အျပင္ကေကာင္ေတြနဲ႔ အထဲကေကာင္ေတြ ဇာတ္လမ္းႀကီး
(http://www.fine-leaves.blogspot.no/2012/09/blog-post.html)
သည္ ရက္ပုိင္း သည္ကာလပုိင္းအတြင္း ၾကားရတာေတြ သိရတာေတြကေတာ့ ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာေတြ စိတ္မေကာင္း စရာေတြ မ်ားေနသည္။ ဘာေတြမ်ား ၾကားရလို႔ ဘာေတြကို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတာတုန္း လို႔ ေမးမယ့္သူလည္း ရိွပါ လိမ့္မည္။ လူေတြ တဦးနဲ႔တဦး တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ၾကည့္မရသလိုလို ရန္လိုေနသလိုလို ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္လို႔ ဆိုရပါမည္။
စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔က ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ျပန္ေတာ္ျပန္ ABSDF ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေတြ႔ဆံုၾကစဥ္ (ဓာတ္ပံု – ဧရာဝတီ)
တဲ့တဲ့ေျပာစမ္းပါဗ်ာ၊ တိတိလင္းလင္း ေျပာစမ္းပါဗ်ာဟု ေတာင္းဆိုလာသ
အာဏာရွင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွ ဒီမိုကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ဆီ သြားရာလမ္းသည္ မည္သည့္ႏိုင္ငံတြင္မွ် စိတ္ကူးယဥ္သလို မျဖစ္ဘဲ ၾကမ္းတမ္းခက္ခဲေသာ စိန္ေခၚမႈမ်ား၊ ခါးသီးေသာ အမွန္တရားမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္း ရၿမဲျဖစ္သည္။
ဒီမိုကေရစီ
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ အေျခခ်စ ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္လည္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တျဖစ္လဲ
သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ဦးေဆာင္ျပဳလုပ္ေနေသာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ
အေျပာင္းအလဲကို အလုပ္မတြင္ေစေသာ ဘက္မညီမွ်မႈမ်ား ရွိေနေၾကာင္း
ျမင္ေတြ႔ေနရသည္။
အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရားအတြင္း ေခတ္ေနာက္ျပန္ ဆြဲသူမ်ားကို အေျပာင္းအလဲ လိုလားသူမ်ားႏွင့္ အစားထိုးေျပာင္းလဲၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ပိုအရွိန္ျမႇင့္ရန္ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရက ေမွ်ာ္လင့္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံေရး ေလ့လာသူအမ်ားက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ဝါဒီဟု သတ္မွတ္ထားၿပီး အေျပာင္းအလဲကို ကူညီအားျဖည့္ ေပးႏိုင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ယူဆခဲ့ၾကသူ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္း သူရ ဦးေရႊမန္း ဦးစီးသည့္ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္သည္ အေျပာင္း အလဲအတြက္ အဆင္သင့္ မျဖစ္ႏိုင္ေသးသည္ကို ေတြ႔ေနရသည္။
လႊတ္ေတာ္အေနျဖင့္ အစိုးရအဖြဲ႔၏ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ျဖစ္ေစမည့္ ဥပေဒမ်ားကို အေစာတလ်င္ ျပဳစုျပဌာန္းေပးရမည့္အစား အေျခခံဥပေဒခံု႐ုံးဆိုင္ရာ အျငင္းပြားမႈမ်ား၊ အက်ိဳးမျဖစ္သည့္ အေသးအဖြဲမ်ားႏွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ေနခဲ့သည္။ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား စတင္ဝင္ေရာက္စႏွင့္မတူ လႊတ္ေတာ္အေပၚ ေမွ်ာ္လင့္စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့မႈမ်ား ယခုအခါ တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့ပါးစ ျပဳလာေနၿပီျဖစ္သည္။
တိုင္းျပည္တည္ေထာင္ေရးတြင္ အေျခခံက်သည့္ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ ေျမယာႏွင့္ အလုပ္သမားအေရး ဥပေဒႏွင့္ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားကို မဆိုထားႏွင့္ ျမန္မာ့စီးပြားဖြံ႔ၿဖိဳးမႈကို လက္ေတြ႔သယ္ေဆာင္လာေပးႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ဥပေဒကိုပင္ လႊတ္ေတာ္တြင္ မတင္မက်ျဖစ္ေနရသည္။ တံခါးဖြင့္ စီးပြားေရးတြင္ ႏိုင္ငံျခားသား လက္ဝါးႀကီးအုပ္မႈအေပၚ ကာကြယ္ၿပီး တိုင္းရင္းသားလုပ္ငန္းရွင္မ်ားကို ေျမေတာင္ေျမႇာက္ရမည္မွာ တရားနည္းလမ္းက်ေသာ္လည္း ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားကာလြန္းလ်င္ တိုင္းျပည္အတြက္ အေရးတႀကီး လိုအပ္ေနသည့္ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား အလာနည္းေပလိမ့္မည္ကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္ေပသည္။
ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား လာေရာက္ေရးတြင္ တျခားအေရးပါသည္မွာ တိုင္းျပည္၏ ပံုရိပ္ျဖစ္သည္။ ေရနံႏွင့္ သဘာဝသယံဇာတ တူးေဖာ္ေရးကဲ့သို႔ ကုမၸဏီႀကီးမ်ားမွတပါး တိုင္းျပည္၏ အလုပ္သမားအင္အားကို အရင္းအႏွီးျပဳမည့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူတို႔က ၎တို႔ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမည့္ တိုင္းျပည္သည္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားႏွင့္ ဘာသာကြဲမ်ားကို မည္မွ် သည္းခံဆက္ဆံသနည္းဟု ႐ႈျမင္သုံးသပ္တတ္သည္။ လူမ်ိဳးျခား၊ ဘာသာျခားမ်ားႏွင့္ သင့္တင့္ေျပလည္ျခင္းသည္ အၿပိဳင္အဆိုင္ျဖစ္ေနသည့္ ေစ်းကြက္တြင္ အားသာခ်က္တခု ျဖစ္သည္။
ခါးသီးဖြယ္အမွန္တရားမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အစိုးရႏွင့္ စစ္တပ္ေၾကာင့္သာမဟုတ္၊ သာမန္ႏိုင္ငံသားမ်ားအၾကား သည္းမခံမႈ၊ ခြဲျခားႏွိမ့္ခ်မႈမ်ား နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္း ေတြ႔ရေၾကာင္း၊ လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ ႏွစ္ေပါင္းရွည္ၾကာ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့သူမ်ားႏွင့္ တိုးတက္ေသာ အျမင္ရွိသူမ်ားဟု ေတြးထင္ထားသူမ်ားပင္ ဤကဲ့သို႔ေသာ သေဘာထားရွိၾကေၾကာင္း ၿပီးခဲ့သည့္လတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ အေမရိကန္သံအမတ္ မစၥတာ ဒဲရက္မစ္ခ်ယ္က ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခဲ့သည္။
လတ္တေလာတြင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕၌ သံဃာမ်ား၏ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ကို ေထာက္ခံျခင္း၊ လူ႔အခြင့္အေရး ကိုယ္စားလွယ္ ကင္တာနာကို ကန္႔ကြက္ျခင္းႏွင့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဆန္႔က်င္ေရး ဆႏၵျပမႈကို ေဒသတြင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ မီဒီယာမ်ားက လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး ခြဲျခားမႈအျဖစ္ ႐ႈျမင္ေရးသားေနၾကသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေျပာင္းလဲလာၿပီဟု ဆိုေနၾကေသာ္လည္း ဘယ္ကိုမွ် မေရာက္ေသးသည္ကို သတိျပဳရေပမည္။ ယခုမွ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ခရီးထြက္ရန္ တာစူစျဖစ္သည္။ တျခား ခရီးေပါက္ႏွင့္ၿပီးျဖစ္ေသာ ေဒသတြင္း ႏိုင္ငံမ်ားသည္ပင္ ကုန္း႐ုန္းလုပ္ေနၾကရဆဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မာနတံခြန္လႊင့္ရေလာက္ေအာင္ အေနအထားလည္း မရွိေသးေပ။
ထိုအေျခအေနမ်ိဳး ေရာက္ေနေသာ ကမာၻ႔ထိပ္သီးႏိုင္ငံႀကီးမ်ားပင္ သမိုင္းေနာက္ေၾကာင္း ျပန္မလည္ရေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကရသည္။ ေနာက္ဆုံးက လိုက္မည့္သူမ်ားအဖို႔ တြဲေခၚမည့္ ခ်စ္ခင္သူေပါေလ ပိုေကာင္းေလပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔ ကမာၻ႔ရြာတြင္ လူရာမဝင္ေသာ၊ ရန္လိုမုန္းထားရွိေသာ၊ ေလ့လာစူးစမ္းလိုစိတ္ မရွိေသာ ခံကတုတ္က်င္းထဲမွ စိတ္ထားမ်ိဳး အတိတ္တြင္ ထားရစ္ခဲ့သင့္ေပၿပီ။
အျမင္က်ဥ္း အမ်ိဳးသားေရးဝါဒသည္ ႏိုင္ငံတကာအလယ္တြင္ ျပန္လည္အားယူ ေခါင္းေထာင္ေနရေသာ တိုင္းျပည္၏ ပံုရိပ္ႏွင့္ ေရရွည္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ အလားအလာမ်ားကို သယ္ယူလာမည့္ ေဒသဆိုင္ရာႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ ကူးလူးေပါင္းစည္းမႈမ်ားကို ပ်က္ဆီးေစႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး ဦးစီးဦးေဆာင္လုပ္သူမ်ား အျမင္က်ယ္ၿပီး အမွန္တရားအတြက္ အမုန္းခံရဲရမည္။ လူၿပိန္းႀကိဳက္ ႏိုင္ငံေရးမွ ႐ုန္းထြက္မွသာ ေဒသတြင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာအလယ္ သိကၡာရွိေသာ သမာသမတ္ မွ်တေသာ ေလးစားမႈ ရေပလိမ့္မည္။
အေကာင္းဆုံးအေျဖမွာ တိုင္းျပည္ေရရွည္အက်ိဳးကို ၾကည့္ရန္သာ ရွိသည္။ သြားရမည့္ခရီးကား ေဝးေသး၏။ ေျခသာလ်င္ ယာဥ္ရွိကုန္၏။ ခရီးေပါက္မည္၊ မေပါက္မည္မွာ ဦးေဆာင္ႏြားလားမ်ား ေျဖာင့္ေျဖာင့္သြားမွ ေနာက္ႏြားတသိုက္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္လိုက္မည့္ အေနအထားပင္တည္း။ ။
(http://www.fine-leaves.blogspot.no/2012/09/blog-post.html)
သည္ ရက္ပုိင္း သည္ကာလပုိင္းအတြင္း ၾကားရတာေတြ သိရတာေတြကေတာ့ ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာေတြ စိတ္မေကာင္း စရာေတြ မ်ားေနသည္။ ဘာေတြမ်ား ၾကားရလို႔ ဘာေတြကို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတာတုန္း လို႔ ေမးမယ့္သူလည္း ရိွပါ လိမ့္မည္။ လူေတြ တဦးနဲ႔တဦး တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ၾကည့္မရသလိုလို ရန္လိုေနသလိုလို ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္လို႔ ဆိုရပါမည္။
စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔က ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ျပန္ေတာ္ျပန္ ABSDF ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေတြ႔ဆံုၾကစဥ္ (ဓာတ္ပံု – ဧရာဝတီ)
တဲ့တဲ့ေျပာစမ္းပါဗ်ာ၊ တိတိလင္းလင္း ေျပာစမ္းပါဗ်ာဟု ေတာင္းဆိုလာသ
ူ
မိတ္ေဆြမ်ားလည္း ရိွေသးသည္။ ဟုတ္ကဲ့။ တဲ့တဲ့နဲ႔ တိတိလင္းလင္း ေျပာရမည္
ဆိုပါက က်ေနာ္တို႔မ်ဳိးဆက္ေတြ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ မရိွတာ ကို ျမင္ရေသာေၾကာင့္ပင္။
က်ေနာ္တို႔ မ်ဳိးဆက္ဆိုတာ ရွစ္ေလးလံုးက ေပါက္ဖြားလာေသာ ႏုိင္ငံေရး သမား၊
ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားကို ဆိုလိုတာ ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရး
တုိက္ရိုက္ကိစၥေတြကို မလုပ္ေတာ့ဘဲ မီဒီယာလုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ကုိင္ေနသူေတြ
လည္း ဒီအထဲမွာ ပါသည္။ အန္ဂ်ီအို လုပ္ငန္းေတြမွာ ကူးေျပာင္းလုပ္ကိုင္
ေနသူေတြလည္း အက်ဳံးဝင္သည္။
အခုအေျခအေနက အရင္လို မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ အရင္တုန္းက ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနက တုိက္ရုိက္ စစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေအာက္မွာ ျပားျပားဝပ္ေနခဲ့ရတာကို ဆိုလိုရင္းျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ အေတာ္အတန္ ေျပာဆိုခြင့္ေတြ ရလာ သည္။ အေတာ္အတန္ေလး ေျပာဆို၊ လုပ္ကုိင္၊ သြားလာခြင့္ ရလာတဲ့ အေပၚမွာ တခ်ဳိ႔က ဂုဏ္ေမာက္လာသည္။ တခ်ဳိ႔က မ်က္ႏွာေၾကာ ေျပာင္းလာသည္။ တခ်ဳိ႔က အုိက္တင္မ်ားလာသည္။ တခ်ဳိ႔က ပဲမ်ားလာသည္။ အဲသည္မွာပဲ ဇာတ္လမ္းက စသည္လို႔ ဆိုႏုိင္သည္။ ဘာဇာတ္လမ္း စတာတုန္းလို႔ ေမးရင္ ေျဖရေပေတာ့မည္။
အျပင္ကေကာင္ေတြနဲ႔ အထဲကေကာင္ေတြ ဆိုသည့္ ဇာတ္လမ္းႀကီးပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ အျပင္ ကေကာင္ေတြဟာ အျပင္မွာ လြတ္လပ္ေနတုိင္း သူတို႔ေျပာခ်င္ရာ ေျပာသည္ ဆိုသည္ဟု အထဲကေကာင္ေတြက ထင္သည္။ အဲသည္ေတာ့ အျပင္က ေကာင္ေတြ အထဲကို ျပန္လာရင္ ဘယ္လို ဆက္ဆံရမွာလဲ ဘယ္လိုသေဘာ ထားရမွာလဲ ဆိုတဲ့ အယူအဆ ကေလးမ်ား ဟိုမွာသည္မွာ ေျပာေန ၾကတာကို ၾကားရသည္။ အတြင္းကေကာင္ေတြက ျပည္ပေရာက္ေနသူမ်ားကို အျပင္ က ေကာင္ေတြဟု အမည္သညာေပးသည္။ ဒို႔ ရွစ္ေလးလံုးမ်ဳိးဆက္ေတြ၊ တခ်ိန္က လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ ရဲေဘာ္ေတြလို႔ သတ္မွတ္ႏုိင္ဖို႔ ဝန္ေလးေနဟန္ ရိွသည္။ က်ေနာ္ေျပာတာ လြန္သြားတယ္ဆိုပါက ေတာင္းပန္သည္။
လက္ခုပ္ဆိုတာ ႏွစ္ဖက္တီးလို႔သာ မည္ရသည္ဟု ဆိုထားသည္။ အျပင္ကေကာင္ေတြကလည္း အထဲကေကာင္ေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေထာင္တန္းက်ခဲ့ေတာ့ ကက္ပယ္စီတီ အရာမွာ နိမ့္ေနေသး သည္လို႔ ျမင္ဟန္ရိွသည္။ ငဒို႔က အေနာက္ ႏုိင္ငံမ်ားမွာ တကၠသိုလ္ေတြေတာင္ တက္ႏုိင္ခဲ့တာမို႔ သူတို႔ထက္ ပိုတတ္ပိုသိသည္ဟု ထင္ေနသူ တခ်ဳိ႔လည္း ရိွသည္။ အထဲကေကာင္ေတြ ႏုိင္ငံတကာ မ်က္ႏွာစာကို ဒို႔ေလာက္ နားမလည္ေသး ဟုလည္း တခ်ဳိ႔ကလည္း ထင္ဟန္ရိွသည္။ ဒါေၾကာင့္ အထဲကို ျပန္ဝင္ၿပီး သင္းကေလးတို႔ကို ကက္ပယ္စီတီ ျမႇင့္တင္ေပးဖို႔ လုပ္ေပးရမည္ဟု ဆိုလာသူလည္း ရိွသည္။ တခါ အဲတာကို ေျပာင္ထုတ္ေျပာမိလို႔ (စကားမေျပာတတ္တာလည္းပါ) မ်က္ႏွာစာအုပ္ေတြမွာ အေဝဖန္ခံရသည္။ အဆဲခံ ရသည္။ အေကာင္းျမင္နဲ႔ ေဝဖန္သူရိွသလို အျပင္ကေကာင္ေတြဆိုရင္ မစြံပါဖူး၊ သည္လိုခ်ည္းပဲဟု ေဝဖန္သူမ်ားလည္း ရိွေနသည္။
အျပင္ကေကာင္ေတြ မွာလည္း လူဆိုးလူေကာင္းရိွသည္။ ႂကြားဝါတာကို ေရွ႔တန္းမတင္သူ ေတြ ရိွသလို ေသာက္ႂကြား ပိုလြန္း သူမ်ားလည္း မနည္းလွ။ အခြင့္ေရးမမက္သူႏွင့္ အခြင့္ေရးမက္ေမာသူ ဟူ၍လည္း ရိွသည္။ ဗိုလ္လုပ္ခ်င္သူ ရိွသလို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္တာမ်ဳိးက
ဝင္လာသည့္သူတခ်ဳိ႔ကိုလည္း ေတြ႔ေနရသည္။ ဘယ္ ဒိုနာရဲ့ ပုိက္ဆံမွ မပါဘဲ ကိုယ့္တုိင္းျပည္ အေျခအေနကို လက္ေတြ႔မ်က္ေတြ႔ ျမင္ေတြ႔လို၍ ကိုယ့္စရိတ္ကိုယ္စားၿပီး ျပန္သြား ၾကည့္သူမ်ား ေလ့လာသူမ်ားလည္း ရိွသည္။ အျပင္ကေကာင္ေတြဟာ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္ေတြလိ
အထဲကေကာင္ေတြေရာ ဘယ္လိုလဲ။ ၾကားရတာက မသက္သာပါ။ အထဲကေကာင္ေတြလည္း ထင္ထားသလို ညီညြတ္ ျခင္း မရိွဘဲ တိတ္တိတ္ေလး ကြဲေနၾကသည္တဲ့။ ရံုးခန္းႀကီး ဖြင့္ထား၍ ပံုမွန္ရံုးတက္သူ တခ်ဳိ႔ ရိွေနေသာ္လည္း ရံုးကို လံုးဝနီးပါး မလာတဲ့ သူမ်ားလည္း ရိွေသးသည္ဟု ၾကားရသည္။ အျပင္ကေကာင္ေတြ အထဲအေၾကာင္း မသိဘဲနဲ႔ ငါတို႔ အထဲက ေကာင္ေတြကို ဆရာလုပ္တာ မႀကိဳက္ဟု ဆိုသူမ်ားလည္း ရိွသည္။ ဆရာလုပ္ျခင္းကို မႀကိဳက္တာ သဘာဝ က်သည္။ ဆရာလာလုပ္ သူကိုလည္း ေျပာင္ေျပာသင့္သည္။ သို႔ေသာ္ အျပင္ကေကာင္ေတြဟာ ဆရာ သိပ္လုပ္ခ်င္တယ္ လို႔ အျပင္ကေကာင္ေတြ အားလံုးကို လံုးၿပီး မေျပာသင့္။ ေျခမမေကာင္း ေျခမ၊ လက္မမေကာင္း လက္မ ခြဲျခားနားလည္ဖို႔ ေတာ့ လိုသည္။ ဒါ့အျပင္ အထဲက ေကာင္ေတြကိုလည္း ေဝဖန္သူမ်ား ရိွလာသည္။
မီဒီယာအားေကာင္းေသာ၊ သံတမန္ေရးရာ အားေကာင္းေသာ၊ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ဳိးစံု ဝင္ထြက္သြား လာေသာ ရန္ကုန္တြင္ သာ ေပ်ာ္ေနသည္ဟု ဆိုေသာ စကားမ်ား ျဖစ္သည္။ ဒါကို တခ်ဳိ႔က ကြန္ေဖာ့ဇုန္ထဲမွာ ေနလိုတာက လူ႔သဘာဝ၊ ဘယ္သူ မွ ခ်င္းေတာင္မွာ နာဂေတာင္တန္းမွာ ၾကာၾကာသြား ေနႏုိင္ပါ့မလဲဟု ျဖည့္စြက္ၾကသည္။ ဒါလည္း ဟုတ္သင့္သေလာက္ ဟုတ္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ နာဂေတာင္တန္းကေတာ့ ေဝးလြန္းလွသည္။ ရန္ကုန္ကေန သိပ္မေဝးတဲ့ ေတာနယ္ေတြဖက္ သြားၿပီး လုပ္ကိုင္ေပးႏုိင္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သိပ္မဆိုးလွ။ ရန္ကုန္ကိုလည္း မၾကာခဏ ျပန္ႏုိင္ဦးမည္။ ေနာက္တခ်က္ ကေတာ့ အထက္ဗမာျပည္မွာ ႏုိင္ငံေရး အားမေကာင္းလို႔ ႏုိင္ငံေရးအားေကာင္းရန္ က်ဳပ္တို႔လာတာဆိုၿပီး ေျပာမိလို႔ အထက္သားမ်ား တရႈးရႈးျဖင့္ ႏွာမႈတ္သံျပင္းေနတာ အျပင္ကေတာင္ ၾကားေနရသည္။ အထက္အရပ္ ေရာက္တုန္း ေရာက္ခုိက္ ျမန္မာ့ရိုးရာ ဆိုင္းဝုိင္းႀကီးနဲ႔ သီခ်င္းဆိုခ်င္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ကို အထက္သားမ်ား မ်က္ေမွာင္ကုတ္ ၿပီး ၾကည့္ေနတာကိုလည္း သတိခ်ပ္ဖို႔လိုသည္။
လူႀကီးေတြ ေျပာခဲ့ဖူးတာ တခု အမွတ္ရသည္။ ဘာေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္မွာ ျပည္တြင္းစစ္ သက္ဇိုးရွည္ရတာလဲ ဆိုတာကို ေျပာျပျခင္းျဖစ္သည္။ တိုတိုဆိုရေသာ္ ျမန္မာႏုိင္ငံေရးသမားေတြ အကြဲကြဲ အျပားျပားနဲ႔ မညီညြတ္လို႔ဆိုတဲ့ ေကာက္ခ်က္ ကို မွတ္သားရဖူးသည္။ ဒီေခတ္မွာလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ ႀကီးငယ္လတ္ေတြ မညီညြတ္ရင္ ေဘာင္းဘီခြ်တ္ ထားတာ ပူပူေႏြးေႏြးသာ ရိွေသးတဲ့ ခရိုနီမ်ားရဲ့ အဘမ်ားနဲ႔ စုဖြဲ႔ထားတဲ့ အစိုးရသာ သက္ဆိုး ရွည္လိမ့္ဦးမည္ဆိုတဲ့ အေျဖကိုသာ တြက္ထုတ္လို႔ရသည္။
နိဂံုးခ်ဳပ္ေသာအခါ အျပင္ကေကာင္ေတြကိုလည္း ေဝဖန္ၿပီးၿပီ။ အထဲကေကာင္ေတြကိုလည္း ေဝဖန္ၿပီးၿပီ။ ေဝဖန္ၿပီးရင္ ဘာလုပ္မတုန္း။ မ်ဳိးဆက္တူ ညီအကို ေမာင္ႏွမ ရဲေဘာ္မ်ား ထဲထဲဝင္ဝင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ညိႇႏုိင္းတုိင္ပင္ၿပီး လုပ္စရာ ရိွတာေတြ လုပ္သင့္သည္။ အျမင္မၾကည္လင္ တာေတြကို အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးၿပီး သကာလ၊ အျပင္ကေကာင္ေတြ၊ အထဲကေကာင္ေတြ ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရမ်ားလည္း ေပ်ာက္ပ်က္ေစသတည္းလို႔ ဆုေတာင္းလုိက္သည္။
ေဇာ္မင္း
၅ ရက္ စက္တင္ဘာလ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္
အခုအေျခအေနက အရင္လို မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ အရင္တုန္းက ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနက တုိက္ရုိက္ စစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေအာက္မွာ ျပားျပားဝပ္ေနခဲ့ရတာကို ဆိုလိုရင္းျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ အေတာ္အတန္ ေျပာဆိုခြင့္ေတြ ရလာ သည္။ အေတာ္အတန္ေလး ေျပာဆို၊ လုပ္ကုိင္၊ သြားလာခြင့္ ရလာတဲ့ အေပၚမွာ တခ်ဳိ႔က ဂုဏ္ေမာက္လာသည္။ တခ်ဳိ႔က မ်က္ႏွာေၾကာ ေျပာင္းလာသည္။ တခ်ဳိ႔က အုိက္တင္မ်ားလာသည္။ တခ်ဳိ႔က ပဲမ်ားလာသည္။ အဲသည္မွာပဲ ဇာတ္လမ္းက စသည္လို႔ ဆိုႏုိင္သည္။ ဘာဇာတ္လမ္း စတာတုန္းလို႔ ေမးရင္ ေျဖရေပေတာ့မည္။
အျပင္ကေကာင္ေတြနဲ႔ အထဲကေကာင္ေတြ ဆိုသည့္ ဇာတ္လမ္းႀကီးပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ အျပင္ ကေကာင္ေတြဟာ အျပင္မွာ လြတ္လပ္ေနတုိင္း သူတို႔ေျပာခ်င္ရာ ေျပာသည္ ဆိုသည္ဟု အထဲကေကာင္ေတြက ထင္သည္။ အဲသည္ေတာ့ အျပင္က ေကာင္ေတြ အထဲကို ျပန္လာရင္ ဘယ္လို ဆက္ဆံရမွာလဲ ဘယ္လိုသေဘာ ထားရမွာလဲ ဆိုတဲ့ အယူအဆ ကေလးမ်ား ဟိုမွာသည္မွာ ေျပာေန ၾကတာကို ၾကားရသည္။ အတြင္းကေကာင္ေတြက ျပည္ပေရာက္ေနသူမ်ားကို အျပင္ က ေကာင္ေတြဟု အမည္သညာေပးသည္။ ဒို႔ ရွစ္ေလးလံုးမ်ဳိးဆက္ေတြ၊ တခ်ိန္က လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ ရဲေဘာ္ေတြလို႔ သတ္မွတ္ႏုိင္ဖို႔ ဝန္ေလးေနဟန္ ရိွသည္။ က်ေနာ္ေျပာတာ လြန္သြားတယ္ဆိုပါက ေတာင္းပန္သည္။
လက္ခုပ္ဆိုတာ ႏွစ္ဖက္တီးလို႔သာ မည္ရသည္ဟု ဆိုထားသည္။ အျပင္ကေကာင္ေတြကလည္း အထဲကေကာင္ေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေထာင္တန္းက်ခဲ့ေတာ့ ကက္ပယ္စီတီ အရာမွာ နိမ့္ေနေသး သည္လို႔ ျမင္ဟန္ရိွသည္။ ငဒို႔က အေနာက္ ႏုိင္ငံမ်ားမွာ တကၠသိုလ္ေတြေတာင္ တက္ႏုိင္ခဲ့တာမို႔ သူတို႔ထက္ ပိုတတ္ပိုသိသည္ဟု ထင္ေနသူ တခ်ဳိ႔လည္း ရိွသည္။ အထဲကေကာင္ေတြ ႏုိင္ငံတကာ မ်က္ႏွာစာကို ဒို႔ေလာက္ နားမလည္ေသး ဟုလည္း တခ်ဳိ႔ကလည္း ထင္ဟန္ရိွသည္။ ဒါေၾကာင့္ အထဲကို ျပန္ဝင္ၿပီး သင္းကေလးတို႔ကို ကက္ပယ္စီတီ ျမႇင့္တင္ေပးဖို႔ လုပ္ေပးရမည္ဟု ဆိုလာသူလည္း ရိွသည္။ တခါ အဲတာကို ေျပာင္ထုတ္ေျပာမိလို႔ (စကားမေျပာတတ္တာလည္းပါ) မ်က္ႏွာစာအုပ္ေတြမွာ အေဝဖန္ခံရသည္။ အဆဲခံ ရသည္။ အေကာင္းျမင္နဲ႔ ေဝဖန္သူရိွသလို အျပင္ကေကာင္ေတြဆိုရင္ မစြံပါဖူး၊ သည္လိုခ်ည္းပဲဟု ေဝဖန္သူမ်ားလည္း ရိွေနသည္။
အျပင္ကေကာင္ေတြ မွာလည္း လူဆိုးလူေကာင္းရိွသည္။ ႂကြားဝါတာကို ေရွ႔တန္းမတင္သူ ေတြ ရိွသလို ေသာက္ႂကြား ပိုလြန္း သူမ်ားလည္း မနည္းလွ။ အခြင့္ေရးမမက္သူႏွင့္ အခြင့္ေရးမက္ေမာသူ ဟူ၍လည္း ရိွသည္။ ဗိုလ္လုပ္ခ်င္သူ ရိွသလို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္တာမ်ဳိးက
ဝင္လာသည့္သူတခ်ဳိ႔ကိုလည္း ေတြ႔ေနရသည္။ ဘယ္ ဒိုနာရဲ့ ပုိက္ဆံမွ မပါဘဲ ကိုယ့္တုိင္းျပည္ အေျခအေနကို လက္ေတြ႔မ်က္ေတြ႔ ျမင္ေတြ႔လို၍ ကိုယ့္စရိတ္ကိုယ္စားၿပီး ျပန္သြား ၾကည့္သူမ်ား ေလ့လာသူမ်ားလည္း ရိွသည္။ အျပင္ကေကာင္ေတြဟာ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္ေတြလိ
အထဲကေကာင္ေတြေရာ ဘယ္လိုလဲ။ ၾကားရတာက မသက္သာပါ။ အထဲကေကာင္ေတြလည္း ထင္ထားသလို ညီညြတ္ ျခင္း မရိွဘဲ တိတ္တိတ္ေလး ကြဲေနၾကသည္တဲ့။ ရံုးခန္းႀကီး ဖြင့္ထား၍ ပံုမွန္ရံုးတက္သူ တခ်ဳိ႔ ရိွေနေသာ္လည္း ရံုးကို လံုးဝနီးပါး မလာတဲ့ သူမ်ားလည္း ရိွေသးသည္ဟု ၾကားရသည္။ အျပင္ကေကာင္ေတြ အထဲအေၾကာင္း မသိဘဲနဲ႔ ငါတို႔ အထဲက ေကာင္ေတြကို ဆရာလုပ္တာ မႀကိဳက္ဟု ဆိုသူမ်ားလည္း ရိွသည္။ ဆရာလုပ္ျခင္းကို မႀကိဳက္တာ သဘာဝ က်သည္။ ဆရာလာလုပ္ သူကိုလည္း ေျပာင္ေျပာသင့္သည္။ သို႔ေသာ္ အျပင္ကေကာင္ေတြဟာ ဆရာ သိပ္လုပ္ခ်င္တယ္ လို႔ အျပင္ကေကာင္ေတြ အားလံုးကို လံုးၿပီး မေျပာသင့္။ ေျခမမေကာင္း ေျခမ၊ လက္မမေကာင္း လက္မ ခြဲျခားနားလည္ဖို႔ ေတာ့ လိုသည္။ ဒါ့အျပင္ အထဲက ေကာင္ေတြကိုလည္း ေဝဖန္သူမ်ား ရိွလာသည္။
မီဒီယာအားေကာင္းေသာ၊ သံတမန္ေရးရာ အားေကာင္းေသာ၊ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ဳိးစံု ဝင္ထြက္သြား လာေသာ ရန္ကုန္တြင္ သာ ေပ်ာ္ေနသည္ဟု ဆိုေသာ စကားမ်ား ျဖစ္သည္။ ဒါကို တခ်ဳိ႔က ကြန္ေဖာ့ဇုန္ထဲမွာ ေနလိုတာက လူ႔သဘာဝ၊ ဘယ္သူ မွ ခ်င္းေတာင္မွာ နာဂေတာင္တန္းမွာ ၾကာၾကာသြား ေနႏုိင္ပါ့မလဲဟု ျဖည့္စြက္ၾကသည္။ ဒါလည္း ဟုတ္သင့္သေလာက္ ဟုတ္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ နာဂေတာင္တန္းကေတာ့ ေဝးလြန္းလွသည္။ ရန္ကုန္ကေန သိပ္မေဝးတဲ့ ေတာနယ္ေတြဖက္ သြားၿပီး လုပ္ကိုင္ေပးႏုိင္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သိပ္မဆိုးလွ။ ရန္ကုန္ကိုလည္း မၾကာခဏ ျပန္ႏုိင္ဦးမည္။ ေနာက္တခ်က္ ကေတာ့ အထက္ဗမာျပည္မွာ ႏုိင္ငံေရး အားမေကာင္းလို႔ ႏုိင္ငံေရးအားေကာင္းရန္ က်ဳပ္တို႔လာတာဆိုၿပီး ေျပာမိလို႔ အထက္သားမ်ား တရႈးရႈးျဖင့္ ႏွာမႈတ္သံျပင္းေနတာ အျပင္ကေတာင္ ၾကားေနရသည္။ အထက္အရပ္ ေရာက္တုန္း ေရာက္ခုိက္ ျမန္မာ့ရိုးရာ ဆိုင္းဝုိင္းႀကီးနဲ႔ သီခ်င္းဆိုခ်င္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ကို အထက္သားမ်ား မ်က္ေမွာင္ကုတ္ ၿပီး ၾကည့္ေနတာကိုလည္း သတိခ်ပ္ဖို႔လိုသည္။
လူႀကီးေတြ ေျပာခဲ့ဖူးတာ တခု အမွတ္ရသည္။ ဘာေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္မွာ ျပည္တြင္းစစ္ သက္ဇိုးရွည္ရတာလဲ ဆိုတာကို ေျပာျပျခင္းျဖစ္သည္။ တိုတိုဆိုရေသာ္ ျမန္မာႏုိင္ငံေရးသမားေတြ အကြဲကြဲ အျပားျပားနဲ႔ မညီညြတ္လို႔ဆိုတဲ့ ေကာက္ခ်က္ ကို မွတ္သားရဖူးသည္။ ဒီေခတ္မွာလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ ႀကီးငယ္လတ္ေတြ မညီညြတ္ရင္ ေဘာင္းဘီခြ်တ္ ထားတာ ပူပူေႏြးေႏြးသာ ရိွေသးတဲ့ ခရိုနီမ်ားရဲ့ အဘမ်ားနဲ႔ စုဖြဲ႔ထားတဲ့ အစိုးရသာ သက္ဆိုး ရွည္လိမ့္ဦးမည္ဆိုတဲ့ အေျဖကိုသာ တြက္ထုတ္လို႔ရသည္။
နိဂံုးခ်ဳပ္ေသာအခါ အျပင္ကေကာင္ေတြကိုလည္း ေဝဖန္ၿပီးၿပီ။ အထဲကေကာင္ေတြကိုလည္း ေဝဖန္ၿပီးၿပီ။ ေဝဖန္ၿပီးရင္ ဘာလုပ္မတုန္း။ မ်ဳိးဆက္တူ ညီအကို ေမာင္ႏွမ ရဲေဘာ္မ်ား ထဲထဲဝင္ဝင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ညိႇႏုိင္းတုိင္ပင္ၿပီး လုပ္စရာ ရိွတာေတြ လုပ္သင့္သည္။ အျမင္မၾကည္လင္ တာေတြကို အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးၿပီး သကာလ၊ အျပင္ကေကာင္ေတြ၊ အထဲကေကာင္ေတြ ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရမ်ားလည္း ေပ်ာက္ပ်က္ေစသတည္းလို႔ ဆုေတာင္းလုိက္သည္။
ေဇာ္မင္း
၅ ရက္ စက္တင္ဘာလ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္
...........................................................................................
အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္
ျမန္မာ့ အေျပာင္းအလဲ ဟန္ခ်က္မညီ
အာဏာရွင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွ ဒီမိုကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ဆီ သြားရာလမ္းသည္ မည္သည့္ႏိုင္ငံတြင္မွ် စိတ္ကူးယဥ္သလို မျဖစ္ဘဲ ၾကမ္းတမ္းခက္ခဲေသာ စိန္ေခၚမႈမ်ား၊ ခါးသီးေသာ အမွန္တရားမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္း ရၿမဲျဖစ္သည္။
ဒီမိုကေရစီ
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ အေျခခ်စ ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္လည္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တျဖစ္လဲ
သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ဦးေဆာင္ျပဳလုပ္ေနေသာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ
အေျပာင္းအလဲကို အလုပ္မတြင္ေစေသာ ဘက္မညီမွ်မႈမ်ား ရွိေနေၾကာင္း
ျမင္ေတြ႔ေနရသည္။အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရားအတြင္း ေခတ္ေနာက္ျပန္ ဆြဲသူမ်ားကို အေျပာင္းအလဲ လိုလားသူမ်ားႏွင့္ အစားထိုးေျပာင္းလဲၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ပိုအရွိန္ျမႇင့္ရန္ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရက ေမွ်ာ္လင့္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံေရး ေလ့လာသူအမ်ားက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ဝါဒီဟု သတ္မွတ္ထားၿပီး အေျပာင္းအလဲကို ကူညီအားျဖည့္ ေပးႏိုင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ယူဆခဲ့ၾကသူ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္း သူရ ဦးေရႊမန္း ဦးစီးသည့္ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္သည္ အေျပာင္း အလဲအတြက္ အဆင္သင့္ မျဖစ္ႏိုင္ေသးသည္ကို ေတြ႔ေနရသည္။
လႊတ္ေတာ္အေနျဖင့္ အစိုးရအဖြဲ႔၏ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ျဖစ္ေစမည့္ ဥပေဒမ်ားကို အေစာတလ်င္ ျပဳစုျပဌာန္းေပးရမည့္အစား အေျခခံဥပေဒခံု႐ုံးဆိုင္ရာ အျငင္းပြားမႈမ်ား၊ အက်ိဳးမျဖစ္သည့္ အေသးအဖြဲမ်ားႏွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ေနခဲ့သည္။ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား စတင္ဝင္ေရာက္စႏွင့္မတူ လႊတ္ေတာ္အေပၚ ေမွ်ာ္လင့္စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့မႈမ်ား ယခုအခါ တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့ပါးစ ျပဳလာေနၿပီျဖစ္သည္။
တိုင္းျပည္တည္ေထာင္ေရးတြင္ အေျခခံက်သည့္ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ ေျမယာႏွင့္ အလုပ္သမားအေရး ဥပေဒႏွင့္ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားကို မဆိုထားႏွင့္ ျမန္မာ့စီးပြားဖြံ႔ၿဖိဳးမႈကို လက္ေတြ႔သယ္ေဆာင္လာေပးႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ဥပေဒကိုပင္ လႊတ္ေတာ္တြင္ မတင္မက်ျဖစ္ေနရသည္။ တံခါးဖြင့္ စီးပြားေရးတြင္ ႏိုင္ငံျခားသား လက္ဝါးႀကီးအုပ္မႈအေပၚ ကာကြယ္ၿပီး တိုင္းရင္းသားလုပ္ငန္းရွင္မ်ားကို ေျမေတာင္ေျမႇာက္ရမည္မွာ တရားနည္းလမ္းက်ေသာ္လည္း ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားကာလြန္းလ်င္ တိုင္းျပည္အတြက္ အေရးတႀကီး လိုအပ္ေနသည့္ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား အလာနည္းေပလိမ့္မည္ကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္ေပသည္။
ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား လာေရာက္ေရးတြင္ တျခားအေရးပါသည္မွာ တိုင္းျပည္၏ ပံုရိပ္ျဖစ္သည္။ ေရနံႏွင့္ သဘာဝသယံဇာတ တူးေဖာ္ေရးကဲ့သို႔ ကုမၸဏီႀကီးမ်ားမွတပါး တိုင္းျပည္၏ အလုပ္သမားအင္အားကို အရင္းအႏွီးျပဳမည့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူတို႔က ၎တို႔ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမည့္ တိုင္းျပည္သည္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားႏွင့္ ဘာသာကြဲမ်ားကို မည္မွ် သည္းခံဆက္ဆံသနည္းဟု ႐ႈျမင္သုံးသပ္တတ္သည္။ လူမ်ိဳးျခား၊ ဘာသာျခားမ်ားႏွင့္ သင့္တင့္ေျပလည္ျခင္းသည္ အၿပိဳင္အဆိုင္ျဖစ္ေနသည့္ ေစ်းကြက္တြင္ အားသာခ်က္တခု ျဖစ္သည္။
ခါးသီးဖြယ္အမွန္တရားမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အစိုးရႏွင့္ စစ္တပ္ေၾကာင့္သာမဟုတ္၊ သာမန္ႏိုင္ငံသားမ်ားအၾကား သည္းမခံမႈ၊ ခြဲျခားႏွိမ့္ခ်မႈမ်ား နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္း ေတြ႔ရေၾကာင္း၊ လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ ႏွစ္ေပါင္းရွည္ၾကာ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့သူမ်ားႏွင့္ တိုးတက္ေသာ အျမင္ရွိသူမ်ားဟု ေတြးထင္ထားသူမ်ားပင္ ဤကဲ့သို႔ေသာ သေဘာထားရွိၾကေၾကာင္း ၿပီးခဲ့သည့္လတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ အေမရိကန္သံအမတ္ မစၥတာ ဒဲရက္မစ္ခ်ယ္က ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခဲ့သည္။
လတ္တေလာတြင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕၌ သံဃာမ်ား၏ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ကို ေထာက္ခံျခင္း၊ လူ႔အခြင့္အေရး ကိုယ္စားလွယ္ ကင္တာနာကို ကန္႔ကြက္ျခင္းႏွင့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဆန္႔က်င္ေရး ဆႏၵျပမႈကို ေဒသတြင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ မီဒီယာမ်ားက လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး ခြဲျခားမႈအျဖစ္ ႐ႈျမင္ေရးသားေနၾကသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေျပာင္းလဲလာၿပီဟု ဆိုေနၾကေသာ္လည္း ဘယ္ကိုမွ် မေရာက္ေသးသည္ကို သတိျပဳရေပမည္။ ယခုမွ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ခရီးထြက္ရန္ တာစူစျဖစ္သည္။ တျခား ခရီးေပါက္ႏွင့္ၿပီးျဖစ္ေသာ ေဒသတြင္း ႏိုင္ငံမ်ားသည္ပင္ ကုန္း႐ုန္းလုပ္ေနၾကရဆဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မာနတံခြန္လႊင့္ရေလာက္ေအာင္ အေနအထားလည္း မရွိေသးေပ။
ထိုအေျခအေနမ်ိဳး ေရာက္ေနေသာ ကမာၻ႔ထိပ္သီးႏိုင္ငံႀကီးမ်ားပင္ သမိုင္းေနာက္ေၾကာင္း ျပန္မလည္ရေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကရသည္။ ေနာက္ဆုံးက လိုက္မည့္သူမ်ားအဖို႔ တြဲေခၚမည့္ ခ်စ္ခင္သူေပါေလ ပိုေကာင္းေလပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔ ကမာၻ႔ရြာတြင္ လူရာမဝင္ေသာ၊ ရန္လိုမုန္းထားရွိေသာ၊ ေလ့လာစူးစမ္းလိုစိတ္ မရွိေသာ ခံကတုတ္က်င္းထဲမွ စိတ္ထားမ်ိဳး အတိတ္တြင္ ထားရစ္ခဲ့သင့္ေပၿပီ။
အျမင္က်ဥ္း အမ်ိဳးသားေရးဝါဒသည္ ႏိုင္ငံတကာအလယ္တြင္ ျပန္လည္အားယူ ေခါင္းေထာင္ေနရေသာ တိုင္းျပည္၏ ပံုရိပ္ႏွင့္ ေရရွည္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ အလားအလာမ်ားကို သယ္ယူလာမည့္ ေဒသဆိုင္ရာႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ ကူးလူးေပါင္းစည္းမႈမ်ားကို ပ်က္ဆီးေစႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး ဦးစီးဦးေဆာင္လုပ္သူမ်ား အျမင္က်ယ္ၿပီး အမွန္တရားအတြက္ အမုန္းခံရဲရမည္။ လူၿပိန္းႀကိဳက္ ႏိုင္ငံေရးမွ ႐ုန္းထြက္မွသာ ေဒသတြင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာအလယ္ သိကၡာရွိေသာ သမာသမတ္ မွ်တေသာ ေလးစားမႈ ရေပလိမ့္မည္။
အေကာင္းဆုံးအေျဖမွာ တိုင္းျပည္ေရရွည္အက်ိဳးကို ၾကည့္ရန္သာ ရွိသည္။ သြားရမည့္ခရီးကား ေဝးေသး၏။ ေျခသာလ်င္ ယာဥ္ရွိကုန္၏။ ခရီးေပါက္မည္၊ မေပါက္မည္မွာ ဦးေဆာင္ႏြားလားမ်ား ေျဖာင့္ေျဖာင့္သြားမွ ေနာက္ႏြားတသိုက္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္လိုက္မည့္ အေနအထားပင္တည္း။ ။
0 comments:
Post a Comment