မာနယ္စပ္ ထီးခီးအထိ သြားခြင့္ေပးပါတယ္။ ၅ ကီလုိမွာ ၄ ကီလုိကုိပဲ ကတၱရာခင္းထားၿပီး က်န္တကီလုိကုိေတာ့ ေျမနီလမ္း လုပ္ထားပါတယ္။ အဲဒီေျမနီလမ္းအတုိင္း ကားေမာင္း၀င္လာေတာ့ အရင္က KNU ရဲေဘာ္ေတြ က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြကို ခဏခဏ တားၿပီး စစ္တဲ့ဂိတ္ေနရာဟာ အခုေတာ့ ထုိင္းစစ္သားေတြ ထုိင္ေနတဲ့ဂိတ္ ျဖစ္ေနတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။

အဲဒီဂိတ္ကိုေက်ာ္ၿပီး ၀င္သြားမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ထုိင္းနယ္ေျမကိုေက်ာ္ၿပီး ျမန္မာပုိင္နက္ထဲ ေရာက္သြားၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ထုိင္းဘက္က ကားေတြ ၀င္ခြင့္မရွိေတာ့ပါ။ ကားကိုဂိတ္မွာထား၊ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ လွမ္းေလွ်ာက္ ၀င္သြားေတာ့ ထုိင္း-ျမန္မာ နွစ္ဘာသာနဲ႔ ေရးထားတဲ့ နယ္စပ္ဆုိင္းဘုတ္နဲ႔ ကားကုိ လက္ယာဘက္ ကပ္ေမာင္းပါဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ေတြကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ထုိင္းဘက္မွာ လက္၀ဲကပ္ၿပီး ျမန္မာဘက္မွာ လက္ယာ ကပ္ေမာင္းဖုိ႔ သတိေပးထားတာပါ။ ထုိင္းဖက္က ၀င္လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြ ေနာက္ဆုံး သြားလုိ႔ရတဲ့ေနရာမွာ ဓာတ္ဆီဆုိင္ အေသးစားတခုနဲ႔ တုိလီမုိလီေရာင္းတဲ့ ဆုိင္တခုရွိၿပီး အဲဒီဆုိင္နဲ႔ မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္ ေတာင္ကုန္း ေပၚမွာေတာ့ ေဆာက္လုပ္ဆဲ ျမန္မာ စစ္တပ္စခန္းတခုကို လွမ္းျမင္ေနရပါတယ္။ ေတာင္ေျခရင္းက မင္းသမီး ေခ်ာင္းဖ်ားမွာေတာ့ အီတလီ-ထုိင္း ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီမွ ယာယီအိမ္ယာတခ်ဳိ႕။ အဲဒါေတြကိုေက်ာ္ၿပီး ျမန္မာနယ္ထဲ ၀င္မယ္ဆုိရင္ သီးျခားခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းဖုိ႔လုိပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ျမန္မာနုိင္ငံသားဆုိရင္ ဒါမွမဟုတ္ ေဒသခံဆုိရင္ေတာ့ ဆုိင္ကယ္နဲ႔ ဒီတုိင္း သြားလုိ႔ရတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။

တခ်ိန္က ေဒသခံျဖစ္ခဲ့ဖူးၿပီး ဒီအရပ္မွာ ၁၀ နွစ္ေက်ာ္ ေနခဲ့ဖူးတဲ့ က်ေနာ္ဟာ အခုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားလည္း မဟုတ္၊ ေဒသခံအျဖစ္လည္း စာရင္းမေပါက္ေတာ့တဲ့ အတြက္ ဒီေနရာကိုေက်ာ္ၿပီး ေရွ႕တုိးခြင့္ မရွိပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ ABSDF ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ အာဇာနည္ကုန္းရွိရာ ေနာက္ထပ္ နာရီ၀က္ေလာက္ ကားထပ္ေမာင္းရင္ ေရာက္ႏိုင္တဲ့ အမရာ (မင္းသမီးစခန္း) စခန္းဆီ သြားခြင့္မရဘဲ ျပန္လွည့္လာခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ (ေနာက္ဆုံး သတင္းေတြအရ ထီးခီး နယ္စပ္ဂိတ္ကုိ ထုိင္းဘက္ကပါ ဖြင့္ေပးလုိက္တဲ့အတြက္ ထား၀ယ္ကေန ထီးခီးအထိ ျမန္မာလုိင္းကားေတြ ေျပးေနပါတယ္။ ထီးခီး-ဖုနန္လြန္ ကေန မဟာခ်ဳိင္အထိ ထုိင္းဘက္က လုိင္းကား ေတြေျပးေနၿပီလုိ႔ သိရပါတယ္)

ထီးခီး၊ အမရာ၊ ထီးထာ၊ အမုိ စသျဖင့္ ဒီေဒသတေလွ်ာက္ကုိ ၁၉၉၇ မွာ လက္လြတ္ ဆုံးရံႈးခဲ့ရတဲ့ ABSDF (၂၀၁) တပ္ရင္းနဲ႔ (၂၀၃) က ေက်ာင္းသား အေတာ္မ်ားမ်ား တတိယႏိုင္ငံေတြဆီ ေရာက္သြားၾကၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္ မဟာမိတ္ KNU ေတြကေတာ့ ဒီစခန္းေတြရဲ႕ ေအာက္ဖက္ မယ္ဖ်ာခီးနဲ႔ ရတ္ခ်ပူရီနယ္စပ္ တေလွ်ာက္မွာ အခုိင္မာ တပ္စခန္းေတြ ရွိေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔နဲ႔ေတြ႔နုိင္ဖုိ႔ ဖုနန္းလြန္ကေန နယ္စပ္ လမ္းတေလွ်ာက္ကုိျဖတ္ၿပီး ရတ္ခ်ပူရီခ႐ိုင္ထဲက စ၀မ္ဖီးၿမိဳ႕နယ္္ထဲ က်ေနာ္ေရာက္လာပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္က ေျမနီလမ္းအဆင့္သာ ရွိေသးတဲ့ ဒီနယ္စပ္လမ္း တေလွ်ာက္ဟာ အခုေတာ့ ကတၱရာလမ္း အေကာင္းစား ျဖစ္ေနပါၿပီ။ တခ်ိန္က ေသနတ္သံေတြ ၾကားေနရတဲ့ ဒီလမ္းတေလွ်ာက္ဟာ အခု ေတာ့ ေအးခ်မ္းၿငိမ္သက္ေနၿပီး ဥယ်ာဥ္ၿခံေတြ၊ အပန္းေျဖစခန္းေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္လုိ႔။

လူဦးေရ ၈၀၀၀ ၀န္းက်င္ ရွိေနဆဲျဖစ္တဲ့ ထန္းဟင္ ဒုကၡသည္ စခန္းဆီ မ၀င္ခင္ တဂုိလမ္းရြာထိပ္က စားေသာက္ဆုိင္မွာ ေန႔လည္စာစားေတာ့ ေခ်သားနဲ႔ ေတာ၀က္သား အပါအ၀င္ ေတာေကာင္းသားေတြ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ တဖက္က သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိမ္းသိမ္းေရးနဲ႔ သစ္ေတာ ထိမ္းသိမ္းေရး အေၾကာင္း ေျပာေနေပမယ့္ တဖက္ကလည္း လတ္ဆတ္တဲ့ ေတာေကာင္အသားေတြ႔ရင္ မစားဘဲ မေနႏိုင္။ တဂုိလမ္းကေန ထန္ဟင္းစခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ညေန ၄ နာရီ ေက်ာ္ေနၿပီ။ “ဓာတ္ပုံ မ႐ိုက္ဘူးလုိ႔ အာမခံခ်က္ေပးရင္ စခန္း၀အထိ ၀င္ခြင့္ေပးမယ္” လုိ႔ ေအာေဆာ္လုိ႔ ေခၚတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းေစာင့္ ျပည့္သူစစ္အရာရွိက က်ေနာ့္ကုိ ေျပာပါတယ္။

ကင္မရာကုိ အိတ္ထဲထည့္ၿပီး စခန္းထဲ၀င္လာေတာ့ စခန္းေရွ႕က ေစ်းတန္းအထိပဲ က်ေနာ့္ကုိ သြားခြင့္ေပးၿပီး စမ္းေခ်ာင္းငယ္ေလးတခု ျခားေနတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းထဲ အထိေတာ့ ၀င္ခြင့္မေပးပါ။ အဲဒီထဲ ၀င္ခ်င္ရင္ စ၀မ္ဖီးၿမိဳ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးဆီက လက္မွတ္ပါမွ ရမယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ခရီးႀကံဳတုန္း ခဏ၀င္လာ တဲ့က်ေနာ္က အဲဒါေတြကို ယူေနဖို႔ အခ်ိန္မရွိ။ ဒီေတာ့ စခန္းေကာ္မတီထဲက လူတေယာက္ေယာက္နဲ႔ ညွိၿပီးရင္ ၀င္ခြင့္ရမယ္လုိ႔ပဲ ထင္ထားခဲ့တာပါ။
ဒါေပမယ့္ ျပႆနာက ေစ်းဆုိင္တန္းအတြင္း စကားေျပာၾကည့္ မိသေလာက္ လူေတြထဲမွာ က်ေနာ္ကုိသိသူ တဦးမွမရွိ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၆ နွစ္ ၁၉၉၇ မင္းသမီးစခန္း က်စဥ္က အတူတူ ထြက္ေျပးလာခဲ့တဲ့ လူအမ်ားစု တတိယနုိင္ငံ ထြက္ကုန္လုိ႔ လူေဟာင္းေတြ မရွိေတာ့ဘဲ ေနာက္ထပ္ေရာက္လာတဲ့ လူသစ္ေတြက အမ်ားစု ျဖစ္ေနပုံရပါတယ္။

က်ေနာ္ကုိ သိမယ္လို႔ လုံး၀ထင္မထားတဲ့ ပုဂံၿမိဳ႕က ဟုိတယ္မန္ေနဂ်ာက က်ေနာ္ကို သိေနၿပီး က်ေနာ့္ကုိ သိလိမ့္မယ္လို႔ လုံး၀ ယုံၾကည္ထားတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းက လူေတြက က်ေနာ္ကုိ မသိဘူးဆုိေတာ့ အေတာ္ စိတ္ညစ္သြားပါတယ္။ တကယ္က မသိ႐ံုတင္ မကပါဘူး။ ႏိုင္ငံျခားက ျပန္လာတဲ့ ျမန္မာတဦးက သူတုိ႔စခန္းထဲ ဘယ္လိုလုပ္ ေရာက္လာတာလဲ၊ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ လာလည္တဲ့ေနရာလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဒီျမန္မာ ဘာလာလုပ္တာာလဲ၊ ဒီလူ ျမန္မာသူလွ်ဳိလား ဆုိၿပီးေတာင္ သူတုိ႔က သံသယ ၀င္လာလုိ႔ မနည္း ရွင္းျပၿပီး ျပန္ေျပးလာရပါတယ္။ ခက္ေတာ့ ခက္သား။ KNU အပါ၀င္ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ အားလုံးနီးပါး သူတုိ႔က ရန္သူလုိ႔ ေခၚေနဆဲျဖစ္တဲ့ လက္ရွိအစိုးရနဲ႔ အပစ္ရပ္ လက္မွတ္ထုိးၿပီး အဲဒီ အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းေတြန႔ဲ ဖက္လဲတကင္း လုပ္ေနခ်ိန္မွာေတာင္ နယ္စပ္က ဒုကၡသည္ စခန္းတြင္းမွာေတာ့ ျမန္မာေတြကုိ မယံုေသးဘဲ ျမန္မာသူလွ်ဳိလားဆုိၿပီး သံသယေတြ အရင္အတုိင္း ရွိေနဆဲပါလား။

စ၀မ္ဖီးၿမိဳ႕ေပၚ အေရာက္မွာေတာ့ KNU တပ္မဟာ (၄) မႉး ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ ဒါးေက်ာ္နဲ႔ က်ေနာ္ ေတြ႔ခြင့္ရပါတယ္။ ဒုကၡသည္စခန္းက အေျခေနကို ေျပာျပေတာ့ သူက တဟာားဟား ရယ္ေနၿပီး “ခင္ဗ်ားက က်ေနာ္ကိုမွ ႀကိဳမေျပာတာ။ တကယ္ဆုိရင္ လက္ရွိ စခန္းတာ၀န္ခံက ခင္ဗ်ားရဲ႕ မိတ္ေဆြႀကီး ဘန္းေခ်ာင္းက ပဒုိေလ” လုိ႔ သူကဆုိပါတယ္။ ဘန္းေခ်ာင္းက ပဒုိ ဆုိတာကေတာ့ ၁၉၈၈ က်ေနာ္တို႔ ေတာစခုိစဥ္က ေက်ာင္းသားေတြကို ဘန္းေခ်ာင္းေဒသမွာ ပထမဆုံး လက္ခံစကားေျပာတဲ့ ကစယ္ဒုိၿမိဳ႕နယ္ ဥကၠဌ ေပါ့။ အခု တပ္မဟာမႉး ဗုိလ္ဒါးေက်ာ္ဟာလဲ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ အဲဒီဘန္းေခ်ာင္းေဘးမွာ အားေပးစကား ေျပာခဲ့သူေပါ့။ အဲဒီတုန္းက အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ ၄၀ ၀န္းက်င္သာ ရွိပုံရေသးတဲ့ ဗုိလ္ဒါးေက်ာ္ဟာ အခုေတာ့ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ တပ္မဟာမႉး ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ ဒါးေက်ာ္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္မွာ ေတာခုိခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တုိ႔လည္း အသက္ ၅၀ နား ကပ္လာခဲ့ၿပီပဲေလ။

“ခင္ဗ်ားက ၂၅ နွစ္အတြင္း ပထမ ဆုံးအႀကိမ္ ျပည္ေတာ္ျပန္ ဆုိေတာ့ က်ေနာ္က နွစ္ ၄၀ အတြင္း ပထမဆုံး ျပည္ေတာ္ျပန္ေပါ့ဗ်ာ။ ၿပီးခဲ့တဲ့လတုန္းက ထား၀ယ္ကုိ က်ေနာ္ေရာက္ခဲ့တယ္” လုိ႔ ဗုိလ္မႉး ဒါးေက်ာ္က ထား၀ယ္လုိနဲ႔ အားပါးတရ ေျပာျပေနပါတယ္။ ေတာထဲက အေတြ႔အႀကံဳေတြ၊ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြကို ေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္ စကားလမ္းေၾကာင္းက ထီးခီး-ထီးထာ-အမုိ ရြာေတြဘက္ ေရာက္လာပါတယ္။ “အဲဒီရြာေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိစၥနား ဘယ္ေရာက္ဦးမလဲဗ်ာ။ အခုခ်ိန္အထိ တပ္ေနရာခ်ထားေရး ကိစၥေတာင္ မျပတ္ေသးဘူး” လုိ႔ တပ္မဟာမႉးက ဆုိပါတယ္။
အပစ္ရပ္ျဖစ္စဥ္ရဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္ေတြအရ တပ္ေနရာခ်ထားေရး ကိစၥၿပီးမွ ရပ္ရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ နယ္ေျမစိုးမုိးေရး ကိစၥ၊ စီးပြားေရးကိစၥ၊ စာေပယဥ္ေက်းမႈကိစၥ စသျဖင့္ရွိၿပီး ေနာက္ဆုံးက်မွ ႏိုင္ငံေရးကိစၥဆီ ေရာက္မယ္လို႔ သိရပါတယ္။

“ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပဲြ ေရာက္ဖို႔ကေတာ့ အၾကာႀကီး လုိဦးမယ္ ထင္ပါတယ္ဗ်ာ” လုိ႔ တပ္မဟာမႉးက ၿငီးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေလာေလာဆယ္ ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ေျမယာျပသာနာကုိ သူက ေဆြးေႏြးပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ထီးခီး-ထီးထာ-အမို အပါ၀င္ အရင္က KNU အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္ရွိ ရြာေတြကို စစ္တပ္က သိမ္းၿပီး လူသစ္ေတြကုိ ေနရာခ်ေပးတာ၊ ျပန္ေရာင္းစားတာေတြ လုပ္ထားတဲ့အတြက္ အခု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရလုိ႔ ျပန္လာတဲ့ ကရင္ရြာသားေတြ အတြက္ ေျမလည္းမရွိ၊ အိမ္လည္းမရွိ ျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥဟာ အေရးေပၚ ေျဖရွင္းေပးဖုိ႔ လုိေနတယ္လို႔ သူက ေထာက္ျပပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲၿပီးေနာက္ အလ်င္အျမန္ ဆက္လုပ္ဖို႔လုိေနတဲ့ ျပည္လည္ တည္ေဆာက္ေရး ကိစၥေတြေပါ့။

ဒါေပမယ့္ ဘာေျပာေျပာ KUN တပ္မဟာမႉးတဦးနဲ႔ ABSDF ေက်ာင္းသားေဟာင္း တဦးတုိ႔ တုိင္းျပည္ ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေရး အတြက္ ေဆြးေႏြးေနတာဟာ တုိးတက္မႈတခုလုိ႔ ဆုိရမွာေပါ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀ ႏွစ္ေက်ာ္လုံးလုံး က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ဦးၾကား ေဆြးေႏြးမႈဟာ တုိင္းျပည္တည္ေဆာက္ေရး ကိစၥမဟုတ္။ စစ္အစိုးရကို အျပဳတ္တုိက္ေရးအတြက္ လက္နက္စုေရး၊ လူစုေရးကိစၥသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ စဥ္းစားေနၿပီဆုိေတာ့ ဒါ သေဘာတရားအရ တုိးတက္လာတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိန္က က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ရန္သူေတာ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ လက္ရွိအစိုးရက တုိင္းျပည္ တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ တကယ္ စဥ္းစားေနတာ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ မေသခ်ာေသးပါ။

ေသခ်ာတာ တခုကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ အခုစကားထုိင္ေျပာေနတဲ့ေနရာ၊ အိမ္နီးခ်င္းထုိင္း နုိုိင္ငံမွာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ နုိင္ငံမွာလုိ တခါမွ ျပည္တြင္းစစ္ မရွိတဲ့အတြက္ လြန္္ခဲ့တဲ့ နွစ္ ၆၀ ၀န္းက်င္ ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ျပည္တြင္းစစ္ စျဖစ္ၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေတာခုိခ်ိန္၊ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြ ေတာခုိခ်ိန္။ ၁၉၇၀ ၀န္းက်င္မွာ ဦးနုရဲ႕ ျပည္ခ်စ္အဖြဲ႔ေတာခုိခ်ိန္။ ၁၉၈၈ ေက်ာင္းသားေတြ ေတာခုိခ်ိန္ စသျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ အခ်င္းခ်င္း တုိက္ခုိက္ေနစဥ္ ကာလတေလွ်ာက္လုံးမွာ အခ်င္းခ်င္း တုိက္စရာမလုိဘဲ တုိင္းျပည္တည္ေဆာက္ေရးခ်ည္း ေတာက္ေလ်ွာက္လုပ္ခြင့္ ရေနေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ထက္ အမ်ားႀကီးေရွ႕ေရာက္ သြားခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၅ နွစ္အတြင္း ကုိယ္တုိင္ ေကာင္းေကာင္း ျမင္ခဲ့ရၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိင္းနုိင္ငံကိုမီေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူ တည္ေဆာက္ ရဦးမလဲ။

အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္ၿပီး နုိင္ငံေရးေဆြးေႏြး ခြင့္မရေသးတဲ့ ေတာင္ပုိင္းေဒသ KNU တပ္မဟာမႉးနဲ႔ ေဆြးေႏြးၿပီးတဲ့ေနာက္ အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္ဖိုိ႔ ႀကိဳးစားဆဲ ABSDF ဗဟုိ ေကာ္မတီ၀င္ေတြနဲ႔ မဲေဆာက္မွာ ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္ (ၾသဂုတ္လ ၅ ရက္ေန႔မွာ ABSDF အဖြဲ႔ အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ ထုိးလုိက္ၿပီလုိ႔ သိရပါတယ္)။ အေျခေနအရပ္ရပ္ကုိ သူတုိ႔ရွင္းျပတဲ့အျပင္ က်ေနာ္ရဲ႕ အျမင္ေတြကိုလည္း သူတို႔က ေမးၾကပါတယ္။ သတင္းေထာက္ေတြဟာ သူမ်ားအျမင္ေတြကို အားမနာတမ္း ေမးရဲသေလာက္ ကုိယ္အျမင္ကုိ ေျပာဖုိ႔က်ေတာ့ တုန္႔ဆုတ္ေလ့ရွိတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ “အရင္အပိတ္ခံထားရတဲ့ ပါးစပ္ေပါက္ေတြ အခုေျပာခ်င္တာ ေျပာခြင့္ရၿပီေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီတခုကလဲြရင္ေတာ့ က်န္တာ ဘာမွ မထူးေသးပါဘူး” လုိ႔ က်ေနာ္က ေျပာပါတယ္။

အဲဒီစကားလုံးဟာ အခုခရီးစဥ္အတြင္း ေမးသမွ်လူေတြကို က်ေနာ္ေျဖေနက် စကားလုံးေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလူေတြက်ေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔မရ။ “သာမန္လူေတြရဲ႕ အေျခေနအျပင္ လက္ရွိ နုိင္ငံေရး အခင္းအက်င္းကုိေရာ ခင္ဗ်ားဘယ္လုိျမင္သလဲ” လုိ႔ ေမးလာသူကလည္း အေတာ္မ်ားပါတယ္။ အဲဒါ အေတာ္ အေျဖရက်ပ္တဲ့ ေမးခြန္းေပါ့။ NLD ႐ံုးတုိ႔၊ SNLD ႐ံုးတုိ႔၊ ၈၈ ႐ံုးတုိ႔၊ ေနျပည္ေတာ္က လႊတ္ေတာ္ရံုးေဘးတုိ႔ဆီ က်ေနာ္ေရာက္ခဲ့တယ္ ဆုိေပမယ့္ ဘယ္သူနဲ႔မွ တရား၀င္ နုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးခဲ့တာ မဟုတ္။ ဒါေပမယ့္ ျမင္သမွ် ၾကားသမွ်ေပၚ မူတည္ၿပီး တခုခုေတာ့ ေျပာသင့္တယ္လို႔ က်ေနာ္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။

ပထမ ဆုံးေျပာသင့္တာက အစုိးရဖက္က ရုိးသားမႈရွိရဲ့လား ဆုိတဲ့ကိစၥ။ ABSDF အပါ၀င္ နယ္စပ္ တေၾကာက တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရး ေဆြးေႏြးတဲ့အခါမွာ အားလုံး တေျပးညီရွိရဲ႕လား။ တပ္ေပါင္းစုနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ မေဆြးေႏြးသလဲ။ တခ်ဳိ႕ေနရာမွာ ေဆြးေႏြးၿပီး တခ်ဳိ႕ေနရာမွာ ဆက္တုိက္ေနတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဒုတိယ ကိစၥက အျပင္ေရာက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ ျပန္လာေရးကိစၥ။ က်ေနာ္ရဲ႕ ရန္ကုန္ခရီးစဥ္အတြက္ ဘန္ေကာက္သံရံုးကေန ဘာမွ အေမးအျမန္းမရွိပဲ Social ဗီဇာကုိ အလြယ္တကူ ထုတ္ေပးလုိက္ေပမယ့္ ဥေရာပ၊ ေျမာက္အေမရိက၊ ၾသစေတးလ် စသျဖင့္ ေဒသေတြရွိ ျမန္မာသံရံုးမွာ ဗီဇာေလွ်ာက္တဲ့ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ အားလုံးကုိ အရင္လုိ ေဆြ ၇ ဆင့္ ေဖာင္ျဖည့္ခုိင္းတာ။ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ နုိင္ငံေရး မလုပ္ဘူးလုိ႔ ၀န္ခံခ်က္ ထုိးခုိင္းတာမ်ဳိးေတြ ဆက္လုပ္ေနဆဲျဖစ္တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဒါေတြဟာ အစိုးရဖက္က မရုိးသားတဲ့ သုိ႔မဟုတ္ အားလုံးအတြက္ တေျပးညီ မူ၀ါဒမရွိဘဲ လက္တန္းလုပ္ေနဆဲ ဆုိတဲ့သေဘာမ်ဳိး ျဖစ္ေနပါတယ္။

က်န္တဲ့မရုိးသားမႈေတြကိုေတာ့ လႊတ္ေတာ္တြင္း လြတ္ေတာ္ပမွာ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြ ေန႔စဥ္လုိလုိ သိေနျမင္ေနၿပီးသား ျဖစ္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ကဲ … အစိုးရျပီးေတာ့ အတုိက္ခံဘက္ကို လွည့္ၾကစို႔။ “အတုိက္ခံဘက္ကလည္း အခု ခင္ဗ်ားတုိ႔ အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရး လုပ္ဖုိ႔ျပင္ေနသလုိေပါ့ဗ်ာ။ တပ္ေပါင္းစုအေနနဲ႔ ရပ္မခံနုိင္ေတာ့ တဖြဲ႔ခ်င္း သင့္သလုိ လုပ္ရသလုိေပါ့။ ရန္ကုန္မွာလည္း တဖြဲ႔ခ်င္းက သူသန္သလုိ သူလုပ္၊ ကိုယ္သန္သလုိ ကို္ယ္လုပ္ ပုံစံမ်ဳိးျဖစ္ေနတယ္။ အားလုံးပါ၀င္နုိင္တဲ့ ဘုံလုပ္ငန္းစဥ္္နဲ႔ စနစ္တက်သြား ေနတာမ်ဳိး မေတြ႔ရေသးဘူး” လုိ႔ ဆရာႀကီးေလသံနဲ႔ ေျပာလုိက္မိပါတယ္။

ေနာက္ေန႔ေတြမွာေတာ့ ABSDF ဗဟုိေကာ္မတီ၀င္ေတြအျပင္ တျခားေခါင္းစဥ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ လႈပ္ရွားေနတဲ့ ဗဟုိေကာ္မတီ၀င္ေဟာင္းေတြ၊ မီဒီယာသမားေတြကို မဲေဆာက္နဲ႔ ခ်င္းမုိင္မွာေတြ႔ဆုံၿပီး က်ေနာ္ စကားေျပာခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ လက္ရွိ ABSDF မွာ အင္အား သိပ္မရွိေတာ့ေပမယ့္ ABSDF တပ္ဖြဲ႔၀င္ေဟာင္းေတြဟာ သမၼတ အႀကံေပး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစင္တာ အပါအ၀င္ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဆက္လက္ ပါ၀င္ေနဆဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီအဖြဲ႔က ဗဟုိေကာ္မတီ၀င္ ေဟာင္းေတြရဲ႕ အျမင္ဟာ ထည့္သြင္း စဥ္းစားသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

“အေျခေနေတြကေတာ့ ဗလုံးဗေထြးနဲ႔ သူ႔လူမွန္းမသိ၊ ကိုယ္လူမွန္းမသိ အေျခေနေပါ့ကြာ။ ဒီတုိင္းသာ မူမရွိ၊ေဘာင္မရွိ ဆက္သြားေနရင္ သိပ္ေစာင့္စရာမလုိပါဘူး။ သမုိင္းက ေနာက္တပတ္ ျပန္လည္လာဦးမွာပါ။ ဒီအတြက္ အခုကတည္းက ငါတုိ႔ အဆင္သင့္ ျပင္ထားဖုိ႔လုိတယ္” လုိ႔ က်ေနာ္ ေတြ႔ဆုံခြင့္ရခဲ့တဲ့ ဗဟုိေကာ္မတီ၀င္ ေဟာင္းေတြထဲက အနည္းဆုံး ၂ ဦးက ေျပာပါတယ္။ သူတုိ႔ ၂ ဦးဟာ အခုခ်ိန္အထိ ျပည္ေတာ္တခါမွ မျပန္ေသးတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြျဖစ္ၿပီး တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ရင္းနွီးသူေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔အျမင္ဟာ လက္ရွိသြားေနတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈျဖစ္စဥ္ကုိ မေကာင္းဘက္ကေန ျမင္လြန္းတယ္လို႔ ဆုိနုိင္ေပမယ့္ ဒီလုိအျမင္ရွိသူ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ရွိေနသလဲ။ သူတို႔ျမင္သလုိ တကယ္ပဲ ျပန္ျဖစ္ သြားနုိင္သလား ဆုိတာဟာ စဥ္းစားသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ က်ေနာ္တုိ႔ ေဆြးေႏြးျဖစ္တဲ့ကိစၥကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD အေပၚ အားမလုိ အားမရ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ အေၾကာင္းပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေနနဲ႔ ႀကံ့ခုိင္ေရးပါတီနဲ႔ စစ္တပ္ကုိ စည္းရံုးတာအျပင္ ပါတီတည္ေဆာက္ေရး၊ မဟာမိတ္ တည္ေဆာက္ေရး၊ လူထုပါ၀င္လာေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို အဓိကေဆာင္ရြက္ၿပီး ကုိယ္အင္အားကုိ ခ်ဲ႕ဖုိ႔လုိေၾကာင္း။ အဲဒီအင္အားကုိျပၿပီး ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးအပါ၀င္ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ ကိစၥေတြကုိ ရနုိင္ဖုိ႔ ႀကဳိးစားသင့္တယ္လုိ႔ တခ်ဳိ႕က ဆုိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အဲဒီနည္းနဲ႔ ခရီးသြားခဲ့တာ နွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ၾကာတဲ့အထိ ဘာမွမျဖစ္လုိ႔ အခုနည္းသစ္ကုိ စမ္းေနတာ၊ ဒီနည္းကလည္း သူကလဲြၿပီး ဘယ္သူမွ မလုပ္နုိင္တဲ့ အေနထားဆုိေတာ့ ဒါကို ေစာင့္ၾကည့္သင့္တယ္။ စစ္တပ္နဲ႔ ႀကံံ့ခုိင္ေရး မပါရင္ ဖြဲစည္းပုံျပင္ေရး ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုတာ အားလုံးသိပါတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ တဆက္ဆည္းမွာပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD မွာ ယႏၲယားမရွိဘူး။ အင္စတီက်ဳးရွင္း မရွိဘူး။ အရန္ေခါင္းေဆာင္မႈ အင္အားမရွိဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တေယာက္တည္းအေပၚ မွီခုိလြန္းေနတယ္။ သူ႔ကုိ အႀကံဉာဏ္ေပးနုိင္သူေတြ၊ အႀကံေပးအဖြဲ႔ေတြ လုိေနဆဲျဖစ္တယ္လို႔ ေထာက္ျပၾကတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။

ေနာက္တခါ တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးအတြက္ NLD နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဘက္က ေနွးလြန္းေနၿပီး အထူးသျဖင့္ ျပည့္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားျပဳေကာ္မီတီ CRPP အဖြဲ႔၀င္ေဟာင္းေတြ အေပၚ ဒီထက္မက ထဲထဲ၀င္၀င္ ဆက္ဆံသင့္တယ္လို႔ သူတုိ႔က ဆုိပါတယ္။ ေနာက္တခါ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ သုိ႔မဟုတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ပြင့္လင္း လူ႕အဖြဲ႔စည္းအပါ၀င္ လူငယ္နုိ္င္ငံေရးအဖဲြ႔ေတြနဲ႔လည္း ဒီထက္မက ထဲထဲ၀င္၀င္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ သုိ႔မဟုတ္ ဦးေဆာင္မႈေပးဖုိ႔ လုိေနတယ္လို႔ သူတုိ႔က ေထာက္ျပၾကပါတယ္။

တုိင္းျပည္ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေရး အပုိင္းမွာေတာ့ အစိုးရဘက္က စီးပြားေရး ျပဳျပင္မႈေတြ လုပ္ေနတယ္လုိ႔ ေျပာေနေပမယ့္ အခုခ်ိန္အထိ ႏိုင္ငံျခား ရင္းနွီးျမွဳပ္နွံမႈေတြ ၀င္လာနုိင္ဖို႔ တိက်တဲ့လုပ္ငန္းစဥ္ မထုတ္ျပန္နုိင္ေသးေၾကာင္း၊ ဒါ့အျပင္ အလုပ္အကိုင္သစ္ေတြလည္း ဖန္တီးမေပးနုိင္ေသးတဲ့အတြက္ အလုပ္သမား အမ်ားစုဟာ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြကို အရင္ကလုိ ထြက္ေနရဆဲျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိပါတယ္။ ေနာက္တခါ ပညာေရးနဲ႔ က်န္းမာေရးက႑အတြက္ မဟာဗ်ဳဟာလုပ္ငန္းစဥ္ ဘာမွမရွိေသးေၾကာင္း၊ သင္ရုိးညြန္းတမ္းျပဳျပင္ေရး။ နုိင္ငံတကာ အဆင့္မီပညာေရး၊ လူငယ္မ်ား ကာယဖြံ႔ၿဖိဳးေရး၊ အဟာရျပည့္၀ေရး၊ ေဆးကုသခြင့္ရေရး၊ ေက်းရြာတုိင္း ေဆးေပးခန္းရွိေရး၊ စသျဖင့္ ေရရွည္လုပ္ငန္းစဥ္ ဘာမွ မရွိေသးဘူးလုိ႔ သူတုိ႔က ေထာက္ျပၾကပါတယ္။

မဲေဆာက္က မျပန္ခင္ ေနာက္ဆုံး တရက္မွာေတာ့ ေက်ာင္းသား ေဆးခန္းေခၚ ေဒါက္တာ စင္သီယာေမာင္ ေဆးခန္းဆီ က်ေနာ္ ေရာက္သြားပါတယ္။ စင္သီယာဆုိတာ ၁၉၈၈ တုန္းက က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔အတူ ေတာခုိလာတဲ့ ေက်ာင္းသူတဦးေပါ့။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြအတြင္း ျမန္မာနုိင္ငံမွာ နုိင္ငံေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ တခ်ဳိ႕ရွိခဲ့တဲ့အတြက္ ၀န္ႀကီးဦးေအာင္မင္း ကိုယ္တုိင္ ဒီမယ္ေတာ္ေဆးခန္းအထိ ေရာက္လာၿပီး ေဒါက္တာ စင္သီယာေမာင္ကုိ ျမန္မာနုိင္ငံမွာပဲ ေဆးခန္းျပန္ဖြင့္ဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚခဲ့ပါတယ္။

အခု က်ေနာ္ေရာက္သြားတဲ့ ေန႔မွာလည္း NLD ပါတီက လႊတ္ေတာ္အမတ္ တဦးျဖစ္သူ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း မယ္ေတာ္ေဆးခန္းဆီ ေရာက္ေနပါတယ္။ ၀န္ႀကီးေတြ၊ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ကိုယ္တုိင္ ဒီေဆးခန္းဆီ ေရာက္လာဖုိ႔ဆုိတာ လြန္ခဲ့တဲ့နွစ္ ၂၀ ကာလအတြင္း ဘယ္လုိမွ စိတ္ကူးယဥ္လုိ႔ မျဖစ္နုိင္တဲ့ ကိစၥေတြေပါ့။ အခုေတာ့ အေျခေနေတြက ေျပာင္းလဲကုန္ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္အထိ ေျပာင္းလဲေနသလဲ ဆုိတာကေတာ့ ေမးခြန္းရွိေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။

“တုိက္ပဲြမရွိေတာ့လုိ႔ မုိင္းထိတဲ့လူနာ နည္းနည္း ေလွ်ာ့သြားတာကလဲြရင္ က်န္တာေတြ ဘာမွ မေျပာင္းေသးဘူးဗ်။ လူနာအေရအတြက္က အရင္ထက္ေတာင္ ပုိမ်ားလာေနေသးတယ္။ ဟုိမွာ ခင္ဗ်ား ေတြ႔တယ္မုိ႔လား။ မ်က္စိလာျပတဲ့ လူေတြဆုိ ဟုိး … ရန္ကုန္၊ ပုသိမ္က အထိပါတယ္” လုိ႔ ၈၈ ကတည္းက ေတာခုိၿပီး အခုခ်ိန္အထိ မယ္ေတာ္ေဆးခန္းမွာ တာ၀န္ယူေနဆဲ ၀ါရင့္ေဆးမႉးတဦးက ေျပာပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ေျခတုလက္တုဌာနနဲ႔ ထိခုိက္ဒဏ္ရာဌာနမွာ လူနာနည္းနည္း ေလွ်ာ့သြားေပမယ့္ ဖ်ားနာေဆာင္၊ မီးဖြားေဆာင္။ ျပင္ပလူနာေဆာင္ေတြမွာ လူေတြႀကိတ္ႀကိတ္ တုိးေနဆဲ။ ျမ၀တီဘက္ကေနလာတဲ့ ကုိယ္ပုိင္ကားေတြ၊ လုိင္းကားေတြ၊ ၿငိမ္းအဖြဲ႔ကပုိင္တဲ့ လုိင္းကားေတြက ေဆးခန္းတြင္းနဲ႔ ေဆးခန္းေရွ႕မွာ နည္းတာမဟုတ္။ ေဆးခန္းေရွ႕မွာဆုိရင္ မယ္ေတာ္ကားဂိတ္ေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီ။

အဲဒီကားဂိတ္က လုိင္းကားကိုစီးၿပီး ေသာင္ရင္းျမစ္ေဘးက ျမ၀တီကမ္းနားကို သြားေလ့လာေတာ့ ၀င္လာမစဲ၊ တဖြဲဖြဲဆုိသလုိ မ်ားလုိက္တဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ။ တံတားေပၚကတမ်ဳိး၊ တံတားေအာက္ဘက္ရွိ ဂိတ္ေတြကေန ျမစ္ကုိျဖတ္ၿပီးတဖုံ၊ ေရလယ္ကြ်န္း ခုိးလမ္းကေန တသြယ္ ၀င္လာေနတဲ့လူေတြ ေထာင္နဲ႔ခ်ီရွိေနပါတယ္။ အရင္ မဲေဆာက္ကုိ ေရာက္စဥ္က ေတြ႔ဖူးတာထက္ အခုတေခါက္မွာ လူ၀င္လူထြက္က ပုိမ်ားလာတယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။ အဲ … ဒါေပမယ့္ ထူးျခားတာတခုကေတာ့ အရင္က ခုိး၀င္လာၾကတဲ့ ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြဟာ အခုေတာ့ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ေတြ၊ အလုပ္သမား မွတ္ပုံတင္ေတြနဲ႔ေပါ့။

ဒါဟာ အခုေခတ္ေျပာင္းကာလ အစိုးရသစ္လက္ထက္ လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ ျပနုိင္တဲ့ သာမန္လူထုၾကားက တခုတည္းေသာ တုိးတက္မႈလုိ႔ ဆုိနုိင္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီလုိမ်ဳိး တုိးတက္မႈေတြ တျခားနယ္ပယ္ေတြမွာ ဘာလုိ႔ မေတြ႔ရေသးတာလဲ။ ပိုက္ဆံနဲ႔ လုပ္ပုိင္ခြင့္ရွိရင္ ခ်က္ခ်င္းထလုပ္လုိ႔ ရနုိင္တဲ့ နုိင္ငံကူးလက္မွတ္နဲ႔ လက္ကုိင္ မိုဘိုင္းဖုန္းပါမစ္ တုိးထုတ္ေပးတာမ်ဳိးမွအပ ေရရွည္လုပ္ငန္းစဥ္ေတြျဖစ္တဲ့ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး ကိစၥေတြကို မေဆာင္ရြက္နုိင္ေသးတဲ့ သေဘာလား။ အဲဒီေရရွည္ကိစၥေတြ လုပ္နုိင္ဖုိ႔ အစိုးရနဲ႔ ပါတီေတြမွာ၊ အဖြဲ႔စည္းေတြနဲ႔ လူတဦးခ်င္းစီမွာ Capability ေတြ လုိေနေသးတယ္ဆုိတဲ့ သေဘာလား။ အဲဒီအတြက္ အခုအစိုးရသစ္ လက္ထက္မွာ လူငယ္ေတြကုိ ဘယ္လုိ သင္ၾကားေပးေနသလဲ။ ပညာေရးနဲ႔ က်န္းမာေရးအတြက္ ဘယ္လုိ ရင္းနွီးျမွဳပ္နွံမႈေတြ လုပ္ေနပါသလဲ။

အႏွစ္ျပန္ခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ အေပၚထပ္ အေဆာက္ဦမွာ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ေနၿပီလုိ႔ ပါလီမန္ထဲကေန ဘယ္လုိပဲေျပာေနပါေစ၊ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔ေတြန႔ဲ အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ထုိးေနၿပီလုိ႔ ဘယ္လုိပဲ ေၾကညာေနပါေစ။ အတုိက္ခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သမၼတဦးသိန္းစိန္ တုိ႔အၾကား နားလည္မႈေတြ ရေနၿပီလုိ႔ ဘယ္လုိပဲဆုိေနပါေစ၊ သာမန္အရပ္သား ဆင္းရဲသားေတြ အတြက္ကေတာ့ ဘာမွ ထူးျခားမလာေသးတဲ့အတြက္ ေဒါက္တာ စင္သီယာေမာင္ ေဆးခန္းမွာ လူနာေတြ အရင္ကထက္ မ်ားလာဆဲ။ ေသာင္ရင္းျမစ္ကိုကူးၿပီး ထုိင္းနုိင္ငံထဲ အလုပ္၀င္လုပ္ဖုိ႔ ထြက္လာသူေတြ အရင္ကထက္ မ်ားလာဆဲ ျဖစ္ေနတာကို ျမင္ေနရတုန္း ျဖစ္ပါတယ္။      ။

Read More

ထုိင္းေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီ၏ ထုိင္းနံပါတ္ျပားတပ္ယာဥ္မ်ား ထား၀ယ္တြင္ ဖမ္းဆီး

|Dawei Watch| ထား၀ယ္၊ ၾသဂုတ္ ၁၄ 

ထုိင္းေမာ္ေတာ္ယာဥ္နံပါတ္ျပားမ်ား တပ္ဆင္ကာ ေဒသအတြင္း ေမာင္းႏွင္ေနေသာ ထုိင္းေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီ အီတလွ်ံ-ထုိင္းကုမၸဏီ (ITD ) ပုိင္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ ၁၅ စီးခန္႔ကုိ  ၾသဂုတ္လအတြင္း ဖမ္းဆီးထားေၾကာင္း တိုင္းေဒသၾကီးရဲတပ္ဖဲြ႔မွဴး ရဲမွဴးၾကီးၾကည္လင္းကေျပာၾကားသည္။

 ေရနက္ဆိပ္ကမ္းစီမံကိန္းဧရိယာအတြင္းေတြ႔ရတဲ့ ထုိင္းနံပတ္တပ္ ကားတစီး (ဓာတ္ပုံ-ထက္ေအာင္ေက်ာ္)

ထား၀ယ္စီမံကိန္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနေသာ ယင္းကုမၸဏီသည္ စီမံကိန္းစတင္ကတည္းက အခ်ိဳ႕ယာဥ္မ်ားကုိ ျမန္မာနံပါတ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲတပ္ဆင္ျခင္းမရွိဘဲ ထုိင္းနံပါတ္ျပားျဖင့္ ႏွစ္ခ်ီ၍စီနင္းေလ့ရွိေသာ္လည္း ၿပီးခဲ့သည့္ ေမလ ထီးခီးနယ္စပ္ဖြင့္ၿပီးေနာက္ပုိင္း စတင္ဖမ္းဆီးလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ 

နယ္စပ္တြင္ အခြန္ေဆာင္ကာ ယာယီထုတ္ေပးလုိက္သည့္ နံပါတ္ျပားမ်ား၊ စတစ္ကာမ်ားကုိ တပ္ဆင္ျပီး ထား၀ယ္ေဒသ အတြင္းသုိ႔ ေမာင္းနွင္ရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း နယ္စပ္တြင္ အခြန္ေဆာင္ခဲ့ျပီး  ပုိ႔ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရး ဦးစီးဌာနတြင္ ထပ္မံအခြန္မေဆာင္ဘဲ ထုိင္းနုိင္ငံ မွ ထုတ္ေပးထားေသာ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္နံပါတ္ျပားမ်ားကုိ တပ္ဆင္ကာ ကုမၸဏီမွ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မ်ား ေဒသအတြင္္း ျဖတ္ သန္းေမာင္းနွင္ခဲ့သည္။

ထုိ္င္းႏိုင္ငံဘက္တြင္ ျမန္မာနုိင္ငံမွ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ေတြ ေမာင္းႏွင့္ခြင့္မျပဳထားသကဲ့သုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံဘက္တြင္ လည္း ထုိင္းမွယာဥ္မ်ား ခြင့္မျပဳေၾကာင္း၊ ၾသဂုတ္လအထိစာရင္းမ်ားအရ အခြန္ေဆာင္ ေမာင္းႏွင္ခြင့္ျပဳထားေသာ ထုိင္းကုမၸဏီ ၃၀၀ ေက်ာ္ရွိေၾကာင္း ရဲမွဴးႀကီးက ရွင္းျပသည္။ 

“ITD ကုမၸဏီေမာ္ေတာ္ယာဥ္ေတြ ျမန္မာနံပါတ္မ်ားတပ္ျပီး ေမာင္းနွင္ရမယ္”ဟု ရဲမွဴးၾကီးက ဆုိသည္။
ITD ကုမၸဏီမွ ယာဥ္ေမာင္းအားလုံး ျမန္မာနုိင္ငံ၏ ဥပေဒကုိလုိက္နာရမည္ျဖစ္ျပီး မလုိက္နာလွ်င္ နုိင္ငံ၏ ဥပေဒအတုိင္း အေရးယူခံရမည္ျဖစ္ကာ သတ္မွတ္ထားသည့္စတစ္ကာ၊ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ မွတ္ပုံတင္စာအုပ္(အုံနာဘုတ္)၊ လုိင္စင္ပါရွိ ရမည္ျဖစ္ကာ မလုိက္နာလွ်င္  ပိတ္သိမ္းသည္အထိ အေရးယူသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ရဲမွဴးႀကီးက ရွင္းျပသည္။ 

ယင္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ရွင္းျပရန္ ယာဥ္ပုိင္ရွင္ႏွင့္ ITD ယာဥ္ေမာင္းမ်ားကုိ လာမည့္အပတ္အတြင္း
ေတြ႕ဆုံသြားမည္ဟု တနသၤာရီ တုိင္းေဒသၾကီးရဲတပ္ဖဲြ႔ရုံးထံမွသိရသည္။

ထား၀ယ္-ကန္ခ်နပူရီကားလမ္း (ေရျဖဴျမိဳ့နယ္အတြင္း) ေပၚေတြ႔ရတဲ့ ထုိင္းနံပတ္တပ္ ယဥ္တစီး ( ဓာတ္ပုံ-ထက္ေအာင္ေက်ာ္)

အလားတူ ကရင္အမ်ိဳးသားအစည္းအရုံး (KNU) မွ တရားမ၀င္ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မ်ားလည္း ထား၀ယ္ေဒသအတြင္း ၀င္ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ စာေလးၾကိမ္ေပးပုိ႔ကာ ကန္႔ကြက္ထားျပီး KNU ဘက္မွ အေရးယူမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းျပန္ၾကားထားေၾကာင္း ရဲမွဴးၾကီးက ဆုိသည္။ 

ျမန္မာနုိင္ငံထုတ္ေပးေသာ တရား၀င္နံပါတ္မရမီ  ယာယီနံပါတ္မ်ားကုိတပ္ဆင္ကာ ယာဥ္စည္းကမ္း လမ္းစည္းကမ္းနဲ႔ အညီေမာင္းနွင္သင့္သလုိ  ျမန္မာနုိင္ငံ၏ ဥပေဒကုိလည္း ေလးစားလုိက္နာျပီး
ေနထုိင္ သင့္ေၾကာင္း ထား၀ယ္ေဒသခံဦး ဦးမင္းေအာင္သူက ဆုိသည္။

အေကာက္ခြန္ဌာန၏ဥပေဒအရ အေကာက္ခြန္ေဆာင္ထားေသာ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္သည္
စီမံကိန္းကာလ အၾကမ္းျပင္း နွစ္ နွစ္သတ္မွတ္ထားလွ်င္ ႏွစ္ႏွစ္ျပီးလွ်င္ သက္တမ္းတုိးရမည္ျဖစ္သည္။
Dawei Watch

Read More

ထား၀ယ္ - ကန္ခ်နာဘူရီ ေန႕ခ်င္းျပန္ ခရီးသြားႏိုင္

|Dawei Watch| ထား၀ယ္၊ ႀသဂုတ္ ၁၃ 

ထားဝယ္မွ ထိုင္းႏိုင္ငံ ကန္ခ်နာဘူရီသို႔ ထီၤးခီးနယ္စပ္ဂိတ္မွ တဆင့္ ေန႕ခ်င္းျပန္ တစ္ေန႔တာ သြားေရာက္ လည္ပတ္ႏိုင္ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ထားဝယ္-ထီးခီး ယာဥ္လိုင္းမ်ားထံမွ သိရသည္။

 စီမံကိန္းသုံး ကားတစီးကုိ ထီးခီးနယ္စပ္အနီးေတြ႔ရစဥ္ (ဓာတ္ပုံ-ထက္ေအာင္ေက်ာ္)

ေန႔ခ်င္းျပန္ သြားႏို္င္ရန္အတြက္ ထားဝယ္မွ နံနက္ ၄ နာရီ ခန္႔အခ်ိန္တြင္ ထြက္ခြာရန္ လိုအပ္ကာ ထီးခီးသို႔ နံနက္ ၈ နာရီခန္႔တြင္ ေရာက္ရွိမည္ျဖစ္ျပီး ထီးခီးမွတဆင့္ ဆက္လက္ထြက္ခြာလွ်င္ နံနက္ ၉ နာရီခန္႔တြင္ ကန္ခ်နာဘူရီသို႔ ေရာက္ရွိမည္ဟု အဆိုပါ ယာဥ္လိုင္း တာ၀န္ခံမ်ားက ရွင္းျပသည္။ 

ထို႕ေနာက္ ကန္ခ်နာဘူရီတြင္ လည္ပတ္ျပီး ေန႔လည္ ၂ နာရီ သို႔မဟုတ္ ၃ နာရီခန္႔တြင္ ျပန္ထြက္ခြာလာၿပီး ထားဝယ္ျမိဳ႕သို႔ ည ၇ နာရီ သို႔မဟုတ္ ၈ နာရီခန္႔တြင္ ျပန္ေရာက္ႏို္င္ ေၾကာင္း ၎တို႕က ထပ္ေလာင္း ရွင္းျပသည္။
  
“ဟိုမွာ ၅ နာရီေလာက္ ေတာ့ လည္ပတ္ခြင့္ ရတာေပါ့” ဟု ေတာင္ေပၚသား ခရီးသည္ပို႔ေဆာင္ေရးမွ တာဝန္ခံ ဦးသန္းႏို္င္က ဆိုသည္။

ျမန္မာနယ္စပ္ ထီးခီး ဂိတ္တြင္ ယာယီနယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ခြင့္လက္မွတ္မ်ားကို လြယ္ကူစြာ ျပဳလုပ္ၿပီး ကန္ခ်နာဘူရီခရိုင္ အတြင္း လြတ္လပ္စြာ လည္ပတ္ႏိုင္ေၾကာင္း ၎ကဆုိသည္။ 

  ဖုနန္းရြန္ နယ္စပ္ျဖတ္ဂိတ္စခန္း (ဓာတ္ပုံ- ထက္ေအာင္ေက်ာ္)

တစ္ဦးစ ႏွစ္ဦးစ ေန႔ခ်င္းျပန္သြားလိုသူမ်ားအေနျဖင့္ ထားဝယ္မွ ထီးခီးအထိ ျပႆနာ မရွိေသာ္လည္း ထီးခီးမွ ကန္ခ်နာဘူရီ ခရိုင္အတြင္း လည္ပတ္ရာတြင္ လူအနည္းအငယ္ျဖင့္ ကားစီးရမည္ျဖစ္၍ အုပ္စုလိုက္သြားသူမ်ားထက္ ကုန္က်စရိတ္ ပိုမ်ားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း စြမး္သစ္ခရီးသည္ ပို႔ေဆာင္ေရး တာဝန္ခံ ဦးမ်ိဳးပိုင္သိန္းက ရွင္းျပသည္။

“တစ္ေယာက္တည္း သြားတာထက္ အဖြဲ႕နဲ႔ ဒါမွမဟုတ္ မိသားစုနဲ႔သြားမယ္ဆိုရင္ ပိုေကာင္းမယ္” ဟု ဦးမ်ိဳးပိုင္သိန္းက ဆိုသည္။

မိမိတို႔အေနျဖင့္ ပြင့္လင္း ရာသီေရာက္လွ်င္ ေန႔ခ်င္းျပန္ ခရီးစဥ္ဟူ၍ သီးသန္႔ထားရွိရန္ စီစဥ္ထားေၾကာင္း၊ အဆိုပါ ခရီးစဥ္မ်ားကို ခရီးသည္ အနည္းအမ်ားအေပၚ မူတည္၍ ဆယ္ရက္တစ္ေခါက္ သို႔မဟုတ္ တစ္ပတ္ တစ္ေခါက္စသည္ျဖင့္ ေျပးဆြဲသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အဆိုပါယာဥ္လိုင္းမ်ားထံမွ သိရသည္။

  ထီးခီးနယ္စပ္ရွိ ထား၀ယ္-ကန္ခ်နပူရီ လမ္းျပေျမပုံ (ဓာတ္ပုံ- ထက္ေအာင္ေက်ာ္)

လက္ရွိတြင္ ထားဝယ္မွ ကန္ခ်နာဘူရီ ခရီးစဥ္ေျပးဆဲြရာတြင္ မုိးရာသီျဖစ္သည့္အတြက္ သတိထားေမာင္းႏွင္ေနရၿပီး ထားဝယ္မွ ထီးခီးအထိ ၄ နာရီခန္႔၊ ထီးခီးမွ ကန္ခ်နာဘူရီအထိ ၄၅ မိနစ္ခန္႔ ေမာင္းႏွင္ရေၾကာင္း ၎တို႔ထံမွ သိရသည္။

ခရီးအကြာအေဝးမွာ ထားဝယ္မွ ထီးခီးအထိ ၉၇ မိုင္ရွိၿပီး ထီးခီးမွ ကန္ခ်နာဘူရီအထိ ၆၂ မိုင္ရွိသည္ဟု သိရသည္။

Read More

ဒီမိုကေရစီ ေက်ာက္တိုင္ စိုက္ထူပါ

ထက္ေအာင္ေက်ာ္| August 13, 2013 | ဧရာ၀တီ။ 

 

ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕လယ္ ျမဘုရားနဲ႔ သိပ္မေ၀းတဲ့အရပ္က ဒီမုိကေရစီေက်ာက္တုိင္ၾကီးေဘးမွာ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ဒီမုိကေရစီေရးအတြက္ ဆႏၵျပရင္း က်ဆုံးသြားသူေတြအတြက္ အမွတ္တရ ေက်ာက္တုိင္တခု စုိက္ထားပါတယ္

ပထမဆုံးအၾကိမ္ ၈ ေလးလုံးေငြရတု အခမ္းအနားကုိ ၾသဂုတ္လ ၆ ရက္ေန႔ကေန ၈ ရက္ေန႔အထိ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ ကုိမင္းကုိနုိင္ ဦးေဆာင္တဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြအဖြဲ႔နဲ႔အတူ ျပည္နယ္ တုိင္းအသီးသီးက ၈၈ မ်ဳိးဆက္အင္အားစုေတြ၊ နယ္စပ္နဲ႔ ျပည္ပက ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား တက္ေရာက္နုိင္တာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္ ကိုယ္တုိင္ပါ၀င္ခဲ့ဖူးတဲ့ ABSDF ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္က ရဲေဘာ္ေတြ ေျပာက္က်ားယူနီေဖာင္း၀တ္ျပီး အခန္းအနားတက္ေနတဲ့ပုံက ရင္ကုိ လွႈပ္ရွားေစခဲ့ပါတယ္။ 

သြားမတက္ႏိုင္ေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ကုိယ္ေနတဲ့အရပ္မွာ အက်ဥ္းရံုးက်င္းပတဲ့ ၈ ေလးလုံးအခန္းနားကုိပဲ တက္ရတာေပါ့။ ထုံးစံအတုိင္းဆုိတာကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၄ နွစ္လုံးလုံး ဒီလုိပြဲမ်ဳိး ရန္ကုန္မွာ က်င္းပခြင့္မရေသးတဲ့အတြက္ နယ္စပ္ေဒသနဲ႔ နုိင္ငံတကာေရာက္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြကပဲ နွစ္စဥ္က်င္းပလာခဲ့ျပီး နုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြြ လႊတ္ေပးဖုိ႔၊ ေတြ႔ဆုံေဆြးေနြးေရး အျမန္လုပ္ဖုိ႔၊ ဆႏၵျပပြဲအေပၚ ပစ္ခတ္မႈအတြက္ တာ၀န္ရွိသူေတြကို စံုစမ္းအေရးယူေပးဖုိ႔ က်ယ္ေလာင္စြာ ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကတာကုိ ဆုိလုိတာပါ။ ျပည္ပအသံလႊင့္ဌာနေတြနဲ႔ နုိင္ငံတကာသတင္းဌာနေတြမွာလဲ နယ္စပ္နဲ႔ ျပည္ပက အခန္းအနားသတင္းေတြကပဲ ၂၄ နွစ္တာ လႊမ္းမုိးထားခဲ့တာပါ။

အခုေတာ့ အေျခအေနေတြက ေျပာင္းသြားျပီ။ ရန္ကုန္နဲ႔ မႏၱေလးအပါအ၀င္ ျပည္တြင္းက ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လြတ္လပ္စြာ က်င္းပခြင့္ရျပီ။ ျပည္ပက နုိင္ငံေရးတက္ၾကြသူ အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အဲဒီအခန္းအနားဆီ တက္ေရာက္ခြင့္ရေနျပီဆုိေတာ့ ဒီနွစ္ေလလွႈိင္းေပၚမွာ ျပည္ပက အခန္းအနားအစား မင္းဓမၼလမ္းက အခန္းအနား သတင္းေတြကပဲ ေနရာယူထားခဲ့တာ သဘာ၀က်ပါတယ္။ ၂၅ နွစ္တာ ကြဲကြာ ေနၾကရတဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္၊ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြ ျပန္ေတြ႔ၾက၊ ေဆြးေႏြးၾက၊ ျငင္းခုန္ၾကနဲ႔ တကယ့္ ရင္ခုန္ဖြယ္ေန႔ေတြျဖစ္မယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။

သတင္းတခ်ဳိ႕လည္း ညီလာခံမတုိင္မီ ထြက္လာခဲ့ပါေသးတယ္။ အစုိးရလူေတြကုိ ဖိတ္ရပါ့မလားဆုိျပီး ဗကသေခၚ ဗမာနုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢက အခန္းအနား မတက္ဘူးဆုိတဲ့ သတင္းမ်ဳိး။ အလားတူ Facebook ေပၚက ေ၀ဖန္ခ်က္ေတြကလည္း အြန္လုိင္းခ်စ္သူေတြအၾကား အေတာ္ အသံက်ယ္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ကေတာ့ ဒီမုိကေရစီေခတ္မွာ အျမင္မတူတာေတြကို ဒီလုိထုတ္ေျပာတာဟာ အထူးအဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အျမင္မတူတဲ့လူေတြ စုေပါင္းအလုပ္လုပ္နုိင္ျခင္းကိုက ဒီမုိကေရစီရဲ့ အေျခခံသေဘာတရားတခုပဲ မဟုတ္လား။

မတူတဲ့အျမင္ေတြကုိ စုစည္းျပီး ၈ ေလးလုံး ေငြရတု ေၾကျငာစာတမ္းအျဖစ္ ထုတ္ျပန္နုိင္ခဲ့တာကေတာ့ အေတာ္ထူးျခားတဲ့ တုိးတက္မႈအျဖစ္ က်ေနာ္ျမင္မိပါတယ္။ တျခားသူေတြအတြက္ေတာ့ မသိပါ။ နယ္စပ္ေဒသမွာ ၁၀ နွစ္ ေက်ာ္အေျခစုိက္ျပီး လက္နက္ကုိင္တုိက္ပဲြ၀င္ခဲ့ဖူးတဲ့ ABSDF တပ္ဖြဲ႔၀င္ေဟာင္းတဦးအေနနဲ႔ကေတာ့ ေငြရတုေၾကျငာစာတန္းပါ ”ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု” ဆုိတဲ့အခ်က္က ၾကက္သီးေမြးညွင္းထေလာက္တဲ့အထိ က်ေနာ့္ကုိ ရင္ခုန္ေစပါတယ္။ ‘”ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ ကုိယ့္ၾကမၼာ ကုိယ္ျပ႒ာန္းပိုင္ခြင့္ရွိ၍ တန္းတူညီမွ်မႈရွိေသာ ဒီမုိကရက္တစ္ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံေတာ္သစ္ကုိ ထူေထာင္ရန္လုိအပ္သည္ဟု အေလးအနက္ခံယူသည္” လုိ႔ ေဖာ္ျပထားခ်က္ဟာ တကယ့္ ထူးျခားမႈျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္ဟာ ABSDF အဖြဲ႔ရဲ့ ဦးတည္ခ်က္ ၄ ရပ္ထဲက အေရးၾကီးဆုံးအခ်က္တခုပါ။ ၂၅ နွစ္တာအတြင္း ABSDF အဓိက လုပ္နုိင္ခဲ့တာကလည္း ဒီအခ်က္ပဲျဖစ္တယ္လို႔ ဆုိခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္တခါ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ ဦးေရႊမန္းတုိ႔လုိ ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးေတြကအစ ဖက္ဒရယ္ဆုိတဲ့စကားလုံးကုိ စတင္သုံးစြဲသံၾကားလာရတဲ့အတြက္ ဒါေတြဟာ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံး ညီညြတ္ေရး၊ အနာဂတ္ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရးအတြက္ အေရးၾကီးတဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ဒုတိယပုိဒ္မွာေတာ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒဟာ အထက္ေဖာ္ျပပါ ဒီမုိကရက္တစ္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ မကုိက္ညီတဲ့အတြက္ ျပန္ျပင္တာ သို႔မဟုတ္ အသစ္ျပန္ေရးတာ လုပ္ဖုိ႔လုိတယ္လို႔ ဆုိထားပါတယ္။ တတိယပုိဒ္မွာေတာ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုေပၚလာေအာင္ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကုိ ဦးတည္ေသာ၊ အမ်ိဳးသားအင္အားစု အားလုံးပါဝင္သည့္ ညီလာခံတစ္ရပ္ကုိ က်င္းပရန္ လုိအပ္သည္ဟု အေလးအနက္ ခံယူသည္” လို႔ လုပ္ငန္းစဥ္ကုိ ေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

ေမးစရာရွိတာက ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္သူေတြက တာ၀န္ယူအေကာင္ထည္ ေဖာ္မွာလဲဆုိတာပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိရင္ အလားတူ ခပ္ဆင္ဆင္တူတဲ့ တုိင္းရင္းသားအင္အားစု အားလုံးပါ၀င္တဲ့ ဒုတိယ ပင္လုံ ညီလာခံေခၚမယ္ဆုိတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တခု ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြ မတုိင္မွီက က်ယ္္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ထြက္ေပၚခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြကုိ NLD ပါတီ၀င္သြားျပီးေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ဒီကိစၥ ဘာအသံမွ မၾကားရေတာ့ပါဘူး။ အခု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကလည္း အဖ်ားရႈးသြားမွာလား။ ဘယ္သူေတြနဲ႕ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္လို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ၾကမလဲ။

က်ေနာ္ကေတာ့ ၈ ေလးလုံးေငြရတု အလြန္ဟာ အတိတ္ကုိ ျပန္ေျပာင္းသုံးသပ္ျခင္းနဲ႔ အေရွ႕ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ျခင္း နွစ္ခုကုိ ျပိဳင္တူသြားသင့္ပါတယ္။ အတိတ္က ေပးဆပ္သူေတြအေၾကာင္း ဘာမွမပါပဲ အနာဂတ္ သက္သက္ကိုသာ အာ႐ံုမျပဳသင့္ပါဘူး။ အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္ေတြ အစဥ္အျမဲ သတိရေနေစဖို႕ ၈ ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံအတြင္း ေပးဆပ္သြားသူေတြ၊ က်ဆုံးသြားသူေတြကို မွတ္တန္းတင္ ဂုဏ္ျပဳထားတဲ့ အမွတ္တရ ေက်ာက္တိုင္ ျဖစ္ျဖစ္ ေဆာက္လုပ္တာမ်ိဳး လုပ္သင့္ပါတယ္။

အခုထိ လုပ္ေပးဖုိ႔ အစီအစဥ္ ရွိတယ္ဆုိတာမ်ိဳးလည္း အသံမၾကားရေသးပါဘူး။ ဒီထက္ ပုိအေရးၾကီးတာက ျဖစ္ရပ္မွန္ကို စုံစမ္းေဖာ္ထုတ္မွတ္တမ္းတင္တာမ်ိဳး၊ ေသဆုံးသူေတြအတြက္ တာ၀န္ရွိသူေတြဖက္က ေတာင္းပန္တာမ်ိဳးလည္း လုပ္ဖို႕လုိမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒီလုိ လုပ္သင့္တယ္ဆုိျပီး လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔ေတြရဲ့ေတာင္းဆုိခ်က္ေတြ ထြက္ေပၚလာေပမယ့္ မင္းဓမၼညီလာခံရဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ၊ မွတ္တမ္းတင္ခ်က္ေတြထဲမွာေတာ့ အတိတ္ကျဖစ္ရပ္အတြက္ ဘာမွညႊန္းဆုိ ေဖာ္ျပထားတာ မေတြ႔ရပါဘူး။

တနည္းအားျဖင့္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကုိ သြားတဲ့အခါ အတိတ္ကျဖစ္ရပ္ အမွန္တရားကုိ မေဖာ္ထုတ္ဘဲနဲ႔ အားလုံးကိုေမ့ပစ္ျပီး ဒီတုိင္း ဆက္သြားလုိ႔ ရရဲ့လား။ ေရရွည္မွာ အာမခံခ်က္ ရနုိင္ပါ့မလား။ ေတာင္အာဖရိကမွာေတာ့ အမွန္တရားေဖာ္ထုတ္ေရးနဲ႔ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဆုိျပီး နွစ္ခုကို တျပိဳင္တည္းသြားခဲ့တယ္လုိ႔ ေလ့လာသူေတြက ဆုိပါတယ္။ ျမန္မာနုိင္ငံမွာေရာ ဘယ္လုိ သြားသင့္သလဲ။ အနည္းဆုံး က်ဆုံးသြားသူေတြအတြက္ အမွတ္တရ ေက်ာက္တုိင္စုိက္တာမ်ဳိးအတြက္ေတာ့ အျငင္းမပြားသင့္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။

အေနအထားအရ ေတာင္အာဖရိကက နည္းနည္း ေဝးပါေသးတယ္။ အိမ္နီးခ်င္း ထုိင္းနုိင္ငံမွာ အတိတ္က ျဖစ္စဥ္ေတြအတြက္ ဘယ္လို မွတ္တမ္းတင္ ဂုဏ္ျပဳထားသလဲဆုိတာကို ေလ့လာသင့္တယ္ ထင္ပါတယ္။ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕လယ္ ျမဘုရားနဲ႔ သိပ္မေ၀းတဲ့အရပ္က ဒီမုိကေရစီေက်ာက္တုိင္ၾကီးေဘးမွာ ဒီမုိကေရစီေရးအတြက္ ဆႏၵျပရင္း က်ဆုံးသြားသူေတြအတြက္ အမွတ္တရ ေက်ာက္တုိင္တခု စုိက္ထားပါတယ္။ ၁၉၇၃ ခုနွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၁၄ ရက္ေန႔က ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ လူဦးေရ သန္းတ၀က္နီးပါး တက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရး ဆႏၵျပပဲြကုိ စစ္တပ္က ပစ္ခတ္ျဖိဳခဲြစဥ္ က်ဆုံးသြားသူေတြအတြက္ အခုလုိ အမွတ္တရ ေက်ာက္တုိင္စုိက္ထားတာပါ။

မွတ္တမ္းေတြအရ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ ဦးေဆာင္တဲ့ အဲဒီဆႏၵျပပဲြအတြင္း က်ဆုံးသူ ၇၀ ေက်ာ္ ရွိျပီး ဒီလူေတြအတြက္ အမွတ္တရ ေက်ာက္တုိင္ စုိက္သင့္ မသင့္ အျငင္းပြားခဲ့တာ နွစ္ ၃၀ နီးပါးၾကာတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ က်ေနာ္ ဘန္ေကာက္မွာ ေနထုိင္စဥ္ ကာလ ၂၀၀၀ ခုနွစ္၀န္းက်င္မွာ ဒီေက်ာက္တုိက္ အုတ္ျမစ္ခ်နုိင္ဖို႕ က်င္းပတဲ့ပြဲေတြ ကုိုယ္တုိင္ တက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ၂၀၀၂ ခုနွစ္မွာေတာ့ ေက်ာက္တုိင္ကုိ တရား၀င္ ဖြင့္လွစ္နုိင္ခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ၁၉၇၃ ကေန ေရတြက္မယ္ဆုိရင္ အခင္းျဖစ္ျပီး ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ၾကာမွ အမွတ္တရ ေက်ာက္တုိင္တခု စိုက္နုိင္ခဲ့တာပါ။

က်ေနာ္တို႕ေရာ ႏွစ္ ၃၀ အခ်ိန္ယူဖုိ႔ လုိမလား။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ျမန္မာနုိင္ငံက ၈ ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံဆုိတာဟာ ထုိင္းနုိင္ငံက ၁၉၇၃ ေအာက္တုိဘာ အေရးေတာ္ပုံလုိ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ တေနရာတည္းမွာ ျဖစ္ခဲ့တာမဟုတ္။ တနုိင္ငံလုံး အႏွံ႕ ျဖစ္ပြားခဲ့ျပီး က်ဆုံးသူ ေထာင္ဂဏန္းနဲ႔ခ်ီရွိမယ္လုိ႔ ပညာရွင္ေတြက ခန္႔မွန္းထားပါတယ္။ ဒီအတြက္ ႏွစ္ ၃၀ အခ်ိန္ယူဖုိ႔ လုိမယ္ဆုိရင္ အခုအခင္းျဖစ္ျပီး ၂၅ နွစ္ၾကာတဲ့အခ်ိန္ ေငြရတုကာလဟာ စုံစမ္းမႈေတြ၊ က်ဆုံးစာရင္းေကာက္ယူမႈေတြ စတင္လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ အခ်ိန္ေကာင္းတခုဆီ ေရာက္ေနျပီလုိ႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။

Read More

Student Army Marks 8888 Anniversary by Signing Truce With Govt

By SIMON ROUGHNEEN / THE IRRAWADDY| Monday, August 12, 2013 

 

ABSDF fighters eat a meal near the frontline in Kachin State, in December 2012. (Photo: Simon Roughneen / The Irrawaddy)

RANGOON – The Burma government and the All Burma Students’ Democratic Front (ABSDF) announced a truce on Saturday that will see the long-time antagonists start a political dialogue, in a possible end to a quarter century of on-off armed rebellion by the former students against what was one of the world’s most brutal military regimes.

The deal, which could see the ABSDF open four liaison offices inside Burma, comes two days after the now-40-something leaders of the 1988 student uprising against the military regime marked their Silver Jubilee with three days of ceremony and speeches in Rangoon.

Both government ministers and opposition presidential candidate Aung San Suu Kyi, whose own political career was launched on the back of the uprising, attended the festivities.

The Burmese junta’s brutal crackdown on the demonstrations prompted some student demonstrators to form a militia aimed at overthrowing it: the ABSDF.

Minister Aung Min, the government’s main peace negotiator, told The Irrawaddy that the deal illustrated the changes sweeping Burma. “The essence of the gathering was that people who once fought against each other can share the same room—and this is a testament to the moves we are making toward democracy,” he said.

Since ushering through a series of reforms in March 2011, the Burma government has freed political prisoners, including the key 1988 student leaders, and relaxed bans on trade unions and public protests.
But in the past few days, leaders of a march through Rangoon commemorating the 1988 events have been charged with holding a public protest without a permit. Protestors against land-grabs have also been jailed in recent months.

And although there are 17 ceasefires signed or in negotiation, according to the Myanmar Peace Monitor, a project set up to track the various peace processes, fighting between the Burma Army and ethnic rebels continues in northern Shan and Kachin states.
In a prelude to Saturday’s agreement, the ABSDF signed a regional deal with the Karen State government on August 5.

Than Khe, chairman of the ABSDF, described Saturday’s deal as a “first step,” adding that progress “depends on the attitude of the government.”
But it seems that the ABSDF will focus on negotiations, rather than armed struggle, in the future. “Our uprising was for democracy and human rights,” Than Khe told The Irrawaddy, before adding that “now we have to go ahead with this new path, this political new phase.”

International observers were present as the deal was signed on Saturday. Emma Leslie, executive director of the Phnom Penh-based Center for Peace and Conflict Studies, told The Irrawaddy that the agreement was significant because it was “the first union-level deal between the government and the ABSDF.”
Also in attendance was Thein Zaw, vice-chairman of the Union Peacemaking Work Committee and chairman of the Parliament Committee on National Race Affairs and Internal Peacemaking.

In July, House speaker and presidential hopeful Shwe Mann sought greater Parliament input into the various peace talks between the government and rebel militias, a move widely seen as an attempt to bolster his own standing ahead of Burma’s 2015 national elections.

88 Generation leaders Min Ko Naing and Ko Ko Gyi—fresh from their gala commemorations—served as observers to the peace talks, as did Mya Aye, another student demonstrator in 1988, who told The Irrawaddy that “it was a smooth negotiation and it went well.”

Informal negotiations between the government and the ABSDF have been taking place for almost two years, said Aung Naing Oo, a former ABSDF member who now works for government-linked think-tank the Myanmar Peace Center.

“Things took time at first,” he told The Irrawaddy. “But in the last few days the talks went very well and very smoothly.”

The army’s 1988 crackdown killed an estimated 3,000 civilians, prompting some protestors to take to Burma’s jungle borderlands. The 25 years of sporadic fighting since then have cost the lives of 600 ABSDF fighters.

Since then, the “student army” has struck alliances with a number of Burma’s ethnic militias and lost 600 fighters in anti-government fighting. Dozens of members were executed amid internal purges during the 1990s, and for a time the ABSDF was listed as a terrorist organization by the United States.

The ABSDF has set up a Truth and Justice Commission to look into the killings. Criminal proceedings have been started by family members of some of the deceased.

Read More

သူပုန္ေက်ာင္းသား တဦးရဲ႕ ျပည္ေတာ္ျပန္ ခရီးစဥ္ (၁၃)

ထက္ေအာင္ေက်ာ္| August 11, 2013 | ဧရာ၀တီ။

 
အာဇာနည္ ဗိမာန္

ပုဂံခရီးစဥ္ အၿပီးမွာေတာ့ ဗီဇာကလည္း ကုန္ဖုိ႔ ၂ ရက္သာ က်န္ေတာ့တဲ့အတြက္ ရန္ကုန္ကုိ အျမန္ ျပန္ဆင္းလာရပါတယ္။ ပုဂံ-ရန္ကုန္ ကားေပၚမွာ ရန္ကုန္-ေနျပည္ေတာ္ ကားထက္ ႏိုင္ငံျခားသား ပုိမ်ားတာေတြ႔ရၿပီး ခရီးသည္ ၃ ပုံ ၂ ပုံ ေလာက္က ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ကားကလည္း ေကာင္း၊ ကားဆရာေတြကလည္း ကြ်မ္းတဲ့အတြက္ ဒီ္ခရီးစဥ္က စိတ္ခ်ရေလာက္တယ္လုိ႔ ထင္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တေန႔ည (ေမလ ၂၅ ညက) ကမွ ဒီအေ၀းေျပး ကြန္ကရစ္ လမ္းမသစ္ႀကီးေပၚမွာ ကားထပ္ေမွာက္လို႔ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အပါအ၀င္ လူ ၁၂ ဦး ေသဆုံးထားတဲ့ သတင္းက လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ႀကီး ျဖစ္ေနေတာ့ စုိးရိမ္စိတ္ကို ဘယ္လုိမွ ေလွ်ာ့ခ်လုိ႔မရ။ ပုဂံကေန ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၀င္တဲ့အထိ ေကာင္းေကာင္း အိပ္လုိ႔ မေပ်ာ္ခဲ့ပါ။

အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါတယ္လုိ႔ ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ခံေနရတဲ့ ပုဂံ-ရန္ကုန္ အထူးဘတ္စကားဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၀င္ခါနီး ခေရပင္လမ္းခြဲနား ေရာက္မွ ျမန္မာဇာတိျပပါေတာ့တယ္။ မနက္ ၅ နာရီ၀န္းက်င္ ေမွာင္မဲေနဆဲမွာ ကားကို ရပ္လုိက္ၿပီး “ေအာင္မဂၤလာအထိ သြားရင္ လူသိပ္ရႈပ္တယ္၊ ဒီမွာဆင္းတာ ေကာင္းတယ္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲအထိ ၄၀၀၀ ပဲ ယူပါတယ္” လုိ႔ ကားေပၚတက္လာတဲ့ တကၠစီသမားေတြက ေအာ္ေျပာပါတယ္။ ကားကုိ ဒီမွာရပ္ၿပီး ဒီလုိလုပ္မယ္ ဆုိတာကုိ စပယ္ယာက ဘာမွႀကိဳတင္ရွင္း ျပထားျခင္းမရွိပါ။ အခု တကၠစီသမားေတြ ကားေပၚေရာက္ၿပီး ေဖာက္သည္ ေခၚေနတဲ့အထိ စပယ္ယာက ဘာမွ၀င္မေျပာေသး။ ျမန္မာေတြက တကၠစီသမားေတြ ေခၚတာကို နားလည္ ႏိုင္ေပမယ့္ ႏိုင္ငံျခားသားေတြက မနက္ေစာေစာစီးစီး ဘာေတြျဖစ္ေနလဲဆုိတဲ့ နားမလည္ႏိုင္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔။

ျမန္မာအမ်ားစုက သေဘာေပါက္ၿပီး ဒီမွာ ဆင္းလုိက္ၾကေပမယ့္ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကေတာ့ မဆင္းပါ။ ဂိတ္ဆုံးအထိ ဆက္လုိက္သြားၾကမယ့္ပုံပါပဲ။ စပယ္ယာကုိ ကုိယ္တုိင္သြားေမးေတာ့ ဒိီမွာဆင္းတာ ပိုေကာင္း တယ္ဆုိတာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ဆင္းၿပီး နီးတဲ့ တကၠစီတစီးေပၚ တက္လုိက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၄၀၀၀ ဆုိတာ တဦးခ်င္းစီ အတြက္သာ ျဖစ္ၿပီး လူ ၂ ဦးအတြက္ ၈၀၀၀ ယူလုိက္ပါတယ္။ ပထမတဦးကုိ ဗဟန္းဘက္မွာခ်ၿပီး က်ေနာ့္ကိုေတာ့ အလုံအထိ လုိက္ပုိ႔ေပးပါတယ္။ ဒါလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ပါပဲ။ ေနရပ္မတူတဲ့ ခရီးသည္ႏွစ္ဦးကို တကၠစီ တစီးတည္းနဲ႔ တင္ၿပီး တေယာက္ ၄၀၀၀ စီယူတဲ့ စနစ္ေပါ့။

ရန္ကုန္ကုိ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ပထမဆုံး က်ေနာ္သြားတဲ့ေနရာက ပန္းဆုိးတန္းလမ္းရွိ ျပည္၀င္ခြင့္နဲ႔ ေနထုိင္ခြင့္ဌာန။ ဆုိင္းဘုတ္တင္ထားတဲ့အတုိင္း အတိအက်ေျပာရမယ္ဆုိရင္ “လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသား မွတ္ပုံတင္ေရး ဦးစီးဌာန၊ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံသားျပဳဌာနခြဲ၊ ျပည္၀င္၊ ျပည္ျပန္၀င္ႏွင့္ ေနခြင့္ဌာန” ဆီကုိျဖစ္ပါတယ္။ ေနျပည္ေတာ္က ႐ံုးေတြမွာ အေစာင့္ေတြ မ်ားလွေပမယ့္ ရန္ကုန္က ဒီ႐ံုးမွာေတာ့ ဘာအေစာင့္မွမရွိ။ အထဲ ၀င္သြားေတာ့ Reception ေကာင္တာလည္း မရွိပါ။ အမ်ဳိးသမီးအမ်ားစု ပါ၀င္တဲ့ အျဖဴ အစိမ္းလုိ ယူနီေဖာင္းေတြ ၀တ္ထားတဲ့လူေတြက စားပြဲေတြမွာထုိင္ၿပီး ဖိုင္လွန္သူလွန္။ စကားေျပာသူေျပာနဲ႔ က်ေနာ္၀င္လာတာကုိ ဘယ္သူကမွ အဖက္မလုပ္ပါ။

အနီးဆုံးစားပဲြက အမ်ဳိးသမီးႀကီး တဦးေရွ႕က ခုံမွာထုိင္ၿပီး ဆုိရွယ္ဗီဇာ သက္တမ္းတုိးခ်င္ေၾကာင္းေျပာေတာ့ ဘယ္မွာေနလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ တုိးခ်င္တာလဲ စသျဖင့္ ေမးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေနတဲ့ၿမိဳ႕နယ္္ လ၀ကမွာ အရင္တင္ျပဖုိ႔ လိုတယ္။ အဲဒီၿမိဳ႕နယ္ လ၀က က စာရၿပီးမွ ဒီ႐ံုးကုိလာပါ။ ဒါဟာ ဗဟုိ႐ံုး ျဖစ္တယ္လို႔ အရင္ေခတ္ လက္က်န္ စာေရးမ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ က်ေနာ့္ကုိ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ အဲဒါမွ ဒုကၡ။ ဗီဇာက မနက္ျဖန္ ကုန္ေတာ့မယ့္ဟာကုိ။ သူအႀကံေပးတဲ့အတုိင္း ဟုိရံုး-ဒီရံုးသြားေနရရင္ အခ်ိန္ေတြ ေက်ာ္ကုန္ေတာ့မွာေပါ့။

“အုိဗာစေတး Over Stay ေနလုိ႔ရ တယ္မုိ႔လား။ တရက္ ၃ ေဒၚလာ ေပးလုိက္ရင္ အားလုံး အုိေကတယ္လုိ႔ က်ေနာ္ ၾကားဖူးပါတယ္” လုိ႔ နည္းနည္း အထြန္႔တက္လုိက္ေတာ့ ၀န္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးက မ်က္ေမွာင္ကုပ္ ၾကည့္ၿပီး “အဲဒါဆုိရင္ ဟုိဖက္စားပဲြမွာ သြားေျပာ” လုိ႔ ေနာက္စားပဲြတလုံးဆီ လက္ညုိး ညႊန္လုိက္ပါတယ္။ စားပဲြအားလုံးရွိ ၀န္ထမ္းတုိင္း လုိလုိကေတာ့ မ်က္နွာထား တပုံစံတည္းပါပဲ။ ဘယ္လုိေျပာရမလဲ။ ပုဂံ-ရန္ကုန္ အေ၀းေျပးကားေပၚက စပယ္ယာမေလးရဲ႕ မ်က္နွာထားနဲ႔ တျခားစီျဖစ္ေနတယ္လို႔ အလြယ္ေျပာနုိ္င္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ပုဂၢလိက ကုမၸဏီ ၀န္ထမ္းနဲ႔ အစိုးရ၀န္ထမ္းဆုိေတာ့ ဒီေလာက္ေတာ့ ကြာမွာေပါ့ေလ။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီစားပဲြရွိ ၀န္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးက က်ေနာ္ေတာင္ ဘာမွမေျပာရေသးခင္ “ဟုတ္တယ္။ Over Stay ေနၿပီး တရက္ ၃ ေဒၚလာႏႈန္းနဲ႔သာ ေလယာဥ္ကြင္း လ၀က မွာေပးလုိက္။ အဲဒါအေကာင္းဆုံးနည္းပဲ” လုိ႔ ေျပာခ်လုိက္ေတာ့ က်ေနာ္ အေတာ္ အံ့ၾသသြားပါတယ္။ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဒီလုိေျပာမွေတာ့ အုိဗာစေတးနဲ႔ ေနလုိ႔ရတာ ေသခ်ာသြားၿပီေပါ့။

အဲဒါေသခ်ာၿပီ ဆုိတာနဲ႔ သီတင္းတပတ္ ထပ္ေနဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘန္ေကာက္-ရန္ကုန္ အသြား အျပန္ ၀ယ္ထားတဲ့ ေလယာဥ္လက္မွတ္ကုိ သီတင္းတပတ္ ထပ္တုိးဖုိ႔ သြားေျပာရပါတယ္။ က်ေနာ္ ၀ယ္ထားတဲ့ လက္မွတ္က ရက္ ၃၀ အတြင္း ေစ်းခ်ထားတဲ့လက္မွတ္တဲ့။ ရက္ထပ္တုိးလို႔ မရ။ တုိးမယ္ ဆုိရင္ ေဒၚလာ ၁၀၀ ထပ္ေဆာင္း ေပးရမယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဘာမွမတတ္ႏိုင္။

ေနာက္တေန႔ မနက္မွာေတာ့ ရန္ကုန္ ေရာက္ေနတုန္း ဆယ္တန္းေအာင္လက္မွတ္ ယူသြားဦးမွဆုိၿပီး ရန္ကုန္္ တကၠသိုလ္ (လႈိင္နယ္ေျမ) ၀င္းအတြင္းရွိ ဇြဲကပင္ေဆာင္ဆီ ေျပးရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီမွာက ေအာင္လက္မွတ္ ထုတ္ေပးတဲ့ ေနရာမဟုတ္၊ အမွတ္စာရင္း ထုတ္ေပးတဲ့ေနရာသာ ျဖစ္တယ္။ ေအာင္လက္မွတ္ လုိခ်င္ရင္ လသာၿမိဳ႕နယ္ကုိ သြားပါလုိ႔ အဲဒီက လမ္းညြန္လုိက္ပါတယ္။ တကၠစီခနဲ႔ မြဲမယ့္ကိန္းပါပဲ။ လသာ ရဲစခန္းအနီးရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ စာစစ္အဖြဲ႕လို႔ ဆုိင္းဘုတ္တင္ထားတဲ့ အေဆာက္အအံုတခု ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ “ေအာင္လက္မွတ္ အျမန္ရရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးေနပါသည္။ ပဲြစားမလုိပါ” ဆုိတဲ့ စာတန္းႀကီးကို ေတြ႔ရပါတယ္။

အဲဒီ အေဆာက္အအံုႀကီးထဲ ၀င္သြားေတာ့ ေအာင္လက္မွတ္ရဖုိ႔ တန္းလာစီေနတဲ့ လူငယ္ေတြ အမ်ားႀကီး။ “ေဟာဒီမွာ ေဖာင္ အရင္ျဖည့္ပါ။ တေစာင္ ၂၅၀ တည္းပါ” လုိ႔ စာေရးမတဦးက ေျပာပါတယ္။ အဲဒီေဖာင္ကုိယူဖုိ႔ လွမ္းလုိက္ေတာ့ က်ေနာ့္ ကိုယ္ေပၚ မုိးစက္တခ်ဳိ႕ က်လာပါတယ္။ အေပၚကုိ ေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေခါင္မုိးကမလုံ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပညာေရးဌာနနဲ႔ စာစစ္ဌာနႀကီး ေခါင္မလုံဘဲ မုိးယုိေနတာကုိ ကိုယ္တုိင္ ျမင္လုိက္ရတယ္ ဆုိပါေတာ့။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္မွအပ က်န္လူအားလုံးက ေခါင္မလုံလုိ႔ မုိးယုိတဲ့ ကိစၥကုိ အထူးအဆန္းလုိ႔ ထင္ထားပုံမရပါ။ အားလုံး ပုံမွန္အတုိင္းေရး၊ ပုံမွန္အတုိင္းျဖည့္၊ ပုံမွန္အတုိင္း တန္းစီေပါ့။

“ဦးေလးက သားအတြက္ ကုိယ္စား လာယူေပးတာလား” ဆုိၿပီး အသံၾကားလုိ႔ လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ က်ေနာ့္ေဘးမွာ ဘယ္သူမွမရွိ။ ဒီေတာ့မွ စာေရးမေလးက က်ေနာ္ကုိၾကည့္ၿပီး ေျပာေနမွန္း ရိပ္မိလုိက္ပါတယ္။ ေသေရာ။ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္အတြက္ လာယူတာပါဆုိၿပီး ရွင္းျပေပမယ့္ “၁၉၈၃ က ေအာင္လက္မွတ္ကုိ ၂၀၁၃ က်မွလာယူတဲ့လူ မေတြ႔ဖူးပါဘူး” လုိ႔ဆုိၿပီး သူက မယုံဘဲ က်ေနာ္ ေနာက္ေနတယ္လို႔ ထင္ေနပါတယ္။ ဒုကၡပါပဲ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဒါဟာ ထူးျခားျဖစ္စဥ္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အေပၚထပ္က အရာရွိနဲ႔ သြားၿပီ ေဆြးေႏြးပါလို႔ အဲဒီ စာေရးမေလးက အႀကံျပဳလုိက္ပါတယ္။ အေပၚထပ္ကုိ တက္လာေပမယ့္ အခန္း၀ေတြမွာ ဆုိင္းဘုတ္မရွိေတာ့ ဘယ္အခန္းကို သြားရမွန္းမသိ။

“ရွင့္ ေအာင္စာရင္းက ၁၉၈၈ ေအာက္တုိဘာမွာ ထုတ္သြားၿပီးၿပီလုိ႔ စာရင္းျပထားတယ္။ ဒီေတာ့ ေပ်ာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ျပန္ေလွ်ာက္လႊာတင္ရမယ္” ဆုိၿပီး အသက္ခပ္ႀကီးႀကီး ပညာေရး၀န္ထမ္း အမ်ဳိးသမီး တဦးက ေျပာပါတယ္။ ဒုကၡပါပဲ။ ၁၉၈၈ စက္တင္ဘာကတည္းက ေတာခုိသြားတဲ့လူရဲ႕ ေအာင္စာရင္းကုိ ေအာက္တုိဘာမွာ ဘယ္သူကမ်ား လာထုတ္သြားပါလိမ့္။ တခါမွ မထုတ္ရေသးလုိ႔ အခု လူကုိယ္တုိင္ လာထုတ္ပါတယ္ဆုိမွ ဘယ္သူက ၾကားက ထုတ္သြားတာလဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိ ေမးခြန္းထုတ္တာကို သူတုိ႔ မႀကိဳက္ပါ။

မွတ္တမ္းထဲမွာ ေရးထားတဲ့အတုိင္းပဲ ေပ်ာက္ဆုံးေၾကာင္း အေထာက္ထားျပၿပီး ျပန္ေလွ်ာက္႐ံုမွအပ အျခားနည္း မရွိဘူးလို႔ ဆုိပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ဘယ္ေလာက္ ၾကာမလဲဆုိေတာ့ အနည္းဆုံး တလေလာက္ေတာ့ ၾကာမယ္လို႔ ၀န္ထမ္း အမ်ဳိးသမီးႀကီးက ေျဖပါတယ္။ ေသေရာ။

မနက္ျဖန္ နုိင္ငံျခားကုိ ျပန္ေတာ့မယ္။ ကုိယ္စား တေယာက္ေယာက္က ထုတ္ေပးထားလို႔ ရလားဆုိေတာ့ ႏိုင္ငံျခားမွာ ေနတာ ေသခ်ာရင္ ကိုယ္စားထုတ္လုိ႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေအာက္ပါ အခ်က္ ၈ ခ်က္လုိတယ္ လို႔ဆုိပါတယ္။ ေက်ာင္းသားရဲ႕ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ မိတၱဴ၊ ကုိယ္စားထုတ္သူရဲ႕ မွတ္ပုံတင္မိတၱဴ၊ ေက်ာင္းသားရဲ႕ မွတ္ပုံတင္မိတၱဴ၊ ႏိုင္ငံျခားသြားေၾကာင္း ရပ္ကြက္မွေထာက္ခံစာ၊ သန္းေခါင္စာရင္းမိတၱဴ၊ General Power (GP) မူရင္း၊ ကုိယ္စား ထုတ္သူရဲ႕ ကတိ၀န္ခံခ်က္၊ ေက်ာင္းသားရဲ႕ ကုိယ္စား လႊဲစာ။

“ကဲ သိၿပီလား၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ႀကိဳးနီစနစ္အေၾကာင္း” လုိ႔ ေျပာၿပီး ကုိယ္နဖူး ကိုယ္႐ိုက္႐ံုမွအပ ဘာမွမတတ္ႏိုင္။ ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းထြက္လက္မွတ္ ေနခ်င္းၿပီးရလာလုိ႔ ဒီမွာလည္း ဆယ္တန္း ေအာင္လက္မွတ္မ်ား ေန႔ခ်င္းၿပီး ရမလားဆုိၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ေရာက္လာတဲ့ က်ေနာ္ တခါတည္း လက္လန္သြားပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာက ဘြဲ႔လက္မွတ္ေတြထက္ ဆယ္တန္းေအာင္လက္မွတ္က ပုိအေရးႀကီးတယ္လို႔ ေျပာၾကတဲ့အတြက္ လူကုိယ္တုိင္ ေရာက္တုန္း ႀကိဳးစားၾကည့္တာပါ။ အခုေတာ့ တကၠစီခလည္းကုန္၊ အခ်ိန္လည္းကုန္၊ လူလည္းစိတ္ညစ္။ ဒီလုိ ႀကိဳးနီ စနစ္ႀကီးနဲ႔ ကေတာ့ ဒီမုိကေရစီ ႏိုင္္ငံသစ္မွာ ဘယ္လုိမွ အလုပ္မျဖစ္ႏိုင္ပါ။

ေနာက္တေန႔ မနက္မွာေတာ့ တကၠစီခ်ည္း စီးေနလုိ႔မျဖစ္ဘူး။ အမ်ားျပည္သူနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ဘတ္စ္ကားေတြ၊ ၿမိဳ႕ပတ္ ရထားေတြ စီးၾကည့္ဦးမွဆုိၿပီး ဆင္ေျခဖုံးေဒသတခုျဖစ္တဲ့ ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္ဆီ ခရီးထြက္လာပါတယ္။ လွည္းတန္းမီးပိြဳင့္အနီးရပ္ၿပီး အင္းစိန္နဲ႔ ေရႊျပည္သာဘက္သြားတဲ့ ဘတ္စကားေတြကို ေစာင့္ရင္း ျမင္ခဲ့ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြက အထူးအဆန္းေတြပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လက္ယာကပ္ေမာင္း စနစ္ က်င့္သုံးေနတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေပမယ့္ လက္၀ဲဘက္မွာ လူဆင္းတံခါးပါတဲ့ ဘတ္စ္ကားတခ်ဳိ႕ ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကားေတြမွာ ၀ဲဖက္က တခါးကို အေသ (ျဖစ္သလုိ) ပိတ္ၿပီး ယာဖက္က လူဆင္းႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ထားေပမယ့္ ၀ဲဖက္ကေန လူဆင္းေနဆဲ ကားတစီးကိုလည္း ထူးထူးျခားျခား ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။

ေဟာ … လာပါၿပီ။ ေရႊျပည္သာဆီ သြားမယ့္ကား။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၅ နွစ္ေက်ာ္ ေက်ာင္းသားဘ၀က စီးခဲ့ဖူးတဲ့ ဘတ္စကားထက္ေတာင္ အေျခေန ပုိဆုိးပါတယ္။ အဲကြန္းမရွိ။ ပန္ကာမရွိ။ ဆုိဖာခုံမရွိ။ ျပဴတင္းေပါက္မွန္မွာ ဆဲြတင္စရာ ကလစ္တျခမ္းျပဳတ္လ်က္ရွိ။ ဒါေပမယ့္ ေစ်းကေတာ့ တကၠစီထက္ အမ်ားႀကီး သက္သာပါတယ္။ တနာရီေက်ာ္ စီးရတဲ့ လွည္းတန္းနဲ႔ ေရႊျပည္သာကုိ တေယာက္ ၂၀၀ က်ပ္ပဲ က်ပါတယ္။ ပူအုိက္လြန္းလို႔ ကလစ္မရွိတဲ့မွန္ကုိ လက္နဲ႔မၿပီး ဟထားစဥ္ မုိးရြာလာတဲ့အတြက္ ဒုကၡမ်ားခဲ့ရပါေသးတယ္။ ဒီၾကားထဲ ကြမ္းစားၿပီး ျပဴတင္းေပါက္ကေန ေထြးလုိက္သူကရွိေသး။

အင္းစိန္ RIT (ရန္ကုန္ စက္မႈတကၠသိုလ္) ေရွ႕ ကားျဖတ္သြားစဥ္ က်ေနာ္က အထူးအဆန္းအျဖစ္ ေခါင္းျပဴၾကည့္ လိုက္ပါတယ္။ နဂုိကတည္းက နည္းနည္းဆုိးေနတဲ့ လမ္းက အင္းစိန္အလြန္မွာ ပုိဆုိးလာပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ လူဦးေရ ၆ သန္းေလာက္ရွိၿပီး ဘန္ေကာက္မွာ ၁၂ သန္း ေလာက္ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္ဆင္ေျခဖုံး ေဒသဆီသြားတဲ့ လမ္းနဲ႔ ဘန္ေကာက္ ဆင္ေျခဖုံးဆီ သြားတဲ့လမ္းက ဘာမွမဆုိင္။ ဘတ္စ္ကားေတြကလည္း ဘာမွမဆုိင္။ ခရီးသည္ေတြကလည္း ၿမိဳ႕ထဲကလူေတြနဲ႔ ေရႊျပည္သာဖက္က လူေတြရဲ႕ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈ နည္းနည္းကြာတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

တနာရီေလာက္ သည္းခံစီးၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ က်ေနာ္ရဲ႕ေဆြမ်ဳိးတဦး ေနထုိင္တဲ့ ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕စြန္ ရပ္ကြက္ တခုဆီ ေရာက္လာပါတယ္။ သူဟာ အရင္ ၁၉၈၈ ၀န္းက်င္က မဂၤလာေတာင္ညြန္႔ၿမိဳ႕နယ္ ပုသိမ္ညြန္႔ဘက္က ရထားလမ္းအနီး ေနထုိင္ၿပီး အဲဒီကေန ဒီကုိေျပာင္းေရႊခံရတာလို႔ ဆုိပါတယ္။ သူ႔အိမ္ေပၚ က်ေနာ္ေရာက္သြားေတာ့ အရင္ ရထားလမ္းေဘး ရပ္ကြက္ကအိမ္နဲ႔ သိပ္မထူးျခား။ ဧည့္ခန္းမွာ ခဏထုိင္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ဒႆန ပညာရွင္ ေတြရဲ့ အဆုိအမိန္႔ေတြ အမ်ားႀကီးကုိ နံရံမွာကပ္ထားတာ သတိျပဳမိပါတယ္။ “ခဏေလးေနာ္၊ ဂဏန္း သြားဖမ္း လုိက္ဦးမယ္” လုိ႔ အိမ္ရွင္က ေျပာၿပီးထြက္သြားေတာ့ ဒီဗြက္အုိင္ထဲမွာ ဂဏန္းရွိလုိ႔လား ဆုိၿပီး က်ေနာ္က ေမးမိပါတယ္။
“မင္းကလည္း။ ႏွစ္လုံးထီကို ေျပာတာေလကြာ” ဆုိေတာ့မွ ဒီလုုိ ရပ္ကြက္ေတြမွာ ႏွစ္လုံးသမားေတြ မ်ားမွန္း သတိထားမိပါတယ္။ လမ္းၾကားေလးေတြကို ကြန္ကရစ္ခင္းထားေပမယ့္ အိမ္ေလးေတြက ခပ္ေသးေသး ပုပုေလးေတြ။

ေရႊျပည္သာက အျပန္မွာေတာ့ ဂိတ္ဆုံးမွတ္တုိင္ ဗုိလ္တေထာင္ ဘုရားနားအထိ ဘတ္စကားစီးၿပီး ဘုရား၀င္ဖူး ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပုဇြန္ေတာင္ ဘူတာဘက္လွည့္ၿပီး ၿမိဳ႕ပတ္ရထား တက္စီးပါတယ္။ ဘတ္စကားစီးတုန္းက ခုံေနရာ ရေသးေပမယ့္ ရထားေပၚမွာေတာ့ ထုိင္ဖို႔မေျပာနဲ႔ ရပ္ဖုိ႔ေတာင္ ေနရာကမေသခ်ာ။ ကင္မရာအိတ္ တကားကားနဲ႔ ဆုိေတာ့ လူၾကားထဲတုိးဖို႔ သိပ္မလြယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၅ ႏွစ္က ၿမိဳ႕ပတ္ရထားထက္ ဒီေန႔ ရထားက လူပုိမ်ားၿပီး ျပြတ္သိပ္ေနတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒီရထားနဲ႔ အလုပ္သြားရတာ အဆင္ေျပလားဆုိၿပီး ထမင္းခ်ိဳင့္ကုိ လက္တဖက္ကဆဲြ၊ တဖက္က လြယ္အိတ္ကုိ ဖိကိုင္ၿပီး နံရံမွာမွီရပ္စီးေနတဲ့ လူငယ္တဦးကုိ ေမးၾကည့္မိပါတယ္။

“က်ေနာ့္အလုပ္က ရထားလမ္းနဲ႔နီးေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ ရထားခကလည္း ၁၀၀ ပဲေပးရတယ္ေလ အစ္ကို။ ရထားလမ္းနဲ႔ ေ၀းတဲ့လူေတြေတာ့ ဘယ္ကိုက္မလဲ” ဆုိၿပီး သူကေျဖပါတယ္။ အခ်ိန္က ညေန ၅ နာရီ၀န္းက်င္ ဆုိေပမယ့္ ရထားထဲမွာ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲ။ အသက္႐ွဴက်ပ္သလုိ ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ ၂ ဘူတာေလာက္ စီးၿပီးတာနဲ႔ က်ေနာ္ဆင္းလုိက္ပါတယ္။ ရထားႀကီးေပၚမွာေတာ့ လူေတြျပည့္က်ပ္လ်က္ရွိဆဲပါ။

ၿမိဳ႕ထဲဖက္ ျပန္တဲ့ရထားကို စီးမယ္ျပင္ေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာ အထြက္ရထားပဲ မ်ားၿပီး အ၀င္ရထားက နာရီ၀က္ၾကာမွ တစီးရွိမယ္လို႔ ဘူတာ၀န္ထမ္းက ေျပာပါတယ္။ အသြားနဲ႔အျပန္ ရထားစီးေရ ဘာေၾကာင့္မတူလဲ ဆုိၿပီးေမးေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာပါ။ အင္း … ဒီတုိင္းဆုိရင္ေတာ့ တကၠစီ ငွားရဦးမွာေပါ့ေလ။ ဒီတခါ တကၠစီက သိပ္မဆုိး။ အဲကြန္းေတြ ဘာေတြနဲ႔။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္ကလမ္းေတြပဲ ဆုိးလုိ႔လား။ တကၠစီသမားေတြပဲ ရမ္းလုိ႔လားေတာ့မသိပါ။ ရန္ကုန္က တကၠစီေပၚမွာ ထုိင္တဲ့အခါ ဘန္ေကာက္က တကၠစီေပၚမွာ ထုိင္သလုိမ်ဳိး ကြန္ျပဴတာစာ႐ိုတ္တာ၊ တယ္လီဖုန္းေျပာၿပီး အလုပ္လုပ္တာေတြအတြက္ အဆင္မေျပပါ။

ၿပီးေတာ့ ဘတ္စကားနဲ႔ ၿမိဳ႕ပတ္ရထား။ ဘန္ေကာက္မွာလည္း ၿမိဳ႕ပတ္ရထားအေဟာင္း ေျပးေနဆဲျဖစ္ေပမယ့္ အမ်ားစုကေတာ့ ေနာက္ဆုံးေပၚ ေျမေအာက္ရထားနဲ႔ မုိးပ်ံရထားကို စီးေနၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ၿမိဳ႕ပတ္ ရထားလမ္းေတြ အဆင့္ျမင့္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ သင့္ေနပါၿပီ။ ဘတ္စကားလိုင္းေတြ အတြက္လည္း အဆင့္ျမင့္တဲ့ ကားေတြ တင္သြင္းဖို႔ လိုမယ္ ထင္ပါတယ္။ မဟာရန္ကုန္ လူဦးေရ ၆ သန္းအတြက္ အမ်ားသုံး Public Transport ကိစၥကုိ တာ၀န္ရွိသူေတြ အေလးထား စဥ္းစားသင့္ေနၿပီလုိ႔ ထင္မိပါတယ္။

ေနာက္တေန႔ မနက္မွာေတာ့ ေစ်းႀကီးလွတဲ့ တကၠစီကိုပဲ ထပ္ငွားၿပီး သကၤန္းကြ်န္းဘက္က ၈၈ ႐ံုးဆီ ေျပးရျပန္ပါတယ္။ ဘယ္သူကမွ တာ၀န္ေပးၿပီး လႊတ္လုိက္တာ မဟုတ္ေပမယ့္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ထဲမွာ ကုိယ္လည္းတဦး ပါတယ္လို႔ ကုိယ္ဖာသာ သတ္မွတ္ထားေတာ့ ၈၈ ေငြရတု အခမ္းအနားအတြက္ ေဆြးေႏြးပဲြလုပ္မယ္ ဆုိတာကို က်ေနာ္လည္း စိတ္၀င္စားတာေပါ့။

က်ေနာ္ ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ အခမ္းအနား က်င္းပေရးအတြက္ ေကာ္မီတီ ၁၀ ခု ေက်ာ္ဖြဲ႔ၿပီး တာ၀န္ခြဲေနၾကပါတယ္။ တက္ေရာက္လာတဲ့ လူဦးေရ ၇၀ ေလာက္ရွိမယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းရၿပီး အားလုံး အသက္ ၃၅ နဲ႔ ၅၅ အၾကားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အခမ္းအနားတက္ေၾကာင္း လက္မွတ္ထုိးေပးဖုိ႔ စာရြက္ကမ္းေပးေနတဲ့ ကေလးမေလးတဦးပဲ အသက္ ၂၀ တန္းေတြ႔ရပါတယ္။ ၈၈ မ်ဳိး ဆက္အျပင္ တျခား မ်ဳိးဆက္ေတြ၊ လက္ရွိ ေက်ာင္းတက္ေနဆဲ ေက်ာင္းသားေတြပါ ပါလာရင္ ပုိ မေကာင္းဘူးလားလုိ႔ေတာ့ စဥ္းစားမိပါတယ္။

အဲဒီက အျပန္မွာေတာ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ သတင္းစာဆရာ တခ်ဳိ႕နဲ႔ စကားစပ္မိၿပီး ေငြရတုအခမ္းအနားက အမွတ္တရ အတြက္ သက္သက္ လုပ္မွာလား။ ၈၈ အေရးေတာ္ပုံအတြင္း က်ဆုံးသူေတြအတြက္ ေက်ာက္တုိင္ေတြ ဘာေတြ စုိက္ဦးမွာလား။ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္က ဘာေတြရွိလဲလုိ႔ ေဆြးေႏြးျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီမုိကေရစီ လုိလားတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြၾကားက လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ အခ်င္းခ်င္း ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ ရွိရဲ့လား။ ဟန္ခ်က္ညီရဲ႕လား။

အတိအက် ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြ အႏိုင္ရ NLD ပါတီ နဲ႔ အခု ၈၈ အပါ၀င္ ႏိုင္ငံေရး
အင္အားစုေတြ၊ ေက်ာင္းသား အင္အားစုေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားတဲ့ အဖြဲ႔ေတြ၊ တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔ေတြၾကားမွာ အားလုံး သေဘာတူထားတဲ့ ဘုံလုပ္ငန္းစဥ္ တခု ရွိထားရဲ့လားဆိုၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ ေမးခြန္းထုတ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း စစ္တပ္နဲ႔ ႀကံ႕ဖြံ႔ကုိ စည္းရံုးဖို႔ ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ ပါတီတည္ေဆာက္ေရးတုိ႔၊ မဟာမိတ္ ဆက္ဆံေရးတုိ႔၊ တပ္ေပါင္းစုတုိ႔ဖက္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္လုိ႔ တေယာက္က ထင္ျမင္ခ်က္ ေပးပါတယ္။

ခက္တာက သူ႔မွာ အင္စတီက်ဳးရွင္း မရွိဘူးဗ်။ သူ မအားရင္ သူ႔ကုိယ္စား လုပ္ေပးမယ့္သူ၊ လုပ္ေပးမယ့္ အဖြဲ႔လည္းမရွိဘူး။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အျပင္ကျပန္လာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆီမွာအႀကံေပး မလုပ္ဘဲ သမၼတဆီ ေရာက္ကုန္ ၾကတာကုိး ဆုိၿပီး ေနာက္တေယာက္က က်ေနာ့္ဘက္ မ်က္ခုံးပင့္ျပၿပီး ဆုိပါတယ္။

“အတုိက္ခံေတြက အခ်င္းခ်င္း ၾကားမွာသာ အဆက္စပ္မရွိ အားနည္းေနတာ၊ အစိုးရနဲ႔က်ေတာ့ အားလုံးက အဆက္သြယ္ရွိေနျပန္ေရာ။ အားလုံးက သူတုိ႔ Road Map ေနာက္ကို လုိက္ေနရတာကုိးဗ်” ဆုိၿပီး က်ေနာ္က ၀င္ေထာက္ေတာ့ အားလုံးရဲ႕မ်က္လုံးက က်ေနာ့္ဘက္ လွည့္လာပါတယ္။

ရန္ကုန္ကေန ျပန္ထြက္မယ့္ ဇြန္လ ၅ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ဆီသြားၿပီး “မၾကာခင္ အမိေျမဆီ အၿပီး ျပန္လာခြင့္ရပါေစ” လုိ႔ ဆုေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားေပၚက ျပန္အဆင္းမွာေတာ့ ေျမာက္ဖက္မုခ္ဘက္ကေန ထြက္ၿပီး အာဇာနည္ကုန္းကုိ ၀င္အေလးျပဳခဲ့ပါတယ္ (http://burma.irrawaddy.org/archives/44251 )။ ဂိတ္ေပါက္၀မွာ လက္မွတ္ေရာင္းေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီး၀န္ထမ္းနွစ္ဦးက လြဲၿပီး ဘာလက္နက္ကုိင္ အေစာင့္မွမရွိ။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတဦး အတြက္ ၀င္ေၾကး ၂၀၀ က်ပ္ယူၿပီး နုိင္ငံျခားသား ဆုိရင္ ၃ ေဒၚလာယူတယ္လို႔ လက္မွတ္ေရာင္းဌာနနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ရွိ ဆုိင္းဘုတ္ႀကီးမွာ ေရးသားထားပါတယ္။ ေက်ာင္းသားဆုိရင္ေတာ့ အခမဲ့ ၀င္ၾကည့္ ႏိုင္တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ အက်ႌေပၚမွာ ကပ္ေပးလုိက္တဲ့ ၂၀၀ က်ပ္တန္ လက္မွတ္နဲ႔အတူ အာဇာနည္ဗိမာန္ထဲ ၀င္လာေတာ့ ပရိသတ္ကသိပ္မရွိ။ ၀င္လာသူ အားလုံးနီးပါးဟာ အာဇာနည္ ဗိမာန္ကို ေရႊတိဂံုေနာက္ခံ နဲ႔ အမွတ္တရ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

အာဇာနည္ဗိမာန္က ျပန္ထြက္ၿပီး ေရတာရွည္လမ္းဘက္ ဆင္းဖုိ႔ျပင္ေတာ့ သူရဲေကာင္းဗိမာန္ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ကုိ အေပၚဘက္ ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ ျမင္လုိက္ရပါတယ္။ အရင္က ဒီေနရာမွာ ဘာေတြရွိမွန္း က်ေနာ္ မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ အခု သူရဲေကာင္းဗိမာန္ ေဆာက္ထားတဲ့ေနရာဟာ အာဇာနည္ကုန္းထက္ ပုိျမင့္ၿပီး အျမင့္ဆုံးေတာင္ကုန္းလုိ႔ ဆုိႏိုင္ပါတယ္။ “ဒီလမ္းမဟုတ္ဘူး၊ အျပင္လမ္းကသြားပါ” လုိ႔ လက္နက္ ကိုင္မထားတဲ့ စစ္သားတဦးက က်ေနာ့္ကို ေအာ္ေျပာပါတယ္။ သူေျပာတဲ့အတုိင္း သြားေတာ့ သူရဲေကာင္းဗိမာန္ဆီ မေရာက္ဘဲ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထဲ ဦးတည္ေနပါတယ္။

“အဲဒီလမ္း မဟုတ္ဘူး၊ က်ေနာ္က သူရဲေကာင္းဗိမာန္ကို ၀င္ၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ” လုိ႔ေျပာေတာ့ အျပင္လူ ၀င္ခြင့္မရွိဘူးလုိ႔ စစ္သားက ဆုိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္မရတာလဲ ဆုိၿပီး ထပ္ေမးေတာ့ အဲဒါေတာ့ သူမသိဘူး၊ အေပၚက အမိန္႔အတုိင္းလုိ႔ ေျဖပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ ဒီေနရာကေန ဓာတ္ပုံ႐ိုက္လုိ႔ရလား ဆုိေတာ့ ဒါလည္း မရဘူးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ သူရဲေကာင္း ဗိမာန္က ဘာလုိ႔ ဖြင့္ထားေသးလဲဆုိေတာ့ အေစာင့္စစ္သားက ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ပါ။ အေျခေနမဟန္တာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း လွည့္ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။

တကယ္ဆုိရင္ အာဇာနည္ကုန္းက ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကို အေလးျပဳသလုိမ်ဳိး သူတို႔ကုိ အေလးျပဳဖုိ႔ သြားျခင္း မဟုတ္ပါ။ ဘယ္လုိလူမ်ဳိးေတြကို သူရဲေကာင္းအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ထားသလဲ ဆုိတာကုိ သိခ်င္လုိ႔ သက္သက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လြန္ခဲ့တဲ့နွစ္ ၂၀ ကာလအတြင္း က်ေနာ္တို႔ သူပုန္တပ္ဖြဲ႔ေတြနဲ႔ျဖစ္ခဲ့တဲ့ တုိက္ပဲြအတြင္း က်ဆုံးတဲ့ အစိုးရစစ္သားေတြ၊ စစ္ဗိုလ္ေတြကို သူရဲေကာင္းအျဖစ္ မွတ္တမ္း တင္ထားသလားဆုိတာကုိ က်ေနာ္ အလြန္သိခ်င္ေနပါတယ္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြက ကိုလုိနီနယ္ခ်ဲ႕ လက္ေအာက္ကေန လြတ္လပ္ေရးရဖုိ႔ ႀကိဳးပမ္းရင္းနဲ႔ က်ဆုံးသြားလုိ႔ အာဇာနည္ ျဖစ္လာတာ သဘာ၀က်ေပမယ့္ ျပည္တြင္းစစ္မွာ ကိုယ့္လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း တုိက္ၿပီး သူရဲေကာင္းျဖစ္တာကေတာ့ သိပ္မဟုတ္ေသးဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။

တဆက္တည္းမွာပဲ အစိုးရဘက္ကေန သူတို႔စစ္သားေတြကို ဒီလုိ သူရဲေကာင္းဗိမာန္မွာ တကူးတက မွတ္တမ္းတင္ ထားမယ္ဆုိရင္ သူပုန္ေတြဘက္ကေကာ သူတုိ႔ရဲ႕ စစ္သားေတြအတြက္ ဒီလုိသူရဲေကာင္း ဗိမာန္ျဖစ္ျဖစ္၊အာဇာနည္ကုန္း ျဖစ္ျဖစ္ တခုခု မသတ္မွတ္ထားသင့္ဘူးလား။ ကယန္းျပည္သစ္ပါတီက သူတုိ႔ ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမအတြင္း အာဇာနည္ကုန္း တခုေဆာက္ၿပီး က်ဆုံးရဲေဘာ္ေတြအတြက္ ဂုဏ္ျပဳထားတဲ့ ဗီဒီယုိမွတ္တမ္းတခုကို ေတြ႔ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ABSDF အပါ၀င္ တျခားအဖြဲ႔ေတြက ဒီလုိမ်ဳိး ဂုဏ္ျပဳ မွတ္တမ္းတင္တာ၊ အာဇာနည္ကုန္း ေဆာက္တာမ်ဳိး မေတြ႔ရေသးပါ။

တကယ္ဆုိရင္ ဒီလုိႏွစ္ဖက္ တုိက္ပဲြအတြင္း က်ဆုံးသူေတြတင္မက ၈ ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံ၊ ၂၀၀၇ အေရးေတာ္ပုံေတြမွာ က်ဆုံးသြားသူေတြကိုလည္း အလားတူ မွတ္တမ္းတင္ ဂုဏ္ျပဳထားသင့္တယ္လုိ႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ ၈၈ အေရးေတာ္ပုံအတြင္း က်ဆုံးသြားသူေတြဟာ အခု က်ေနာ္ေရာက္ေနတဲ့ သူရဲေကာင္း ဗိမာန္ထဲက စစ္သည္ေတာ္ေတြထက္ ပုိၿပီး သူရဲေကာင္းဆန္စြာ ေပးဆပ္သြားသူေတြ မဟုတ္ပါလား။ ၈ ေလးလုံး ၂၅ ႏွစ္ျပည့္ ေငြရတုအခမ္းအနားၿပီးရင္ ၈ေလးလုံး သူရဲေကာင္းဗိမာန္ျဖစ္ျဖစ္၊ အာဇာနည္ဗိမာန္ ျဖစ္ျဖစ္ အျမန္ ေပၚေပါက္လာပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေနမိပါတယ္။ ။

Read More

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လႊတ္ေတာ္ကို စြန္ ့ခြာသင့္ၿပီ

အျမင္မတူရင္ေတာင္ နုိင္ငံေရးသမားေတြ စဥ္းစားသင့္တဲ့ ေဆာင္းပါးတခုအျဖစ္ယူဆတဲ့အတြက္ ထပ္မံ ျဖန္႔ေ၀လုိက္ပါသည္။   (ေရႊဟသာၤသတင္းဌာနမွ)

 အပိုင္း (၁)

• Monday, 05 August 2013 14:00
• Written by  ဦးေအာင္ထူး(ေရွ႔ေန)

လႊတ္ေတာ္ ဥကၠဌ ဦးေရႊမန္းက မိမိ၏ ေဘးတြင္ ကပ္ထုိင္ေနေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ညႊန္ျပကာ အတူ လက္တြဲ အလုပ္လုပ္ေနၾကျပီဟု ဆိုလွ်က္ အမ်ိဳးသား စည္းလံုးမႈ ရေနသေယာင္ ဟစ္ေၾကြး ခဲ့သည့္ ဤသို႔ေသာ အခ်ိန္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ လႊတ္ေတာ္ကို စြန္ ့ခြာသင့္ျပီ ဟု တပ္လွန္႔ နိုးလိုက္သံ ၾကားလိုက္ရေသာ အခါ စာဖတ္သူ အံ့ၾသေကာင္း အံ့ၾသပါမည္။ 

အေၾကာင္းမည္သို ့ဆိုသည္ကို ရွင္းပါအံ့။ ေရွ ့ေျခနွစ္လွမ္း တိုးရန္ ေနာက္ေျခ တလွမ္းျပန္ဆုတ္(Onestep backward, two steps forward) ဟူေသာ ဆိုရိုးစကား ရွိသည္။ လူသည္ ဘ၀ေျခလွမ္းမ်ား လွမ္းရာ၌ တခါတရံတြင္ မလွမ္းသင့္ ေသာေနရာကို လွမ္းမိ သျဖင့္ ကြ်ံသြား တတ္သည္။

ဤသည္ကို မွန္ကန္စြာ သိျမင္လာပါက လမ္း ေၾကာင္း မွန္ကို ျပန္လည္ ေလွ်ာက္လွမ္းရန္ မိမိေျခ တလွမ္းကို အျမန္ဆံုး ျပန္ဆုတ္ရပါမည္။၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္း ပံုအေျခခံ ဥပေဒေအာက္တြင္ ေခါင္းလွ်ိဳးကာ စစ္အစိုးရ တည္ေဆာက္ ထားခဲ့သည့္ လႊတ္ေတာ္ အတြင္း ၀င္ေရာက္ သြားခဲ့ျခင္းျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ နိုင္ငံေရးအရ သာမက ဥပေဒအရပါ ေျခ လွမ္းၾကီး တလွမ္းကြ်ံသြား ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

အျမန္ဆံုးျပန္ဆုတ္ရန္လိုပါမည္။ သို ့မဟုတ္လွ်င္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ပင္လယ္ထဲတြင္ ေမ်ာေနသည့္ ဆင္ေသေကာင္ၾကီးအေပၚတြင္ စီးနင္းလိုက္ပါ သြားရင္း ဆင္ေသေကာင္နွင့္အ တူ ေရထဲျမဳပ္သြား မည့္ ငွက္ငယ္ ကေလး၏ ဘ၀နွင့္အလားတူ သြားမွာ စိုးရိမ္မိပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ စစ္ အာဏာရွင္စနစ္ကို စနစ္တ က်အသက္ သြင္းထားေသာ ၂၀၀၈ ခုနွစ္ဖြဲ ့စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒသည္ ဆင္ေသေကာင္ပုပ္ၾကီး ျဖစ္ေနေသာ ေၾကာင့္ ပင္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လႊတ္ေတာ္ အတြင္း ၀င္ေရာက္ သြားခဲ့သည့္ တနွစ္ေက်ာ္ကာလ ျဖတ္ သန္းမႈ ကို ျပန္လည္ သံုး သပ္ ဘို ့လိုပါမည္။ သူမ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္စဥ္က ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့သည့္ ဥပေဒ စိုးမိုးေရး၊ ျပည္တြင္း ျငိမ္းခ်မ္း ေရး၊ဖြဲ ့စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး လုပ္ငန္း စံထားခ်က္မ်ားျဖင့္ သံုးသပ္ရန္ ျဖစ္သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္သည္ ဥပေဒ စိုးမိုးေရး ဟူေသာ စကားလံုးကို ၾကိမ္ဖန္မ်ား စြာ ေျပာ ေနေသာ္လည္း ဤသည္မွာ မည္သို ့ေသာ အဓိပၸါယ္ရွိေၾကာင္းကို လူထုအား တိတိက်က် ရွင္းလင္းမႈ မျပဳခဲ့ပါ။ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ က ျပဌာန္းထားေသာ မတရား ဥပေဒမ်ားကို ဆက္လက္ လိုက္နာေရးနွင့္ လက္ရွိ လႊတ္ေတာ္က ျပဌာန္း ေနသည့္ မတရား ဥပေဒမ်ားေအာက္တြင္ လူထုတရပ္လံုး ၿငိမ္၀ပ္စြာ ေနထိုင္ေရးအား ဥပေဒ စိုးမိုးေရး ဟူသကဲ ့သို ့ ဖန္တည္းခံ ေနရသည္။ ဤသည္ကို ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ ကိုယ္တိုင္က လက္ခံလိုက္နာ ပံ့ပိုး ေပးသကဲ့သို ့ျဖစ္ေနသည္။

ဥပေဒစိုးမိုးေရး နွင့္ စပ္လွ်ဥ္း၍ နိုင္ငံတကာ စံထားခ်က္မ်ားနွင့္ ကိုက္ညီရံု သာမက ျပည္တြင္း လိုအပ္ခ်က္ ကိုပါ ျဖည့္ ဆည္းနိုင္ မည့္ ဖြင့္ဆိုခ်က္ တခုခုအား တိတိက်က် ကိုင္စြဲမထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဥပေဒ အေထာက္အကူျပဳ ကြန္ရက္ အေနျဖင့္ ဥပေဒ စိုးမိုးေရး ဟူေသာ စကားရပ္ကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း ဖြင့္ဆို သည္။ ျပစ္မႈ က်ဴးလြန္သူ ဟူသမွ်ကို ထိေရာက္စြာ ေဖၚထုတ္ျပီး အျပစ္ေပးေရး၊ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ ခံရသူမ်ား အေနျဖင့္ လြတ္လပ္၊ ဘက္မလိုက္ေသာ တရားရံုးမ်ား၌ အေရးယူ တိုင္တန္း တရားစြဲခြင့္ ရရွိေရးနွင့္ ၄င္းတို႕၏ ဘ၀နစ္နာ ဆံုးရံႈးခဲ့မႈ အတြက္ ျပန္လည္ ကုစားေပးနိဳင္ေရး၊ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ ခံရသူေရာ စြပ္စြဲခံရသူမ်ား အတြက္ပါ မွ်တေသာ တရားခြင္ အေျခအေန (Fair Trial) ရရွိေရး အေျခခံ မ်ားအေပၚတြင္ တရားမွ်တေသာ ဥပေဒမ်ားေရွ႕ေမွာက္၌ လူတိုင္း တန္းတူေရး နွင့္တန္းတူ အကာအကြယ္ ရရွိေရးျဖစ္သည္။ ဥပေဒစိုးမိုးေရး ၏ အနွစ္သာရကို ေသခ်ာစြာ ဆုပ္ကိုင္မိပါမွ လူထုအတြက္ ဥပေဒ စိုးမိုးေရး ခံစားရရွိနိုင္ပါမည္။

ဥပေဒ စိုးမိုးေရး၏ အနွစ္သာရကို ဆုပ္ကိုင္ရန္ နွင့္ လက္ေတြ ့ေဖၚေဆာင္ ရန္မၾကိဳးစားဘဲ ဥပေဒ စိုးမိုးေရး ဟူေသာ စကားရပ္ အား အၾကိမ္ေပါင္း ကုေဋမွ်ပင္ ရြတ္ဆိုေစဦး။ ေဟာရင္းသာ ျပန္လြန္ေတာ္ မူသြားပါမည္။ လူထုသည္ ဥပေဒ စိုးမိုးေရးကို ခံစားနိုင္ဘြယ္ မရွိပါ။ အထက္ပါ ဥပေဒ စိုးမိုးေရး စံထားခ်က္နွင့္ တိုင္းတာမည္ ဆိုပါက လက္ရွိျမန္မာနိုင္ငံ အတြင္းရွိ အေျခခံ လူထုသည္ ဥပေဒ စိုးမိုးေရး ဆံုးရွံဳးျခင္း၏ ဟိုမွာ ဘက္ကမ္း သို ့လြန္ေနေၾကာင္း ေတြ ့ရပါမည္။

ဥပေဒ စိုးမိုးေရး ဟူေသာ စကားရပ္ ကဲ့သို ့ပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ ျမတ္ ေရးဟူ သည္ကို အၾကိမ္ေပါင္း တေထာင္မက ေျပာခဲ့ျပီးေသာ္လည္း ဤသည္မွာ မည္သည့္ အရာျဖစ္ေၾကာင္း ဘယ္တံုးက မွ် ရွင္းရွင္းလင္းလင္း အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုမျပခဲ့ပါ။

ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္အား ပုဂၢိဳလ္အရ ခ်စ္ခင္ျမတ္နိုးၾကေသာ လူထု အမ်ားစုၾကီးမွာလည္း မည္သည္ မွန္းမသိ ေသာ အရာ ေနာက္သို႔ေတာက္ေလွ်ာက္ လိုက္ေနခဲ့ၾကသည္။ သို႔ျဖစ္၍ လက္ေတြ႔တြင္ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး ဟူသည္မွာ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္က က်ဴးလြန္ခဲ့သည့္ ျပစ္မႈၾကီးမ်ားအား ေရငံုနုတ္ပိတ္ေရး နွင့္ လက္ရွိက်ဴးလြန္ေနမႈမ်ား အေပၚ တြင္လည္း အမွန္တရားကို ဖံုးကြယ္ ထားေရး ျဖစ္ေနသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ဥပေဒ စိုးမိုးေရး ေကာ္မီတီ ဥကၠဌေနရာတြင္ ယူထားပါလွ်က္ ဥပေဒ စိုးမိုးေရးကို သူမ ကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္ ဥပကၡာျပဳလွ်က္ ရွိသည္။ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္က က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ နိုင္ငံတကာအဆင့္ ရွိ ျပစ္မႈၾကီးမ်ားအား ေဖၚထုတ္ အေရးယူရန္ ၾကိဳးစားဘို ့ေ၀းရံုသာမက မ်က္ေမွာက္မွာပင္ ရခိုင္ပဋိပကၡတြင္လည္းေကာင္း၊ မိတၳီလာ အဓိကရုဏ္းတြင္ လည္းေကာင္း၊ အစိုးရအာဏာပိုင္ မ်ားကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္က်ဴးလြန္သည့္ အေထာက္ အထား မ်ားေတြ့ရ၊နိုင္ငံတကာ လူ ့အခြင့္အေရး အဖြဲ ့အစည္းမ်ားကလည္း ေထာက္ျပၾက ပါလွ်က္မျမင္ေယာင္ မၾကား ေယာင္ျပဳခဲ့သည္။ ကခ်င္ျပည္နယ္ စစ္ပြဲမ်ားအတြင္း နိုင္ငံတကာ စစ္ရာဇ၀တ္မႈၾကီးမ်ား က်ဴးလြန္ ခံခဲ့ရသည့္ ေထာင္ေသာင္း ခ်ီေသာ ကခ်င္ လူထုမ်ားသည္ ယေန ့တိုင္ ဒုကၡသည္ စခန္းမ်ား အတြင္း ရွိေနၾကဆဲျဖစ္ေသာ္ လည္း ဥပေဒ စိုးမိုးေရး အေျခခံမွ မည္သည့္ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္မႈမွ် မျပဳ။

လက္ပံေတာင္းေတာင္တြင္ သံဃာေတာ္မ်ားမွာ မီးေလာင္ကြ်မ္းခဲ့သည့္ ဒဏ္ရာမ်ားရခဲ့သည္ကို မည္သူမွ်မျငင္းနိုင္။ ဆင္ၾကီး တေကာင္လံုး ေတြ ့ရပါလွ်က္ ဆင္ေျခရာရွာသည့္ အလုပ္ကိုသူမ လုပ္ခဲ့သည္။ မီးခိုးဗံုးပါဟု ေျပာင္ ျငင္းခဲ့သည္။ မည္သည့္ လက္နက္ မွ် ကိုင္စြဲျခင္း မရွိဘဲ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေနေသာသံဃာေတာ္မ်ား ညဘက္ ၾကိမ္းစက္ ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ အၾကမ္းဘက္ ၀င္ေရာက္ စီးနင္းကာ မီးေလာင္ဗံုးနွင့္ ၿဖိဳခြဲခဲ့ျခင္းမွာ ရာဇ၀တ္မႈ က်ဴးလြန္ျခင္းျဖစ္ သည္။

အက်ိဳးဆက္ အေနျဖင့္ သံဃာေတာ္မ်ားမွာ မ်က္စိပ်က္ သူပ်က္၊ ကိုယ္လက္အဂၤါ ခ်ိဳ့ယြင္းသူခ်ိဳ ့ယြင္း၊ တကိုယ္လံုးျမင္ မေကာင္းေအာင္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္သူျဖစ္နွင့္ ဘ၀နစ္နာ ပ်က္စီးၾကရသည္။ ဥပေဒ စိုးမိုးေရးကို တကယ္တန္း ေဖၚ ေဆာင္လိုပါက ဤျပစ္မႈၾကီးအေပၚ အဆင့္နွစ္ဆင့္ျဖင့္ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ ရပါ မည္။ ပထမ အဆင့္မွာ မည္သူပင္ က်ဴးလြန္သည္ျဖစ္ေစ ဤ ျပစ္မႈ ကိုေဖၚထုတ္ အေရးယူ ရမည္ျဖစ္သည္။ ဒုတိယ အဆင့္မွာ ဆိုး၀ါးစြာဘ၀နစ္နာ ပ်က္စီး သြားခဲ့ရေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအား တဘ၀လံုးစာ အတြက္ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ေလ်ာ္ေၾကးေငြ အေျမာက္ အမ်ားလည္း ေပးအပ္ရပါမည္။ ဥပေဒ စိုးမိုးေရး ေကာ္မတီ ဥကၠဌ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္သည္ ဘ၀နစ္နာ ပ်က္စီး ဆံုးရံႈးသြား ခဲ့ရေသာ သံဃာေတာ္မ်ား အတြက္ ဘာတခုမွ် ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဆာင္က်ဥ္းမေပးခဲ့ပါ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ သံဃာေတာ္မ်ားအားရွိခိုးေနသည့္ပံုမ်ားကို မၾကာခဏ ေတြ ့ရသည္။ ၾကည္ညိဳ ဘြယ္ ေကာင္းပါသည္။ သို့ရာတြင္ အသြင္သ႑ာန္အရ သံဃာကို ရွိခိုးေနေသာ္လည္း အနွစ္သာရအားျဖင့္မူ အာဏာကို သာ ရွိခိုးေနသည္ဟု ရႈျမင္မိသည္။ သူမ ဥပေဒစိုးမိုးေရး ေကာ္မတီ ဥကၠဌျဖစ္ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ဤျပစ္မႈၾကီး အေပၚ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ေပးရန္ ေဒသခံ လက္ပံေတာင္းေတာင္ လူထု၏ ေတာင္းဆိုမႈကို လည္း ခပ္တင္းတင္းပင္လွ်စ္ လွ်ဴရႈထားဆဲျဖစ္သည္။ “ငါတို ့မွာေျမလည္းဆံုး ၊ေအာင္ဆန္း စုၾကည္လဲဆံုးပါေပါ့ လား” ဟု ေအာ္ျမီရင္း ရင္အံုကို တဘံုး ဘံုး ထုကာ ငိုေၾကြးခဲ့ေသာ လက္ပံေတာင္း ေဒသခံ အဖြားအို တဦး၏ ရင္နင့္ဘြယ္ ရင္ဖြင့္သံကို ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ မၾကားေယာင္ ျပဳခဲ့ျပီ။

ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူကို အေရးယူရန္ မၾကိဳးစား ခဲ့ရံုသာမက ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူ ဘက္မွ မည္သူကမွ် သူမအား မငွား ပါဘဲ လွ်က္ နွင့္ေရွ႕ေနပင္ လိုက္ေပးခဲ့သည္။ “သံသယ အက်ိဳးကို ခံစားခြင့္ေပးရမယ္။” ဟူေသာ စကားရပ္ကို ထပ္ခါ ထပ္ ခါသံုးစြဲခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းစကားရပ္အား မည္သည့္ အခ်ိန္၊ မည္သည့္ေနရာတြင္ အဓိက သံုးစြဲရသည္ကိုသူမ ေလ့လာခဲ့ဘူးပံု မရ။ “တရားရံုး က ျပစ္မႈထင္ရွား မစီရင္မျခင္း စြပ္စြဲခံရသူအေပၚ အျပစ္ကင္းသူ အျဖစ္ မွတ္ယူရမည္။”[1] ဟူသည့္မူ နွင့္ နားလည္မႈလြဲကာ သံုးစြဲေနေလသလားဟူ၍လည္း စဥ္းစားမိသည္။ျပစ္မႈ ဆိုင္ရာမႈခင္းတခုခုကို လက္ခံျပီးေနာက္ အဆင့္ဆင့္ စစ္ေဆးစီရင္ေနစဥ္ အတြင္းတြင္ “သံသယ အက်ိဳး ခံစားခြင့္” [2] ဟူ သည္ကို တရားရံုးက စြပ္စြဲခံရ သူအ ေပၚ အဓိကအားျဖင့္ လက္ခံစဥ္းစားျခင္းျဖစ္သည္။

သံဃာေတာ္မ်ား အား မီးေလာင္ဗံုး နွင့္ပစ္ကာ ရာဇ၀တ္မႈၾကီး တရပ္ ၾကီးၾကီးမားမား က်ဴးလြန္ခဲ့သည့္ အာဏာပိုင္မ်ားအား ဖမ္းဆီး အေရးယူ ရံုးတင္ စစ္ေဆးေနသည့္ အခ်ိန္ တြင္ျဖစ္ပါက “သံသယ အက်ိဳး ခံစားခြင့္” ကို ၄င္းတို ့အေပၚ စဥ္းစားနိုင္သည္။ ယခုမူ သံဃာေတာ္မ်ား အေပၚက်ဴးလြန္ ခဲ့သည့္ ျပစ္မႈၾကီးနွင့္ စပ္လွ်ဥ္း၍ မည္သည့္ရဲ သို ့မဟုတ္ အာ ဏာပိုင္ကိုမွ် ဖမ္းဆီးအေရး ယူျခင္းမျပဳ၊ ရံုးတင္ တရားစြဲဆိုသည့္ အဆင့္လည္း မေရာက္၊သူမကိုယ္တိုင္သည္ တရား သူၾကီး ေသာ္လည္းေကာင္း တရားရံုးေသာ္ လည္းေကာင္းလဲ မဟုတ္ပါ ဘဲလွ်က္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူ အာဏာပိုင္မ်ား ဘက္မွကာကြယ္ကာ “သံသယ အက်ိဳး ခံစားခြင့္” ဟူေသာစကားရပ္အား တတြတ္တြတ္ ရြတ္ဆိုခဲ့သည္။ အဘယ္ ေၾကာင့္နည္း။

ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူအာဏာပိုင္မ်ားကို အေရးယူျခင္း လံုး၀ မရွိသျဖင့္ ဥပေဒ စိုးမိုးေရးပ်က္ျခင္းမွာ တျပည္လံုးအနွံ ့ျဖစ္ပြား လွ်က္ရွိသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ဦးေရႊမန္းတို ့အဖြဲ ့သားမ်ားနွင့္ တြဲကာရႊင္လန္း ျမဴးတူးစြာနွင့္ လႊတ္ ေတာ္ အတြင္းတြင္ ေကြးေနေအာင္ ကေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ ဥပေဒ စိုးမိုးေရး ပ်က္သည့္ေအာက္၌ တိုင္းရင္းသား အေျခခံ လူထု အေျမာက္ အမ်ားမွာ ဒူးနွင့္မ်က္ရည္ သုတ္ေနၾကရသည္။ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ အေျခခံ ဥပေဒအေမြဆိုးကို ခ်န္ ထားခဲ့မည္လား။

အပုိင္း ၂

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ အသက္ ခုနွစ္ဆယ္ပိုင္း အတြင္း ၀င္ေရာက္ အရြယ္ေထာက္လာခဲ့ျပီ ျဖစ္သည္။ ဇရာ၏ သေဘာအရ ေကြးေသာလက္ မဆန္ ့ခင္၊ ဆန္ ့ေသာ လက္မေကြးခင္ ျဖစ္သည္။ မိမိအသက္ ထင္ရွားရွိ ေနစဥ္ အတြင္း နိုင္ငံေရး ရပ္တည္ခ်က္ကို ျပန္လည္ သံုးသပ္သင့္ပါျပီ။ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္၏ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ သံကြန္ခ်ာ အတြင္းသို ့ ျပည္သူလူထုကို ေခၚသြင္းသြားျပီး ရုန္းထြက္ရ လြန္စြာခက္ခဲသည့္ အေနအထားမ်ိဳးျဖင့္ မထား ခဲ့သင့္ပါ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွာ ဘယ္သူ ဘာေျပာေျပာ ကိုယ္မွန္သည္ထင္ရာ လုပ္တတ္သည့္ ေခါင္းေဆာင္ တဦး ျဖစ္သည္ကို သတိျပဳမိသည္။

မွန္သည့္ လမ္းကို ေလွ်ာက္မိသည့္ အခ်ိန္၌ ဤဥာဥ္မ်ိဳးမွာ ေကာင္းက်ိဳးျပဳ တတ္ေသာ္လည္း မွားသည့္လမ္းကို ေလွ်ာက္မိသြားလွ်င္ ဆိုးက်ိဳးကိုသာ ေပးစြမ္းနိုင္ပါမည္။

လမ္းေၾကာင္းမွားကို ေလွ်ာက္လွမ္း ေနေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို အသက္သြင္းထား သည့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံု လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေလွ်ာက္လွမ္းေနျခင္း မွာ မွားေနျပီဟု စာေရးသူ အေနျဖင့္ အတိအက် သံုးသပ္သည္။ ေအာက္ပါ အေၾကာင္း အခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

(၁) ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုကို လက္ခံျပီး ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္၊ ၄င္းအရ တည္ေဆာက္ထားေသာ တိုင္းျပည္ အေဆာက္ အအံုမ်ားတြင္ ပါ၀င္ ထမ္းေဆာင္သည့္ နည္းမွ်ျဖင့္၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံု၏ အေျခခံ က်ေသာ ေက်ာရိုးမ်ားကို ျပင္နိုင္မည္ မဟုတ္။

(အေျခခံ က်ေသာ က်ာရိုးမ်ားဆိုသည္မွာ သာဓက အားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ ့စည္းရာတြင္ တုိင္းရင္းသားမ်ား လိုလားသည့္ အတိုင္း တိုင္းမ်ား၊ တိုင္းေဒသၾကီးမ်ားကို ျဖဳတ္၍ ျပည္ေထာင္စုအား အမ်ိဳးသားျပည္နယ္ မ်ား ျဖင့္သာ ဖြဲ ့စည္းေစျခင္း၊ အတုအေယာင္ သမၼတ စနစ္ကို က်င့္သံုး ျခင္း မွေန ၍ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္သည့္ ပါလီမန္ စနစ္သို့ ေျပာင္းလဲက်င့္သံုး ျခင္း၊ အမ်ိဳးသား ကာကြယ္ေရး ေကာင္စီ တည္ရွိမႈနွင့္ စစ္ဘက္ ဆိုင္ရာ တရားရံုး သီးျခား တည္ရွိမႈတို ့ကိုျဖဳတ္ျခင္း၊ျပည္ေထာင္စု တရား လႊတ္ေတာ္ တရားသူၾကီးခ်ဳပ္မ်ား နွင့္ဖြဲ ့စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ ဆိုင္ရာ ခံုရံုး တရားသူၾကီးမ်ားအား လြတ္လပ္သည့္ တရားေရး ေကာ္မရွင္သို ့မဟုတ္ တရား စီရင္ေရး ပိုင္းဆိုင္ရာ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္မႈ ေကာ္မရွင္က ခန္ ့ အပ္သည့္ စနစ္ကို က်င့္သံုးျခင္းျဖင့္ တရားစီရင္ ေရး လြတ္လပ္မႈကို တည္ေဆာက္ျခင္း၊ န၀တ နွင့္ နအဖ စစ္အစိုး၇မ်ား က ကိုယ့္ကိုယ္ကို လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာ ခြင့္ေပးထားသည့္ ပုဒ္မ ၄၄၅ ကိုျဖဳတ္ျခင္း၊ ဥပေဒျပဳ လႊတ္ေတာ္မ်ား၌ စစ္ဗိုလ္ တမတ္သား ပါ၀င္မႈကို ျဖဳတ္ျခင္း) ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လႊတ္ေတာ္ အတြင္း ေရာက္သြားသည္မွာ တနွစ္ေက်ာ္ခဲ့ျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း အေျခခံက် ေသာ ေက်ာရိုး တခုတေလကိုမွ် ျပင္နိုင္မည့္ အ လားအလာ မေတြ႔ရ။ အဆိုပါ အေျခခံ က်ေသာ ေက်ာရိုးမ်ားအား ျပင္ သြားမည္ဟူ၍ပင္ သူမထံမွ တိတိက်က် စကားထြက္သံ မၾကားရ။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္မီ သာမကေနာင္လာမည့္ မည္သည့္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မွ်၄င္း အေျခခံ ေက်ာရိုးမ်ားကို ျပင္ဆင္ျပီး စစ္မွန္သည့္ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တည္ ေဆာက္နိုင္မည္ မဟုတ္။

(၂) ဆႏၵရွိလွ်င္ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုကိုတလအတြင္းျပင္နိုင္သည္ ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေၾကြးေၾကာ္ေနျခင္း မွာ သၾကၤန္ အေျမွာက္သာျဖစ္သည္။သူမ အိမ္အခ်ဳပ္မွ လြတ္ေျမာက္ ခါစတြင္ ပင္လံုကဲ့သို ့အလားတူေသာ ညီလာခံ ၾကီး တခုက်င္းပ သြား မည္ ဟူ၍ တိုင္းသိျပည္သိ ေၾကျငာခဲ့ ဘူးသည္။ စာေရးသူနွင့္ သိကြ်မ္းရင္းနွီးခဲ့ေသာ ကရင္နီ အမ်ိဳးသား တိုးတက္ေရး ပါတီ (ေကအင္န္ပီပီ) ၏ ဥကၠဌၾကီး ျဖစ္ခဲ့ေသာ ဦးထဲဘူးဖဲ က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဦး ေဆာင္ ေခၚယူမည့္ ပင္လံုကဲ့သို ့ေသာ ညီလာခံၾကီးကို တက္လို ေၾကာင္း လူသိရွင္ၾကား ေရဒီယိုမွ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ယခု ဥကၠဌ ၾကီး မွာ ကြယ္လြန္ သြားရွာပါျပီ။ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္၏ ပင္လံု ညီလာခံမွာ ေလထဲတြင္ ေပ်ာက္ကြယ္ ေနသည္မွာ ၾကာပါျပီ။ ဥကၠဌၾကီးသည္ မည္သည့္ အခါတြင္မွ် တက္ခြင့္ ရလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ခြင့္ မရေစရန္ ကန္႔သတ္ ထားခ်က္မွာ ဖြဲ ့စည္းပံု၏ အေျခခံ ေက်ာရိုး မဟုတ္ သည္မွာ ရာနုန္း ျပည့္ေသခ်ာသည္။ မည္သည့္ အေျခခံ ေက်ာရိုးကိုမွ် ျပင္မေပးဘဲ ဥပေဒမ်က္လွည့္ျပ သည့္အေနျဖင့္ အဆိုပါ ကန္႔သတ္ ထားခ်က္အား ျပင္ဆင္ေပးျခင္းမ်ိဳး လုပ္ေကာင္း လုပ္လာနိုင္သည္။ ဤသည္မွာ လူထု တရပ္လံုးအတြက္ ဆင္ထားသည့္ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္၏ ေထာင္ေျခာက္ပင္ ျဖစ္သည္။

ယင္းမွလြဲ၍ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံု၏ အေျခခံေက်ာရိုးမ်ား အနက္ တခု တေလမွ်ကိုပင္ တလ အတြင္း ျပင္ဆင္ရန္ မည္သို႔မွ် မျဖစ္နိုင္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သည္တာ၀န္မဲ့ စကားမ်ားကိုအ ဘယ္ေၾကာင့္ ေျပာဆိုေနသနည္း။ မိမိကုိယ္ ကိုမိမိ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ အတြင္း အတင္း သြင္းေနေသာ အျဖစ္မွ နိုးထသင့္ပါျပီ။

(၃) ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လႊတ္ေတာ္ အတြင္း ၀င္သြား ခဲ့သည္မွာ တနွစ္ေက်ာ္ခဲ့ျပီျဖစ္ေသာ္လည္း မည္သည့္ မတရား သည့္ ဥပေဒ တခုတေလကို မွ်ဖ်က္သိမ္းနိုင္ခဲ့ျခင္း မရွိေသး။ ေျပာင္းျပန္ပင္ မတရားသည့္ ဥပေဒ အသစ္မ်ား ဆက္ လက္ျပဌာန္းေန သည္ကို ကန့္ကြက္ေဖၚပင္ မရဘဲ ထိုင္ျပီး လက္ခုပ္တီးေပးေနသည့္ အဆင့္ ျဖစ္ေနသည္။၂၀၁၃ ခုနွစ္ ဇူလိုင္လ (၄)ရက္ေန ့တြင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပါ၀င္သည့္ ျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္က ပံုုနွိပ္ျခင္း နွင့္ထုတ္ေ၀ျခင္း လုပ္ငန္း ဥပေဒၾကမ္းကို အတည္ျပဳ ခဲ့သည္။ ယင္း၏ အခန္း (၃) ပုဒ္မ (၇) အရ ပံုနွိပ္ျခင္းနွင့္ ထုတ္ေ၀ျခင္းကို တား ျမစ္သည့္ စည္းကမ္း (၅) ရပ္ အနက္ တရပ္မွာ ေအာက္ပါ ျပဌာန္းခ်က္ ျဖစ္သည္။

(င) ဖြဲ ့စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ နွင့္ အျခားတည္ဆဲ ဥပေဒမ်ားအ ရျပဌာန္းခ်က္မ်ားကို ဆန္ ့က်င္ေဖါက္ဖ်က္ရာ ေရာက္သည့္ အေရး အသားမ်ား၊ စာမ်ား ထုတ္ေ၀ျခင္း။ ဖြဲ ့စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒကို ျပင္ဆင္လိုလွ်င္ ယင္းအေပၚတြင္ ဘက္စံု ေဒါင့္စံုမွ သံုးသပ္ခ်က္ ေပါင္းမ်ားစြာ ေရးသား ျပဳစုျပီး အမ်ားျပည္သူ ေလ့လာခြင့္ ရေစရန္ စာအုပ္ စာတမ္းမ်ား ထုတ္ေ၀ ရ ပါမည္။

အထက္ပါ ျပဌာန္းခ်က္အရ ရွင္းေနသည္မွာ ဤဥပေဒသာ အတည္ျဖစ္သြားပါက၂၀၀၈ ဖြဲ့စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒအား ဆန္ ့က်င္ေ၀ဖန္ ေရးသား ထားသည့္ စာအုပ္မ်ား၊ စာေစာင္မ်ားအား ထုတ္ေ၀ရဲမည့္ သူရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ျခင္းပင္။ အရဲစြန္ ့ထုတ္ေ၀မည့္သူ ရွိဦးေတာ့။ စိုးတထိတ္ထိတ္ ရွိေနပါမည္။ ဒီမိုကေရစီ၏ အသက္ေသြးေၾကာျဖစ္သည့္ လြတ္ လပ္စြာ ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုခြင့္၊ ေရးသားခြင့္၊ ပံုနွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္အား အၾကီးအက်ယ္ ထိပါးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤမွွ်ဆိုး၀ါးသည့္ ဥပေဒကို ေဒၚေအာင္ ဆန္းစု ၾကည္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ မကန္ ့ကြက္ဘဲ အတည္ျပဳ ေပးလိုက္ပါသနည္း။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တက္ေရာက္သည့္ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္က၂၀၁၃ခုနွစ္ ဇူလိုင္လ(၂၉) ရက္ေန ့ တြင္ ျပဌာန္း လိုက္သည့္ တရားရံုးမ်ားကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳမႈဥပေဒ သည္လည္း အိႏၵိယနိုင္ငံတြင္ ၁၉၇၁ ခုနွစ္က ျပဌာန္း ထား သည့္ အလားတူ ဥပေဒမွ တိုက္ရိုက္ပံုတူကူး ခ်ထားေၾကာင္းေတြ ့ရ သည္။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အဘယ္ ေၾကာင့္ မကန္ ့ကြက္ခဲ့သနည္း။ အားလံုး နီးပါးကို ကူးခ် ထားေသာ္လည္း အိႏၵိယ ဥပေဒတြင္မပါဘဲ ျမန္မာနိုင္ငံ ဥပေဒ တြင္ ထည့္သြင္းေဖၚျပထားသည့္ေအာက္ပါ တားျမစ္ ကန္ ့သတ္ ခ်က္မွာ သတင္း မီဒီယာမ်ား၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကို တိုက္ရိုက္ ထိပါး လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

တရားရံုးက ဆံုးျဖတ္ရန္ ရွိေသာ အခ်က္မ်ားကို တစံုတရာ အဆံုးအျဖတ္ မေပးရေသးမီ ၾကိဳတင္ေ၀ဖန္ ေျပာဆိုျခင္း၊ေရး သားေဖၚျပျခင္း၊ ပံုနွိပ္ ထုတ္ေ၀ျခင္း၊ ျဖန္ ့ခ်ီျခင္း။ အဆိုပါ ျပဌာန္းခ်က္အေပၚ ဥပေဒ အေထာက္အကူျပဳ ကြန္ရက္ Legal Aid Network (L.A.N) ၏ ကန္ ့ကြက္ ေ၀ဘန္ခ်က္အား လြတ္လပ္ေသာ အာရွအသံ ေရဒီယိုက ဇူလိုင္လ သံုးဆယ္ ရက္ေန ့တြင္ အသံလႊင့္ခဲ့သည္။ ဤလင့္ခ္တြင္ျပန္လည္ နားဆင္ နိုင္ပါသည္။

https://docs.google.com/file/d/0B75-mXONmTooTDZMVDJXbXBHMXc/edit?pli=1

အျခားအခ်က္မ်ား အျပင္ ယင္းကန္ ့ကြက္ခ်က္ကိုလည္း ရည္ညႊန္း၍ ဘီဘီစီ သတင္းဌာနက ၾသဂုတ္လ (၂ ) ရက္ေန ့ တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ ဦးေဆာင္သည့္ ဥပေဒ စိုမိုးေရး ေကာ္မတီ၀င္ အမတ္ တဦးလဲျဖစ္၊ ေရွ႕ေနၾကီး တဦးလည္း ျဖစ္သူ ဦးသိန္းညြန့္ အား ေမးျမန္းခဲ့ရာ ၄င္းက ဤဥပေဒတြင္ ေဖၚျပထားသည္ ့ ကင္းလြတ္ခ်က္မ်ားသည္ လိုသလိုဆြဲ ၍ရသျဖင့္ သတင္း မီဒီယာမ်ား၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ထိခိုက္နိုင္ေၾကာင္း ျဖင့္၀န္ခံေျဖဆို သြားခဲ့ရသည္။ ဦးသိန္းညြန့္၏ အင္တာဗ်ဴးကို ဤလင့္ခ္တြင္ နားဆင္ပါ။

https://docs.google.com/file/d/0B75-mXONmTooZV9yNnZEemdwTEU/edit?usp=sharing
ဥပေဒ စိုးမိုးေရး ေကာ္မီတီ ဥကၠဌ တာ၀န္ယူ ထားေသာ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ သတင္းမီဒီယာမ်ား၏ လြတ္လပ္ခြင့္ အပါအ၀င္ လူထု၏ အေျခခံ လြတ္လပ္ခြင့္ နွင့္ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးမ်ားအား ပိတ္ဆို႔သည့္ ေဖါက္ျပန္သည့္ ဥပေဒမ်ား၊ မတရားသည့္ ဥပေဒမ်ားအား အဘယ္ေၾကာင့္ ေဟာတခု၊ ေဟာတခုထိုင္ျပီး အတည္ျပဳေပးေနသနည္း။ လႊတ္ေတာ္ တြင္ မိမိပါတီက လူမ်ားစုေနရာ မရေသာ္လည္း အမတ္တဦးခ်င္းအေန အ ထား အရပင္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္႔ကြက္ရန္၊ မတရား ဥပေဒ မွန္သမွ်ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္႔က်င္ရန္ တာ၀န္ ရွိသည္။

လႊတ္ေတာ္ျပင္ပမွ လူထု အားကို ရယူ၍ မတရားျပဌာန္းခ်က္ မွန္သမွ်ကို တိုက္ဖ်က္ဘို ့ၾကိဳးစားသင့္သည္။ 

အဘယ္ေၾကာင့္ ျငိမ္ထိုင္ေနသနည္း။ လႊတ္ေတာ္ တက္ေရာက္ေနသည့္ လူထုေခါင္းေဆာင္၏ တာ၀န္ခံမႈ သည္အဘယ္ နည္း။ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ကန္႔သတ္ ပိတ္ပင္ ထားသည့္ မတရား ဥပေဒမ်ား ေအာက္တြင္ ဒီမိုကေရစီ ရရွိမည္ဟူ၍မ်ား စိတ္ကူး ယဥ္ ေနပါ သလား။ အျခားနိုင္ငံမွ ဥပေဒကို ပံုတူကူးခ်၊ စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းသစ္မ်ား လိုျခင္သည့္ ဖိနွိပ္ေသာ ျပဌာန္းခ်က္ မ်ား ထည့္သြင္း ေပါင္းစပ္ျခင္းျဖင့္ ဥပေဒျပဳသည္ဟု ေၾကြးေၾကာ္ လုပ္ေဆာင္ေနေသာ လႊတ္ေတာ္တြင္ မိမိကိုယ္တိုင္ လည္း ဘာမွ် မလုပ္နိုင္ပါ ဘဲလွ်က္ ဆက္ထိုင္ေနျခင္းသည္ လူထုအတြက္ အက်ိဳးရွိပါမည္လား။

အပုိင္း ၃

သူမသည္၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္း ပံု လမ္းေၾကာင္းတြင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စီးေမ်ာခံရင္း စစ္အာဏာရွင္ စနစ္၏ ဥပေဒ သံကြန္ခ်ာၾကီး ခိုင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္ ရာ၌ ပံ့ပိုးေပးရသည့္ ဘ၀သို ့က်ေရာက္သြားျခင္းမွာ မ်ားစြာ ၀မ္းနည္း ဘြယ္ပင္။ ဤသည္မွ ရုန္းထြက္သင့္ျပီ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လႊတ္ေတာ္ကို စြန္႔ခြာ သင့္ပါျပီ။

၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုကို ကန္ ့ကြက္၊ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ ့စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ အသစ္ ေရးဆြဲရန္ ေတာင္းဆိုေသာ လူထုအသံမ်ား၊ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈမ်ား။

စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို အသက္သြင္း ထားသည့္ဖြဲ ့စည္းပံုအျဖစ္၂၀၀၈ ဖြဲ ့ စည္းပံုအား ရည္ညႊန္းလွ်က္တိုက္ပြဲမျပီး ဆံုး ေသးေၾကာင္းျဖင့္ ဗမာနိုင္ငံလံုး ဆိုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ ဥကၠဌ ကိုေက်ာ္ကိုကိုက ဇူလိုင္လ (၂ ) ရက္ေန့ က ရဲရဲ ေတာက္ျမြက္ၾကား သြားခဲ့သည္။

၄င္းသည္ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံု၏ အတြင္းသရုပ္ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း ျမင္တတ္သည့္ အျပင္ ျမင္သည့္ အတိုင္း တည့္ တည့္ ထုတ္ေဖၚ ေျပာရဲသူ ျဖစ္သည္။ လူငယ္ေလးမွ်ျဖစ္ေသာ ကိုေက်ာ္ကိုကို နွင့္ ဗကသ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားသည္ ယေန ့၂၀၀၈ ဖြဲ့စည္းပံု လမ္းေၾကာင္းတြင္ စီးေမ်ာေနၾကေသာ လူၾကီးနိုင္ငံေရး သမားမ်ား အတြက္ စံထားစရာ သဖြယ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ျမန္မာနိုင္ငံ ေရွ႕ေနမ်ား ကြန္ရက္ကလည္း၂၀၀၈ဖြဲ ့စည္းပံုမွာ ျပင္ရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း လက္ခံ ရံုသာမက ျပင္ ဆင္နုိင္သည့္

ျပဌာန္းခ်က္ပုဒ္မ ၄၃၆ အရဆိုပါက လက္ေတြ ့ျပင္၍ရနိုင္ မည္မဟုတ္ေၾကာင္း၊ သို ့ျဖစ္၍ မျပင္ေတာ့ဘဲ အသစ္ေရးဆြဲ သင့္ေၾကာင္း၊ အသစ္ ေရးဆြဲျခင္း အားျဖင့္ အခ်ိန္ ကုန္သက္သာမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၂၀၁၂ ခုနွစ္အတြင္း ကထဲကပင္ ထုတ္ေဖၚခဲ့သည္။ထိုနည္းတူ စြာပင္ ဥပေဒ အေထာက္အကူျပဳ ကြန္ရက္ကလည္း ျပည့္စံုေသာ ဥပေဒ စိုးမိုး ေရးမူမ်ား အေပၚတြင္ ျပဳစုထားသည့္ ဖက္ဒရယ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒသစ္ တရပ္ ေပၚေပါက္ အတည္ျပဳက်င့္သံုးသြား ရန္ ၂၀၁၃ ခုနွစ္ ဇူလိုင္ (၅) ရက္ေန ့တြင္ ဘဲလ္ဂရိတ္

ေၾကျငာခ်က္ ထုတ္ျပန္ကာ တိုက္တြန္းခဲ့သည္။ ဤလင့္ခ္တြင္ရႈပါ။
https://docs.google.com/file/d/0B5uXEhFP_PLIUDhveGRoOVYzRUk/edit?usp=sharing
၂၀၁၃ ခုနွစ္ ဇူလိုင္လ ၂၈ မွ ၃၀ ရက္ေန ့အတြင္းထိုင္းနိုင္ငံခ်င္း မိုင္ျမိဳ့တြင္က်င္းပခဲ့ျပီး တိုင္းရင္းသားလက္ နက္ကိုင္ အဖြဲ ့အစည္းၾကီးမ်ား အားလံုးနွင့္ လက္နက္ မကိုင္သည့္ အျခား တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့အစည္းမ်ား ပါတက္ ခဲ့သည့္ ညီလာ ခံၾကီးမွ ေန၍၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံု ကို လက္မခံနိုင္ ေၾကာင္း၊ ဖက္ဒရယ္ဖြဲ ့စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ သစ္ကို ၂၀၁၃ ခုနွစ္ အ တြင္းမွာပင္ အျပီး ေရးဆြဲသြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထို ့အျပင္ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တပ္မေတာ္ တရပ္တည္ေထာင္ရန္ ေတာင္းဆိုေၾကာင္း ေၾကျငာ ခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္း သစ္မ်ားအား ၾကိီးၾကီးမားမား စိမ္ေခၚလိုက္ ျခင္းျဖစ္သည္။ သို ့ရာတြင္ ၄င္းတို ့သာ မဟာ လူမ်ိဳးၾကီး ၀ါဒကို မက်င့္သံုးဘဲ ရိုးသားစြာ နားလည္မႈ ထားရွိမည္ ဆိုပါက စစ္မွန္သည့္ ျပည္တြင္း ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိေရး လမ္းေၾကာင္း မွန္အေနျဖင့္ လက္ခံသင့္သည္။

တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ ့အစည္းၾကီးမ်ားတြင္ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ့စည္းပံု မူၾကမ္းေရးဆြဲသည့္ အေတြ ့အၾကံဳ ရွိေနခဲ့ၾကျပီျဖစ္သည္။ မဒတဟုေခၚသည့္ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ တပ္ေပါင္းစု တြင္ပါ၀င္သည့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ့ အစည္းမ်ားသည္ ျမန္မာနိုင္ငံလံုး ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ တပ္ဦး အပါအ၀င္ ျပည္တြင္း ျပည္ပရွိ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ားနွင့္ ေပါင္းကာ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္ အဖြဲ ့ခ်ဳပ္ (ဒီေအဘီ) ကို ဖြဲ ့စည္းခဲ့ၾကျပီးေနာက္ ၁၉၉၀ ခုနွစ္တြင္ ဖြဲ့စည္းပံုအေျခခံဥ ပေဒမူၾကမ္း ေရးဆြဲေရး ေကာ္မတီတရပ္အား ဖြဲ့စည္းေဆာင္ရြက္ေစ ခဲ့သည္။

ေလးနွစ္ခန္ ့ ၾကာျပီးေနာက္တြင္ ယင္းလုပ္ငန္းစဥ္အား ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာနိုင္ငံ အမ်ိဳးသား ေကာင္စီ၏ ၾကီးၾကပ္မႈေအာက္တြင္ ထားရွိ၊ မူၾကမ္းေရးဆြဲေရး ေကာ္မတီအား တိုးခ်ဲ့ ဖြဲ ့ စည္းကာ ဖြဲ ့စည္းပံု မူၾကမ္းအား တဆင့္ျပီးတဆင့္ တနွစ္ျပီးတနွစ္ ျဖည့္စြက္ျပင္ဆင္အေခ်ာသတ္ လာခဲ့သည္။ စာေရးသူသိသမွ် ေနာက္ဆံုး ကမကထ ျပဳ၍ နွီးေနွာဖလွယ္ပြဲၾကီးမ်ား က်င္းပကာ ျပဳစုေရးဆြဲ ခဲ့သည့္ ေကာ္မတီမွာ ဖက္ဒရယ္ ဖြဲ ့စည္းပံု (မူၾကမ္း) ေရးဆြဲေရးနွင့္ ညွိနုိင္းေရးေကာ္မတီ(FCDCC) ျဖစ္သည္။

၁၇ နွစ္တာ စုေပါင္းၾကိဳးပမ္း ခဲ့မႈ၏ ရလာဒ္ အေနျဖင့္ ယင္းေကာ္မတီမွေန၍၂၀၀၇ ခုနွစ္တြင္ အမ်ား ျပည္သူ ေလ့လာခြင့္ ရေစရန္ ပံုနွိပ္ျဖန္ ့ေ၀ ခဲ့သည့္ ဖြဲ ့စည္းပံု (ပထမ မူၾကမ္း) အား ဤလင့္ခ္တြင္ ဖတ္ရႈနိုင္ပါသည္။

https://docs.google.com/file/d/0B5uXEhFP_PLIZ0xjalZQLUNkS3c/edit?usp=sharing
ယခုေနာက္ဆံုးက်င္းပခဲ့သည့္ တိုင္းရင္းသား ညီလာခံၾကီးမွေန၍ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ ့ စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒ အသစ္တရပ္ ေရးဆြဲသြားမည္ ဟူသည္မွာ အထက္ပါဖြဲ ့စည္းပံု (ပထမမူၾကမ္း) အား ဆက္လက္ မြမ္းမံ ျပင္ဆင္ သြားမည္လား၊ ေနာက္ထပ္ အသစ္ တရပ္ကိုေရးဆြဲသြားမည္လား မေျပာနိုင္ပါ။

သို ့ရာတြင္ စစ္အာဏာရွင္အဆက္ ဆက္က ဖြဲ ့စည္းပံု ေရးဆြဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္အား ထိမ္းခ်ဳပ္ကာ ၄င္းတို ့အလိုက် ေရးဆြဲေစခဲ့ ျခင္းမ်ိဳး ကဲ ့သို့မဟုတ္ဘဲ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံု အေျခခံ လူထုၾကီးတရပ္လံုး ပါ၀င္ခြင့္ရေစမည့္လုပ္ငန္း စဥ္မ်ိဳးျဖင့္ ေဖၚေဆာင္ လိမ့္မည္ဟု ေျမွာ္လင့္ရသည္။ ဥပေဒေရးရာ၊ နိုင္ငံေရးအရ ခ်ိန္ကိုက္မႈ နွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လႊတ္ေတာ္ တက္ကာ ဥပေဒျပဌာန္းသည့္ လုပ္ငန္းတြင္ ပါ၀င္ေနျခင္းမွာ တိုင္းရင္း သား အခြင့္အေရးမ်ား အားကာကြယ္နိုင္မည့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုဖြဲ ့စည္း ပံုအေျခခံဥပေဒတရပ္ ေပၚေပါက္လာ ရန္လုပ္ေဆာင္နိုင္ဘုိ ့ေ၀းစြ။ သတင္း မီဒီယာမ်ား၏ လြတ္လပ္ခြင့္ အပါအ၀င္ လူထု၏ အေျခခံလြတ္လပ္ခြင့္နွင့္ ဒီမို ကေရစီ အခြင့္အေရး မ်ားအား အကာအကြယ္ ေပးနိုင္မည့္ ဥပေဒမ်ား ေပၚထြက္လာေစရန္ပင္ မစြမ္းေဆာင္နိုင္ေၾကာင္း ပြင့္လင္းစြာသံုးသပ္ရပါမည္။

၂၀၀၈ ခုနွစ္ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒလမ္းေၾကာင္း၊ ၄င္း အရ တည္ေထာင္ ထားသည့္ ဥပေဒေဘာင္၊[3] နွင့္တိုင္းျပည္ အေဆာက္အအံုမ်ား အတြင္း၀င္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္ေနသမွ်ကာလပတ္ လံုး စစ္မွန္သည့္ ဥပေဒ စိုးမိုးေရး အေျခခံ တြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္နွင့္ ျပည္ေထာင္စု နိုင္ငံသား တိုင္း၏ ဒီမိုကေရစီနွင့္ လြတ္လပ္မႈ အခြင့္အေရး မ်ားအား ကာကြယ္ေဖၚေဆာင္နိုင္မည့္ ဥပေဒအုတ္ျမစ္ [4] ခ်မွတ္ရန္ လံုး၀ မျဖစ္နိုင္ပါ။ ယင္း သို ့မခ်မွတ္နိုင္သမွ် ကာ လပတ္လံုး စစ္မွန္သည့္ ျပည္ တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း မည္သည့္ အခါမွ် ရမည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္နွင့္ လူထု၏ စီးပြားေရး တိုးတက္မႈ မွာလည္း အိပ္မက္ပမာသာ ျဖစ္ေနပါမည္။

၂၀၁၂ ခုနွစ္ နို၀ဘၤာလ (၂) ရက္ေန ့၌ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ ဦးေရႊမန္းက တိုင္းရင္းသားမ်ား လိုလားသည့္ ဖက္ဒရယ္ကို ေဖၚေဆာင္နိုင္ေရးအတြက္ ၂၀၀၈ ခုနွစ္ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒေဘာင္ အတြင္း တြင္ဖက္ဒရယ္ ဥပေဒမူၾကမ္း တခု ေရးဆြဲရန္ ဦးတီခြန္ ျမတ္ နွင့္ ေဒၚနန္း၀ါနု တို့အားတာ၀န္ေပးအပ္ေၾကာင္းေၾကျငာခဲ့သည္။တိုင္းရင္းသားမ်ား လိုလား သည့္ ဖက္ဒရယ္ သည္ ေပးအပ္ သင့္ေသာ နုိင္ငံေရး အခြင့္အေရးျဖစ္သည္ဟုလက္ခံ လာျပီျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္အာ ဏာရွင္ ေဟာင္းသစ္ မ်ားသည္ ေနာက္ထပ္ ဥပေဒ မ်က္လွည့္တမ်ိဳးျပ သရန္ စီမံ ေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္နားမေယာင္ သင့္ပါ။

၂၀၀၈ ခုနွစ္ ဖြဲ့စည္းပံုမွာ ကမာၻေပၚတြင္ အဆိုး၀ါးဆံုး ဖြဲ ့စည္းပံုျဖစ္သည္။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို ယင္းအေျခခံ တြင္တည္ေဆာက္မည္ ဟူသည္မွာ အျမင္မေတာ္ ဆင္ေတာ္နွင့္ ခေလာက္ ျဖစ္ရံုသာမက ပတၱျမားကို ယိုအိမ္သာထဲတြင္ ထိန္းသိမ္းထားရွိရန္ ၾကိဳးပမ္းေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေနျဖင့္၂၀၀၈ ဖြဲ့စည္းပံုအရ သမ တ ျဖစ္လာနိုးနွင့္ ေျမွာ္လင့္ခ်က္ ေပးထားခံရသည့္ အေျခအေနမွ နိုးထသင့္ပါျပီ။၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲျပီးေနာက္တြင္ လက္ရွိ စိုင္းေမာက္ခမ္းကဲ ့သို ့ဘာမွ အခြင့္အာဏာ မရွိသည့္ ဒုသမၼတေနရာ မ်ိဳးနွင့္ မိမိကိုယ္တိုင္ေခ်ာင္ ထိုးခံထားရရံု သာမက တိုင္းရင္းသား ေပါင္းစံုလူထုၾကီး တရပ္လံုးစစ္ အာဏာရွင္စနစ္၏ ေက်းကြ်န္မ်ား ျဖစ္က်န္ေစမည့္ အေျခ အေန မ်ိဳးကို တြန္းပို ့မထားသင့္ပါ။ ယခု အခ်ိန္တြင္ လႊတ္ ေတာ္မွ ျပတ္ျပတ္သားသား ေက်ာခိုင္း ထြက္ခြာကာ တိုင္းရင္းသားမ်ား၊ အေျခခံ လူထုမ်ားနွင့္ နုိင္ငံတကာ တို ့၏ ေထာက္ ခံမႈ ကို ရယူလွ်က္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခ ခံဥပေဒ သစ္ တရပ္ ေပၚေပါက္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္တြင္ အတူပါ၀င္ ဦးေဆာင္ အေကာင္အထည္ေဖၚသင့္ျပီျဖစ္သည္။

ယင္းသို ့ျဖစ္ပါက ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဖြဲဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ (ပထမ မူၾကမ္း) တြင္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္စနစ္က်င့္သံုး ထားသည္ကို ရည္ညႊန္း လွ်င္ ျပည္ေထာင္ စုနိုင္ငံသစ္၌ ပထမဆံုး ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ သင့္သူမွာေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ သာ ျဖစ္ေၾကာင္း အဆို တင္သြင္းမည့္သူ မ်ားတြင္ စာေရးသူကိုယ္ တိုင္လည္းပါ၀င္ရန္ အသင့္ရွိပါမည္။


ဦးေအာင္ထူး (ေရွ့ေန)
ဥပေဒအေထာက္အကူျပဳကြန္ရက္ တည္ေထာင္သူ
ေန ့စြဲ။ ၂၀၁၃ ခုနွစ္ၾသဂုတ္လ ၅ ရက္

Read More