သူပုန္ေက်ာင္းသားတဦးရဲ႕ မာရသြန္ခရီး (၄၃)

ထက္ေအာင္ေက်ာ္| August 16, 2012 | ဧရာ၀တီ။

မင္းသမီးစခန္း ခြာစစ္အတြက္ ျပင္ဆင္ျခင္း

က်ေနာ့္ဘ၀မွာ ခဏတာလုိ႔ထင္ခဲ့ၿပီး တသက္စာျဖစ္သြားတဲ့ အျဖစ္ပ်က္ေတြ သိပ္မနည္းလွေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီထဲမွာ မင္းသမီးစခန္း ခြာစစ္လည္း တခုအပါ၀င္ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၈၈ စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္ေန႔မွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းခ်ိန္ကစၿပီး အဲဒီ စစ္တပ္ကုိ လက္နက္ကုိင္ ေတာ္လွန္မွရမယ္ဆုိတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ ေတာခုိလာတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ တနသၤာရီျမစ္ေဘး ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲက ဒီစခန္းမွာ ဆယ္နွစ္ ဆယ္မုိးေနထုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားဘ၀က ၄ နွစ္ေလာက္ တက္ခဲ့ဖူးတဲ့ တကၠသိုလ္ေတြကုိေတာင္ ဘ၀တေလွ်ာက္လုံး တမ္းတမ္းတတ ျဖစ္ေနသူေတြရွိရင္ ဆယ္နွစ္ ဆယ္မုိး က်ဥ္းထဲၾကပ္ထဲ၊ မုိးထဲ ေရထဲ၊ တုိက္ပဲြေတြၾကားထဲ၊ ငတ္တလွည့္ ျပတ္တလွည့္နဲ႔ ေနခဲ့ဖူးတဲ့ ေတာတြင္းက ဘ၀တကၠသိုလ္ကုိ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္ေလာက္အထိ တမ္းတမ္းတတ ျဖစ္ေနမလဲဆုိတာ မွန္းဆလို႔ရနုိင္မယ္ ထင္ပါတယ္။

 နီဒုိနီေထာ အခန္းနားဆီ ခ်ီတက္လာတဲ့ ABSDF အမွတ္ ၁ တပ္ရင္းစစ္ေၾကာင္း

အဲဒီလုိ တမ္းတေနရမယ့္ စခန္းကေန တခဏတာ ခြာစစ္ဆင္မယ္၊ အေျခေနေပးရင္ န၀တတပ္ေတြ ဆုတ္ျပီးတဲ့ေနာက္ ဒီေဒသဆီ ငါတုိ႔တပ္ေတြ ျပန္လာမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ ခြာလုိက္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ အခု ၁၅ နွစ္ၾကာတဲ့အထိ အဲဒီေဒသဆီ လုံး၀ မျပန္နုိင္ေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္ ေရာက္ဖူးခဲ့တဲ့ ဗဟုိဖက္က စခန္းေတြအားလုံးနီးပါးဟာ မင္းသမီးစခန္းေလာက္ ဆယ္နွစ္ ဆယ္မုိး ေနရာမေရြ႕ဘဲ တေနရာတည္းမွာေနတဲ့ ေက်ာင္းသားစခန္း မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဘုရားသုံးဆူနဲ႔ ေသေဘာဘုိးအပါ၀င္ နာမည္ႀကီး ေက်ာင္းသားစခန္းေတြဟာ ၁၉၉၀ ၀န္းက်င္ကတည္းက န၀တရဲ့ ထုိးစစ္ေၾကာင့္ ေနရာေရြ႕ေျပာင္း ခဲ့ၾကရပါတယ္။


တခါ ေဒါင္းခြင္ဌာနခ်ဳပ္၊ ေသေလာထာဌာနခ်ဳပ္အပါ၀င္ ေသာင္ရင္းနဲ႔ သံလြင္ျမစ္ တေၾကာက ေက်ာင္းသားစခန္းေတြဟာလည္း ၁၉၉၄ ေနွာင္းပုိင္း မာနယ္ပုေလာ ဌာနခ်ဳပ္က်ျပီးေနာက္ တၿပံဳလုံး ေနရာ ေျပာင္းခဲ့ၾကရပါတယ္။ သူမ်ားစခန္းေတြ အဲဒီလုိေျပာင္းေနခ်ိန္မွာ က်ေနာတို႔ မင္းသမီးစခန္းက အိ္ေျႏၵမပ်က္၊ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့၊ ကိုယ္နဲ႔မဆုိင္သလုိ ေနလို႔ထုိင္လို႔ေကာင္းတုန္း။

ေတာထဲမွာတုန္းက က်ေနာ္ေမးျမန္းခြင့္ရခဲ့တဲ့ KNU ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းရဲ့ အေျပာတုိင္းဆုိရင္ ၁၉၇၀ ၀န္းက်င္ မင္းသမီးေဒသမွာ သူတုိ႔စခန္းေဆာက္ကတည္းက ျမန္မာအစိုးရ အဆက္ဆက္ တပ္ေတြ တခါမွ ထုိးစစ္မဆင္ဖူးဘူးလို႔ သိရပါတယ္။ ၁၉၈၀ ၀န္းက်င္က ေလယဥ္နဲ႔တခါ ဗုံးလာႀကဲခဲ့ဖူးေပမယ့္ ၾကက္ဘဲ တဒါဇင္ေလာက္ ေသတာကလဲြျပီး ဘာမွ ထိခုိက္ပ်က္စီးမႈ မရွိခဲ့ဖူးဘူးလို႔ဆုိပါတယ္။ ဗဟုိဘက္က စခန္းေတြလုိ ရန္သူထုိးစစ္ ခဏခဏ ခံရဖူးတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳ မရွိတာေၾကာင့္လည္း အခုလုိ ခဏတာ ခြာစစ္ဟာ တသက္တာ ျဖစ္သြားတာလားလို႔လဲ က်ေနာ္ စဥ္းစားေနမိပါတယ္။

ဆုိလုိတာကေတာ့ ဗဟုိဖက္မွာဆုိရင္ ဒီေနရာကို န၀တက သိမ္းလုိက္ရင္ အဲဒီေနရာနဲ႔ သိပ္မေ၀းတဲ့ ေနာက္တေနရာကုိ က်ေနာ္တို႔ တပ္ေတြက ျပန္သိမ္းျပီး စခန္းသစ္အျဖစ္ အေျချပန္စိုက္နုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနရာကို ထပ္သိမ္းရင္ ေနာက္တေနရာမွာ ထပ္အေျခစိုက္နုိင္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အေတြ႔အႀကံဳေတြေပၚ အေျခခံျပီး က်ေနာ္တို႔ မင္းသမီးစခန္းကေန ခြာစစ္ဆင္တာဟာ ခဏတာလို႔ ထင္ခဲ့မိတာပါ။ ဒါေပမယ့္ နုိင္ငံေရး၊ စစ္ေရးကုိ တြက္ဆတဲ့ ေနရာမွာ တကၠသုိလ္စာသင္ခန္းမွာလုိ ဂဏန္းေပါင္းစက္ သက္သက္နဲ႔တြက္လို႔ ဘယ္အေျဖမွန္ထြက္ပါ့မလဲ။ ၁ နဲ႔ ၁ ေပါင္းတုိင္း ၂ ျဖစ္မယ္လို႔ ပုံေသနည္းအတုိင္း တြက္ဆထားလို႔ ဘယ္ရမလဲ။

 

အခမ္းအနားအျပီး KNU တပ္မႉးတခ်ဳိ႕နဲ႔အတူ ေတြ႔ရတဲ့ ABSDF အမွတ္ ၁ တပ္ရင္းစစ္ေၾကာင္း

မင္းသမီးစခန္းကေန က်ေနာ္တို႔ ခြာစစ္ဆင္ဖုိ႔ ျပင္ရတဲ့အခ်ိန္ဟာ ၁၉၉၇ ေဖေဖာ္၀ါရီလ အေစာပုိင္း နီဒုိနီေထာ အခမ္းအနား က်င္းပေနခ်ိန္ေပ့ါ။ ေန႔ႀကီးရက္ႀကီးလို႔ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ ဒီအခမ္းအနားကို ၄ နွစ္တႀကိမ္ က်င္းပေလ့ရွိျပီး ပထမအႀကိမ္ပဲြကုိ က်ေနာ္တို႔ ေတာခုိကာစ ၁၉၈၉ အေစာပုိင္းမွာ က်င္းပေပမယ့္ ဗဟုိေဒသဆီ က်ေနာ္ေရာက္ေနလို႔ မႀကံဳလုိက္ရပါဘူး။ ၁၉၉၃ ေဖေဖာ္၀ါရီမွာေတာ့ ABSDF သံုးျခမ္းကြဲေနျပီး က်ေနာ္တို႔ ၂၀၁ တပ္ရင္း ဘက္မလိုက္အဖြဲ႔ အင္အားအေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ ျဖစ္တာမို႔ အဲဒီပဲြမွာ “တာဇန္” ဆုိတဲ့ စားေသာက္ဆုိင္တခုကိုဖြင့္ျပီး တပ္ရင္းရံပုံေငြ ရွာခဲ့တာကို အမွတ္ရေနပါတယ္။ အခု ၁၉၉၇ မွာလည္း အလားတူ ”တာဇန္” ကိုပဲ ဆက္ဖြင့္ျပီး က်ေနာ္တို႔ရဲေဘာ္ေတြ ရံပုံေငြရွာေနပါတယ္။

ေလးနွစ္တႀကိမ္ က်င္းပတာနဲ႔အညီ ရပ္နီးရပ္ေ၀းက ကရင္အမ်ဳိးသားေတြ ေထာင္ ေသာင္းခ်ီျပီး အေတာ့္ကုိ အစုံအလင္ လာေရာက္စုရံုးၾကတဲ့ ဒီေဒသအတြင္း အစည္ကားဆုံး ပဲြေတာ္တခုျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္အထိ လူစုံသလဲဆုိရင္ က်ေနာ္တို႔ ထား၀ယ္က နာမည္ႀကီး ေဘာလုံးသမားေတြ၊ ေဘာလီေဘာသမားေတြေတာင္ ဒီပြဲကုိလာႏႊဲၾကပါတယ္။ ထား၀ယ္ေကာလိပ္၀န္းက်င္မွာ က်ေနာ္တို႔ေတြ႔ဖူးေနတဲ့ ဒီနာမည္ႀကီး အားကစားသမာေတြ KNU နယ္ေျမဆီ ဒီလုိလာေန သြားေနၾကမွန္း ထား၀ယ္မွာတုန္းက က်ေနာ္လုံး၀မသိခဲ့ပါ။ ေဘာလုံးပဲြ၊ ေဘာလီေဘာပဲြအျပင္ လက္ေ၀ွ႔ပဲြ၊ ေခါင္းအုန္းရုိက္ပဲြေတြလည္း ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲပါပဲ။ အားကစားပဲြနဲ႔ နုိင္ငံေရးပဲြက်င္းပရာ ယာယီေဘာလုံးကြင္း ပတ္လည္မွာေတာ့ တာဇန္အပါ၀င္ စားေသာက္ဆုိင္မ်ဳိးစုံေပါ့။

ကစားစရာ၊ စားစရာေတြထက္ ပုိအေရးႀကီးတာကေတာ့ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးသမုိင္းနဲ႔ ကရင့္မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္အေၾကာင္း ေဟာေျပာတဲ့ နုိင္ငံေရးစင္ျမင့္ပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ဆုိရင္ ၁၉၈၉ နဲ႔ ၁၉၉၃ အခမ္းအနားေတြမွာ က်ေနာ္တို႔ေက်ာင္းသားေတြ ေဘာလုံးကန္တာ၊ ျပဇတ္ကတာ၊ ဆုိင္ေရာင္းတဲ့ေနရာေတြမွာပဲ ပါ၀င္ခြင့္ရျပီး နုိင္ငံေရးအခမ္းအနားဆီ တက္ေရာက္ခြင့္ရတယ္လို႔ က်ေနာ္ မၾကားမိပါဘူး။

 နီဒုိနီေထာ အခမ္းအနားမွာ ABSDF ကုိယ္စား အမွာစကားေျပာေနသူ တပ္ရင္းမႉး ကိုဆလုိင္းေယာေအာင္

ဒါေပမယ့္ ဒီနွစ္မွာေတာ့ ထူးထူးျခားျခား က်ေနာ္တို႔ဆီက စစ္ေၾကာင္းတခုလည္း အခမ္းမနားဆီ ခ်ီတက္ေပးပါ၊ မိန္႔ခြန္းလည္း ေျပာေပးပါလို႔ KNU ဖက္က ကမ္းလွမ္းလာပါတယ္။ ဆယ္နွစ္ဆယ္မုိး ၾကာသြားျပီျဖစ္လို႔ KNU နဲ႔ ABSDF အၾကား ပုိမုိနားလည္ နီးစပ္လာတဲ့သေဘာလို႔လည္း ေျပာနုိင္မယ္ထင္ပါတယ္။ ေနာက္တခါ NLD-LA, PDF နဲ႔ တျခား မဟာမိတ္အဖြဲ႔ေတြက ကိုယ္စားလွယ္ေတြလည္း ဒီနွစ္ အခမ္းအနားဆီ ဖိတ္ၾကားျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။
ဒီအတြက္ ABSDF အမွတ္ ၁ တပ္ရင္း စစ္ေၾကာင္းဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ႀကီးနဲ႔ က်ေနာ္တို႔စခန္းရွိရာ အမရာရြာ၀န္းက်င္ကေန နီဒုိနီေထာ အခမ္းအနားက်င္းပရာ ထီးထာရြာအလြန္ ေဆးရံုအနီးက ကြင္းျပင္ႀကီးထဲအထိ ဖုန္ထူထူ သစ္ေမွာင္ခုိ ကားလမ္းအတုိင္း ခ်ီတက္လာၾကပါတယ္။

လမ္း ၃ သြယ္ ခြာစစ္ စီမံကိန္းနဲ႔ အရံစခန္း

အဲဒီကာလ ABSDF ေတာင္ပုိင္းစစ္ေဒသ မင္းသမီးစခန္း ဖြဲ႔စည္းပုံကုိေျပာရမယ္ဆုိရင္ ဗဟုိဦးေဆာင္ ေကာ္မတီ၀င္တဦးျဖစ္သူ ကုိေဌးေအာင္ (အခု စစ္ေရးအကဲခတ္အျဖစ္ လူသိမ်ားေနသူ) က ေတာင္ပုိင္းစစ္ေဒသရဲ့ တာ၀န္ခံျဖစ္ျပီး ကုိမင္းေအာင္၊ ကုိသိန္းေဆာင္၊ ကုိေသာင္းထြန္းနဲ႔ က်ေနာ္တို႔က အဖြဲ႔၀င္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေအာက္မွာေတာ့ အမွတ္ ၁ တပ္ရင္းရွိျပီး တပ္ရင္းမႉးက ကုိခ်စ္ကိုကိုု၊ ဒုရင္းမႉးက ဆရာေအာင္ျမင့္၊ ေထာက္လွမ္းေရးမႉးက ကိုေဇာ္သန္း၊ တပ္ေရးဗုိလ္ႀကီးက ကို၀င္းေအာင္၊ ရင္းအရာခံက ကုိလွေရြတုိ႔ျဖစ္ျပီး တုိက္ခုိက္ေရးအင္အား ၁၅၀ ေလာက္ရွိဦးမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

 အခမ္းအနားအတြင္းေတြ႔ရတဲ့ KNLA စစ္ေၾကာင္း တခ်ဳိ႕

ဒီအခ်ိန္ဟာ ဗဟုိ ၂ ခု ျပန္လည္ေပါင္းစည္းထားျပီး ျဖစ္ေပမယ့္ အရင္ ကုိမုိးသီးဇြန္တို႔ဘက္က ကုိဆလုိင္းေယာေအာင္ (အခုခ်ိန္အထိ ဗဟုိေကာ္မီတီ၀င္အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေနဆဲ) ဦးစီးတဲ့ တပ္ရင္း ၂၀၂ ဟာ အရင္မူလေနရာ က်ေနာ္တို႔စခန္း အေရွ႕ဖက္ တကီလုိခန္႔အကြာမွာ ဆက္လက္ အေျခစိုက္ထားဆဲျဖစ္ပါတယ္။ အခုလုိ စစ္ပူကာလမွာေတာ့ တပ္ရင္း ၂ ခုစလုံး အနီးကပ္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကၿပီး နီဒုိနီေထာပဲြမွာ မိန္႔ခြန္းတက္ေျပာဖုိ႔ တပ္ရင္းမႉး ဆလုိင္းေယာေအာင္ကုိ စစ္ေဒသေကာ္မတီ၀င္ေတြက ေရြးခ်ယ္လုိက္ပါတယ္။ ျပန္ၾကားေရးဌာနမွ က်ေနာ္နဲ႔ ကုိမင္းေဇာ္ေရြကေတာ့ ကင္မရာ တကားကားနဲ႔ေပါ့။ ဒီအခ်ိန္မွာ KNU နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ၾကား အေတာ္ နားလည္မႈရေနတဲ့အျပင္ က်ေနာ့္ကိုလည္း DVB သတင္းေထာက္မွန္း အေတာ္မ်ားမ်ားက သိေနျပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ကင္မရာကိုင္လို႔ လူေပ်ာက္စာရင္း ၀င္သြားတဲ့ေခတ္ေတာ့ ကုန္သြားျပီလို႔ ယူဆရပါတယ္။

ကင္မရာနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေနာက္ထပ္ တုိက္ဆုိင္မႈတခုကုိ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ အဲဒီလုိ အခမ္းအနား က်င္းပေနခ်ိန္မွာ Asia Week နဲ႔ ျပင္သစ္ေရဒီယုိက သတင္းေထာက္နွစ္ဦး က်ေနာတို႔ စခန္းဆီေရာက္ လာပါတယ္။ ေနာက္တခါ က်ေနာ္ အမည္မမွတ္မိေတာ့တဲ့ TV ခ်ယ္နယ္တခုက ကင္မရာမင္းနဲ႔ သတင္းေထာက္ ၂ ဦးလည္း ထပ္ေရာက္လာျပန္ပါတယ္။ Asia Week မဂၢဇင္းက ပုဂၢိဳလ္က စခန္းမွာေတြ႔ရတဲ့ပုံေတြကို ရုိက္ရ႐ုံနဲ႔ေက်နပ္ေပမယ့္ TV အဖြဲ႔ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔တပ္ေတြနဲ႔အတူ ေရွ႕တန္းအထိ လုိက္ခ်င္တယ္။ န၀တထုိးစစ္အေပၚ က်ေနာ္တို႔တပ္ေတြ ဘယ္လုိ ခုခံသလဲဆုိတာကို မွတ္တမ္းတင္ခ်င္တယ္ဆုိျပီး ေနာက္တန္းကပုံကုိ လုံး၀မရုိက္ပါ။ စစ္ပူေနတဲ့ အေျခေနအရ အရင္ကလုိမ်ဳိး နုိင္ငံျခားသတင္းေထာက္ေတြကို ေရွ႕တန္းေခၚသြားဖုိ႔ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပတဲ့အေၾကာင္း ရွင္းျပေပမယ့္ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြက လက္မခံ။ ေဘာ့စနီးယားစစ္ပဲြ၊ ကေမာၻဒီယားစစ္ပဲြ အပါအ၀င္ စစ္ေျမျပင္မွာ သူတုိ႔အေတြ႔အႀကံဳ ရွိဖူးျပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတုိ႔အတြက္ ဘာမွပူစရာမလုိဘူးလို႔ အတန္တန္ေျပာေနတာကုိ က်ေနာ္အမွတ္ရေနပါတယ္။ တခါ အဲဒီလုိ စစ္ပူေနတဲ့အခ်ိန္အထိ အဂၤလန္မွ ေစတနာ့၀န္ထမ္း ေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္သူ ဂ်ိမ္းေမာ္စလီ (James Mawdsley) လည္း က်ေနာတို႔နဲ႔အတူ ရွိေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။

 နီဒုိနီေထာ အခမ္းအနားအတြင္း တပ္ေတြကို စစ္ေဆးေနတဲ့ KNLA တပ္မဟာ ၄ မႉး ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေအာ္လီဗာ

န၀တဖက္က ထုိးစစ္ဆင္လာျပီဆုိတာကုိ သတင္းစရတာနဲ႔ ဒီစခန္းကေန ဘယ္လိုခြာစစ္ဆင္မလဲဆုိတာကို က်ေနာ္တို႔ အႀကိတ္အနယ္ ေဆြးေႏြးၾကသလုိ KNU နဲ႔လည္း ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကာလ KNU ျမိတ္-ထား၀ယ္ခရုိင္ရဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံကေတာ့ ခရိုင္ဥကၠဌအျဖစ္ ပဒုိကြယ္ထူး၀င္း၊ ဒုဥကၠဌအျဖစ္ တပ္ မဟာ ၄ မႉး ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ ေအာ္လီဗာ၊ အတြင္းေရးမႉးက ပဒုိနီးနီ၊ တြဲဖက္အတြင္းေရးမႉးက ပဒုိ ေကာ္ေသာင္းျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ဆင္ေရးကိစၥအတြက္ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အဓိက ေဆြးေႏြးရသူေတြကေတာ့ တပ္မဟာမႉး ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ ေအာ္လီဗာ၊ ဗ်ဳဟာမႉး ဗုိလ္မႉးႀကီး ဘယ္လယ္၊ ေထာက္လွမ္းေရးမႉး ဗုိလ္မႉး နယ္ဒါး၊ KNLA ရင္း ၁၀၊ ၁၁ နဲ႔ KNDO ရင္း ၇ မွ စစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ န၀တရဲ့ ထုိးစစ္ မတုိင္ခင္ေလးမွာ KNU နဲ႔ ABSDF ေခါင္းေဆာင္ေတြ ခရုိင္ရံုးမွာ အႀကိတ္အနယ္ ေဆြးေႏြးခဲ့တယ္လို႔ သိရေပမယ့္ က်ေနာ္ ထုိင္းထဲခရီးထြက္ေနလို႔ အဲဒီအစည္းေ၀းဆီ မတက္လုိက္ရပါဘူး။

စခန္းေရာက္မွ တဆင့္ျပန္ၾကားရတဲ့ သတင္းေတြအရဆိုရင္ န၀တက မင္းသမီးေဒသဆီ ဒီနွစ္ေႏြရာသီ (ပြင့္လင္းရာသီ) မွာ ေသခ်ာေပါက္ ထုိးစစ္ဆင္လာနုိင္တာေၾကာင့္ ခုခံစစ္အတြက္ စနစ္တက် ျပင္ထားဖုိ႔လုိေၾကာင္း ABSDF တာ၀န္ရွိသူေတြဖက္က တင္ျပခဲ့တယ္လို႔ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ KNU ဖက္က သိပ္စိတ္၀င္စားမႈ မျပတဲ့အတြက္ ေနာက္ထပ္ ေဆြးေႏြးပဲြေတြ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘဲ ကုိယ္အစီစဥ္နဲ႔ကုိယ္ ခုခံစစ္ဆင္ဖုိ႔နဲ႔ ခြာစစ္ဆင္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ခဲ့ရတယ္လို႔ ABSDF တာ၀န္ရွိသူေတြက ေျပာပါတယ္။ စခန္းမွာ က်င္းပတဲ့ ခြာစစ္ကိစၥ ေဆြးေႏြးပဲြကိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း တက္ခြင့္ရျပီး အၾကမ္းအားျဖင့္ လမ္းေၾကာင္း သံုးသြယ္နဲ႔ ခြာစစ္ဆင္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္လို႔ အမွတ္ရေနပါတယ္။

ဒီအစီစဥ္အရ ေတာင္ပုိင္း ဗလဖေခါင္းေဆာင္ ကိုေဌးေအာင္နဲ႔အဖြဲ႔က စခန္းမွာ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိ ခ်န္ေနမွာျဖစ္ျပီး မဆုတ္မျဖစ္ အေျခေနကိုေရာက္လာမွ မင္းသမီးစခန္းကေန ေအာက္ဖက္ကုိ တျဖည္းျဖည္း ဆုတ္လာဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္စစ္ေၾကာင္းတခုကုိေတာ့ တပ္ရင္းမႉး ကိုခ်စ္ကိုကိုနဲ႔ တပ္ခြဲမႉး ကိုလွဦးတုိ႔က ဦးေဆာင္ျပီး ျပည္ျခား-ပုေလာေဒသရွိ ေရွ႕တန္းတပ္ေတြကို ကြပ္ကဲဖုိ႔နဲ႔ ပင္လယ္ျပင္ထဲရွိ တပ္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ တတိယ စစ္ေၾကာင္းကုိေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးမႉး ကုိေဇာ္သန္းက ဦးေဆာင္ျပီး မင္းသမီးစခန္းက်သြားရင္ ေနာက္ထပ္ ယာယီစခန္းတခု အျမန္ဆုံး အေျခစိုက္နုိင္ေရးအတြက္ မင္းသမီးစခန္း ေအာက္ဖက္ဆီဆင္းျပီး တနသာၤရီျမစ္နဲ႔ ထုိင္းနယ္စပ္ၾကားက သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာတခုကို ရွာေဖြထားဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီလမ္းေၾကာင္း ၃ သြယ္အျပင္ ေတာ္လွန္ေရးကာလ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် အင္အားအမ်ားဆုံးျဖစ္လာတဲ့ စစ္ေၾကာင္းလို႔ ေနာက္ေျပာင္ေျပာဆုိေလ့ရွိတဲ့ အိမ္ထာင္သည္လုိင္းက ကေလး ခေလာက္ေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးေတြ၊ မသန္မစြမ္းေတြအတြက္လည္း ေနရာေရႊ႕ေျပာင္းဖုိ႔ ျပင္ဆင္ရပါတယ္။ ဒီလူေတြကုိေတာ့ KNU မိသားစုေတြ၊ ထီးထားက ရြာသူရြာသားေတြနဲ႔အတူ ထုိင္းနုိင္ငံမွာ ဖြင့္လွစ္ဖြယ္ရွိတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းထဲ ထည့္လုိက္ဖုိ႔ အၾကမ္းဖ်င္း စိတ္ကူးထားၾကပါတယ္။

အဲဒီကာလ န၀တရဲ့ စစ္အဂၤါစဥ္ကုိ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အရင္ စစ္တုိင္းဌာနခ်ဳပ္ ၁၀ ခု ရွိေနရာကေန ကမ္းရုိးတန္း တုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္နဲ႔ ႀတိဂံတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္အသစ္ေတြကို ဖြင့္လွစ္ကာစျဖစ္ပါတယ္။ ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ သီဟသူရ သူရစစ္ေမာင္က ကမ္းရုိးတန္းတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ရဲ့ တုိင္းမႉးျဖစ္ျပီး စစ္ေသြးၾကြေနခ်ိန္၊ န၀တအဖဲြ႔ထဲမွာ ၾသဇာႀကီးေနခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ တပ္ရင္း ၁၀ ရင္းေက်ာ္ပါတဲ့ ကမ္းရုိးတန္းတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္အသစ္နဲ႔အတူ ေနာက္ထပ္ ၁၀ ရင္းစီပါတဲ့ စကခေခၚ စစ္ဆင္ေရးကြပ္ကဲမႈ ဌာနခ်ဳပ္အသစ္ေတြကို တနသာၤရီတုိင္းအတြင္း စုဖြဲ႔ေနျပီး တပ္ရင္းေပါင္း ၄၀ နီးပါးအထိ စစ္အင္အားတုိးခ်ဲ႕ ေနခ်ိန္လည္းျဖစ္ပါတယ္။

ကမ္းရုိးတန္းတုိင္းတပ္ေတြ မင္းသမီးစခန္းဆီ ထုိးစစ္စတင္ခ်ိန္ကေတာ့ ေရွ႕မွာတင္ျပခဲ့တဲ့ အတုိင္း နီဒုိနီေထာ အခမ္းအနား က်င္းပေနခ်ိန္ျဖစ္ျပီး ေမတၱာ၊ အုိင္၀ုိင္း၊ ဆင္ျဖဴတုိင္ (အရင္က ရဲေဘာ္ သုံးက်ိပ္ စစ္ခ်ီလမ္းေၾကာင္းျဖစ္ျပီး အခု ကန္ခ်နပူရီ-ထား၀ယ္ ကားလမ္းေပၚက ရြာေတြျဖစ္ပါတယ္) ကေန တနသၤာရီျမစ္အတုိင္း ခ်ီတက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထုိးစစ္ကို အဓိက ခုခံသူကေတာ့ တပ္မဟာ ၄ က တပ္ေတြ မဟုတ္ဘဲ ဗဟုိကေန ေရာက္လာတဲ့ ဗုိလ္မႉးႀကီး ေရာဘတ္ဇံ (ဥကၠဌႀကီး မန္းဘဇံရဲ့ သားႀကီး) ရဲ့ တပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတပ္ရဲ့ ဆက္သြယ္ေရးအရာရွိက ေရွ႕ပုိင္းမွာ က်ေနာ္တင္ျပခဲ့ဖူးတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးအေကာင္းဆုံး ကရင္ဗုိလ္ အဆုိေတာ္ ေစာလယ္၀ါး ျဖစ္ပါတယ္။

 စစ္ပဲြမျဖစ္မီေလး မင္းသမီးစခန္းမွာ မွတ္တမ္းဓာတ္ပုံ ရုိက္ေနတဲ့ နုိင္ငံျခားသတင္းေထာက္ ၂ ဦးနဲ႔အတူ ေတြ႔ရတဲ့ ABSDF ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕

သူတုိ႔တပ္ေတြနဲ႔အတူ က်ေနာ္တို႔ ABSDF တပ္ေတြလည္း ပူးတဲြ၀င္တုိက္ဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚတဲ့အတြက္ တပ္ရင္းမႉး ကုိဆလုိင္းေယာေအာင္နဲ႔ တပ္ခဲြမႉး ကိုစုိးမင္းေအာင္တို႔ ဦးစီးတဲ့ တပ္ခြဲတခြဲ ဆင္ျဖဴတုိင္ခံစစ္စခန္းဆီ က်ေနာတို႔ပုိ႔လုိက္ပါတယ္။ ဆင္ျဖဴတုိင္အတြက္ စစ္ကူပုိ႔တဲ့အခ်ိန္ဟာ ၁၉၉၇ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၅ ရက္ေန႔ျဖစ္တယ္လို႔ မွတ္တမ္းထဲမွာ ေတြ႔ရပါတယ္။

Posted in: