(၉၉၉၉) ကုိးေလးလုံးအႀကိဳ စကား၀ုိင္းနွင့္ PP 21
ေအာ္စလုိရံုးခ်ဳပ္မွာ ၃ လတာ Interim တာ၀န္ၿပီးဆုံးလုိ႔ ဘန္ေကာက္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ပထမဆုံး ေပး အပ္ျခင္းခံရတဲ့တာ၀န္က ၉ ေလးလုံး စကား၀ုိင္းလုပ္ဖုိ႔ပါ။ စကား၀ုိင္းဆုိလုိ႔ အခုေခတ္ DVB TV စကား ၀ုိင္းေတြ၊ ဒီဘိတ္ေတြလုိ ဟုိတယ္အခန္းေတြငွားျပီး ကင္မရာမင္း မ်ားစြာ၊ ၀န္ထမ္းေတြမ်ားစြာနဲ႔ စိတ္ ႀကိဳက္ျပင္ဆင္ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္မွာ လုပ္ခြင့္ရတယ္လို႔ မထင္လုိက္ပါနဲ႔။ အဲဒီအခ်ိန္က ဒီမုိကေရစီ အင္အားစု အားလုံးနီးပါး အေျခစိုက္တဲ့ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕စြန္က လွ်ဳိ႕၀ွက္ေနရာတခုမွာ လုပ္ခဲ့ရတာပါ။
(ABSDF ဒုဥကၠဌ၊ PP21 အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ကိုမုိးသီးဇြန္ကုိ နယ္စပ္စခန္းတခုမွာေတြ႔ရစဥ္။ ဓာတ္ပုံ- ထက္ေအာင္ေက်ာ္)
လွ်ဳိ႕၀ွက္ေနရာဆုိတာကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က အတုိက္ခံအင္အားစုေတြ သုံးေနၾက စကားလုံးကို ယူသုံး လုိက္တာပါ။ အတုိက္ခံအမ်ားစုဟာ မဲေဆာက္မွာ ရံုးခန္းဖြင့္ၿပီး အလုပ္လုပ္ေနၾကေပမယ့္ သူတုိ႔က်င္းပ တဲ့ အခန္းနားေနရာကို မဲေဆာက္လုိ႔ ထည့္ေလ့မရွိပါ။ မီဒီယာေတြက အဲဒီလုိ တည့္တည့္ညႊန္းဆုိတာ ကိုလည္း သူတုိ႔က မႀကိဳက္ၾကပါ။ ဒါေၾကာင့္ နယ္စပ္ကလွ်ဳိ႕၀က္တေနရာ သုိ႔မဟုတ္ လြတ္ေျမာက္နယ္ ေျမ တေနရာဆုိၿပီး ေခါင္းစဥ္တပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕စြန္တေနရာက ကိုမုိးသီးဇြန္တုိ႔ ရဲ့ ရံုးခန္း PP21 (People Power 21 Century) မွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ စကား၀ုိင္းကုိ နယ္စပ္က လွ်ဳိ႕၀ွက္စခန္း တခုမွာ လုပ္သလုိလုိနဲ႔ သတင္းပို႔လုိက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ထိ ကိုမုိးသီးဇြန္ဟာ ABSDF ဒုဥကၠ႒ တာ၀န္ယူထားဆဲျဖစ္ၿပီး သူနဲ႔အတူ ကုိ၀င္းမင္း (အခု VOA)၊ ကုိမင္းမင္းနဲ႔ ရဲေဘာ္အေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႔ရပါတယ္။ သူတုိ႔ရံုးခန္း (အဲဒီကာလရံုးခန္းေတြဟာ လူေနေဆာင္ေတြလည္းျဖစ္ပါတယ္) နဲ႔ မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္ လမ္းတဖက္ခ်မ္းမွာေတာ့ NGO ေတြ အလုပ္ လုပ္တဲ့ သစ္သားအိမ္တလုံးရွိပါတယ္။ အဲဒီေဘးမွာေတာ့ ပဒုိမန္းၿငိမ္းေမာင္ (အခု KNU ေျပာခြင့္ရ ပုဂၢိဳ လ္) ရဲ့ ေနအိမ္ရွိပါတယ္။ အဲဒီနုိင္ငံေရးရံုးခန္းေတြရွိတဲ့ လမ္းကိုေက်ာ္ၿပီး လယ္ကြင္းတခုကိုျဖတ္ လုိက္ မယ္ဆုိရင္ေတာ့ NCGUB ျပန္ၾကားေရး၀န္ၾကီး ဦးေမာင္ေမာင္ေအးရဲ့ ရံုးခန္း သို႔မဟုတ္ က်ေနာ္တုိ႔ DVB သတင္းေထာက္ႀကီး ကိုစုိး၀င္းညိဳရဲ့ ရံုးခန္းကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္ရဲ့ ၉ ေလးလုံးစကား၀ုိင္းမွာ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးသူေတြကေတာ့ ABSDF နဲ႔ ၈ ေလးလုံးေခါင္းေဆာင္ ကိုမုိးသီးဇြန္၊ ၁၉၉၆ ၀န္းက်င္မွာ နယ္စပ္ဆီထြက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ ကုိမင္းဇင္နဲ႔ ၁၉၉၈ မွာ ထြက္လာတဲ့ ကုိ၀င္းနုိင္ တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ စကား၀ုိင္းဆုိေပမယ့္ စားပဲြ၀ုိင္းမရွိ၊ ပရိသတ္လည္းမရွိပါ။ PP21 ရံုးေအာက္ထပ္ေျမျပင္က ထုိင္ခုံတခုမွာ သူတုိ႔ ၃ ဦးကုိ စုထုိင္ခုိင္းျပီး က်ေနာ္ရဲ့ Sony MD ရီေကာ္ဒါ ေလးနဲ႔ တလွည့္စီ မုိက္ကရုိဖုန္းထုိးေပးၿပီး ေမးျမန္းေျဖၾကားျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ့ေျပာၾကား ခ်က္ကုိ အတိအက် မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ ၉ ေလးလုံးေန႔ (၁၉၉၉ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလ ၉ ရက္ေန႔) မွာ လူထုအုံႂကြမႈ တကယ္ပဲျဖစ္လာေတာ့မယ့္ ပုံစံမ်ဳိး အားလုံးကေျပာခဲ့တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ဒုကၡသည္ကို ဒုကၡထပ္ေပးမိတဲ့ သတင္းေထာက္
ကုိစုိး၀င္းညဳိရဲ့ ရံုးခန္းမွာတည္းၿပီး မဲေဆာက္နုိင္ငံေရး အေျခေနကို ေလ့လာရင္းနဲ႔ ေသာင္ရင္းျမစ္ေဘး ကေစ်းတန္းေတြ၊ ဒုကၡသည္စခန္းေတြဆီ က်ေနာ္ေရာက္သြားပါတယ္။ အခု အုန္းဖ်န္စခန္းအျဖစ္ နာ မည္ႀကီးေနတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းဟာ အဲဒီအခ်ိန္က စတင္တည္ခါစပဲရွိေသးၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ေရာက္ သြား ခ်ိန္မွာ တဲအိမ္ေတြေဆာက္ေနဆဲ၊ အင္ဖက္ေတြ၊ ၀ါးလုံးေတြ သယ္ယူေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။
( ၉၉၉၉ ကာလအတြင္း မနီလြိဳင္စခန္းမွာ သတင္းသြားယူစဥ္က)
က်ေနာ္နဲ႔အတူ အဲဒီစခန္းဆီေရာက္သြားသူက ဧရာ၀တီအယ္ဒီတာခ်ဳပ္လည္းျဖစ္၊ RFA နာမည္ႀကီး သ တင္းေထာက္လည္းျဖစ္တဲ့ ကိုေအာင္ေဇာ္ပါ။ တကယ့္ေတာ့ အတူေရာက္သြားတာမဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ ကားနဲ႔ က်ေနာ္ကလုိက္သြားတာပါ။ သူ႔ကားဆရာက ထုိင္းနုိင္ငံသားဆုိေတာ့ လမ္းတေလွ်ာက္က ထုိင္း စစ္တပ္ဂိတ္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းစကားေျပာနုိင္ၿပီး ဒီလမ္းတေလွ်ာက္က လွပတဲ့ ရႈခင္းေတြကို ၾကည့္ဖုိ႔လာတယ္လို႔ ရႊီးလုိက္ပါတယ္။ ဒီလုိမရႊီးလုိ႔မရ။ အဲဒီအခ်ိန္က သတင္းေထာက္ေတြ ဒီဘက္လာ တာကုိ ထုိင္းလုံျခံဳေရးက မႀကိဳက္ပါ။
အုန္းဖ်န္စခန္းဆီေရာက္တဲ့အခါမွာလည္း လုံျခံဳေရးဂိတ္မရွိတဲ့ စခန္းေအာက္ဘက္နားမွာ ကားရပ္ၿပီး ကရင္လုိ ဟုိေျပာဒီေျပာနဲ႔ ၀င္သြားရတာပါ။ ေတာင္နံရံမွာ၊ ေတာင္နံရံဆုိေပ မယ့္ ေက်ာက္ေဆာင္မရွိတဲ့ ေျမသားသက္ သက္နံရံမွာ ျဖစ္သလုိေဆာက္ထားတဲ့ တဲအိမ္ေတြကို ဓာတ္ပုံရုိက္ရင္း၊ ေတြ႔မွ်လူ ေတြ ကို ဟုိေမး ဒီေမး လုပ္ရင္းနဲ႔ အင္ဖက္အိတ္ႀကီးတလုံး ထမ္းၿပီး ေတာင္ေပၚတက္လာေနတဲ့ လူတဦးကုိ က်ေနာ္က အင္တာဗ်ဳးသြားလုပ္မိပါတယ္။
ဟုိလူက အင္ဖက္အိတ္ႀကီးေလးလြန္းလုိ႔ ေခြ်းျပန္ေနခ်ိန္၊ ေဟာဟဲျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က မုိက္က ေလးကုိင္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လုိက္ေမးေနတဲ့ပုံကို ကုိေအာင္ေဇာ္က ဓာတ္ပုံလွမ္းရုိက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ''ခင္ဗ်ားက Refugee ကုိ torture ထပ္လုပ္ေနတာပဲ'' လုိ႔ေျပာၿပီး က်ေနာ္ကုိေနာက္ပါတယ္။ သူေျပာမွ ပဲ က်ေနာ္လည္း သတိထားမိပါတယ္။ သတင္းေထာက္ဆုိတာ တခါတခါ ကုိယ္လုိခ်င္တာရဖုိ႔ပဲသိၿပီး တဖက္သားရဲ့ ဒုကၡေတြ၊ အေျခေနကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖုိ႔ ေမ့ေလ်ာ့တတ္တဲ့ သတၱ၀ါမ်ဳိးျဖစ္ေနပါေရာ့ လား။
၉ ေလးလုံး ဆႏၵျပပဲြနွင့္ ျမန္မာသတင္းေထာက္မ်ား
မဲေဆာက္မွာ တပတ္ေလာက္ၾကာျပီးတဲ့ေနာက္ ၉ ေလးလုံးေန႔အမွီ ဘန္ေကာက္ျမိဳ့ဆီ က်ေနာ္ ျပန္ တက္လာပါတယ္။ ဘန္ေကာက္ျမိဳ့လယ္က ျမန္မာသံရံုးေရွ့မွာဆႏၵတာျပတာနဲ႔ ရန္ကုန္က ေက်ာင္းအိမ္ သာေတြမွာ စာကပ္တာမ်ဳိးကလြဲရင္ ၉ ေလးနွစ္ပတ္လည္မွာ ထူးျခားတဲ့လူထုလႈပ္ရွားမႈ ဘာမွျဖစ္မလာ ခဲ့ပါ။ ဒီေတာ့ ဘန္ေကာက္သံရံုးေရွ့မွာ သတင္းတပတ္ေလာက္ စခန္းခ်ဆႏၵျပေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ လႈပ္ရွားမႈကိုပဲ အဓိက သတင္းလုပ္ခဲ့ရေပါ့။
(၉၉၉၉ ကာလ ဘန္ေကာက္သံရံုးေရွ့မွာ ဆႏၵျပေနၾကတဲ့ ABSDF ရဲေဘာ္ေဟာင္းတခ်ဳိ႔)
အဲဒီမွာ က်ေနာ္ေတြ႔ရတဲ့ BBC ျမန္မာပုိင္းသတင္းေထာက္တဦးကေတာ့ ကိုေက်ာ္ဇံသာ (အခု VOA တုိက္ရုိက္ေလလႈိင္း) ျဖစ္ပါတယ္။ BBC၊ VOA ေရဒီယုိေတြကုိ ေက်ာင္းသားဘ၀ ၇-၈ တန္းေလာက္ ကတည္းက နားေထာင္ဖူးေပမဲ့ အဲဒီသတင္းဌာနက ျမန္မာသတင္းေထာက္တဦးကုိ အျပင္မွာ လူခ်င္း ေတြ႔ဖူးတာ ဒါ ပထမ ဆုံးျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္အမွတ္မမွားဘူးဆုိရင္ အဲဒီအခ်ိန္ထိ BBC နဲ႔ VOA ဟာ အရင္လူေဟာင္းေတြ၊ မူေဟာင္းေတြအတုိင္းသြားေနဆဲျဖစ္ျပီး အစိုးရစိတ္အေနွာက္ယွက္ျဖစ္ေစမဲ့ ဒီလုိ သံရံုးေရွ့အထိ သတင္းလာယူတာမ်ဳိးလုပ္ေလ့မရွိေသးပါ။
''ေအးရာေအးေၾကာင္း'' မူအရသြားေနဆဲျဖစ္ျပီး သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔လဲ Journalist ေတြ၊ Reporter ေတြ အျဖစ္ေခါင္းစဥ္ မတပ္ေသးပါ။ Broadcaster အျဖစ္သာ အမည္တပ္ထားျပီး ကြင္းဆင္းသတင္းယူသူ မရွိသေလာက္နည္းေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းေလာကဆီေရာက္ေနျပီး ေရဒီယုိမွာ ေန႔စဥ္ သတင္းဖတ္ ေနေပမဲ့ သတင္းေထာက္လို႔ ေျပာလုိ႔မျဖစ္ေသး။ အသံလႊင့္ဌာန ၀န္ထမ္းေတြ၊ သူမ်ားပုိ႔တဲ့ (နုိင္ငံတကာ သတင္းေထာက္ေတြ) သတင္းေတြကို ဘာသာျပန္လႊင့္တာ၊ ျပန္ဖတ္တာသာ လုပ္ဖူးျပီး ကြင္းဆင္းသ တင္း ေထာက္မလုပ္ဖူးသူေတြ အဲဒီေခတ္က အမ်ားၾကီးရိွခဲ့တယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
က်ေနာ္အမွတ္မမွားဘူးဆုိရင္ အဲဒီအခ်ိန္ထိ BBC, VOA, FRA အားလုံး ဘန္ေကာက္မွာ ရံုးခန္းမဖြင့္ ေသးပါ။ DVB လဲ အဲဒီအခ်ိန္ထိရံုးခန္းမရွိေသးပဲ ေျမေအာက္သတင္းဌာနဆန္ဆန္ ABSDF ရံုးေတြ၊ သ တင္းေထာက္ေနတဲ့အခန္းေတြကေန ျဖစ္သလုိသတင္းပို႔ေနရဆဲပါ။ အဲဒီ ၉ ေလးလုံးကာလတုိ ေလး အတြင္းမွာ BBC သတင္းေထာက္ ကိုေက်ာ္ဇံသာနဲ႔တဲြျပီး မနီလြဳိင္ေက်ာင္းသားစခန္းဆီသတင္းသြားယူ တာအပါ၀င္ ဘန္ေကာက္နဲ႔ ဆင္ေျခဖုံးေဒသတခ်ဳိ႔ဆီ ခရီးထြက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဘန္ေကာက္မွာအလုပ္လာလုပ္ေနတဲ့ ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာေတြ၊ ABAC (Assumption Business Administration College) ေက်ာင္းဆရာေတြနဲ႔ေတြ႔ဆုံမႈ၊ မနီလြဳိင္မွာေတြ႔ရတဲ့ ျမန္မာေက်ာင္း သား ေတြရဲ့ ေျပာဆုိမႈ အေပၚအေျခခံျပီး ေရးလုိက္တဲ့ The Nation သတင္း စာပါ ''Role of the Educated in the Revolution'' ဆုိတဲ့ေဆာင္းပါးဟာ ပညာတတ္ေလာကဆီ အေတာ္ဂရက္ရုိက္သြားတယ္လို႔ သိ ရပါတယ္။ ABSDF ေက်ာင္းသားေတြက အသက္စြန္႔တုိက္ပဲြ၀င္ေနခ်ိန္မွာ ပညာတတ္ေတြက ေတာ္ လွန္ေရးထဲမပါပဲ၊ ေတာ္လွန္ေရးကိုဦးေဆာင္ဖုိ႔ မၾကိဳးစားပဲ နုိင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔၊ နုိင္ငံျခားထြက္ ပညာသင္ဖုိ႔ပဲ ဆႏၵေစာေနတယ္ဆုိျပီး အဲဒီေဆာင္းပါးအတြင္း ေ၀ဖန္မိပါတယ္။
က်ေနာ္ေမးျမန္းခြင့္ရတဲ့ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုကေတာ့ တတိယ နုိင္ငံဆီထြက္ခါြ ပညာသင္မွာျဖစ္ျပီး ''ျမန္မာနုိင္ငံ ဒီမုိကေရစီရတဲ့ တေန႔'' မွာ အဲဒီပညာေတြနဲ႔ တုိင္းျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြင္း ပါ ၀င္ကူညီနုိင္ဖုိ႔ အဆင္သင့္ျပင္ထားမယ္လို႔ေျပာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတေန႔က ဘယ္ေတာ့ေရာက္ မွာလဲ၊ အဲဒီေန႔ဆီေရာက္ဖို႔ ဘယ္သူေတြက လုပ္ေဆာင္မွာလဲ။ ပညာတတ္အားလုံးက ပညာပဲဆက္ သင္ျပီး အဲဒီေန႔ကို ဒီတုိင္းထုိင္ေစာင့္ေနၾကမွာလားလို႔ ေမးခြန္းနဲ႔ ေဆာင္းပါးကုိ အဆုံးသတ္ထားပါ တယ္။
အခု ၁၅ နွစ္ေလာက္ၾကာျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီလုိျပင္းျပင္းထန္ထန္ေ၀ဖန္ခဲ့ဖူးတဲ့ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ ေနာ္ ေ၀းနုိင္ငံဆီေရာက္ေနတာ ၁၂ နွစ္ရွိေနပါျပီ။ ABSDF ေက်ာင္းသားအမ်ားစုအပါ၀င္ မနီလြိဳင္စခန္းက ေက်ာင္းသားအားလုံး တတိယ နုိင္ငံေတြဆီေရာက္သြားတာလဲ ၁၀ နွစ္ေက်ာ္ နွစ္ ၂၀ နီးပါးရွိေနပါျပီ။ ဒါ ေပမယ့္ အဲဒီေဆာင္းပါးထဲမွာေမးခြန္းထုတ္ထားသလုိ အခု ျမန္မာနုိင္ငံမွာျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲေရးလုပ္ငန္းစဥ္ဆုိတာဟာ ျပည္ပေရာက္ ပညာတတ္ေတြထုိင္ေစာင့္ေနတဲ့ ''ျမန္မာနုိင္ငံ ဒီမုိကေရစီ ရတဲ့ တေန႔'' ဟုတ္မဟုတ္ဆုိတာကေတာ့ မေသခ်ာေသးပါ။
ABSDF ကေန နုိင္ငံျခားပညာေတာ္သင္အျဖစ္ေစလႊတ္ခံရသူတခ်ဳိ႔ ျပည္ေတာ္ျပန္ျပီး သမၼတအၾကံေပး ေတြ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ေတြ၊ NGO ေတြ၊ သတင္းဌာနေတြမွာ တာ၀န္ျပန္ထမ္းေနတာ ေတြ႔ရေပမဲ့ တပ္ဖြဲ႔၀င္အမ်ားစုၾကီးကေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ အိမ္မျပန္နုိင္ေသးပဲ တတိယ နုိင္ငံေတြဆီမွာ ေသာင္တင္ေနဆဲ၊ လက္ရွိ ဦးသိန္းစိန္အစုိးရဦးေဆာင္တဲ့ အေျပာင္းအလဲကို အတုအေယာင္အျဖစ္ ေ၀ ဖန္ေနဆဲျဖစ္တာကို ျမင္ေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ။
ေအာ္စလုိရံုးခ်ဳပ္မွာ ၃ လတာ Interim တာ၀န္ၿပီးဆုံးလုိ႔ ဘန္ေကာက္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ပထမဆုံး ေပး အပ္ျခင္းခံရတဲ့တာ၀န္က ၉ ေလးလုံး စကား၀ုိင္းလုပ္ဖုိ႔ပါ။ စကား၀ုိင္းဆုိလုိ႔ အခုေခတ္ DVB TV စကား ၀ုိင္းေတြ၊ ဒီဘိတ္ေတြလုိ ဟုိတယ္အခန္းေတြငွားျပီး ကင္မရာမင္း မ်ားစြာ၊ ၀န္ထမ္းေတြမ်ားစြာနဲ႔ စိတ္ ႀကိဳက္ျပင္ဆင္ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္မွာ လုပ္ခြင့္ရတယ္လို႔ မထင္လုိက္ပါနဲ႔။ အဲဒီအခ်ိန္က ဒီမုိကေရစီ အင္အားစု အားလုံးနီးပါး အေျခစိုက္တဲ့ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕စြန္က လွ်ဳိ႕၀ွက္ေနရာတခုမွာ လုပ္ခဲ့ရတာပါ။
လွ်ဳိ႕၀ွက္ေနရာဆုိတာကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က အတုိက္ခံအင္အားစုေတြ သုံးေနၾက စကားလုံးကို ယူသုံး လုိက္တာပါ။ အတုိက္ခံအမ်ားစုဟာ မဲေဆာက္မွာ ရံုးခန္းဖြင့္ၿပီး အလုပ္လုပ္ေနၾကေပမယ့္ သူတုိ႔က်င္းပ တဲ့ အခန္းနားေနရာကို မဲေဆာက္လုိ႔ ထည့္ေလ့မရွိပါ။ မီဒီယာေတြက အဲဒီလုိ တည့္တည့္ညႊန္းဆုိတာ ကိုလည္း သူတုိ႔က မႀကိဳက္ၾကပါ။ ဒါေၾကာင့္ နယ္စပ္ကလွ်ဳိ႕၀က္တေနရာ သုိ႔မဟုတ္ လြတ္ေျမာက္နယ္ ေျမ တေနရာဆုိၿပီး ေခါင္းစဥ္တပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕စြန္တေနရာက ကိုမုိးသီးဇြန္တုိ႔ ရဲ့ ရံုးခန္း PP21 (People Power 21 Century) မွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ စကား၀ုိင္းကုိ နယ္စပ္က လွ်ဳိ႕၀ွက္စခန္း တခုမွာ လုပ္သလုိလုိနဲ႔ သတင္းပို႔လုိက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ထိ ကိုမုိးသီးဇြန္ဟာ ABSDF ဒုဥကၠ႒ တာ၀န္ယူထားဆဲျဖစ္ၿပီး သူနဲ႔အတူ ကုိ၀င္းမင္း (အခု VOA)၊ ကုိမင္းမင္းနဲ႔ ရဲေဘာ္အေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႔ရပါတယ္။ သူတုိ႔ရံုးခန္း (အဲဒီကာလရံုးခန္းေတြဟာ လူေနေဆာင္ေတြလည္းျဖစ္ပါတယ္) နဲ႔ မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္ လမ္းတဖက္ခ်မ္းမွာေတာ့ NGO ေတြ အလုပ္ လုပ္တဲ့ သစ္သားအိမ္တလုံးရွိပါတယ္။ အဲဒီေဘးမွာေတာ့ ပဒုိမန္းၿငိမ္းေမာင္ (အခု KNU ေျပာခြင့္ရ ပုဂၢိဳ လ္) ရဲ့ ေနအိမ္ရွိပါတယ္။ အဲဒီနုိင္ငံေရးရံုးခန္းေတြရွိတဲ့ လမ္းကိုေက်ာ္ၿပီး လယ္ကြင္းတခုကိုျဖတ္ လုိက္ မယ္ဆုိရင္ေတာ့ NCGUB ျပန္ၾကားေရး၀န္ၾကီး ဦးေမာင္ေမာင္ေအးရဲ့ ရံုးခန္း သို႔မဟုတ္ က်ေနာ္တုိ႔ DVB သတင္းေထာက္ႀကီး ကိုစုိး၀င္းညိဳရဲ့ ရံုးခန္းကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္ရဲ့ ၉ ေလးလုံးစကား၀ုိင္းမွာ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးသူေတြကေတာ့ ABSDF နဲ႔ ၈ ေလးလုံးေခါင္းေဆာင္ ကိုမုိးသီးဇြန္၊ ၁၉၉၆ ၀န္းက်င္မွာ နယ္စပ္ဆီထြက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ ကုိမင္းဇင္နဲ႔ ၁၉၉၈ မွာ ထြက္လာတဲ့ ကုိ၀င္းနုိင္ တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ စကား၀ုိင္းဆုိေပမယ့္ စားပဲြ၀ုိင္းမရွိ၊ ပရိသတ္လည္းမရွိပါ။ PP21 ရံုးေအာက္ထပ္ေျမျပင္က ထုိင္ခုံတခုမွာ သူတုိ႔ ၃ ဦးကုိ စုထုိင္ခုိင္းျပီး က်ေနာ္ရဲ့ Sony MD ရီေကာ္ဒါ ေလးနဲ႔ တလွည့္စီ မုိက္ကရုိဖုန္းထုိးေပးၿပီး ေမးျမန္းေျဖၾကားျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ့ေျပာၾကား ခ်က္ကုိ အတိအက် မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ ၉ ေလးလုံးေန႔ (၁၉၉၉ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလ ၉ ရက္ေန႔) မွာ လူထုအုံႂကြမႈ တကယ္ပဲျဖစ္လာေတာ့မယ့္ ပုံစံမ်ဳိး အားလုံးကေျပာခဲ့တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ဒုကၡသည္ကို ဒုကၡထပ္ေပးမိတဲ့ သတင္းေထာက္
ကုိစုိး၀င္းညဳိရဲ့ ရံုးခန္းမွာတည္းၿပီး မဲေဆာက္နုိင္ငံေရး အေျခေနကို ေလ့လာရင္းနဲ႔ ေသာင္ရင္းျမစ္ေဘး ကေစ်းတန္းေတြ၊ ဒုကၡသည္စခန္းေတြဆီ က်ေနာ္ေရာက္သြားပါတယ္။ အခု အုန္းဖ်န္စခန္းအျဖစ္ နာ မည္ႀကီးေနတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းဟာ အဲဒီအခ်ိန္က စတင္တည္ခါစပဲရွိေသးၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ေရာက္ သြား ခ်ိန္မွာ တဲအိမ္ေတြေဆာက္ေနဆဲ၊ အင္ဖက္ေတြ၊ ၀ါးလုံးေတြ သယ္ယူေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္နဲ႔အတူ အဲဒီစခန္းဆီေရာက္သြားသူက ဧရာ၀တီအယ္ဒီတာခ်ဳပ္လည္းျဖစ္၊ RFA နာမည္ႀကီး သ တင္းေထာက္လည္းျဖစ္တဲ့ ကိုေအာင္ေဇာ္ပါ။ တကယ့္ေတာ့ အတူေရာက္သြားတာမဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ ကားနဲ႔ က်ေနာ္ကလုိက္သြားတာပါ။ သူ႔ကားဆရာက ထုိင္းနုိင္ငံသားဆုိေတာ့ လမ္းတေလွ်ာက္က ထုိင္း စစ္တပ္ဂိတ္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းစကားေျပာနုိင္ၿပီး ဒီလမ္းတေလွ်ာက္က လွပတဲ့ ရႈခင္းေတြကို ၾကည့္ဖုိ႔လာတယ္လို႔ ရႊီးလုိက္ပါတယ္။ ဒီလုိမရႊီးလုိ႔မရ။ အဲဒီအခ်ိန္က သတင္းေထာက္ေတြ ဒီဘက္လာ တာကုိ ထုိင္းလုံျခံဳေရးက မႀကိဳက္ပါ။
အုန္းဖ်န္စခန္းဆီေရာက္တဲ့အခါမွာလည္း လုံျခံဳေရးဂိတ္မရွိတဲ့ စခန္းေအာက္ဘက္နားမွာ ကားရပ္ၿပီး ကရင္လုိ ဟုိေျပာဒီေျပာနဲ႔ ၀င္သြားရတာပါ။ ေတာင္နံရံမွာ၊ ေတာင္နံရံဆုိေပ မယ့္ ေက်ာက္ေဆာင္မရွိတဲ့ ေျမသားသက္ သက္နံရံမွာ ျဖစ္သလုိေဆာက္ထားတဲ့ တဲအိမ္ေတြကို ဓာတ္ပုံရုိက္ရင္း၊ ေတြ႔မွ်လူ ေတြ ကို ဟုိေမး ဒီေမး လုပ္ရင္းနဲ႔ အင္ဖက္အိတ္ႀကီးတလုံး ထမ္းၿပီး ေတာင္ေပၚတက္လာေနတဲ့ လူတဦးကုိ က်ေနာ္က အင္တာဗ်ဳးသြားလုပ္မိပါတယ္။
ဟုိလူက အင္ဖက္အိတ္ႀကီးေလးလြန္းလုိ႔ ေခြ်းျပန္ေနခ်ိန္၊ ေဟာဟဲျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က မုိက္က ေလးကုိင္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လုိက္ေမးေနတဲ့ပုံကို ကုိေအာင္ေဇာ္က ဓာတ္ပုံလွမ္းရုိက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ''ခင္ဗ်ားက Refugee ကုိ torture ထပ္လုပ္ေနတာပဲ'' လုိ႔ေျပာၿပီး က်ေနာ္ကုိေနာက္ပါတယ္။ သူေျပာမွ ပဲ က်ေနာ္လည္း သတိထားမိပါတယ္။ သတင္းေထာက္ဆုိတာ တခါတခါ ကုိယ္လုိခ်င္တာရဖုိ႔ပဲသိၿပီး တဖက္သားရဲ့ ဒုကၡေတြ၊ အေျခေနကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖုိ႔ ေမ့ေလ်ာ့တတ္တဲ့ သတၱ၀ါမ်ဳိးျဖစ္ေနပါေရာ့ လား။
၉ ေလးလုံး ဆႏၵျပပဲြနွင့္ ျမန္မာသတင္းေထာက္မ်ား
မဲေဆာက္မွာ တပတ္ေလာက္ၾကာျပီးတဲ့ေနာက္ ၉ ေလးလုံးေန႔အမွီ ဘန္ေကာက္ျမိဳ့ဆီ က်ေနာ္ ျပန္ တက္လာပါတယ္။ ဘန္ေကာက္ျမိဳ့လယ္က ျမန္မာသံရံုးေရွ့မွာဆႏၵတာျပတာနဲ႔ ရန္ကုန္က ေက်ာင္းအိမ္ သာေတြမွာ စာကပ္တာမ်ဳိးကလြဲရင္ ၉ ေလးနွစ္ပတ္လည္မွာ ထူးျခားတဲ့လူထုလႈပ္ရွားမႈ ဘာမွျဖစ္မလာ ခဲ့ပါ။ ဒီေတာ့ ဘန္ေကာက္သံရံုးေရွ့မွာ သတင္းတပတ္ေလာက္ စခန္းခ်ဆႏၵျပေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ လႈပ္ရွားမႈကိုပဲ အဓိက သတင္းလုပ္ခဲ့ရေပါ့။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္ေတြ႔ရတဲ့ BBC ျမန္မာပုိင္းသတင္းေထာက္တဦးကေတာ့ ကိုေက်ာ္ဇံသာ (အခု VOA တုိက္ရုိက္ေလလႈိင္း) ျဖစ္ပါတယ္။ BBC၊ VOA ေရဒီယုိေတြကုိ ေက်ာင္းသားဘ၀ ၇-၈ တန္းေလာက္ ကတည္းက နားေထာင္ဖူးေပမဲ့ အဲဒီသတင္းဌာနက ျမန္မာသတင္းေထာက္တဦးကုိ အျပင္မွာ လူခ်င္း ေတြ႔ဖူးတာ ဒါ ပထမ ဆုံးျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္အမွတ္မမွားဘူးဆုိရင္ အဲဒီအခ်ိန္ထိ BBC နဲ႔ VOA ဟာ အရင္လူေဟာင္းေတြ၊ မူေဟာင္းေတြအတုိင္းသြားေနဆဲျဖစ္ျပီး အစိုးရစိတ္အေနွာက္ယွက္ျဖစ္ေစမဲ့ ဒီလုိ သံရံုးေရွ့အထိ သတင္းလာယူတာမ်ဳိးလုပ္ေလ့မရွိေသးပါ။
''ေအးရာေအးေၾကာင္း'' မူအရသြားေနဆဲျဖစ္ျပီး သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔လဲ Journalist ေတြ၊ Reporter ေတြ အျဖစ္ေခါင္းစဥ္ မတပ္ေသးပါ။ Broadcaster အျဖစ္သာ အမည္တပ္ထားျပီး ကြင္းဆင္းသတင္းယူသူ မရွိသေလာက္နည္းေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းေလာကဆီေရာက္ေနျပီး ေရဒီယုိမွာ ေန႔စဥ္ သတင္းဖတ္ ေနေပမဲ့ သတင္းေထာက္လို႔ ေျပာလုိ႔မျဖစ္ေသး။ အသံလႊင့္ဌာန ၀န္ထမ္းေတြ၊ သူမ်ားပုိ႔တဲ့ (နုိင္ငံတကာ သတင္းေထာက္ေတြ) သတင္းေတြကို ဘာသာျပန္လႊင့္တာ၊ ျပန္ဖတ္တာသာ လုပ္ဖူးျပီး ကြင္းဆင္းသ တင္း ေထာက္မလုပ္ဖူးသူေတြ အဲဒီေခတ္က အမ်ားၾကီးရိွခဲ့တယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
က်ေနာ္အမွတ္မမွားဘူးဆုိရင္ အဲဒီအခ်ိန္ထိ BBC, VOA, FRA အားလုံး ဘန္ေကာက္မွာ ရံုးခန္းမဖြင့္ ေသးပါ။ DVB လဲ အဲဒီအခ်ိန္ထိရံုးခန္းမရွိေသးပဲ ေျမေအာက္သတင္းဌာနဆန္ဆန္ ABSDF ရံုးေတြ၊ သ တင္းေထာက္ေနတဲ့အခန္းေတြကေန ျဖစ္သလုိသတင္းပို႔ေနရဆဲပါ။ အဲဒီ ၉ ေလးလုံးကာလတုိ ေလး အတြင္းမွာ BBC သတင္းေထာက္ ကိုေက်ာ္ဇံသာနဲ႔တဲြျပီး မနီလြဳိင္ေက်ာင္းသားစခန္းဆီသတင္းသြားယူ တာအပါ၀င္ ဘန္ေကာက္နဲ႔ ဆင္ေျခဖုံးေဒသတခ်ဳိ႔ဆီ ခရီးထြက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဘန္ေကာက္မွာအလုပ္လာလုပ္ေနတဲ့ ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာေတြ၊ ABAC (Assumption Business Administration College) ေက်ာင္းဆရာေတြနဲ႔ေတြ႔ဆုံမႈ၊ မနီလြဳိင္မွာေတြ႔ရတဲ့ ျမန္မာေက်ာင္း သား ေတြရဲ့ ေျပာဆုိမႈ အေပၚအေျခခံျပီး ေရးလုိက္တဲ့ The Nation သတင္း စာပါ ''Role of the Educated in the Revolution'' ဆုိတဲ့ေဆာင္းပါးဟာ ပညာတတ္ေလာကဆီ အေတာ္ဂရက္ရုိက္သြားတယ္လို႔ သိ ရပါတယ္။ ABSDF ေက်ာင္းသားေတြက အသက္စြန္႔တုိက္ပဲြ၀င္ေနခ်ိန္မွာ ပညာတတ္ေတြက ေတာ္ လွန္ေရးထဲမပါပဲ၊ ေတာ္လွန္ေရးကိုဦးေဆာင္ဖုိ႔ မၾကိဳးစားပဲ နုိင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔၊ နုိင္ငံျခားထြက္ ပညာသင္ဖုိ႔ပဲ ဆႏၵေစာေနတယ္ဆုိျပီး အဲဒီေဆာင္းပါးအတြင္း ေ၀ဖန္မိပါတယ္။
က်ေနာ္ေမးျမန္းခြင့္ရတဲ့ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုကေတာ့ တတိယ နုိင္ငံဆီထြက္ခါြ ပညာသင္မွာျဖစ္ျပီး ''ျမန္မာနုိင္ငံ ဒီမုိကေရစီရတဲ့ တေန႔'' မွာ အဲဒီပညာေတြနဲ႔ တုိင္းျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြင္း ပါ ၀င္ကူညီနုိင္ဖုိ႔ အဆင္သင့္ျပင္ထားမယ္လို႔ေျပာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတေန႔က ဘယ္ေတာ့ေရာက္ မွာလဲ၊ အဲဒီေန႔ဆီေရာက္ဖို႔ ဘယ္သူေတြက လုပ္ေဆာင္မွာလဲ။ ပညာတတ္အားလုံးက ပညာပဲဆက္ သင္ျပီး အဲဒီေန႔ကို ဒီတုိင္းထုိင္ေစာင့္ေနၾကမွာလားလို႔ ေမးခြန္းနဲ႔ ေဆာင္းပါးကုိ အဆုံးသတ္ထားပါ တယ္။
အခု ၁၅ နွစ္ေလာက္ၾကာျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီလုိျပင္းျပင္းထန္ထန္ေ၀ဖန္ခဲ့ဖူးတဲ့ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ ေနာ္ ေ၀းနုိင္ငံဆီေရာက္ေနတာ ၁၂ နွစ္ရွိေနပါျပီ။ ABSDF ေက်ာင္းသားအမ်ားစုအပါ၀င္ မနီလြိဳင္စခန္းက ေက်ာင္းသားအားလုံး တတိယ နုိင္ငံေတြဆီေရာက္သြားတာလဲ ၁၀ နွစ္ေက်ာ္ နွစ္ ၂၀ နီးပါးရွိေနပါျပီ။ ဒါ ေပမယ့္ အဲဒီေဆာင္းပါးထဲမွာေမးခြန္းထုတ္ထားသလုိ အခု ျမန္မာနုိင္ငံမွာျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲေရးလုပ္ငန္းစဥ္ဆုိတာဟာ ျပည္ပေရာက္ ပညာတတ္ေတြထုိင္ေစာင့္ေနတဲ့ ''ျမန္မာနုိင္ငံ ဒီမုိကေရစီ ရတဲ့ တေန႔'' ဟုတ္မဟုတ္ဆုိတာကေတာ့ မေသခ်ာေသးပါ။
ABSDF ကေန နုိင္ငံျခားပညာေတာ္သင္အျဖစ္ေစလႊတ္ခံရသူတခ်ဳိ႔ ျပည္ေတာ္ျပန္ျပီး သမၼတအၾကံေပး ေတြ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ေတြ၊ NGO ေတြ၊ သတင္းဌာနေတြမွာ တာ၀န္ျပန္ထမ္းေနတာ ေတြ႔ရေပမဲ့ တပ္ဖြဲ႔၀င္အမ်ားစုၾကီးကေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ အိမ္မျပန္နုိင္ေသးပဲ တတိယ နုိင္ငံေတြဆီမွာ ေသာင္တင္ေနဆဲ၊ လက္ရွိ ဦးသိန္းစိန္အစုိးရဦးေဆာင္တဲ့ အေျပာင္းအလဲကို အတုအေယာင္အျဖစ္ ေ၀ ဖန္ေနဆဲျဖစ္တာကို ျမင္ေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ။
0 comments:
Post a Comment