ဘုံရည္မွန္းခ်က္ မထူေထာင္ႏိုင္ေသးတဲ့ လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရး

သူ႔အေတြး သူ႔အျမင္

ထက္ေအာင္ေက်ာ္| March 31, 2014 | ဧရာ၀တီ။

 

ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ အၿပီး လႊတ္ေတာ္သို႔ တက္ေရာက္လာသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ (ဓာတ္ပုံ – ေဂ်ပိုင္ / ဧရာ၀တီ)

ဧၿပီလ ၁ ရက္ေန႔ကုိ April Fools’ Day ဆိုၿပီး ကမၻာ့ႏိုင္ငံ အေတာ္မ်ားမ်ားက ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေန႔ အျဖစ္ သေဘာထားၾက ေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ အဲဒီလုိ သေဘာထားလုိ႔ မျဖစ္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိရင္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲ အတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပဲြကုိ ၂၀၁၂ ခုနွစ္ ဧၿပီလ ၁ ရက္ေန႔မွာ က်င္းပခဲ့လုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပဲြ ဆုိတာဟာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြရဲ႕ အဆက္ျဖစ္လုိ႔ ႏိုင္ငံေရးအနွစ္သာရ သိပ္မထူးေလာက္ ဘူး ဆုိၿပီး အေစာပုိင္းက ထင္ထားခဲ့ေပမယ့္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို အႏိုင္ရထားတဲ့ ႏိုဗဲလ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ ေဒၚအာင္ဆန္း စုၾကည္ရဲ႕ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္(NLD) ပါတီက အဲဒီၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္လုိက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအေျခေန ဟာ တေခတ္ေျပာင္းသြားတယ္ လုိ႔ ေျပာရတဲ့ အထိ ႏိုင္ငံေရး အျမင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအယူအဆ ေတြက ေျပာင္းလဲ ကုန္ၾကပါတယ္။

စာေရးသူသည္ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္တြင္ အေျခစိုက္ေသာ ေက်ာင္းသား လက္နက္ကိုင္ ABSDF အဖြဲ႕ဝင္ေဟာင္း ျဖစ္ျပီး DVB ၏ သတင္းေထာက္ ေဟာင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္လ်က္ ရွိသည္

အရင္က “ဘုံရန္သူ စစ္အာဏာရွင္” ဆုိၿပီး အစိုးရကုိ ၀ုိင္းတုိက္ေနတဲ့ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုေတြၾကား အျမင္ေတြ ကဲြျပား ကုန္ၿပီး ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပဲြ၀င္သူနဲ႔ မ၀င္သူ၊ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး လုပ္သူနဲ႔ မလုပ္သူ၊ ျပည္တြင္း ျပန္၀င္သူနဲ႔ မ၀င္သူ စသျဖင့္ နယ္ပယ္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အျမင္ေတြ၊ လုပ္ဟန္ေတြ ကြဲသြား ၾကတာကုိ သိသာစြာ ေတြ႔လာရ ပါတယ္။

ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုေတြၾကား အဲဒီလုိ အျမင္ကဲြျပားမႈေတြကုိ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့တဲ့ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပခဲ့ တာဟာ  မနက္ျဖန္ဆုိရင္ ၂ နွစ္ တင္းတင္းရွိပါၿပီ။ အဲဒီ ၂ နွစ္ တာကာလအတြင္း NLD ပါတီနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လႊတ္ေတာ္ အတြင္း ဘာေတြ လုပ္ႏိုင္ခဲ့သလဲ။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနေကာ ေရွ႕ကုိ ဘယ္ေလာက္ အထိ တုိးတက္ လာခဲ့သလဲ။

၂၀၁၂ ဧၿပီ ၁ ရက္ေန႔ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပဲြဟာ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာ ၇ ရက္ ေရြးေကာက္ပဲြရဲ႕ အဆက္ ျဖစ္တာ ေၾကာင့္ ၂၀၁၀ ရလဒ္ကုိ အရင္ ေလ့လာသင့္ ပါတယ္။ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္၊ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္နဲ႔ ျပည္နယ္/တုိင္း လႊတ္ေတာ္ အမတ္ ေနရာ ၁၁၅၄ မွာ ျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ပါတီ(USDP)က ေနရာ ၈၈၀ ေက်ာ္၊ သို႔ မဟုတ္ ၇၆ ရာခုိင္ႏႈန္း ေက်ာ္နဲ႔ အႏိုင္ရခဲ့တယ္ လို႔ ေရြးေကာက္ပဲြ ေကာ္မရွင္က ထုတ္ျပန္ပါတယ္။

USDP က ျပည္​သူ႔လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေနရာ ၃၃၀ ေနရာမွာ ၂၅၉ ေနရာ အႏိုင္ရၿပီး အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ အမတ္ေနရာ ၁၆၈ ေနရာမွာ ၁၂၉ ေနရာ ရရွိပါတယ္။ ျပည္နယ္/တုိင္း လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေနရာ ၆၀၀ ေက်ာ္မွာေတာ့ USDP ပါတီ က ၄၈၇ ေနရာ အႏိုင္ရတယ္လုိ႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

အဲဒီလုိ အႏိုင္ရၿပီး ၂ နွစ္တာ ကာလအတြင္း သူတုိ႔ ပါတီက အမတ္တခ်ဳိ႕ သမၼတ ရာထူးအပါအ၀င္ ၀န္ႀကီး ေနရာေတြကုိ တာ၀န္ ယူလုိက္ရလုိ႔ လစ္လပ္သြားတဲ့ အမတ္ေနရာ ၄၀ ေက်ာ္ အတြက္ ၂၀၁၂ ဧၿပီလမွာ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပေပး ခဲ့တာပါ။

တနည္းအားျဖင့္ ေျပာမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ NLD ပါတီက ၀င္ၿပိဳင္ခြင့္ရတဲ့ အမတ္ေနရာ အားလုံးေပါင္း ဟာ ၄၅ ေနရာသာ ရွိတဲ့ အတြက္ NLD က ၄၃ ေနရာ အႏိုင္ရခဲ့ ပါတယ္။ အားလုံးႏိုင္ရင္ေတာင္ ႀကံံ့ခုိင္ေရးပါတီ အမတ္ ၈၈၀ ေနရာရဲ႕ အဆ ၂၀ ပုံ ၁ ပုံ သုိ႔မဟုတ္ အမတ္္ေနရာ ၄ ရာခုိင္နႈန္း ေလာက္ကုိသာ ရရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေတာင္ စစ္တပ္က  ခြဲတန္းရထားတဲ့ အမတ္ေနရာ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းထဲက ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အတြက္ ၁၁၀ ဦး၊ အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္ အတြက္ ၅၆ ဦးနဲ႔ ျပည္နယ္/တုိင္း လႊတ္ေတာ္ အတြက္ ၂၂၂ ဦးကို ထည့္မတြက္ ရေသးပါ။ စစ္တပ္က ခဲြတန္းအမတ္ စာရင္းကိုပါ USDP ပါတီဘက္မွာ ထည့္လုိက္ရင္ အေျခေနက ပုိဆုိးသြား ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေ၀ဖန္သူ တခ်ဳိ႕က NLD ဟာ ႏိုင္ေျခ မရွိတဲ့ ပဲြတခုကုိ အရဲစြန္႔ၿပီး ၀င္ၿပိဳင္ခဲ့ တာလုိ႔ မွတ္ခ်က္ ေပးခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီလုိ အရဲစြန္႔ မ၀င္ရင္ ဘာ ဆက္လုပ္မလဲ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းက ပုိႀကီးပါတယ္။ မ၀င္တာထက္ ၀င္တာက တုိင္းျပည္ အတြက္ ပုိအက်ဳိးရွိတယ္ လုိ႔ အျမင္ ရွိသူေတြကလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ အခုလုိ ၂ နွစ္ျပည့္ ကာလမွာေတာ့ ဒီအျမင္ ၂ ခုမွာ ဘယ္အျမင္က ပုိမွန္သလဲ ဆုိတာကုိ ျပန္ လည္ဆန္းစစ္ဖုိ႔ လုိအပ္ေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြ မ၀င္ခင္ NLD ပါတီက ေပးခဲ့တဲ့ ကတိ ၃ ခု သို႔မဟုတ္ ေရြးေကာက္ပဲြ ၀င္ရျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ ၃ ခုကို ျပန္ၾကည့္ရ ေအာင္ပါ။ ပထမ တခုက ဒီမုိကေရစီ အေျခခံနဲ႔ မကုိက္ညီတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥေပဒကို ျပန္ျပင္ေရး ျဖစ္ၿပီး က်န္ ၂ ခုကေတာ့ တႏိုင္ငံလုံး ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ရရွိေရးနဲ႔ တႏိုင္ငံလုံး တရားဥပေဒ စုိးမုိးေရး ရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

အခု ၂ နွစ္တာ ၾကာၿပီးတဲ့ အခါမွာ အဲဒီ ရည္ရြယ္ခ်က္ ၃ ခု ဘယ္ေလာက္ အထိ ခရီးေရာက္ခဲ့ သလဲ။ ဖြဲ႔စည္းပုံ ျပင္ေရး ကို လႊတ္ေတာ္ အတြင္းကေန မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အတြက္ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပ အင္အားစု ေတြရဲ႕ အကူအညီကို ရယူၿပီး လမ္းမ ေပၚ ထြက္ ဆႏၵျပပဲြေတြကို NLD ပါတီက လုပ္ေဆာင္ေနရ ပါတယ္။ ဒါေတာင္ အစိုးရက ခြင့္ျပဳခ်က္ ေပးတဲ့ေန႔၊ ေပးတဲ့ ေနရာမွာသာ ဆႏၵျပပဲြလုပ္ခြင့္ ရွိတာပါ။

ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကေတာ့ အတုိင္းအတာ တခုအထိ ရရွိေနၿပီလုိ႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္စဥ္၊ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္မွာ NLD ပါတီ ပါ၀င္ခြင့္ မရွိေသးပါ။ ပါ၀င္ခြင့္ မရွိတဲ့ အျပင္ ေဘးကိိုေတာင္ ေရာက္ေနတယ္ လို႔္ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိရင္ ၂၀၁၂ မတုိင္ခင္ အထိ အစိုးရ၊ NLD နဲ႔ တုိင္းရင္းသား အင္အားစုေတြ ပါ၀င္တဲ့ သုံးပြင့္ဆုိင္ ေဆြးေႏြးေရး လုပ္ဖုိ႔ အင္အားစု အားလုံးက ေတာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခု အခ်ိန္မွာေတာ့ အစိုးရနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ေဆြးေႏြးမႈက ေရွ႕ကုိ တက္သြားၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေဆြးေႏြးမႈက မရွိသေလာက္ ျဖစ္လာတဲ့ အတြက္ ေနာက္တန္းကို ေရာက္သြားတဲ့ သေဘာ ျဖစ္လာေနပါတယ္။

တတိယ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖစ္တဲ့ တရားဥပေဒ စုိးမုိးေရးကလည္း အခု အခ်ိန္အထိ မရေသးပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ရခုိင္ဘက္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥေတြ ဆုိရင္ တရားဥပေဒ စုိးမုိးမႈ ရွိေအာင္ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အစိုးရက ဘာမွ မလုပ္ေပးႏိုင္ဘူး ဆုိတာ ရွင္းေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တရားဥပေဒ စုိးမုိးေရး ေကာ္မီတီ ဥကၠ႒ အျဖစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကုိ တာ၀န္ေပးထားလုိ႔ ခက္ေနျပန္ပါတယ္။

အထက္ ေဖာ္ျပပါ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ ၃ ခု စလုံး မျပည့္၀ေသးေပမယ့္ NLD ဘက္က ဆက္လက္ႀကိဳး စားေနဆဲ၊ ႀကိဳးစားခြင့္ ရွိေနဆဲလုိ႔ပဲ ေျပာရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါက သိသာ ျမင္သာတဲ့ ကတိစကား ၃ ခုရဲ႕ အေျခအေနပါ။ သိလြယ္ျမင္လြယ္ မဟုတ္ တဲ့ တျခား အခ်က္အလက္ေတြ ကိုလည္း ဒီလုိ ၂ နွစ္ ျပည့္ေန႔မွာ ထည့္သြင္း ေဆြးေႏြးဖို႔ လုိမယ္ ထင္ပါတယ္။

ရခုိင္နဲ႔ ကခ်င္ဘက္က ျဖစ္စဥ္ေတြ အေပၚ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD ပါတီက ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္တည္မႈ မေပးတဲ့ အတြက္လည္း ေဒသခံေတြက NLD အေပၚ ယုံၾကည္မႈ က်ဆင္းသြားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အစိုးရနဲ႔ လက္တဲြၿပီး လႊတ္ေတာ္ တြင္း ႏိုင္ငံေရးကို ေဆာင္ရြက္ေနရလုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အစိုးရနဲ႔ မ်က္နွာပ်က္ရမွာ စိုးရိမ္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လို အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီ ေဒသခံေတြရဲ႕ NLD အေပၚ ယုံၾကည္မႈဟာ က်ဆင္းသြားတယ္လို႔ အကဲခတ္ေတြက သုံးသပ္တာပါ။

ဒုတိယ ကိစၥက သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ NLD ပါတီၾကား ဆက္ဆံမႈပါ။ ဒီကိစၥဟာလည္း ေရွ႕မွာ တင္ျပခဲ့တဲ့ ရခုိင္ အေရးနဲ႔ ဆက္စပ္ ေနပါတယ္။ ကိုလုိနီေခတ္ ကေန စစ္အစိုးရ ဆန္႔က်င္ေရး ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစု ေတြဘက္က ျပတ္သားစြာ ရပ္တည္လာခဲ့တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြဟာ အခု ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပဲြ အလြန္ ဘာသာေရး၊ လူမ်ဳိးေရး ဘက္ေဇာင္းေပးလာတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္း အသစ္မွာေတာ့ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုေတြနဲ႔ တသားတည္း မရွိေတာ့ဘဲ အစိုးရဘက္ ယိမ္းသြားတာဟာ မဟာဆုံးရံႈး မႈတခု ျဖစ္ပါတယ္။

တခါ ဒီမုိကေရစီ အင္အာစုေတြနဲ႔ တုိင္းရင္းသား အင္အားစုေတြ ၾကားမွာလည္း အရင္ ၂၀၁၂ မတုိင္ခင္ကလုိ “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD ကုိ ေထာက္ခံၾက၊ ၀ုိင္းရံၾက” ဆုိတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ဳိး သိပ္မၾကားရ ေတာ့ဘဲ NLD နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ေ၀ဖန္ တုိက္ခုိက္တဲ့ အသံေတြကိုေတာင္ ၾကားလာေနရၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေတြဟာ ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပဲြကို ၀င္လုိက္လုိ႔ ျဖစ္လာတဲ့ အက်ဳိးဆက္ေတြ လုိ႔ တုိက္႐ုိက္ မေျပာႏိုင္ ေပမယ့္ ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပဲြ အလြန္မွာမွ ဒီလုိ ျဖစ္လာတာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။

ဘယ္ေနရာေတြမွာ ဘာေတြ အားနည္းခဲ့လုိ႔ ဒီလုိ ျဖစ္လာရ တာလဲ။ အခုလုိ ၂ နွစ္ျပည့္ ကာလမွာ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြ၊ ႏိုင္ငံေရး တက္ႂကြ လႈပ္ရွားသူေတြ၊ ဒီမုိကေရစီ လုိလားသူေတြ အားလုံး ေခါင္းခ်င္း႐ုိက္ ေဆြးေႏြး အေျဖရွာဖုိ႔ လုိေနပါတယ္။

အခု သိပ္မၾကာခင္၊ အတိအက်ေျပာရမယ္ ဆုိရင္ ၂၀၁၄ မကုန္ခင္မွာ ေနာက္ထပ္ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္္ပဲြတခု ထပ္လာပါ ဦး မယ္။ ထုံစံအတုိင္း ၀န္ႀကီးျဖစ္သြားသူ၊ ေသဆုံး/ထုတ္ပယ္ ခံရလုိ႔ လစ္လပ္သြားတဲ့ အမတ္ေနရာ ၃၀ အတြက္ NLD က ၀င္ၿပိဳင္ ရဦးမွာပါ။ အဲဒီအထဲမွာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အမတ္ ၁၃ ေနရာ၊ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ အမတ္ ၆ ေနရာနဲ႔ ျပည္နယ္/တုိင္းလႊတ္ေတာ္ အမတ္ ၁၁ ေနရာ လို႔ သိရတယ္။

၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္တုန္းက အမတ္ေနရာ ၄၅ မွာ ၄၃ ေနရာနဲ႔ အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရခဲ့တဲ့ NLD ပါတီ အ ခု ၂၀၁၄ ၾကားျဖတ္မွာ ၃၀ ေနရာ စလုံးနီးပါး အႏိုင္ရပါေတာ့ မလားဆုိၿပီး အကဲခတ္ေတြက ေမးခြန္း ထုတ္ေနၾကပါၿပီ။

ဒီေမးခြန္းဟာ အထက္မွာ တင္ျပခဲ့တဲ့ ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ကေန ဒီေန႔ ၂ နွစ္တာကာလ အတြင္း ျဖစ္သြားတဲ့ ႏိုင္ငံ ေရး ျဖစ္စဥ္ေတြ၊ NLD ရဲ႕ မဟာဗ်ဳဟာေတြ၊ တုိင္းရင္းသား အင္အားစုေတြနဲ႔ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစု ေတြရဲ႕ ေျပာင္းလဲလာ ေန တဲ့ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈ ပုံသဏၭာန္ေတြေပၚ မူတည္ၿပီး ဒီလုိ ေမးစရာ ျဖစ္လာခဲ့ တာပါ။

အႏွစ္ ျပန္ခ်ဳပ္ရမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပဖုိ႔ တနွစ္၀န္းက်င္သာ လုိေတာ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ NLD ပါတီနဲ႔ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုေတြၾကား၊ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုေတြနဲ႔ တုိင္းရင္းသား အင္အားစုေတြ ၾကားမွာ ဒီထက္မကတဲ့ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္မႈေတြ လုိေနပါတယ္။ ဒီထက္မက ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေတြ လုိေနပါတယ္။

ကုိယ့္လမ္းကုိယ္ ေရြး၊ သူ႔လမ္း သူသြား ဆုိၿပီး “ႏိုင္ငံေရး ဘုံရည္ရြယ္ခ်က္” မရွိဘဲ တသီးတျခားစီ ဆက္သြားေနလုိ႔ မျဖစ္ပါ။ မဲဆႏၵနယ္ တခုတည္းမွာ မဟာမိတ္ ပါတီေတြ အခ်င္းခ်င္း ၀င္မၿပိဳင္သင့္ပါ။ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုေတြနဲ႔ တုိင္းရင္းသား အင္အား စုေတြဟာ မဟာမိတ္ ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ မဟာဗ်ဳဟာကို ျပန္လည္ခ် မွတ္ၿပီး စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ရဲ႕ လက္က်န္ အင္အား စု ေတြကို အႏိုင္ယူဖုိ႔ လုိအပ္ေနပါတယ္။

အကဲခတ္ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD ဟာ သူ႔ဘက္ ကုိယ့္ဘက္ဆုိတဲ့ အျမင္ေတြကို အဆင့္ေက်ာ္ၿပီး အား လုံး ပါ၀င္တဲ့၊ စစ္အာဏာရွင္ လက္က်န္ အုပ္စုေတြနဲ႔ပါ လက္တြဲႏိုင္တဲ့ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ အဆင့္ဆီ သြားဖုိ႔ ျပင္ေနၿပီလုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ အဆင့္ကို မသြားခင္ ကုိယ့္အင္အားစုေတြ၊ မဟာမိတ္ အင္အားစုေတြကို အခုိင္အမာ ျဖစ္ေနေအာင္ တည္ေဆာက္ထားဖုိ႔႔ အရင္ လုိအပ္ေနပါတယ္။

အထူးသျဖင့္ မၾကာခင္ လာေတာ့မယ့္ ၂၀၁၄ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပဲြနဲ႔ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပဲြေတြ အမီ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစု ေတြနဲ႔ တုိင္းရင္းသား အင္အားစုေတြၾကား ဒီထက္မက ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္မႈေတြ၊ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈေတြ တုိးၿပီးလုပ္ဖုိ႔ လုိအပ္ ေနပါေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။     ။

Read More

ေပ်ာက္ေသာသူ ရွာရင္ေတြ႔၊ ေသေသာသူ ၾကာရင္ေမ့ဟုဆုိေသာ္လည္း

ထက္ေအာင္ေက်ာ္
တနသာၤရီ အပတ္စဥ္ ၄၃။ (မတ္လ ၃၁- ဧျပီလ ၆)
စာမ်က္နွာ ၁၁ တြင္ၾကည့္ရန္...။ 

(မင္းသမီးစခန္းမွ အာဇာနည္ကုန္း)

''ေပ်ာက္ေသာသူ ရွာရင္ေတြ႔၊ ေသေသာသူ ၾကာရင္ေမ့'' ဟုဆုိရုိးစကားရွိေပမယ့္ ၂၅ နွစ္ၾကာတဲ့အထိ ျပန္ရွာ မေတြ႔ေသးတဲ့သူတခ်ဳိ႔၊ ေမ့လုိ႔မရေသးတဲ့သူတခ်ဳိ႔ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီလုိ ထူးျခားတဲ့ လူတခ်ဳိ႔ အတြက္ အမွ်ေ၀ပဲြနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳပဲြေတြကို တနႆၤရီတုိင္းေဒသၾကီးအတြင္းရွိ ထား၀ယ္၊ ပုေလာနဲ႔ ျမိတ္ျမိဳ့ ေတြမွာ ဧျပီလ ၁ ရက္ေန႔ကေန ၅ ရက္ေန႔အထိ က်င္းပမယ္လို႔သိရပါတယ္။

ထပ္ရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ ၁၉၈၈ ကျဖစ္ပြါးခဲ့တဲ့ ၈ ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံကုိ စစ္တပ္က ပစ္ခတ္ ျဖိဳခြင္း ျပီးတဲ့ေနာက္ အဲဒီစစ္တပ္ကုိ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္မွရမယ္ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႔ ေတာခုိသြားၾကတဲ့ တနႆၤရီတုိင္း ေက်ာင္းသားေတြထဲက ေပ်ာက္ဆုံး၊ က်ဆုံး၊ ေသဆုံးသြားသူေတြအတြက္ အခုလုိ အခန္းနားက်င္းပဖို႔ ျပင္ေနၾကတာပါ။

ျမန္မာအစိုးရသစ္နဲ႔ အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ေရးထုိးထားတဲ့ ျမန္မာနုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာေက်ာင္းသား မ်ား ဒီမုိကရက္တစ္တပ္ဦး (ABSDF) ကေန အလားတူအခန္းနားေတြကုိ ရန္ကုန္၊ ေတာင္ၾကီး၊ လြိဳင္ ေကာ္နဲ႔ တခ်ဳိ႔ျမိဳ့ၾကီးေတြမွာက်င္းပခဲ့ျပီးျဖစ္ေပမယ့္ တနသာၤရီတုိင္းမွာေတာ့ အခုမွ စတင္က်င္းပနုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ABSDF ဗဟုိရဲ့ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ၂၅ နွစ္တာကာလအတြင္း က်ဆုံး-ေသဆုံးဦးေရ ၇၀၀ နီးပါးရွိျပီး ထိခုိက္ဒဏ္ရာရသူဦးေရက ၄၀၀ ေက်ာ္ရွိတယ္လို႔သိရပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ တနႆၤရီတုိင္း ထား၀ယ္ ခရုိင္ ထီးခီးေဒသအနီးရွိ မင္းသမီးစခန္းအေျခစုိက္ အမွတ္ ၂၀၁၊ ၂၀၂ နဲ႔ ၂၀၃ တပ္ရင္း ၃ ခုက က်ဆုံး -ေသဆုံးသူေပါင္း ၂၀၀ နီးပါး ပါ၀င္ပါတယ္။

အဲဒီ ၂၀၀ နီးပါးထဲမွာ ထား၀ယ္ခရုိင္ (ထား၀ယ္၊ ေလာင္းလုံး၊ ေရျဖဴနဲ႔ သရက္ေခ်ာင္း) ၄ ျမိဳ့နယ္မွ ၂၂ ဦး။ ပုေလာျမိိဳ့နယ္မွ ၄၅ ဦးနဲ႔ ျမိတ္ခရိုင္မွ ၁၂၀ ဦးရွိတယ္လို႔ အခန္းနားျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ တာ၀န္ ယူေဆာင္ရြက္ေနသူ ABSDF ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြကေျပာပါတယ္။

ဒီအခန္းနားဆီ ABSDF ဗဟုိက တာ၀န္ရွိသူေတြအျပင္ KNU (ကရင့္အမ်ဳိးသားအစည္းရံုး) နဲ႔ တျခား မဟာမိတ္အဖြဲ႔ေတြ၊ နုိင္ငံေရးပါတီေတြ၊ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔ေတြက ကုိယ္စားလွယ္ေတြလဲ တက္ ေရာက္လိမ့္မယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။

စိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာင္းတာကေတာ့ ဒီလုိ က်ဆုံး-ေသဆုံး-ေပ်ာက္ဆုံး သြားတဲ့ ရဲေဘာ္ ၂၀၀ နီးပါးကိစၥကုိ သူတုိ႔ရဲ့မိသားစုေတြဆီ ABSDF တာ၀န္ရွိသူေတြက ဘယ္လိုရွင္းျပမလဲ။ အထူးသျဖင့္ အခုခ်ိန္ထိ ေပ်ာက္ဆုံးစာရင္းသြင္းထားရဆဲျဖစ္တဲ့ မင္းသမီးစခန္းေရာက္ ထား၀ယ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢဥကၠဌ ကုိ တင္ေလး၊ ေရွေနကုိျမင့္သိမ္းအပါ၀င္ ေက်ာင္းသား ၆ ဦးေပ်ာက္ဆုံးမႈကိစၥ၊ တခါ ၂၀၃ တပ္ရင္းမွ ေက်ာင္းသား ၁၃ ဦး ေသဆုံးမႈကိစၥေတြကို ဘယ္လုိရွင္းျပမလဲ ဆုိတာဟာ ေမးခြန္းတခုအျဖစ္ရွိေန ဆဲပါ။

(ကုိတင္ေလးနဲ႔ ကုိျမင့္သိန္းအပါ၀င္ မင္းသမီးစခန္းမွာေပ်ာက္ဆုံးသြားသူ ၈ ဦးထဲက တခ်ဳိ႔)

၂၅ နွစ္ေတာင္ၾကာသြားျပီျဖစ္လုိ႔ ဒီကိစၥေတြကိုျပန္မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူးဆုိေပမဲ့ အဲဒီကာလက အမွန္ တကယ္ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲ။ ဘယ္သူေတြမွာတာ၀န္ရွိသလဲဆုိတာကို ထုတ္ေျပာဖုိ႔ ABSDF ေခါင္း ေဆာင္ပုိင္းမွာ တာ၀န္ရွိေနပါတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ဒါေတြကို ထုတ္ေျပာလုိက္ရင္ မဟာမိတ္နဲ႔ ဆက္ဆံေရးပ်က္ျပီး အခ်င္းခ်င္းပဋိပကၡျဖစ္လာနုိင္တယ္။ စစ္အစိုးရအၾကိဳက္ျဖစ္သြားနုိင္တယ္ဆုိျပီး စုိး ရိမ္မႈလြန္ကဲခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ နားလည္ေပးနုိင္ေပမဲ့ အခုလုိ ပြင့္လင္းကာလမွာေတာ့ ဒါေတြကို အတုိင္း တာတခုအထိ ထုတ္ေျပာဖုိ႔ လိုအပ္လာေနျပီျဖစ္ပါတယ္။

တခ်ိန္တည္းမွာပဲ မဟာမိတ္ေတြဖက္ကလဲ ဒီကိစၥေတြအေပၚ တစုံတရာ ထုတ္ေျပာဖုိ႔ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ဘာမွသက္ေသအေထာက္ထားမရွိဘူးဆုိျပီး ဘူး ကြယ္မေနသင့္ေတာ့ပါ။ ေတာတြင္းနုိင္ငံေရးကေန ျမိဳ့ တြင္းနုိင္ငံေရး အခင္းအက်င္းဆီျပန္၀င္တဲ့အခါ ေတာထဲကျဖစ္စဥ္ေတြကို အားလုံးအျမင္ရွင္းေအာင္ ရွင္းျပဖုိ႔လိုအပ္လာပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ABSDF ေတာင္ပုိင္း မင္းသမီးေဒသက ေက်ာင္း သားေတြေပ်ာက္ဆုံးမႈဟာ ABSDF ေျမာက္ပုိင္း ကခ်င္ေဒသမွာျဖစ္ခဲ့တာနဲ႔ လုံး၀မတူပါ။

ဒါေပမယ့္ ABSDF တာ၀န္ရွိသူေတြဖက္ကေရာ၊ မဟာမိတ္တာ၀န္ရွိသူေတြဖက္ကပါ ဒီျဖစ္စဥ္ကုိ ရွင္း ရွင္းလင္းလင္းထုတ္မေျပာတဲ့အခါက်ေတာ့ လူထုေတြၾကား အျမင္ေတြေ၀၀ါးေနပါတယ္။

ဒီလုိထုတ္ေဖၚရွင္းလင္းျပီး က်ဆုံး-ေသဆုံး-ေပ်ာက္ဆုံးသြားသူေတြအတြက္ ဆြမ္းသြပ္အမွ်ေ၀ပဲြ၊ ဂုဏ္ ျပဳပြဲေတြလုပ္ေပးတာအျပင္ သူတို႔အတြက္ အမွတ္တရ အာဇာနည္ဗိမာန္လုိမ်ိး တခုခုလုပ္ေပးထားသင့္ တယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ဒီလူေတြဟာ အလကားေနရင္း ေသဆုံးသြားသူေတြမဟုတ္ပါ။ ဒီမုိကေရစီရရွိ အတြက္ အသက္စြန္႔တုိက္ပဲြ၀င္သြားသူေတြျဖစ္ပါတယ္။

၈ ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံအတြင္း က်ဆုံးသြားသူေတြကိုစာရင္းေကာက္ျပီး ရန္ကုန္မွာ ၈ ေလးလုံးျပ တုိက္လုပ္ဖုိ႔ျပင္သလုိမ်ဳိး ဒီရဲေဘာ္ေတြအတြက္လဲ ျပခန္းေတြ၊ ဂူဗိမာန္ေတြ ေဆာက္လုပ္ေပးသင့္ပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုခ်ိန္ထိေတာ့ ကယန္းျပည္သစ္ပါတီက တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ရွမ္း-ကယားနယ္စပ္ ဆီးဘူးျမိဳ့ရွိ အာဇာနည္ဗိမာန္တခုကလဲြရင္ တျခားဘယ္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔ကမွ ဒီကိစၥအေပၚ အေရးတ ယူေဆာင္ရြက္တာ မေတြ႔ရေသးပါဘူး။

(ထီးခီးနယ္စပ္ဂိတ္အနီးရွိ တခ်ိန္က မင္းသမီးစခန္း)

အခုအခန္းနားက်င္းပမဲ့ တနႆၤရီတုိင္းက ABSDF ရဲေဘာ္ ၁၈၇ ဦးအတြက္ဆုိရင္ သူတုိ႔အေျခစုိက္ခဲ့ တဲ့ မင္းသမီးစခန္းမွာ က်ဆုံး-ေသဆုံးရဲေဘာ္တခ်ဳိ႔ကုိ ျမႈပ္နွံထားတဲ့ အာဇာနည္ကုန္းဆုိတာရွိပါတယ္။ အဲဒီ အာဇာနည္ကုန္းဟာ အစိုးရတပ္ေတြ လက္ေအာက္မွာေရာက္တယ္လို႔ယူဆရေပမဲ့ အခုလုိ ျငိမ္း ခ်မ္းေရးကာလမွာ ဒီအာဇာနည္ကုန္းကုိ ျပန္လည္ေဖၚထုတ္ေရးအတြက္ အစိုးရနဲ႔ ABSDF တာ၀န္ရွိသူ ေတြ ညွိနုိင္းသင့္ပါတယ္။

ဒီလုိလုပ္ေပးျခင္းဟာ အနာေဟာင္းကို ျပန္ဆြေနတာမဟုတ္ဘဲ ဒီမုိကေရစီေတာ္လွန္ေရး၊ အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အသက္ေပးလွဴသြားသူေတြကုိ ဂုဏ္ျပဳျခင္း၊ မွတ္တန္းတင္ျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ နားလည္ေပးသင့္ပါတယ္။ ဒီလုိအသိမွတ္ျပဳျခင္းအားျဖင့္ အနာဂတ္ တိုင္းျပည္တည္ေဆာက္ေရး၊ ယုံ ၾကည္မႈတည္ေဆာက္ေရးေတြမွာ ပုိမုိအေထာက္ကူျဖစ္လာနုိင္တယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။    ။
.........................................

၁၉၉၇ မင္းသမီးခစန္းက်စမွာ ၂၀၁ ရဲေဘာ္မ်ားစုေပါင္းထုတ္ေ၀တဲ့ မွတ္တန္းစာအုပ္...

 

   ေၾကြလြင့္သြားေသာ ၾကယ္ပြင့္မ်ား။ by Htet Aung Kyaw

Read More

ေတာ္လွန္ေရး သတင္းသမားတဦးရဲ့ ဒုိင္ယာရီ (အပုိင္း ၃)

Documentary မွတ္တမ္း-ရုပ္သံ ဆုိတာ

အဲဒီလုိ ေလွစီးလုိက္၊ ေလွက လူကုိျပန္စီးလုိက္နဲ႔ ေမာထာ၊ ေအာင္သာ၀ရရြာေတြကို ျဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ KNU တပ္ခြဲတခုအေျခစုိက္တဲ့ ကစီထာရြာဆီ က်ေနာ္တုိ႔ေရာက္လာပါတယ္။ ကစီထာေခ်ာင္းေဘးက ကုန္သည္စခန္းေထာက္မွာ တညအိပ္ျပီးတဲ့ေနာက္ ငါးတက္-ျပည္ျခားရြာေတြဆီ ကုန္းေၾကာင္းေလွ်ာက္ တာက တညအိပ္ ၂ ရက္ ၾကာပါတယ္။ ေခ်ာင္းငယ္အတန္တန္ ကုိျဖတ္ရတာ၊ မုိးထဲေရထဲ ကြ်တ္တြယ္ တာ၊ ေဘာင္းဘီပြန္းလုိ႔ လမ္းေလွ်ာက္ရခက္တာ၊ မုိးရြာထဲ မီးေမြးၿပီး ထမင္းခ်က္ရတာေတြကုိေတာ့ စာ မဖြဲ႔ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။  

(ကင္မရာလြယ္ျပိး ေရွ့တန္းသြားေနတဲ့ စစ္ေၾကာင္းမွဴ း သတင္းေထာက္)

က်ေနာ္က စာမဖြဲ႔ခ်င္ဘူးဆုိေပမယ့္ ကုိေရႊသတင္းေထာက္ကေတာ့ ေတြ႔သမွ်အားလုံးကို ဗီြီဒီယုိ ကင္ မရာနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ေနပါတယ္။ မင္းသမီးစခန္းက မထြက္ခင္ စစ္ေၾကာင္းအတြက္ လက္နက္ခဲယမ္း စုကတည္းက က်ည္မေလာက္လုိ႔ က်ည္ေဟာင္းေတြကို သံပတ္နဲ႔ပြတ္တုိက္ေနရတဲ့ပုံေတြ၊ ငွက္ဖ်ားမိ လုိ႔ ေဆးရံုတင္ထားရတဲ့ကေလးငယ္ေတြ၊ ကေလးတြဲေလာင္းနဲ႔ တပ္တြင္းအစည္းအေ၀းဆီ တက္လာ ၾကတဲ့ မိသားစုေတြ။ ၿပီးေတာ့ တနသၤာရီျမစ္ေၾကာင္းတေလွ်ာက္ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ေလွျမဳပ္ေတာ့ မလုိလုိအျဖစ္ ပ်က္ေတြ၊ ဆန္ႀကိဳးထဲက ဆန္ကုိျဖည္ၿပီး ေတာတြင္းမွာျဖစ္သလုိ ခ်က္စားတဲ့အေျခေန၊ ေခ်ာင္းထဲမွာ ငါးဖမ္းတဲ့အေျခေနေတြဟာ သူရဲ့အဓိက ရုိက္ကြက္ေတြေပါ့။

က်ေနာ္က DVB ေတာတြင္းသတင္းေထာက္နဲ႔ ABSDF ေတာင္ပုိင္း ျပန္ၾကားေရးတာ၀န္ခံဆုိေပမယ့္ လြတ္လပ္တဲ့ သတင္းေထာက္တဦးရဲ့အျမင္ကို သိပ္နားမလည္ေသးပါ။ တည့္တည့္ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ေတာ့ ဗဟုိသတင္းစဥ္တုိ႔၊ ျမန္မာ့အလင္းတုိ႔နဲ႔ ႀကီးျပင္းလာသူဆုိေတာ့ ကုိယ့္အဖြဲ႔အေၾကာင္း သူမ်ားကို ျပမယ္ဆုိရင္ ဒီလုိအားနည္းခ်က္ေတြကိုမရုိက္သင့္၊ မျပသင့္ဘူးလုိ႔ထင္ေနဆဲပါ။ ဦးဟန္လင္းအပါ၀င္ ဗဟုိျပန္ၾကားေရးအဖြဲ႔က ထုတ္သမွ်ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာလည္း ဒီလုိအားနည္းခ်က္ေတြကို ထည့္သြင္း ရုိက္ျပတာ တခါမွမေတြ႔ဖူးေတာ့ ဒီ ၾသစီသတင္းေထာက္က ဘာေၾကာင္တာလဲဆုိၿပီးေတာင္ ေတြးေန မိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ဘန္ေကာက္ေရာက္ၿပီး သတင္းေထာက္သင္တန္းတက္၊ ႏုိင္ငံျခားသတင္းေထာက္ ေတြ နဲ႔ေတြ႔ခြင့္ရၿပီးမွ Documentary မွတ္တမ္း ရုပ္သံဆုိတာဟာ အျဖစ္မွန္ေတြကုိ အရွိအတုိင္း ရုိက္ျပရေကာင္းမွန္း သိလာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ၾသစီသတင္းေထာက္ရဲ့ေတြ႔သမွ် ရုိက္ေနတာကို သေဘာေပါက္ပါေတာ့တယ္။ ေနာက္တခါ ဒီအျဖစ္ပ်က္ေတြက က်ေနာ္တုိ႔အဖုိ႔ ေနစဥ္ႀကံဳေနၾကမုိ႔ ဘာ မွမထူးေပမယ့္ သူ႔လုိႏုိင္ငံျခားသတင္းေထာက္တဦးအတြက္က အခုမွ ပထမဆုံး ထူးထူးျခားျခားျမင္ဖူး တဲ့ ေတာတြင္း အေတြ႔အႀကံဳေတြ မဟုတ္ပါလား။

ဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ စစ္ေၾကာင္းဟာ ပုေလာၿမိဳ႕နယ္ ငါးတက္ရြာေဘာလုံးကြင္းနဲ႔ သိပ္မေ၀းတဲ့ ေတာ တြင္းတေနရာရွိ တပ္ခြဲမွဴး ဗုိလ္လွဦးအိမ္လည္းျဖစ္၊ တပ္ခဲြရံုးစုိက္ရာေနရာလည္းျဖစ္တဲ့ တဲအိမ္ ၃ လုံး ရွိရာ စမ္းေခ်ာင္းေလးနံေဘးဆီ ေရာက္လာပါတယ္။ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေနတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး အဲဒီစမ္းေခ်ာင္းထဲဆင္းျပီး ေရကူး၊ ေရခ်ဳိးလုပ္ေနတာကုိလည္း ဒီသတင္းေထာက္က အလြတ္မေပး။ ဒီေရကုိခ်ဳိး၊ ဒီေရထဲမွာပဲ အ၀တ္ေလွ်ာ္၊ ဒီေရကုိပဲ ေသာက္လာခဲ့တာ နွစ္ေပါင္း ဘယ္နည္းေတာ့မလဲ။ ဒါ ေပမယ့္ ႏုိင္ငံျခားသားတဦးရဲ့အျမင္မွာေတာ့ ေသာက္ေရနဲ႔သုံးေရ တေနရာတည္းျဖစ္ေနတာဟာ အထူး အဆန္းေပါ့။

သူပုန္မွာလည္း နလုံးသားနဲ႔ပါ

သူ႔အတြက္ ပုိထူးဆန္းေနတာက က်ေနာ္တို႔ထဲက ေဆးမွဴးတဦးျဖစ္တဲ့ ကုိခ်ဳိတူး (ပုသိမ္ေကာလိပ္မွ) နဲ႔ ေဒသခံ ကရင္ရြာသူတဦးတုိ႔ရဲ့ မဂၤလာပဲြပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲေဘာ္ေတြ ေဒသခံအမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔ ဒီလုိပဲ မဂၤ လာေဆာင္လာတာ ဘယ္နည္းေတာ့မလဲ၊ ဘာထူးလုိ႔လဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံျခားသားတဦးအျမင္မွာ ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ ေတာထဲကလက္နက္ကုိင္သူပုန္ေတြ။ တုိက္မယ္ခုိက္မယ္ဆုိၿပီး စိတ္ၾကမ္း၀င္ေန သူေတြဆုိေတာ့ ဒီလုိ နွလုံးသားကိစၥေတြ၊ အခ်စ္ကိစၥေတြကို အေရးေပးလိမ့္မယ္လု႔ိ သူ ထင္ထားပုံ မရပါ။ ဒီမဂၤလာပြဲကုိ သူက အေသခ်ာမွတ္တမ္းတင္ခ်င္ေပမယ့္ လုံျခံဳေရးအေျခေနအရ သူ႔ကုိ ရုိက္ခြင့္ မျပဳႏုိင္ခဲ့ပါ။

လုံျခံဳေရးအေျခေနဆုိတာက ဒီပဲြကုိမွတ္တမ္းရုိက္ခြင့္ မျပဳႏုိင္တာမဟုတ္။ ႏုိင္ငံျခားသားတဦး က်ေနာ္ တုိ႔နဲ႔အတူရွိေနတယ္ဆုိတာကုိ ေဒသခံေတြျမင္သြားမွာစိုးလုိ႔၊ က်ေနာ္တုိ႔စစ္ေၾကာင္း ေရွ႕တန္းခရီး မထြက္ခင္မွာ သတင္းမေပါက္ၾကားေစခ်င္လုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ မဂၤလာပဲြရွိတဲ့ရက္မွာ သူ႔ကုိ ေတာ တြင္းတေနရာမွာ၀ွက္ထားရၿပီး က်ေနာ္က သူ႔ကိုယ္စား ကင္မရာရုိက္ေပးရပါတယ္။ စစ္ေၾကာင္းမွဴး တာ၀န္ယူထားသူဆုိေတာ့ မဂၤလာပဲြမွာလည္း ေရွ႕စားပဲြမွာထုိင္ၿပီး ၾသ၀ါဒေပးရပါေသးတယ္။ အဲဒီလုိ ၾသ၀ါဒေပးရင္းနဲ႔ ကင္မရာကုိင္ရုိက္ေနတာဆုိေတာ့ သိပ္ေတာ့ သဘာ၀မက်လွပါ။

ထုံးစံအတုိင္း ဘာသင္တန္းမွ မရွိေသးဘူးဆုိေတာ့ အရပ္ ၄ မ်က္နွာလွည့္ပတ္ၿပီး ေကာင္းမယ္ထင္တာ ေတြ ရုိက္ခဲ့ေပါ့။ အမွန္တုိင္း၀န္ခံရရင္ ဗီြဒီယုိဆိုတာ ပုံေတြလႈပ္ေနရမယ္လို႔ပဲ အဲဒီအခ်ိန္ထိ က်ေနာ္က ထင္ထားတာဆုိေတာ့ ကင္မရာကုိ တခ်က္မွၿငိမ္ၿငိမ္မထားပါ။ ဒီၾကားထဲ Zoom ကုိလည္း ကစားလုိက္ ပါေသးတယ္။ ေနာက္ပုိင္းက်မွ ျပန္သိရတာက ဗီြဒီယုိဆုိတာ ဒီလုိေလွ်ာက္ရုိက္လုိ႔သင့္တဲ့ အမ်ဳိး မ ဟုတ္။ ပစ္မွတ္တခုကို အနည္းဆုံး ၁၀ စကၠန္႔၀န္းက်င္ၾကာေအာင္ ၿငိမ္ရုိက္ဖု႔ိလုိပါတယ္။ အဲဒီလုိရုိက္ ထားမွ အက္ဒစ္လုပ္တာ၊ ျဖတ္ေတာက္တာ လြယ္တယ္လို႔ ဆရာေတြက ဆုိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ Zoom ကစားတာကို လုံး၀ေရွာင္ဖုိ႔၊ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ သုံးေခ်ာင္းေထာက္တုိင္ (Tripod) ကုိ မပ်က္မကြက္သုံးဖုိ႔၊ Tripod မသုံးဘဲ Zoom ကစားတာေတြ႔ရင္ လက္ညိႇဳးျဖတ္ပစ္မယ္လုိ႔ေတာင္ သင္တန္းဆရာတေယာက္ က ေျပာဖူးတာ က်ေနာ္အမွတ္ရေနပါတယ္။

ေနာက္တခါ စတုိရီတခုအတြက္ အေျခခံရုိက္ကြက္ ၅ ခုပါဖုိ႔လုိေၾကာင္း၊ အဲဒါေတြကေတာ့ အနီးကပ္ ရုိက္ခ်က္ (Close up)၊ အလယ္အလတ္ ရုိက္ခ်က္ (Medium shot)၊ ျမင္ကြင္းက်ယ္ရုိက္ခ်က္ (Wide shot)၊ သရုပ္ေဖာ္ရုိက္ခ်က္ (Establishing shot) နဲ႔ ပခုံးေက်ာ္ ရုိက္ခ်က္ (Over the shoulder shot) တုိ႔ ျဖစ္တယ္လို႔ အဲဒီဆရာက ရွင္းျပပါတယ္။

အဲဒါက ေနာက္ပုိင္း ကင္မရာသင္တန္းတက္မွ သိလာတာေတြပါ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘာမွမသိရင္ ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆုိတဲ့အတုိင္း မသိသူအခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ကင္မရာကုိင္ၿပီး ဟန္ေရးျပခဲ့တယ္ဆုိပါေတာ့။ မဂၤလာပဲြေနာက္တရက္မွာေတာ့ ေရွ႕တန္းထြက္မိန္႔ခြန္းေျပာရင္းနဲ႔ လက္ရွိနုိင္ငံေရးအေျခေန ေဆြးေႏြး ပြဲတခုကုိ အဲဒီစမ္းေခ်ာင္းေလးေဘးမွာ က်ေနာ္တုိ႔ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သတိဆြဲၿပီး အေလးျပဳခ်ိန္၊ သစၥာ ၄ ခ်က္ဆုိခ်ိန္တို႔မွာ စနစ္က်ခဲ့သေလာက္ ေဆြးေႏြးပဲြလည္းက်ေရာ ရဲေဘာ္ေတြက ေဖာက္ပါေလေရာ။ တကယ္ေတာ့ ေဖာက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ လူငယ္ေတြရဲ့သဘာ၀ သုိ႔မဟုတ္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့သဘာ၀ အတုိင္း ေက်ာင္းကအက်င့္ေတြက ေတာထဲကစစ္သားဘ၀ေရာက္တဲ့အထိ မေပ်ာက္ေသးတဲ့ သေဘာ ပါ။

စည္းရံုးေရးမွဴးကုိေက်ာ္ေက်ာ္က န၀တရဲ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံကုိ အဆင့္တုိင္း အဆင့္တုိင္းမွာ ဘယ္လို ဘယ္ပုံတုိက္ဖ်က္ရမယ္ဆုိၿပီး အားပါးတရ ေဟာေျပာေနစဥ္မွာ ေနာက္ဘက္နားက ရဲေဘာ္ေတြက တေယာက္ေနာက္ေက်ာမွာ တေယာက္စာကပ္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း ေဆာ့ေနၾကပါတယ္။ က်ေနာ္ဆုိ ဒီရုိက္ ကြက္မ်ဳိးကုိ ဘယ္ထည့္ပါ့မလဲ။ ဒါေပမယ့္ နုိင္ငံျခားသတင္းေထာက္တဦးအတြက္ကေတာ့ ဒါဟာ ေက်ာင္းသားစစ္သည္ေတာ္ေတြရဲ့ သရုပ္မွန္ကုိ ေဖာ္ႏုိင္တဲ့ ျပကြက္တခုေပါ့။

ေနာက္တကြက္က ပစ္မထြက္တဲ့ လက္နက္ႀကီးအေၾကာင္း။ အဲဒီ ေဆြးေႏြးပဲြအၿပီးမွာေတာ့ KNU ဆီက ငွားလာတဲ့ ၆၀ မမ လက္နက္ႀကီးတလက္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ စမ္းသပ္ပစ္ၾကည့္ပါတယ္။ အုိေဟာင္းေနတဲ့ ၆၀ မမ ဗုံးသီးက စိန္ေျပာင္းထဲကေန ျပန္ထြက္မလာပါဘူး။ အဲဒါမွ ဒုကၡ။ အျပင္ကိုမထြက္ဘဲ အထဲမွာ ကြဲသြားရင္ ေဘးမွာ၀ုိင္းအုံေနသူေတြ ထိလိမ့္မယ္။ ေဘးကုိဖယ္ၾကလုိ႔ေအာ္ၿပီး တေယာက္က ၆၀ မမ ကုိကုိင္ကာ အသီးကုိ ျပန္ဆဲြထုတ္ရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေနာက္တလုံးထည့္ေတာ့လည္း ဒီလုိပဲ မကြဲျပန္ ဘူး။ တပ္ရင္းကေန က်ေနာ္တုိ႔သယ္လာတဲ့ ဗုံးသီးအသစ္တလုံးကုိထည့္လိုက္မွပဲ 'ဖ်ဴး'... ဆုိထြက္ သြားၿပီး ေတာင္တန္းေပၚမွာ သြားကြဲတဲ့အသံ ၾကားလုိက္ရပါတယ္။

ဒီျဖစ္စဥ္ကိုလည္း ေမာင္ၾသစီက အေသးစိတ္မွတ္တမ္းတင္ထားပါေလရဲ့။ ေရွ႕တန္းထြက္မယ့္ ေက်ာင္း သားေတြရဲ့ လက္နက္ကလည္း စိတ္မခ်ရပါလား။ ဒီလူေတြနဲ႔အတူလုိက္လုိ႔ စိတ္ခ်ရပါ့မလားလို႔ သူ စိတ္ထဲ ေတြးေနေလမလားေတာ့ မသိပါ။ ဒီလုိနဲ႔ ေနာက္တရက္မွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ အမ်ဳိးသားညီ လာခံဆန္႔က်င္ေရး၊ လူထုစည္းရံုးေရး စစ္ေၾကာင္းခရီးစဥ္ကုိ စတင္ပါေတာ့တယ္။


မင္းသမီးစခန္းမွ အက္ဒမန္ပင္လယ္သုိ႔

က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔အတူ နုိင္ငံျခားသတင္းေထာက္ပါလာတယ္ဆုိတာကုိ သတင္းေပါက္မွာစုိးတဲ့အတြက္ ည ေနေစာင္းမွ ခရီးစထြက္ပါတယ္။ ညေန ၄ နာရီမွာ တပ္ခဲြရံုးကေန စခြာၿပီး ငါးတက္ရြာေဘာလုံးကြင္း ကုိ ျဖတ္၊ ေရပူရြာေရာက္တဲ့အထိ မုိးကမခ်ဳပ္ေသး။ ၾသစီသတင္းေထာက္ပုံကုိ လူျဖဴမွန္းမသိေအာင္ မ်က္ ႏွာကုိ အုိးမဲသုတ္၊ ေခါင္းကုိဦးထုပ္ အနက္ေဆာင္းထားေပမယ့္ သူ႔အရပ္က က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးထက္ ၁ ေပေလာက္ျမင့္ေနေတာ့ ဘယ္လုိမွ ဖုံးကြယ္ထားလုိ႔မရ။ ''အေ၀းကျမင္ႏုိင္သည္'' ဆုိသလို ျဖစ္ေနပါ တယ္။

( ေရွ႕တန္းေရာက္ ABSDF ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕ DVB ေရဒီယုိ နားေထာင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနစဥ္)

ဒီတုိင္းဆုိရင္ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ မုိးခ်ဳပ္တဲ့အထိ ဒီမွာ ခဏေစာင့္မယ္လုိ႔ဆုံးျဖတ္ၿပီး စစ္ေၾကာင္းတခုလုံး ''အုိေခါ့'' (ခဏရပ္တာကို ကရင္စကားနဲ႔ ေခၚတာျဖစ္ျပီး ေရွ႕တန္းမွာ ဒီစကားက အေတာ္ေခတ္စားပါ တယ္) လုပ္လုိက္ရပါတယ္။ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္မွ ျပည္ျခားရြာထဲ၀င္ၿပီး ရြာစပ္က ေခ်ာင္းနံေဘးရွိ ကြမ္း သီးပင္ေတာထဲမွာ ေနရာယူလုိက္ပါတယ္။ ေမွာင္ေနလို႔ နုိင္ငံျခားသားပါလာတာကို မျမင္ႏုိင္ဘူးဆုိေပ မယ့္ ေခြးေဟာင္လြန္းလို႔ စိတ္ညစ္ရပါတယ္။ အရင္က က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းသားေတြခ်ည္းသြားတဲ့ အခ်ိန္ မွာ ေခြးက ဒီေလာက္မေဟာင္ဘဲ အခုမွပုိေဟာင္ေနတာ ထူးျခားတယ္လို႔ ရဲေဘာ္ေတြက ေျပာပါတယ္။

သိပ္ေမွာင္ေနလုိ႔လား မသိ၊ ကြမ္းသီးပင္ႏွစ္ပင္ၾကား စစ္ပုခက္ဆဲြၿပီး အိပ္တဲ့ပုံေတြ၊ ရဲေဘာ္ေတြ ကင္း ေစာင့္ေနတဲ့ပုံေတြကိုေတာ့ ဒီသတင္းေထာက္က သြားမရုိက္ပါဘူး။ ေနာက္တေန႔ မနက္ ၄ နာရီခဲြ ေလာက္မွာ ျပည္ျခားကေန ထား၀ယ္-ပုေလာ ကားလမ္းမကိုျဖတ္ၿပီး ပင္လယ္ဘက္က ရြာတခုဆီ က်ေနာ္တုိ႔ ခ်ီတက္ခဲ့ပါတယ္။ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲထဲမွာ ဘာမွသိပ္မသဲကြဲ။ ေရွ႕က ေလွ်ာက္သြားတဲ့ ရဲ ေဘာ္ရဲ့ ဦးထုပ္က ေရာင္ျပန္ကိုမွန္းၿပီး ေနာက္ကလူကလုိက္။ တဦးနဲ႔တဦး တလံထက္ ပုိမျပတ္ေစနဲ႔။ ပုိျပတ္လုိ႔ က်န္ခဲ့ၿပီး လမ္းမွားသြားရင္ေတာ့ ဒုကၡေရာက္ၿပီလုိ႔သာ မွတ္ေပေတာ့။

ဒါေတြကုိ ဒီသတင္းေထာက္က ႀကိဳသိထားၿပီး ျဖစ္ပုံရပါတယ္။ ေနေရာင္မလာမခ်င္း လုံး၀ ဓာတ္ပုံ မရုိက္ပါ။ ကားလမ္းမကုိေက်ာ္ၿပီး ေတာတန္းတခုကိုျဖတ္အဆင္း အရုဏ္တက္စအခ်ိန္မွာ သူက အေသခ်ာ ေစာင့္ရုိက္ပါေတာ့တယ္။ ေနလုံးကုိ ေနာက္ခံထားၿပီး အဲဒီေနေရာင္ေရွ႕ကေန စစ္ေၾကာင္း တခုလုံးျဖတ္သြားတဲ့ပုံက အေတာ္အသက္၀င္ပါတယ္။ အဲဒီရုိက္ကြက္အၿပီးမွာေတြ႔ရတဲ့ရြာက ကမာအုိင္ ရြာျဖစ္ပါတယ္။ ရြာလယ္စာသင္ေက်ာင္းေဘးက အဘြားအုိတဦးရဲ့ အိမ္ေဘးမွာ စခန္းခ်ၿပီး မနက္စာ အတြက္ က်ေနာ္တို႔ျပင္ပါတယ္။

ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕ ဆန္ႀကိဳး (ေရွ႕တန္းသြားတဲ့အခါ ဆန္ကုိအထုပ္အပုိးနဲ႔ သယ္ရခက္လို႔ အခ်င္း ၃ လက္ မ။ အရွည္ ၃ ေပေလာက္ရွိတဲ့ ပိတ္စနဲ႔ခ်ဳပ္ထားတဲ့ သုိင္းႀကိဳးထဲ ဆန္ထည့္ၿပီး ရဲေဘာ္တဦးစီက တႀကိဳး စီ သယ္သြားရပါတယ္) ထဲက ဆန္ေတြကို အုိးထဲေလာင္းခ်ေနတဲ့ပုံ၊ ေတြ႔သမွ် သစ္ကိုင္းသစ္ခက္ေတြ ေကာက္ယူမီးေမႊးေနတဲ့ပုံ၊ ငရုပ္္သီးေထာင္း၊ ၾကက္သြန္ႏႊာလုပ္ေနတဲ့ပုံု၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ တာ ၀န္ရွိသူေတြက ေျမပုံၾကည့္၊ ေရဒိီယုိ နားေထာင္ေနပုံ၊ ဘီဘီစီ ျမန္မာပုိင္းကေန ကုလသမဂၢ အတြင္း ေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘုထ႐ို႕ ဘုထ႐ို႕ ဂါလီက ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးအတြက္ ဘာေျပာတဲ့ဆုိတဲ့ အသံေတြကို ေမာင္သတင္းေထာက္က မွတ္တမ္းတင္ ထားပါတယ္။   

မနက္စာစားၿပီး ခရီးဆက္ထြက္လာေတာ့ လယ္ထဲကုန္းဆုိတဲ့ ရြာငယ္ေလးတခုကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီ ရြာအျပင္က လယ္ကြင္းျပင္ႀကီးတခုကိုျဖတ္ရၿပီး စပါးကို သဘာ၀ေလနဲ႔ သန္႔စင္ေအာင္လုပ္ေနၾကတဲ့ လယ္သူမတစုကုိေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီစပါးပုံေရွ႕ကေန ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြျဖတ္သြားတဲ့ပုံနဲ႔ စပါး လြင့္ေနပုံ၊ လယ္ေတာေနာက္ခံပုံေတြ ပါေအာင္ရုိက္ႏုိင္တဲ့ သတင္းေထာက္အျမင္ကို က်ေနာ္ခ်ီးက်ဴးမိ ပါတယ္။ အဲဒီလယ္ကြင္းအေက်ာ္မွာေတာ့့ ပင္လယ္ေရတက္ခ်ိန္မို႔ ဗြက္အုိင္ႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ လမုေတာလုိ ေနရာတခုကိုျဖတ္၊ ေနာက္ထပ္ရုိးျပတ္လယ္ကြင္းတခုကို ေက်ာ္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ခရီးစဥ္ရဲ့ ဒီေန႔အတြက္ ဦးတည္ခ်က္ အက္ဒမန္ပင္လယ္ေဘးက လိပ္ဥေသာင္ေက်းရြာကို ေရာက္လာပါတယ္။    ။
...................................................................................



က်ေနာ္တုိ႔နဲ့အတူ ခရီးထြက္ခဲ့သူ ၾသစေတလ်  ဗီြဒီယုိ-ဂ်ာနယ္လစ္ ရုိက္ထားတဲ့ ရုပ္-သံ မွတ္တန္းကို ေဟာဒီမွာ ၾကည့္နုိင္ပါတယ္...

===================================================

Documentary မှတ်တမ်း-ရုပ်သံ ဆိုတာ

အဲဒီလို လှေစီးလိုက်၊ လှေက လူကိုပြန်စီးလိုက်နဲ့ မောထာ၊ အောင်သာဝရရွာတွေကို ဖြတ်ပြီးတဲ့နောက် KNU တပ်ခွဲတခုအခြေစိုက်တဲ့ ကစီထာရွာဆီ ကျနော်တို့ရောက်လာပါတယ်။ ကစီထာချောင်းဘေးက ကုန်သည်စခန်းထောက်မှာ တညအိပ်ပြီးတဲ့နောက် ငါးတက်-ပြည်ခြားရွာတွေဆီ ကုန်းကြောင်းလျှောက် တာက တညအိပ် ၂ ရက် ကြာပါတယ်။ ချောင်းငယ်အတန်တန် ကိုဖြတ်ရတာ၊ မိုးထဲရေထဲ ကျွတ်တွယ် တာ၊ ဘောင်းဘီပွန်းလို့ လမ်းလျှောက်ရခက်တာ၊ မိုးရွာထဲ မီးမွေးပြီး ထမင်းချက်ရတာတွေကိုတော့ စာ မဖွဲ့ချင်တော့ပါဘူး။  

(ကင်မရာလွယ်ပြိး ရှေ့တန်းသွားနေတဲ့ စစ်ကြောင်းမှူ း သတင်းထောက်)

ကျနော်က စာမဖွဲ့ချင်ဘူးဆိုပေမယ့် ကိုရွှေသတင်းထောက်ကတော့ တွေ့သမျှအားလုံးကို ဗွီဒီယို ကင် မရာနဲ့ မှတ်တမ်းတင်နေပါတယ်။ မင်းသမီးစခန်းက မထွက်ခင် စစ်ကြောင်းအတွက် လက်နက်ခဲယမ်း စုကတည်းက ကျည်မလောက်လို့ ကျည်ဟောင်းတွေကို သံပတ်နဲ့ပွတ်တိုက်နေရတဲ့ပုံတွေ၊ ငှက်ဖျားမိ လို့ ဆေးရုံတင်ထားရတဲ့ကလေးငယ်တွေ၊ ကလေးတွဲလောင်းနဲ့ တပ်တွင်းအစည်းအဝေးဆီ တက်လာ ကြတဲ့ မိသားစုတွေ။ ပြီးတော့ တနင်္သာရီမြစ်ကြောင်းတလျှောက်ကြုံခဲ့ရတဲ့ လှေမြုပ်တော့ မလိုလိုအဖြစ် ပျက်တွေ၊ ဆန်ကြိုးထဲက ဆန်ကိုဖြည်ပြီး တောတွင်းမှာဖြစ်သလို ချက်စားတဲ့အခြေနေ၊ ချောင်းထဲမှာ ငါးဖမ်းတဲ့အခြေနေတွေဟာ သူရဲ့အဓိက ရိုက်ကွက်တွေပေါ့။

ကျနော်က DVB တောတွင်းသတင်းထောက်နဲ့ ABSDF တောင်ပိုင်း ပြန်ကြားရေးတာဝန်ခံဆိုပေမယ့် လွတ်လပ်တဲ့ သတင်းထောက်တဦးရဲ့အမြင်ကို သိပ်နားမလည်သေးပါ။ တည့်တည့်ပြောရမယ်ဆိုရင် တော့ ဗဟိုသတင်းစဉ်တို့၊ မြန်မာ့အလင်းတို့နဲ့ ကြီးပြင်းလာသူဆိုတော့ ကိုယ့်အဖွဲ့အကြောင်း သူများကို ပြမယ်ဆိုရင် ဒီလိုအားနည်းချက်တွေကိုမရိုက်သင့်၊ မပြသင့်ဘူးလို့ထင်နေဆဲပါ။ ဦးဟန်လင်းအပါဝင် ဗဟိုပြန်ကြားရေးအဖွဲ့က ထုတ်သမျှဇာတ်လမ်းတွေထဲမှာလည်း ဒီလိုအားနည်းချက်တွေကို ထည့်သွင်း ရိုက်ပြတာ တခါမှမတွေ့ဖူးတော့ ဒီ သြစီသတင်းထောက်က ဘာကြောင်တာလဲဆိုပြီးတောင် တွေးနေ မိပါတယ်။ 

ဒါပေမယ့် ကျနော်ဘန်ကောက်ရောက်ပြီး သတင်းထောက်သင်တန်းတက်၊ နိုင်ငံခြားသတင်းထောက် တွေ နဲ့တွေ့ခွင့်ရပြီးမှ Documentary မှတ်တမ်း ရုပ်သံဆိုတာဟာ အဖြစ်မှန်တွေကို အရှိအတိုင်း ရိုက်ပြရကောင်းမှန်း သိလာပါတယ်။ အဲဒီအချိန်ကျမှ သြစီသတင်းထောက်ရဲ့တွေ့သမျှ ရိုက်နေတာကို သဘောပေါက်ပါတော့တယ်။ နောက်တခါ ဒီအဖြစ်ပျက်တွေက ကျနော်တို့အဖို့ နေစဉ်ကြုံနေကြမို့ ဘာ မှမထူးပေမယ့် သူ့လိုနိုင်ငံခြားသတင်းထောက်တဦးအတွက်က အခုမှ ပထမဆုံး ထူးထူးခြားခြားမြင်ဖူး တဲ့ တောတွင်း အတွေ့အကြုံတွေ မဟုတ်ပါလား။

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်တို့ စစ်ကြောင်းဟာ ပုလောမြို့နယ် ငါးတက်ရွာဘောလုံးကွင်းနဲ့ သိပ်မဝေးတဲ့ တော တွင်းတနေရာရှိ တပ်ခွဲမှူး ဗိုလ်လှဦးအိမ်လည်းဖြစ်၊ တပ်ခွဲရုံးစိုက်ရာနေရာလည်းဖြစ်တဲ့ တဲအိမ် ၃ လုံး ရှိရာ စမ်းချောင်းလေးနံဘေးဆီ ရောက်လာပါတယ်။ ခြေကုန်လက်ပန်းကျနေတဲ့ ကျနော်တို့အားလုံး အဲဒီစမ်းချောင်းထဲဆင်းပြီး ရေကူး၊ ရေချိုးလုပ်နေတာကိုလည်း ဒီသတင်းထောက်က အလွတ်မပေး။ ဒီရေကိုချိုး၊ ဒီရေထဲမှာပဲ အဝတ်လျှော်၊ ဒီရေကိုပဲ သောက်လာခဲ့တာ နှစ်ပေါင်း ဘယ်နည်းတော့မလဲ။ ဒါ ပေမယ့် နိုင်ငံခြားသားတဦးရဲ့အမြင်မှာတော့ သောက်ရေနဲ့သုံးရေ တနေရာတည်းဖြစ်နေတာဟာ အထူး အဆန်းပေါ့။

သူပုန်မှာလည်း နလုံးသားနဲ့ပါ

သူ့အတွက် ပိုထူးဆန်းနေတာက ကျနော်တို့ထဲက ဆေးမှူးတဦးဖြစ်တဲ့ ကိုချိုတူး (ပုသိမ်ကောလိပ်မှ) နဲ့ ဒေသခံ ကရင်ရွာသူတဦးတို့ရဲ့ မင်္ဂလာပွဲပါ။ ကျနော်တို့ရဲဘော်တွေ ဒေသခံအမျိုးသမီးတွေနဲ့ ဒီလိုပဲ မင်္ဂ လာဆောင်လာတာ ဘယ်နည်းတော့မလဲ၊ ဘာထူးလို့လဲပေါ့။ ဒါပေမယ့် နိုင်ငံခြားသားတဦးအမြင်မှာ တော့ ကျနော်တို့ဟာ တောထဲကလက်နက်ကိုင်သူပုန်တွေ။ တိုက်မယ်ခိုက်မယ်ဆိုပြီး စိတ်ကြမ်းဝင်နေ သူတွေဆိုတော့ ဒီလို နှလုံးသားကိစ္စတွေ၊ အချစ်ကိစ္စတွေကို အရေးပေးလိမ့်မယ်လု့ိ သူ ထင်ထားပုံ မရပါ။ ဒီမင်္ဂလာပွဲကို သူက အသေချာမှတ်တမ်းတင်ချင်ပေမယ့် လုံခြုံရေးအခြေနေအရ သူ့ကို ရိုက်ခွင့် မပြုနိုင်ခဲ့ပါ။

လုံခြုံရေးအခြေနေဆိုတာက ဒီပွဲကိုမှတ်တမ်းရိုက်ခွင့် မပြုနိုင်တာမဟုတ်။ နိုင်ငံခြားသားတဦး ကျနော် တို့နဲ့အတူရှိနေတယ်ဆိုတာကို ဒေသခံတွေမြင်သွားမှာစိုးလို့၊ ကျနော်တို့စစ်ကြောင်း ရှေ့တန်းခရီး မထွက်ခင်မှာ သတင်းမပေါက်ကြားစေချင်လို့ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီတော့ မင်္ဂလာပွဲရှိတဲ့ရက်မှာ သူ့ကို တော တွင်းတနေရာမှာဝှက်ထားရပြီး ကျနော်က သူ့ကိုယ်စား ကင်မရာရိုက်ပေးရပါတယ်။ စစ်ကြောင်းမှူး တာဝန်ယူထားသူဆိုတော့ မင်္ဂလာပွဲမှာလည်း ရှေ့စားပွဲမှာထိုင်ပြီး သြဝါဒပေးရပါသေးတယ်။ အဲဒီလို သြဝါဒပေးရင်းနဲ့ ကင်မရာကိုင်ရိုက်နေတာဆိုတော့ သိပ်တော့ သဘာဝမကျလှပါ။

ထုံးစံအတိုင်း ဘာသင်တန်းမှ မရှိသေးဘူးဆိုတော့ အရပ် ၄ မျက်နှာလှည့်ပတ်ပြီး ကောင်းမယ်ထင်တာ တွေ ရိုက်ခဲ့ပေါ့။ အမှန်တိုင်းဝန်ခံရရင် ဗွီဒီယိုဆိုတာ ပုံတွေလှုပ်နေရမယ်လို့ပဲ အဲဒီအချိန်ထိ ကျနော်က ထင်ထားတာဆိုတော့ ကင်မရာကို တချက်မှငြိမ်ငြိမ်မထားပါ။ ဒီကြားထဲ Zoom ကိုလည်း ကစားလိုက် ပါသေးတယ်။ နောက်ပိုင်းကျမှ ပြန်သိရတာက ဗွီဒီယိုဆိုတာ ဒီလိုလျှောက်ရိုက်လို့သင့်တဲ့ အမျိုး မ ဟုတ်။ ပစ်မှတ်တခုကို အနည်းဆုံး ၁၀ စက္ကန့်ဝန်းကျင်ကြာအောင် ငြိမ်ရိုက်ဖု့ိလိုပါတယ်။ အဲဒီလိုရိုက် ထားမှ အက်ဒစ်လုပ်တာ၊ ဖြတ်တောက်တာ လွယ်တယ်လို့ ဆရာတွေက ဆိုပါတယ်။ ပြီးတော့ Zoom ကစားတာကို လုံးဝရှောင်ဖို့၊ ဖြစ်နိုင်ရင် သုံးချောင်းထောက်တိုင် (Tripod) ကို မပျက်မကွက်သုံးဖို့၊ Tripod မသုံးဘဲ Zoom ကစားတာတွေ့ရင် လက်ညှိုးဖြတ်ပစ်မယ်လို့တောင် သင်တန်းဆရာတယောက် က ပြောဖူးတာ ကျနော်အမှတ်ရနေပါတယ်။

နောက်တခါ စတိုရီတခုအတွက် အခြေခံရိုက်ကွက် ၅ ခုပါဖို့လိုကြောင်း၊ အဲဒါတွေကတော့ အနီးကပ် ရိုက်ချက် (Close up)၊ အလယ်အလတ် ရိုက်ချက် (Medium shot)၊ မြင်ကွင်းကျယ်ရိုက်ချက် (Wide shot)၊ သရုပ်ဖော်ရိုက်ချက် (Establishing shot) နဲ့ ပခုံးကျော် ရိုက်ချက် (Over the shoulder shot) တို့ ဖြစ်တယ်လို့ အဲဒီဆရာက ရှင်းပြပါတယ်။

အဲဒါက နောက်ပိုင်း ကင်မရာသင်တန်းတက်မှ သိလာတာတွေပါ။ လောလောဆယ်တော့ ဘာမှမသိရင် ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုတဲ့အတိုင်း မသိသူအချင်းချင်းကြားမှာ ကင်မရာကိုင်ပြီး ဟန်ရေးပြခဲ့တယ်ဆိုပါတော့။ မင်္ဂလာပွဲနောက်တရက်မှာတော့ ရှေ့တန်းထွက်မိန့်ခွန်းပြောရင်းနဲ့ လက်ရှိနိုင်ငံရေးအခြေနေ ဆွေးနွေး ပွဲတခုကို အဲဒီစမ်းချောင်းလေးဘေးမှာ ကျနော်တို့ပြုလုပ်ခဲ့ပါတယ်။ သတိဆွဲပြီး အလေးပြုချိန်၊ သစ္စာ ၄ ချက်ဆိုချိန်တို့မှာ စနစ်ကျခဲ့သလောက် ဆွေးနွေးပွဲလည်းကျရော ရဲဘော်တွေက ဖောက်ပါလေရော။ တကယ်တော့ ဖောက်တာမဟုတ်ပါဘူး။ လူငယ်တွေရဲ့သဘာ၀ သို့မဟုတ် ကျောင်းသားတွေရဲ့သဘာ၀ အတိုင်း ကျောင်းကအကျင့်တွေက တောထဲကစစ်သားဘဝရောက်တဲ့အထိ မပျောက်သေးတဲ့ သဘော ပါ။

စည်းရုံးရေးမှူးကိုကျော်ကျော်က နဝတရဲ့ အမျိုးသားညီလာခံကို အဆင့်တိုင်း အဆင့်တိုင်းမှာ ဘယ်လို ဘယ်ပုံတိုက်ဖျက်ရမယ်ဆိုပြီး အားပါးတရ ဟောပြောနေစဉ်မှာ နောက်ဘက်နားက ရဲဘော်တွေက တယောက်နောက်ကျောမှာ တယောက်စာကပ်ပြီး အချင်းချင်း ဆော့နေကြပါတယ်။ ကျနော်ဆို ဒီရိုက် ကွက်မျိုးကို ဘယ်ထည့်ပါ့မလဲ။ ဒါပေမယ့် နိုင်ငံခြားသတင်းထောက်တဦးအတွက်ကတော့ ဒါဟာ ကျောင်းသားစစ်သည်တော်တွေရဲ့ သရုပ်မှန်ကို ဖော်နိုင်တဲ့ ပြကွက်တခုပေါ့။ 

နောက်တကွက်က ပစ်မထွက်တဲ့ လက်နက်ကြီးအကြောင်း။ အဲဒီ ဆွေးနွေးပွဲအပြီးမှာတော့ KNU ဆီက ငှားလာတဲ့ ၆၀ မမ လက်နက်ကြီးတလက်ကို ကျနော်တို့ စမ်းသပ်ပစ်ကြည့်ပါတယ်။ အိုဟောင်းနေတဲ့ ၆၀ မမ ဗုံးသီးက စိန်ပြောင်းထဲကနေ ပြန်ထွက်မလာပါဘူး။ အဲဒါမှ ဒုက္ခ။ အပြင်ကိုမထွက်ဘဲ အထဲမှာ ကွဲသွားရင် ဘေးမှာဝိုင်းအုံနေသူတွေ ထိလိမ့်မယ်။ ဘေးကိုဖယ်ကြလို့အော်ပြီး တယောက်က ၆၀ မမ ကိုကိုင်ကာ အသီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်ရပါတယ်။ ပြီးတော့ နောက်တလုံးထည့်တော့လည်း ဒီလိုပဲ မကွဲပြန် ဘူး။ တပ်ရင်းကနေ ကျနော်တို့သယ်လာတဲ့ ဗုံးသီးအသစ်တလုံးကိုထည့်လိုက်မှပဲ 'ဖျူး'... ဆိုထွက် သွားပြီး တောင်တန်းပေါ်မှာ သွားကွဲတဲ့အသံ ကြားလိုက်ရပါတယ်။

ဒီဖြစ်စဉ်ကိုလည်း မောင်သြစီက အသေးစိတ်မှတ်တမ်းတင်ထားပါလေရဲ့။ ရှေ့တန်းထွက်မယ့် ကျောင်း သားတွေရဲ့ လက်နက်ကလည်း စိတ်မချရပါလား။ ဒီလူတွေနဲ့အတူလိုက်လို့ စိတ်ချရပါ့မလားလို့ သူ စိတ်ထဲ တွေးနေလေမလားတော့ မသိပါ။ ဒီလိုနဲ့ နောက်တရက်မှာတော့ ကျနော်တို့ရဲ့ အမျိုးသားညီ လာခံဆန့်ကျင်ရေး၊ လူထုစည်းရုံးရေး စစ်ကြောင်းခရီးစဉ်ကို စတင်ပါတော့တယ်။

မင်းသမီးစခန်းမှ အက်ဒမန်ပင်လယ်သို့

ကျနော်တို့နဲ့အတူ နိုင်ငံခြားသတင်းထောက်ပါလာတယ်ဆိုတာကို သတင်းပေါက်မှာစိုးတဲ့အတွက် ည နေစောင်းမှ ခရီးစထွက်ပါတယ်။ ညနေ ၄ နာရီမှာ တပ်ခွဲရုံးကနေ စခွာပြီး ငါးတက်ရွာဘောလုံးကွင်း ကို ဖြတ်၊ ရေပူရွာရောက်တဲ့အထိ မိုးကမချုပ်သေး။ သြစီသတင်းထောက်ပုံကို လူဖြူမှန်းမသိအောင် မျက် နှာကို အိုးမဲသုတ်၊ ခေါင်းကိုဦးထုပ် အနက်ဆောင်းထားပေမယ့် သူ့အရပ်က ကျနော်တို့အားလုံးထက် ၁ ပေလောက်မြင့်နေတော့ ဘယ်လိုမှ ဖုံးကွယ်ထားလို့မရ။ ''အဝေးကမြင်နိုင်သည်'' ဆိုသလို ဖြစ်နေပါ တယ်။

( ရှေ့တန်းရောက် ABSDF ရဲဘော်တချို့ DVB ရေဒီယို နားထောင်ဖို့ ကြိုးစားနေစဉ်)

ဒီတိုင်းဆိုရင်တော့ မဖြစ်ဘူး။ မိုးချုပ်တဲ့အထိ ဒီမှာ ခဏစောင့်မယ်လို့ဆုံးဖြတ်ပြီး စစ်ကြောင်းတခုလုံး ''အိုခေါ့'' (ခဏရပ်တာကို ကရင်စကားနဲ့ ခေါ်တာဖြစ်ပြီး ရှေ့တန်းမှာ ဒီစကားက အတော်ခေတ်စားပါ တယ်) လုပ်လိုက်ရပါတယ်။ ညနေ ၆ နာရီကျော်မှ ပြည်ခြားရွာထဲဝင်ပြီး ရွာစပ်က ချောင်းနံဘေးရှိ ကွမ်း သီးပင်တောထဲမှာ နေရာယူလိုက်ပါတယ်။ မှောင်နေလို့ နိုင်ငံခြားသားပါလာတာကို မမြင်နိုင်ဘူးဆိုပေ မယ့် ခွေးဟောင်လွန်းလို့ စိတ်ညစ်ရပါတယ်။ အရင်က ကျနော်တို့ကျောင်းသားတွေချည်းသွားတဲ့ အချိန် မှာ ခွေးက ဒီလောက်မဟောင်ဘဲ အခုမှပိုဟောင်နေတာ ထူးခြားတယ်လို့ ရဲဘော်တွေက ပြောပါတယ်။

သိပ်မှောင်နေလို့လား မသိ၊ ကွမ်းသီးပင်နှစ်ပင်ကြား စစ်ပုခက်ဆွဲပြီး အိပ်တဲ့ပုံတွေ၊ ရဲဘော်တွေ ကင်း စောင့်နေတဲ့ပုံတွေကိုတော့ ဒီသတင်းထောက်က သွားမရိုက်ပါဘူး။ နောက်တနေ့ မနက် ၄ နာရီခွဲ လောက်မှာ ပြည်ခြားကနေ ထားဝယ်-ပုလော ကားလမ်းမကိုဖြတ်ပြီး ပင်လယ်ဘက်က ရွာတခုဆီ ကျနော်တို့ ချီတက်ခဲ့ပါတယ်။ မှောင်မှောင်မဲမဲထဲမှာ ဘာမှသိပ်မသဲကွဲ။ ရှေ့က လျှောက်သွားတဲ့ ရဲ ဘော်ရဲ့ ဦးထုပ်က ရောင်ပြန်ကိုမှန်းပြီး နောက်ကလူကလိုက်။ တဦးနဲ့တဦး တလံထက် ပိုမပြတ်စေနဲ့။ ပိုပြတ်လို့ ကျန်ခဲ့ပြီး လမ်းမှားသွားရင်တော့ ဒုက္ခရောက်ပြီလို့သာ မှတ်ပေတော့။

ဒါတွေကို ဒီသတင်းထောက်က ကြိုသိထားပြီး ဖြစ်ပုံရပါတယ်။ နေရောင်မလာမချင်း လုံး၀ ဓာတ်ပုံ မရိုက်ပါ။ ကားလမ်းမကိုကျော်ပြီး တောတန်းတခုကိုဖြတ်အဆင်း အရုဏ်တက်စအချိန်မှာ သူက အသေချာ စောင့်ရိုက်ပါတော့တယ်။ နေလုံးကို နောက်ခံထားပြီး အဲဒီနေရောင်ရှေ့ကနေ စစ်ကြောင်း တခုလုံးဖြတ်သွားတဲ့ပုံက အတော်အသက်ဝင်ပါတယ်။ အဲဒီရိုက်ကွက်အပြီးမှာတွေ့ရတဲ့ရွာက ကမာအိုင် ရွာဖြစ်ပါတယ်။ ရွာလယ်စာသင်ကျောင်းဘေးက အဘွားအိုတဦးရဲ့ အိမ်ဘေးမှာ စခန်းချပြီး မနက်စာ အတွက် ကျနော်တို့ပြင်ပါတယ်။

ရဲဘော်တချို့ ဆန်ကြိုး (ရှေ့တန်းသွားတဲ့အခါ ဆန်ကိုအထုပ်အပိုးနဲ့ သယ်ရခက်လို့ အချင်း ၃ လက် မ။ အရှည် ၃ ပေလောက်ရှိတဲ့ ပိတ်စနဲ့ချုပ်ထားတဲ့ သိုင်းကြိုးထဲ ဆန်ထည့်ပြီး ရဲဘော်တဦးစီက တကြိုး စီ သယ်သွားရပါတယ်) ထဲက ဆန်တွေကို အိုးထဲလောင်းချနေတဲ့ပုံ၊ တွေ့သမျှ သစ်ကိုင်းသစ်ခက်တွေ ကောက်ယူမီးမွှေးနေတဲ့ပုံ၊ ငရုပ်သီးထောင်း၊ ကြက်သွန်နွှာလုပ်နေတဲ့ပုံ၊ အဲဒီအချိန်မှာ ကျနော်တို့ တာ ဝန်ရှိသူတွေက မြေပုံကြည့်၊ ရေဒီယို နားထောင်နေပုံ၊ ဘီဘီစီ မြန်မာပိုင်းကနေ ကုလသမဂ္ဂ အတွင်း ရေးမှူးချုပ် ဘုထရို့ ဘုထရို့ ဂါလီက မြန်မာ့ဒီမိုကရေစီအရေးအတွက် ဘာပြောတဲ့ဆိုတဲ့ အသံတွေကို မောင်သတင်းထောက်က မှတ်တမ်းတင် ထားပါတယ်။    

မနက်စာစားပြီး ခရီးဆက်ထွက်လာတော့ လယ်ထဲကုန်းဆိုတဲ့ ရွာငယ်လေးတခုကို တွေ့ရပါတယ်။ အဲဒီ ရွာအပြင်က လယ်ကွင်းပြင်ကြီးတခုကိုဖြတ်ရပြီး စပါးကို သဘာဝလေနဲ့ သန့်စင်အောင်လုပ်နေကြတဲ့ လယ်သူမတစုကိုတွေ့ရပါတယ်။ အဲဒီစပါးပုံရှေ့ကနေ ကျောင်းသားရဲဘော်တွေဖြတ်သွားတဲ့ပုံနဲ့ စပါး လွင့်နေပုံ၊ လယ်တောနောက်ခံပုံတွေ ပါအောင်ရိုက်နိုင်တဲ့ သတင်းထောက်အမြင်ကို ကျနော်ချီးကျူးမိ ပါတယ်။ အဲဒီလယ်ကွင်းအကျော်မှာတော့ ပင်လယ်ရေတက်ချိန်မို့ ဗွက်အိုင်ကြီးဖြစ်နေတဲ့ လမုတောလို နေရာတခုကိုဖြတ်၊ နောက်ထပ်ရိုးပြတ်လယ်ကွင်းတခုကို ကျော်ပြီးတဲ့အခါမှာတော့ ကျနော်တို့ခရီးစဉ်ရဲ့ ဒီနေ့အတွက် ဦးတည်ချက် အက်ဒမန်ပင်လယ်ဘေးက လိပ်ဥသောင်ကျေးရွာကို ရောက်လာပါတယ်။    ။

...................................................................................

ကျနော်တို့နဲ့အတူ ခရီးထွက်ခဲ့သူ သြစတေလျ  ဗွီဒီယို-ဂျာနယ်လစ် ရိုက်ထားတဲ့ ရုပ်-သံ မှတ်တန်းကို ဟောဒီမှာ ကြည့်နိုင်ပါတယ်...

Read More

ျမန္မာ့အစားစာ ကမၻာကိုထုိးေဖါက္နုိင္မလား- ဧရာ၀တီ အမွတ္ ၁၂။

စာမ်က္နွာ ၃၀ တြင္ၾကည့္ပါ...။

undefined

Read More

တနသာၤရီဂ်ာနယ္ အမွတ္စဥ္ ၄၂။

   No 42 Final by Htet Aung Kyaw

Read More

ထား၀ယ္ ABSDF ေငြရတုအခမ္းအနားတြင္ ျပခန္းမ်ား ထည့္သြင္းျပသမည္

|Dawei Watch| ထား၀ယ္၊ မတ္ ၂၀

တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီး၊ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ က်င္းပျပဳလုပ္မည္႔
ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမုိကရက္တစ္ တပ္ဦး
(ABSDF)ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ဖြဲ႔စည္းထူေထာင္ျခင္း ၂၅ နွစ္ေျမာက္ ေငြရတု
အထိမ္း အမွတ္အခမ္းအနားတြင္ ျပခန္းမ်ားကို ထည္႔သြင္း
ျပသသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ၂၀၁ တပ္ရင္းမွ ဒုတိယ
တပ္ရင္းမွဴးေဟာင္း ဦးေအာင္ျမင့္က ေျပာၾကားသည္။

ယင္းအခမ္းအနားကုိ တိုင္းအတြင္းရွိ ၿမိဳ႕သံုးၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပမည္ျဖစ္ၿပီး
ထား၀ယ္ျမိဳ႕တြင္ ဧျပီလ ၁ ရက္ေန႔၌ လည္းေကာင္း၊ ပုေလာၿမိဳ႕တြင္ ဧျပီလ ၃
ရက္ေန႔၌ လည္းေကာင္း၊ ျမိတ္ျမိဳ႕တြင္ ဧျပီလ ၆ ရက္ေန႔၌   လည္းေကာင္း
အသီးသီး ျပဳလုပ္သြားမည္ ျဖစ္သည္။

၈၈ သမုိင္းျပခန္း၊ ABSDF သမုိင္းျပခန္း၊ ABSDF ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွ
က်ဆုံးေသဆုံးသြားေသာ ရဲေဘာ္မ်ား ျပခန္း၊ ကာတြန္း၊ ပန္းခ်ီ၊
ေဆာင္းပါးျပခန္းနွင့္ ယူနီေဖာင္း အျပည္႔အစုံ၀တ္ဆင္ထားေသာ ABSDF
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွ ရဲေဘာ္ရုပ္ထုတစ္ခုကုိပါ
ထည္႔သြင္းျပသသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

“ဒီမုိကေရစီသူရဲေကာင္းေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားလာခဲ့ေသာ သမုိင္းမွတ္တမ္းမ်ားကုိ
ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ျပသတာပါ”ဟု ဦးေအာင္ျမင႔္က ဆုိသည္။

ျမိတ္-ထား၀ယ္ခရုိင္ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း
တုိက္ပဲြအတြင္း က်ဆုံးသြားသူနွင့္ ေရာဂါ(သုိ႕) အျခားအေၾကာင္း
အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ထား၀ယ္ခရုိင္မွ  ေသဆုံးက်ဆုံး ရဲေဘာ္ ၂၂ဦး၊
ပုေလာျမိဳ႕မွ ၄၅ ဦးႏွင့္ ျမိတ္ခရုိင္မွ ၁၂၀ ဦး ေက်ာ္ရွိျပီး
ယင္းအခမ္းအနားတြင္ က်ဆုံး ေသဆုံးရဲေဘာ္မ်ားအား ရည္စူး၍ ေရစက္သြန္းခ်
အမွ်ေပးေ၀သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးေအာင္ျမင့္ထံမွ သိရသည္။

ယင္းအခမ္းအနားသုိ႔ ABSDF ဗဟုိမွ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား
တက္ေရာက္မည္ျဖစ္ျပီး ျမိတ္-ထား၀ယ္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္၌ တာ၀န္ထမ္း
ေဆာင္ခဲ့ေသာ ရဲေဘာ္မ်ားကုိ ဒီမုိကေရစီသူရဲေကာင္း ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္းလႊာ
ခ်ီးျမွင့္ျခင္းနွင့္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးျခင္းကုိ လုပ္ေဆာင္သြားမည္ ျဖစ္သည္။

ျမန္မာနုိင္ငံဆုိင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားဒီမုိကရက္တစ္တပ္ဦး(ABSDF)ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကုိ
၁၉၈၈ခုနွစ္ ႏို၀င္ဘာလ(၁) ရက္ေန႔တြင္ ဖဲြ႔စည္း တည္ေထာင္ခဲ့သည္။
.......................................................

အမွတ္ ၁ တပ္ရင္း (အမွတ္ ၁၀၁။ ၂၀၁ နဲ႔ ၂၀၃) အေၾကာင္း အမွတ္တရၾကည့္ခ်င္သူမ်ားအတြက္...

Read More

ေတာ္လွန္ေရး သတင္းသမားတဦးရဲ့ ဒုိင္ယာရီ (အပုိင္း ၂)

DVB စတင္ေပၚေပါက္လာျခင္း

မွတ္တန္းေတြအရ DVB ဒီမုိကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံ စတင္အသံလႊင့္တဲ့ေန႔ဟာ ၁၉၉၂ ခုနွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ေန႔ (အာဇာနည္ေန႔) ျဖစ္ပါတယ္။ သူပုန္ဌာနခ်ဳပ္တည္ရွိရာ မာနယ္ပေလာ ေတာတြင္း စတူဒီ ယုိကေန ထုတ္လုပ္ၿပီး အသံသြင္းတိတ္ေခြနဲ႔ ႀကဳိတင္ေပးပုိ႔ထားတဲ့ မိနစ္ ၃၀ စာ သတင္းနဲ႔ေဆာင္းပါး ေတြ ကို ေနာ္ေ၀းႏုိင္ငံ ေအာ္စလုိရံုးကတဆင့္ ငွားရမ္းထားတဲ့ အသံလႊင့္ဌာန (Kvitsøy ကြ်န္း။ ေနာ္ေ၀း ေတာင္ ပုိင္း Stavanger ၿမိဳ့ျပင္ ပင္လယ္ျပင္ထဲ) ဆီေပးပုိ႔ၿပီး အဲဒီညမွာ စတင္ထုတ္လႊင့္ခဲ့တာလုိ႔ ၀န္ ထမ္းေဟာင္းေတြ ရဲ့ ေျပာၾကားခ်က္အရ သိရပါတယ္။

( From left: Francis Sejersted, Chairman of the Norwegian Nobel Committee, Alexander and Kim Aris, sons of Aung San Suu Kyi, with her Nobel Medal and Diploma, and Aung San Suu Kyi's husband, Michael Aris, at the 1991 Nobel Peace Prize Ceremony. Copyright © Norsk Rikskringkasting AS 2012)။

ဒါေပမယ့္ အသံလႈိင္းအားမေကာင္းတဲ့အတြက္ ပထမဆုံး အသံလႊင့္ခ်က္ကုိ ဖမ္းယူနားဆင္ႏုိင္သူ အေတာ္နည္းခဲ့တယ္လုိ႔ အဲဒီအသံလႊင့္ခ်က္ကုိ မာနယ္ပေလာကေန အေသခ်ာဖမ္းယူနားဆင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ သူ DVB ၀န္ထမ္းေဟာင္း ကုိစုိး၀င္းညိဳ (၂၀၀၇ မွာ ကြယ္လြန္) ေျပာဖူးတာကုိ က်ေနာ္အမွတ္ရေနပါ တယ္။ က်ေနာ္အပါ၀င္ ABSDF ရဲေဘာ္အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ပထမ ဆုံး အသံလႊင့္ခ်က္ကုိ ဖမ္းယူ နားဆင္ႏုိင္ျခင္းမရွိပါဘူး။ အဲဒီကာလဟာ ABSDF တြင္း အကြဲအၿပဲေတြ ျပင္းထန္ေနဆဲျဖစ္တဲ့အတြက္ DVB ကုိ ေတာတြင္းကေက်ာင္းသားေတြ သိပ္စိတ္၀င္စားမႈ မရွိေသးဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။

က်ေနာ္ ေနာ္ေ၀းကိုေရာက္ၿပီးေနာက္ သိရတဲ့အခ်က္လက္ေတြအရဆုိရင္ DVB ျဖစ္ေပၚလာျခင္းဟာ ႏုိဘယ္လ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ 
အဲဒီကာလက အက်ယ္ ခ်ဳပ္က်ခံေနရတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ၁၉၉၁ မွာ ေနာ္ေ၀းႏုိင္ငံကခ်ီးျမႇင့္တဲ့ နုိဘယ္လ္ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးဆု ရရွိသြားပါတယ္။ အဲဒီဆုေပးပြဲဆီ တက္ေရာက္လာတဲ့ စင္ၿပဳိင္အစိုးရ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာ စိန္၀င္းတုိ႔အဖြဲ႔၊ ေနာက္တခါ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရး ကူညီအားေပးေနတဲ့ NBC ေခၚ ေနာ္ေ၀း-ျမန္မာ ေကာ္မတီမွ မစၥတာဂူလႊိဳင္း (Havard Kåre Kuløy) နဲ႔ ေနာ္ေ၀းႏုိင္ငံေရး အသိုင္းအ၀ုိင္းက ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေဆြးေႏြးမိရာကေန ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြအတြက္ အသံလႊင့္ဌာနတခု လုပ္ေပးရင္ေကာင္း မယ္ဆုိၿပီး ေနာ္ေ၀းအစိုးရက သေဘာတူလုိက္တာလုိ႔ ဆုိပါတယ္။

က်ေနာ္လက္လွမ္းမီသမွ် သိရွိရသေလာက္ကေတာ့ DVB ဟာ ပထမဆုံးေပၚေပါက္လာတဲ့ သူပုန္ အသံလႊင့္ဌာနမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ပထမဆုံးေပၚေပါက္လာတဲ့ ႏုိင္ငံျခားအေျခစိုက္ သူပုန္အသံ လႊင့္ဌာနလုိ႔ေတာ့ ေျပာႏုိင္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ သူ႔အရင္ေပၚခဲ့တဲ့ သူပုန္အသံလႊင့္ဌာ နအားလုံးဟာ ျပည္တြင္းမွာအေျခစိုက္ျပီး DVB တခုပဲ ထူးထူးျခားျခား ျပည္ပမွာ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ မုိင္ ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းတဲ့အရပ္မွာမွာ အေျခစုိက္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ့ အေစာဆုံးနဲ႔ အင္အားအႀကီးဆုံး သူပုန္အဖဲြ႔ျဖစ္တဲ့ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဟာ ၁၉၇၁ ခု နွစ္ မတ္လက ''ျပည္သူ႔အသံ'' People’s Voice of Burma ကုိ တရုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ ''၀'' ေတာင္တန္းကေန စတင္အသံလႊင့္ခဲ့တယ္လုိ႔ မွတ္တမ္းေတြမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ တခါ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဟာင္း ဦးႏု ဦးေဆာင္တဲ့ ျပည္သူ႔ျပည္ခ်စ္ပါတီနဲ႔ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ေတြကလည္း သူတုိ႔ရဲ့ၾသဇာအႀကီးဆုံး ကာလ ၁၉၇၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြမွာ ''ျပည္ခ်စ္အသံ'' ကုိ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ေတာင္တန္းေပၚကေန ထုတ္လႊင့္ခဲ့ပါတယ္။ အလားတူ KNU ကရင့္အမ်ဳိးသားအစည္းရံုးကလည္း ၁၉၈၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြမွာ ''ေကာ္သူးေလအသံ'' အျဖစ္ ထုတ္လႊင့္ခဲ့ဖူးတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီအသံလႊင့္ဌာနအားလုံးဟာ သူပုန္အဖြဲ႔ေတြရဲ့ အင္အားနဲ႔ နယ္ေျမထိန္္းခ်ဳပ္ႏုိိင္မႈေပၚလည္း မူ တည္ေနၿပီး အသံလႊင့္ဌာနရွိရာအရပ္ဆီ အစိုးရတပ္ဘက္က ထုိးစစ္ဆင္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ အသံလႊင့္ လုပ္ငန္းေတြ ရပ္ဆုိင္းသြားခဲ့ရတယ္လုိ႔ မွတ္တမ္းေတြက ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ DVB ကေတာ့ သူပုန္ နယ္မွာ အေျခစုိက္တာမဟုတ္ဘဲ ေနာ္ေ၀းမွာအေျခစိုက္ၿပီး ဥေရာပနဲ႔ အာဖရိကရွိ အသံလႊင့္ရံုေတြက ေနတဆင့္ ထုတ္လႊင့္တာေၾကာင့္ မာနယ္ပေလာအပါ၀င္ နယ္စပ္က သူပုန္စခန္းေတြ က်သြားေပမယ့္ DVB အသံလႊင့္မႈကေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ ပုံမွန္အတုိင္း ဆက္သြားေနတာကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

(မွတ္ခ်က္- ၂၀၁၃ ခုနွစ္ ႏုိ၀င္ဘာလမွာေတာ့ ေျပာင္းလဲလာေနတဲ့နုိင္ငံေရးအေျခေနအရ DVB ဟာ ေနာ္ေ၀းႏုိင္ငံကေန ျမန္မာနုိင္ငံဆီအျပီးပုိင္ ထြက္ခြာသြားၿပီ ျဖစ္ပါတယ္)။   

ဆြဲခန္႔ သတင္းေထာက္ရဲ့ ပထမဆုံး သတင္းေပးပုိ႔ခ်က္

အမွန္တုိင္း၀န္ခံရရင္ သတင္းေထာက္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ထိ သတင္းစာပညာအေၾကာင္း နကန္းတလုံးမွ် မသိ ေသးပါ။ သတင္းအေျခခံ ဘ ၆ လုံး (ဘယ္သူ၊ ဘယ္မွာ၊ ဘယ္လုိ၊ ဘာေၾကာင့္၊ ဘာျဖစ္၊ ဘယ္အခ်ိန္) ကုိေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမသိေသးပါဘူး။ အဲဒီကာလက က်ေနာ္တုိ႔ၾကား ေခတ္အစားဆုံး သတင္း အမ်ဳိးစားက လူ႔အခြင့္ေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈသတင္း။ ABSDF ဗဟုိကထုတ္တဲ့ ေဒါင္းအုိးေ၀စာေစာင္ အပါ၀င္ နယ္စပ္တေၾကာမွာထုတ္တဲ့ စာေစာင္မွန္သမွ် ဦးစားေပးသတင္းက စစ္အစိုးရရဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိး ေဖာက္မႈသတင္းျဖစ္ၿပီး အဲဒါေတြကို ဓာတ္ပုံမွတ္တမ္းေတြနဲ႔တကြ လအလုိက္၊ ႏွစ္အလုိက္ ျမန္မာ-အဂၤလိပ္ႏွစ္ဘာသာနဲ႔ အစီရင္ခံစာေတြ၊ စာအုပ္ေတြ ထုတ္ေ၀မႈ ေခတ္စားဆုံးအခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အဲဒီစာေစာင္ေတြထဲက အေရးအသားကုိ အတုခုိးၿပီး သတင္းေရးတယ္ဆုိပါေတာ့။

ေရွ႕တန္းရဲေဘာ္ေတြဆီက လာတဲ့သတင္းကုိ ျပန္ေရးတာအျပင္ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ႔ ပုိ႔တဲ့ ပထမဆုံးသတင္းက စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြ နယ္စပ္ဆီထြက္ေျပးလာတဲ့သတင္းပါ။ ၁၉၉၅ ေႏွာင္း ပုိင္းမွာလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ပထမဆုံးေတာခုိခဲ့တဲ့ေနရာ ဘန္းေခ်ာင္းေဒသဆီ န၀တက ထုိးစစ္ ဆင္လာတဲ့အတြက္ ကေထာင္းနီ၊ ေက်ာက္ထူ၊ သျပဳေခ်ာင္းဘက္က ေဒသခံလူထု ၅၀၀ နီးပါး က်ေနာ္ တုိ႔ ေက်ာင္းသားစခန္း ေအာက္ဘက္နားရွိ အမရာေက်းရြာဆီ ထြက္ေျပးလာၾကပါတယ္။ သျပဳေခ်ာင္း ကေန အမရာကုိေရာက္ဖုိ႔ တညအိပ္ ၂ ရက္ခရီးႏွင္လာရၿပီး ကေလးကေလာက္ေတြ၊ သက္ႀကီးရြယ္ အုိေတြနဲ႔ဆုိေတာ့ သူတုိ႔ေျပးရတာ သိပ္မလြယ္လွ။

အမရာေက်းရြာရွိ စာသင္ေက်ာင္း၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၊ ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္းေတြမွာ သူတုိ႔ကုိ သင့္ သလုိ ေနရာခ်ေပးထားေပမယ့္ ႏုိင္ငံတကာကယ္ဆယ္ေရးက ဘာမွေရာက္မလာေသးတဲ့ အေျခေနပါ။ မေရာက္ဆုိ သူတုိ႔ေျပးတဲ့ေနရာက ထုိင္းနယ္စပ္ထဲအထိ မဟုတ္ဘဲဲ KNU ေရွ႕တန္းနယ္ေျမကေန ေနာက္တန္းနယ္ေျမကုိေျပးလာတဲ့ သေဘာသာျဖစ္တဲ့အတြက္ နုိင္ငံတကာအလွဴရွင္ေတြက သိပ္မသိ ေသးပါ။ ဒီေတာ့ KNU နဲ႔ ABSDF ေပးထားတဲ့ ဆန္အိတ္အပါ၀င္ တႏုိင္တပုိင္ကယ္ဆယ္ေရးနဲ႔ပဲ ျဖစ္ သလုိ ေနေနရပါတယ္။ အဲဒီထဲက အဘုိးအုိတဦးဟာ အရုိးေပၚအေရတင္ဆုိသလုိ ပိန္လီလြန္းလွၿပီး အဲဒီပုံကုိ က်ေနာ္က ဗီြဒီယုိ မွတ္တမ္းရုိက္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာ က်ေနာ္သတင္းေထာက္ဘ၀မွာ ပထမဆုံးရုိက္တဲ့ သတင္းမွတ္တမ္းျဖစ္ၿပီး အဲဒီအခ်ိန္ထိ ဗီြဒီယုိ သင္တန္း တခါမွမတက္ဖူးေသးပါ။  မင္းသမီးစခန္း သတင္း-ျပန္ၾကားေရးတာ၀န္ခံ ဆရာဦးဟန္လင္း (၂၀၀၈ မွာ ကြယ္လြန္) ရဲ့ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔စခန္းမွာ ဗီြဒီယုိကင္မရာ အႀကီးစားတလုံးနဲ႔ ဗီြဒီ ယုိျပစက္ေတြ၊ တီဗီြေတြရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗီြဒီယုိ အက္ဒစ္လုပ္မယ့္ ပစၥည္းက ဘာမွမရွိ။ အက္ဒစ္ လုပ္တတ္သူလည္း တဦးမွမရွိတဲ့အတြက္ ရုိက္ထားတဲ့အေခြကုိ စက္ထဲ ဒီတုိင္းျပန္ထည့္ျပီး ၀ုိင္းၾကည့္ ၾကတာကုိ အမွတ္ရေနပါတယ္။

အဲဒီဒုကၡသည္ေတြ ထြက္ေျပးလာတဲ့အေၾကာင္း၊ စစ္အစိုးရတပ္ေတြက နယ္ေျမရွင္းလင္းေရးအတြင္း လူ႔အခြင့္ေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြ ဆက္တုိက္လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း စသျဖင့္ ဒုကၡသည္ေတြ ေျပာဆုိမႈ အေပၚ အေျခခံၿပီး DVB ဆီ ေရးပုိ႔လုိက္တဲ့သတင္းဟာ က်ေနာ္ရဲ့ ပထမဆုံး ကိုယ္တုိင္ပုိ႔ သတင္းျဖစ္ပါ တယ္။

စစ္ေၾကာင္းမွဴ း သတင္းေထာက္

ေခါင္းစဥ္ကုိဖတ္ၿပီး ထက္ေအာင္ေက်ာ္တုိ႔ ထြင္လုိက္ျပန္ၿပီလုိ႔ မထင္ပါနဲ႔။ သတင္းေထာက္တာ၀န္ယူ ထားတဲ့ က်ေနာ္ စစ္ေၾကာင္းမွဴးတာ၀န္နဲ႔ ေရွ႕တန္းကေန သတင္းပုိ႔တဲ့အေတြ႔အႀကံဳကုိ ေျပာမလုိ႔ပါ။ ၁၉၉၅ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာလမွာလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ သူပုန္ေက်ာင္းသားတဦးရဲ့ မာရသြန္ခရီးမွာ ေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္ တဲ့အတုိင္း ၾသစေၾတးလ် ဗီြဒီယုိသတင္းေထာက္ (Video journalist) တဦးနဲ႔အတူ ပုေလာၿမိဳ႕နယ္ အတြင္း စည္းရံုးေရးဆင္းတဲ့ခရီးစဥ္ဟာ က်ေနာ္ရဲ့ပထမဆုံး ေရွ႕တန္းသတင္းေထာက္ ခရီးစဥ္ျဖစ္ပါ တယ္။

(ABSDF ေတာင္ပုိင္းေဒသ သတင္းေတြကုိ စုစည္းေပးပုိ႔ခဲ့တဲ့ေနရာ မင္းသမီးစခန္း အမွတ္ ၁ တပ္ရင္း ဆုိင္းဘုတ္ကို ေတြ႔ရစဥ္။)

အဲဒီကာလ က်ေနာ္တို႔ ABSDF ရဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံကုိ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ေတာင္ပုိင္းေဒသရွိ (ေဒါက္တာ နုိင္ ေအာင္ဘက္) တပ္ရင္း ၃ ခုျဖစ္တဲ့ ၁၀၁၊ ၂၀၁ နဲ႔ ၂၀၃ တုိ႔ကုိ ေပါင္းၿပီး တပ္ရင္း ၁ အျဖစ္ ျပန္လည္စုဖြဲ႔ ထားခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတပ္ရင္းေပၚမွာ ေတာင္ပုိင္းစစ္ေဒသအဖြဲ႔က တာ၀န္ယူထားၿပီး အဖြဲ႔ေခါင္း ေဆာင္အျဖစ္ ဗဟုိအတြင္းေရးမွဴး ကုိမ်ဳိး၀င္း (အခု ဗဟုိ ဒုဥကၠ႒)၊ အဖြဲ႔၀င္ေတြအျဖစ္ ကုိသိန္းေဆာင္၊ ကုိေသာင္းထြန္း၊ ကုိမင္းေအာင္နဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ တပ္ရင္းမွဴးအျဖစ္ ခ်စ္ကုိကို (၁၉၉၇ မွာ က် ဆုံး) ဒုရင္းမွဴးအျဖစ္ ဆရာေအာင္ျမင့္ (အခု ထား၀ယ္ ABSDF ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားအဖြဲ႔) နဲ႔ ေရး-ေထာက္အရာရွိအျဖစ္ ကုိ၀င္းေအာင္တို႔ ျဖစ္္ပါတယ္။ တပ္ရင္းလူအင္အားက ၃၀၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ ရွိဦးမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

စစ္ေဒသတာ၀န္ခံကုိမ်ဳိး၀င္းက က်ေနာ့္ကုိ စစ္ေၾကာင္းမွဴးအျဖစ္တာ၀န္ေပးလုိက္ၿပီး ဗဟုိကေနေရာက္ ေနတဲ့ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ (ကခ်င္) (အခုထိ ကခ်င္ျပည္နယ္ ABSDF ေျမာက္ပုိင္းမွာ တုိက္ပဲြ၀င္ေနဆဲ) က စစ္ေၾကာင္းစည္းရံုးေရးမွဴးျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ရံုးအဖြဲ႔၀င္ေတြထဲမွာေတာ့ ျပန္ၾကားေရးဌာနက ကုိမင္း ေဇာ္ေရႊ၊ ကုိသက္ေဇာ္ေထြး။ ေဆးဌာနက ေဆးမွဴးေမာင္မ်ဳိး၊ ဆက္သြယ္ေရးက မ်ဳိဳးမ်ဳိးဦး။ လုံျခံဳေရးက ကုိေဌး၀င္းနဲ႔ ကုိျမင့္ေအာင္တုိ႔ ပါ၀င္တယ္လို႔ က်ေနာ္အမွတ္ရေနပါတယ္။ ဒါက ရံုးအဖြဲ႔သာျဖစ္ၿပီး အဓိ က တုိက္ခုိက္ေရးအင္အားက ျပည္ျခား-ငါးတက္ရြာမွာ အေျခစုိက္ထားတဲ့ တပ္ခြဲမွဴးဗိုလ္လွဦးရဲ့ အင္ အား ၃၀ ၀န္းက်င္ရွိ ရဲေဘာ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။

မင္းသမီးစခန္းကေန ျပည္ျခားရြာအထိ ၂ ညအိပ္၊ ၄ ရက္ခရီးသြားရပါတယ္။ မင္းသမီးကေန ကစီထာ ေခၚ ျပည္ခ်ားေခ်ာင္းလက္တက္ရွိရာအထိ တနသၤာရီျမစ္အတုိင္း ေလွစီးတာ တေနကုန္ၾကာပါတယ္။ တနသၤာရီျမစ္ဟာ ေရတိမ္ၿပီးေက်ာက္ေဆာင္မ်ားတဲ့အတြက္ ေလွေပၚကဆင္း၊ ႀကိဳးနဲ႔ဆဲြေနရတာနဲ႔ တင္ အခ်ိန္အေတာ္ကုန္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီေဒသမွာသုံးတဲ့ေလွက ေသာင္းရင္းတုိ႔၊ သံလြင္တုိ႔ဘက္က လုိ ေလွႀကီးေတြမဟုတ္။ သစ္လုံးကုိထြင္းထားတဲ့ ေလာင္းေလွငယ္ေတြသာျဖစ္ၿပီး လူ ၇ ဦးထက္ပုိ မတင္သင့္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ထုံးစံအတုိင္း စုစုေပါင္းမွ ေလွတစီးတည္းသာ ပုိင္တဲ့ အတြက္ လူ ၁၂ ေယာက္အထိ တက္စီးၾကပါတယ္။

ဒီလမ္းေၾကာင္းမွာ ေလွေမွာက္ၿပီေဟ့လုိ႔ သတင္းၾကားရင္ အဲဒါေက်ာင္းသားေလွပါပဲ။ ''တုိက္ပဲြမွာ ရန္ သူ႔ က်ည္မွန္ၿပီးက်သြားတယ္ဆုိရင္ အာဇာနည္စာရင္း၀င္ဦးမယ္။ ေလွေမွာက္လုိ႔ ေသသြားတယ္ဆုိရင္ ေတာ့ ရာဇ၀င္က သိပ္မမုိက္ဘူး'' ဆုိုၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ၾကား ေျပာဆုိေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရစီးၾကမ္း ၿပီး ေက်ာက္ေဆာင္ေပါတဲ့ေနရာတုိင္း ေလွေပၚကေနဆင္း လမ္းေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုေရႊ သတင္းေထာက္က က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔အတူ မဆင္းဘူးခင္ဗ်ာ့။ ဒီလုိခဲရာခဲဆစ္ပုံံကုိ ရေအာင္ရုိက္ခ်င္လို႔ဆုိ ၿပီး ေလွေပၚမွာဆက္ထုိင္ကာ မနားတမ္းရုိက္ယူေနပါတယ္။

ေလွသမားေတြကေတာ့ စိတ္ညစ္ေနမလားပဲ။ သူ႔ကိုယ္လုံးႀကီးက က်ေနာ္တုိ႔ရဲေဘာ္ ၂ ဦးစာေလာက္ ေလးမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလွျမဳပ္ရင္ သူပါ ပါသြားႏုိင္တယ္ဆုိတာကိုသိလ်က္နဲ႔ မေၾကာက္မရြံ႕ ဘဲ လုိခ်င္တဲ့ပုံကုိရေအာင္ရုိက္ယူတဲ့ သတင္းေထာက္တဦးရဲ့ သတိၱကိုေတာ့ က်ေနာ္ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ေနာ္ေ၀းကိုေရာက္ၿပီးကတည္းက နယ္စပ္ကေတာထဲကုိ မျပန္ရဲျဖစ္ေနတဲ့ ကုိယ့္ဘာ သာေ၀ဖန္ရင္း က်ေနာ္သာ သူ႔လုိ ႏုိင္ငံျခားသတင္းေထာက္တဦးဆုိရင္ ကိုယ္တခါမွမသိဖူးတဲ့ ဒီသူပုန္ ေတြနဲ႔အတူ တခါမွမေရာက္ဖူးတဲ့ ေတာေတာင္ေတြထဲ ဒီလုိသက္စြန္႔ဆံဖ်ားခရီးမ်ဳိး သြားရဲပါ့မလားလုိ႔ စဥ္းစားေနမိပါတယ္။     ။

============================================================

DVB စတင်ပေါ်ပေါက်လာခြင်း

မှတ်တန်းတွေအရ DVB ဒီမိုကရက်တစ်မြန်မာ့အသံ စတင်အသံလွှင့်တဲ့နေ့ဟာ ၁၉၉၂ ခုနှစ် ဇူလိုင်လ ၁၉ ရက်နေ့ (အာဇာနည်နေ့) ဖြစ်ပါတယ်။ သူပုန်ဌာနချုပ်တည်ရှိရာ မာနယ်ပလော တောတွင်း စတူဒီ ယိုကနေ ထုတ်လုပ်ပြီး အသံသွင်းတိတ်ခွေနဲ့ ကြိုတင်ပေးပို့ထားတဲ့ မိနစ် ၃၀ စာ သတင်းနဲ့ဆောင်းပါး တွေ ကို နော်ဝေးနိုင်ငံ အော်စလိုရုံးကတဆင့် ငှားရမ်းထားတဲ့ အသံလွှင့်ဌာန (Kvitsøy ကျွန်း။ နော်ဝေး တောင် ပိုင်း Stavanger မြို့ပြင် ပင်လယ်ပြင်ထဲ) ဆီပေးပို့ပြီး အဲဒီညမှာ စတင်ထုတ်လွှင့်ခဲ့တာလို့ ဝန် ထမ်းဟောင်းတွေ ရဲ့ ပြောကြားချက်အရ သိရပါတယ်။

( From left: Francis Sejersted, Chairman of the Norwegian Nobel Committee, Alexander and Kim Aris, sons of Aung San Suu Kyi, with her Nobel Medal and Diploma, and Aung San Suu Kyi's husband, Michael Aris, at the 1991 Nobel Peace Prize Ceremony. Copyright © Norsk Rikskringkasting AS 2012)။

ဒါပေမယ့် အသံလှိုင်းအားမကောင်းတဲ့အတွက် ပထမဆုံး အသံလွှင့်ချက်ကို ဖမ်းယူနားဆင်နိုင်သူ အတော်နည်းခဲ့တယ်လို့ အဲဒီအသံလွှင့်ချက်ကို မာနယ်ပလောကနေ အသေချာဖမ်းယူနားဆင်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့ သူ DVB ဝန်ထမ်းဟောင်း ကိုစိုးဝင်းညို (၂၀၀၇ မှာ ကွယ်လွန်) ပြောဖူးတာကို ကျနော်အမှတ်ရနေပါ တယ်။ ကျနော်အပါဝင် ABSDF ရဲဘော်အတော်များများကတော့ ပထမ ဆုံး အသံလွှင့်ချက်ကို ဖမ်းယူ နားဆင်နိုင်ခြင်းမရှိပါဘူး။ အဲဒီကာလဟာ ABSDF တွင်း အကွဲအပြဲတွေ ပြင်းထန်နေဆဲဖြစ်တဲ့အတွက် DVB ကို တောတွင်းကကျောင်းသားတွေ သိပ်စိတ်ဝင်စားမှု မရှိသေးဘူးလို့ ထင်ပါတယ်။

ကျနော် နော်ဝေးကိုရောက်ပြီးနောက် သိရတဲ့အချက်လက်တွေအရဆိုရင် DVB ဖြစ်ပေါ်လာခြင်းဟာ နိုဘယ်လ်ငြိမ်းချမ်းရေးဆုရှင် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်နဲ့ ဆက်စပ်နေပါတယ်။  

အဲဒီကာလက အကျယ် ချုပ်ကျခံနေရတဲ့ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်ဟာ ၁၉၉၁ မှာ နော်ဝေးနိုင်ငံကချီးမြှင့်တဲ့ နိုဘယ်လ်ငြိမ်းချမ်း ရေးဆု ရရှိသွားပါတယ်။ အဲဒီဆုပေးပွဲဆီ တက်ရောက်လာတဲ့ စင်ပြိုင်အစိုးရ ဝန်ကြီးချုပ် ဒေါက်တာ စိန်ဝင်းတို့အဖွဲ့၊ နောက်တခါ မြန်မာ့ဒီမိုကရေစီအရေး ကူညီအားပေးနေတဲ့ NBC ခေါ် နော်ဝေး-မြန်မာ ကော်မတီမှ မစ္စတာဂူလွှိုင်း (Havard Kåre Kuløy) နဲ့ နော်ဝေးနိုင်ငံရေး အသိုင်းအဝိုင်းက ပုဂ္ဂိုလ်တွေ ဆွေးနွေးမိရာကနေ မြန်မာ့ဒီမိုကရေစီအင်အားစုတွေအတွက် အသံလွှင့်ဌာနတခု လုပ်ပေးရင်ကောင်း မယ်ဆိုပြီး နော်ဝေးအစိုးရက သဘောတူလိုက်တာလို့ ဆိုပါတယ်။ 

ကျနော်လက်လှမ်းမီသမျှ သိရှိရသလောက်ကတော့ DVB ဟာ ပထမဆုံးပေါ်ပေါက်လာတဲ့ သူပုန် အသံလွှင့်ဌာနမဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ပထမဆုံးပေါ်ပေါက်လာတဲ့ နိုင်ငံခြားအခြေစိုက် သူပုန်အသံ လွှင့်ဌာနလို့တော့ ပြောနိုင်မယ်ထင်ပါတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုရင် သူ့အရင်ပေါ်ခဲ့တဲ့ သူပုန်အသံလွှင့်ဌာ နအားလုံးဟာ ပြည်တွင်းမှာအခြေစိုက်ပြီး DVB တခုပဲ ထူးထူးခြားခြား ပြည်ပမှာ၊ မြန်မာနိုင်ငံနဲ့ မိုင် ပေါင်းများစွာဝေးတဲ့အရပ်မှာမှာ အခြေစိုက်ခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်။ 

မြန်မာနိုင်ငံရဲ့ အစောဆုံးနဲ့ အင်အားအကြီးဆုံး သူပုန်အဖွဲ့ဖြစ်တဲ့ ဗမာပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီဟာ ၁၉၇၁ ခု နှစ် မတ်လက ''ပြည်သူ့အသံ'' People’s Voice of Burma ကို တရုတ်-မြန်မာနယ်စပ် ''ဝ'' တောင်တန်းကနေ စတင်အသံလွှင့်ခဲ့တယ်လို့ မှတ်တမ်းတွေမှာ ဖော်ပြထားပါတယ်။ တခါ ဝန်ကြီးချုပ် ဟောင်း ဦးနု ဦးဆောင်တဲ့ ပြည်သူ့ပြည်ချစ်ပါတီနဲ့ မဟာမိတ်အဖွဲ့တွေကလည်း သူတို့ရဲ့သြဇာအကြီးဆုံး ကာလ ၁၉၇၀ ပြည့်လွန်နှစ်တွေမှာ ''ပြည်ချစ်အသံ'' ကို ထိုင်း-မြန်မာနယ်စပ် တောင်တန်းပေါ်ကနေ ထုတ်လွှင့်ခဲ့ပါတယ်။ အလားတူ KNU ကရင့်အမျိုးသားအစည်းရုံးကလည်း ၁၉၈၀ ပြည့်လွန်နှစ်တွေမှာ ''ကော်သူးလေအသံ'' အဖြစ် ထုတ်လွှင့်ခဲ့ဖူးတယ်လို့ သိရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ဒီအသံလွှင့်ဌာနအားလုံးဟာ သူပုန်အဖွဲ့တွေရဲ့ အင်အားနဲ့ နယ်မြေထိန်းချုပ်နိုင်မှုပေါ်လည်း မူ တည်နေပြီး အသံလွှင့်ဌာနရှိရာအရပ်ဆီ အစိုးရတပ်ဘက်က ထိုးစစ်ဆင်လာတဲ့အချိန်မှာ အသံလွှင့် လုပ်ငန်းတွေ ရပ်ဆိုင်းသွားခဲ့ရတယ်လို့ မှတ်တမ်းတွေက ဆိုပါတယ်။ ဒါပေမယ့် DVB ကတော့ သူပုန် နယ်မှာ အခြေစိုက်တာမဟုတ်ဘဲ နော်ဝေးမှာအခြေစိုက်ပြီး ဥရောပနဲ့ အာဖရိကရှိ အသံလွှင့်ရုံတွေက နေတဆင့် ထုတ်လွှင့်တာကြောင့် မာနယ်ပလောအပါဝင် နယ်စပ်က သူပုန်စခန်းတွေ ကျသွားပေမယ့် DVB အသံလွှင့်မှုကတော့ အခုချိန်ထိ ပုံမှန်အတိုင်း ဆက်သွားနေတာကို တွေ့ရမှာဖြစ်ပါတယ်။ 

(မှတ်ချက်- ၂၀၁၃ ခုနှစ် နိုဝင်ဘာလမှာတော့ ပြောင်းလဲလာနေတဲ့နိုင်ငံရေးအခြေနေအရ DVB ဟာ နော်ဝေးနိုင်ငံကနေ မြန်မာနိုင်ငံဆီအပြီးပိုင် ထွက်ခွာသွားပြီ ဖြစ်ပါတယ်)။    

ဆွဲခန့် သတင်းထောက်ရဲ့ ပထမဆုံး သတင်းပေးပို့ချက်

အမှန်တိုင်းဝန်ခံရရင် သတင်းထောက်ဖြစ်တဲ့အချိန်ထိ သတင်းစာပညာအကြောင်း နကန်းတလုံးမျှ မသိ သေးပါ။ သတင်းအခြေခံ ဘ ၆ လုံး (ဘယ်သူ၊ ဘယ်မှာ၊ ဘယ်လို၊ ဘာကြောင့်၊ ဘာဖြစ်၊ ဘယ်အချိန်) ကိုတောင် ကောင်းကောင်းမသိသေးပါဘူး။ အဲဒီကာလက ကျနော်တို့ကြား ခေတ်အစားဆုံး သတင်း အမျိုးစားက လူ့အခွင့်ရေးချိုးဖောက်မှုသတင်း။ ABSDF ဗဟိုကထုတ်တဲ့ ဒေါင်းအိုးဝေစာစောင် အပါဝင် နယ်စပ်တကြောမှာထုတ်တဲ့ စာစောင်မှန်သမျှ ဦးစားပေးသတင်းက စစ်အစိုးရရဲ့ လူ့အခွင့်အရေး ချိုး ဖောက်မှုသတင်းဖြစ်ပြီး အဲဒါတွေကို ဓာတ်ပုံမှတ်တမ်းတွေနဲ့တကွ လအလိုက်၊ နှစ်အလိုက် မြန်မာ-အင်္ဂလိပ်နှစ်ဘာသာနဲ့ အစီရင်ခံစာတွေ၊ စာအုပ်တွေ ထုတ်ဝေမှု ခေတ်စားဆုံးအချိန်လည်း ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီတော့ အဲဒီစာစောင်တွေထဲက အရေးအသားကို အတုခိုးပြီး သတင်းရေးတယ်ဆိုပါတော့။

ရှေ့တန်းရဲဘော်တွေဆီက လာတဲ့သတင်းကို ပြန်ရေးတာအပြင် ကျနော်ကိုယ်တိုင် မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ ပို့တဲ့ ပထမဆုံးသတင်းက စစ်ပြေးဒုက္ခသည်တွေ နယ်စပ်ဆီထွက်ပြေးလာတဲ့သတင်းပါ။ ၁၉၉၅ နှောင်း ပိုင်းမှာလို့ ထင်ပါတယ်။ ကျနော်တို့ ပထမဆုံးတောခိုခဲ့တဲ့နေရာ ဘန်းချောင်းဒေသဆီ နဝတက ထိုးစစ် ဆင်လာတဲ့အတွက် ကထောင်းနီ၊ ကျောက်ထူ၊ သပြုချောင်းဘက်က ဒေသခံလူထု ၅၀၀ နီးပါး ကျနော် တို့ ကျောင်းသားစခန်း အောက်ဘက်နားရှိ အမရာကျေးရွာဆီ ထွက်ပြေးလာကြပါတယ်။ သပြုချောင်း ကနေ အမရာကိုရောက်ဖို့ တညအိပ် ၂ ရက်ခရီးနှင်လာရပြီး ကလေးကလောက်တွေ၊ သက်ကြီးရွယ် အိုတွေနဲ့ဆိုတော့ သူတို့ပြေးရတာ သိပ်မလွယ်လှ။

အမရာကျေးရွာရှိ စာသင်ကျောင်း၊ ဘုန်းကြီးကျောင်း၊ ခရစ်ယာန်ဘုရားကျောင်းတွေမှာ သူတို့ကို သင့် သလို နေရာချပေးထားပေမယ့် နိုင်ငံတကာကယ်ဆယ်ရေးက ဘာမှရောက်မလာသေးတဲ့ အခြေနေပါ။ မရောက်ဆို သူတို့ပြေးတဲ့နေရာက ထိုင်းနယ်စပ်ထဲအထိ မဟုတ်ဘဲ KNU ရှေ့တန်းနယ်မြေကနေ နောက်တန်းနယ်မြေကိုပြေးလာတဲ့ သဘောသာဖြစ်တဲ့အတွက် နိုင်ငံတကာအလှူရှင်တွေက သိပ်မသိ သေးပါ။ ဒီတော့ KNU နဲ့ ABSDF ပေးထားတဲ့ ဆန်အိတ်အပါဝင် တနိုင်တပိုင်ကယ်ဆယ်ရေးနဲ့ပဲ ဖြစ် သလို နေနေရပါတယ်။ အဲဒီထဲက အဘိုးအိုတဦးဟာ အရိုးပေါ်အရေတင်ဆိုသလို ပိန်လီလွန်းလှပြီး အဲဒီပုံကို ကျနော်က ဗွီဒီယို မှတ်တမ်းရိုက်ခဲ့ပါတယ်။

ဒါဟာ ကျနော်သတင်းထောက်ဘဝမှာ ပထမဆုံးရိုက်တဲ့ သတင်းမှတ်တမ်းဖြစ်ပြီး အဲဒီအချိန်ထိ ဗွီဒီယို သင်တန်း တခါမှမတက်ဖူးသေးပါ။  မင်းသမီးစခန်း သတင်း-ပြန်ကြားရေးတာဝန်ခံ ဆရာဦးဟန်လင်း (၂၀၀၈ မှာ ကွယ်လွန်) ရဲ့ ကောင်းမှုကြောင့် ကျနော်တို့စခန်းမှာ ဗွီဒီယိုကင်မရာ အကြီးစားတလုံးနဲ့ ဗွီဒီ ယိုပြစက်တွေ၊ တီဗွီတွေရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဗွီဒီယို အက်ဒစ်လုပ်မယ့် ပစ္စည်းက ဘာမှမရှိ။ အက်ဒစ် လုပ်တတ်သူလည်း တဦးမှမရှိတဲ့အတွက် ရိုက်ထားတဲ့အခွေကို စက်ထဲ ဒီတိုင်းပြန်ထည့်ပြီး ဝိုင်းကြည့် ကြတာကို အမှတ်ရနေပါတယ်။

အဲဒီဒုက္ခသည်တွေ ထွက်ပြေးလာတဲ့အကြောင်း၊ စစ်အစိုးရတပ်တွေက နယ်မြေရှင်းလင်းရေးအတွင်း လူ့အခွင့်ရေးချိုးဖောက်မှုတွေ ဆက်တိုက်လုပ်ဆောင်ခဲ့တဲ့အကြောင်း စသဖြင့် ဒုက္ခသည်တွေ ပြောဆိုမှု အပေါ် အခြေခံပြီး DVB ဆီ ရေးပို့လိုက်တဲ့သတင်းဟာ ကျနော်ရဲ့ ပထမဆုံး ကိုယ်တိုင်ပို့ သတင်းဖြစ်ပါ တယ်။

စစ်ကြောင်းမှူ း သတင်းထောက်

ခေါင်းစဉ်ကိုဖတ်ပြီး ထက်အောင်ကျော်တို့ ထွင်လိုက်ပြန်ပြီလို့ မထင်ပါနဲ့။ သတင်းထောက်တာဝန်ယူ ထားတဲ့ ကျနော် စစ်ကြောင်းမှူးတာဝန်နဲ့ ရှေ့တန်းကနေ သတင်းပို့တဲ့အတွေ့အကြုံကို ပြောမလို့ပါ။ ၁၉၉၅ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလမှာလို့ ထင်ပါတယ်။ သူပုန်ကျောင်းသားတဦးရဲ့ မာရသွန်ခရီးမှာ ဖော်ပြပြီးဖြစ် တဲ့အတိုင်း သြစတြေးလျ ဗွီဒီယိုသတင်းထောက် (Video journalist) တဦးနဲ့အတူ ပုလောမြို့နယ် အတွင်း စည်းရုံးရေးဆင်းတဲ့ခရီးစဉ်ဟာ ကျနော်ရဲ့ပထမဆုံး ရှေ့တန်းသတင်းထောက် ခရီးစဉ်ဖြစ်ပါ တယ်။

(ABSDF တောင်ပိုင်းဒေသ သတင်းတွေကို စုစည်းပေးပို့ခဲ့တဲ့နေရာ မင်းသမီးစခန်း အမှတ် ၁ တပ်ရင်း ဆိုင်းဘုတ်ကို တွေ့ရစဉ်။)

အဲဒီကာလ ကျနော်တို့ ABSDF ရဲ့ ဖွဲ့စည်းပုံကို ပြောရမယ်ဆိုရင် တောင်ပိုင်းဒေသရှိ (ဒေါက်တာ နိုင် အောင်ဘက်) တပ်ရင်း ၃ ခုဖြစ်တဲ့ ၁၀၁၊ ၂၀၁ နဲ့ ၂၀၃ တို့ကို ပေါင်းပြီး တပ်ရင်း ၁ အဖြစ် ပြန်လည်စုဖွဲ့ ထားချိန်ဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီတပ်ရင်းပေါ်မှာ တောင်ပိုင်းစစ်ဒေသအဖွဲ့က တာဝန်ယူထားပြီး အဖွဲ့ခေါင်း ဆောင်အဖြစ် ဗဟိုအတွင်းရေးမှူး ကိုမျိုးဝင်း (အခု ဗဟို ဒုဥက္ကဋ္ဌ)၊ အဖွဲ့ဝင်တွေအဖြစ် ကိုသိန်းဆောင်၊ ကိုသောင်းထွန်း၊ ကိုမင်းအောင်နဲ့ ကျနော်တို့ဖြစ်ပါတယ်။ တပ်ရင်းမှူးအဖြစ် ချစ်ကိုကို (၁၉၉၇ မှာ ကျ ဆုံး) ဒုရင်းမှူးအဖြစ် ဆရာအောင်မြင့် (အခု ထားဝယ် ABSDF ရဲဘော်ဟောင်းများအဖွဲ့) နဲ့ ရေး-ထောက်အရာရှိအဖြစ် ကိုဝင်းအောင်တို့ ဖြစ်ပါတယ်။ တပ်ရင်းလူအင်အားက ၃၀၀ ဝန်းကျင်လောက် ရှိဦးမယ်လို့ ထင်ပါတယ်။

စစ်ဒေသတာဝန်ခံကိုမျိုးဝင်းက ကျနော့်ကို စစ်ကြောင်းမှူးအဖြစ်တာဝန်ပေးလိုက်ပြီး ဗဟိုကနေရောက် နေတဲ့ ကိုကျော်ကျော် (ကချင်) (အခုထိ ကချင်ပြည်နယ် ABSDF မြောက်ပိုင်းမှာ တိုက်ပွဲဝင်နေဆဲ) က စစ်ကြောင်းစည်းရုံးရေးမှူးဖြစ်ပါတယ်။ ကျနော့်ရုံးအဖွဲ့ဝင်တွေထဲမှာတော့ ပြန်ကြားရေးဌာနက ကိုမင်း ဇော်ရွှေ၊ ကိုသက်ဇော်ထွေး။ ဆေးဌာနက ဆေးမှူးမောင်မျိုး၊ ဆက်သွယ်ရေးက မျိုးမျိုးဦး။ လုံခြုံရေးက ကိုဌေးဝင်းနဲ့ ကိုမြင့်အောင်တို့ ပါဝင်တယ်လို့ ကျနော်အမှတ်ရနေပါတယ်။ ဒါက ရုံးအဖွဲ့သာဖြစ်ပြီး အဓိ က တိုက်ခိုက်ရေးအင်အားက ပြည်ခြား-ငါးတက်ရွာမှာ အခြေစိုက်ထားတဲ့ တပ်ခွဲမှူးဗိုလ်လှဦးရဲ့ အင် အား ၃၀ ဝန်းကျင်ရှိ ရဲဘော်တွေဖြစ်ပါတယ်။

မင်းသမီးစခန်းကနေ ပြည်ခြားရွာအထိ ၂ ညအိပ်၊ ၄ ရက်ခရီးသွားရပါတယ်။ မင်းသမီးကနေ ကစီထာ ခေါ် ပြည်ချားချောင်းလက်တက်ရှိရာအထိ တနင်္သာရီမြစ်အတိုင်း လှေစီးတာ တနေကုန်ကြာပါတယ်။ တနင်္သာရီမြစ်ဟာ ရေတိမ်ပြီးကျောက်ဆောင်များတဲ့အတွက် လှေပေါ်ကဆင်း၊ ကြိုးနဲ့ဆွဲနေရတာနဲ့ တင် အချိန်အတော်ကုန်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒီဒေသမှာသုံးတဲ့လှေက သောင်းရင်းတို့၊ သံလွင်တို့ဘက်က လို လှေကြီးတွေမဟုတ်။ သစ်လုံးကိုထွင်းထားတဲ့ လောင်းလှေငယ်တွေသာဖြစ်ပြီး လူ ၇ ဦးထက်ပို မတင်သင့်ပါ။ ဒါပေမယ့် ကျောင်းသားတွေရဲ့ထုံးစံအတိုင်း စုစုပေါင်းမှ လှေတစီးတည်းသာ ပိုင်တဲ့ အတွက် လူ ၁၂ ယောက်အထိ တက်စီးကြပါတယ်။

ဒီလမ်းကြောင်းမှာ လှေမှောက်ပြီဟေ့လို့ သတင်းကြားရင် အဲဒါကျောင်းသားလှေပါပဲ။ ''တိုက်ပွဲမှာ ရန် သူ့ ကျည်မှန်ပြီးကျသွားတယ်ဆိုရင် အာဇာနည်စာရင်းဝင်ဦးမယ်။ လှေမှောက်လို့ သေသွားတယ်ဆိုရင် တော့ ရာဇဝင်က သိပ်မမိုက်ဘူး'' ဆိုပြီး ကျနော်တို့ကြား ပြောဆိုလေ့ရှိပါတယ်။ ဒါကြောင့် ရေစီးကြမ်း ပြီး ကျောက်ဆောင်ပေါတဲ့နေရာတိုင်း လှေပေါ်ကနေဆင်း လမ်းလျှောက်ကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုရွှေ သတင်းထောက်က ကျနော်တို့နဲ့အတူ မဆင်းဘူးခင်ဗျာ့။ ဒီလိုခဲရာခဲဆစ်ပုံံကို ရအောင်ရိုက်ချင်လို့ဆို ပြီး လှေပေါ်မှာဆက်ထိုင်ကာ မနားတမ်းရိုက်ယူနေပါတယ်။

လှေသမားတွေကတော့ စိတ်ညစ်နေမလားပဲ။ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးက ကျနော်တို့ရဲဘော် ၂ ဦးစာလောက် လေးမယ်ထင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လှေမြုပ်ရင် သူပါ ပါသွားနိုင်တယ်ဆိုတာကိုသိလျက်နဲ့ မကြောက်မရွံ့ ဘဲ လိုချင်တဲ့ပုံကိုရအောင်ရိုက်ယူတဲ့ သတင်းထောက်တဦးရဲ့ သတ္တိကိုတော့ ကျနော်ချီးကျူးမိပါတယ်။ တချိန်တည်းမှာပဲ နော်ဝေးကိုရောက်ပြီးကတည်းက နယ်စပ်ကတောထဲကို မပြန်ရဲဖြစ်နေတဲ့ ကိုယ့်ဘာ သာဝေဖန်ရင်း ကျနော်သာ သူ့လို နိုင်ငံခြားသတင်းထောက်တဦးဆိုရင် ကိုယ်တခါမှမသိဖူးတဲ့ ဒီသူပုန် တွေနဲ့အတူ တခါမှမရောက်ဖူးတဲ့ တောတောင်တွေထဲ ဒီလိုသက်စွန့်ဆံဖျားခရီးမျိုး သွားရဲပါ့မလားလို့ စဉ်းစားနေမိပါတယ်။     ။

Read More

ရွစ္ဆယ့္ရွစ္အသံလိႈင္းေနာက္မွ သူရဲေကာင္း

(သတင္းသမားေတြ ေလ့လာသင့္တယ္လုိ႔ယူဆတဲ့အတြက္ 7 Day News Journal မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္)

..ေထာင္က်မယ္ အေသခံရမယ္ဆိုတာ သိတဲ့ၾကားက ေအာ္တုိတယ္လီဖုန္းေလးတစ္လံုးနဲ႔ေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ လူထုကုိ သတင္းေတြေပးခဲ့တယ္။ ...အခုေခတ္မွာ ဟန္းဖုန္းကုိယ္စီနဲ႔ ဆက္သြယ္ေရးနည္းေပါင္းစံုနဲ႔ သတင္းေထာက္ေတြ အရည္အခ်င္းသာရိွရင္ ေပၚပင္ေလးေတြ မလုပ္ေစခ်င္ဘူး...။

ရွစ္ဆယ့္ရွစ္အသံလိႈင္းေနာက္မွ သူရဲေကာင္း
---------------
ေရးသားသူ- ေအးသူစံ

ေနအိမ္ရိွ တစ္လံုးတည္းေသာ ေအာ္တိုတယ္လီဖုန္းျမည္လာခ်ိန္တြင္ ဦးေနမင္းတစ္ေယာက္ အလြန္သတိ၀ီရိယႀကီးစြာျဖင့္ ဖုန္းကုိင္လုိက္သည္။ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွႏုိင္ငံ၊ ဒါကာၿမိဳ႕တြင္ အေျခစိုက္သည့္ သူ႔လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္သတင္းေထာက္ဟု ထင္လုိက္ေသာ္လည္း တစ္ဖက္မွ ‘‘BBC သတင္းေထာက္လား’’ဆုိေသာ အသံေၾကာင့္ တအံ့တၾသျဖစ္သြားခ်ိန္တြင္ တစ္ဖက္က ဆက္လက္၍ ‘‘ကြၽန္ေတာ္ မုိက္ကယ္အဲရစ္ပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စကားေျပာခ်င္လို႔’’ဟု ေျပာလာပါသည္။ မၾကာမီ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏အသံကုိ ဖုန္းလိုင္းထဲတြင္ ၾကားလုိက္ရသည္။

အခ်ိန္က စစ္တပ္အာဏာမသိမ္းခင္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလဆန္းပုိင္းျဖစ္သည္။

‘‘ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကုိယ္တုိင္ဦးေဆာင္ၿပီး လူထုဆႏၵျပပြဲေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲမွာလုပ္မယ္လို႔ ေျပာဆိုလႈံ႔ေဆာ္ေနတဲ့ သတင္းေတြထြက္ေနပါတယ္။ အဲဒီလိုလုပ္ဖို႔ အစီအစဥ္မရိွတဲ့အေၾကာင္း BBC ကတစ္ဆင့္ ရွင္းေပးပါလို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိယ္တုိင္ ေမတၱာရပ္ခံတဲ့သတင္းကုိ ကြၽန္ေတာ္ လက္ခံရရိွခဲ့တယ္။ အဲဒီသတင္းကုိ BBC က တစ္ဆင့္ျပန္လႊင့္ေပးခ့ဲတယ္’’

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ၎၏ခင္ပြန္း မုိက္ကယ္အဲရစ္တုိ႔ကဲ့သို႔ပင္ သပိတ္စခန္းမ်ားစြာ၊ ႏုိင္ငံေရးတက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားစြာက ဦးေနမင္းထံသုိ႔ ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာ သတင္းေပးသည့္ ဖုန္းမ်ားကုိ ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုကာလတစ္ေလွ်ာက္ လက္ခံရရိွခဲ့သည္။ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီး တစ္လအၾကာ အထိန္းသိမ္းမခံမီအထိ ဦးေနမင္းသည္ BBC သတင္းေထာက္ ခရစၥတုိဖာဂါးနက္ထံ ဆက္သြယ္၍ သတင္းမ်ား ဆက္တုိက္ေပးပုိ႔ခဲ့သည္။

၈၈ အေရးေတာ္ပံုတစ္ေလွ်ာက္ ျမန္မာ့အေရးႏွင့္ပတ္သက္ေသာ သတင္းမ်ားကုိ BBC သတင္းဌာနမွတစ္ဆင့္ ကမၻာအရပ္ရပ္သုိ႔ ပ်ံ႕ႏွံေစခဲ့သည္မွာ ဦးေနမင္းပိုင္ဆိုင္ေသာ တစ္လံုးတည္းေသာ ႀကိဳးဖုန္းေလးမွျဖစ္သည္။ တယ္လီဖုန္းလုိင္းမ်ားကုိ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ား ၾကားျဖတ္နားေထာင္ေနသည့္ၾကားမွ ျမန္မာ့အေရး ေနာက္ဆံုးသတင္းမ်ားကုိ BBC သတင္းဌာနက အၿမဲလိုလို ထုတ္လႊင့္ေနႏုိင္ခဲ့ျခင္းကုိ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားကုိယ္တုိင္ မယံုၾကည္ႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့ၾကရသည္။

‘‘ျပည္ပက တုိက္႐ုိက္ဆက္တဲ့ဖုန္းဆုိ ၾကားက ေအာ္ပေရတာမခံလည္း ေခၚလို႔ရတယ္။ ခရစၥနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က အဲဒီလမ္းေၾကာင္းကုိ သံုးခဲ့တာ။ ခရစၥက တစ္ေန႔ေလးႀကိမ္ပံုမွန္ေခၚတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေခၚလို႔မရဘူး။ ေခၚရင္ ေအာ္ပေရတာခံရေတာ့ ၾကားျဖတ္နားေထာင္မွာပဲ။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ BBC အတြက္ သတင္းေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္ေပးခဲ့တယ္’’ဟု အသက္(၆၇)ႏွစ္ရိွ ဦးေနမင္းကေျပာျပသည္။

တရားမမႈမ်ား သီးသန္႔လိုက္ပါေဆာင္ရြက္သည့္ ေရွ႕ေနဦးေနမင္းသည္ အမႈသည္တစ္ဦးေၾကာင့္ BBC သတင္းေထာက္ ခရစၥႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္မိသည္။ ၁၉၈၈
မတ္လတြင္ စက္မႈေက်ာင္းသား ကုိဖုန္းေမာ္၊ ကုိစုိးႏုိင္တုိ႔ ေသဆံုးခဲ့ျခင္း၊ ေက်ာင္းသားမ်ားစြာထိန္းသိမ္းခံရျခင္း၊ လူထုဆႏၵျပပြဲမ်ား ဆက္တုိက္ျဖစ္ေပၚျခင္း စသည့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနမ်ားကုိ ေလ့လာရန္ ခရစၥမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ သံုုးပတ္ၾကာ လာေရာက္ခြင့္ရခ်ိန္တြင္ ျမန္မာအစိုးရ အတုိက္အခံအင္အားစုမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုရန္ ႀကိဳးစားရာတြင္ ဦးေနမင္းလည္း ပါ၀င္ခဲ့သည္။

‘‘၈၈ ဧၿပီမွာ ရဲကားမီး႐ႈိ႕မႈနဲ႔ အဖမ္းခံရတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အမႈကုိ လုိက္ရင္းနဲ႔ အစိုးရရဲ႕ဥပေဒကုိ လုိသလုိအသံုးခ်တာေတြ၊ မတရားတာေတြ သိလာေတာ့ ဦးေန၀င္းအထိကုိတက္ၿပီး တရားစဲြခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္လုိက္ခဲ့တဲ့အမႈေတြက ႏုိင္ငံေရးသမားတခ်ိဳ႕ ရွစ္ေလးလံုးမတုိင္မီလြတ္ကုန္ၾကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အမႈသည္ကတစ္ဆင့္ ခရစၥက ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ပထမဆံုးဆက္သြယ္လာခဲ့တယ္’’ဟု ၎ကေျပာသည္။

ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းသည့္ BBC သတင္းမ်ား ကြက္တိမွန္ကန္မႈေၾကာင့္ ခရစၥတုိဖာဂါးနက္ကုိ CIA ဟုပင္ ထင္မွတ္ခဲ့ၾကၿပီး ထိုအခ်ိန္က BBCႏွင့္ ခရစၥတုိဖာဂါးနက္သည္ သူရဲေကာင္းသဖြယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အမွန္ေတာ့ ခရစၥကုိ အစိုးရက ျပည္၀င္ခြင့္မေပးေတာ့သျဖင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွႏုိင္ငံ၊ ဒါကာၿမိဳ႕တြင္ အေျခစုိက္ကာ ဦးေနမင္း၏ သတင္းေပးပုိ႔ခ်က္မ်ားကုိ ပံုမွန္ရယူရင္း ျမန္မာ့အေရးသတင္းမ်ားကုိ BBC က လႊင့္ထုတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

‘‘၈၈ မွာ ျမန္မာျပည္က ဂ်ာနယ္လစ္ေတြအားလံုးကုိ အစုိးရကဖိႏွိပ္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးေနမင္းဟာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အဓိကသတင္းရင္းျမစ္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ သူက သတင္းေတြစုစည္းၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ဆီပို႔တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က BBC ျမန္မာပုိင္းအစီအစဥ္မွာ ျပန္ၿပီးထုတ္လႊင့္ခဲ့တယ္။ ဒီမတုိင္ခင္အထိ ဦးေနမင္းရဲ႕အခန္းက႑ဟာ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းမခံခဲ့ရဘူး။ သူ႕ရဲ႕စူးရွတဲ့အျမင္နဲ႔ ရဲစြမ္းသတိၱကုိ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျပန္ၿပီးဂုဏ္ျပဳသင့္ပါတယ္’’ဟု သတင္းေထာက္ ခရစၥတုိဖာဂါးနက္က အီးေမးလ္မွ တစ္ဆင့္ေျဖၾကားခဲ့သည္။

ယင္းေၾကာင့္လည္း ၈၈ အေရးေတာ္ပံုတစ္ေလွ်ာက္ သတင္းမ်ားကုိ စြန္႔စားေပးပုိ႔ခဲ့သူ ဦးေနမင္းကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ယခုလ ၁၀ ရက္က စတင္က်င္းပခဲ့သည့္ East West စင္တာ မီဒီယာညီလာခံက ရဲစြမ္းသတိၱဆုခ်ီးျမႇင့္ခဲ့သည္။

ဦးေနမင္း ေပးပုိ႔ေသာ သတင္းတုိင္းကုိ ခရစၥကလည္း ဒီတုိင္းေတာ့ တန္းသံုးျခင္းမဟုတ္။ ထုိစဥ္က ျမန္မာျပည္ရိွ သံ႐ံုးအသိုင္းအ၀ုိင္းႏွင့္ အျခားေသာ သတင္းရင္းျမစ္မ်ားထံ ေမးျမန္းအတည္ျပဳၿပီးမွသံုးေၾကာင္း ၎ကေျပာသည္။

‘‘ဦးေနမင္းက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သူရဲေကာင္းပါ။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ အဲဒီတုန္းက အသက္ကငယ္ေသးတယ္။ အလုပ္ကုိ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ခဲ့ေပမယ့္ သူ႔ေလာက္ေတာ့ အနစ္နာမခံခဲ့ရဘူး။ ေပးဆပ္မႈလည္း မႀကီးမားခဲ့ဘူး။ သူကမွ ၈၈မွာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ သူရဲေကာင္းေတြထဲက တစ္ေယာက္ပဲ’’ဟု ခရစၥကဆုိသည္။

ပင္လံုစာခ်ဳပ္လက္မွတ္ေရးထိုးသည့္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္ ၁၉၄၇ တြင္ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ ဦးေနမင္းသည္ ဖဆပလေခတ္၊ မဆလေခတ္၊ ဆုိရွယ္လစ္ေခတ္ မ်ိဳးစံုျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီး ၎၏ေခါင္းမာမႈႏွင့္ ပညာမာနႀကီးမႈတုိ႔ေၾကာင့္ အစုိးရ၀န္ထမ္းအလုပ္ႏွင့္ အဆင္မေျပ။ ပထ၀ီႏွင့္ေက်ာင္းအၿပီး ေဆးသုေတသနဌာနတြင္ ေခတၱအလုပ္၀င္ခ်ိန္၊ တစ္ဖက္တြင္ ဥပေဒဒီပလုိမာရယူခဲ့ၿပီး ကုန္းလမ္းပုိ႔ေဆာင္ေရးတြင္ ပညာရွင္ရာထူးျဖင့္ အလုပ္စ၀င္ခဲ့သည္။

ကညနတြင္္လည္း အထက္အရာရိွႏွင့္ အဆင္မေျပေသာေၾကာင့္ အလုပ္မွႏုတ္ထြက္ခဲ့ၿပီး လက္ဦးဆရာ၏ အႀကံေပးမႈျဖင့္ တရားမမႈမ်ား လုိက္ပါေဆာင္ရြက္ရင္း ေရွ႕ေနျဖစ္လာခဲ့သည္။

သတင္းေထာက္အေတြ႕အႀကံဳမရိွေသာ္လည္း အစိုးရအဆက္ဆက္ မတရားမႈမ်ားကုိ လက္မခံလိုစိတ္ႏွင့္ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိသည့္သတင္းမ်ားႏွင့္သာ နီးစပ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ခရစၥထံ သတင္းမ်ားေပးပုိ႔ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္။

‘‘သတင္းပညာေနာက္ခံလည္း ဘာမွမရိွဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအဆက္ဆက္ အေတြ႕အႀကံဳအရ ဘယ္ေန႔မွာ ဘာျဖစ္မလဲဆုိတာ ႀကိဳတင္တြက္ခ်က္ၿပီး သတင္းေတြ ပုိ႔ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဒီအတြက္လည္း BBC က တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွမရခဲ့သလို ေတာင္းလည္းမေတာင္းဆုိခဲ့ဘူး’’

အလွမ္းက်ယ္သည့္ ေထာက္လွမ္းေရးကြန္ရက္အတြင္း ဦးေနမင္းလည္း ေနာက္ဆံုးတြင္ သက္ဆင္းခဲ့ရသည္။ ၁၉၈၈ ေအာက္တုိဘာ၂၁ တြင္ ထိန္းသိမ္းခံရၿပီး ပုဒ္မ ၅(ည)ျဖင့္ ေထာင္ ၁၄ ႏွစ္ က်ခံခဲ့ရသည္။ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၿပီး ေအးခ်မ္းစြာေနထုိင္ခဲ့ရာမွ ၂၀၀၃ တြင္ ထုိင္းနယ္စပ္ရိွ ေက်ာင္းသားအဖဲြ႕ တစ္ဖဲြ႕တည္ေထာင္ေသာ Network Media Group အတြက္ သတင္းအေတြ႕အႀကံဳ၊ အႀကံဉာဏ္ေပးမိသျဖင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ၅ (ည)၊ မတရားအသင္းဆက္သြယ္မႈ၊ မတရားအသင္း၀င္မႈ ၁၇ (၁) (၂)တုိ႔ျဖင့္ ေထာင္ ၁၅ ႏွစ္က်ခံခဲ့ရၿပီး ၂၀၁၁ ခုႏွစ္တြင္ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ျဖင့္ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သည္။

‘‘ပထမတစ္ႀကိမ္ေထာင္က်ေတာ့ သာယာ၀တီေထာင္ကုိ အစ္မငယ္နဲ႔ အစ္မႀကီးတုိ႔ ေထာင္၀င္စာလာေတြ႕ၿပီး အျပန္မွာ ကားေမွာက္ၿပီး အစ္မငယ္က ပဲြခ်င္းၿပီးဆံုးသြားတယ္။ အစ္မႀကီးကေတာ့ နံ႐ုိးေတြက်ိဳးကုန္တယ္။ အစ္မငယ္ဆံုးတာကုိ မိသားစုက ဖံုးထားတယ္။ အျပင္ေရာက္မွ သိရတာ။ အိမ္ကမိသားစုက ႏုိင္ငံေရးကုိ လံုး၀မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့လုိ႔ တားတယ္’’ဟု နံရံတြင္ခ်ိတ္ထားေသာ ဘဲြ႕၀တ္စံုျဖင့္ အစ္မငယ္ဓာတ္ပံုကုိၫႊန္ျပရင္း ၀မ္းနည္းႏွေျမာဟန္ျဖင့္ ေျပာသည္။

ပထမတစ္ႀကိမ္ေထာင္က်ကတည္းက ေရွ႕ေနလုိင္စင္ ႐ုပ္သိမ္းခံခဲ့ရၿပီး ဘ၀ရပ္တည္ေရးအတြက္ မိသားစု၀င္မ်ားကုိသာ အားကုိးရပ္တည္ခဲ့ရသည္။ လက္ရိွ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကုိလည္း လံုး၀မေထာက္ခံသျဖင့္ ယင္းဖဲြ႕စည္းပံုေအာက္က ဥပေဒမ်ားကုိ အသံုးျပဳအမႈမလိုက္ခ်င္သျဖင့္ ယေန႔အထိ ေရွ႕ေနလုိင္စင္ကုိ ျပန္လည္မထုတ္ေသးဟုဆုိသည္။

၂၀၁၁ တြင္ လြတ္ေျမာက္ၿပီး ေနာက္ပုိင္း ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ သတင္းေလာကကုိ စြန္႔လႊတ္ထားၿပီး တရားစခန္းရိပ္သာမ်ားတြင္သာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနၿပီျဖစ္သည့္ တစ္ကိုယ္တည္း လူပ်ိဳႀကီးသမား ဦးေနမင္းက လက္ရိွသတင္းေထာက္မ်ားကို သူျဖတ္သန္းခဲ့သည့္ သတင္းေလာကႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္၍ အႀကံျပဳသည္။

‘‘ေထာက္လွမ္းေရးေအာ္ပေရတာ ၾကားခံထားတဲ့ၾကားက၊ ေထာင္က်မယ္ အေသခံရမယ္ဆိုတာ သိတဲ့ၾကားက ေအာ္တုိတယ္လီဖုန္းေလးတစ္လံုးနဲ႔ေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ လူထုကုိ သတင္းေတြေပးခဲ့တယ္။ အခုေခတ္မွာ ဟန္းဖုန္းကုိယ္စီနဲ႔ ဆက္သြယ္ေရးနည္းေပါင္းစံုနဲ႔ သတင္းေထာက္ေတြ အရည္အခ်င္းသာရိွရင္ ေပၚပင္ေလးေတြ မလုပ္ေစခ်င္ဘူး။ ငါတို႔ေခတ္မွာ ငါတို႔ဘာလုပ္ခဲ့လဲဆုိတာ သမိုင္းပဲ’’

ဓာတ္ပုံ−ေဂ်ေမာင္ေမာင္(အမရပူရ)

Read More

တနသာၤရီ ဂ်ာနယ္ အမွတ္စဥ္ ၄၁။

 

   The Tanintharyi Weekly 1_41 by Htet Aung Kyaw

Read More

ျမန္မာ့အစားအစာ ကမၻာကုိ ထုိးေဖာက္နုိင္မလား

သူ႔အေတြး သူ႔အျမင္

ထက္ေအာင္ေက်ာ္| March 15, 2014 | ဧရာ၀တီ။ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

နုိင္ငံျခား တင္ပုိမယ့္ အစားအစာကိုပဲ စံခ်ိန္မွီေအာင္လုပ္ၿပီး ျပည္တြင္းမွာေတာ့ ျဖစ္သလုိ စားၾကတာေပါ့ဆုိျပီး ဆက္သြားေနလုိ႔လည္း မျဖစ္ပါ (ဓာတ္ပံု – စိုင္းေဇာ္ / ဧရာဝတီ)

ျပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၃ က ျမန္မာနုိင္ငံဆီ္ေရာက္ခဲ့တဲ့ ခရီးစဥ္ေတြအတြင္း နုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးကိစၥ ေတြအျပင္ အစားအေသာက္ကိစၥကုိလည္း က်ေနာ္ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ အမွန္တုိင္းေျပာရရင္ က်န္တဲ့ ကိစၥေတြကုိ တကူးတက ေလ့လာဖုိ႔လုိေပမယ့္ အစားအေသာက္ကိစၥကေတာ့ ေန႕စဥ္ မစားမေန စားေနရတဲ့ အတြက္ ေနရင္းထုိင္ရင္း မလြဲမေရွာင္သာ ေလ့လာေတြ႔ရွိခဲ့တာေတြပါ။

နုိင္ငံေရးနဲ႔ လူမႈေရးကိစၥေတြကုိ ေလ့လာတဲ့ေနရာမွာ အျမင္မတူတာေတြ ရွိေကာင္းရွိနုိင္ေပမယ့္ အစားအေသာက္ကိစၥမွာေတာ့ ျပည္ေတာ္ျပန္ေတြ အားလုံး အျမင္တူၾကမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ၂၅ နွစ္ေက်ာ္ ေ၀းကြာေနရတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္၀န္းက်င္ဆီ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အစားခ်င္ဆုံးက အင္ယားကန္ေဘး ၀က္သားတုတ္ထုိးပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္အရင္ ျပည္ေတာ္ျပန္ေတြရဲ့ အေတြ႔အၾကံဳအရ အဲဒါေတြကိုစားျပီး ၀မ္းေလ်ာ၀မ္းပ်က္ျဖစ္တယ္လို႔ ၾကားရတဲ့အတြက္ စားခ်င္ရက္နဲ႔ မစားရဲခဲ့ပါ။

ဒုတိယ ၾကံဳရတာကေတာ့ အစားအေသာက္နဲ႔ ဆုိင္အျပင္အဆင္ သန္႔ရွင္းသန္႔ျပန္မႈ အားနည္းျခင္းပါ။ ရန္ကုန္ကုိေရာက္ျပီး ပထမဆုံး မနက္စာသြားစားတဲ့ နာမည္ၾကီးလၻက္ရည္ဆုိင္မွာ အစားအေသာက္ေတြနဲ႔ အျပင္အဆင္က သိပ္မဆုိးေပမယ့္ စားသုံးသူတခ်ဳိ႕ မသန္႔မျပန္႔ျဖစ္ေနတာနဲ႔ တုိးခဲ့ရပါတယ္။ လူအမ်ားၾကီး ထုိင္စားေနတာကုိ ျမင္ရဲ့သားနဲ႕ လူေတြၾကားထဲထုိင္ျပိး ေဆးလိပ္ဖြာေနတဲ့သူေတြ၊ ပလုတ္က်င္းတဲ့ကိစၥကုိ အိမ္သာနဲ႔ သန္႔စင္ခန္းလုိ ေနရာမွာ သြားမလုပ္ပဲ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ဖုိ႔ေပးထားတဲ့ ပန္းကန္လုံးနဲ႔ပဲ အက်ဥ္းရံုးလုပ္လုိက္ျပီး စားပဲြေအာက္က အမႈိက္ပုံထဲ ”ဗ်စ္” ကနဲ ေထြးခ်လုိက္တာ ေတြဟာ အေနာက္နုိင္ငံေတြကေနျပန္လာသူေတြအတြက္ ထူးဆန္းတဲ့ျမင္ကြင္းေတြ သို႔မဟုတ္ မနက္ စာကုိ ဆက္စားလုိ႔မရနုိင္ေတာ့တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။

ဒါေတြဟာ ျပင္ဆင္ဖို႔လိုတယ္၊ ျပင္ဖုိ႔လဲသိပ္မခက္ဘူးထင္တဲ့အတြက္ က်ေနာ့္အျမင္ကို ရုိးသားစြာတင္ ျပေနတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီလုိေရးတာကုိ ဥေရာပေရာက္လို႔ ဘ၀ေမ႔သြားသူ၊ ေအာက္ေျခလြတ္သြားသူ၊ ဘိလပ္ျပန္ေမာင္ေသာင္းေဖလုိျဖစ္သြားသူဆုိျပီး က်ေနာ့္ကို ေ၀ဖန္သူေတြ၊ ေနာက္တခါ ”ခင္ဗ်ားက ျမန္မာ ျဖစ္ျပီး အခ်င္းခ်င္း ဒီလုိ နွိမ္ေရးရသလား။ ခင္ဗ်ားေနရာမွာ CNN သတင္းေထာက္သာဆုိရင္ ဒီလုိေရး မွာမဟုတ္ပါဘူး” ဆုိျပီး ဒီလုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေရးတာဟာ သတင္းသမားက်င့္၀တ္နဲ႔ ညီမညီေတာင္ ေမးခြန္းထုတ္လာတဲ့ ပရိသတ္တခ်ဳိ႔ရဲ့ ထင္ျမင္ခ်က္ကုိလည္း ဖတ္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။

ရန္ကုန္မွာ ေကာ္ဖီဆုိင္ေတြရွားပါးျပီး ေစ်းၾကီးတဲ့အတြက္ လၻက္ရည္ဆုိင္မွာသာ အထုိင္မ်ားရာကေန အခုလုိၾကံဳခဲ့ရတာလည္း ျဖစ္နုိင္ပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေစ်း၀န္းက်င္က နုိင္ငံျခားသားေတြ အထုိင္မ်ားတဲ့ေကာ္ဖီဆုိင္မွာ ေကာ္ဖီတခြက္ကုိ ၁၅၀၀ ကေန ၂၀၀၀ က်ပ္အထိ ေပးရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္အထုိင္မ်ားတဲ့ လမ္းေဘးလၻက္ရည္ဆုိင္ေတြမွာေတာ့ တခြက္မွ ၂၅၀ ကေန ၃၀၀ ပဲေပးရပါတယ္။ ဒီေလာက္ေစ်းကြာမွေတာ့ အျပင္အဆင္နဲ႔ သန္႔ရွင္းသန္႔ျပန္႔မႈလည္း ကြာမွာေပါ့လုိ႔ပဲ သေဘာထားရမယ္ ထင္ပါရဲ့။

တခ်ိဳ႕ ေ၀ဖန္သူေတြကေတာ့ ”ျပည္ေတာ္ျပန္ေတြ အမ်ားၾကီးလာေနတာ ခင္ဗ်ားက်မွ ဒါေတြကိုၾကံဳရတယ္လုိ႔။ တျခားလူေတြလုိ ေစ်းၾကီးတဲ့ဟုိတယ္မွာတည္းျပိး ေကာင္းတဲ့ စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာ သြားစားပါလား” လုိ႔အၾကံေပးၾကပါတယ္။ သူတုိ႔အၾကံေပးတာလည္း ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က သတင္းသမားဆုိေတာ့ အဲဒီလုိ အမ်ားျပည္သူဘ၀နဲ႔ ေ၀းကြာေနလုိ႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။  အေကာင္းဆုံး ေနရာေတြမွာေန၊ အေကာင္းဆုံး အစာေတြကို ေရြးစားျပီး ျမန္မာျပည္မွာ ”အားလုံးေကာင္းေနပါသည္” လုိ႔ ေျပာရင္ သတင္းသမား အာပတ္သင့္မွာေပါ့။

ဒါက ရန္ကုန္ကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္း ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အစားအေသာက္ အျပင္အဆင္ မသန္႔ျပန္မႈနဲ႔ စားသုံးသူ တခ်ဳိ႕ရဲ့ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို အေလးမထားမႈေတြအေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ေမြးရပ္ေျမ ထား၀ယ္နယ္က ေက်းလက္ေတာရြာကုိေရာက္ေတာ့ ၾကံဳရတဲ့ အစားအေသာက္ျပႆနာက ေနာက္တမ်ဳိး။ ”ဒီက ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ အားလုံးကေတာ့ ဓာတ္ဆား (ဓာတ္ေျမၾသဇာ) နဲ႔စုိက္ထားတာခ်ည္းပဲ။ သဘာ၀ အသီးအရြက္ကုိမွ စားခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေတာထဲကထြက္တဲ့ ဒညင္းသီးနဲ႔ ေဟာဒီက လံေကာ္ရြက္ (တညင္ရြက္) ကုိသာ စားေပေတာ့” လုိ႔ က်ေနာ့္မိသားစု၀င္တဦးက ေျပာပါတယ္။

ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ဓာတ္ေျမၾသဇာ အလြန္အကြ်ံ သုံးစဲြေနတယ္။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြက သဘာ၀အတုိင္း မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆုိတာကုိ သတင္းေတြထဲၾကားေနရေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ရြာက ထမင္း၀ုိင္းထဲအထိ အဲဒီလုိ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မထားခဲ့ပါ။ တကယ္က အေျခေနဟာ က်ေနာ္ထင္ထားတာထက္ေတာင္ ပုိဆုိး ေနပါေသးတယ္။ အရင္လုိ သဘာ၀ေျမၾသဇာျဖစ္တဲ့ ႏြားေခ်း (ေနာက္ေခ်း) နဲ႔စုိက္ဖုိ႔ မျဖစ္နုိ္င္ေတာ့ပါ။

ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ အရင္ကရွိခဲ့တဲ့ ကြ်ဲ ႏြားေတြအားလုံးကုိ ထုိင္းဖက္က စည္သြတ္ရံုေတြဆီ ေရာင္းလုိက္ၾကပါျပီ။ ရြာလမ္းေပၚမွာ ႏြားတေကာင္မွ မေတြ႔ရေတာ့၊ ႏြားလွည္းလည္း တစီးမွမျမင္ရေတာ့။ ႏြားလွည္းေနရာမွာ ေထာ္လာဂ်ီေတြက ေနရာယူထားလုိက္ျပီ။ ႏြားတင္းကုပ္ေနရာမွာ ထြန္စက္ေတြ၊ စပါးေျခြ/လွိမ့္ စက္ေတြက ေနရယူထားလုိက္ျပီ။

ဒါေတြဟာ ၂၅ နွစ္တာအတြင္း တုိးတက္မႈေတြလုိ႔ဆုိနုိင္ေပမယ့္ သဘာ၀တိရစၧာန္ေတြနဲ႔ သဘာ၀အသီးအနွံေတြ မရွိေတာ့တာကေတာ့ အနာဂတ္အတြက္ အလားအလာ သိပ္မေကာင္းလွဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္က ထုတ္လုပ္လုိက္တဲ့ အသီးအနွံေတြ၊ စားေသာက္ကုန္ေတြက အဆင့္မွီရဲ့လား။ အသီးအနွံနဲ႔ အစားအေသာက္ အရည္အေသြး စစ္ေဆးတဲ့ဌာန ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ေသခ်ာ အလုပ္လုပ္ရဲ့လား။

ရန္ကုန္နဲ႔ မုိင္ ၃၀၀ ေလာက္ေ၀းတဲ့ ေက်းလက္ေတာရြာဆီသြားျပီး နုိင္ငံတကာအဆင့္တန္းနဲ႔ညီမညီ သြားေျပာေနတာဟာ လက္ေတြ႔မက်ဘူးဆုိျပိး ေ၀ဖန္ခ်က္ေပးဖုိ႔ ဆႏၵမေစာပါနဲ႔။ ဒီရြာေတြဟာ ရန္ကုန္နဲ႔ မုိင္္ ၃၀၀ ေက်ာ္ေ၀းတာမွန္ေပမယ့္ ထုိင္းနုိင္ငံ ဘန္ေကာက္နဲ႔ မုိင္ ၁၀၀ ေက်ာ္သာေ၀းျပီး ကန္ခ်နပူရီ-ထား၀ယ္ အေ၀းေျပး ကားလမ္းေဖါက္ထားတဲ့ေဒသ ျဖစ္ပါတယ္။ “ကုိၾကီးတုိ႔ ေနာ္ေ၀းမွာေကာ အခုစားေနသလုိ ျမန္မာဆန္ေတြ၊ ျမန္မာစာေတြပဲ စားတာလား။ ေနာ္ေ၀း အစာ ေပါင္မုန္႔ကုိ စားတာလား” လုိ႔ ထမင္းအတူစားေနတဲ့ တူမေတြက က်ေနာ့္ကုိ ၀ုိင္းေမးၾကပါတယ္။

”ဟုိမွာ ျမန္မာဆန္ေတြ၊ ျမန္မာအစားအစာေတြ ဘာမွမရွိဘူး။ ထုိင္းဆန္နဲ႔ ထုိင္းအစားေသာက္ေတြကုိပဲ အားကုိးေနရတယ္” လုိ႔ က်ေနာ္ကေျဖေတာ့ သူတုိ႔က အံ့ၾသေနၾကပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း သူတုိ႔ေမးမွ စဥ္းစားျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလုိ႔ ျမန္မာဆန္နဲ႔ ျမန္မာ့အစာက ထိုင္းလို မျပန္႕ႏွံ႕သလဲ။

က်ေနာ္တင္ျပခဲ့တဲ့အတုိင္း ျမန္မာ့အသီးအနွံနဲ႔ အစားအေသာက္ေတြက နုိင္ငံတကာအဆင့္တန္း မမွီတဲ့အတြက္ အေနာက္နုိင္ငံေတြဆီ မတင္ပုိ႔နုိင္ေသးတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ အေနာက္နုိင္ငံေတြရဲ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈက ျပီးခဲ့တဲ့နွစ္ကမွ စရုတ္သိမ္းတာျဖစ္လို႔ ျမန္မာ့အစားအေသာက္ေတြ အေနာက္နုိင္ငံေတြဆီ မတင္ပုိ႔ေသးတာလားဆုိတာ သိပ္မကဲြျပားလွပါ။

ေသခ်ာတာကေတာ့ ေလာေလာဆယ္ က်ေနာ္ေနထုိင္ေနတဲ့ ေနာ္ေ၀းနုိင္ငံျမိဳ့ေတာ္ ေအာ္စလုိမွာ ျမန္မာ ေစ်းဆုိင္မရွိပါ။ အာရွဆုိင္လုိ႔အမည္ေပးထားတဲ့ ဆုိင္အေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔ရေပမယ့္ အဲဒီဆုိင္ေတြမွာ ျမန္မာအစားအစာ တင္ေရာင္းေလ့မရွိပါ။ ထုိင္းနဲ႔ ဗီယက္နမ္ကလာတဲ့ အစားအစာေတြကုိသာ အမ်ားဆုံးေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဗီယက္နမ္စာကုိ တခါမွ မစားဖူးတဲ့ က်ေနာ့္အဖို႔ေတာ့ ၁၀ နွစ္ေက်ာ္ ထုိင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္မွာ စားေသာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ထုိင္းအစာကုိပဲ ဆက္လက္အားကုိးေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။

ထုိင္းအစာဆုိတဲ့ေနရာမွာ ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား၊ သစ္သီးစည္သြပ္ဘူးေတြကေန မုံလာရြက္ေတြ၊ ခ်ည္ေပါင္ရြက္ေတြ၊ နံနံပင္ေတြ၊ သေဘာၤသီးေတြကအစ အကုန္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေနာ္ေ၀း အပါအ၀င္ ဥေရာပတုိက္သား အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ထုိင္းနုိင္ငံကုိ သြားလည္ဖူးၾကတဲ့အတြက္ ထုိင္း စား ေသာက္ဆုိင္ေတြဟာ တရုတ္ဆုိင္ေတြထက္ေတာင္ ဒီမွာ ပုိနာမည္ၾကီးပါတယ္။

ဥေရာပသမဂၢနဲ႔ အေနာက္နုိ္င္ငံေတြ အားလုံးက ျမန္မာျပည္အေပၚခ်မွတ္ထားတဲ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈေတြကို မနွစ္ကစျပီး ျပန္ရုတ္သိမ္းေပးလုိက္ျပီ။ ျမန္မာ့အစား အစာေတြ အေမရိကန္နဲ႕ ဥေရာပေစ်းကြက္ကို ဝင္ေရာက္ထိုးေဖာက္ႏိုင္ျပီ။ နုိင္ငံေရးေၾကာင့္၊ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မႈေၾကာင့္လို႕ အေၾကာင္းျပစရာ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါျဖင့္ ျမန္မာအစားအစာေတြ ကမ႓ာ့ေစ်းကြက္ထဲ ျဖန္႕ခ်ိေရာင္းခ်ဖို႕ ဘာလိုမလဲ။ စံခ်ိန္စံညႊန္း နုိင္ငံတကာအဆင့္မမီေသးလုိ႔ဆုိျပီး လက္မိႈင္ခ်႐ံု ထိုင္ေနလို႕လည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူး။

စံခ်ိန္စံညႊန္းဆုိတဲ့ေနရာမွာလည္း နုိင္ငံျခားတင္ပုိမယ့္ အစားအစာကိုပဲ စံခ်ိန္မွီေအာင္လုပ္ျပီး ျပည္တြင္းမွာေတာ့ ျဖစ္သလုိစားၾကတာေပါ့ဆုိျပီး ဆက္သြားေနလုိ႔လည္း မျဖစ္ပါ။ အစားအေသာက္နဲ႕ စားေသာက္မႈပံုစံဟာ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ၊ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈျပယုဂ္မို႕ က်ေနာ္တို႕ ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္အတန္းျမင့္ခ်င္ရင္ အစားအေသာက္နဲ႕ စားေသာက္ဆိုင္ အဆင့္အတန္းျမင့္ႏိုင္ဖို႕လည္း လိုအပ္ေနေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။

Read More