ထက္ေအာင္ေက်ာ္ (၁၄-၀၂-၂၀၁၄)
ရန္ကုန္။
ပင္လုံကအျပန္ ေတာင္ၾကီးမွာ တညအိပ္ျပီးရင္ မနက္ပုိင္းကားနဲ႔ ရန္ကုန္ျပန္မယ္။ အလာတုန္းက ျမင္ခြင့္ မရလုိက္တဲ့ ကားလမ္းတေလ်ာက္က ျမိဳ့ရြာေတြကိုအျပန္မွာ တ၀ၾကိးၾကည့္မယ္ဆုိျပီး စိိတ္ကူးယဥ္ လာတဲ့က်ေနာ္ ကားလက္မွတ္အေရာင္းဌာနေရာက္မွ ဒုကၡေရာက္ပါေတာ့တယ္။ ''မနက္ပုိင္းကား မရွိ ဘူးအကုိ၊ ညေနဖက္ပဲ ရွိပါတယ္'' တဲ့။
ဘာေၾကာင့္မရွိတာလဲဆုိျပီးဆက္ေမးေတာ့ မနက္ပုိင္းထြက္ရင္ ရန္ကုန္ကုိေမွာင္မွေရာက္ေတာ့ ခရီး သည္ေတြ အသြားအလာခက္တယ္။ အဆင္မေျပဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရန္ကုန္ကုိ မနက္ေစာေစာေရာက္နုိင္ ေအာင္ ညေနပုိင္းကားတမ်ဳိးပဲစီစဥ္ထားတယ္ဆုိျပီး ကားလက္မွတ္ေရာင္းဌာနက ရွင္းျပပါတယ္။
သူ႔အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔သူ ဟုတ္သလုိလုိရွိေနေတာ့ ဘာမွမတတ္နုိင္။ ဟဲဟုိးကေန ေလယဥ္သြားစီး မယ္ဆုိရင္လဲ ေစ်းက ၂ ဆေပးရမွာဆုိေတာ့ မတန္ပါဘူး။ စင္းလုံးျဖတ္ကားငွားရေလာက္ေအာင္ကလဲ လက္ထဲမွာ ပုိက္ဆံကသိပ္မက်န္ေတာ့ပါ။ ဒီေတာ့ ညေနကားကုိေစာင့္ရင္း ေတာင္ၾကီးမွာ တေနကုန္ အခ်ိန္ျဖဳန္းဖုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္ရပါတယ္။
ေတာင္ၾကီးျမိဳ့ကုိအေပၚစီးကေန လွမ္းျမင္ရတဲ့ ျမစိမ္းေတာင္၊ ျမဘုန္းပြင့္အပါ၀င္ ေတာင္ေပၚတန္းတေလ်ာက္ သြားလည္ျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္ၾကီးျမိဳ့ျမင္ကြင္းက အေတာ္လွပေနျပိး အစီအရီရွိေနတဲ့ တုိက္တာေတြ အလြန္မွာ ဟဲဟုိးခ်ဳိင့္၀ွမ္းကို နွင္းျမဴေတြၾကားမွာ ခပ္၀ါး၀ါးျမင္ ေနရပါတယ္။ ဘုရားဖူးရင္းနဲ႔ ထူးျခားတဲ့ အလွဴရွင္တဦးရဲ့ဆုိင္းဘုတ္ကိုလဲ ဒီေတာင္ေပၚမွာေတြ႔မိပါတယ္။ ကေမၻာဇဘဏ္လီမီတက္ ဥကၠဌ ၀ဏၰေက်ာ္ထင္စည္သူ ဦးေအာင္ကို၀င္းမိသားစုေကာင္းမႈတဲ့။
ဦးေအာင္ကို၀င္းကုိ ဆရာေက်ာင္းလုိ႔ ဒီေဒသမွာလူသိမ်ားပါတယ္။ ဦးေတဇတုိ႔ေလာက္ နာမည္မၾကီးေပမဲ့ သူရဲ့ပုိင္ဆုိင္မႈကလဲ နည္းတာမဟုတ္။ ျပည္ပေနကျပန္လာတဲ့ သူပုန္ေဟာင္း က်ေနာ္ေတာင္ သူရဲ့ ပုိင္ဆုိင္မႈ နဲ႔မကင္းနုိင္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ထား၀ယ္ကေန ရန္ကုန္ျပန္လာေတာ့ သူပုိင္တဲ့ ကေမၻာဇ ေလေၾကာင္းလုိင္းနဲ႔။ ဒီမနက္ လက္ထဲမွာပုိက္ဆံကုန္သြားလုိ႔ ATM ရွာျပီး သြားထုတ္ေတာ့လဲ ေတာင္ၾကီးျမိဳ့မေစ်းေဘးက ကေမၻာဇဘဏ္မွာပဲ သြားထုတ္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။
အရင္ DVB မွာတာ၀န္ထမ္းစဥ္တုန္းကေတာ့ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ စစ္အစိုးရနဲ႔ေပါင္းျပီးစီးပြါးေရးလုပ္ေနသူေတြ၊ ခရိုနီ ခရိုျပာေတြဆုိျပီး အၾကီးအက်ယ္ေ၀ဖန္ခဲ့ဖူးတာေပါ့။ အခု ျမန္မာနုိင္ငံဆီ လူကိုယ္တုိင္ ျပန္လာေတာ့ သူတုိ႔ရဲ့ပုိင္ဆုိင္မႈေတြ၊ ၀န္ေဆာင္မႈေတြမပါရင္ ကုိယ္က ခရီးဆက္လုိ႔မရနုိင္တဲ့အေျခေနမ်ဳိးအထိ ျဖစ္ေနပါေရာ့လား။
''ေလ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔ေဟ့လူ။ ခင္ဗ်ားေသာက္ေနတဲ့ Myanmar Beer ဆုိတာ ဦးပုိင္က ထုတ္တာ၊ အဲဒါ ခင္ဗ်ား စစ္တပ္ကုိအားေပးေနတဲ့သေဘာပဲ'' ဆုိတဲ့ ျပည္ေတာ္ျပန္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က အင္းယား ကန္ေစာင္းက ဘီယာဆုိင္မွာထုိင္စဥ္ ဟာသေနွာေျပာဆုိမႈကုိ သြားသတိရမိပါတယ္။ ခက္ေတာ့လဲ ခက္သား။ ဒီလူေတြ၊ ဒီမူေတြကိုဆန္႔က်င္ပါတယ္ဆုိပါမွ ျပည္ပက ခဏျပန္လာသူေတာင္ သူတုိ႔ရဲ့စက္ ကြင္းကေန မလြတ္ဘူးဆုိေတာ့ ျပည္တြင္းကလူေတြဆုိ ပုိဆုိးမွာေပါ့။
ရွိသမွ်အားလုံးကို သူတုိ႔ကပုိင္ထားေတာ့ ဘယ္လြတ္ပါ့မလဲေလ။ တကယ္လို႔ ဒီမုိကေရစီအင္အားစု ဖက္ေတြကပုိင္တဲ့ ေလေၾကာင္းလုိင္းေတြ၊ စားေသာက္ကုန္ကုပၸဏီေတြသာရွိရင္ ဦးပုိင္နဲ႔ ကေမၻာဇကုိ ဘယ္အားေပးပါ့မလဲ။ အခုေတာ့ အဲဒီလုိမရွိေသး။ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြဖက္ကပုိင္တဲ့ စီးပြါးေရး လုပ္ငန္း၊ ၀န္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းမ်ဳိး ျမန္မာနုိင္ငံမွာရွိေနျပီလုိ႔ အခုခ်ိန္ထိ မၾကားဖူးေသးပါ။
ဒါေပမဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD ပါတီကေန၊ ၈၈ မ်ိးဆက္ပြင့္လင္းလူ႔အဖြဲ႔စည္းကေန တခ်ိန္က အဲဒီခရိုနီ၊ ခရိုျပာေတြရဲ့အလွဴေငြကုိ လက္ခံလုိက္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြနဲ႔ ခရို နီခရိုိျပာေတြၾကားဆက္ဆံေရးဟာ ကြဲကြဲျပားျပားမရွိလွေတာ့ပါ။ ထားေတာ့။ ခရုိနီေတြအေၾကာင္း ဒီမွာ ခဏရပ္ျပီး လက္္ရွိေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္အေပၚ သာမန္ေက်ာင္းဆရာတဦးရဲ့အျမင္ကိုတင္ျပလုိပါတယ္။
ေရွ့ကအခန္းမွာတင္ျပခဲ့တဲ့အတုိင္း က်ေနာ္နဲ႔အတူ ကားၾကံဳစီးလာတဲ့ ေက်ာင္းဆရာမၾကီးက က်ေနာ့္ ကင္မရာကုိ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ျပီး ''ဒီေခတ္က မီဒီယာေတြကိုလဲေၾကာက္ေနရတယ္ေနာ္'' လုိ႔ ေျပာလာပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိျပီးေမးေတာ့ ''မီဒီယာတင္မကဘူး။ လႊတ္ေတာ္ကိုလဲ ေၾကာက္ရတယ္။ နုိင္ငံေရးပါတီေတြကိုလဲေၾကာက္ရတယ္။ အရင္ေခတ္ကလုိ စစ္တပ္တခုတည္းကုိ ေၾကာက္ေနရတာမ်ဳိး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေၾကာက္ရသူေတြ မ်ားလာတယ္'' လုိ႔ ေတြးေတြးဆဆနဲ႔ေျဖပါတယ္။
ပညာတတ္တဦးဆီကေန အခုလုိၾကားရေတာ့ နဲနဲေတာ့ထူးဆန္းေနသလုိပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ ပထမဆုံး အၾကိမ္ၾကားရျခင္းေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ထား၀ယ္နယ္ဖက္က စီးပြါးေရးသမားတဦးဆီကေန အလားတူ ေလသံမ်ဳိး က်ေနာ္ၾကားခဲ့ရဖူးျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ''အခုေခတ္က အရင္လုိစီးပြါးျဖစ္ဖုိ႔မလြယ္ေတာ့ပါဘူးကြာ။ အရင္ေခတ္ကဆုိ တုိင္းမႈးနဲ႔ပုိင္ရင္ အားလုံးျပီးတယ္။ အခုဟာက အဖြဲ႔ေတြမ်ားလြန္းေတာ့ ဘယ္သူ႔ကုိ ပုိင္ေအာင္ေပါင္းရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး'' ဆုိျပီး အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကဆုိပါတယ္။
စာဖတ္သူေကာ သူတို႔အျမင္ကို ဘယ္လုိထင္ပါသလဲ။ အဲဒီလုိအျမင္ရွိေနသူေတြ၊ ေခတ္ေဟာင္းထဲမွာ ေခါက္ရုိးက်ဳိးျပီးက်န္ေနခဲ့သူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားရွိေနေသးတယ္လို႔ထင္ပါသလဲ။ အဲဒီလုိစဥ္းစား ရင္းနဲ႔ညေန ၆ နာရီေလာက္မွာေတာ့ ရန္ကုန္ကားဂိတ္ရွိရာ ေအးသာယာျမိဳ့ဆီ က်ေနာ္ဆင္းလာပါတယ္။ အေ၀းေျပးကားၾကီးေတြ ေတာင္ၾကီးျမိဳ့ေပၚတက္ခြင့္မရွိတဲ့အတြက္ မီနီဘတ္စ္ (အံစာတုန္းကား) ေလးေတြနဲ႔ တဆင့္လာရတာပါ။
ေအးသာယာမွာေတာ့ ကား၀င္းကအက်ယ္ၾကီး။ ဒါေပမဲ့ ပထမ အေခါက္ခရီးစဥ္တုန္းက တင္ျပခဲ့တဲ့ အတုိင္း ပါပဲ။ ရန္ကုန္၊ ေနျပည္ေတာ္၊ မႏၱေလး၊ ေတာင္ၾကီး ဘယ္ျမိဳ့မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကားဂိတ္ေတြစနစ္တက် ေဆာက္ထားတာ မေတြ႔ရေသးပါ။ ဥေရာပနုိင္ငံေတြကို ခဏေမ့ထား။ အိမ္နီးခ်င္းထုိင္းနုိင္ငံနဲ႔ယွဥ္ရင္ ေတာင္ ခရီးသည္ပုိ႔ေဆာင္ေရးလုပ္ငန္းဖက္မွာ အမ်ားၾကီးေဆာင္ရြက္ဖုိ႔လုိေနပါေသးတယ္။
ေတာင္ၾကီး-ရန္ကုန္ ကားခက ၁၇၀၀၀ (တေသာင္းခုနွစ္ေထာင္)။ ေနျပည္ေတာ္၊ ပုဂံဖက္က ကားေတြ ေလာက္မေကာင္းေပမဲ့ ၃ ခုံတန္း VIP ဆုိေတာ့ သက္ေတာင့္သက္သာရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အိမ္သာက ပ်က္ေနျပီး အိမ္သာေပါက္၀မွာ ပစၥည္းေတြ ပိတ္တင္ထားပါတယ္။ ကားထြက္ခ်ိန္မွာေတာ့ စုိင္းထီးဆုိင္ သီခ်င္းေလးဖြင့္ေပးတဲ့အတြက္ မဆုိးပါဘူး။ ရွမ္းျပည္ခရီးစဥ္တေလ်ာက္ နားေထာင္ခ်င္ေနတဲ့ ရွမ္း အဆုိေတာ္ရဲ့အသံကို အခုမွၾကားခြင့္ရပါေတာ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ အသံရွင္ကုိမျမင္ရပဲ သီခ်င္းစာသားနဲ႔ လုိက္ေလ်ာညီေထြမရွိတဲ့ သရုပ္ေဆာင္ ခ်က္ေတြကိုသာ ျမင္ေနရတဲ့အခါမွာေတာ့ စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။ ျမန္မာနုိင္ငံက MTV အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သီခ်င္းေရးသူနဲ႔ MTV ဖန္တီးသူၾကား ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမရွိလုိ႔လားမေျပာတတ္ပါ။ သီခ်င္းစာသား ကတျခား၊ သရုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကတျခားစီျဖစ္ေနတာကို အေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။
ဒီလုိန႔ဲ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ကားဟာ ဟဲဟုိး၊ ေအာင္ပန္း၊ ကေလာျမိဳ့ေတြကိုလြန္လာျပီး စားေသာက္ဆုိင္ၾကီး တခုေရွ့မွာရပ္ပါတယ္။ ခရီးသည္ကား ၅ စီး ၆ စီးေလာက္အဲဒီဆုိင္မွာတျပိဳင္တည္းရပ္ထားတာေတြ႔ရပါ တယ္။ ဒီဆုိင္မွာ သန္႔စင္ခန္းေတြလဲအေတာ္ေကာင္းမြန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထုံးစံအတုိင္း ညဖက္စားနုိင္တဲ့ အစာေပ်ာ့ေတြ ဒီဆုိင္မွာလဲ မရျပန္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ေခါက္ဆဲြေက်ာ္ကုိပဲ အားေပးခဲ့ရေပါ့။
ကားေပၚမွာအဆာေျပေသာက္ဖို႔ ႏြားနုိ႔နဲ႔အခ်ဳိရည္လုိက္ရွာေတာ့ အားလုံးနီးပါးေသာဆုိင္ေတြနည္းတူ ဒီဆုိင္မွာလဲ ႏြားနုိ႔မရွိျပန္ပါဘူး။ ႏြားနုိ႔ဆုိလုိ႔ သမၼတေျပာမွ နုိ႔ေသာက္တယ္လို႔မထင္ၾကေစလုိပါ။ ဥေရာပမွာ ေနသူအေတာ္မ်ားမ်ား မနက္စာ စားတုိင္း ႏြားနုိ႔ေသာက္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ကေန အရက္မေသာက္ပဲ ႏြားနုိ႔ေသာက္ၾကဖုိ႔တုိက္တြန္းတာကို က်ေနာ္အျပည့္အ၀ ေထာက္ခံပါတယ္။
ဒါေပမဲဲ့ အခု က်ေနာ္ေရာက္ေနတဲ့ ေတာင္ၾကီး-ရန္ကုန္အေ၀းေျပးကားလမ္းေပၚက ေစ်းဆုိင္ၾကီးအပါ၀င္ ဆုိင္အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ႏြားနုိ႔မတင္ပဲ ဘီယာနဲ႔အရက္ကုိသာ နင္းကန္တင္ေရာင္းေနတယ္ဆုိတာကို သမၼတၾကီးသိပါရဲ့လားလုိ႔ေတာ့ သံသယ၀င္မိပါတယ္။ သမၼတရဲ့ တုိက္တြန္းခ်က္မထုတ္ခင္မွာ ႏြားနုိ႔ေတြ အလြယ္တကူ၀ယ္ယူနုိင္ေအာင္ အစိုးရကစီမံေပးသင့္ပါတယ္။ သမၼတရဲ့နႈတ္ထြက္စကားဆုိတာဟာ ျပီးျပီးေရာ မေျပာသင့္။ နုိင္ငံသားတုိင္းလုိက္နာေဆာင္ရြက္ရမဲ့ လမ္းညႊန္ခ်က္ျဖစ္သင့္ပါတယ္။
ျမန္မာနုိင္ငံမွာခရီးသည္ကားဂိတ္ ေကာင္းေကာင္းမရွိေသးဘူးဆုိျပီး ေျပာမိတဲ့က်ေနာ္ နည္းနည္းဆႏၵ ေစာသြားတာျဖစ္နုိင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ေတာင္ၾကီး-ရန္ကုန္ ကားဆုိက္တဲ့ ေအာင္မဂၤလာ အေ၀းေျပးကားဂိတ္ဟာ ထုိင္းက ကားဂိတ္ေတြလုိပဲ အေသခ်ာျပင္ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ ေလယဥ္ ကြင္းမွာလုိ ခရီးေဆာင္အိတ္ လက္တြန္းလွည္းေတြဘာေတြနဲ႔။ ''တာေမြဆိုရင္ ၇၀၀၀ (ခုနွစ္ေထာင္) ယူတယ္အကို။ တဦးတည္းလား၊ ဘယ္နွစ္ေယာက္လဲ'' လုိ႔ တကၠစီပဲြစားကေျပာပါတယ္။
တကၠစီပဲြစားဆုိလုိ႔ နားရႈပ္မသြားပါနဲ႔။ တကၠစီသမားက ကားေပၚမွာထုိင္ေနျပီး အခု က်ေနာ္ကုိ လာေမး ေနသူ၊ အထုတ္ဆြဲေနသူေတြက ဒီကားဂိတ္မွာ ဘာတာ၀န္ယူထားမွန္း က်ေနာ္မသိလုိ႔ပါ။ ''တကၠစီငွား တာပဲဗ်ာ။ ဘယ္နွစ္ေယာက္စီးစီး၊ ၄ ဦးထက္မပုိရင္ျပီးတာပဲမဟုတ္လား'' လုိ႔ က်ေနာ္ကျပန္ေျပာေတာ့ ''အဲဒါဆုိ အကုိက စင္းလုံးငွားတကၠစီယူမွာလား'' လုိ႔ အဲဒီပဲြစားကျပန္ေမးပါတယ္။
''တကၠစီငွားပါတယ္ဆုိမွ စင္းလုံးမငွားလုိ႔ ဘယ္လုိငွားရမလဲ'' ဆုိျပီး က်ေနာ္ကျပန္ေမးေတာ့ စကားသံက နည္းနည္းက်ယ္သလုိျဖစ္သြားတယ္နဲ႔တူပါတယ္။ ကားေပၚအရင္တက္ပါဆုိျပီး တကၠစီရပ္ထားတဲ့ဆီ က်ေနာ္ကိုေခၚလာပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ပစၥည္းေတြကုိ ကားေနာက္ဖုံးထဲ ထည့္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ကုိ ေရွ့ခန္းမွာ ထုိင္ခုိင္းပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အေနာက္ခန္းမွာ ေနာက္ထပ္ ခရီးသည္နွစ္ဦးကုိတင္လုိက္ပါ တယ္။ ''ေၾသာ္ ဒါေၾကာင့္ စင္းလုံးငွားမလားလုိ႔ ေမးေနတာကုိး'' ဆုိတာကုိ အဲဒီခ်ိန္က်မွ က်ေနာ္သေဘာေပါက္ လုိက္ပါ တယ္။
''စင္းလုံးငွားရင္ တေသာင္းေက်ာ္က်မယ္။ အကုိလဲမကိုက္ဘူး။ က်ေနာ္လဲမကို္က္ဘူး။ ဒီေတာ့ ျမန္မာ့ နည္းျမန္မာ့ဟန္ Share စနစ္ေပါ့အကုိရာ'' လုိ႔ကားဆရာကေျပာပါတယ္။ ဒီကားဆရာက ရုိးရုိးမဟုတ္။ ဘြဲ႔ရတကၠစီသမားလုိ႔ သူကိုယ္သူမိတ္ဆက္ပါတယ္။ သေဘာၤလုိက္ဖုိ႔ေစာင့္ရင္းနဲ႔ အိမ္ကကားကုိ အေပ်ာ္ေမာင္းေနရာကေန တကၠစီဆရာျဖစ္သြားတာလုိ႔ သူကဆုိပါတယ္။
''၇၀၀၀ ဆုိတာ ၁၀ ေဒၚလာေတာင္မရွိပါဘူး အကိုရာ။ နုိင္ငံျခားမွာဆုိ ဘယ္စီးစီး ေဒၚလာ ၁၀ အထက္မွာ ခ်ည္းပဲမဟုတ္လား'' ဆုိျပီး ကားသမားက ေျပာပါတယ္။ ''ဟုိမွာ တရက္ဘယ္ေလာက္ရတယ္ဆုိတာလဲ ထည့္ေျပာဦးေလဗ်ာ။ တရက္ ေဒၚလာ ၁၀၀ ေက်ာ္ရေနသူက ၁၀ ေပးရတာဘာအေၾကာင္းလဲ။ ဒီမွာက တရက္ ၃၀၀၀ ပဲရျပိး ကားခက ၇၀၀၀ ဆုိရင္ ဘယ္အလုပ္ျဖစ္ေတာ့မလဲ'' ဆုိျပီး က်ေနာ္ကေျပာေတာ့ ကားသမားက သိပ္လက္ခံခ်င္ပုံမရပါ။
သူဘဲြ႔ရ တကၠစီသမားျဖစ္ေနတာကိုပဲ ခဏခဏျပန္ေျပာေနပါတယ္။ အဲဒီလုိေျပာရင္း ကားဂိတ္ကေန လမ္းမၾကီးေပၚထြက္လာေတာ့ လမ္းကုိ ရဲကအေရးေပၚပိတ္ထားလုိ႔ တက္ခြင့္မရပါ။ ''ျမန္မာေတြပဲဗ်ာ။ လုပ္သလုိမျဖစ္ေတာ့လဲ ျဖစ္သလုိလုပ္ရမွာေပါ့'' လုိ႔သူကညီးျပီး ကားကုိဂငယ္ေကြ႔ျမန္ျမန္ေကြ႔ကာ ေရေ၀းသုသာန္ဖက္ကေန ပတ္ေမာင္းလာပါတယ္။ ဒီကားဂိတ္ဆီ ၃-၄ ေခါက္ေရာက္ဖူးျပီးျဖစ္ေပမဲ့ ေရေ၀း နဲ႔ ကားဂိတ္ ဒီေလာက္နီးနီး ကပ္ကပ္ရွိေနမွန္း က်ေနာ္မသိပါ။
က်ေနာ့္ကိုျပည္ေတာ္ျပန္မွန္းရိပ္မိသြားတဲ့ ဘြဲ႔ရတကၠစီဆရာဟာ သူရဲ့လက္ကုိင္ဖုန္းကုိထုတ္ျပီး ေျမာက္ ဥကၠလာက တံခုိးၾကီးဘုရားပုံေတြကိုျပကာ ဘယ္ဘုရားဖူးခ်င္လဲ။ လုိက္ပုိ႔ေပးမယ္လုိ႔ကမ္းလွမ္းလာပါ တယ္။ ဘုရားကိုစိတ္မ၀င္စားဘူးဆုိေတာ့ စားေသာက္ဆုိင္ေတြ၊ ကပဲြရံုေတြဆီသြားမလားလုိ႔ ျမဴဆြယ္ လာျပန္ပါတယ္။ အဲဒါေတြလဲစိတ္မ၀င္စားဘူး၊ သတင္းပဲစိတ္၀င္စားဆုိျပိးေျပာလုိက္ေတာ့ ဘယ္လုိနား လည္သြားလဲမသိပါ။ ''ေဟာဒီမွာ သစ္ထူးလြင္ဆုိက္ေလ။ သတင္းအေတာ္ျမန္တယ္'' လုိ႔ တကၠစီဆရာ ကေျပာျပိး သူရဲ့လက္ကုိင္ဖုန္းကုိ ေထာင္ျပေနပါတယ္။
တကယ္က သစ္ထူးလြင္ဆုိတာ တျခားလူမဟုတ္။ အရင္က က်ေနာ္နဲ႔ DVB မွာအတူတာ၀န္ထမ္းခဲ့ဖူးသူ။ DVB သတင္းေထာက္ေဟာင္း၊ RFA သတင္းေထာက္ေဟာင္း။ အခုေတာ့ သူရဲ့ Blog က ျမန္မာ အင္တာနက္ေလာကမွာ လူၾကည့္အမ်ားဆုံး၀က္ဆုိက္တခုျဖစ္ေနျပီး ျပီးခဲ့တဲ့ ဇန္နာ၀ါရီတလအတြင္း မွာတင္ ၀င္ၾကည့္သူဦးေရ ၃၃ သန္းရွိပါတယ္။ တရက္ကို တသန္းေက်ာ္၀င္ၾကည့္တဲ့သေဘာဆုိေတာ့ နည္းတဲ့ပရိတ္သတ္မဟုတ္။
ျပည္တြင္း-ျပည္ပ သတင္းဌာနအားလုံးက တင္သမွ်သတင္းအားလုံးကုိ စကၠန္႔မဆုိင္းပဲ သူ႔ရဲ့ ၀က္ဆုိက္ မွာတင္ေပးနုိင္သူ။ သူ႔ဆုိက္ကို၀င္ၾကည့္လုိက္ရံုနဲ႔ ထူးသမွ်သတင္းအားလုံးကို စကၠန္႔ပုိင္း၊ မီနစ္ပုိင္းအတြင္း သိနုိင္တယ္ဆုိေတာ့ ပရိတ္သတ္အေတာ္မ်ားမ်ားက အခ်ိန္ကုန္ခံျပီး မူရင္းဆုိက္ေတြဆီ သြားမေနေတာ့ပါ။ သစ္ထူးလြင္ကုိပဲ အရင္၀င္ၾကည့္ၾကျပီး အဲဒီကမွတဆင့္ မူရင္းဆုိက္ေတြဆီသြားၾကည့္ ေလ့ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
ညေနပုိင္းမွာေတာ့ ခ်ိန္းမထားပဲေတာင္ သတင္းသမားေတြဆုံေလ့ရွိတဲ့ေနရာလုိ႔ နာမည္ၾကီးတဲ့ ၁၉ လမ္းက စားေသာက္ဆုိင္တန္းဆီ က်ေနာ္ေရာက္သြားပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ ေမလခရီးစဥ္တုန္းကဆုိရင္ ဒီလမ္းကုိ ၃-၄ ေခါက္ေလာက္ေရာက္ျပီး ျပည္ေတာ္ျပန္ေတြအပါ၀င္ သတင္းသမား၊ NGO သမား၊ အနုပညာသမား၊ စာေပသမား စသျဖင့္ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းအေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ဆုံေတြ႔ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔က်ေတာ့ ည ၈ နာရီေလာက္အထိ၊ Jack Daniel's ပုလင္း တ၀က္က်ဳိးတဲ့အထိ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ခ်ိန္းထား သူ ၃-၄ ဦးကလြဲရင္ တျခားသတင္းသမား၊ NGO သမားတဦးမွမေတြ႔မိ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိျပီး ေမးၾကည့္ေတာ့ ဒီေန႔က တနဂၤေႏြေန႔ျဖစ္ေနလုိ႔ပါတဲ့။ ေသျပီဆရာေပါ့။ ဆုိလုိတာက တနဂၤေႏြ ရံုးပိတ္ ရက္ဆုိေတာ့ ဘယ္သူကမွ အိမ္ကေနလာျပီး ဒီမွာတကူးတကလာမထုိင္ပါ။ က်န္တဲ့ရံုးဖြင့္ရက္ေတြမွာေတာ့ ရံုးကဆင္းတာနဲ႔ အလုိလုိဒီကုိစုရပ္အျဖစ္ေရာက္လာၾကတာျဖစ္တယ္လို႔ ရန္ကုန္ေနသတင္းသမားေတြက ေျပာပါတယ္။
လြဲတဲ့အခါလဲလႊဲမွာေပါ့ေလ လုိ႔ေျပာရံုမွတပါး ဘာမွမတတ္နုိင္။ မနက္ျဖန္ ေနာ္ေ၀းကုိ ျပန္ေတာ့မွာဆုိေတာ့ ေနာက္တေခါက္လာမွ ျပန္ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့လုိ႔ပဲ နႈတ္ဆက္ခဲ့ရေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ့။ အင္း.. မိတ္ေဟာင္း ေဆြေဟာင္း သတင္းသမားေတြက တနဂၤေႏြမွာရံုးပိတ္လုိ႔မလာဘူးဆုိေပမဲ့ ပိတ္ရက္မရွိတဲ့ ၁၉ လမ္း ခုိင္ထူးရဲ့ သီခ်င္းသံကိုေတာ့ က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းနားေထာင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
''...ဆီးနွင္းတုိ႔က်စတညမွာ အိမ္ကုိပစ္ျပီးေတာ့... မေျပလည္နုိင္မဲ့လမ္းမွန္း သိရက္နဲ႔တလွမ္းခ်င္းလွမ္း ကာရင္ဆုိင္ေနဆဲက... အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့အလြမ္းစိတ္ တိတ္ဆိတ္ေရာက္လာတယ္''။ ''...စိမ္ေခၚေနတဲ့လမ္း ...ဆူးခင္းနဲ႔စီးခ်င္းထုိးကာ ေျမလွန္ပစ္ျပီးေတာ့... စုိေျပနုိင္မဲ့နည္းလမ္း ရွိရက္နဲ႔ မနီးစပ္ေသးခင္ ရွာေဖႊေန ဆဲက... အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့အလြမ္းစိတ္ တိတ္ဆိတ္ေရာက္လာတယ္...''။
''...အေမအုိေမွ်ာ္မယ္မွန္းလဲ သိရက္နဲ႔ခရီးၾကမ္းဖ်က္ကာ ျပန္မလာနုိင္ေသးခင္... ''။ ။
ရန္ကုန္။
ပင္လုံကအျပန္ ေတာင္ၾကီးမွာ တညအိပ္ျပီးရင္ မနက္ပုိင္းကားနဲ႔ ရန္ကုန္ျပန္မယ္။ အလာတုန္းက ျမင္ခြင့္ မရလုိက္တဲ့ ကားလမ္းတေလ်ာက္က ျမိဳ့ရြာေတြကိုအျပန္မွာ တ၀ၾကိးၾကည့္မယ္ဆုိျပီး စိိတ္ကူးယဥ္ လာတဲ့က်ေနာ္ ကားလက္မွတ္အေရာင္းဌာနေရာက္မွ ဒုကၡေရာက္ပါေတာ့တယ္။ ''မနက္ပုိင္းကား မရွိ ဘူးအကုိ၊ ညေနဖက္ပဲ ရွိပါတယ္'' တဲ့။
ဘာေၾကာင့္မရွိတာလဲဆုိျပီးဆက္ေမးေတာ့ မနက္ပုိင္းထြက္ရင္ ရန္ကုန္ကုိေမွာင္မွေရာက္ေတာ့ ခရီး သည္ေတြ အသြားအလာခက္တယ္။ အဆင္မေျပဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရန္ကုန္ကုိ မနက္ေစာေစာေရာက္နုိင္ ေအာင္ ညေနပုိင္းကားတမ်ဳိးပဲစီစဥ္ထားတယ္ဆုိျပီး ကားလက္မွတ္ေရာင္းဌာနက ရွင္းျပပါတယ္။
သူ႔အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔သူ ဟုတ္သလုိလုိရွိေနေတာ့ ဘာမွမတတ္နုိင္။ ဟဲဟုိးကေန ေလယဥ္သြားစီး မယ္ဆုိရင္လဲ ေစ်းက ၂ ဆေပးရမွာဆုိေတာ့ မတန္ပါဘူး။ စင္းလုံးျဖတ္ကားငွားရေလာက္ေအာင္ကလဲ လက္ထဲမွာ ပုိက္ဆံကသိပ္မက်န္ေတာ့ပါ။ ဒီေတာ့ ညေနကားကုိေစာင့္ရင္း ေတာင္ၾကီးမွာ တေနကုန္ အခ်ိန္ျဖဳန္းဖုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္ရပါတယ္။
ေတာင္ၾကီးျမိဳ့ကုိအေပၚစီးကေန လွမ္းျမင္ရတဲ့ ျမစိမ္းေတာင္၊ ျမဘုန္းပြင့္အပါ၀င္ ေတာင္ေပၚတန္းတေလ်ာက္ သြားလည္ျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္ၾကီးျမိဳ့ျမင္ကြင္းက အေတာ္လွပေနျပိး အစီအရီရွိေနတဲ့ တုိက္တာေတြ အလြန္မွာ ဟဲဟုိးခ်ဳိင့္၀ွမ္းကို နွင္းျမဴေတြၾကားမွာ ခပ္၀ါး၀ါးျမင္ ေနရပါတယ္။ ဘုရားဖူးရင္းနဲ႔ ထူးျခားတဲ့ အလွဴရွင္တဦးရဲ့ဆုိင္းဘုတ္ကိုလဲ ဒီေတာင္ေပၚမွာေတြ႔မိပါတယ္။ ကေမၻာဇဘဏ္လီမီတက္ ဥကၠဌ ၀ဏၰေက်ာ္ထင္စည္သူ ဦးေအာင္ကို၀င္းမိသားစုေကာင္းမႈတဲ့။
ဦးေအာင္ကို၀င္းကုိ ဆရာေက်ာင္းလုိ႔ ဒီေဒသမွာလူသိမ်ားပါတယ္။ ဦးေတဇတုိ႔ေလာက္ နာမည္မၾကီးေပမဲ့ သူရဲ့ပုိင္ဆုိင္မႈကလဲ နည္းတာမဟုတ္။ ျပည္ပေနကျပန္လာတဲ့ သူပုန္ေဟာင္း က်ေနာ္ေတာင္ သူရဲ့ ပုိင္ဆုိင္မႈ နဲ႔မကင္းနုိင္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ထား၀ယ္ကေန ရန္ကုန္ျပန္လာေတာ့ သူပုိင္တဲ့ ကေမၻာဇ ေလေၾကာင္းလုိင္းနဲ႔။ ဒီမနက္ လက္ထဲမွာပုိက္ဆံကုန္သြားလုိ႔ ATM ရွာျပီး သြားထုတ္ေတာ့လဲ ေတာင္ၾကီးျမိဳ့မေစ်းေဘးက ကေမၻာဇဘဏ္မွာပဲ သြားထုတ္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။
အရင္ DVB မွာတာ၀န္ထမ္းစဥ္တုန္းကေတာ့ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ စစ္အစိုးရနဲ႔ေပါင္းျပီးစီးပြါးေရးလုပ္ေနသူေတြ၊ ခရိုနီ ခရိုျပာေတြဆုိျပီး အၾကီးအက်ယ္ေ၀ဖန္ခဲ့ဖူးတာေပါ့။ အခု ျမန္မာနုိင္ငံဆီ လူကိုယ္တုိင္ ျပန္လာေတာ့ သူတုိ႔ရဲ့ပုိင္ဆုိင္မႈေတြ၊ ၀န္ေဆာင္မႈေတြမပါရင္ ကုိယ္က ခရီးဆက္လုိ႔မရနုိင္တဲ့အေျခေနမ်ဳိးအထိ ျဖစ္ေနပါေရာ့လား။
''ေလ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔ေဟ့လူ။ ခင္ဗ်ားေသာက္ေနတဲ့ Myanmar Beer ဆုိတာ ဦးပုိင္က ထုတ္တာ၊ အဲဒါ ခင္ဗ်ား စစ္တပ္ကုိအားေပးေနတဲ့သေဘာပဲ'' ဆုိတဲ့ ျပည္ေတာ္ျပန္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က အင္းယား ကန္ေစာင္းက ဘီယာဆုိင္မွာထုိင္စဥ္ ဟာသေနွာေျပာဆုိမႈကုိ သြားသတိရမိပါတယ္။ ခက္ေတာ့လဲ ခက္သား။ ဒီလူေတြ၊ ဒီမူေတြကိုဆန္႔က်င္ပါတယ္ဆုိပါမွ ျပည္ပက ခဏျပန္လာသူေတာင္ သူတုိ႔ရဲ့စက္ ကြင္းကေန မလြတ္ဘူးဆုိေတာ့ ျပည္တြင္းကလူေတြဆုိ ပုိဆုိးမွာေပါ့။
ရွိသမွ်အားလုံးကို သူတုိ႔ကပုိင္ထားေတာ့ ဘယ္လြတ္ပါ့မလဲေလ။ တကယ္လို႔ ဒီမုိကေရစီအင္အားစု ဖက္ေတြကပုိင္တဲ့ ေလေၾကာင္းလုိင္းေတြ၊ စားေသာက္ကုန္ကုပၸဏီေတြသာရွိရင္ ဦးပုိင္နဲ႔ ကေမၻာဇကုိ ဘယ္အားေပးပါ့မလဲ။ အခုေတာ့ အဲဒီလုိမရွိေသး။ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြဖက္ကပုိင္တဲ့ စီးပြါးေရး လုပ္ငန္း၊ ၀န္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းမ်ဳိး ျမန္မာနုိင္ငံမွာရွိေနျပီလုိ႔ အခုခ်ိန္ထိ မၾကားဖူးေသးပါ။
ဒါေပမဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD ပါတီကေန၊ ၈၈ မ်ိးဆက္ပြင့္လင္းလူ႔အဖြဲ႔စည္းကေန တခ်ိန္က အဲဒီခရိုနီ၊ ခရိုျပာေတြရဲ့အလွဴေငြကုိ လက္ခံလုိက္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြနဲ႔ ခရို နီခရိုိျပာေတြၾကားဆက္ဆံေရးဟာ ကြဲကြဲျပားျပားမရွိလွေတာ့ပါ။ ထားေတာ့။ ခရုိနီေတြအေၾကာင္း ဒီမွာ ခဏရပ္ျပီး လက္္ရွိေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္အေပၚ သာမန္ေက်ာင္းဆရာတဦးရဲ့အျမင္ကိုတင္ျပလုိပါတယ္။
ေရွ့ကအခန္းမွာတင္ျပခဲ့တဲ့အတုိင္း က်ေနာ္နဲ႔အတူ ကားၾကံဳစီးလာတဲ့ ေက်ာင္းဆရာမၾကီးက က်ေနာ့္ ကင္မရာကုိ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ျပီး ''ဒီေခတ္က မီဒီယာေတြကိုလဲေၾကာက္ေနရတယ္ေနာ္'' လုိ႔ ေျပာလာပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိျပီးေမးေတာ့ ''မီဒီယာတင္မကဘူး။ လႊတ္ေတာ္ကိုလဲ ေၾကာက္ရတယ္။ နုိင္ငံေရးပါတီေတြကိုလဲေၾကာက္ရတယ္။ အရင္ေခတ္ကလုိ စစ္တပ္တခုတည္းကုိ ေၾကာက္ေနရတာမ်ဳိး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေၾကာက္ရသူေတြ မ်ားလာတယ္'' လုိ႔ ေတြးေတြးဆဆနဲ႔ေျဖပါတယ္။
ပညာတတ္တဦးဆီကေန အခုလုိၾကားရေတာ့ နဲနဲေတာ့ထူးဆန္းေနသလုိပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ ပထမဆုံး အၾကိမ္ၾကားရျခင္းေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ထား၀ယ္နယ္ဖက္က စီးပြါးေရးသမားတဦးဆီကေန အလားတူ ေလသံမ်ဳိး က်ေနာ္ၾကားခဲ့ရဖူးျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ''အခုေခတ္က အရင္လုိစီးပြါးျဖစ္ဖုိ႔မလြယ္ေတာ့ပါဘူးကြာ။ အရင္ေခတ္ကဆုိ တုိင္းမႈးနဲ႔ပုိင္ရင္ အားလုံးျပီးတယ္။ အခုဟာက အဖြဲ႔ေတြမ်ားလြန္းေတာ့ ဘယ္သူ႔ကုိ ပုိင္ေအာင္ေပါင္းရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး'' ဆုိျပီး အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကဆုိပါတယ္။
စာဖတ္သူေကာ သူတို႔အျမင္ကို ဘယ္လုိထင္ပါသလဲ။ အဲဒီလုိအျမင္ရွိေနသူေတြ၊ ေခတ္ေဟာင္းထဲမွာ ေခါက္ရုိးက်ဳိးျပီးက်န္ေနခဲ့သူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားရွိေနေသးတယ္လို႔ထင္ပါသလဲ။ အဲဒီလုိစဥ္းစား ရင္းနဲ႔ညေန ၆ နာရီေလာက္မွာေတာ့ ရန္ကုန္ကားဂိတ္ရွိရာ ေအးသာယာျမိဳ့ဆီ က်ေနာ္ဆင္းလာပါတယ္။ အေ၀းေျပးကားၾကီးေတြ ေတာင္ၾကီးျမိဳ့ေပၚတက္ခြင့္မရွိတဲ့အတြက္ မီနီဘတ္စ္ (အံစာတုန္းကား) ေလးေတြနဲ႔ တဆင့္လာရတာပါ။
ေအးသာယာမွာေတာ့ ကား၀င္းကအက်ယ္ၾကီး။ ဒါေပမဲ့ ပထမ အေခါက္ခရီးစဥ္တုန္းက တင္ျပခဲ့တဲ့ အတုိင္း ပါပဲ။ ရန္ကုန္၊ ေနျပည္ေတာ္၊ မႏၱေလး၊ ေတာင္ၾကီး ဘယ္ျမိဳ့မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကားဂိတ္ေတြစနစ္တက် ေဆာက္ထားတာ မေတြ႔ရေသးပါ။ ဥေရာပနုိင္ငံေတြကို ခဏေမ့ထား။ အိမ္နီးခ်င္းထုိင္းနုိင္ငံနဲ႔ယွဥ္ရင္ ေတာင္ ခရီးသည္ပုိ႔ေဆာင္ေရးလုပ္ငန္းဖက္မွာ အမ်ားၾကီးေဆာင္ရြက္ဖုိ႔လုိေနပါေသးတယ္။
ေတာင္ၾကီး-ရန္ကုန္ ကားခက ၁၇၀၀၀ (တေသာင္းခုနွစ္ေထာင္)။ ေနျပည္ေတာ္၊ ပုဂံဖက္က ကားေတြ ေလာက္မေကာင္းေပမဲ့ ၃ ခုံတန္း VIP ဆုိေတာ့ သက္ေတာင့္သက္သာရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အိမ္သာက ပ်က္ေနျပီး အိမ္သာေပါက္၀မွာ ပစၥည္းေတြ ပိတ္တင္ထားပါတယ္။ ကားထြက္ခ်ိန္မွာေတာ့ စုိင္းထီးဆုိင္ သီခ်င္းေလးဖြင့္ေပးတဲ့အတြက္ မဆုိးပါဘူး။ ရွမ္းျပည္ခရီးစဥ္တေလ်ာက္ နားေထာင္ခ်င္ေနတဲ့ ရွမ္း အဆုိေတာ္ရဲ့အသံကို အခုမွၾကားခြင့္ရပါေတာ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ အသံရွင္ကုိမျမင္ရပဲ သီခ်င္းစာသားနဲ႔ လုိက္ေလ်ာညီေထြမရွိတဲ့ သရုပ္ေဆာင္ ခ်က္ေတြကိုသာ ျမင္ေနရတဲ့အခါမွာေတာ့ စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။ ျမန္မာနုိင္ငံက MTV အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သီခ်င္းေရးသူနဲ႔ MTV ဖန္တီးသူၾကား ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမရွိလုိ႔လားမေျပာတတ္ပါ။ သီခ်င္းစာသား ကတျခား၊ သရုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကတျခားစီျဖစ္ေနတာကို အေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။
ဒီလုိန႔ဲ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ကားဟာ ဟဲဟုိး၊ ေအာင္ပန္း၊ ကေလာျမိဳ့ေတြကိုလြန္လာျပီး စားေသာက္ဆုိင္ၾကီး တခုေရွ့မွာရပ္ပါတယ္။ ခရီးသည္ကား ၅ စီး ၆ စီးေလာက္အဲဒီဆုိင္မွာတျပိဳင္တည္းရပ္ထားတာေတြ႔ရပါ တယ္။ ဒီဆုိင္မွာ သန္႔စင္ခန္းေတြလဲအေတာ္ေကာင္းမြန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထုံးစံအတုိင္း ညဖက္စားနုိင္တဲ့ အစာေပ်ာ့ေတြ ဒီဆုိင္မွာလဲ မရျပန္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ေခါက္ဆဲြေက်ာ္ကုိပဲ အားေပးခဲ့ရေပါ့။
ကားေပၚမွာအဆာေျပေသာက္ဖို႔ ႏြားနုိ႔နဲ႔အခ်ဳိရည္လုိက္ရွာေတာ့ အားလုံးနီးပါးေသာဆုိင္ေတြနည္းတူ ဒီဆုိင္မွာလဲ ႏြားနုိ႔မရွိျပန္ပါဘူး။ ႏြားနုိ႔ဆုိလုိ႔ သမၼတေျပာမွ နုိ႔ေသာက္တယ္လို႔မထင္ၾကေစလုိပါ။ ဥေရာပမွာ ေနသူအေတာ္မ်ားမ်ား မနက္စာ စားတုိင္း ႏြားနုိ႔ေသာက္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ကေန အရက္မေသာက္ပဲ ႏြားနုိ႔ေသာက္ၾကဖုိ႔တုိက္တြန္းတာကို က်ေနာ္အျပည့္အ၀ ေထာက္ခံပါတယ္။
ဒါေပမဲဲ့ အခု က်ေနာ္ေရာက္ေနတဲ့ ေတာင္ၾကီး-ရန္ကုန္အေ၀းေျပးကားလမ္းေပၚက ေစ်းဆုိင္ၾကီးအပါ၀င္ ဆုိင္အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ႏြားနုိ႔မတင္ပဲ ဘီယာနဲ႔အရက္ကုိသာ နင္းကန္တင္ေရာင္းေနတယ္ဆုိတာကို သမၼတၾကီးသိပါရဲ့လားလုိ႔ေတာ့ သံသယ၀င္မိပါတယ္။ သမၼတရဲ့ တုိက္တြန္းခ်က္မထုတ္ခင္မွာ ႏြားနုိ႔ေတြ အလြယ္တကူ၀ယ္ယူနုိင္ေအာင္ အစိုးရကစီမံေပးသင့္ပါတယ္။ သမၼတရဲ့နႈတ္ထြက္စကားဆုိတာဟာ ျပီးျပီးေရာ မေျပာသင့္။ နုိင္ငံသားတုိင္းလုိက္နာေဆာင္ရြက္ရမဲ့ လမ္းညႊန္ခ်က္ျဖစ္သင့္ပါတယ္။
ျမန္မာနုိင္ငံမွာခရီးသည္ကားဂိတ္ ေကာင္းေကာင္းမရွိေသးဘူးဆုိျပီး ေျပာမိတဲ့က်ေနာ္ နည္းနည္းဆႏၵ ေစာသြားတာျဖစ္နုိင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ေတာင္ၾကီး-ရန္ကုန္ ကားဆုိက္တဲ့ ေအာင္မဂၤလာ အေ၀းေျပးကားဂိတ္ဟာ ထုိင္းက ကားဂိတ္ေတြလုိပဲ အေသခ်ာျပင္ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ ေလယဥ္ ကြင္းမွာလုိ ခရီးေဆာင္အိတ္ လက္တြန္းလွည္းေတြဘာေတြနဲ႔။ ''တာေမြဆိုရင္ ၇၀၀၀ (ခုနွစ္ေထာင္) ယူတယ္အကို။ တဦးတည္းလား၊ ဘယ္နွစ္ေယာက္လဲ'' လုိ႔ တကၠစီပဲြစားကေျပာပါတယ္။
တကၠစီပဲြစားဆုိလုိ႔ နားရႈပ္မသြားပါနဲ႔။ တကၠစီသမားက ကားေပၚမွာထုိင္ေနျပီး အခု က်ေနာ္ကုိ လာေမး ေနသူ၊ အထုတ္ဆြဲေနသူေတြက ဒီကားဂိတ္မွာ ဘာတာ၀န္ယူထားမွန္း က်ေနာ္မသိလုိ႔ပါ။ ''တကၠစီငွား တာပဲဗ်ာ။ ဘယ္နွစ္ေယာက္စီးစီး၊ ၄ ဦးထက္မပုိရင္ျပီးတာပဲမဟုတ္လား'' လုိ႔ က်ေနာ္ကျပန္ေျပာေတာ့ ''အဲဒါဆုိ အကုိက စင္းလုံးငွားတကၠစီယူမွာလား'' လုိ႔ အဲဒီပဲြစားကျပန္ေမးပါတယ္။
''တကၠစီငွားပါတယ္ဆုိမွ စင္းလုံးမငွားလုိ႔ ဘယ္လုိငွားရမလဲ'' ဆုိျပီး က်ေနာ္ကျပန္ေမးေတာ့ စကားသံက နည္းနည္းက်ယ္သလုိျဖစ္သြားတယ္နဲ႔တူပါတယ္။ ကားေပၚအရင္တက္ပါဆုိျပီး တကၠစီရပ္ထားတဲ့ဆီ က်ေနာ္ကိုေခၚလာပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ပစၥည္းေတြကုိ ကားေနာက္ဖုံးထဲ ထည့္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ကုိ ေရွ့ခန္းမွာ ထုိင္ခုိင္းပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အေနာက္ခန္းမွာ ေနာက္ထပ္ ခရီးသည္နွစ္ဦးကုိတင္လုိက္ပါ တယ္။ ''ေၾသာ္ ဒါေၾကာင့္ စင္းလုံးငွားမလားလုိ႔ ေမးေနတာကုိး'' ဆုိတာကုိ အဲဒီခ်ိန္က်မွ က်ေနာ္သေဘာေပါက္ လုိက္ပါ တယ္။
''စင္းလုံးငွားရင္ တေသာင္းေက်ာ္က်မယ္။ အကုိလဲမကိုက္ဘူး။ က်ေနာ္လဲမကို္က္ဘူး။ ဒီေတာ့ ျမန္မာ့ နည္းျမန္မာ့ဟန္ Share စနစ္ေပါ့အကုိရာ'' လုိ႔ကားဆရာကေျပာပါတယ္။ ဒီကားဆရာက ရုိးရုိးမဟုတ္။ ဘြဲ႔ရတကၠစီသမားလုိ႔ သူကိုယ္သူမိတ္ဆက္ပါတယ္။ သေဘာၤလုိက္ဖုိ႔ေစာင့္ရင္းနဲ႔ အိမ္ကကားကုိ အေပ်ာ္ေမာင္းေနရာကေန တကၠစီဆရာျဖစ္သြားတာလုိ႔ သူကဆုိပါတယ္။
''၇၀၀၀ ဆုိတာ ၁၀ ေဒၚလာေတာင္မရွိပါဘူး အကိုရာ။ နုိင္ငံျခားမွာဆုိ ဘယ္စီးစီး ေဒၚလာ ၁၀ အထက္မွာ ခ်ည္းပဲမဟုတ္လား'' ဆုိျပီး ကားသမားက ေျပာပါတယ္။ ''ဟုိမွာ တရက္ဘယ္ေလာက္ရတယ္ဆုိတာလဲ ထည့္ေျပာဦးေလဗ်ာ။ တရက္ ေဒၚလာ ၁၀၀ ေက်ာ္ရေနသူက ၁၀ ေပးရတာဘာအေၾကာင္းလဲ။ ဒီမွာက တရက္ ၃၀၀၀ ပဲရျပိး ကားခက ၇၀၀၀ ဆုိရင္ ဘယ္အလုပ္ျဖစ္ေတာ့မလဲ'' ဆုိျပီး က်ေနာ္ကေျပာေတာ့ ကားသမားက သိပ္လက္ခံခ်င္ပုံမရပါ။
သူဘဲြ႔ရ တကၠစီသမားျဖစ္ေနတာကိုပဲ ခဏခဏျပန္ေျပာေနပါတယ္။ အဲဒီလုိေျပာရင္း ကားဂိတ္ကေန လမ္းမၾကီးေပၚထြက္လာေတာ့ လမ္းကုိ ရဲကအေရးေပၚပိတ္ထားလုိ႔ တက္ခြင့္မရပါ။ ''ျမန္မာေတြပဲဗ်ာ။ လုပ္သလုိမျဖစ္ေတာ့လဲ ျဖစ္သလုိလုပ္ရမွာေပါ့'' လုိ႔သူကညီးျပီး ကားကုိဂငယ္ေကြ႔ျမန္ျမန္ေကြ႔ကာ ေရေ၀းသုသာန္ဖက္ကေန ပတ္ေမာင္းလာပါတယ္။ ဒီကားဂိတ္ဆီ ၃-၄ ေခါက္ေရာက္ဖူးျပီးျဖစ္ေပမဲ့ ေရေ၀း နဲ႔ ကားဂိတ္ ဒီေလာက္နီးနီး ကပ္ကပ္ရွိေနမွန္း က်ေနာ္မသိပါ။
က်ေနာ့္ကိုျပည္ေတာ္ျပန္မွန္းရိပ္မိသြားတဲ့ ဘြဲ႔ရတကၠစီဆရာဟာ သူရဲ့လက္ကုိင္ဖုန္းကုိထုတ္ျပီး ေျမာက္ ဥကၠလာက တံခုိးၾကီးဘုရားပုံေတြကိုျပကာ ဘယ္ဘုရားဖူးခ်င္လဲ။ လုိက္ပုိ႔ေပးမယ္လုိ႔ကမ္းလွမ္းလာပါ တယ္။ ဘုရားကိုစိတ္မ၀င္စားဘူးဆုိေတာ့ စားေသာက္ဆုိင္ေတြ၊ ကပဲြရံုေတြဆီသြားမလားလုိ႔ ျမဴဆြယ္ လာျပန္ပါတယ္။ အဲဒါေတြလဲစိတ္မ၀င္စားဘူး၊ သတင္းပဲစိတ္၀င္စားဆုိျပိးေျပာလုိက္ေတာ့ ဘယ္လုိနား လည္သြားလဲမသိပါ။ ''ေဟာဒီမွာ သစ္ထူးလြင္ဆုိက္ေလ။ သတင္းအေတာ္ျမန္တယ္'' လုိ႔ တကၠစီဆရာ ကေျပာျပိး သူရဲ့လက္ကုိင္ဖုန္းကုိ ေထာင္ျပေနပါတယ္။
တကယ္က သစ္ထူးလြင္ဆုိတာ တျခားလူမဟုတ္။ အရင္က က်ေနာ္နဲ႔ DVB မွာအတူတာ၀န္ထမ္းခဲ့ဖူးသူ။ DVB သတင္းေထာက္ေဟာင္း၊ RFA သတင္းေထာက္ေဟာင္း။ အခုေတာ့ သူရဲ့ Blog က ျမန္မာ အင္တာနက္ေလာကမွာ လူၾကည့္အမ်ားဆုံး၀က္ဆုိက္တခုျဖစ္ေနျပီး ျပီးခဲ့တဲ့ ဇန္နာ၀ါရီတလအတြင္း မွာတင္ ၀င္ၾကည့္သူဦးေရ ၃၃ သန္းရွိပါတယ္။ တရက္ကို တသန္းေက်ာ္၀င္ၾကည့္တဲ့သေဘာဆုိေတာ့ နည္းတဲ့ပရိတ္သတ္မဟုတ္။
ျပည္တြင္း-ျပည္ပ သတင္းဌာနအားလုံးက တင္သမွ်သတင္းအားလုံးကုိ စကၠန္႔မဆုိင္းပဲ သူ႔ရဲ့ ၀က္ဆုိက္ မွာတင္ေပးနုိင္သူ။ သူ႔ဆုိက္ကို၀င္ၾကည့္လုိက္ရံုနဲ႔ ထူးသမွ်သတင္းအားလုံးကို စကၠန္႔ပုိင္း၊ မီနစ္ပုိင္းအတြင္း သိနုိင္တယ္ဆုိေတာ့ ပရိတ္သတ္အေတာ္မ်ားမ်ားက အခ်ိန္ကုန္ခံျပီး မူရင္းဆုိက္ေတြဆီ သြားမေနေတာ့ပါ။ သစ္ထူးလြင္ကုိပဲ အရင္၀င္ၾကည့္ၾကျပီး အဲဒီကမွတဆင့္ မူရင္းဆုိက္ေတြဆီသြားၾကည့္ ေလ့ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
ညေနပုိင္းမွာေတာ့ ခ်ိန္းမထားပဲေတာင္ သတင္းသမားေတြဆုံေလ့ရွိတဲ့ေနရာလုိ႔ နာမည္ၾကီးတဲ့ ၁၉ လမ္းက စားေသာက္ဆုိင္တန္းဆီ က်ေနာ္ေရာက္သြားပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ ေမလခရီးစဥ္တုန္းကဆုိရင္ ဒီလမ္းကုိ ၃-၄ ေခါက္ေလာက္ေရာက္ျပီး ျပည္ေတာ္ျပန္ေတြအပါ၀င္ သတင္းသမား၊ NGO သမား၊ အနုပညာသမား၊ စာေပသမား စသျဖင့္ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းအေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ဆုံေတြ႔ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔က်ေတာ့ ည ၈ နာရီေလာက္အထိ၊ Jack Daniel's ပုလင္း တ၀က္က်ဳိးတဲ့အထိ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ခ်ိန္းထား သူ ၃-၄ ဦးကလြဲရင္ တျခားသတင္းသမား၊ NGO သမားတဦးမွမေတြ႔မိ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိျပီး ေမးၾကည့္ေတာ့ ဒီေန႔က တနဂၤေႏြေန႔ျဖစ္ေနလုိ႔ပါတဲ့။ ေသျပီဆရာေပါ့။ ဆုိလုိတာက တနဂၤေႏြ ရံုးပိတ္ ရက္ဆုိေတာ့ ဘယ္သူကမွ အိမ္ကေနလာျပီး ဒီမွာတကူးတကလာမထုိင္ပါ။ က်န္တဲ့ရံုးဖြင့္ရက္ေတြမွာေတာ့ ရံုးကဆင္းတာနဲ႔ အလုိလုိဒီကုိစုရပ္အျဖစ္ေရာက္လာၾကတာျဖစ္တယ္လို႔ ရန္ကုန္ေနသတင္းသမားေတြက ေျပာပါတယ္။
လြဲတဲ့အခါလဲလႊဲမွာေပါ့ေလ လုိ႔ေျပာရံုမွတပါး ဘာမွမတတ္နုိင္။ မနက္ျဖန္ ေနာ္ေ၀းကုိ ျပန္ေတာ့မွာဆုိေတာ့ ေနာက္တေခါက္လာမွ ျပန္ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့လုိ႔ပဲ နႈတ္ဆက္ခဲ့ရေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ့။ အင္း.. မိတ္ေဟာင္း ေဆြေဟာင္း သတင္းသမားေတြက တနဂၤေႏြမွာရံုးပိတ္လုိ႔မလာဘူးဆုိေပမဲ့ ပိတ္ရက္မရွိတဲ့ ၁၉ လမ္း ခုိင္ထူးရဲ့ သီခ်င္းသံကိုေတာ့ က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းနားေထာင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
''...ဆီးနွင္းတုိ႔က်စတညမွာ အိမ္ကုိပစ္ျပီးေတာ့... မေျပလည္နုိင္မဲ့လမ္းမွန္း သိရက္နဲ႔တလွမ္းခ်င္းလွမ္း ကာရင္ဆုိင္ေနဆဲက... အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့အလြမ္းစိတ္ တိတ္ဆိတ္ေရာက္လာတယ္''။ ''...စိမ္ေခၚေနတဲ့လမ္း ...ဆူးခင္းနဲ႔စီးခ်င္းထုိးကာ ေျမလွန္ပစ္ျပီးေတာ့... စုိေျပနုိင္မဲ့နည္းလမ္း ရွိရက္နဲ႔ မနီးစပ္ေသးခင္ ရွာေဖႊေန ဆဲက... အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့အလြမ္းစိတ္ တိတ္ဆိတ္ေရာက္လာတယ္...''။
''...အေမအုိေမွ်ာ္မယ္မွန္းလဲ သိရက္နဲ႔ခရီးၾကမ္းဖ်က္ကာ ျပန္မလာနုိင္ေသးခင္... ''။ ။
0 comments:
Post a Comment