The Voice Daily, 11-02-2016.
၆၉ ၾကိမ္ေျမာက္ ျပည္ေထာင္စုုေန႔
မနက္ျဖန္ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ဟာ ၆၉ ၾကိမ္ေျမာက္ ျပည္ေထာင္စုုေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုုေန႔ ေရာက္တုုိင္း ပထမဆုုံး သတိရမိတာကေတာ့ ေက်ာင္းသားဘ၀က ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ စာစီစာကုုန္းျပိဳင္ပဲြေတြ၊ ျပည္ေထာင္စုုအလံ သယ္ယူပဲြအခမ္းအနားေတြ၊ ျပည္ေထာင္စုုေန႔ညမွာက်င္းပတဲ့ တုုိင္းရင္းသားရုုိးရာ ယဥ္ေက်းမႈျပပဲြ၊ ကပဲြခုုန္ပဲြေတြနဲ႔ အားကစားျပိဳင္ပဲြေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေခတ္ကက်င္းပတဲ့ က်ဳိကၠဆံကြင္း ျပည္ေထာင္စုုေန႔ပဲြေတာ္ဆုုိရင္ တုုိးလုုိ႔ေတာင္မေပါက္ဘူး။ အလားတူ ျပည္နယ္-တုုိင္းအသီးသီးရဲ့ျမိဳ့ေတာ္ အားကစားကြင္းေတြမွာက်င္းပတဲ့ ျပည္ေထာင္စုုျပပဲြေတြကလည္း စည္သလားမေမးနဲ႔။ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ျမန္မာ၊ ရခုုိင္၊ ရွမ္း ရုုိးရာ၀တ္စုုံေတြနဲ႔ လွပစြာ ကေနဟန္ေတြကိုု အခုုထိ ျမင္ေရာင္ေနဆဲပါ။
လူငယ္ေတြဆိုုေတာ့ ျပည္ေထာင္စုုေန႔ ျပခန္းမွာျပထားတာေတြ၊ ေက်ာင္းစာအုုပ္ထဲမွာေရးထားတာေတြ ထက္ေက်ာ္ျပီး ျပည္ေထာင္စုုရဲ့တကယ့္အနွစ္သာရအေၾကာင္း တခါမွ အေသအခ်ာမစဥ္းစားမိပါ။ ဆရာေတြကလည္း တခါမွ အက်ယ္ခ်ဲ့ျပီး မရွင္းျပ၊ ေက်ာင္းသားေတြကုုိယ္တုုိင္ကလည္း ရွင္းျပဖုုိ႔တခါမွ မေမးမိ။ ေမးခြန္းထုုတ္ရေကာင္း မွန္းလည္း မသိခဲ့ပါဘူး။ ယုုတ္စြအဆုုံး သမုုိင္း၀င္ပင္လုုံစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထုုိးတဲ့ေနရာ၊ ျပည္ေထာင္စုုေက်ာက္တုုိင္ရွိတဲ့ ပင္လုုံျမိဳ့ဆီေတာင္ သြားေလ့လာဖုုိ႔ တခါမွ မစဥ္းစားမိခဲ့ဖူးပါ။ (အေနာက္နုုိင္ငံေတြမွာေတာ့ ဒီလုုိအေရးၾကီးတဲ့ေနရာဆီ ေက်ာင္းသားေတြ မပ်က္မကြက္ သြားေရာက္ေလ့လာေလ့ရွိပါတယ္)
ဒီလုုိနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ျပည္ေထာင္စုုေန႔ျဖစ္ေပၚလာပုုံေနာက္ခံအက်ဥ္းေလး၊ ဗမာအစိုုးရကုုိ္ယ္စား လွယ္ ဗုုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ေတာင္တန္းသားေတြရဲ့ကိုုယ္စားလွယ္ တုုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ လက္မွတ္ေရးထုုိးရာကေန ပင္လုုံစာခ်ဳပ္ျဖစ္ေပၚလာတယ္၊ အဲဒီကတဆင့္ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့တယ္ဆုုိတာ ေလာက္ပဲ အၾကမ္းဖ်င္းသိခဲ့ျပီး အဲဒီပင္လုုံစာခ်ဳပ္ထဲမွာ ဘာေတြပါသလဲ၊ အဲဒီစာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္ေတြကိုု အစိုုးရအဆက္ဆက္က ဘယ္လုုိအေကာင္ အထည္ေဖၚေနသလဲဆုုိတဲ့ အဓိကအပုုိင္းကုုိေတာ့ သိခြင့္ မရခဲ့ၾကပါဘူး။
ျပည္ေထာင္စုုေန႔အေပၚ နားလည္မႈအဆင့္ ဒီလာက္သာရွိခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တုုိ႔က်ာင္းသားေတြဟာ ၁၉၈၈ မွာေတာ့ ၾကီးမားတဲ့ လူထုုေတာ္လွန္ေရးတရပ္ကုုိၾကံဳေတြ႔လုုိက္ရျပီး စဥ္းစားပုုံေတြအေတာ္ေျပာင္းသြား ပါတယ္။ ဒီမုုိကေရစီအေရးေတာင္းဆုုိမႈတုုိက္ပဲြေတြကေနတဆင့္ ဖက္ဒရယ္အေရး၊ စစ္မွန္တဲ့ျပည္ေထာင္စုု အခြင့္အေရးေပးဖုုိ႔ လက္နက္ကုုိင္ျပီး ေတာင္းဆုုိေနတဲ့ တုုိင္းရင္းသားနယ္ေျမဆီအထိ ဒီေက်ာင္းသား ေတြေရာက္သြားတဲ့အခါ ေက်ာင္းမွာသင္ေနတဲ့ ျပည္ေထာင္စုုေန႔နဲ႔ တကယ့္ျပည္ေထာင္စုုရဲ့အနွစ္သာရ အေတာ္ကြဲျပားေနတယ္ဆုုိတာကိုု ကုုိယ္တုုိင္ၾကံဳေတြ႔လုုိက္ ၾကရပါတယ္။
ေတာထဲက ျပည္ေထာင္စုုေန႔
ဇန္နာ၀ါရီ ၄ ၇က္မွာ လြတ္လပ္ေရးေန႔၊ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၂ မွာ ျပည္ေထာင္စုုေန႔ဆုုိျပီး အရုုိးစြဲလာခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တုုိ႔ေက်ာင္းသားတြဟာ ေတာထဲေရာက္ေတာ့လည္း ဒီလုုိအခမ္းအနားေတြကုုိ အစဥ္အလာမပ်က္ ဆက္က်င္းပခဲ့တယ္ဆုုိပါေတာ့။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုုိ႔ဟာ စာသင္ခန္းထဲကေက်ာင္းသားေတြမဟုုတ္ေတာ့ပါ၊ လက္နက္ကုုိင္ေတာ္လွန္ေရးလုုပ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားၾကီးေတြျဖစ္ေနပါျပီ။ ဒီေတာ့ အနီး၀န္းက်င္ရွိ မဟာမိတ္ တုုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကိုုလည္း ဒီအခန္းအနားေတြဆီတက္ဖုုိ႔ ဖိတ္ၾကားရတာေပါ့။
''လြတ္လပ္ေရးေန႔ေတြ၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔ေတြက အတုအေယာင္ေတြပါကြာ။ အဲဒါေတြသာ အစစ္ အမွန္ဆုိရင္ ငါတုိ႔ ဒီေနရာမွာေနဖုိ႔ ဘယ္လုိမလဲ'' ဆုုိျပီး KNU ကရင့္အမ်ဳိးသားအစည္းအရံုုးရဲ့ ေခါင္းေဆာင္တဦးက က်ေနာ္တိုု႔ရဲ့ဖိတ္ ၾကားခ်က္ကိုု ျငင္းပယ္တဲ့အခါ အေတာ္အံ့ၾသသြားပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာေနစဥ္က ဒီလုုိစကားလုုံးမ်ဳိး တခါမွ မၾကားဖူးခဲ့ပါ။ ဒီလုုိျငင္းပယ္လိမ့္မယ္လိုု႔လည္း လုုံး၀ ထင္မထားခဲ့ပါ။
‘’ဒီလူ ဘာေၾကာင္တာလဲ’’ ဆုုိျပီး ပထမ ပုုိင္းမွာ နည္းနည္းစိတ္ဆုုိးသလုုိျဖစ္သြားခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္ပုုိင္းမွာေတာ့ သူရဲ့ ဆုုိလုုိရင္းကိုု တေျဖးေျဖးသေဘာေပါက္လာပါတယ္။ အခုုက်င္းပေနတဲ့ အခမ္းအနားေတြဟာ အစစ္မွန္အဓိပၸါယ္ရွိ မယ္ဆုိရင္၊ တနည္းအားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုုေန႔ျဖစ္ေပၚလာစဥ္က ေပးခဲ့တဲ့ကတိေတြ၊ စာခ်ဳပ္စာတန္းေတြအတုိင္းသာ တာ၀န္ရွိသူအားလုံးက စနစ္တက်ေဆာင္ရြက္လာမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြ ေတာခုိစရာအေၾကာင္းမရွိသလုိ KNU အပါ၀င္ လူမ်ဳိးစုေတြလဲ လက္နက္ကုိင္ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနစရာမလုိဘူးလုိ႔ သူက ဆုုိလုုိတာပါ။
ဒါ လြန္ခ့ဲ့တဲ့ ၁၉၈၉၊ ၉၀ ၀န္းက်င္ကအေျခအေနကုုိေျပာတာပါ။ အခုုေတာ့ ေခတ္ေျပာင္းသြားျပီ။ ေက်ာင္းသားအဖြဲေတြက ေတာထဲမွာ ဒီလုုိအခမ္းအနားမက်င္းပေတာ့သလုုိ KNU အပါ၀င္ လက္နက္ ကုုိင္တုုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း ဒါမ်ဳိးမျငင္းေတာ့ပါ။ ဗဟာဗမာ ရန္သူေတြဆုုိျပီး တခ်ိန္က သူတိုု႔အသဲအသန္တုုိက္ခဲ့ဖူးတဲ့ စစ္အစိုုးရ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔အတူ ေနျပည္ေတာ္က ျပည္ေထာင္စုု ညစာစားပဲြမွာ ရွန္ပိန္ခြက္ခ်င္း တုုိက္ေနၾကပါျပီ။
ေက်ာင္းသားေတြဖိတ္တုုန္းက ျငင္းဆုုိဖူးခဲ့ဖူးသူေတြ အခုုေတာ့ ေနျပည္ေတာ္အထိ တကူးတကာ့သြားျပီး အခမ္းအနားတက္ေနတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ သူတိုု႔ရဲ့ ျပည္ေထာင္စုုေန႔ဆုုိင္ရာ သေဘာထား မူ၀ါဒေတြ ေျပာင္းသြားလုုိ႔လား။ လက္ရွိအစိုုးရက ပင္လုုံစာခ်ဳပ္ပါ မူေတြကုုိ အေကာင္အထည္ေဖၚေပးလာလုုိ႔လား။ ဒါမွမဟုုတ္ ျငင္းဖုုိ႔မသင့္ေတာ္တဲ့အတြက္ သံတမန္ဆန္ဆန္ တက္ေနၾကရတာမ်ဳိးလား။
ဘယ္လုုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ေသနတ္ခ်င္းတုုိက္ေနရာကေန ရွန္ပိန္ခြက္ခ်င္းတုုိက္ရတဲ့အဆင့္ဆီ ေရာက္လာေအာင္ ၾကား၀င္ေစ့စပ္ေပးခဲ့တဲ့ MPC ျမန္မာျငိမ္းခ်မ္းေရးစင္တာကိုုေတာ့ ေက်းဇူးတင္သင့္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖက္ဒရယ္စနစ္ေတြ၊ တန္းတူေရးနဲ႔ ကုုိယ္ပုုိင္ျပဌဏ္းခြင့္ဆိုုတာေတြက ဒီလုုိ နွစ္ဖက္လူၾကီးမင္းေတြ ရွန္ပိန္ခြက္ခ်င္းတုုိက္ေနရံုုနဲ႔ သူအလုုိုုလုုိ ရလာနုုိင္တာမ်ဳိး မဟုုတ္ပါ။ ဒီၾကားထဲ NCA လက္မွတ္မထုုိးတဲ့ တခ်ဳိ႔အဖြဲ႔ေတြအေပၚ တပ္မေတာ္က အၾကီးအက်ယ္ထုုိးစစ္ဆင္ေနဆဲ။ တခ်ဳိ႔အဖြဲ႔ေတြကေတာ့ တပ္မေတာ္နဲ႔တုုိက္ရတဲ့အျပင္ တုုိင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္းပါ လွည့္ပတ္တုုိက္တဲ့အထိ အေျခအေနေတြက ရႈတ္ေထြးလာေနပါတယ္။
၈ ျပည္နယ္မူကုုိ လူၾကီးမင္း လက္ခံပါသလား
အရင္ေခတ္က စကားထဲေတာင္ ထည့္မေျပာရဲတဲ့ ဖက္ဒရယ္မူကုုိ အခုုေတာ့ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ကုုိယ္တုုိင္က လက္ ခံပါတယ္လုုိ႔ေျပာလာေနပါျပီ။ ကာ-ခ်ဳပ္ ဗိုုလ္ခ်ဳပ္မႈးၾကီးမင္းေအာင္လႈိင္ကလည္း ဖက္ဒရယ္မူကိုု လက္ခံတယ္လုုိ႔ ေျပာထားဖူးပါတယ္။ အခုု ေရြးေကာက္ပဲြမွာအျပတ္အသတ္အနုုိင္ရျပီး လႊတ္ေတာ္သစ္ဆီေရာက္လာတဲ့ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုုၾကည္ရဲ့ NLD ပါတီကလည္း ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုု စနစ္ကိုု လက္ခံတယ္လုုိ႔ေျပာထားပါတယ္။
ဒါဆုုိ ဘာလုုိေသးလုုိ႔လဲ။ နွစ္ ၅၀ ေက်ာ္လက္နက္ကုုိင္တုုိက္ေနတဲ့ တုုိင္းရင္းသားေတြ သူ႔ေဒသသူျပန္လုုိ႔ ရျပီေပါ့။ နွစ္ ၁၀၀ ေက်ာ္အထိ ေထာင္ဒဏ္ခ်ခံခဲ့ရဖူးတဲ့ တုုိင္းရင္းသားပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြလည္း ကိုုယ့္ျပည္နယ္ကုုိယ္ျပန္ ျပီး ကုုိယ္ပုုိင္အုုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ခ်လုုိ႔ရျပီေပါ့။ နယ္စပ္ေဒသအသီးသီးမွာ နွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ေသာင္တင္ေနတဲ့ ဒုုကၡသည္ေတြ၊ တတိယနုုိင္ငံေတြဆီ ေရာက္သြားသူေတြလည္း လြတ္လပ္စြာ အိမ္ျပန္ခြင့္ရျပီေပါ့။
ဒါက အေကာင္းဖက္ကိုု အလြန္အကြ်ံေမ်ာ္ျပီး စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္တာပါ။ တကယ့္အေျခအေနက အဲေလာက္အထိ ေမွ်ာ္လင့္လုုိုုိ႔ မရေသး။ ဖက္ဒရယ္မူကိုုလက္ခံျပီလုုိ႔ တာ၀န္ရွိသူေတြဖက္က ေျပာလုုိက္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ေဖၚရမဲ့အခ်ိန္ၾကားမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာမယ္ဆုုိတာ ခန္႔မွန္းဖုုိ႔ ခက္ေနပါေသးတယ္။ ဒီထက္ပုုိ ဆုုိးတာက အထက္ေဖၚျပပါ အာဏာရလူၾကီးမင္းေတြေျပာေနတဲ့ ဖက္ဒရယ္စနစ္နဲ႔ ေရွ့မွာ စာေရးသူတင္ျပခဲ့တဲ့ ေတာထဲကလက္နက္ကုုိင္တုုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ေထာင္က်ခံတုုိင္းရင္းသား ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြေျပာေနတဲ့ ဖက္ဒရယ္စနစ္ အတူတူေကာ ဟုုတ္ရဲ့လား၊ တထပ္တည္းက်ပါရဲ့လား ဆုုိတာပါပဲ။
အမ်ားျမင္သာေအာင္ေျပာရမယ္ဆုုိရင္ ရွမ္း မူ လုုိ႔ေခၚၾကတဲ့ ၈ ျပည္နယ္မူကိုု အာဏာရပါတီနဲ႔ စစ္တပ္ဖက္ က လက္ခံျပီလား။ ဒါမွမဟုုတ္ အခုုရွိေနတဲ့ ၇ ျပည္နယ္၊ ၇ တုုိင္းကိုုပဲ ေဒသဆုုိင္ရာအုုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ဖက္မွာ နည္းနည္းေလး လုုပ္ပုုိင္ခြင့္အာဏာတုုိးေပးလုုိက္ရင္ ဖက္ဒရယ္စနစ္ျဖစ္လာျပီလုုိ႔ ထင္ေနၾကတာမ်ဳိးလား။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာမယ္ဆုုိရင္ေတာ့ ဖက္ဒရယ္ဆုုိတဲ့စကားလုုံးကိုုလက္ခံတဲ့ေနရာမွာ အားလုုံးတူေနျပီ လုုိ႔ဆုုိနုုိင္ေပမဲ့ အနွစ္သာရအပုုိင္း အေကာင္အထည္ေဖၚဖုုိ႕႔ကိစၥမွာေတာ့ အခုုမွ အစပဲရွိေသးတယ္လုုိ႔ ဆုုိခ်င္ပါတယ္။
ဒီလုုိေဆြးေႏြးတဲ့အခါ နုုိင္ငံေရးသမားေတြ၊ တုုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြက သက္ဆုုိင္ရာပါတီ၊ အဖြဲ႔အစည္းကိုု ကိုု္ယ္စားျပဳျငင္းခုုန္ၾကတာ သဘာ၀က်ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အကဲခတ္သူေတြ၊ အထူးသျဖင့္ မီဒီယာသမားေတြကေတာ့ လြတ္လပ္သူေတြအျဖစ္ ဘယ္ဖက္မွမပါပဲ ၾကားလူအျမင္သက္သက္နဲ႔ ေလ့လာခြဲျခမ္းတင္ျပနုုိင္ဖုုိ႔ လုုိမယ္ထင္ပါ တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုုိရင္ အရင္နွစ္ေတြကျဖစ္ပြားခဲ့ဖူးတဲ့ ဘာသာေရးပတိပကၡေတြတုုန္းက သတင္းသမား အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဗုုဒၵဘာသာဖက္မွာ ရပ္မိျပီး သားျဖစ္ေနသလုုိ အခုုဖက္ဒရယ္ကိစၥကုုိတင္ျပတဲ့အခါမွာလည္း သတင္းသမားတခ်ဳိ႔ ဗမာလူမ်ားစုု ဖက္မွာရပ္ျပီး သတင္းတင္ျပတာမ်ဳိး ေတြ႔ ေတြ႔ေနရလုုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ တုုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရးဆုုိတာကလည္း လူ႔အခြင့္ေရးလုုိပဲ မူလရပုုိင္ခြင့္ေတြပါ။ ဗမာ လူမ်ားစုုက ပုုိင္ရွင္ျဖစ္ေနလုုိ႔ တုုိင္းရင္းသားလူနည္းစုုေတြက ေတာင္းခံေနရတာမ်ဳိး မဟုုတ္ပါ။ ဗမာက အကုုိၾကီးျဖစ္ျပီး တုုိင္းရင္းသားေတြက ညီငယ္ေတြလည္း မဟုုတ္ပါ။ နုုိင္ငံသားတုုိင္း တန္းတူရည္တူ အခြင့္အေရးရွိပါတယ္။ လူမ်ားစုုက လူနည္းစုုကုုိ အခြင့္အေရးတန္းတူေပးဖုုိ႔ ေတာင္းဆုုိေနျခင္းမွ် သာျဖစ္ပါတယ္။
NLD အစိုုးရေခတ္မွာ ဖက္ဒရယ္မူ ျဖစ္လာနုုိင္သလား
ေသခ်ာတာကေတာ့ အခုုေရြးေကာက္ခံ NLD အစုုိးရသစ္လက္ထက္မွာ တုုိင္းရင္းသားေတြရဲ့အခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုုမႈ၊ တနည္းအားျဖင့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုုမူေတာင္းဆုုိမႈ ပိုုအသံက်ယ္လာမယ္ဆုုိတာ သံသယရွိစရာမလုုိပါဘူး။ အရင္စစ္အစိုုးရေခတ္က လက္နက္နဲ႔ဖိနွိပ္ထားလုုိ႔၊ ဖမ္းဆီးျပီးေထာင္ထဲထည့္ ထားလုုိ႔ ေဆြးေနြးခြင့္မရတဲ့ ဒီကိစၥကုုိ လူထုုေရြးခ်ယ္မႈနဲ႔တက္လာတဲ့ NLD အစိုုးရလက္ထက္မွာ မေဆြးေႏြးရင္ ဘယ္အခ်ိန္သြားေဆြးေႏြးမွာလဲ။ ဒါေပမဲ့ NLD ဖက္ကေတာ့ ေလာေလာဆယ္မွာ တုုိင္းရင္းသားအေရးဖက္ကိုုမလွည့္နုုိင္ေသးပဲ စစ္တပိုုင္းအစိုုးရဆီကေန အာဏာလြဲေျပာင္းေရး ကိစၥေခ်ာေမြ႔ေရးကိုုပဲ ၁၀၀ ရာခုုိင္နႈန္း အာရံုုစုုိက္ထားပုုံရပါတယ္။
တဖက္မွာလည္း ဖက္ဒရယ္မူကိုုဒီလုုိေဆြးေႏြးလုုိ႔၊ ၈ ျပည္နယ္မူကိုုေတာင္းလုုိ႔ ၁၉၆၂ ကလုုိ စစ္တပ္အာ ဏာျပန္သိမ္းရင္ဘယ္လုုိလုုပ္မလဲဆုုိျပီး စိုုးရိမ္သူေတြ NLD ပါတီနဲ႔ နုုိင္ငံေရးအသုုိင္းအ၀ုုိင္းၾကားမွာ ရွိေနဆဲပါ။ စစ္တပ္ရဲ့ဖိနွိပ္မႈနဲ႔ ၀ါဒျဖန္႔မႈေအာက္မွာ နွစ္ ၅၀ ေက်ာ္ေနခဲ့ရသူေတြဆုုိေတာ့ အတိတ္ရဲ့ အရိပ္တေစၦကုုိ အခုုခ်ိန္အထိ ဆက္ေၾကာက္ေနတာကိုု အျပစ္ေျပာဖိုု႔ေတာ့ ခက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာေဆြးေႏြးရင္း၊ NCA လုုပ္ငန္းစဥ္ မွာေဆြးေႏြးရင္း ညွိနႈိင္းရင္းနဲ႔ တေျဖးေျဖး အေျဖနဲ႔ ပုုိနီးစပ္လာမယ္လိုု႔ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။
တခ်ိန္တည္းမွာပဲ သာမန္လူထုုၾကားမွာလည္း တုုိင္းရင္းသားေတြအေပၚ ခဲြျခားဆက္ဆံတာမ်ဳိးေတြ ေရွာင္ဖုုိ႔လုုိပါတယ္။ “ညစ္ပတ္လုုိက္တာကြာ၊ ကရင္က်ေနတာပဲ” ဆုုိတာမ်ဳိး၊ ‘’တုုိင္းရင္းသားဆုုိေပမဲ့ ျမန္မာစကား ပီေအာင္ေျပာတတ္သားပဲ” ဆုုိတာမ်ဳိး၊ စသျဖင့္ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမွန္း သတိမထားမိပဲ ေန႔စဥ္သုုံးေနတဲ့အသံုုးအနႈန္းတခ်ဳိ႔ကိုု ျပန္သုုံးသပ္သင့္ပါတယ္။ အျငိမ္ထဲကလူရႊင္ေတာ္ေတြ၊ ရုုပ္ရွင္ထဲက သရုုပ္ေဆာင္ေတြေျပာတဲ့စကား၊ အသုုံးအနႈန္းေတြမွာလဲ တုုိင္းရင္းသားေတြအေပၚ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈပါတဲ့ စကားလုုံးေတြကိုု စဥ္းစားဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္။
တခါ အမ်ဳိးဘာသာကာကြယ္ေရးဆုုိျပီး ေၾကြးေၾကာ္ေနတဲ့လူေတြကလည္း ဗမာနဲ႔ ဗုုဒၵဘာသာကိုု ေရွ့တန္းတင္ရင္းနဲ႔ တုုိင္းရင္းသားေတြအေပၚ ခဲြျခားဆက္ဆံျပီးသားျဖစ္ေနတာကိုု သတိထားသင့္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသားေရး Nationalism လုုိ႔ေၾကြးေၾကာ္ေနေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ Nation Building နုုိင္ငံတည္ ေဆာက္ေရးဆီ ဦးမတည္ပဲ ခဲြျခားဆက္ဆံေရး Racism ဆီ ျမန္မာနုုိင္ငံ ဦးတည္ေနျပီလုုိ႔ေတာင္ ပညာရွင္ တခ်ဳိ႔ကက ေထာက္ျပေနပါတယ္။
ဒီအတြက္ ေလာေလာဆယ္ အေရးတၾကီးလုုပ္ဖုုိ႔လုုိေနတာကေတာ့ တုုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ျဖစ္ေနတဲ့ စစ္ပဲြေတြကိုု ခ်က္ခ်င္းရပ္တန္႔ဖုုိ႔ပါပဲ။ ထုုိးစစ္ရပ္ဆုုိင္းျခင္းကေနတဆင့္ NCA မွာ အားလုုံးပါ၀င္ခြင့္ရ လာေအာင္ အစုုိးရသစ္က စြမ္းေဆာင္ျပဖုုိ႔လုုိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီနွစ္ ျပည္ေထာင္စုုေန႔ညစာစားပဲြကုုိ အရင္နွစ္ေတြကလုုိ ရွန္ပိန္ခြက္ခ်င္း တုုိက္ရံုုသက္သက္အသံုုးမခ်ပဲ ဖက္ဒရယ္မူဆီ ဦးတည္တဲ့အဆင့္ ေဆြးေႏြးပဲြေတြအထိ ေရာက္ေအာင္တက္လွမ္းနုုိင္ေရး ပထမ ေျခလွမ္းအျဖစ္အသုုံးခ်သင့္ပါေၾကာင္း နႈိးေဆာ္တင္ျပလုုိက္ရပါတယ္။ ။
......
(ပင္လုုံနွင့္ဆုုိင္တဲ့ ဓာတ္ပုုံေတြ၊ စာခ်ဳပ္ စာတမ္းေတြကိုု ဒီေနရာမွာ စုုေပါင္း ေဖၚျပလုုိက္ပါတယ္။ မွတ္တမ္းနဲ႔ သုုေတသနလုုပ္ခ်င္သူမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ပါတယ္)။
...........
ပင္လုုံစာခ်ဳပ္အျပီးမွာ ေရးဆဲြခဲ့တဲ့ ၁၉၄၇ ဖြဲ႔စည္းပုုံအေျခခံဥပေဒကိုုလည္း ဒီေနရာမွာ ေဖၚျပအပ္ပါတယ္...
.......
0 comments:
Post a Comment