ေရဒီယုုိအသံလွဳိင္း- အြန္လုုိင္းမီဒီယာ-လြတ္လပ္စြာရပ္ပါ

The Voice Daily, 06-Sept-2017.

ပြင့္လင္းေခတ္မွာ သတင္းအရွိန္က်လာသလား

ဒီတစ္ေခါက္ ျပည္ေတာ္ျပန္ ခရီးစဥ္အတြင္း မီဒီယာအသိုင္းအဝိုင္းက ပုဂိၢဳလ္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ သတင္းနားေထာင္သူ (အခုေတာ့ သတင္းပြတ္သူေတြလို႔ ေျပာရမယ္ထင္) ပရိသတ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ယူစကား ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သတင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပထမဆံုး သတိထားမိတာက ေအာင္မဂၤလာ အေဝးေျပး ကားဂိတ္ေတြရဲ႕ TV စခရင္မွာ သတင္းမျပဘဲ ႐ုပ္ရွင္ျပေနျခင္းပါပဲ။ သတင္းၾကည့္ခ်င္လို႔ ကားဂိတ္ေဘး နားက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ေျပာင္းထိုင္ေတာ့ ေဘာလံုးပြဲနဲ႔ တိုးေနျပန္ပါတယ္။

အင္း ... ဒီေန႔ ျမန္မာေတြ သတင္း မၾကည့္ၾကေတာ့ဘူးလား။ သာမန္အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ ထားလိုက္ပါေတာ့။ အခုက ထားဝယ္မွာ H1N1 တုပ္ေကြးျဖစ္ေနလို႔ စာသင္ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ထားရတယ္။ ကိုယ့္ခရီးစဥ္ ေတာင္ ဖ်က္သင့္ရင္ ဖ်က္ရမယ္ဆိုၿပီး မေသမခ်ာနဲ႔ ေအာင္မဂၤလာဆီေရာက္လာတဲ့ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းေတာ့ ေတြေဝသြားပါတယ္။ အျပင္မွာ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ေန၊ ငါတို႔ကေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ထဲကလို ေအးရာေအးေၾကာင္း ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ဒီလူေတြစိတ္ထဲ ဆံုးျဖတ္ထားေလသလား။ ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာေတြဟာ သတင္းအခ်က္အလက္ Information ထက္ ေဖ်ာ္ေျဖေရး Entertainment ကို ပိုႏွစ္သက္ၾကေလသလား။

ႏိုင္ငံတကာ ကားဂိတ္၊ ေလွဂိတ္၊ ေလဆိပ္ေတြမွာဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုသတင္းေတြကို Breaking News အျဖစ္ TV ေတြက ဆက္တိုက္ျပေနမွာေပါ့။ ေအာ္စလို ေလယာဥ္ကြင္း ရထားေပၚမွာဆိုရင္ Text TV လို႔ ေခၚတဲ့ မီဒီယာပလက္ေဖာင္းအသစ္ကေန TV မွာ စာတန္းေတြ ထိုးျပေနမွာေပါ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ Text TV ကို မေတြ႔မိေသး။ ခုနက ႐ုပ္ရွင္ေအာက္ေျခမွာမ်ား အေရးေပၚ သတင္းအတြက္ စာတန္းတိုေတြမ်ား ထိုးထားမလားဆိုၿပီး လိုက္ၾကည့္မိပါေသးတယ္။ သတင္းကို စာတန္းမထိုးဘဲ စီးပြားေရး ေၾကာ္ျငာေတြကိုသာ စာတန္းထိုးေနတာ ေတြ႔မိပါတယ္။

ထူးတာက ေၾကာ္ျငာခ ေကာင္းေကာင္းရတဲ့ ကုန္ပစၥည္းေၾကာ္ျငာေတြပဲ ေတြ႔ခဲ့ရၿပီး ပညာေပးေၾကာ္ျငာ (ဥပမာ - အမိႈက္ကို စနစ္တက် ဘယ္လို ပစ္သင့္တယ္၊ သစ္ေတာသစ္ပင္နဲ႔ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဘယ္လိုထိန္းသင့္တယ္၊ လူ႔သား အခ်င္းခ်င္း အသားအေရာင္ မခြဲျခားဘဲ ဘယ္လိုဆက္ဆံသင့္တယ္၊ အခုျဖစ္ေနတဲ့ H1N1 ကာကြယ္ေရးအတြက္ ဘာေတြေဆာင္၊ ဘာေတြေရွာင္သင့္တယ္ စသျဖင့္) မေတြ႔မိပါ။ စာေရးသူပဲ မ်က္စိလွ်မ္းတာလား။ TV ခ်န္နယ္ေတြကပဲ ေငြရမယ့္ပစၥည္းခ်ည္း ေ႐ြးၿပီး ေၾကာ္ျငာေပးေနသလား မသိပါ။ ေၾကာ္ျငာနဲ႔ဆိုင္တဲ့ က်င့္ဝတ္ပိုင္း ဘယ္လိုရွိမွန္းလဲ မေမးျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။

လြတ္လပ္တဲ့ မီဒီယာေတြ အားလံုး ေၾကာ္ျငာခနဲ႔ ရပ္တည္ေနရတယ္ဆိုလို႔ အေတြး နည္းနည္းလြန္သြား တာပါ။ ထားေတာ့။ ဒါျဖင့္ ဒီလူေတြ သတင္းကို ဘယ္ကေန ရေနၾကသလဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ ေရပန္းအစားဆံုး ျဖစ္ေနတဲ့ Facebook ကမ်ား ရေနသလား။ ေဘးနားမွာထိုင္ၿပီး တယ္လီဖုန္း ပြတ္ေနတဲ့ ထားဝယ္က လူငယ္တစ္ဦးကို လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ မက္ဆင္ဂ်ာဖြင့္ၿပီး သူ႔ေကာင္မေလးနဲ႔ ပြားေနေလရဲ႕။ H1N1 အေၾကာင္း သူ စိုးရိမ္ပံုမရွိပါ။ 

လိႈင္းတိုေရဒီယိုမရွိ Facebook သာရွိ

ဒီေန႔လူငယ္ေတြဟာ Mainstream Media ကေပးတဲ့ သတင္းထက္ ဆိုရွယ္မီဒီယာေပၚက ရတဲ့သတင္းေပၚ ပိုမွီခိုေနတယ္ဆိုၿပီး အျပစ္ျမင္ေနတဲ့ကၽြန္ေတာ္ ထားဝယ္ေဒသ ေမြးရပ္ေျမေရာက္မွ မီဒီယာေလာကႀကီး လံုးဝ ေျပာင္းလဲေနၿပီ ဆိုတာကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ဒီလိုေျပာလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔႐ြာမွာ TV စေတရွင္ေတြ၊ သတင္းစာတိုက္ေတြ ရွိေနတယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။ အရင္က ညေန ၆ နာရီထိုးကေန ၉ နာရီေက်ာ္တဲ့ အထိ ႏိုင္ငံျခား ေရဒီယိုလိုင္းေပါင္းစံုကို ေနရွင္နယ္လိုင္းတိုေရဒီယိုေလးေတြနဲ႔ ဖမ္းၿပီး နားဆင္ေနသူေတြ ဒီေန႔ မရွိေတာ့ပါ။ အသက္ ၈၀ တန္း ကၽြန္ေတာ့္အေဖ၊ ဦးေလးေတြေတာင္ ေရဒီယို နားမေထာင္ေတာ့ဘဲ Facebook ေပၚက သတင္းေတြကို ဖတ္ေနၾကပါေရာ့လား။

“ေခတ္ေျပာင္းသြားၿပီေလကြာ။ ဒီလိႈင္း (NLD ပါတီစာေစာင္) ေတာင္ အ႐ံႈးေပၚလို႔ ဒီတစ္ပတ္ ေနာက္ဆံုးပဲ တဲ့။ ေနာက္ဆို အားလံုးကို အင္တာနက္ေပၚကပဲ ဖတ္ရေတာ့မွာ”ဆိုၿပီး NLD ပါတီဝင္ အိမ္နီးခ်င္း မိတ္ေဆြတစ္ဦးက ေျပာလာေတာ့ အေတာ္ အံ့ဩသြားပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ဒါ ငါးႏွစ္အတြင္း မဟာ ေျပာင္းလဲမႈႀကီးပါပဲ။ ၂၀၁၂ ကမွ ပုဂၢလိကပိုင္ သတင္းစာေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စထုတ္ခြင့္ရတယ္ မဟုတ္ပါလား။ အခု ပါတီဝင္သန္းခ်ီရွိတဲ့ NLD စာေစာင္ေတာင္ အ႐ံႈးေပၚေနတယ္ဆိုမွေတာ့ ပုဂၢလိက သတင္းစာေတြ တစ္ေစာင္ၿပီးတစ္ေစာင္ ျပဳတ္ေနတာ ဘာဆန္းမလဲ။

ပံုႏွိပ္မီဒီယာ (Print Media) ေတြ အ႐ံႈးေပၚေနသလို အသံလႊင့္မီဒီယာ (Broadcast Media) ေတြကလည္း အေျခအေန မေကာင္းလွပါဘူး။ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ေမလမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဆီ (၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္း) ပထမဆံုး အႀကိမ္ ကၽြန္ေတာ္စေရာက္ေတာ့ အေဖတို႔၊ ဦးေလးတို႔၊ ခုနက NLD ပါတီဝင္တို႔အားလံုး ေရဒီယိုေလးေတြနဲ႔ VOA, RFA, BBC ေတြကို အသည္းအသန္ နားေထာင္ေနတုန္း။ “အရင္ကဆို မင္းအသံကို ၾကားခ်င္လို႔ ေနာ္ေဝေရဒီယိုကို ငါတို႔အားလံုး ခိုးနားေထာင္ခဲ့တာေပါ့။ မင္းတို႔ ေရဒီယိုကလည္း ဖမ္းရခက္မွ ခက္ကြာ”ဆိုတဲ့ ဦးေလးရဲ႕ အသံကိုေတာင္ ၾကားေယာင္ေနဆဲ။

အခု ၂၀၁၇ မွာ လံုးဝ ေခတ္ေျပာင္းသြားၿပီ။ ၂၀၁၃ တုန္းက လက္ကိုင္တယ္လီဖုန္းေတြ သိန္း ၁၀ ေက်ာ္ကေန ၁၅၀ဝ က်ပ္အထိ ေဈးက်ေနေပမယ့္ လူတိုင္း မသံုးႏိုင္ေသးပါ။ အတိအက် ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အဲဒီအခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔႐ြာမွာ MPT တာဝါတိုင္ပဲ ရွိေသးၿပီး တယ္လီေနာ္နဲ႔ အူရီဒူးက တာဝါတိုင္ စိုက္ဖို႔ ေျမေနရာတိုင္းေနတုန္း။ အခု အဲဒီကုမၸဏီ သံုးခုစလံုးရဲ႕ တာဝါတိုင္ေတြ ႐ြာေနာက္က ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ အၿပိဳင္အဆိုင္။ ၂၀၁၃ တုန္းက တစ္အိမ္မွာ ဖုန္းတစ္လံုးစီရွိဖို႔ မလြယ္ေသးေပမယ့္ အခု လူတစ္ဦးစီမွာ ဖုန္းတစ္လံုးမက ရွိေနပါၿပီ။

အလြတ္သေဘာသိရတဲ့ စာရင္းဇယားေတြအရ MPT သံုးသူ သန္း ၂၀ ေက်ာ္၊ တယ္လီေနာသံုးသူ သန္း ၂၀ နီးပါးနဲ႔ အူရီဒူးသံုးသူ ၁၀ သန္းေက်ာ္ရွိပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူဦးေရက ၅၃ သန္းတည္းဆိုေတာ့ ေမြးကင္းစကေလးေတြပါ တယ္လီဖုန္း သံုးေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ထူးတာက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တယ္လီဖုန္းတစ္လံုး Sim Card ၂ ခု ထည့္သံုးသူေတြ အမ်ားႀကီး။ ဖုန္း ၂ လံုးသံုးသူဆို Sim Card ၄ ခု။ ဖုန္းနံပါတ္ ၄ ခုရွိေနတဲ့ သေဘာေပါ့။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စမတ္ဖုန္းသံုးသူ သန္း ၅၀ ဆိုေတာ့ Facebook သံုးသူ သန္း ၅၀ ရွိေနတဲ့သေဘာလား။ ဒီလိုလည္း မဟုတ္ေသးျပန္။ ဖုန္းနံပါတ္ ၃ ခုရွိေပမယ့္ Facebook အေကာင့္က တစ္ခုပဲရွိတယ္လို႔ ဆိုၾကျပန္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္။ အရင္ေခတ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔မွန္းခဲ့တဲ့ လိႈင္းတိုေရဒီယို (ျပည္ပေရဒီယို)ကို နားေထာင္သူဦးေရ ၂ သန္းေလာက္ ရွိတာအမွန္ဆိုရင္ အခု Facebook သံုးသူ (သန္း ၅၀ ေက်ာ္ကို သံုးပံု တစ္ပံု ေလ်ာ့ရင္ေတာင္) သန္း ၂၀ ေလာက္ ရွိေနတဲ့အတြက္ သတင္းစိတ္ဝင္စားသူ အရင္ထက္ ၁၀ ဆ တိုးလာတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္မလား။

Mainstream Media ရဲ႕ မနက္ဖန္

အဲလို ေျပာလို႔မျဖစ္ပါ။ အရင္ ၂ သန္းက ျပည္ပေရဒီယိုက လႊင့္သမွ်ကို အသည္းအသန္ နားေထာင္ေနတဲ့ တကယ့္ အမာခံပရိသတ္ေတြ။ အခု သန္း ၂၀ က ဘာလာလာ ဆဲြမယ္ဆိုတဲ့ ေခတ္သစ္ ပရိသတ္ေတြ။ ဥပမာအားျဖင့္ တစ္ခ်ိန္က ဩဇာႀကီးခဲ့တဲ့ (အခုခ်ိန္ထိလည္း ဩဇာႀကီးဆဲပါ) ႏိုင္ငံျခား အသံလႊင့္ဌာန BBC, VOA, RFA လႊင့္ခ်က္ေတြကို Facebook ေပၚ Live နားေထာင္သူ၊ ၾကည့္႐ႈသူ 3k, 4k ေလာက္ပဲ ေတြ႔ရၿပီး မေအးေသာင္းလို Celebrity (ဆယ္လီ) တစ္ဦးရဲ႕ Live ကို ဝင္ၾကည့္ သူက 30k ေလာက္ ရွိေနတာကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ Facebook User ေတြရဲ႕ စိတ္ဝင္စားမႈက သတင္းအေပၚ အဓိက မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ခန္႔မွန္းႏိုင္ပါတယ္။

သာမန္ၾကည့္လိုက္ရင္ ဒီစာရင္းက အေရးမႀကီးဘူး ထင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူၾကည့္မ်ားမႈအေပၚ မူတည္ၿပီး ေၾကာ္ျငာခရတဲ့ ဒီေန႔ အြန္လိုင္း မီဒီယာေခတ္မွာေတာ့ သတင္းသမားေတြက ေဖ်ာ္ေျဖေရး သမားေတြလို ေၾကာ္ျငာခရဖို႔မလြယ္ပါ။ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေစာင္ေရထိုးက်မႈ၊ TV ေရဒီယို ဘတ္ဂ်က္ ျပတ္လပ္မႈေတြေၾကာင့္ မီဒီယာအမ်ားစုက အရင္းအႏွီး သက္သာတဲ့ အြန္လိုင္းဘက္ကို အလံုးအရင္းနဲ႔ ေရႊ႕လာေနၾကပါတယ္။ Facebook မွာ လူၾကည့္ အမ်ားဆံုးျဖစ္ေအာင္ အၿပိဳင္အဆိုင္ ႀကိဳးစားလာ ေနၾကပါတယ္။

ေရွ႕မွာ ဥပမာေပးခဲ့တဲ့ အသံလႊင့္ဌာနသံုးခုက သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရေတြကေန ေထာက္ပံ့ေပးထားတာမို႔ ဘ႑ာေရးအရ သိပ္ျပႆနာ မရွိေပမယ့္ ျပည္ပေန ျပည္တြင္း ျပန္ဝင္လာတဲ့ သတင္းဌာနေတြနဲ႔ ျပည္တြင္းမွာပဲ ပံုႏွိပ္မီဒီယာ လုပ္ေနၾကတဲ့ သတင္းဌာနေတြကေတာ့ ဘ႑ာေရး အေတာ္ အခက္ႀကံဳေန ရတယ္လို႔ သိပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ အလွဴရွင္ေတြကလည္း ေထာက္ပံ့မႈေလွ်ာ့ခ်၊ ေၾကာ္ျငာခကလည္း ထင္ထားသေလာက္မရျဖစ္ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဒီလို ပုဂၢလိက မီဒီယာေတြ အခက္ႀကံဳခ်ိန္မွာ အားလံုးက ေျပးျမင္လာတာကေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ ဘ႑ာေငြနဲ႔ လည္ပတ္ေနတဲ့ အစိုးရမီဒီယာ (အသံလႊင့္-ပံုႏွိပ္) ေတြပါပဲ။ သူတို႔ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ ဘတ္ဂ်က္နဲ႔ လည္ပတ္တဲ့အျပင္ ေၾကာ္ျငာေတြကိုလည္း လက္ဝါးႀကီး အုပ္ထားတယ္လို႔ စြပ္စြဲခံေနရပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔တစ္တြဲတည္း စြပ္စြဲခံေနရသူေတြကေတာ့ ေခတ္ပ်က္ကာလမွာ မီဒီယာ အခြင့္အေရး အားလံုးနီးပါးကို သူခိုးေဈးနဲ႔ရယူသြားတဲ့ ခ႐ိုနီပိုင္ TV လိုင္းေတြပါပဲ။ ေျမေနရာ၊ စတူဒီယိုပစၥည္း၊ အသံလႊင့္႐ံုု စသျဖင့္ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ခ႐ိုနီေတြ လက္ထဲေရာက္ေနတယ္လို႔ ပုဂၢလိက မီဒီယာ သမားေတြက ေျပာပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ခက္တာက အဲဒီခ႐ိုနီေတြက အျမတ္အစြန္း ရဖို႔ပဲ အဓိကထားၿပီး သတင္းကို စိတ္ဝင္စားမႈမရွိပါ။ ေငြရႏိုင္တဲ့ ေဖ်ာ္ေျဖေရး လုပ္ငန္းကိုသာ စိတ္ဝင္စားၾကၿပီး ေငြမရတဲ့အျပင္ အခ်ိန္မေ႐ြး အဖမ္းအဆီးပါ ခံရႏိုင္တဲ့ သတင္းလုပ္ငန္းအေပၚ သူတို႔ စိတ္မဝင္စားတာ သဘာဝေတာ့ က်ပါတယ္။ ဒါျဖင့္ သတင္း လုပ္ငန္းကို ေငြမရတဲ့အလုပ္၊ အဖမ္းခံရႏိုင္တဲ့အလုပ္ ဆိုၿပီး ဒီတိုင္း ပစ္ထားၾကေတာ့မလား။ အဲလိုေျပာေၾကးဆို ဒီေန႔ကမၻာမွာ လူၾကည့္ အမ်ားဆံုး ၂၄ နာရီ သတင္းခ်န္နယ္ေတြျဖစ္တဲ့ CNN, BBC, Aljazeera တို႔ ဘယ္ရွိေတာ့မလဲ။

၂၄ နာရီ မ်ားပါေသးတယ္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ ေငြရႏိုင္တဲ့ဟာျပ၊ တစ္နာရီတစ္ခါ သတင္းခ်ည္း ၁၅ မိနစ္ ေလာက္ျပႏိုင္တဲ့ ခ်န္နယ္ေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေပၚလာႏိုင္မလား။ တစ္ေလာကမွ ပုဂၢလိက ႐ုပ္/သံလိုင္း အသစ္ လိုင္စင္ ၅ ခုေပးထားတယ္ဆိုေတာ့ ဒါေတြ ျဖစ္လာႏိုင္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔လည္း ေရွ႕က ေျပာခဲ့တဲ့ အစိုးရပိုင္မီဒီယာ၊ ခ႐ိုနီပိုင္မီဒီယာကို ယွဥ္ႏိုင္ဖို႔ သိပ္မလြယ္လွပါဘူး။ အနည္းဆံုး တစ္ႏွစ္ ေလာက္ အ႐ံႈးခံၿပီးလုပ္ႏိုင္မွ (အ႐ံႈးခံႏိုင္ဖို႔ ေငြအရင္းရွိမွ) ဒီ ႐ုပ္/သံလိုင္းေတြ ဆက္လက္ ရွင္သန္ႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္လို႔ မီဒီယာသမားေတြက ေျပာပါတယ္။

အရင္အစိုးရေခတ္က လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ Public Service Broadcast အမ်ားျပည္သူ႔ဝန္ေဆာင္မႈ အသံလႊင့္ဌာန၊ အမ်ားျပည္သူ ဝန္ေဆာင္မႈ သတင္းလုပ္ငန္း ေဆြးေႏြးပြဲေတြကိုေတာင္ ျပန္လြမ္းမိသလိုလို။ အေနာက္ႏိုင္ငံ ေတြမွာလုပ္သလိုမ်ိဳး TV လိုင္စင္ေၾကးကေန အခြန္ေကာက္ၿပီး လည္ပတ္ဖို႔ဆိုတာ ျမန္မာမွာ မျဖစ္ႏိုင္ေသး လို႔ အဲဒီစီမံကိန္း အဖ်ား႐ွဴးသြားတာမ်ိဳးလား။

ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေျခအေနဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကေန ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီ အသြင္ကူးေျပာင္းေနတဲ့ကာလျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ မရေသးပါဘူး။ ဒီလိုကာလမွာ အစိုးရက အစိုးရ အႀကိဳက္၊ တပ္မေတာ္ကလည္း တပ္မေတာ္အႀကိဳက္၊ သူပုန္ကလည္း သူပုန္အႀကိဳက္၊ ပါတီေတြ အဖြဲ႔အစည္းေတြကလည္း သူတို႔အႀကိဳက္ပဲ ေျပာဆိုေန၊ သတင္း ထုတ္ျပန္ေနပါတယ္။

ဒီလိုအေျခအေနမွာ အဲဒီေျပာဆိုခ်က္၊ ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြအေပၚ စနစ္တက် ေဝဖန္ဆန္းစစ္ႏိုင္တဲ့၊ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းကိုမွ ေၾကာက္စရာ မလိုဘဲ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းစြာ ေဝဖန္ရဲတဲ့ စတုတၳမ႑ိဳင္ ပုဂၢလိက မီဒီယာ သို႔မဟုတ္ အမ်ားျပည္သူ ဝန္ေဆာင္မႈ မီဒီယာေတြေပၚလာဖို႔ အေရးတႀကီး လိုအပ္ေနပါတယ္။ ဒီအတြက္ မီဒီယာအေရး စိတ္ဝင္စားသူေတြအျပင္ အစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ ႏိုင္ငံတကာဘက္ကလည္း အေလးထား စဥ္းစားေပးဖို႔ လိုေနပါတယ္။

Posted in: View pont