The Voice Daily, 10-02-2018.
၁၃၅ မ်ိဳးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကပြဲမ်ားကိုေက်ာ္၍
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၂ ရက္ေန႔ဟာ ၇၁ ႏွစ္ေျမာက္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုေန႔ဆိုတာ ကိုလိုနီအဂၤလိပ္လက္ေအာက္ကေန ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ရယူႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဗမာအစိုးရေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ေတာင္တန္းေဒသ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ စုေပါင္းၿပီး ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔က ရွမ္းျပည္နယ္ ပင္လံုၿမိဳ႕မွာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္လက္မွတ္ေရးထိုးရာကေန စတင္ျဖစ္ေပၚလာတာပါ။
ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ေတြၾကာလာလို႔လားေတာ့ မသိပါ။ ျပည္ေထာင္စုေန႔လို႔ေျပာလိုက္ရင္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္အလက္ေတြ၊ လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ပံုေတြကိုမျမင္ဘဲ တိုင္းရင္းသား႐ိုးရာဝတ္စံု လွလွပပေတြဝတ္ၿပီး ကျပေဖ်ာ္ေျဖေနတဲ့ ျပည္ေထာင္စုကပြဲ ပံုရိပ္ေတြကိုသာ စာေရးသူစိတ္ထဲ ေျပးျမင္ေလ့ရွိပါတယ္။ စာဖတ္သူေတြ စိတ္ထဲမွာေကာ ဘာကို အရင္ဆံုး ေျပးျမင္ေလ့ရွိပါသလဲ။
အျမင္ဆိုတာ ကိုယ္ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေန၊ ကိုယ္ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ ေဒသရဲ႕ ပထဝီ အေနအထားနဲ႔ သမိုင္းေနာက္ခံေပၚမူတည္ၿပီး ကြာျခားေလ့ရွိတာေၾကာင့္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ထပ္တူမျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကိုပဲ ဥပမာၾကည့္ပါ။ ဗမာလူမ်ားစုဘက္က အျမင္အရဆိုရင္ ေတာင္တန္းသားေတြဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေခါင္းေဆာင္တဲ့ ဗမာအစိုးရနဲ႔ေပါင္း ၿပီးပင္လံုမွာ လက္မွတ္ထိုးႏိုင္ခဲ့လို႔သာ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့တယ္။ ႏို႔မို႔ဆို ဗမာျပည္မပဲ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ေတာင္တန္းေဒသက ကိုလိုနီဆက္ျဖစ္ေန ဦးမွာလို႔ ျမင္ေနၾကပါတယ္။ ဗမာအစ္ကိုႀကီးက တိုင္းရင္းသားလူနည္းစု ညီငယ္ေတြကို ကူညီကယ္တင္ လိုက္တယ္ေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ေတာင္တန္းသားေတြဘက္က အျမင္က အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ နယ္စပ္ေဒသမွာေတြ႔ဖူးတဲ့ တိုင္းရင္း သား သူပုန္ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ျပည္တြင္းမွာေတြ႔ဖူး၊ ေျပာဖူးသေလာက္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အျမင္အရဆိုရင္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ေၾကာင့္ ကိုလိုနီ အဂၤလိပ္ကၽြန္ဘဝက လြတ္သြားတာမွန္ေပမယ့္ ဗမာကၽြန္ (ဗမာစစ္အစိုးရကၽြန္) ဆက္ျဖစ္ေန တယ္လို႔ သူတို႔က ဆိုၾကပါတယ္။ ဒီအျမင္ကို ျပည္မေန ဗမာအမ်ားစု သိရွိနားလည္၊ လက္ခံဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ပါ့ရဲ႕လား။
ေရွ႕ပိုင္းမွာ နိဒါန္းခ်ီခဲ့တဲ့အတိုင္း အျမင္ဆိုတာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး မတူႏိုင္တဲ့အတြက္ ျပည္မက လူမ်ားစု အျမင္နဲ႔ ေတာင္တန္းေဒသက လူနည္းစု အျမင္မတူတာ သဘာဝက်ပါတယ္။ ဒါျဖင့္ သဘာဝမက်တာက ဘာလဲ။ အဲဒီလို မတူကြဲျပားမႈေတြကို အသိအမွတ္မျပဳဘဲ အားလံုးအတူတူျဖစ္ရမယ္ဆိုၿပီး အတင္းအက်ပ္ ပံုစံသြင္းေနျခင္းလို႔ ထင္ပါတယ္။
ဒီလို အတင္းအက်ပ္ ပံုစံသြင္းျခင္းေၾကာင့္ ၇၁ ႏွစ္ၾကာတဲ့အထိ ျပည္ေထာင္စုေန႔ဆိုတာ အမည္ပဲရွိၿပီး လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္မရပ္ႏိုင္ေသးပါ။ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအလြန္ ဒီမိုကေရစီအသြင္ ကူးေျပာင္းမႈကာလမွာေတာ့ အရင္ကအမွားေတြကို သင္ခန္းစာယူၿပီး ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး၊ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေတြ လုပ္ေနတာေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေသနတ္သံေတြက ၾကားေနရဆဲပါ။ ေျမာက္ပိုင္းေဒသဘက္မွာဆို ေသနတ္သံေတြက အရင္ စစ္အစိုးရေခတ္ထက္ေတာင္ ပိုအသံက်ယ္သလို ျဖစ္လာေနပါတယ္။
တိုင္းရင္းသားဆိုတာကို ဘယ္လိုသေဘာေပါက္ၾကသလဲ
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူသံုးမ်ားေနတဲ့ တိုင္းရင္းသားဆိုတာ ဌာေနတိုင္းရင္းသား (Indigenous) ကို ဌာေနမပါဘဲ တိုင္းရင္းသားတစ္ခုတည္းကို ဆြဲယူသံုးစြဲေနတာလို႔ ယူဆရပါတယ္။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ေရွးႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကတည္းက ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း အစဥ္အဆက္ ေနထိုင္လာခဲ့သူေတြေပါ့။ အရင္ေခတ္ကဆိုရင္ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ဗမာ၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း ဆိုၿပီး လူမ်ိဳးစုႀကီး ၈ ခုကို ၫႊန္းဆိုေလ့ရွိပါတယ္။ စစ္အစိုးရေခတ္မွာေတာ့ တိုင္းရင္းသား ၁၃၅ မ်ိဳးရွိတယ္ဆိုၿပီး အာဏာပိုင္ေတြက ေျပာပါတယ္။
ဒီအေျပာကို ပညာရွင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက အေစာပိုင္းမွာ ကန္႔ကြက္ၾကေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အဲဒီ ၁၃၅ မ်ိဳးကို အတည္ယူၿပီး ေနာက္တိုးလူမ်ိဳးစုေတြဟာ ၁၃၅ မ်ိဳးထဲမွာ စာရင္းမပါတဲ့အတြက္ ဌာေနတိုင္းရင္းသား ျဖစ္ခြင့္မရွိဘူးလို႔ ကိုးကားအသံုးျပဳလာေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ထားေတာ့။ အဓိကေဆြးေႏြးခ်င္တာက တိုင္းရင္းသားဆိုတာကို ဘယ္လိုအဓိပၸာယ္ဖြင့္ၾကသလဲ။ တိုင္းရင္းသားဆိုတာ (Indigenous) ဌာေနလူမ်ိဳးကို ဆိုလိုမွန္း လူတိုင္းသိေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္နဲ႔ ရွမ္းလူနည္းစုေတြပဲ တိုင္းရင္းသား စာရင္းေပါက္ၿပီး လူမ်ားစု ဗမာက တိုင္းရင္းသားထဲ မပါဘူးလို႔ အမ်ားက နားလည္ထားသလို ျဖစ္လာေနပါတယ္။
ဥပမာ စာေရးသူဆိုရင္ ထားဝယ္သံဝဲတဲ့အတြက္ “အသံဝဲတယ္ေနာ္။ ဘာတိုင္းရင္းသားလဲမသိဘူး” ဒီလို အေမးခံရပါတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ မိတ္ေဆြ ေတာင္ေပၚသားေတြဆိုရင္ “အသံဝဲတယ္ေနာ္။ တိုင္းရင္းသားေတြ ထင္တယ္”ဆိုၿပီး မၾကာခဏ အေျပာခံရတာ သတိထားမိပါတယ္။
ဒီေလာက္ဆိုရင္ တိုင္းရင္းသားရဲ႕ မူလအဓိပၸာယ္နဲ႔ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ ပံုေဖာ္ထားတဲ့ ေနာက္တိုး အဓိပၸာယ္ မတူဘူးဆိုတာ သိေလာက္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲေနာက္ပိုင္း အသစ္ေပၚလာတဲ့ တိုင္းရင္းသားေရးရာဝန္ႀကီးဆိုတာကို စာဖတ္ပရိသတ္ေတြ ဘယ္လိုသေဘာေပါက္ၾက ပါသလဲ။ ဗမာမွအပ က်န္လူမ်ိဳးစုေတြအတြက္ တာဝန္ယူေဆာင္႐ြက္ရမယ့္ ဝန္ႀကီးမ်ိဳးလား။ ဒါေပမဲ့ ေရွ႕မွာတင္ျပခဲ့တဲ့ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ရခိုင္၊ ရွမ္းေဒသေတြမွာ ဗမာက လူနည္းစုျဖစ္သြား တဲ့အတြက္ ဗမာတိုင္းရင္းသားေရးရာဝန္ႀကီးဆိုတာ ေပၚလာျပန္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကေတာ့ မဆိုးဘူး။ တိုင္းရင္းသားထဲမွာ ဗမာလည္းပါတယ္ဆိုတာကို ျပန္ၫႊန္းျပသလို ျဖစ္သြားေစခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ မရွင္းမလင္းျဖစ္ေနတာက အဲဒီ တိုင္းရင္းသားေရးရာဝန္ႀကီးေတြက ဘာလုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသလဲ။ ေဆာင္းပါးအစမွာ နိဒါန္းခ်ီခဲ့သလို ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ဗမာ၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း ႐ိုးရာဝတ္စံုေတြ ဝတ္ၿပီး ျပည္ေထာင္စုေန႔ကပြဲ လုပ္တာတစ္မ်ိဳးပဲ လုပ္ခြင့္ရွိသလား။ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ထိန္းသိမ္းေရး ေလာက္ပဲ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသလား။ ဒါမွမဟုတ္ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုေတြနဲ႔ ဗမာလူမ်ားစုၾကားျဖစ္ေနတဲ့ အျမင္ကြဲလြဲမႈေတြ၊ တိုင္းရင္းသားတပ္ေတြနဲ႔ အစိုးရတပ္မေတာ္အၾကားျဖစ္ေနတဲ့ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ ေတြ ရပ္စဲေရး၊ တိုင္းျပည္ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးအထိ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသလား။ ဒါကို ဒီေန႔လို ျပည္ေထာင္စုေန႔မွာ ေမးခြန္းထုတ္သင့္တယ္ မဟုတ္ပါလား။
လူမ်ားစုဆႏၵကိုလိုက္နာၿပီး လူနည္းစုဆႏၵကို ေလးစားပါ
အမ်ားစုဆႏၵကိုလိုက္နာၿပီး အနည္းစုဆႏၵကို ေလးစားေရးဆိုတာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အေျခခံသေဘာတရား တစ္ခုျဖစ္ေပမယ့္ ဒီေန႔ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးမွာေတာ့ အမ်ားစုဆႏၵကို လိုက္နာေရးပဲ လႊမ္းမိုးေနၿပီး အနည္းစုဆႏၵကို ေလးစားဖို႔ေျပာသူ အေတာ္နည္းေနတာ သတိထားမိပါတယ္။ လူနည္းစုဆိုတဲ့ေနရာမွာ လႊတ္ေတာ္အတြင္း ေနရာအနည္းငယ္သာရတဲ့ အတိုက္အခံပါတီငယ္ေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြဆိုၿပီး ၂ မ်ိဳး ရွိႏိုင္ပါတယ္။
ဒီေဆာင္းပါးမွာ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုအခြင့္အေရးကိုသာ ဦးစားေပးေဆြးေႏြးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ အားျဖင့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၅ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတုန္းက ရခိုင္နဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္မွာ ေဒသခံတိုင္းရင္းသားပါတီေတြက အမ်ားစု အႏိုင္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ အမ်ားစုအႏိုင္ရထားတဲ့ NLD ပါတီက အဲဒီတိုင္းရင္း သားပါတီေတြကို ျပည္နယ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေနရာ မေပးခဲ့ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။
၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအရ ျပည္နယ္ - တိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြကို သမၼတက တိုက္႐ိုက္ခန္႔အပ္တာမို႔ သူတို႔ပါတီက တာဝန္ခံႏိုင္တဲ့ ပါတီဝင္ေတြကိုသာ NLD ဘက္ကခန္႔တာ သဘာဝက်တယ္လို႔ဆိုၾကပါတယ္။ လူမ်ားစုအျမင္အရ သဘာဝက်တယ္ဆိုေပမယ့္ လူနည္းစုတိုင္းရင္းသားေတြအျမင္အရ ဒါဟာ သဘာဝမက်ႏိုင္ပါဘူး။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုဆီ ခ်ီတက္မယ္ေျပာထားသူေတြ၊ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲေနာက္ပိုင္းကတည္းက အတူတကြ လက္တြဲေဆာင္႐ြက္ခဲ့တဲ့ မဟာမိတ္ပါတီေတြခ်င္း ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေလးေတာင္ ခြဲတမ္းမေပးႏိုင္တာလဲ၊ NLD ပါတီရဲ႕ ဖက္ဒရယ္မူ၊ လူနည္းစု တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚ မူက ဘယ္လိုလဲဆိုၿပီး ေမးခြန္းထုတ္မႈေတြ ရွိလာေနပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ပိုင္း ဒုသမၼတလိုေနရာမ်ိဳး၊ တိုင္းရင္းသားေရးရာဝန္ႀကီးလိုေနရာမ်ိဳးေတြအတြက္ ရွမ္းပါတီကို ကမ္းလွမ္းတယ္ဆိုၿပီး သတင္းေတြ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကမ္းလွမ္းခ်က္ဟာ ဝန္ႀကီးေနရာအတြက္ ခြဲတမ္းကမ္းလွမ္းျခင္းသာျဖစ္ၿပီး ပါတီအခ်င္းခ်င္း ႀကိဳတင္ေဆြးေႏြးမႈ ဘာမွ ႀကိဳမလုပ္ခဲ့ဘူး။ ဒီလိုေဆြးေႏြးခြင့္မရတဲ့အတြက္ ပါတီအခ်င္းခ်င္း ဘယ္လို ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မလဲ၊ တိုင္းရင္းသားေရးရာဝန္ႀကီးက ဘာေတြ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသလဲဆိုတာ ဘာမွ အတိအက်သိခြင့္မရဘူးလို႔ ရွမ္းပါတီဘက္က ေျပာတာေတြကို သတင္းေတြထဲ ဖတ္ရပါတယ္။
လတ္တေလာျဖစ္ေနတဲ့ ရခိုင္ပဋိပကၡ၊ လူထုေတြႀကံဳေနရတဲ့ ေန႔စဥ္စားဝတ္ေနရင္းဒုကၡနဲ႔စာရင္ ဒီကိစၥဟာ အေရးေပၚကိစၥေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ ၇၀ ႏွစ္ ၾကာျဖစ္ေနတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ကို ရပ္စဲမယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္မယ္၊ ဖက္ဒရယ္ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီ ခ်ီတက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုေတြရဲ႕အသံကို အေလးအနက္ နားေထာင္ေရး၊ အလုပ္တာဝန္ခြဲေဝေပးေရး (အာဏာခြဲေဝေရး) ေတြကိုလည္း အစိုးရဘက္က အေလးထားစဥ္းစားဖို႔ လိုပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္းအားျဖင့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြနဲ႔ျဖစ္ေနတဲ့ ပဋိပကၡေျပလည္ေရးကို မ်ားစြာအေထာက္အကူျပဳႏိုင္ပါတယ္။
ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရလက္ထက္ကစခဲ့တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲ အစီအစဥ္အရဆိုရင္ NCA တစ္ႏိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ေဆြးေႏြးပြဲ (အစိုးရသစ္လက္ထက္ ၂၁ ပင္လံုညီလာခံ) ကို တစ္ႏွစ္ ၂ ႀကိမ္ က်င္းပရမွာျဖစ္ေပမယ့္ မႏွစ္က တစ္ႀကိမ္ပဲ က်င္းပႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ႏိုဝင္ဘာမွာ ဒုတိယအႀကိမ္လုပ္ဖို႔ မွန္းထားေပမယ့္ အခု ၂၀၁၈ ေဖေဖာ္ဝါရီလလယ္အထိ က်င္းပႏိုင္မယ့္လကၡဏာ မေတြ႔ရေသးပါ။ NCA မွာ လက္မွတ္ထိုးၿပီးသား ရွမ္းလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔က ဦးစီးက်င္းပတဲ့ လူထုေဆြးေႏြးပြဲေတြကို တပ္မေတာ္က ဝင္ေရာက္တားဆီးတဲ့အတြက္ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းမွာ ျပႆနာေတြတက္ၿပီး ေဆြးေႏြးပြဲေတြ ရပ္ဆိုင္းထားရပါတယ္။
ဒီၾကားထဲ ကရင့္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ ေစာဘဦးႀကီး႐ုပ္တုတစ္ခု ကရင္ျပည္နယ္အတြင္း စိုက္ထူဖို႔ျပင္ ဆင္ေနစဥ္ တပ္မေတာ္ကေန လာေရာက္ တားဆီးပိတ္ပင္တာကလည္း အ႐ုပ္ဆိုးလွပါတယ္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အႏွံ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း႐ုပ္တုေတြ စိုက္ထူေနၿပီး ကရင္နယ္ေျမမွာ ကရင္ေခါင္းေဆာင္ ႐ုပ္တုစိုက္တာက် ခြင့္မျပဳႏိုင္တာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ အရင္ႏွစ္ကလည္း မြန္ျပည္နယ္ ဘီလူးေခ်ာင္းတံတားကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတံတားဆိုၿပီး အတင္းအက်ပ္အမည္ေပးလို႔ ျပႆနာေတြ တက္ခဲ့ဖူးၿပီးပါၿပီ။ အမည္ေတြ၊ ႐ုပ္တုေတြကိစၥမွာေတာင္ သေဘာထားမႀကီးႏိုင္တဲ့ NLD အစိုးရနဲ႔ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က တိုင္းရင္းသားေတြေတာင္းဆိုေနတဲ့ တန္းတူေရးနဲ႔ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို နားလည္ လက္ခံႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ ေမးခြန္းထုတ္စရာပါ။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန႔က်င္းပမယ့္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ ညစာစားပြဲမွာ၊ တိုင္းရင္းသား႐ိုးရာကပြဲေတြမွာ ႏွစ္ဖက္တာဝန္ရွိသူေတြ ေတြ႔ဆံုရင္းနဲ႔ ဒီကိစၥေတြကို ေဆြးေႏြးအေျဖရွာႏိုင္ေလမလား။ ျပည္ေထာင္စုေန႔အလြန္မွာ ၂၁ ပင္လံု ျပန္စႏိုင္မလား။ ဒါမွမဟုတ္ လူနည္းစု တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို NLD အစိုးရလူႀကီးမင္းေတြနဲ႔ တပ္မေတာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ဆက္ၿပီး လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားလို႔ ေသနတ္သံေတြ ပိုက်ယ္လာၿပီး ၂၀၂၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြက အမတ္ေနရာ ပိုအႏိုင္ရလာေလမလား။
ေသခ်ာတာကေတာ့ လူနည္းစုအေရး၊ တိုင္းရင္းသားအေရးကို ေျပလည္ေအာင္ မကိုင္တြယ္ဘဲနဲ႔ တိုင္းျပည္တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ဖို႔ မလြယ္ပါ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီအေရးနဲ႔ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုအေရး၊ (ဖက္ဒရယ္အေရး) ဟာ ေခါင္းနဲ႔ပန္းလို တြဲေနတဲ့အတြက္ ၂ ခုစလံုးကို တစ္ၿပိဳင္တည္း ေျဖရွင္းဖို႔လိုပါတယ္။ တစ္ခုကိုခ်န္ထားၿပီး အျခားတစ္ခုကိုပဲ ဦးစားေပးရွင္းေနရင္ ခ်န္ထားခံရတဲ့အပိုင္းက ျပႆနာေတြဟာ ပိုမိုႀကီးထြားလာၿပီး ေျဖရွင္းဖို႔ ပိုခက္ခဲသြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔က်ေရာက္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုေန႔မွာ ညစာစားပြဲ၊ ကပြဲခုန္ပြဲေတြကိုေက်ာ္ၿပီး ဒီမိုကေရစီအေရးနဲ႔ ဖက္ဒရယ္အေရးအထိ ထည့္သြင္းစဥ္းစားၾကဖို႔ လိုေနပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။ ။
0 comments:
Post a Comment