Monday, February 23, 2015

ပူးခက္မွ ေမာင္းမကန္သုုိ႔

တနသာၤရီ အပတ္စဥ္ ၃၆။
(ေဖ ၂၃- မတ္ ၁ ရက္)

ျပည္ေတာ္ျပန္ခရီးစဥ္ ေခါက္အတြင္း ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခဆီ ၾကိမ္ထက္မနည္း ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္တုုိင္းဟာ ညေနပုုိင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ပင္လယ္ထဲေနလုုံးၾကီး၀င္သြားတဲ့အလွကုုိ အေသခ်ာၾကည့္ျပီးမွ ျပန္ခဲ့တာခ်ည္းပါပဲ။ အေနာက္ဖက္ပင္လယ္မွာ ေန၀င္တဲ့အလွ ဘယ္ေလာက္အထိ ၾကည့္မ၀ျဖစ္ရသလဲဆုုိတာကိုုေတာ့ ေရးျပဖုုိ႔မလြယ္ပါ။ ေရာက္ဖူး၊ ၾကည့္ဖူးသူေတြမွသာ ခံစားနုုိင္လိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။

(ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခရဲ့ ေန၀င္ခ်ိန္) ဓာတ္ပုုံ-ထက္ေအာင္ေက်ာ္

ဒီလုုိေန၀င္ခ်ိန္အလွအပကိုု အမိအရဓာတ္ပုုံရုုိက္နုုိင္၊ ခံစားနုုိင္ဖုုိ႔႔အတြက္ ေနမ၀င္ခင္ တနာရီအလုုိမွာ ကတည္းက ေရကူးတာ၊ စကားေဖာင္ဖြဲ႔ေျပာတာေတြကိုု အျပီးျဖတ္ထားရပါတယ္။ ထူးျခားတာကေတာ့ ထား၀ယ္ကသူငယ္ခ်င္း ေတြ ေရကူးဖုုိ႔ သိပ္စိတ္၀င္စားပုုံမျပပါဘူး။ အရက္၀ုုိင္း၊ စားေသာက္စားပဲြ ၀ုုိင္းေတြမွာလူစည္သေလာက္ ေရကူးဖုုိ႔ စည္းရံုုးတဲ့အခါ တဦးနွစ္ဦးထက္ ပုုိရေလ့မရွိပါ။ တနွစ္မွတေခါက္ေရာက္တဲ့သူက အသဲအသန္ျဖစ္ေနေပမဲ့ အပတ္ စဥ္လုုိလုုိ ေရာက္ေနသူတုုိ႔အတြက္ ရင္မခုုန္ေတာ့တာလဲျဖစ္နုုိင္ပါတယ္။

ေရာက္ဖူးသေလာက္ကမ္းေျခေတြထဲမွာေတာ့ ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခက အေျပျပစ္ဆုုံးနဲ႔အရွည္လ်ားဆုုံးပါပဲ။ ဒီလုုိေျပာလုုိက္ေတာ့ ‘'ခင္ဗ်ားက ကမ္းေျခဘယ္နွစ္ခုုေရာက္ဖူးလုုိ႔လဲ’' ဆုုိျပီးေမးစရာရွိလာနုုိင္ပါတယ္။ ေမာင္းမကန္နဲ႔ စက္စဲေလာက္သာေရာက္ဖူးျပီး ငပလီ၊ ေခ်ာင္းသာ၊ ေငြေဆာင္ေတြကိုုမေရာက္ဖူးေသးပါ။ ဒါေပမယ့္ တနသာၤရီတုုိင္း ရဲ့အျခားတဖက္မ်က္နွာမွာရွိတဲ့ ပူးခက္၊ ဖန္င၊ ပရာကြ်တ္၊ ဟြာဟင္၊ ခ်ာအမ္းကမ္းေျခေတြဆီ ေရာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

ရခုုိင္ျပည္နယ္ဖက္က ငပလီ၊ ဧရာ၀တီတုုိင္းဖက္က ေခ်ာင္းသာနဲ႔ေငြေဆာင္ကိုုခဏထားျပီး တနသာၤရီတုုိင္း ဟုုိဖက္ ဒီဖက္က ကမ္းေျခ ခုုကိုု ဒီေနရာမွာေရြးခ်ယ္ဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။ ထုုိင္းနုုိင္ငံေတာင္ဖက္အငူရွိ ပူးခက္ျမိဳ့က ဖန္ ေတာင္းကမ္းေျခနဲ႔ ျမန္မာနုုိင္ငံေတာက္ဖက္အငူ ထား၀ယ္ျမိဳ့ွရွိ ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခ တုုိ႔ဟာ သဘာ၀အေနထား အရအေတာ္တူတယ္လိုု႔ ထင္မိပါတယ္။

ဖူးခက္ျမိဳနဲ႔ဖန္ေတာင္ကမ္းေျခဟာ ၂၈ ကီလုုိမီတာေ၀းတယ္ဆုုိေပမဲ့ လမ္းေတြေကာင္းတာ၊ ဘတ္စ္ကားေတြ၊ လုုိင္း ကားေတြပုုံမွန္ေျပးေနတာေၾကာင့္ နာရီ၀က္အတြင္းေရာက္နုုိင္ပါတယ္။ ထား၀ယ္နဲ႔ေမာင္းမကန္ကေတာ့ ၁၂ မုုိင္ (ကီလုုိ ၂၀ နိးပါး) သာေ၀းေပမဲ့ လမ္းေတြျပင္ေနဆဲ၊ ပုုံမွန္ဆဲြတဲ့ ဘတ္စ္ကား၊ လုုိင္းကားမရွိေသးတဲ့အတြက္ ေမာ္ေတာ္ဆုုိင္ကယ္ေတြ၊ အငွားကားေတြကုုိသာ အားကိုုးေနၾကရဆဲျဖစ္ပါတယ္။ အကြာအေ၀းခ်င္းမနီးမေ၀းတူ သလုုိ ေတာင္ေတြေက်ာ္ျပီးလာရတာ၊ ေတာင္ေပၚကေနအေနာက္ဖက္ပင္လယ္ကိုုျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြဟာ အတူတူလုုိခံစားမိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဖူးခက္မွာ နုုိင္ငံတကာေလယဥ္ကြင္းရွိျပီး ထား၀ယ္မွာ ျပည္တြင္း ေလယဥ္ - စီးေလာက္သာ ဆင္းနုုိင္ တဲ့ ကြင္းသာရွိပါတယ္။ ပူးခက္ျမိဳ့ဟာ နုုိင္ငံတကာအဆင့္မွီျမိဳ့ၾကီးတခုုလုုိျဖစ္လာေနျပီး ထား၀ယ္ကေတာ့ အခုုမွ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္ကေန နုုိးထခါစ၊ နုုိင္ငံတကာေစ်းကြက္ဆီ တုုိး၀င္ဖိုု႔ေျခလွမ္းျပင္ကစပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီေတာ့ ဖန္းေတာင္ကမ္းေျခဆီေရာက္လာတဲ့ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ဦးေရနဲ႔ ေမာင္းမကန္ဆီေရာက္လာတဲ့ ဦးေရကုုိ ဘယ္နႈိင္းယွဥ္လိုု႔ျဖစ္ပါ့မလဲ။ ဖန္းေတာင္းဆီ တေန႔ တေထာင္၀င္ရင္ ေမာင္းမကန္ဆီ တေန႔ ၁၀ ဦးက ေန ၅၀ အထိ လာဖိုု႔ မေသခ်ာေသးပါ။

(ေန၀င္ခ်ိန္မွာ ေအးေအးလူလူ လမ္းေလ်ာက္ေနတဲ့ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္စုုံတဲြတတြဲ) ဓာတ္ပုုံ-ထက္ေအာင္ေက်ာ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီလုုိ လူသိပ္မလာေသးတာကိုုက ကံေကာင္းပါတယ္ဆုုိျပီး ေန၀င္ခ်ိန္ ဆည္းဆာအလွကိုု ထုုိင္ေငးေနတဲ့ ဂ်ာမဏီက ခရီးသြားဧည့္သည္တဦးကေျပာပါတယ္။ ‘’လူအမ်ားၾကီးလာရင္ သဘာ၀အလွေတြ ပ်က္စီးသြား လိမ့္မယ္။ ပူးခက္မွာ ဒီလုုိေအးေအးေဆး ေန၀င္ခ်ိန္ကိုု ထုုိင္ေငးခြင့္မရွိေတာ့ဘူးေလ’’ လုုိ႔သူကဆုုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထား၀ယ္က သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ သူ႔ပုုံကုုိၾကည့္ျပီး မ်က္စိေနာက္ေနပုုံရပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲဆုုိရင္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီတထည္ကလဲြျပီး သူ႔တကုုိယ္လုုံး ဘာအ၀တ္မွမရွိပါ။ ေနေရာင္ခံထား တဲ့အတြက္ တကုုိယ္လုုံး နီညိုုေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ တေဆာင္းလုုံး ေနေရာင္မရတဲ့ ဥေရာပသားေတြဟာ ဒီလုုိေနေရာင္ခံခြင့္ရဖုုိ႔၊ ဒီလုုိ အသားအေရရဖိုု႔အတြက္ ေဒၚလာေထာင္၊ ေသာင္းခ်ီအကုုန္ခံျပီး အာရွကမ္းေျခေတြဆီ ခရီးထြက္လာတာ မဟုုတ္ပါလား။ ဒါက ဥေရာပျပန္ က်ေနာ့္အျမင္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ထား၀ယ္ေဒသခံေတြအျမန္မွာ ေတာ့ ဒီလူ႔ပုုံက နည္းနည္းရုုိင္းသလုုိျဖစ္ေန သလားမသိပါ။ မိတ္ေဆြတဦးကဆုုိ ‘’ခင္ဗ်ား ဘာဘာသာကိုု ကုုိး ကြယ္သလဲ’’ ဆုုိျပီး သြားေမးတဲ့ အထိပါပဲ။ 

ျမန္မာနုုိင္ငံသားေတြအတြက္ ဒီေမးခြန္းဟာ အထူးအဆန္းမဟုုတ္ေပမဲ့ အေနာက္တုုိင္းမွာ ကိုုးကြယ္ရာဘာသာကိုု ေမးခြင့္မရွိပါ။ ျမန္မာနုုိင္ငံကမွတ္ပုုံေတြမွာလုုိ ကုုိးကြယ္ရာဘာသာကိုု မွတ္ပံုုတင္ထဲ ထည့္ေရးေလ့မရွိပါ။ ဆုုိလုုိတာ က ပူးခက္လုုိကမၻာ့ေစ်းကြက္ဆီ တုုိး၀င္ဖုုိ႔ျပင္ေနတဲ့ ထား၀ယ္ေဒသမွာ အသစ္ေရာက္လာမဲ့ ဘာသာမတူ၊ ယဥ္ေက်း မႈ မတူ။ စဥ္းစားပုုံမတူတဲ့ နုုိင္ငံတကာဧည့္သည္ေတြကိုု လက္ခံဖုုိ႔ ရုုပ္ပုုိင္း၊ စိတ္ပုုိင္းဆုုိင္ရာအရ အဆင့္သင့္ျဖင့္ေနရဲ့ လားဆုုိတာ ေမးခြန္းထုုတ္စရာပါ။ 

ထူးျခားတာက ဒီပုုဂၢိဳလ္ဟာ က်ေနာ္တုုိ႔လုုိ ရန္ကုုန္ေလယဥ္ကြင္းကေန၀င္လာသူမဟုုတ္။ ထုုိင္းနုုိင္ငံ ရေနာင္းဖက္ ကေန နယ္စပ္ျဖတ္၀င္လာသူျဖစ္ပါတယ္။ ‘’ရေနာင္း-ေကာ့ေသာင္းကေန ေလွနဲ႔၀င္လာေတာ့ စရိတ္လည္း အမ်ား ၾကီးသက္သာတယ္။ နီးလည္းနီးတယ္။ လွပတဲ့ကြ်န္းေတြ၊ ကမ္းေျခေတြလဲအမ်ားၾကီးျမင္ခြင့္ရခဲ့တယ္’’ လုုိ႔ သူက ဆုုိပါတယ္။ ‘’ဘာလုုိ႔ ကန္ခ်နပူရီ-ထီးခီးလမ္းကေန မ၀င္တာလဲ’’ ဆုုိျပီး က်ေနာ္ကေမးၾကည့္ေတာ့ ဒီလမ္း ေၾကာင္း သူမသိဘူး။ ထုုိင္းမွာရွိတဲ့ ခရီးသြားကုုပၺဏီေတြကလဲ ဒီလမ္းရွိတယ္လိုု႔ သူကိုုမေျပာၾကဘူးလုုိ႔ သူကဆုုိပါ တယ္။

ထား၀ယ္ျပီးရင္ ေရး၊ ေမာ္လျမိဳင္၊ ဘားအံဖက္ဆီ ကားလမ္းနဲ႔ ဆက္သြားမယ္လိုု႔ သူကေျပာပါတယ္။ ဒါဟာ သူရဲ့ ဒုုတိယအၾကိမ္ ျမန္မာျပည္ခရီးစဥ္ျဖစ္ျပီး ပထမ အေခါက္တုုန္းကေတာ့ ရန္ကုုန္ေလယဥ္ကြင္းကိုု၀င္၊ ေခ်ာင္းသာ၊ ေငြေဆာင္ကမ္းေျခေတြ၊ ပုုဂံ၊ အင္းေလးဖက္ေတြဆီသြားျပီျပီလုုိ႔သိရပါတယ္။ အခုု ဘယ္မွာတည္းသလဲဆုုိေတာ့ Coconut House မွာတည္းတယ္လုုိ႔ဆုုိပါတယ္။ က်ေနာ္ သိသေလာက္ဆုုိရင္ အခုုခ်ိန္ထိ ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခမွာ ဟုုိတယ္တလုုံး၊ ဘန္ဂလိုုတလုုံးနဲ႔ တည္းခုုိခန္းတလုုံးပဲ ရွိပါေသးတယ္။

အဲဒီထဲမွာမွ Coconut House ဟာ နုုိင္ငံျခားသားေတြၾကားမွာ လူသိမ်ားေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုုိျပီး က်ေနာ္ သြားၾကည့္ေတာ့ ကမ္းေျခနဲ႔နည္းနည္းအလွမ္းကြာတဲ့ အုုန္းပင္ေတြၾကားမွာ ၀ါးတဲလုုိပုုံစံမ်ဳိးနဲ႔ အခန္းေတြေဆာက္ ေပးထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ တခါပုုိင္ရွင္က အဂၤလိပ္စကားအျပင္ ျပင္သစ္စကား ပါေျပာတတ္တဲ့အတြက္ ဘာသာ စကားပုုိေပါက္ျပီး အေနာက္တုုိင္းသားေတြအၾကိဳက္ကုုိ ပုုိသိတဲ့သေဘာ၊ ဒါေၾကာင့္ လာသမွ်ေက်ာပုုိးအိတ္ဧည့္ သည္ အေတာ္မ်ားမ်ား သူတုုိ႔ဆီေရာက္သြားၾကတာျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။

(သဲေသာင္ျပင္တေလ်ာက္ ဆက္တုုိက္ေဆာက္ထားတဲ့ တဲတန္းမ်ား) ဓာတ္ပုုံ-ထက္ေအာင္ေက်ာ္။

ဒီလုုိေတြးရင္းနဲ႔ ကမ္းေျခတေလ်ာက္မွာ ဟုုိတစုု ဒီတစုုျဖစ္ေနတဲ့ ေရသန္႔ဗူးခြံ၊ ဘီယာဗူးခြံနဲ႔ အျခားအမႈိက္ေတြဆီ အၾကည့္ေရာက္သြားပါတယ္။ ျပီးေတာ့ သဲေသာင္ျပင္္တေလ်ာက္ ေနရာလပ္မက်န္ေအာင္္ ဆက္တုုိက္ ေဆာက္ထားတဲ့ စားေသာက္ဆုုိင္ တဲတန္းေတြ။ ေရာက္ဖူးတဲ့တျခားကမ္းေျခေတြမွာ သဲေသာင္ျပင္ေပၚ ဒီလုုိ တဲေဆာက္ထားတာမ်ဳိးမေတြ႔မိပါဘူး။ 

ဒါဟာ တုုိင္းအစိုုးရ ဟုုိတယ္ ခရီး၀န္ၾကိးဌာနရဲ့စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြလား။ ဒါမွမဟုုတ္ ဒီေဒသမွာလုုပ္ပိုုင္ခြင့္ရ ထားတဲ့ စီးပြါးေရးသမားေတြရဲ့ စိတ္ကူးသက္သက္လား။ သဘာ၀အလွကိုုအေျခခံျပီး စီးပြါးရွာတဲ့အခါ သဘာ၀အလွ မပ်က္ေအာင္ လုုိက္နာသင့္တဲ့ အေျခခံမူေတြကိုုေတာ့ ေလ့လာထားဖုုိ႔လုုိမယ္ထင္ပါတယ္။

နုုိင္ငံျခားသားတဦးနဲ႔စကားေျပာရင္း အဲဒီလုုိေလွ်ာက္ေတြးေနေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ အဲဒီတဲေပၚမွာ က်ေနာ္တုုိ႔ သူ ခ်င္းေတြစုုထုုိင္ျပီး စားေသာက္ေနၾကတာပါ။ ဘီယာဗူးခြံေတြ၊ ေဆးလိပ္တုုိေတြကိုု သဲေသာင္ျပင္ဆီ ဒီတုုိင္းပစ္ ခ်ေနသူေတြကလည္းမနည္းလွ။ အေမရိကန္ျပန္မိတ္ေဆြတဦးက အဲဒီလုုိမပစ္ခ်ပါနဲ႔လုုိ႔ေျပာျပီး အမႈိက္ေတြကိုု လုုိက္ေကာက္မယ္ျပင္ေတာ့ ‘’လာလုုပ္မေနနဲ႔၊ ဒါ ဗမာျပည္။ ဗမာျပည္ေရာက္ရင္ ဗမာလုုိပဲက်င့္ပါ’’ ဆုုိျပီး နယ္ခံ မိတ္ ေဆြက ေဟာက္လုုိက္ေတာ့ က်ေနာ့္စိ္တ္ထဲ တမ်ဳိးခံစားလုုိက္ရပါတယ္။

ကမ္းေျခအေနထားကိုုေျပာရမယ္ဆုုိရင္ေတာ့ ေမာင္းမကန္နဲ႔ ဖန္ေတာင္းကမ္းေျခရဲ့ ဆင္ေျခေလ်ာဆင္းသြားတဲ့ ေသာင္ျပင္အေနထားဟာ အေတာ္ဆင္တူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခက ပုုိရွည္တယ္လိုု႔ ထင္ပါတယ္။ သေဘာ့ဆိပ္ဖက္ရွိ ေျမြကြ်န္းကေန ပန္းတက္အင္းေခ်ာင္း၀အထိ ကမ္းေျခအရွည္က မုုိင္ေက်ာ္ မယ္ထင္ပါတယ္။ တခါ ပန္းတက္အင္းေခ်ာင္းအေပၚဖက္ကေန နဘုုလယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းေဒသရွိ ဖားေခ်ာင္းအင္း၊ ယမင္းၾကီး ကမ္းေျခေတြကလည္း ေမာင္းမကန္ထက္ေတာင္ ပုုိလွေနသလုုိပါပဲ။ ေမာင္းမကန္ကေန ေအာက္ဖက္ကုုိ ဆင္းလာမယ္ဆုုိရင္လည္း စမ္းလမ္း၊ ေက်ာက္နီေမာ္၊ ရွင္ေမာ္ကမ္းေျခေတြတန္းစီလုုိ႔။

ေမာင္းမကန္ဆီသာ နုုိင္ငံျခားဧည့္သည္ေတြ တကယ္၀င္လာျပီဆုုိရင္ ဒီကမ္းေျခေတြအားလုုံး ပုုိမုုိစည္းကား စိးပြါးျဖစ္ လာနိုုင္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ ရန္ကုုန္ကေန၀င္လာမဲ့ ဧည့္သည္ကုုိေမ်ွာ္တဲ့အျပင္ ေရွ့က ဂ်ာမဏီဧည့္သည္လုုိ ပူးခက္၊ ရေရာင္းေဒသဖက္ကေနတဆင့္ ၀င္လာတဲ့ဧည့္ေတြကိုုလဲ အေလးထားသင့္ပါတယ္။ တခါ ထား၀ယ္နဲ႔အနီးဆုုံး နယ္စပ္ဂိတ္ျဖစ္တဲ့ ကန္ခ်နပူရီ-ထီးခီးဂိတ္ကိုုလည္း ထုုိင္းေရာက္ ခရီးသည္ေတြ ေမာင္းမကန္ဆီလာနုုိင္တဲ့ အဓိက၀င္ေပါက္တခုုျဖစ္လာေအာင္ ေဒသခံခရီးသြားလုုပ္ငန္းရွင္ေတြဖက္ကၾကိဳးစားသင့္ပါတယ္။

လက္ရွိအေနထားကိုု ခဏေမ့ထားျပီး ေရွ့ကုုိနည္းနည္းစိတ္ကူးယဥ္လွမ္းေမ်ွာ္ၾကည့္မယ္ဆုုိရင္ အခုု ေသာင္မတင္ ေရမက်ျဖစ္ေနတဲ့ ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းနဲ႔ စက္မႈဇံုုေတြ၊ နယ္စပ္ျဖတ္ ကားလမ္း၊ ရထားလမ္းေတြ လာမဲ့ အစိုုးရသက္တန္း နွစ္ အတြင္း အေကာက္ထည္ေပၚလာနုုိင္မလား။ တခါ ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခေတြလည္း ဖန္းေတာင္ကမ္းေျခလုုိျဖစ္လာရင္ ပူးခက္နဲ႔ကန္ခ်နပူရီေဒသရွိ (Tourism Industry) ကမၻာလွည့္ခရီး သြားလုုပ္ငန္း မွာလုုပ္ေနၾကတဲ့ ေသာင္းနဲ႔ခ်ီရွိတဲ့ ထား၀ယ္သူ ထား၀ယ္သားေတြ လာမဲ့ နွစ္အတြင္း ထား၀ယ္နယ္က ခရီးသြား လုုပ္ငန္းမွာ ျပန္လာလုုပ္နုုိင္ဘြယ္ရွိမလား။ 

လက္ရွိအစိုုးရထက္ ေနာက္တက္လာမဲ့အစိုုးရက ပုုိလုုပ္နုုိင္စြမ္းရွိမယ္ဆုုိရင္၊ အေျခခံအေဆာက္ဦေတြ လက္ရွိ အေနထားထက္ ပိုုတုုိးတက္လာမယ္ဆုုိရင္ ေမ်ွာ္လင့္နုုိ္င္တဲ့အေနထားရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ဆီ ေရာက္နုုိင္ဖုုိ႔  ေမာင္းမကန္နဲ႔ အနီးတ၀ုုိက္က ကမ္းေျခေတြကုုိ သဘာ၀ အတုုိင္းလွပေနေအာင္ စီမံထားဖုုိ႔နဲ႔ ဟုုိတယ္အပါ၀င္ အနီး၀န္းက်င္ရွိ အေျခခံအေဆာက္ဦေတြကိုု နုုိင္ငံတကာအဆင့္မွီေအာင္ အရင္ဆုုံးလုုပ္ရဦး မွာျဖစ္ပါတယ္။

(စြန္႔ပစ္ပစၥည္းေတြနဲ႔ ညစ္ပတ္ေနတဲ့ကမ္းေျခတေနရာ) ဓာတ္ပုုံ-ထက္ေအာင္ေက်ာ္။

ဒီအတြက္ ပထမဆုုံးေျခလွမ္းအျဖစ္ တဦးခ်င္းတေယာက္ခ်င္း လုုပ္နုုိင္တဲ့ေနရာကေန စတင္သင့္ပါတယ္။ ကမ္းေျခ တေလ်ာက္ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ ဗူးခြံနဲ႔အမႈိက္ေတြကိုု လုုိက္လံေေကာက္ယူ သိမ္းဆည္းဖုုိ႔လုုိပါတယ္။ ျပီးရင္ ေနာက္ထပ္ အလားတူအမႈိက္ မပစ္မိေအာင္ ပညာေပးစည္းရံုုးမႈေတြလုုပ္ဖုုိ႔လုုိပါတယ္။ သဘာ၀ကမ္းေျခကိုု သဘာ၀အလွတရား အတုုိင္းခံစားနုုိင္ဖုုိ႔အတြက္  ေဒသခံေတြေရာ၊ ဧည့္သည္ေတြပါ အားလုုံး၀ုုိင္းၾကိဳးစားဖုုိ႔ လုုိပါတယ္။

0 comments:

Post a Comment

Share

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More