Monday, January 11, 2016

အားလုုံးပါတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လုုိလုုပ္မလဲ

The Voice Daily, 11-01-2016.

ကုိယ္စားလွယ္ ၇၀၀ ေက်ာ္တက္မယ့္ ညီလာခံ

၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ကတည္း စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ (အစိုးရအေခၚ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္ ပဋိပကၡမ်ား) အဆုံးသတ္ႏုိင္ေရးအတြက္ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရက ႀကိဳးပမ္းခဲ့တာကို အားလုံးသိၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရသက္တမ္း ၅ ႏွစ္တာကာလ ႀကိဳးပမ္းခ်က္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးရလဒ္ေတာ့ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ ရွစ္ဖြဲ႔နဲ႔ (NCA) တစ္ႏုိင္ငံလုံး ပစ္ခတ္တုိက္ခုိက္မႈရပ္စဲေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္ကုိ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔မွာ ခ်ဳပ္ဆုိႏုိင္ခဲ့ျခင္းပါပဲ။

ဒီစာခ်ဳပ္ပါ သေဘာတူညီခ်က္ေတြအရ စာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ထုိးၿပီး ရက္ေပါင္း ၆၀ အတြင္း ႏုိင္ငံေရးမူေဘာင္ ခ်မွတ္ျခင္း၊ ရက္ေပါင္း ၉၀ အတြင္း ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပဲြ စတင္ျခင္းေတြ ေဆာင္ရြက္ရမွာျဖစ္တဲ့ အတြက္ စာခ်ဳပ္လက္မွတ္ေရးထုိးခဲ့တဲ့ေန႔ကေန ရက္ ၉၀ အကြာ ဇန္နဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ အခုလုိ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညီလာခံေခၚဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ရတာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ အစိုးရဘက္က ေျပာပါတယ္။

ဒီညီလာခံကို တက္ဖုိ႔အတြက္ ကိုယ္စားလွယ္ ၇၀၀ ခန္႔ကို ေရြးခ်ယ္ထားၿပီး ျဖစ္တယ္လုိ႔လည္း ဆုိပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ တပ္မေတာ္ဘက္က ၁၅၀၊ လႊတ္ေတာ္ဘက္က ၇၅၊ အစုိးရဘက္မွ ၇၅၊ လက္မွတ္ထိုးထားတဲ့ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ ရွစ္ဖြဲ႔မွ ၁၅၀၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြဘက္က ၁၅၀၊ တိုင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္ ၅၀ နဲ႔ အျခားဖိတ္ၾကားသင့္သူ ၅၀ ပါတယ္လုိ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ (MPC) ျမန္မာၿငိမ္းခ်မ္းေရးစင္တာ တာဝန္ရွိသူေတြက ေျပာပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ေဝဖန္သူေတြကေတာ့ ညီလာခံ က်င္းပခ်ိန္အထိ တုိက္ပဲြျဖစ္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္နဲ႔ ရခုိင္ျပည္နယ္ဘက္က လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ေတြ မပါတာေၾကာင့္ ဒီညီလာခံဟာ တစ္ႏုိင္ငံလုံးကို ကုိယ္စားမျပဳတဲ့အျပင္ လက္ရွိျဖစ္ပြားေနတဲ့ တုိက္ပဲြေတြကုိေတာင္ ရပ္စဲေအာင္ လုပ္ႏုိင္ဖြယ္ မရွိဘူးလို႔ ေထာက္ျပေနပါတယ္။

ပုံသဏၭာန္နဲ႔ အႏွစ္သာရ အားၿပိဳင္မႈ

ေဝဖန္သူေတြက ဘယ္လုိပဲ ေထာက္ျပေနပါေစ၊ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ ဘက္ကေတာ့ သူ႔သက္တမ္းအတြင္း NCA ကုိ (ရွစ္ဖြဲ႔တည္း ထုိးသည့္တုိင္) လက္မွတ္ထုိးႏုိင္တဲ့အျပင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညီလာခံကုိေတာင္ က်င္းပႏုိင္ခဲ့တယ္ဆုိၿပီး ျပခ်င္ေနတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ညီလာခံ ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ မေအာင္ျမင္ျခင္းဆုိတဲ့ ရလဒ္က အဓိကမဟုတ္။ သူ႔အစိုးရသက္တမ္းအတြင္း ဘာေတြလုပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ လုပ္ရပ္ကုိသာ အဓိက ျပသခ်င္ေနပုံ ရပါတယ္။


ဒါေၾကာင့္ ၁၂ ရက္ေန႔ပဲြကို ႀကီးသထက္ႀကီးေအာင္ လုပ္ျပမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ အခုဖိတ္ထားတဲ့ ကုိယ္စားလွယ္ ၇၀၀ ေက်ာ္အျပင္ ကုလသမဂၢ အပါအဝင္ ႏုိင္ငံတကာ သံတမန္ေတြ၊ အထူးဧည့္သည္ေတြ၊ ေလ့လာသူေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာ သတင္းစာဆရာေတြကိုပါ ဖိတ္ၾကားထားတဲ့အတြက္ ဖြင့္ပဲြေန႔မွာ လူ ၁၀၀၀ ေတာင္ ေက်ာ္သြားႏုိင္တယ္လုိ႔ သတင္းသမားေတြက ခန္႔မွန္းေနပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အဲဒီလူ ၁၀၀၀ ထဲမွာ လက္ရွိျဖစ္ေနဆဲ တုိက္ပဲြေတြကုိ ရပ္တန္႔သြားေအာင္ ႏုိင္ငံေရးၾသဇာအရ အမိန္႔ေပးႏုိင္သူ၊ စစ္ေရးၾသဇာအရ အမိန္႔ေပးႏုိင္သူေတြ ပါလာပါ့မလား။ အတိအက်ေျပာရမယ္ဆုိရင္ မၾကာခင္ တက္လာေတာ့မယ့္ အစိုးရသစ္ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ NLD ပါတီ ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ လက္ရွိတပ္မေတာ္ကို အမိန္႔ေပးႏုိင္သူ တပ္/ခ်ဳပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္တုိ႔ ဒီပဲြကုိ တက္မတက္ မေသခ်ာေသးပါ။

တစ္ခါ NCA မွာ လက္မွတ္မထုိးရေသးတဲ့၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ တပ္မေတာ္နဲ႔ တုိက္ပဲြေတြျဖစ္ေနဆဲ KIA (ကခ်င္လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္)၊ SAA-N (ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ ေျမာက္ပုိင္း)၊ TNLA (တအာင္းအမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္)၊ AA (ရကၡိဳင့္တပ္မေတာ္) အပါအဝင္ UNFC (ညီညြတ္ေသာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား ဖက္ဒရယ္ေကာင္စီ) က ဒီပဲြကို တက္မွာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပုိင္းအတြင္းကပဲ ျငင္းဆုိထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီပဲြကို အသံသာရွိၿပီး အဆန္မပါတဲ့ပဲြ၊ အဓိက ဇာတ္ေကာင္ေတြ မပါဘဲ ဇာတ္ရံေတြခ်ည္း ကျပရမယ့္ပဲြဆုိၿပီး ေဝဖန္သူေတြက ေထာက္ျပေနတာပါ။ ဒီလုိေဝဖန္သူေတြထဲမွာ NCA ကို လက္မွတ္ေရးထုိးထားတဲ့ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ ရွစ္ဖြဲ႔ထဲက အဓိကအဖြဲ႔ျဖစ္တဲ့ KNU အဖြဲ႔ရဲ႕ ဒုဥကၠ႒ ပါပါေနတယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ အေတာ္အေလးထား စဥ္းစားသင့္တဲ့ အဆင့္မွာ ေရာက္ေနၿပီလုိ႔ ထင္ပါတယ္။

“NCA လက္မွတ္မထုိးရေသးတဲ့ အဖြဲ႔ေတြကို မေစာင့္ဘဲ၊ အသစ္တက္လာေတာ့မယ့္ NLD အစိုးရကို မေစာင့္ဘဲ လက္ရွိ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ သက္တမ္းအတြင္း တက္သုတ္႐ုိက္ ေဆာင္ရြက္သြားမယ္ဆုိရင္ အေျဖမရဘဲ ႐ႈပ္ေထြးမႈကိုသာ ပိုျဖစ္လာေစမွာ ျဖစ္တယ္” လုိ႔ KNU ဒုဥကၠ႒လည္းျဖစ္၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔မ်ား (EAO) ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္လည္းျဖစ္တဲ့ ေနာ္စီပုိးရာစိန္က ဒီဇင္ဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔က က်င္းပတဲ့ ေအာ္စလုိ ေဆြးေႏြးပဲြအတြင္း အတိအလင္း ေဝဖန္ခဲ့ပါတယ္။

တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ဒီေဆြးေႏြးပဲြေတြအတြက္ ေငြေၾကးအကူအညီေပးေနတဲ့ ေနာ္ေဝ အပါအဝင္ ႏုိင္ငံတကာ အစိုးရေတြကိုလည္း “ႏုိင္ငံတကာ အလွဴရွင္ေတြဟာ ကြင္းထဲက အေျခအေနမွန္ေတြကို အခ်ိန္ယူ ေလ့လာနားေထာင္မႈလုပ္ဖုိ႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့တယ္။ EAO နဲ႔ ေဒသခံ တုိင္းရင္းသားေတြဘက္က ဘာေတြလုိအပ္ေနသလဲ ဆုိတာကုိ ေမးျမန္းျခင္းမရွိဘဲ သူတုိ႔ လုပ္ခ်င္တာကို လက္ခံဖုိ႔ လာေျပာတာမ်ဳိးသာ ျဖစ္ေနတယ္” လုိ႔ သူက ေထာက္ျပခဲ့ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အပစ္ရပ္လက္မွတ္ထုိးတယ္ ဆုိတာဟာ ႏုိင္ငံတကာ အကူအညီေတြ၊ ႏုိင္ငံတကာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ ဝင္လာေစေရးအတြက္ မျဖစ္သင့္ဘဲ ေရရွည္ႏုိင္ငံေရး ျပႆနာ ေျပလည္ေစေရး အတြက္သာ ျဖစ္သင့္တယ္လုိ႔လည္း သူက ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ေတာင္ပုိင္းနဲ႔ ေျမာက္ပုိင္း အားၿပိဳင္မႈ

ဒါက အစိုးရနဲ႔ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္ေတြၾကားက မေက်လည္မႈအေပၚ အျပင္ကေန ၾကည့္တဲ့ ေယဘုယ်အျမင္ပါ။ ဒါေပမဲ့ လက္နက္ကုိင္ ေတာ္လွန္ေရး ထဲထဲထဲဝင္ဝင္ ပါဝင္ခဲ့ဖူးသူေတြ၊ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ နီးစပ္သူေတြဘက္က ၾကားရတဲ့ သတင္းေတြအရဆုိရင္ NCA ျဖစ္စဥ္မွာ အစိုးရနဲ႔ MPC ဘက္က အားနည္းခ်က္ေတြရွိတဲ့အျပင္ လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ေတြၾကား ေတာင္ပုိင္းနဲ႔ ေျမာက္ပုိင္း အားၿပိဳင္မႈလည္း ရွိေကာင္းရွိေနႏိုင္တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။

(၂၀၁၂ ခုုနွစ္ အပစ္ရပ္ေရးအတြက္ ဘားအံမွာစတင္ေဆြးေႏြးစဥ္ကပုုံ။ ဓာတ္ပုုံ-ဧရာ၀တီ)

ေတာင္ပုိင္းဆုိတာက လက္ရွိ NCA ကို ဦးေဆာင္လက္မွတ္ေရးထုိးလုိက္တဲ့ ထုိင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္အေျခစိုက္ KNU ကရင့္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ံုးနဲ႔ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ေတြကို ဆိုလုိတာပါ။ ေျမာက္ပုိင္းဆုိတာကေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ တုိက္ပဲြေတြ ျဖစ္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး NCA မွာ လက္မွတ္ေရးထုိးႏုိင္ျခင္း မရွိေသးတဲ့ တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္အေျခစုိက္ KIO (ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔)၊ USWA (‘ဝ’ အဖြဲ႔) အပါအဝင္ လက္ရွိ UNFC မဟာမိတ္ေတြကို ဆုိလုိတာပါ။

ေနာက္ေၾကာင္းကို နည္းနည္းေျပာရမယ္ဆုိရင္ ၈ ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံ ၿဖိဳခဲြခံရၿပီး ေနာက္ပုိင္း ေက်ာင္းသားေတြ ေထာင္နဲ႔ခ်ီ ေတာခုိေနစဥ္ တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ရွိ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွာ အတြင္းေရး ျပႆနာတခ်ဳိ႕ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါကိုအခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အဲဒီကာလက ေထာက္လွမ္းေရး အႀကီးအကဲျဖစ္တဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔က ဗကပ ခဲြထြက္အဖြဲ႔ေတြျဖစ္တဲ့ (USWA) ‘ဝ’၊ (NDAA) မုိင္းလား အပါအဝင္ တ႐ုတ္နယ္စပ္ တစ္ေလွ်ာက္ရွိ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ေတြ အားလုံးနီးပါးနဲ႔ အပစ္ရပ္ သေဘာတူခ်က္ အလ်င္အျမန္ လုပ္လုိက္ပါတယ္။

အာဏာသိမ္းခါစ စစ္အစိုးရသစ္နဲ႔ ဗကပ ခဲြထြက္အဖြဲ႔ေတြ အဲဒီလုိ အပစ္ရပ္လုိက္တဲ့ အခ်ိန္ဟာ ေတာခုိေက်ာင္းသားေတြ အပါအဝင္ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုေတြနဲ႔ တုိင္းရင္းသား အင္အားစုေတြရဲ႕ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္၊ KNU ရဲ႕ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ မာနယ္ပေလာ အင္အားအေကာင္းဆုံး၊ ၾသဇာအႀကီးဆုံး အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ DAB (ဒီမုိကရက္တစ္ မဟာမိတ္ တပ္ေပါင္းစု) ကုိ KNU နဲ႔ KIO က အဓိကဦးေဆာင္ၿပီး စစ္အစုိးရကုိ လက္နက္ကုိင္တုိက္ပဲြ အရွိန္ျမႇင့္ေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၉၂ မာနယ္ပေလာ ထုိးစစ္ကုိ DAB တပ္ေပါင္းစုက ႀကံ့ႀကံ့ခံ တြန္းလွန္ခဲ့တဲ့အတြက္ နဝတတပ္ေတြ စစ္ဦးက်ဳိးၿပီး ျပန္ဆုတ္သြားခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မာနယ္ပေလာ တုိက္ပြဲအၿပီး သိပ္မၾကာခင္ ၁၉၉၄ မွာေတာ့ KIO ဟာ DAB တပ္ေပါင္းစုထဲကေန ထြက္ခြာၿပီး နဝတနဲ႔ သီးျခားအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လုပ္သြားခဲ့ပါတယ္။
မာနယ္ပေလာ ဌာနခ်ဳပ္မွာ ႏိုင္ငံေရး မုန္တုိင္းထန္ၿပီး အေတာ့္ကုိ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလမ္းေၾကာင္းက KIO တစ္ဖြဲ႔တည္းနဲ႔ ၿပီးမသြား။ ရွမ္းျပည္နယ္ထဲက အဖြဲ႔ငယ္ေလးေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပဲ့ပါကုန္ၿပီး ၁၉၉၅ မွာေတာ့ KNU နဲ႔ နယ္ေျမခ်င္း ထိေနတဲ့ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ (NMSP) ကပါ နဝတနဲ႔ အပစ္ရပ္ေရး လုပ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။

ဒီလုိနဲ႔ DAB တပ္ေပါင္းစုမွာ KNU နဲ႔ သူ႔နယ္ေျမအတြင္း အေျခစိုက္တဲ့ ABSDFၤ (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္) အပါအဝင္ အဖြဲ႔ငယ္တခ်ဳိ႕သာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီကာလ ၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ အပစ္ရပ္တဲ့ ႏွစ္ေတြကို ေျမာက္ပုိင္းၿပိဳတဲ့ ႏွစ္ေတြလုိ႔ နယ္စပ္မွာ ေခၚၾကပါတယ္။ အခု ၂၀၁၀ ေနာက္ပုိင္း ဝန္ႀကီးဦးေအာင္မင္းနဲ႔ MPC ဦးစီးၿပီး အပစ္ရပ္တဲ့ ႏွစ္ေတြကိုေတာ့ ေတာင္ပုိင္းၿပိဳတဲ့ ႏွစ္ေတြလို႔ ေခၚေဝၚၾကပါတယ္။

အားလုံးပါလာေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ

ဒါျဖင့္ ဒီလုိတစ္ပုိင္းစီ မျဖစ္ေစဘဲ ရွိသမွ် လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ အားလုံး ပါလာေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ ဒီေမးခြန္းကို ၁၂ ရက္ေန႔မွာ စတင္က်င္းပမယ့္ ညီလာခံကေန အေျဖရွာေပးဖုိ႔ လုိေနပါတယ္။ ဒီလုိအေျဖရွာႏုိင္ဖုိ႔ဆုိရင္ အဲဒီညီလာခံမွာ အဓိက ဇာတ္ေကာင္ေတြ အားလုံး ပါဝင္ခြင့္ရဖုိ႔ လုိပါတယ္။


ဒါေပမဲ့ အခုထိကေတာ့ အားလုံးပါဝင္ခြင့္ရမယ့္ အလားအလာ မေတြ႔ရေသးပါ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ႏိုင္ငံလုံး ပစ္ခတ္တုိက္ခုိက္မႈရပ္စဲေရး အေျဖကုိ ဒီညီလာခံထဲမွာ ရွာလုိ႔မေတြ႔ႏုိင္ပါ။ ဒါျဖင့္ ဘယ္မွာသြားရွာရမွာလဲ။ တစ္ေန႔ကပဲ UWSA ‘ဝ’ အဖဲြ႔ တာဝန္ရွိသူတစ္ဦးက မီဒီယာေတြကို ေျပာလုိက္တာ ရွင္းရွင္းေလးပါ။ “NLD အစိုးရသစ္ တက္လာမွ အစိုးရနဲ႔ ျပန္ဆက္ဆံမယ္” တဲ့။

အေျဖက ဒါပါပဲ။ ျပည္သူက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့၊ ႏုိင္ငံေရးအရ တရားဝင္မႈရွိတဲ့ အစိုးရနဲ႔ တုိက္႐ုိက္ေဆြးေႏြးႏုိင္မွ သူတုိ႔ရဲ႕ အနာဂတ္အတြက အာမခံခ်က္ရွိမယ္ ဆုိတာကုိ တုိင္းရင္းသားေတြဘက္က ယံုၾကည္ထားပါတယ္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြက ႀကိဳးပမ္းခဲ့တဲ့ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးရဲ႕ ၿဖိဳခဲြေရးနည္း ဗ်ဴဟာေရာ၊ အခု ၂၀၁၀ ေနာက္ပုိင္း ဦးသိန္းစိန္အစိုးရေခတ္မွာ ႀကိဳးပမ္းခဲ့တဲ့ MPC ရဲ႕ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ သိမ္းသြင္းဆဲြေဆာင္ေရး နည္းနာေတြေရာဟာ အလုပ္မျဖစ္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ဒီႏွစ္ဖြဲ႔စလုံးမွာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒီႏွစ္ဖြဲ႔ကို တာဝန္ေပးခဲ့တဲ့ အရင္အစိုးရေတြမွာ လူထုက ေရြးခ်ယ္ေပးအပ္ထားတဲ့ တရားဝင္ ႏုိင္ငံေရးအာဏာ (legitimacy) မရွိလုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လူထုက ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ NLD အစိုးရ တာဝန္ရွိသူေတြနဲ႔ လက္ရွိတုိက္ေနဆဲ အဖြဲ႔ေတြ၊ NCA မွာ လက္မွတ္မထုိးရေသးတဲ့ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ တုိက္႐ိုက္ေဆြးေႏြးဖုိ႔ လုိပါလိမ့္မယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္ကလည္း လူထုေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ NLD အစိုးရသစ္ရဲ႕ မူဝါဒေတြကို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၿပီး သူ႔တပ္ေတြကို ျပန္ညြန္ၾကားမယ္ဆုိရင္ ဒီကိစၥ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေျပလည္သြားႏုိင္ပါတယ္။

ဒီလုိလုပ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ NLD ဟာ တုိင္းရင္းသားပါတီ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ လက္နက္ကုိင္အဖဲြ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အခုရွိေနတဲ့ ဆက္ဆံေရးထက္ မက ထဲထဲဝင္ဝင္ ဆက္ဆံေျပာဆုိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားေတြ ေတာင္းဆုိေနတဲ့ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္နဲ႔ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုအေပၚ NLD ရဲ႕ မူဝါဒလည္း အခုထက္ ပုိတိက်ေအာင္ ထုတ္ေျပာဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒီကိစၥေတြကို ေရွာင္ဖယ္ဖယ္ လုပ္မေနဘဲ ရဲရဲတင္းတင္း ကုိင္တြယ္ဖုိ႔ NLD အစိုးရသစ္ရဲ႕ပခုံးေပၚ တာဝန္က်ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

ထက္ေအာင္ေက်ာ္

0 comments:

Post a Comment

Share

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More